Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

accipere+de

  • 61 pronus

    prōnus, a, um [pro; πρό; cf. prae] [st1]1 [-] penché en avant.    - pronus pendens in verbera Virg. En. 10, 586: se penchant en avant pour stimuler les chevaux.    - pronus volvitur in caput, Virg. En. 1, 116: il roule la tête en avant.    - pecora, quae natura prona finxit, Sall. C. 1, 1: les bêtes que la nature a courbées vers la terre.    - cf. Ov. M. 1, 84; 8, 379; Juv. 15, 147.    - ilex paulum prona, Sall. J. 93, 4: chêne un peu penché en avant.    - motus corporis pronus, Cic. Div. 1, 120: mouvement du corps en avant.    - pronus currus, Ov. M. 5, 424: le char qui s'incline en avant, qui s'enfonce.    - nihil proni habere, Cic. Tusc. 1, 18: n'avoir rien qui aille vers le bas [oppos. à superus]. [st1]2 [-] en pente, incliné, orienté vers.    - prona via, Ov. M. 2, 67: chemin en pente.    - per pronum ire, Sen. Ep. 123, 14: descendre une pente.    - qui per pronum eunt resupinant corpora, qui in arduum, incumbunt, Sen. Ep. 20: si l'on descend, on porte le corps en arrière; si l'on gravit, on se penche en avant.    - in prono, Liv. 21, 36, 7: sur un terrain en pente.    - plur. n. prona montis Curt. 7, 11. 3: pentes d'une montagne.    - pronus amnis, Virg. G. 1, 203: rivière dont le cours est en pente, au cours rapide.    - urbs prona in paludes, Liv. 4, 59, 4: ville qui va en pente vers des marais.    - pronior orienti, Col. 1, 5,, 8, plus incliné vers l'orient.    - pronus soli (pronus ad solem): tourné au soleil.    - aedificii solum pronius orienti, Coll. 1, 5, 8: emplacement de l'édifice situé plus à l'est. [st1]3 [-] qui touche à l'horizon, qui décline (en parl. d'un astre).    - Hor. O. 3, 27, 18; Prop. 1, 16, 23; Ov. M. 11, 257.    - [en parl. du temps] pronus annus, Hor. P. 60: le déclin de l'année, l'automne.    - proni menses, Hor. O. 4, 6, 39: les mois qui fuient. [st1]4 [-] incliné vers, porté vers, enclin à.    - [avec ad] Cic. Rep. 2, 47; 2, 68; Suet. Ner. 50.    - pronus ad aliquid: enclin à qqch.    - pronus ad ulciscendam injuriam: prompt à venger une injustice.    - [avec in acc.] Hor. Ep. 1. 18, 10; Suet. Caes. 50.    - pronus in obsequium: enclin à l'obéissance.    - [av. dat.] aures offensioni proniores, Tac. An. 4, 29: oreilles assez promptes à s'offenser.    - pronus deterioribus (dat.), Tac. Agr. 41: naturellement porté au mal.    - prona est timori semper in pejus fides, Sen. Herc. Fur. 316: la crainte nous pousse toujours à croire au pire.    - prona pericula morti, Luc.: dangers où l'on s'expose à perdre la vie.    - [avec gén.] Luc. 1, 461. [st1]5 [-] bien disposé, bienveillant, favorable.    - pronis auribus, Tac. H. 1, 1: avec des oreilles favorables.    - pronus in aliquem, Tac. H. 1, 13, alicui Suet. Galb. 12: bien disposé pour qqn.    - omnia prona victoribus atque eadem victis adversa, Tac. Agr. 33: tout est favorable aux vainqueurs et tout est contraire aux vaincus.    - prona sententia, Val. Fl. 8, 340: avis favorable.    - pronis auribus accipere, Tac. H. 1, 1: accueillir d'une oreille favorable. [st1]6 [-] facile, aisé.    - omnia virtuti suae prona esse, Sall. J. 114, 2: [ils pensaient] que tout était facile pour leur courage. --- cf. Tac. Agr. 33.    - iter pronum ad honores, Plin. Ep. 8, 10, 3: chemin qui conduit facilement aux honneurs.    - consilium pronius ad fidem, Liv. 21, 28, 6: résolution plus croyable.    - pronum est + inf.: il est facile de. --- Tac. Agr 1; Luc. 6, 606.    - id pronius ad fidem est, Liv. 21, 28: cela est plus plausible.    - prona fides venit, Ov.: on en vient à croire aisément.    - boves ad domandum proni, Varr. R. R. 1, 2: boeufs faciles à dresser.
    * * *
    prōnus, a, um [pro; πρό; cf. prae] [st1]1 [-] penché en avant.    - pronus pendens in verbera Virg. En. 10, 586: se penchant en avant pour stimuler les chevaux.    - pronus volvitur in caput, Virg. En. 1, 116: il roule la tête en avant.    - pecora, quae natura prona finxit, Sall. C. 1, 1: les bêtes que la nature a courbées vers la terre.    - cf. Ov. M. 1, 84; 8, 379; Juv. 15, 147.    - ilex paulum prona, Sall. J. 93, 4: chêne un peu penché en avant.    - motus corporis pronus, Cic. Div. 1, 120: mouvement du corps en avant.    - pronus currus, Ov. M. 5, 424: le char qui s'incline en avant, qui s'enfonce.    - nihil proni habere, Cic. Tusc. 1, 18: n'avoir rien qui aille vers le bas [oppos. à superus]. [st1]2 [-] en pente, incliné, orienté vers.    - prona via, Ov. M. 2, 67: chemin en pente.    - per pronum ire, Sen. Ep. 123, 14: descendre une pente.    - qui per pronum eunt resupinant corpora, qui in arduum, incumbunt, Sen. Ep. 20: si l'on descend, on porte le corps en arrière; si l'on gravit, on se penche en avant.    - in prono, Liv. 21, 36, 7: sur un terrain en pente.    - plur. n. prona montis Curt. 7, 11. 3: pentes d'une montagne.    - pronus amnis, Virg. G. 1, 203: rivière dont le cours est en pente, au cours rapide.    - urbs prona in paludes, Liv. 4, 59, 4: ville qui va en pente vers des marais.    - pronior orienti, Col. 1, 5,, 8, plus incliné vers l'orient.    - pronus soli (pronus ad solem): tourné au soleil.    - aedificii solum pronius orienti, Coll. 1, 5, 8: emplacement de l'édifice situé plus à l'est. [st1]3 [-] qui touche à l'horizon, qui décline (en parl. d'un astre).    - Hor. O. 3, 27, 18; Prop. 1, 16, 23; Ov. M. 11, 257.    - [en parl. du temps] pronus annus, Hor. P. 60: le déclin de l'année, l'automne.    - proni menses, Hor. O. 4, 6, 39: les mois qui fuient. [st1]4 [-] incliné vers, porté vers, enclin à.    - [avec ad] Cic. Rep. 2, 47; 2, 68; Suet. Ner. 50.    - pronus ad aliquid: enclin à qqch.    - pronus ad ulciscendam injuriam: prompt à venger une injustice.    - [avec in acc.] Hor. Ep. 1. 18, 10; Suet. Caes. 50.    - pronus in obsequium: enclin à l'obéissance.    - [av. dat.] aures offensioni proniores, Tac. An. 4, 29: oreilles assez promptes à s'offenser.    - pronus deterioribus (dat.), Tac. Agr. 41: naturellement porté au mal.    - prona est timori semper in pejus fides, Sen. Herc. Fur. 316: la crainte nous pousse toujours à croire au pire.    - prona pericula morti, Luc.: dangers où l'on s'expose à perdre la vie.    - [avec gén.] Luc. 1, 461. [st1]5 [-] bien disposé, bienveillant, favorable.    - pronis auribus, Tac. H. 1, 1: avec des oreilles favorables.    - pronus in aliquem, Tac. H. 1, 13, alicui Suet. Galb. 12: bien disposé pour qqn.    - omnia prona victoribus atque eadem victis adversa, Tac. Agr. 33: tout est favorable aux vainqueurs et tout est contraire aux vaincus.    - prona sententia, Val. Fl. 8, 340: avis favorable.    - pronis auribus accipere, Tac. H. 1, 1: accueillir d'une oreille favorable. [st1]6 [-] facile, aisé.    - omnia virtuti suae prona esse, Sall. J. 114, 2: [ils pensaient] que tout était facile pour leur courage. --- cf. Tac. Agr. 33.    - iter pronum ad honores, Plin. Ep. 8, 10, 3: chemin qui conduit facilement aux honneurs.    - consilium pronius ad fidem, Liv. 21, 28, 6: résolution plus croyable.    - pronum est + inf.: il est facile de. --- Tac. Agr 1; Luc. 6, 606.    - id pronius ad fidem est, Liv. 21, 28: cela est plus plausible.    - prona fides venit, Ov.: on en vient à croire aisément.    - boves ad domandum proni, Varr. R. R. 1, 2: boeufs faciles à dresser.
    * * *
        Pronus, Adiectiuum. Ouid. Qui penche sur le devant.
    \
        Pronus ad Meridiem locus. Varro. Tourné vers le midi.
    \
        Pronus in ventrem. Varro. Couché sur le ventre.
    \
        Pronus bibis aquam. Martial. En te penchant et baissant.
    \
        Mittere aliquem pronum. Catul. Le jecter en bas, Precipiter.
    \
        Pronus. Plin. iunior. Facile, Aisé.
    \
        Prona petit maria. Virgil. La mer prochaine du rivage.
    \
        Pronus, per translationem. Plin. iunior. Prone, ou Enclin à vice ou à vertu.
    \
        Illum in praeceps prono rapit aleus amne. Virgil. Il s'en va aval l'eaue.
    \
        Anni proni. Horat. Qui coulent et passent legierement, Labiles.
    \
        Auribus pronis aliquid accipere. Tacit. Ouir et escouter voluntiers.
    \
        Aures superbae, et offensioni proniores. Tacit. Faciles à estre offensees.
    \
        Crateres proni. Stat. Renversez.
    \
        Dies prona. Stat. Qui decline, Qui va en declinant, Qui est sur le declin.
    \
        Fides prona venit. Ouid. On croit facilement.
    \
        Lapsus pronus. Claud. Cheute aisee.
    \
        Menses pronos voluere. Horatius. Labiles, et qui n'ont point d'arrest.
    \
        Via prona. Ouid. Chemin pendant, ou penchant.

    Dictionarium latinogallicum > pronus

  • 62 quivis

    quīvis, quaevis, quodvis (pron. quidvis), pron.-adj. indéfini n'importe qui, n'importe quel, tout le monde, qui que ce soit; tout, n'importe quoi.    - à l'origine: is quem vis: celui que tu veux.    - cuivis potest accidere quod cuiquam potest, Sen. Tranq. 11, 8: à n'importe qui d'entre nous peut arriver ce qui peut arriver à tout homme.    - quemvis nostrum delectare, Cic. Verr. 2, 4, 2: plaire à n'importe qui d'entre nous.    - quaevis amplificationes, Cic. Inv. 1: toute sorte d'amplifications.    - quivis vestrum, Cic.: qui que ce soit d'entre vous.    - quivis unus: le premier venu.    - ab quīvis (= quovis) homine, quom opus est, beneficium accipere gaudeas, Ter. Ad.: de qui que ce soit, quand on est dans le besoin, on serait content de recevoir un service.    - fuere ea tempestate qui crederent M. Licinium Crassum... cujusvis opes voluisse contra illius potentiam crescere, Sall. C.: il y eut à cette époque des gens pour croire que M. Licinius Crassus aurait voulu accroître l'autorité de quiconque pour contrer le pouvoir de son rival.    - saepe tribus lectis videas cenare quaternos, e quibus unus amet quâvis (= quāvis ratione) aspergere cunctos, Hor. S. 1: souvent on peut voir, sur chacun des trois lits de table, quatre convives, dont l'un aime de n'importe quelle façon railler tous les autres.    - quidvis ou quodvis: tout (ce qu'on veut).    - quidvis perpeti, Cic.: souffrir tout.    - quidvis + gén. quidvis anni, Cato, R. R. 17: en n'importe quelle saison, en toute saison.    - quidvis mihi sat est, Plaut.: un rien me suffit.    - quare, si quidvis satis est, aufers undique? Hor. S. 2: pourquoi, si un rien te suffit, voles-tu de tous côtés?    - avec tmèse. - quod genus vis, Cato, R. R. 52.    - voir quovis.
    * * *
    quīvis, quaevis, quodvis (pron. quidvis), pron.-adj. indéfini n'importe qui, n'importe quel, tout le monde, qui que ce soit; tout, n'importe quoi.    - à l'origine: is quem vis: celui que tu veux.    - cuivis potest accidere quod cuiquam potest, Sen. Tranq. 11, 8: à n'importe qui d'entre nous peut arriver ce qui peut arriver à tout homme.    - quemvis nostrum delectare, Cic. Verr. 2, 4, 2: plaire à n'importe qui d'entre nous.    - quaevis amplificationes, Cic. Inv. 1: toute sorte d'amplifications.    - quivis vestrum, Cic.: qui que ce soit d'entre vous.    - quivis unus: le premier venu.    - ab quīvis (= quovis) homine, quom opus est, beneficium accipere gaudeas, Ter. Ad.: de qui que ce soit, quand on est dans le besoin, on serait content de recevoir un service.    - fuere ea tempestate qui crederent M. Licinium Crassum... cujusvis opes voluisse contra illius potentiam crescere, Sall. C.: il y eut à cette époque des gens pour croire que M. Licinius Crassus aurait voulu accroître l'autorité de quiconque pour contrer le pouvoir de son rival.    - saepe tribus lectis videas cenare quaternos, e quibus unus amet quâvis (= quāvis ratione) aspergere cunctos, Hor. S. 1: souvent on peut voir, sur chacun des trois lits de table, quatre convives, dont l'un aime de n'importe quelle façon railler tous les autres.    - quidvis ou quodvis: tout (ce qu'on veut).    - quidvis perpeti, Cic.: souffrir tout.    - quidvis + gén. quidvis anni, Cato, R. R. 17: en n'importe quelle saison, en toute saison.    - quidvis mihi sat est, Plaut.: un rien me suffit.    - quare, si quidvis satis est, aufers undique? Hor. S. 2: pourquoi, si un rien te suffit, voles-tu de tous côtés?    - avec tmèse. - quod genus vis, Cato, R. R. 52.    - voir quovis.
    * * *
        Quivis, quaevis, quoduis vel quidvis. Terent. Qui que tu vouldras, Un chascun.
    \
        Abs quivis homine, quum est opus, beneficium accipere gaudeas. Terent. De quelque homme que ce soit.
    \
        Quidvis potius quam iudicium. Cic. Tout ce que tu vouldras plustost que, etc.
    \
        Homo quiduis temporis. Cic. Id est, omnium temporum horarumque. B. Homme prest à faire tout ce qu'on veult.

    Dictionarium latinogallicum > quivis

  • 63 repulsa

    rĕpulsa, ae [repello] [st1]1 [-] échec (d'une candidature).    - repulsam accipere (ferre, referre) a populo: essuyer un échec auprès du peuple.    - aegre tulisse P. Rupilium fratris repulsam consulatus scriptum apud Fannium est, Cic. Tusc. 4: on apprend, d'après ce qu'a écrit Fannius, que P. Rupilius supporta mal l'échec de son frère au consulat. [st1]2 [-] échec, refus, affront.    - Liv. 37, 7, 4; Sen. Ir. 2, 6, 2; Apul. M. 10, p. 255, 35.    - deus 'elige!' ait 'nullam patiere repulsam', Ov.: choisis ! dit le dieu, tu n'essuieras aucun refus.    - sint tua vota licet secura repulsae, Ov. M. 12: forme ton voeu sans avoir à craindre un refus.
    * * *
    rĕpulsa, ae [repello] [st1]1 [-] échec (d'une candidature).    - repulsam accipere (ferre, referre) a populo: essuyer un échec auprès du peuple.    - aegre tulisse P. Rupilium fratris repulsam consulatus scriptum apud Fannium est, Cic. Tusc. 4: on apprend, d'après ce qu'a écrit Fannius, que P. Rupilius supporta mal l'échec de son frère au consulat. [st1]2 [-] échec, refus, affront.    - Liv. 37, 7, 4; Sen. Ir. 2, 6, 2; Apul. M. 10, p. 255, 35.    - deus 'elige!' ait 'nullam patiere repulsam', Ov.: choisis ! dit le dieu, tu n'essuieras aucun refus.    - sint tua vota licet secura repulsae, Ov. M. 12: forme ton voeu sans avoir à craindre un refus.
    * * *
        Repulsa, repulsae. Refus. Dicimus Accipere repulsam, et Ferre repulsam. Cic. Estre refusé.
    \
        Post tres repulsas. Plin. iunior. Apres avoir esté trois fois refusé.
    \
        Grauior mihi morte repulsa est. Ouidius. J'aimeroye mieulx mourir, qu'estre refusé.
    \
        Pati repulsam. Ouid. Estre refusé.

    Dictionarium latinogallicum > repulsa

  • 64 rudis

    [st1]1 [-] rudis, e.: - [abcl][b]a - brut, qui est à l'état naturel, non façonné; rude, âpre, dur. - [abcl]b - jeune, nouveau, neuf, qui n'a pas servi. - [abcl]c - inculte, grossier, ignorant. - [abcl]d - inexpérimenté dans, étranger à, non habitué à, novice, ignorant. - [abcl]e - naïf, simple, franc, sans détour, innocent.[/b]    - rudis moles, Ov.: masse informe.    - rudia saxa, Quint.: pierres non taillées.    - rudis vox, Quint.: voix rude.    - rudes capilli, Sen.: cheveux en désordre.    - rudis agna, Mart.: brebis qui vient de naître.    - alicujus rei rudis: ignorant tout de qqch.    - in aliqua re rudis: tout à fait ignorant de qqch, étranger à qqch.    - in disserendo rudes, Cic. Rep. 1, 8, 13: étrangers à l'art d'argumenter.    - rudis ad pedestria bella, Liv. 24, 48, 5: sans aucune connaissance des combats de l'infanterie.    - rudis simplicitas, Ov.: simplicité naïve. [st1]2 [-] rudis, is, f.: - [abcl][b]a - baguette (non polie dont les gladiateurs se servaient comme d'une espèce de fleuret pour s'exercer). - [abcl]b - baguette d'honneur (remise au gladiateur à la fin de sa carrière). - [abcl]c - Plin. spatule.[/b]    - rudem accipere, Cic.: recevoir son congé, être licencié, prendre sa retraite.
    * * *
    [st1]1 [-] rudis, e.: - [abcl][b]a - brut, qui est à l'état naturel, non façonné; rude, âpre, dur. - [abcl]b - jeune, nouveau, neuf, qui n'a pas servi. - [abcl]c - inculte, grossier, ignorant. - [abcl]d - inexpérimenté dans, étranger à, non habitué à, novice, ignorant. - [abcl]e - naïf, simple, franc, sans détour, innocent.[/b]    - rudis moles, Ov.: masse informe.    - rudia saxa, Quint.: pierres non taillées.    - rudis vox, Quint.: voix rude.    - rudes capilli, Sen.: cheveux en désordre.    - rudis agna, Mart.: brebis qui vient de naître.    - alicujus rei rudis: ignorant tout de qqch.    - in aliqua re rudis: tout à fait ignorant de qqch, étranger à qqch.    - in disserendo rudes, Cic. Rep. 1, 8, 13: étrangers à l'art d'argumenter.    - rudis ad pedestria bella, Liv. 24, 48, 5: sans aucune connaissance des combats de l'infanterie.    - rudis simplicitas, Ov.: simplicité naïve. [st1]2 [-] rudis, is, f.: - [abcl][b]a - baguette (non polie dont les gladiateurs se servaient comme d'une espèce de fleuret pour s'exercer). - [abcl]b - baguette d'honneur (remise au gladiateur à la fin de sa carrière). - [abcl]c - Plin. spatule.[/b]    - rudem accipere, Cic.: recevoir son congé, être licencié, prendre sa retraite.
    * * *
    I.
        Rudis, huius rudis, f. ge. Cato. Une verge de bois qui n'est point accoustree.
    \
        Rudem accipere. Cic. Avoir son congé en matiere de gladiateurs.
    \
        Donatus rude. Horat. A qui on a donné son congé.
    \
        Ad rudem compellere. Cic. Contraindre d'estre gladiateur et de combatre.
    \
        Rudem meruit. Martial. Il a merité de se reposer et d'estre desormais nourri à rien faire.
    \
        Rudibus pugnare. Cic. Se batre à espees rabatues. Bud.
    II.
        Rudis, et hoc rude, Adiectiuum. Nouveau, Ignorant, Qui ne scait rien.
    \
        Ad mala iampridem non sumus vlla rudes. Ouid. Il y a desja long temps que je suis tout accoustumé et endurci à endurer mal et adversité, Je ne suis plus nouveau ne apprenti à endurer et souffrir, Je scay bien long temps à que c'est d'avoir mal.
    \
        Ad seditiones rudis. Liu. Qui ne scait comme il se fault gouverner en sedition.
    \
        In iure ciuili rudis. Cic. Bien neuf, ou Ignorant en, etc.
    \
        Operum rudes iuuenci. Ouid. Qui n'ont jamais besongné.
    \
        Rerum omnium rudis. Cic. Qui ne se congnoist en rien.
    \
        Rei militaris rudis. Cic. Qui ne congnoist rien en faict de guerre.
    \
        Rudis tractandi militares animos. Curt. Qui ne scait comment il fault traicter, etc.
    \
        Anni rudes. Claud. Les premiers ans, Jeunesse.
    \
        Campus rudis. Virgil. Qui n'a point encore esté labouré ne cultivé.
    \
        Capilli rudes. Seneca. Qui ne sont peignez ne accoustrez.
    \
        Lanae rudes. Ouid. Escrues, Telles qu'elles viennent de la beste.
    \
        Materia rudis. Lucan. Qui n'est point faconnee.
    \
        Pectus rude. Ouid. Qui n'a point encore esté touché de l'aguillon d'amour.
    \
        Populi rudes. Ouid. Ignorants, Grossiers.
    \
        Rudibus seculis obseruata prodigia. Cic. Du temps que les gents n'estoyent point si fins ne si malicieux.
    \
        Vetustas rudis. Ouid. Les gents du temps passé simples.
    \
        Vulgus rude. Ouid. Lourdault, Sans art, Sans civilité.
    \
        Rudis. Iuuenal. Rustique, Rustault.

    Dictionarium latinogallicum > rudis

  • 65 aestimatio

    aestimātio (aestumātio), ōnis, f. (aestimo), die Schätzung, I) eig., die Abschätzung einer Sache nach ihrem äußern (Geld-)Wert, die Taxe, der Anschlag, Ansatz des Wertes od. der Kosten u. dgl., Cic. u.a.: aequam aestimationem facere, Caes.: in aestimationem venire, abgeschätzt werden, Liv.: aestimationem habere, die Schätzung, den Anschlag machen, Cic. – insbes., aest. census, die Abschätzung des Vermögens (beim Zensus), die Schätzungstaxe, Cic. – aest. frumenti, die Schätzung, der Preisanschlag des Getreides, u. zwar von seiten des Senates, um danach die Summe zu bestimmen, die dem Prätor (Legaten od. Quästor) aus der Staatskasse zum Ankauf seines Getreidebedarfs in der Provinz ausgezahlt wurde, senatus aest., Cic. Verr. 3, 195; od. von seiten des Prätors, der Ansatz des Preises, den die Aratores der Provinz statt des zu liefernden Getreides zahlen konnten od. (oft) mußten, Cic. Verr. 3, 194. Liv. 43, 2, 12. – aestimatio litis, im Zshg. auch bl. aestimatio, die Schätzung des Streitobjekts, der Strafansatz, die Geldbuße, Cic. u.a. (vgl. aestimo no. I); u. aest. multae, Ansetzung der Strafe in Geld, Liv. – aest. possessionis, die Schätzung eines Besitztums in Schuldsachen, wo der Gläubiger ein schiedsrichterlich so abgeschätztes Gut an Zahlungsstatt annahm; daher meton. = »die
    ————
    Bezahlung durch abgeschätzte Grundstücke«, u. »das abgeschätzte Grundstück«, nolles a me hoc tempore aestimationem accipere, Cic. ep. 5, 20, 9: mihi et res et condicio placet, sed ita, ut numerato malim quam aestimatione, lieber mit barem Gelde bezahlen, als gegen ein abgeschätztes Grundstück vertauschen möchte, Cic. ad Att. 12, 25, 1. – Da nun Cäsar nach dem Bürgerkriege (i.J. 48 v. Chr.) die inzwischen im Preise tief gesunkenen Grundstücke zugunften seiner sehr verschuldeten Anhänger zu dem Werte, in dem sie vor dem Bürgerkriege gestanden hatten, anschlagen u. an Zahlungsstatt an die Gläubiger abgeben ließ (s. Caes. b.c. 3, 1. § 2. Suet. Caes. 42, 2), so war in bezug auf diese Art Schuldentilgung aestimatio = »Zahlung durch hoch abgeschätzte Grundstücke« u. »das hoch abgeschätzte Grundstück«, praedia in aestimationem ab alqo accipere, Grundstücke nach der hohen Schätzung an Zahlungsstatt annehmen müssen, Cic. ep. 13, 8, 2: dah. (scherzh.) ut, cum me hospitio recipias, aestimationem te aliquam putes accipere, daß du zu Schaden kommest (wie ein Gläubiger der Cäsarianer), Cic. ep. 9, 16, 7: u. aestimationes tuas vendere non potes, die an Zahlungsstatt angenommenen Güter, Cic. ep. 9, 18, 4. – dah. quod (linteum) me non movet aestimatione, verum est mnemosynum mei sodalis, das mir nicht am Herzen liegt wegen des Geldwerts,
    ————
    sondern als Andenken, Catull. 12, 12. – II) übtr.: 1) die Abschätzung, d.i. Würdigung, das Ermessen u. die Anerkennung, Schätzung einer Sache od. Pers. nach ihrem wahren innern Werte, sui, Vell.: nimia sui, Sen.: honoris, Liv.: virtutum, Vell.: verae magnitudinis eius, Liv.: bonorum (der Guten), Plin.: aestimatione rectā severus, deterius interpretantibus tristior habebatur, galt nach richtiger Würdigung für ernst, ungünstig Deutenden für finster, Tac. – Plur., infra aliorum aestimationes se metiens, Vell. 2, 127, 4. – 2) als philos. t.t. = ἀξία der Stoiker, die Beilegung eines Wertes, die Wertschätzung, Cic. de fin. 3, 34: aestimatione dignus, Cic. de fin. 3, 20 u. 44: quādam aestimatione dignandus, Cic. Acad. 1, 36. – hingegen propria aestim. virtutis, die eigenste Wertschätzung = der absolute Wert der T., Cic. de fin. 3, 34.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aestimatio

  • 66 auris

    auris, is, f. (urspr. *ausis, vgl. ausculto, griech. οὖς, got. ausō), das Ohr, I) eig. u. meton.: 1) eig.: auris ima, das Ohrläppchen, Plin.: aures pendulae atque flaccentes, Lact.: aures rectae, Ggstz. aures summissae, Solin.: aures superbae, Liv.: aures asininae, Hyg.: aures aselli, Ov.: alci aures nasumque abscīdere, Sen.: accedit alci alqd ad aures, Ter.: accedere alci ad aurem et dicere (v. Pers.); Cic.: accidit alqd ad aures, Liv., od. auribus, Plin. pan. (vgl. 1. accido): accipere auribus, Cic.: accipere benignis auribus, Plaut.: accipere secundis od. adversis auribus, Liv., pronis auribus, Tac., propitiis auribus, Sen. rhet, aequis od. parum aequis auribus, Tac. u. Plin. ep., adversis auribus, Ps. Quint. decl.: nunc primum aures tuae hoc crimen accipiunt? Cic.: adhibere aures, ein empfängliches Ohr darbieten, Cic.: aditum ad aures alcis habere, Cic.: admittere alqd auribus, Liv.: alqm admonere ad aurem, ut etc., jmdm. die Mahnung ins Ohr flüstern, Cic.: admovere aurem, sein Ohr hinhalten, hinhören, aufmerken, Cic.: foraminibus et rimis aurem admovent, sie halten das Ohr an usw., Tac.: mentes suas, non solum aures ad alcis vocem admovere (hinrichten), Cic.: arrigere aures, Ter.: ascalpere aurem dextram, Apul.: audiri non secundis auribus, Liv.: claudere aures alci rei od. ad alqd, Cic.: claudere aurem precanti, Lact.: hic (sermo) suppeditat nobis,
    ————
    ubi aures convicio defessae conquiescant, Cic.: credere oculis magis od. amplius quam auribus, Liv. u. Sen.: noli putare, me hoc auribus tuis dare, dir etw. Schmeichelhaftes sagen wolle, Trebon. in Cic. ep.: dare od. dedere aures alci, jmdm. sein Ohr leihen, jmd. anhören, Cic.: demittere aures, herabhängen, senken, (als Zeichen der Sanftmut u. Milde), v. Zerberus, Ggstz. tollere aures, Hor.: demittere (neigen) aures suas ad alcis verba, Sen.: demittere se ad aurem alcis, Cic.: tutis auribus deponere, Hor.: rimosā aure bene deponere, Hor.: dicere in aurem alci alqd, Cic. fr. u. Hor.: in aurem utramvis otiose dormire, auf beiden O. (d.i. unbekümmert) schlafen, Ter.: so auch in dextram aurem dormire, Plin. ep.: aures erigere, Cic.: auribus avidissimis excipere laudes alcis, gierig dem Lobe lauschen, das man jmdm. zollt, Plin. ep.: exsertare aurem per aulaeum, Amm.: frustra surdas aures fatigare, tauben O. predigen, Curt.: ferunt aures hominum illa iucunda et grata laudari, die O. der M. sind empfänglich für das Lob des Liebenswürdigen u. Angenehmen, Cic.: haurire vocem his auribus, Verg.: procul auribus haurire talia dicta suis, Ov.: oculis auribusque haurire tantum gaudium cupere, Liv.: implere aures alcis, jmdm. in den O. liegen, Liv. u. Curt. (vgl. unten no. 2, a): inculcare se auribus alcis, Cic.: insusurrare ad aurem od. in aures, Cic.: blandius alia ad aurem invocare, M. Cael. fr. b.
    ————
    Quint.: laedere alcis aures, Sen.: obsidēre aures alcis, Liv.: obtundere aures alcis, s. obtundo: offendere aures, Cic.: patefacere aures suas assentatoribus, Cic.: patent aures alci rei od. ad alqd, Cic.: pervenit alqd ad aures alcis, Cic.: praebere aurem, sein O. hinhalten, Suet. u. Plin. ep.: praebere aurem alci rei, sein O. leihen, Hor. u. Ov.: so auch puellae, Prop.: praebere aures, sein O. leihen, etw. anhören, Liv.: praebere aures conviciis adulescentium, sein O. leihen, anhören, Liv.: praeoccupare aures, Liv.: aures refercire alqā re, Cic.: aures respuunt alqd, wollen etw. nicht hören, Cic.: auribus respuere alqm, die O. vor jmd. verschließen, Cic.: digito aurem scalpere, Isid.: servire auribus alcis, jmdm. zu Willen reden, Caes.: strepunt (es gellen) aures clamoribus plorantium sociorum, Liv.: meis aequissimis utuntur auribus, Cic.: aurem alcis vellere od. pervellere (um zu erinnern), Verg. u. Sen.: muliebris vox mihi ad aures venit, Plaut. – 2) meton.: a) das Gehör, insofern es ein prüfendes Urteil abgibt, aures elegantes, Cic.: Atticorum aures teretes et religiosae, Cic.: tritae aures hominum nostrorum, Cic.: aures tam inhumanae tamque agrestes, Cic.: durae auris homines, Gell.: iudicium aurium superbissimum, Cic.: ingenium amoenum et temporis eius auribus (Geschmack) accommodatum, Tac.: arbitrio consilioque auris uti, Gell.: aures alcis implere, jmds. Geschmack völlig befriedigen, Cic. u.
    ————
    Tac, (vgl. oben no. 1): descendere in aures alcis, vor jmds. prüfendes O. kommen, dem prüfenden Urteile jmds. unterworfen werden (v. Gedichten), Hor. – b) der Zuhörer, cum tibi sol tepidus plures admoverit aures, Hor. ep. 1, 20, 19. – II) übtr., das Ohr = Streichbrett am Pfluge, Verg. georg. 1, 172.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > auris

  • 67 clades

    clādēs (clādis), is, f. (stammverwandt mit dem griech. κλαδαρός, zerbrechlich), I) im engern Sinne: a) der Zweige, Pflanzen usw. (durch Hagel, Regen usw.), der Bruch, bildl. b. Plaut. capt. 911. – b) die Verletzung eines Gliedes, cl. dextrae manus, Liv. 2, 13, 1. – II) im weitern Sinne, übh. Verlust, Schaden, Unglück, Unheil, 1) im allg.: cl. civitatis, Cic.: gens integra a cladibus (Plagen) belli, Liv.: eā clade, Verheerung, Liv.: neque ulla praetermissa clades (Untat) est, Liv.: instantes clades, Seuchen, Liv.: meton., von einer Person, die jmdm. Verderben zuzieht, -bereitet, Pest, militum clades, Todesengel des Kriegsheers, Cic. de prov. cons. 13: Scipiadae, clades Libyae, Verg. Aen. 6, 843: haec clades, ein solcher Wüterich (v. Heliogabal), Lampr. Heliog. 34, 1: illa clades, Pest des Staates, verderbliche Menschenklasse (v. Buhldirnen), Lampr. Alex. Sev. 34, 4. – 2) insbes., Unglück im Kampfe, Niederlage, Schlappe, cl. acerbissima Marii, Cic.: suā temeritate contracta clades, Liv.: cladem (pugnae) accipere, Cic. u. Liv.: cladem accipere ab hoste Gallo, Liv.: cladem gravem in Britannia accipere, Tac.: cladem hosti afferre, Cic.: cladem inferre, importare, Liv.: cladem facere, bereiten, Sall.: vix instantes clades sustinere, Liv. – Rom. Sing. auch cladis, Liv. 2, 22, 4; 10, 35, 3 u.a. Ampel. 46, 5 cod. – Genet. Plur. gew. cladium; doch auch
    ————
    cladum, zB. Sil. 1, 41 u. ö. Amm. 29, 1, 14 u. 31, 2, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > clades

  • 68 hospitium

    hospitium, iī, n. (hospes), I) die Gastfreundschaft als Verhältnis zwischen zwei Gastfreunden, A) eig.: mihi cum alqo hospitium est, Cic., od. intercedit, Caes.: alcis hospitio usus sum, Caes.: hospitium cum alqo facere, Cic., od. iungere, Liv., od. coniungere, Cic.: hospitium renuntiare (aufkündigen), Liv. – B) meton. = Gastfreunde, Cornif. rhet. 1, 8. – II) insbes., die betätigte Gastfreundschaft, die Erweisung der Gastfreundschaft, gastliche Aufnahme, Bewirtung, A) eig.: hospitium liberale, Cic.: alqm hospitio accipere od. excipere, gastlich aufnehmen, beherbergen, Cic., Liv. u.a. (s. Giese Cic. de div. 2, 97. Lambin Hor. sat. 1, 5, 2. Drak. Liv. 29, 11, 6 u. Sil. 17, 1. Burmann Ov. her. 12, 29): ebenso alqm hospitio recipere, Caes., Ov. u.a.: alqm hospitio agresti accipere, ländlich bewirten, Cic.: alqm hospitio magnificentissimo accipere, aufs prächtigste bewirten, Cic.: alqm hospitio invitare, Cic.: poet., hospitio arenae prohiberi, vom Landen, Verg. – Plur., assidua devertentium hospitia, Col.: artum solvere hospitiis (Dat.) animum, Hor.: servus ab hospitiis, für die Aufnahme fremder Gäste, Corp. inscr. Lat. 6, 7290. – B) meton., die Herberge, das Quartier, Gastzimmer, publicum, Liv.: parare hospitium, Cic.: adducere od. deducere alqm in hospitium, Liv. u. Plin. – praetorianae cohortes... per hospitia (Quartiere in der Stadt)
    ————
    dispersae, Suet. – übtr., vom Aufenthalt, Lager, Ruheort der Tiere, Verg. u. Plin. – lebl. Ggstde., qui hospitio lucis fruitus est annis XXXVIII, Corp. inscr. Lat. 10, 4728: u. scherzh., nec confidentiae usquam hospitium (Einkehr, Unterkunft) est nec devorticulum (Ausflucht) dolis, Plaut. capt. 523. – Nbf. hospitia, ae, f., Prob. app. (IV) 194, 18.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > hospitium

  • 69 mutuus

    mūtuus, a, um (v. mut-o, wie riguus v. rig-o), eig. »auf Tausch gegeben«; dah. übtr.: I) geborgt, geliehen, A) adi.: pecuniam dare mutuam, borgen, vorstrecken, leihen, Cic.: quaerere pecunias mutuas fenore, Geld gegen Zinsen borgen wollen, Liv.: dare frumentum mutuum, jmdm. borgen usw., Cic.: sumere ab alqo pecunias mutuas, von jmd. Geld borgen, Cic.: mutuam pecuniam praecipere, Caes.: sescenties sestertium a privatis mutuum accipere, als Darlehn entgegennehmen (aufnehmen), Tac.: pecunias mutuas exigere, Geld als Darlehn fordern, Caes.: ab amico alicunde argentum mutuom rogare, Plaut.: argentum mutuum arcessere, Sall. fr.: aes mutuum reddere, Sall. – übtr., pudorem sumere mutuum, Schamhaftigkeit, wenn man selbst keine hat, borgen, Plaut. – B) subst., mūtuum, ī, n., was man borgt, das Darlehn, datio mutui, ICt.: alicunde exorare mutuom, Plaut. Pers. 43: dare alci mutuum, Vulg. Luc. 6, 34: sumere mutuum, Sen. de ben. 7, 4, 7, a se mutuum, Cato in Sen. ep. 119, 2: mutuum accipere, Plaut. most. argum. 7. Vulg. Isai. 24, 3, mutuum ab alqo, Vulg. deut. 15, 6: dah. das Wortspiel, ea me deperit, ego autem cum illa facere nolo mutuom. Pa. Quid ita? Ph. Quia proprium facio: amo pariter simul, d.i. ich will nicht, daß sie mir ihre Liebe nur leihe, sondern ich will sie zu eigen besitzen, Plaut. Curc. 47 sq.: sal-
    ————
    tem, tute si pudoris egeas, sumas mutuom, Plaut. Amph. 819: dah. mutuo (Dat.), auf Borg, leihweise, ab alqo petere mutuo naves, pecuniam, militum auxilia, Iustin. 17, 2, 13: ab alqo petere mutuo vasa vacua non pauca, Vulg. 4. regg. 4, 3: mutuo sumere pecunias, Vulg. 2. Esdr. 5, 4: hoc ipsum mutuo acceperam, Vulg. 4. regg. 6, 5: translatum ac sumptum aliunde ut mutuo, Cic. or. 80 (wo nur Jahn sumptum aliunde ut mutuo als uncic. getilgt hat). – II) wechselseitig, beiderseitig, gegenseitig, Gegen-, A) adi.: beneficia, Nep.: benevolentia, Cic.: sermones, Tac.: tua voluntas erga me meaque erga te par atque mutua, Cic.: quodsi illi nullam vicem, nulla quasi mutua officia (Gegendienste, Gegenhöflichkeiten) deberem, Plin. ep.: m. accusatio, quae ἀντικατηγορία vocatur, Gegenklage, Quint.: olores mutuā carne vescuntur inter se, fressen einander, Plin.: nox omnia erroris mutui implevit, auf beiden Seiten, Liv.: mutuum inter se auxilium, Liv.: m. vulnera accipere, Iustin.: se mutuis vulneribus occīdere, Aur. Vict.: mutuis ictibus occĭdere (fallen), Tac. – B) subst., mutuum, ī, n., das Wechselseitige, die Wechselseitigkeit, das wechselseitige Betragen gegeneinander, m. in amicitia, Cic.: mutuum mecum facit, er vergilt (erwidert) Gleiches mit Gleichem, Plaut.: mutuum fit (sc. a me) u. mutua fiunt a me, d.i. ich mache es ebenso (gegen dich), ein Gleiches geschieht von mir, Plaut.: per mutua u.
    ————
    (adv.) bl. Acc. mutua, wechselsweise, wechselseitig, untereinander, pedibus per mutua nexis, Verg.: inter se mortales mutua vivunt, Lucr.: e laevo sit mutua dexter, dagegen hinwiederum, Lucr.: u. so auch Akk. Sing. mutuum adv., s. scabo (sprichw.).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mutuus

  • 70 Принимать

    - capere (pecuniam ab aliquo; praemia; cibum et potum; fessos hospitio); accipere (pecuniam; cibum; medicinam; aliquem hospitio); acceptare (argentum; mercedes a discipulis; usuras; cognomina); excipere (aliquem clamore, plausu, tumultu; extremum spiritum alicujus); recipere; receptare; concipere; suscipere; admittere (aliquem ad se); sumere (cognomen; venenum); assumere (aliquid alicui; cibus assumitur intus); transumere; ascire; asciscere; aestimare; censere; dicere; existimare; habere; ponere; tractare; approbare;

    • принять с распростёртыми объятиями - excipere aliquem manu et complexu;

    • принять присягу - jusjurandum accipere;

    • у нас принято чтить великих людей - est nobis in usu claros viros colere;

    • принимать с благодарностью - grata sumere manu;

    • принимать вид - suscipere (judicis severitatem); simulare; mentiri;

    • принять суровый вид - sumere vultus acerbos; принимать решение в зависимости от исхода дела - sumere animum ex eventu;

    • принимать на себя - succedere (oneri);

    • принять на себя роль критика - sumere animum censoris;

    • принять на себя защиту чьей-л. славы - suscipere gloriam alicujus tuendam;

    • принять на себя обвинения вместо кого-л. - se supponere criminibus pro aliquo; subire crimen;

    • принимать кого-л. ласково и милостиво - accipere aliquem leniter clementerque;

    • принимать что-л. во внимание или близко к сердцу - admittere aliquid ad animum; respicere;

    • принимать в число союзников - assumere socios;

    • принимать кого-л. в римское гражданство - suscipere aliquem in populi Romani civitatem;

    • принимать кого-л. в ученики - suscipere aliquem erudiendum;

    • принять на себя защиту, ведение дела в суде - suscipere (reum; causam; litem);

    • принимать условия - subire condiciones;

    • принять мученискую смерть - martyrizare;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Принимать

  • 71 Усваивать

    - assimilare; accipere (morem a majoribus); suscipere (cogitationem sobrii hominis); transumere; propriare; imbibere; induere; asciscere; discere; addiscere;

    • легко усваивающий - rapax (ingenium; virtutis);

    • усвоить чей-л. образ жизни - accipere vitam alicujus;

    • усвоить начатки грамоты - elementa prima litterarum accipere;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Усваивать

  • 72 Ущерб

    - damnum; detrimentum; injuria; lacuna; libamen; maleficium; malum; plaga; nocumentum; calamitas; merces,-edis,f (mercede suorum в ущерб своим же); noxa; noxia (vini); vulnus; termentum;

    • причинять ущерб - damnum dare; affligere (opes hostium); alicui noxiae esse;

    • причинить кому-л. большой ущерб - multa vulnera alicui inferre, imponere, inurere;

    • нанести ущерб - detrimentum afferre;

    • (по)терпеть ущерб - frunisci malum; pessimari (ex aliqua re); capere detrimentum; accipere detrimentum; calamitatem tolerare, perferre, accipere;

    • понести ущерб - damno augeri, affici; damnum capere, accipere, facere, contrahere,ferre, pati;

    • без ущерба - sine vulnere;

    • без имущественного ущерба - salvis rebus;

    • иск о возмещении ущерба - noxale; noxalis actio;

    • небольшой ущерб - vile damnum;

    • в ущерб кому-л. - damno alicujus;

    • с большим для меня ущербом - cum damno meo magno;

    • ущерб луны - damna (caelestia) lunae;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Ущерб

  • 73 patior

    pătĭor, passus, 3, v. dep. ( act. archaic collat. form patiunto, Cic. Leg. 3, 4, 11: patias, Naev. ap. Diom. p. 395 P.) [cf. Greek PATh, PENTh-, pepontha, penthos], to bear, support, undergo, suffer, endure (syn.: fero, tolero).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    1.
    Tu fortunatu's, ego miser:

    patiunda sunt,

    Plaut. Most. 1, 1, 46; id. Am. 3, 2, 64:

    fortiter malum qui patitur, idem post potitur bonum,

    id. As. 2, 2, 58 Ussing (al. patitur bonum):

    o passi graviora!

    Naev. 1, 24; Verg. A. 1, 199; Cic. Univ. 6:

    belli injurias,

    id. Phil. 12, 4, 9:

    servitutem,

    id. ib. 6, 7, 19:

    toleranter dolores pati,

    id. Tusc. 2, 18, 43:

    gravissimum supplicium,

    Caes. B. C. 2, 30:

    omnia saeva,

    Sall. J. 14, 10:

    et facere et pati fortiter,

    Liv. 2, 12:

    haec patienda censeo potius, quam, etc.,

    id. 21, 13:

    Hannibal damnum haud aegerrime passus est,

    id. 22, 41:

    exilium,

    Verg. A. 2, 638:

    pauperiem,

    Hor. C. 3, 2, 1. [p. 1315] aliae nationes servitutem pati possunt, populi Romani propria est libertas, Cic. Phil. 6, 7, 19:

    extremam pati fortunam,

    Caes. B. C. 2, 32:

    aequo animo magnum morbum pati,

    Sen. Ep. 66, 36:

    mentietur in tormentis qui dolorem pati potest,

    Quint. 5, 10, 70:

    qui nec totam servitutem pati possunt, nec totam libertatem,

    Tac. H. 1, 16:

    non potest generosus animus servitutem pati,

    Sen. Contr. 4, 24, 1:

    hiemem et aestatem juxta pati,

    Sall. J. 85, 33.—
    (β).
    Absol.:

    dolor tristis res est... ad patiendum tolerandumque difficilis,

    Cic. Tusc. 2, 7, 18; Ov. Am. 1, 8, 75.—
    2.
    To suffer, have, meet with, be visited or afflicted with (mostly postAug.):

    poenam,

    Quint. 11, 3, 32; Plin. Ep. 2, 11, 20; Val. Max. 6, 2, 1; Sen. Contr. 1, 5, 6:

    incommodum,

    Quint. 11, 3, 32:

    vim,

    Suet. Ner. 29:

    quicquid in captivum invenire potest, passurum te esse cogita,

    Curt. 4, 6, 26:

    mortem pati,

    Lact. Epit. 50, 1; Sen. Ep. 94, 7:

    indignam necem,

    Ov. M. 10, 627:

    mortem,

    id. Tr. 1, 2, 42:

    rem modicam,

    Juv. 13, 143:

    adversa proelia,

    Just. 16, 3, 6:

    infamiam,

    Sen. Ep. 74, 2:

    sterilitatem famemque,

    Just. 28, 3, 1:

    cladem pati (post-Aug. for cladem accipere, etc.),

    Suet. Caes. 36 init.; so,

    naufragium,

    Sen. Herc. Oet. 118:

    morbum,

    Veg. 1, 17, 11; Gell. 17, 15, 6:

    cruciatus corporis,

    Sen. Suas. 6, 10:

    ultima,

    Curt. 3, 1, 6:

    injuriam,

    Sen. Ep. 65, 21:

    ut is in culpā sit, qui faciat, non is qui patiatur injuriam,

    Cic. Lael. 21, 78; cf.:

    de tribus unum esset optandum: aut facere injuriam nec accipere... optimum est facere, impune si possis, secundum nec facere nec pati,

    id. Rep. 3, 13, 23.—
    B.
    In partic.
    1.
    In mal. part., to submit to another's lust, to prostitute one's self, Plaut. Capt. 4, 2, 87; cf. Sall. C. 13, 3; Sen. Q. N. 1, 16; Petr. 25; 140.—
    2.
    To suffer, to pass a life of suffering or privation ( poet.):

    certum est in silvis inter spelaea ferarum Malle pati,

    Verg. E. 10, 53:

    novem cornix secula passa,

    Ov. M. 7, 274; Luc. 5, 313; Sen. Thyest. 470. —
    II.
    Transf.
    A.
    To suffer, bear, allow, permit, let (syn.:

    sino, permitto): illorum delicta,

    Hor. S. 1, 3, 141.—With acc. and inf.:

    neque tibi bene esse patere, et illis, quibus est, invides,

    Plaut. Ps. 4, 7, 36; Ter. Phorm. 3, 3, 3:

    siquidem potes pati esse te in lepido loco,

    Plaut. Poen. 3, 3, 83:

    ista non modo homines, sed ne pecudes quidem passurae esse videntur,

    Cic. Cat. 2, 9, 20:

    nobiscum versari jam diutius non potes: non feram, non patiar, non sinam,

    id. ib. 1, 5, 10:

    quantum illius ineuntis aetatis meae patiebatur pudor,

    id. de Or. 2, 1, 3:

    nullo se implicari negotio passus est,

    id. Lig. 1, 3:

    duo spondei non fere se jungi patiuntur,

    Quint. 9, 4, 101:

    aut persuasurum se aut persuaderi sibi passurum,

    Liv. 32, 36, 2:

    ut vinci se consensu civitatis pateretur,

    id. 2, 2, 9; 6, 23, 8; Curt. 8, 9, 23.—With acc.:

    neque enim dilationem pati tam vicinum bellum poterat,

    Liv. 1, 14, 6:

    recentis animi alter (consul)... nullam dilationem patiebatur,

    id. 21, 52, 2.—With quin:

    non possum pati, Quin tibi caput demulceam,

    Ter. Heaut. 4, 5, 13:

    nullum patiebatur esse diem, quin in foro diceret,

    Cic. Brut. 88, 302.— Poet. with part.:

    nec plura querentem Passa,

    Verg. A. 1, 385; 7, 421 (= passa queri, etc.).—Hence, facile, aequo animo pati, to be well pleased or content with, to acquiesce in, submit to: aegre, iniquo animo, moleste pati, to be displeased, offended, indignant at:

    quaeso aequo animo patitor,

    Plaut. As. 2, 2, 108:

    apud me plus officii residere facillime patior,

    Cic. Fam. 5, 7, 2; 1, 9, 21:

    consilium meum a te probari... facile patior,

    id. Att. 15, 2, 2; id. Verr. 2, 3, 2, § 5:

    cum indigne pateretur nobilis mulier... in conventum suam mimi filiam venisse,

    id. ib. 2, 5, 12, §

    31: periniquo patiebar animo, te a me digredi,

    id. Fam. 12, 18, 1; Liv. 4, 18.—
    2.
    To submit:

    patior quemvis durare laborem,

    Verg. A. 8, 677:

    pro quo bis patiar mori,

    Hor. C. 3, 9, 15.—
    B.
    To experience, undergo, to be in a certain state of mind or temper:

    nonne quiddam pati furori simile videatur,

    Quint. 1, 2, 31.—
    C.
    In gram., to be passive, to have a passive sense:

    (verbum) cum haberet naturam patiendi,

    a passive nature, Quint. 1, 6, 10:

    modus patiendi,

    id. 1, 6, 26; 9, 3, 7.— Hence, pătĭens, entis, P. a., bearing, supporting, suffering, permitting.
    A.
    Lit.:

    amnis navium patiens,

    i. e. navigable, Liv. 21, 31, 10:

    vomeris,

    Verg. G. 2, 223: vetustatis, lasting, Plin. 11, 37, 76, § 196:

    equus patiens sessoris,

    Suet. Caes. 61.—
    B.
    Transf.
    1.
    That has the quality of enduring, patient:

    nimium patiens et lentus existimor,

    Cic. de Or. 2, 75, 305:

    animus,

    Ov. P. 4, 10, 9.— Comp.:

    meae quoque litterae te patientiorem lenioremque fecerunt,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 14.— Sup.:

    patientissimae aures,

    Cic. Lig. 8, 24:

    patientissimus exercitus,

    Caes. B. C. 3, 96.—
    2.
    That has the power of endurance, firm, unyielding, hard ( poet.):

    patiens aratrum,

    Ov. Am. 1, 15, 31:

    saxo patientior illa Sicano,

    Prop. 1, 16, 29.—Hence, adv.: pătĭenter, patiently:

    alterum patienter accipere, non repugnanter,

    Cic. Lael. 25, 91:

    patienter et fortiter ferre aliquid,

    id. Phil. 11, 3, 7:

    patienter et aequo animo ferre difficultates,

    Caes. B. C. 3, 15:

    prandere olus,

    Hor. Ep. 1, 17, 13.— Comp.:

    patientius alicujus potentiam ferre,

    Cic. Fam. 1, 8, 4.— Sup.:

    patientissime ferre aliquid,

    Val. Max. 4, 3, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > patior

  • 74 contumelia

    contumēlia, ae f. [одного корня с tumeo ]
    1) обида, унижение, поругание, оскорбление, поношение, бесчестие
    imponere C, Sl (facere Ter, L, Sen, dicere Pl) alicui contumeliam или jacēre contumeliam in aliquem C — нанести кому-л. оскорбление
    accipere (vertere) aliquid ad (in) contumeliam Ter, QC, Cs — принять что-л. за оскорбление
    per contumeliam Cs (contumeliae causa C) — оскорбительным образом
    c. verborum Csбранные слова
    2) (тж. c. stupri Dig) осквернение, обесчещение, растление C, L, Sen, Ap
    3) злополучие, бедствие
    naves ex robore factae ad quamvis vim et contumeliam perferendam Cs — корабли, сделанные из дуба, чтобы (они могли) переносить любой натиск и любые невзгоды

    Латинско-русский словарь > contumelia

  • 75 detrimentum

    dētrīmentum, ī n. [ detero ]
    1) убыль от трения, шлифовки (limae tenuantis d. Ap)
    2) убыль, ущерб, убыток, потеря ( detrimenta muneribus explere Just); урон
    capere (accipere, facere) d. C etc. — понести убыток, потерпеть ущерб
    d. afferre и inferre Cs, importare Cпричинить убыток
    detrimento esse Cs — быть во вред, вредить
    4) уменьшение (sine auctu et detrimento Sen; lunaria incrementa atque detrimenta Aug)
    5) несчастье, поражение
    6) pl. жалкие остатки

    Латинско-русский словарь > detrimentum

  • 76 omen

    I ōmen, inis n.
    1) знак, знамение, примета, предзнаменование ( tristia omina dare O)
    omine fausto (dextro, secundo) C, L, Su — со счастливым предзнаменованием, счастливо, в добрый час
    nomen atque o. Pl — имя, в котором содержится предзнаменование
    o. accipere C, L — признать (что-л.) счастливым предзнаменованием
    o. abnuere V — не усмотреть (в чём-л.) предзнаменования
    ī secundo omine H — иди с богом, счастливого пути
    2) желание, пожелание
    fausta Su (optima C) omina — наилучшие пожелания
    3) торжественное заверение, условие
    4) поэт. торжественный обычай, обряд ( сопряженный с наблюдением примет)
    hic sceptra accipere regibus o. erat V — здесь, по обычаю, (римские) цари принимали скипетры
    5) бракосочетание, брак ( prima omina V)
    II ōmen, inis n. Eccl = omentum

    Латинско-русский словарь > omen

  • 77 vulnus

    eris n.
    1) рана, ранение (lĕve, grave L; mortiferum C)
    v. alicujus O, VF etc. — рана, нанесённая кому-л. или кем-л.
    v. alicujus rei — рана во что-л. (v. corporis C) или от чего-л. (v. missilium L)
    v. in capite accipere Cполучить рану в голову
    v. alicui inferre Cs (infligere C) — нанести кому-л. рану
    2) повреждение, поломка ( scuti O); урон, ущерб, потеря
    multa vulnera alicui inferre (imponere, inurere) C — причинить кому-л. большой ущерб
    3) поражение, разгром ( duo vulnera accipere L)
    4) след удара, рубец ( ramis vulnera dare O); язва, больное место (v. occultum C); душевная рана, боль, скорбь
    v. alere venis или sub pectore V — таить боль в душе, терзаться душевным страданием
    5) надрез, борозда ( aratri O); щель, расщелина ( saxi O)
    6) удар, наносящий рану
    v. acutae falcis Oудар острой косы
    7) оружие, наносящее рану (меч, копье, стрела)
    dirigere v. aliquo V — направить оружие на кого л.

    Латинско-русский словарь > vulnus

  • 78 beneficium [1]

    1. beneficium (benificium), ī, n. (bene u. facio), die Guttat, das Verdienst (Ggstz. maleficium, iniuria), bes. die Wohltat, die gütige Vermittelung, Begünstigung, Vergünstigung, Gunstbezeigung, der Liebesdienst, Freundschaftsdienst, I) im allg.: in re publica multo praestat benefici quam malefici immemorem esse, Sall. Iug. 31, 28: senatus et populus Romanus benefici et iniuriae memor esse solet, ibid. 104, 5: ut maleficii quam beneficii potius immemores essent, Liv. 7, 20, 8: beneficii et maleficii occasione omissā, Liv. 9, 12, 2. – beneficium id est quod quis dedit, cum illi liceret et non dare, Sen.: sunt qui ita distinguant, quaedam beneficia esse, quaedam officia, quaedam ministeria: beneficium esse quod alienus det; officium esse filii, uxoris etc.; ministerium esse servi etc., Sen.: nec enim si tuam ob causam cuiquam commodes, beneficium illud habendum est, sed feneratio, Cic.: beneficium alci dare, b. alci tribuere, tribuere et dare, b. in alqm conferre, b. deferre, Cic.: b. ponere, collocare, b. bene ponere, b. bene collocare apud alqm, Cic.: alqm beneficio afficere, Cic.: alqm beneficiis obstringere, Cic.: b. fenerari, Cic.: beneficia fenerare, Sen. – b. accipere, b. accipere ab alqo, Cic.: qui b. dedit taceat, narret qui accipiat, Sen. – beneficio se obligatum putare, Cic. – b. tueri (im Herzen bewahren, dankbar anerkennen), Cic. u. Plin. ep. (s. Döring Plin. ep. 2, 13, 9). – alcis beneficia in alqm, Verdienste um jmd., Caes. u. Sall. – in beneficii loco (petere), Cic., od. in beneficio (relinquere), Liv., als eine Gefälligkeit: in summo beneficio impetrare, als eine große Wohltat, Cic.: ähnl. beneficii causā od. per beneficium, Cic. – dah. beneficio, durch Vermittelung, Einwirkung, Einfluß, Bemühung, Verwendung, Hilfe, Beistand, tuo beneficio, Cic.: deorum beneficio, Caes.: sortium beneficio, vermittelst der L., Caes.: nostri consulatus beneficio, Cic.: anuli beneficio, Cic.: silvarum beneficio, unter dem Schutz der W., Hirt. b. G.: hoc beneficio, durch dieses Mittel, Ter. – II) im Staatsleben, A) die (vom Staate od. Volke od. von einer einzelnen Staatsperson herrührende) Auszeichnung, Begünstigung, Vergünstigung, Wohltat, Verleihung, Beförderung, in beneficium recepti, in die Verleihung (des Bürgerrechts), Ggstz. auctores beneficii, Vell.: tabula alicuius beneficii, Cic.: cooptatio collegiorum ad populi beneficium transferebatur, Cic.: cum suo magno beneficio esset, da er seiner Empfehlung viel verdankte, Cic.: centuriones sui beneficii, seine Kreaturen, Suet.: ut munus imperii beneficii sui faceret, die Befehlshaberstellen zu einem Gnadengeschenk von seiner Seite machte, Iustin.: in beneficiis (unter den zu verleihenden Vergünstigungen) ad aerarium delatus est a L. Lucullo consule (vgl. defero a. E.), Cic.: tribuni militum... quae antea dictatorum... fuerant beneficia, Beförderungen von seiten der Diktatoren gewesen waren, Liv. – liber beneficiorum, das Buch, in dem die verliehenen Staatsäcker verzeichnet waren, Gromat. vet. p. 203, 1; 295, 12; vgl. Rudorff im Vol. 2. p. 406. – B) das Vorrecht, Privilegium, b. militare, b. anulorum, b. religionis, ICt.: b. liberorum, das durch eine bestimmte Kinderzahl erlangte Befreitsein vom Richteramt, Suet. Claud. 15, 1. – / In der Volksspr. synk. benficium, Plaut. u. Ter.; s. Ritschl opusc. 2, 716 ff. – Auch benificium geschr., zB. Corp. inscr. Lat. 1, 587; 5, 5050. lin. 30 u. 34. Sall. Iug. 31, 28 u. 104 Iordan. Vgl. Ritschl opusc. 2, 561.

    lateinisch-deutsches > beneficium [1]

  • 79 benigne

    benīgnē, Adv. m. Compar. u. Superl. (benignus), gütig, I) der Gesinnung nach gütig = freundlich, zuvorkommend, bereitwillig (Ggstz. maligne), A) im allg.: salutare benigne, comiter appellare unumquemque, Cic.: qui erranti comiter monstrat viam benigne, non gravate, Cic.: alqm b., b. atque hospitaliter invitare, Liv.: alqm b. accipere, Liv.: b. polliceri, Cic.: b. appellare milites, Sall.: b. alloqui, Liv.: b. respondere, Liv.: benigne attenteque audire, Cic.: b. arma capere, Liv. – Compar., benignius alloqui, Curt.: promissum id benignius est ab rege quam praestitum, Liv. – Superl., benignissime promittere, Cic. – B) insbes.: 1) mild, glimpflich, gnädig, benignius interpretari, accipere, ICt.: benignissime rescribere, ICt. – 2) in der Umgangssprache: benigne dicis od. facis od. bl. benigne, eine Danksagungsformel, sehr gütig, sehr verbunden, bitte sehr, sowohl annehmend als ablehnend, Komik., Cic. u. Hor. – II) der Tat nach gütig = mildtätig, freigebig, reichlich, b. praebere, Ter.: b. commeatus in castra advehere, Liv.: vino invitari poclis large atque b., Varr. fr.: benignius se tractare, sich eine größere Güte tun, auf großem Fuße leben, Hor.: b. facere alci, jmdm. wohltun, Wohltaten erweisen, Ter., Cic. u.a.: u. so b. facere adversus alqm, Sen. de ben. 6. 4, 3: aut operā benigne fit indigentibus aut pecuniā, Cic.: u. so me benignius omnes salutant quam salutabant prius, begrüßen mich mit einem größern Schwall von Worten, Plaut, aul. 114 sq.; vgl. benignus a. E.

    lateinisch-deutsches > benigne

  • 80 commeatus

    commeātus, ūs, m. (commeo), I) das ungehinderte Gehen, das Gehen und Kommen, der freie Durchgang, der freie Verkehr, in eo conclavi ego perfodi parietem, quā commeatus clam esset hinc huc mulieri, Plaut. mil. 142: nimis beat, quod commeatus transtinet trans parietem, ibid. 468: per hortum utroque commeatus convenit, Plaut. Stich. 452: medium parietem perfodit servus, commeatus clanculum quā foret amantum, Plaut. mil. argum. II, 10: si viae publicae exemptus commeatus sit, vel via coartata, Ulp. dig. 43, 8, 2. § 25. – v. lebl. Subjj., si fauces commeatum liquidae vocis exercent, die Stimme frei u. ungehindert herauslassen, Pallad. 1, 3. – II) meton., a) die Erlaubnis, ungehindert zu gehen, der Urlaub, bes. der Militärpers., commeatum petere, Vell.: tridui commeatum petere ab alqo, Hyg.: commeatum accipere, Plin. ep.: commeatum sumere, Liv.: alci commeatum dare, Liv.: alci commeatum indulgere, Plin. ep. u. Hyg. (u. amatoriae militiae brevem commeatum indulgere, Apul.): alqm in commeatum mittere, Liv.: in commeatu esse, Liv.: commeatu abesse, mitll., Suet.: ultra commeatum abesse, ICt.: secum eum tum frequentem ad signa sine ullo commeatu (ohne irgend Urlaub zu nehmen) fuisse, Liv.: sine commeatu Italiā excedere, Suet.: ad commeatus diem non venire, non adesse, an dem Tage, wo der U. zu Ende ist, Cornif. rhet. u. Quint.: commeatum alci propagare, Suet.: sine commeatibus dilabi, Liv.: cum commeatu Syracusis remanere, Cic.: a commeatu castra repetere, Suet.: satis liberi commeatus erant, primoribus tamen magis quam militibus, U. wurde ziemlich leicht gegeben, jedoch mehr den V. als den S., Liv. 1, 57, 4. – v. lebl. Subjj., im Bilde, longum mihi commeatum dederat mala valetudo; repente me invasit, Sen. ep. 54, 1: assidua servitus sine intervallo, sine commeatu, Sen. nat. qu. 3. pr. § 16. – übtr., ut sibi vivendi peteret a domino commeatum, Frist, Paulini vita S. Ambros. 45. – b) das Einherziehende od. Kommende, α) die Karawane, der Train, der Transport von Waren u. Menschen, der Warentransport, die Ladung, Sendung zu Lande u. zu Wasser, frequentia negotiatorum et commeatuum, Sall.: Londinium copiā negotiatorum et commeatuum maxime celebre, Tac.: de novo commeatu Neapolin confluxisse, von der eben angekommenen Handelsflotte, Suet. – v. Menschen, duobus commeatibus exercitum reportare, Caes.: secundum commeatum in Africam mittere ad Caesarem, Auct. b. Afr.: per omnem nostrum commeatum (Karawane) morsibus ambulare (v. Hunden), Apul. – β) die Zufuhr aller Art, bes. Proviant, Mundvorrat, c. largus, Curt.: commeatus maritimi, Liv., od. marini, Iustin.: commeatūs inopia, Frontin.: commeatuum penuria, Curt.: commeatus abunde od. affatim, Sall.: c. frumenti, Liv.: frumentum ac commeatus od. commeatusque, res frumentaria commeatusque, und der übrige Pr., Caes. (s. Kraner Caes. b. G. 1, 39, 1): commeatibus abundare, Frontin.: commeatum od. commeatus parare, Liv. u. Sall.: commeatum praeparare, Liv.: commeatus accipere, Liv.: commeatus arcessere, Liv.: commeatum convehere, advehere, Liv.: commeatus eo pervehere, Liv.: commeatus ex montibus invehere, ex Samnio subvehere, Liv.: commeatum portare, Sall.: commeatus ab urbe in castra portare, Liv.: supportare frumentum commeatumque ex Sequanis et Aeduis, Caes.: commeatus exercitui alcis subministrare, Frontin.: petere commeatum, Caes.: alqm commeatu prohibere, Caes.: nostros commeatibus intercludere, Caes.: alqm frumento commeatuque intercludere, Caes.: alqm commeatu et reliquis copiis intercludere, Cic.: alci commeatum intercludere, Plaut.: urbem omni commeatu privare, Nep.: commeatus excipere od. intercipere, Liv. – scherzh., in commeatum argentarium proficisci, auf Gewinn von Geldgeschäften ausgehen, Plaut. Pseud. 424. – γ) das Gepäck des Heeres, Suet. Tib. 18, 1. – δ) die Reiseequipage, commeatus per municipia et colonias disponere, Relais legen, Suet. Tib. 38.

    lateinisch-deutsches > commeatus

См. также в других словарях:

  • accipere — index accept (take), construe (comprehend), enfranchise, hear (give attention to), receive (a …   Law dictionary

  • ACCIPERE — verbum mysticum Arnobius l. 7. adv. Gent. Quod Tellus est mater, consimiliter Gravidis accipienda est scrosis. Ita ςθεοὺς ὑποδέχεςθαι Graeci frequenter aiunt. Artemidorus l. 3. c. 14. Οἱ γὰρ εν περιςτάσει γινόμενοι, ςθύουσί τε τοῖς ςθεοῖς.καὶ… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • accipere quid ut justitiam facias, non est tarn accipere quam extorquere — /aeksipariy kwid si jastishiyam feyshiyas, non est tarn aeksipariy kwaem ekstorkwariy/ To accept anything as a reward for doing justice is rather extorting than accepting …   Black's law dictionary

  • accipere quid ut justitiam facias, non est tarn accipere quam extorquere — /aeksipariy kwid si jastishiyam feyshiyas, non est tarn aeksipariy kwaem ekstorkwariy/ To accept anything as a reward for doing justice is rather extorting than accepting …   Black's law dictionary

  • Accipere quid ut justitiam lacias, non est tam accipere quam extorquere — The acceptance of something for doing justice is not so much an acceptance as an extortion …   Ballentine's law dictionary

  • Accipere quam facere praestat injuriam. — См. Лучше в обиде быть, нежели в обидчиках …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • perperam accipere — index misconceive Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • rem hereditate accipere — index inherit Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Beneficium accipere, libertatem vendere est. — См. Заниматься самому продаться …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Fraus est accipere, quod non possis reddere. — См. Умел взять умей отдать …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Kriegen (accipere) — 1. Dat wöl wi wull krîgen, sä Snîder Meinert, he mên aber de Krintstûte. (Süderdithmarschen.) Das wollen wir schon kriegen, sagte Schneider Meinert, er meinte aber das Korinthenbrot. 2. Dat wöllt wi wol krîgen, säd de Avcat, da mên he dat Geld.… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»