-
1 accusator
accusator accusator, oris m обвинитель -
2 accusator
accūsātor, ōris m. [ accuso ]1) юр. обвинитель C, T etc.2) порицатель, обличитель ( morum virtorumque Lact)3) доносчик J, Su -
3 accusator
, oris mобвинитель, жалобщик; доносчик, ябедник -
4 accusatorius
accūsātōrius, a, um [ accusator ]обвинительный, содержащий обвинение (artificium, mos C)animus a. C — характер придирчивый, склонный к обвинениям -
5 acer
I eris n. (редко f. с acc. acerem)клён O, PMII ācer, ācris, ācre1) острый (arma LM; ferrum T)2) туго натянутый, тугой ( arcus V)3) острый, зоркий (oculi, sensus videndi C)4) тонкий5) острый, пряный (cibus CC; sapor PM)6) острый, резкий, крепкий (odor Lcr, PM); сильно пахнущий ( unguenta C)10) режущий, ослепительный, яркий (splendor Lcr; rubor Sen)11) палящий, знойный (sol H; solis potentia V)12) суровый (hiems Pl, H); пронизывающий ( frigus Lcr)13) жаркий, ожесточённый ( proelium H)14) мучительный, острый, жгучий ( dolor V)memoria acris T — мучительное воспоминание, но тж. C острая (хорошая) память15) пылкий, горячий, страстный (vir Sl; animus C); неукротимый (ira Lcr; amor gloriae C; cupīdo QC); энергичный, решительный, усердный ( in rebus gerendis C); прилежный ( ad perdiscendum acerrimus C)16) строгий, точный ( judicium C)17) строгий, беспощадный (accusator, existimator C)18) бурный, стремительный ( Aufidus H)19) жестокий, тяжёлый (morbus Pl; servitus PS)20) злобный, свирепый (aper H; leo Nep)21) сердитый (uxor Pl; pater Ter)22) угрюмый, мрачный (vultus H, L)23) проницательный, остроумный ( ingenium C)24) сосредоточенный ( silentium PJ)25) огромный, т. е. предназначенный для больших попоек ( pocula H)a. potor H — горький пьяница -
6 actor
āctor, oris m. [ ago ]1) действующий, приводящий в движениеBalearicus a. habenae St — балеарский пращникa. pecoris O — погонщик скота, пастух2) исполнитель, виновник ( illarum rerum C)3) заведующий делами или хозяйством (a. bonorum Dig; rerum privatarum CJ); агент, уполномоченный (a. litium causa constitutus Dig)a. summarum Su — казначейa. publicus T — заведующий государственными имуществами или финансами4) жалобщик, истец C5) (тж. a. causae C и a. causarum H) поверенный, стряпчий C, Dig6) (= accusator) обвинитель C7) оратор C -
7 appono
ap-pōno, posuī, positum, ere1)a. modum alicui rei C — положить предел чему-лб) приставлять ( scalas L); прикладывать ( manus ad os C)a. onus Pl — сбросить (свалить) с себя бремяaēr omnibus est rebus circumdātus appositusque Lcr — воздух окружает всё и со всем соприкасаетсяpaenulam ad vulnus a. Su — закрыть рану плащомa. alicui nomen Treb — давать кому-л. имя (прозвище)2) приставлять, назначать ( custodem alicui aliquem C); выставлять ( calumnialores C)3) добавлять, прибавлять ( annos alicui H)exemplum a. Q — добавить (привести) примерsyllabae apĭcem a. Q — поставить над слогом знак долготыa. notam ad versum C — поставить знак возле стиха, пометить стих знаком4) причислять (к чему-л.). т. е. рассматривать, считатьa. aliquid lucro H — считать что-л. выигрышем, записать в приход -
8 destrictus
1. dēstrictus, a, umpart. pf. к destringo2. adj.1) резкий, решительный ( accusator T); строгий ( officium PJ)2) вынутый из ножон, обнажённый ( ensis H) -
9 extrarius
I extrārius, a, um [ extra ]1) внешний, находящийся снаружи, поступающий извне ( lux Lcr)2) посторонний, не относящийся к внутренней сущности ( bonum Ap)3) чуждый, чужой (accusator Q; mulier Ap)4) иностранный ApII extrārius, ī m.1) чужой человек Ter2) иноземец, чужестранец ( extrario nubĕre Ap) -
10 firmus
a, um1) крепкий, прочный (vinculum O; muri Eutr; amicitia QC)f. ad aliquam rem Cs — сильный в чём-л.f. ab aliqua re C — сильный в каком-л. отношении3) укрепляющий, питательный (cibus Vr; tritĭcum CC)4) крепкий, пьянящий ( vinum AG — ср. 5.)5) стойкий, долго сохраняющийся ( vina V — ср. 4.)7) достоверный ( litterae C)8) (юридически) действительный, сохраняющий силу ( acta Caesaris C) -
11 frigidus
frīgidus, a, um [ frigeo ]1)а) холодный (ventus, nox H; aqua Q)f. annus V — hiemsб) прохладный ( umbra V); окоченевший, омертвелый ( membra O); похолодевший (от ужаса) ( frigidior hiĕme factus nullum potui verbum emittere Pt)2) бросающий в холод, леденящий (sidera O; rumor H)f. horror V — озноб4) холодный, равнодушный, лишённый огня, безжизненный, вялый (accusator, orator C; litterae C)5) слабый ( solacia O); пустой, пошлый (calumniae C; sententiae O; jocus Su); неинтересный, ничтожный ( res parvae et frigidae AG)6) хладнокровный (Empedocles f. Aetnam insiluit H) -
12 imbecillus
im-bēcillus, a, um [ in + baculum ]1) слабый, бессильный, немощный (imbecillum corpus et fragile Sen; i. valetudine G; regnum Sl)imbecilli oculi ad sustinendum solem Sen — глаза, слишком слабые, чтобы выдержать солнечный свет2) неукрепляющий (vinum PM, Macr); непитательный (sc. cibus CC); недействительный, слабодействующий ( medicina C)3) вялый, лишённый энергии (animus, accusator C) -
13 reprehensor
reprehēnsor, ōris m. [ reprehendo ]1) порицатель C, O -
14 suus
a, um (gen. pl. тж. suum Ter)1) свой (тк. для 3 л.), его, ему принадлежащий или свойственный, (свой) собственный (иногда с усил. частицами - met и -pte)aliquid suum facere L — присвоить себе что-л., овладеть чём-л.s. accusator fuit Nep — он был своим собственным обвинителемsuo Marte pugnare L — сражаться на свой лад, по-своемуhunc sui cives e civitate ejecerunt C — его (Ганнибала) собственные сограждане изгнали из государства2) надлежащий, естественный, подлинный, установленный или нормальныйnomen (или verbum) proprium et suum C — подлинное и собственное значение слова, слово в собственном своём смыслеsuae aetatis factus Dig, CJ — достигший совершеннолетияsuo tempore C — своевременно, в своё время (ср. 6.)sua tempora complere C — выполнить установленные срокиsui juris esse Dig — быть полноправным, т. е. свободным3) принадлежащий себе, свободныйancilla, quae mea fuit hodie, sua nunc est Pl — служанка, сегодня (ещё) принадлежавшая мне, теперь свободна4) самостоятельный, независимый ( in disputando C)inaestimabile bonum est suum fieri Sen — неоценимое благо — быть свободным5) личныйquod est cujusque maxime suum C — то, что в каждом есть наиболее личного (своеобразного)stat sua cuique dies V — каждому предназначен свой день (т. е. кончины)6) благоприятный, выгодный, удобныйsuo loco pugnare или pugnam facere Sl — сражаться в удобной местностиsuo vento H (aestu L) ire — идти с попутным ветром (течением)alicui suam occasionem dare L — предоставить кому-л. благоприятный случайex incommodo alieno suam occasionem petere L — стремиться извлечь для себя выгоду из чужой бедыaliquem suum facere L, Pt, Ap, St — привлечь кого-л. на свою сторону. — см. тж. suum -
15 vehemens
vehemēns, стяж. vēmēns, entis adj. [ veho ]1) сильный, мощный ( telum L); толстый ( palus Col); проливной ( imber Lcr); оказывающий сильное действие, пьянящий ( violentia vini Lcr)2) страстный, пылкий ( orator C); пламенный ( in agendo C)3) резкий, беспощадный (verba, accusator C); жестокий ( in inimicos C)5) неистовый, дикий (v. feroxque C); яростный, свирепый ( lupus H)6) неудержимый, стремительный ( fuga Hirt); бурный ( cursus fluminum Q); порывистый, бешеный ( ventus bH)7) острый, мучительный ( dolor PM); палящий ( vis calorum PM)8) громкий, оглушительный ( clamor bH)9) веский, важный (causa Ter; argumentum Q)10) настойчивый, упорный, усердный ( observator CTh); настоятельный, неотложный ( opera Col)12) тяжёлый, опасный ( vulnus C) -
16 accusare
1) обвинять, приносить жалобу на кого, вчинять иск: аccusatio, обвинение уголовных делах а) (tit. D. 48, 2. C. 9, 1 и 2);accusator, обвинитель (I. 16. 19 D. cit. 1. 2 C. cit.);
accusatorius, обвинительный, libelli ccusat., обвинительный акт (1. 17 § 1. 1. 29 § 8 D. 48, 5);
b) по гражданским делам, accus. testamentum. (falsum v. inofficiosum), оспаривать, accusatio inofficiosi testam. s. de inofficioso testam. (1. 6 § 2. 1. 7. 22. pr. 27 D. 5, 2. 1. 5 § 3. 5. 7. D. 34, 9);
libertum acc. ut ungratum, suspectum acc tutorem, accusatio suspecti tutoris (1. 35 § 1. 1. 39 § 7 D. 3, 3. l. 1 § 7. 1. 3 § 6 D. 26, 10);
2) порицать, упрекать (1. 27 pr. D. 28, 7).accusatio civilis causae (1. 14 pr. C. 12, 19).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > accusare
-
17 desistere
1) отступать, отказываться, ab officio (1. 13 § 1 C. 12, 19);2) отказаться от предъявления иска (1. 10 D. 5, 1. cf. 1. 20 § 1. 1. 21 D. 4, 4. 1. 8 § 14 D. 5, 2), (1. 13 D. 48, 16. cf. 1. 1 § 1. 7. 14. 1. 2. 4. 6. 12. 15 pr. § 3. 4 eod. I. 2 § 1. 1. 11 § 3. 1. 39 § 6. 1. 40 § 1 D. 48, 5);a tenore legis (1. 5 C. 10, 1); отстать (см. deficere s. 5).
delator facta denunciatione destitit (1. 10 pr. D. 44, 3. cf 1. 22 § 3 D. 49, 14);
3) переставать, peregrinari destitisse (1. 7 C. 10, 39).is, cuius accusator destiterit (1. 6 § 2 D. 50. 5); (1. 3 § 3 D. 47, 15).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > desistere
-
18 exsistere
1) быть, являться, делаться, exsist. heredem (1. 7 § 10 D. 4, 4. 1. 32 § 1. 1. 37 pr. 88 D. 28, 5. 1. 61. 63. 93 pr. D. 29, 2. 1. 14 D. 38, 16. 1. 194 D. 50, 17. 1. 45 D. 28, 6. 1. 2 § 15 D. 38, 17. 1. 33 § 1 D. 41, 3. 1. 4 pr. 51 pr. D. 40, 5);exsist. dominum (1. 32 D. 39, 2);
si exsistant defensores (1. 37 § 1. 1. 38 D. 3, 3. 1. 2 § 5 D. 16, 1. 1. 5 pr. D. 42, 4. 1. 11 pr. D. 45, 2. 1. 58 § 1 D. 17, 1);
qui accusator exstitit (1. 7 § 2 D. 48, 2);
2) показываться, возникать, si variae sententiae iudicum exstitissent (1. 76 pr. D. 31. 1. 1 § 2 D. 37, 9. 1. 19 pr. D. 12, 1); особ. о наступлении условия = impleri, прот. deficere (1. 8 pr. D. 18, 6. 1. 5 D. 28, 3. 1. 48 § 1 D. 28, 6. 1. 91 § 1 D. 30. 1. 88 pr. D. 35, 2); тк. о наступлении срока (dies) (1. 16 § 1 D. 12, 6. 1. 71 § 1 D. 29, 2).exstitit, qui contradiceret (1. 11 § 5 D. 48, 5), qui peteret (1. 23 D. 46, 8. 1. 6 § 1 D. 18, 2. 1. 60 § 4 D. 17, 1. 1. 1 § 5 D. 11, 3).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > exsistere
-
19 forum
1) публичная площадь, как место торговли (1. 6 D. 3, 3. 1. 122 pr. D. 30. 1. 39 § 1 D. 35, 1. 1. 1 § 22 D. 41, 2. 1. 7 § 13 D. 42, 4. 1. 27 § 1 D. 50, 1);forum suarium (1. 1 § 11 D. 1, 12), rerum venalium (1. 12 C. 12, 38);
foro cedere (см. s. 2);
2) место судебной деятельности, а) вообще, forensis, судебный, in foro causas dicere (1. 1 D. 1, 2);forum, bustumve usucapi vetat (leg. XII. tab. X. 11. I. 7).
disputatio fori (1. 2 § 5 eod.);
in forum compelli (l. 1 pr. D. 2, 12. 1. 9 § 4 D. 48, 19. cf 1. 1 § 13 D. 1, 12. 1. 9 D. 2, 12);
forensium rerum expers (1. 25 § 1 D. 22, 3);
disceptationum forens. peritus (1. 41 C. 1, 3);
forensia instrumenta (1. 20 C. 4, 21); в более тесн. см. = civilis s. 5: for. actiones, прот. criminum exsecutiones (1. 1 § 1 D. 47, 9);
b) no отношению к известному лицу: судебная власть, к которой кто-нб. принадлежал - подсудность, forum competens (rubr. D. 3, 13);
actor, accusator rei forum sequatur, если обе стороны жили в двух различных округах, то дело решалось судом, в округе которого жил, ответчик (1. 2. 5. pr. eod.);
alterius fori esse coepisse;
ius revocandi forum (1. 7 D. 5, 1);
fori praescriptionem habere, iure fori uti (1. 7 pr. D. 2, 8. cf. i. 7 C. 3, 13).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > forum
-
20 iustus
(adi.) iuste (adv.) сообразный с правом, а) законный, справедливый, основательный;iuste, не без основания, справедливо, напр. i. metus (1. 7 § 1 D. 4, 2. 1. 43 D. 39, 6);
i. timor mortis (1. 3 D. 4, 6);
vani timoris i. excusatio non est (1. 184 D. 50, 17);
i. dolor (1. 3 § 3 D. 29, 5. 1. 38 § 8 D. 48, 5. 1. 4 C. 9, 9);
i. causa errandi, erroris (1. 16 § 2 D. 38, 2. 1. 11 D. 41, 4);
i. error (1. 2 D. 4, 1. 1. 11 § 10 D. 11, 1. 1. 50 pr. D. 41, 2. 1. 44 pr. D. 41, 3);
i. causa ignorantiae, i. ignorantia (1. 66 § 1 D. 6, 1. 1. 89 § 7 D. 31. 1. 15 § 5 D. 43, 24. 1. 42 D. 50, 17);
i. ratione motum donare (1. 7 § 1 D. 39, 5);
i. ratione opinari (1. 11 § 3 D. 11, 1);
iuste putare, credere (1. 21 D. 15, 3. 1. 1 § 8 D. 25, 4);
ex i. causa abesse (1. 19 pr. 1. 20. 28 § 3. 1. 29. 36 D. 40, 5);
i. causa excusationis (1. 25 D. 17, 1. 1. 37 pr. D. 27, 1);
i. causa traditionis (1. 3 § 1 D. 6, 2. 1. 35 D. 10, 2. 1. 7 § 3. 4. 8 D. 10, 3. 1. 24 D. 41, 2. 1. 2. 3 pr. D. 43, 17);
b) на основании закона;
iuste, законно, i. possessor (1. 31 § 2 D. 5, 3. 1. 7 § 3 D. 6, 2);
iuste possidere (1. 22 § 1 D. 9, 4. 1. 3 § 5. 1. 11 D. 41, 2. 1. 4 § 12 D. 41, 3. 1. 1 pr. D. 41, 9);
i. retentio (1. 55 § 4 D. 47, 2);
repetitio (1. 31 § 1 D. 16, 3);
exceptio (1. 66 D. 50, 17);
i. rem postulare (1. 39 pr. D. 21, 2);
i. querela (1. 11 § 2 D. 48, 8);
iuste queri (1. 6 D. 38, 6);
deprecari (1. 2 D. 1, 6);
exigere (1. 24 D. 42, 8. 1. 24 pr. D. 22, 1);
contradicere (1. 14 D. 40, 5. 1. 3 C. 40, 16);
i. accusator (1. 2 § 9 D. 48, 5);
i. appellatio;
non iuste appellare (1. 21 § 2 D. 49, 1);
i. sententia (1. 21 D. 3, 2);
iustissime edicere (1. 7 pr. D. 3, 4);
i. interpretatio (1. 201 D. 50, 16);
i. pactum (1. 52 § 2 D. 2, 14);
i. conventio, i. causa conventionis (1. 5 § 2 D. 18, 5. 1. 18 D. 23, 4); особ. по гражданскому праву = legitimus, напр. iustas nuptias inter se cives Rom. contrahunt, qui secundum praecepta legum cogunt (pr. J. 1, 10);
i. matrimonium (1. 13 D. 34, 9. 1. un. pr. D. 38, 11. cf. Ulp. V, 3);
i. uxor (1. 31 D. 23, 2. 1. 28 § 3. D. 28, 2. 1. 65 § 1 D. 23, 2. 1. 1 pr. D. 38, 4. 1. 6 C. 5, 5. 1. 5 § 2 D. 1, 5. 1. 17 § 3 D. 1, 7);
iuste procreati, i. liberi, прот. vulgo quaesiti (1. 4 § 3 D. 2, 4. 1. 2 § 1 D. 38, 17. 1. 12 D. 1, 5. 1. 2 pr. D. 1, 7);
i. pater (1. 44 § 3 D. 23, 2. 1. 9 D. 50, 1), tutor (1. 27 pr. D. 26, 2);
i. aetas, прот. pupillaris (1. 16 D. 49, 14. cf. 1. 50 § 6 D. 32. 1. 8 D. 12, 4. 1. 16 § 17 D. 36, 1. 1. 8 § 3 D. 40, 1. 1. 2 C. 7, 4. 1. 2 C. 3, 31. 1. 28 D. 9, 4. 1. 34 D. 45, 3. 1. 6 D. 1, 5. 1. 9 pr. D. 40, 2);
i. dominii exceptio (1. 16 D. 6, 2. 1. 57 D. 17, 1);
i. hereditas (1. 3 § 2 D. 17, 2);
non i. testamentum (1. 3 D. 26, 3. 1. 22 D. 29, 2. 1. 1 pr. D. 28, 1);
c) соответствующий, сообразный с обстоятельствами, напр. sumtus iusti (1. 6 § 1 D. 5, 4);
iustam sumtus rationem egredi (1. 14 § 6 D. 11, 7. 1. 39 eod.);
i. sepulcrum (1. 43 eod.);
iusta facere mortuo (1. 2 D. 2, 4. 1. 20 § 1 D. 29, 2);
d) соразмерный: iusto pretio rem aestimare (1. 10 § 2 D. 10, 3. 1. 16 § 9 D. 20, 1. 1. 36 pr. D. 24, 1. cf. 1. 3 § 5 D. 49, 14);
pluris iusto vendere (1. 31 § 4 D. 40, 5. 1. 12 § 1 D. 23, 3. 1. 54 D. 31);
e) справедливо поступающий: iudex i. (1. 14 § 13 D. 11, 7);
iustius facere (1. 12 D. 28, 6).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > iustus
См. также в других словарях:
accusator — index prosecutor Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
accusator — noun A male accuser;<ref name= OED etym def >The Oxford English Dictionary (2007)</ref> See Also: accusatorial, accusatorially, accusatory, accusatrix … Wiktionary
accusator — … Useful english dictionary
accusator post rationabile tempus non est audiendus, nisi se bene de omissione excusaverit — After the lapse of a reasonable time, an accuser should not be heard, unless he shall have well explained his delay … Ballentine's law dictionary
accusateur — accusateur, trice [ akyzatɶr, tris ] n. et adj. • 1327; lat. accusator 1 ♦ Personne qui accuse. ⇒ délateur, dénonciateur; calomniateur. (1791) Hist. Accusateur public : magistrat chargé du ministère public (pendant la Révolution). 2 ♦ Adj. Qui… … Encyclopédie Universelle
accusateur — accusateur, trice (a ku za teur, tri s ) 1° S. m. et f. Celui, celle qui accuse en justice. L accusateur public. Se porter pour accusateur. Susciter un accusateur. • Le père le plus tendre est son accusateur, VOLT. Tancr. IV, 2. • Les deux… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
REUS — Actori oppositus est. Postquam enim privatus civis, qui privati nomen deferre in animo habuit, eum in Ius vocavit, et Praetorem in Foro adiens, dicendi potestate acceptâ, postulavit, ut sibi nomen eius deferre liceret, re impetratâ, nomen detulit … Hofmann J. Lexicon universale
accusatrice — ● accusateur, accusatrice nom (latin accusator, trix) Personne qui accuse quelqu un, lui reproche une faute. ● accusateur, accusatrice (synonymes) nom (latin accusator, trix) Personne qui accuse quelqu un, lui reproche une faute. Synonymes … Encyclopédie Universelle
accusateur — Accusateur, m. acut. Celuy qui accuse et defere aucun, Accusator, Delator. Recevoir un accusateur à deferer {{o=dferer}} et poursuyvir aucun absent et hors du païs, Nomen absentis recipere. Suborner un accusateur pour deferer aucun, Accusatorem… … Thresor de la langue françoyse
Accuser — Ac*cus er, n. [OE. acuser, accusour; cf. OF. acuseor, fr. L. accusator, fr. accusare.] One who accuses; one who brings a charge of crime or fault. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Sentence (law) — Criminal procedure Criminal trials and convictions … Wikipedia