Перевод: с латинского на русский

с русского на латинский

accepto

  • 1 accepto

    āvī, ātum, āre [intens. к accipio ]
    1) принимать, получать (argentum Pl; mercedes a discipulis Q; usuras Dig; cognomina Mela)
    2) допускать, терпеть ( jugum Sil)
    humus acceptans occultum opus QC — (мягкая) почва, удобная для подземных работ

    Латинско-русский словарь > accepto

  • 2 accipere

    1) получать, доставать, принимать (1. 71 pr. D. 50, 16);

    acc. pecuniam (1. 1 § 4. 1. 2. 7 D. 3, 6);

    traditam rem (1. 5 D. 45, 3), rem per traditionem (1. 86 § 2 D. 30);

    in testamento, codicillis, tubulis acc. hereditatem, legatum, libertatem (1. 76 D. 28, 5. 1. 13 D. 28, 7. 1. 1 § 11. D. 29, 4. 1. 15 D. 34, 9. 1. 11 § 1. 1. 44 pr. D. 36, 1);

    mortis c. donationem a testatore acc. (1. 5 § 17 D. 34, 9);

    rem pignori acc. (1. 18 D. 20, 1);

    acc. pignus (1. 22 D. 42, 8);

    cautionem (1. 32 § 2 D. 35, 2);

    bon. possessionem (1. 3 § 9. 1. 6 § 3. 1. 11 § 2 D. 37, 4);

    curatores a Praetore (1. 93 D. 35, 1);

    iudicem (1. 38 pr. D. 17, 1);

    actiones utiles (1. 20 D. 20, 1);

    sententiam (1. 14 § 2 D. 38, 2);

    acceptum, приход: accepta et data s. expensa: acceptum atque expensum, приход и расход (1. 1 § 2 D. 2, 13.I. 47 § 1 D. 2, 14);

    acceptum s. accepto facere, ferre, referre;

    acceptum habere, получить, расписаться в получении, напр. debito alicui acceptum ferre (1. 1 D. 46, 3);

    pretium acceptum referre (1. 101 § 1 eod.); (1. 7 § 2 D. 48, 11); в особен. освободить должника от исполнения обязательства (посредством т. н. acceptilatio), acceptum s. accepto fierri s. ferri alicui (1. 73 D. 46, 3. 1. 14 § 9 D. 4, 2. 1. 6. 7. 8 § 3. 1. 9. 10. 11. 13. § 10 D. 46, 4);

    accepto lata obligatio (1. 43 § 1 D. 23, 3. cf. 1. 12 § 2 D. 23, 4. 1. 37 § 4 D. 32);

    acceptam facere pecuniam (1. 14 § 3 D. 4, 2);

    stipulationem (1. 9 § 7. 1, 10 § 1 eod.);

    dotem (1. 66 § 6 D. 24. 3);

    accepto facere s. ferre usumfructum, usum, ioer, actum, viam (1. 13 § 1-3 D. 46, 4);

    accepto ferre rationibus, записать полученные деньги в приход (1. 4 § 1 D. 21, 2. 1. 91 § 3 D. 32);

    acceptum referre in tabulas (1. 29 § 2 eod.);

    accepto s. acceptum rogare, просить в форме acceptil. о засвидетельствовании получения чего-нибудь (1. 6. 8 § 1. 2. D. 46, 4);

    accepto liberare, считать долг погашенным, на основании acceptil. (1. 8 § 2 cit.).

    2) принять, acc. donum, xenia (1. 6 § 3 D. 1, 16);

    intestati possessionem acc. прот. repudiare hereditatem (l. 77 § 31 D. 31);

    acc. fideiussorem (I. 5 § 1. 1. 10 pr. D. 2, 8. 1. 4 D. 46, 1);

    arbitrum (1. 57 D. 10, 2);

    in adoptionem acc. aliquem (I. 6 pr. D. 1, 9);

    acc. mutuam pecuniam, занимать (1. 11 D. 20, 1);

    acc. iudicium, защищаться, отвечать на иск (1. 14 D. 3, 2. 1. 75 D. 3, 3. 1. 55 D. 21, 2. 1. 27 § 11. 1. 30 D. 36, 1. 1. 7 § 1 D. 37, 1. 1. 28 pr. D. 49, 1); также аctionem accipere (1. 6 D. 7, 6).

    3) угощать, принимать, male acc. (1. 17 § 1 D. 44, 4);

    virginem aqua et igne accipere, отн. брачного обряда (1. 66 § 1 D. 24, 1).

    4) одобрять, признавать, acc. significationem, interpretationem (1. 125 D. 50, 16);

    semper acceptum est (1. 243 eod.).

    5) толковать, понять, считать (1. 99. 142. 314 eod.);

    ex mente pronunciantis accipitur oratio (1. 28 § 1 eod.);

    verbotenus acc. (1. 1 § 2 D. 2, 2).

    6) учить (1. 20 D. 31). 7) терпеть, iniuriam (1. 17 § 10. 1. 18 §2 D. 47, 10), damnum (1. 30 D. 3, 5);

    moram (1. 2 § 3 D. 50, 8).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > accipere

  • 3 acceptatus

    1. acceptātus, a, um
    part. pf. к accepto
    2. adj.

    Латинско-русский словарь > acceptatus

  • 4 commeatus

    1) свободный проход (1. 2 § 25 D. 43, 8). 2) право отлучаться, напр. с места ссылки (1. 4 D. 48, 19), или от места, где кто-нб. исправляет должность (1. 22 § 6 D. 50, 1); в особ. отпуск, который получали солдаты на определенное время для устройства своих семейных дел или для отдыха (tit. C. 12, 43. 1. 1. 3 eod.);

    commeatu accepto, cum commeatu abesse (1. 34 pr 1. 35 § 9 D. 4, 6); (1. 2 § 6 D. 50, 1); (1. 3 § 7. 1. 14 pr. D. 49, 16).

    3) провиант (1. 4 pr. D. 48, 4. 1. 6 C. 11, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > commeatus

  • 5 denunciare

    предвещать, объявлять, уведомлять;

    denunciatio, извещение, уведомление, condicere = denuntiare, торжественно объявлять (Gai. IV. 17а. 18);

    denunc. coheredi, paratum se accepto facere dotem (1. 7 § 1 D. 35, 1); (1. 28. 31 D. 9, 2); (1. 3 § 7. 1. 5 pr. § 1. 2 13. 43, 24); особ. обозн. неформенный акт, объявление воли по поводу известного юридического действия постороннего лица, ввиду которого заявляется протест (1. 4 § 5. 6 D. 39, 2); (1. 1 § 1. 3. 6. 7. 12. 14 D. 25, 3);

    si comminatus tantum accusationem (inofficiosi testam.) fuerit, vel usque ad denunciationem (т. е. внесудебное, предварительное уведомление о намерении вчатия querelae inofficiosi testamenti) vel libelli dationem processerit, ad heredem suum accusationem transmittit (1. 7 D. 5, 2); к предварительному объявлению о предстоящей жалобе относятся denunciare, denunciatio и в других местах источников (1. 38 pr. D. 4. 4. 1. 20 § 6. 11 D. 5, 3. 1. 1 pr. D. 44, 6);

    denunciare crimen, denucoiatio criminis (1. 17 § 2. 3 D. 48, 5. 1. 14 C. 9, 9); (1. 10 pr. D. 44, 3); особ. обозн. den. a) запрещать, deunnc. alicui, ne solvat (1. 27 D. 13, 5. 1. 21 D. 36, 1. 1. 106 D. 46, 3); (1. 17 § 4 D. 14, 3);

    si quis prohibuit vel denunciavit;

    tradi rem (1. 14 D. 6, 2); (1. 16. 17. 39 § 3. 6. D. 48, 5); (1. 24 C. 2, 19); (1. 2 C. 8, 29);

    Claudianum Sctum et omnem eius observationem circa denunciationes (троекратное, торжественное запрещение свободной женщине продолжать сожитие с рабом) - conquiescere in posterum volumus (1. un. C. 7, 24);

    denunciare, denunciatio обозн. также: заявить о новой работе по постройке и требовать приостановления этого opus nocum, которое рушением может причинить вред (1. 5 § 5 D. 39, 1. 1. un. C. 8, 11);

    b) приглашать к известному действию, denunc. alicui, ut exhibeat;

    denunciatio, rem restituendam (1. 5 § 1. 2 D. 16, 3); (1. 1 § 3 D. 18, 6); (1. 1 § 10 D. 25, 4); (1. 49 pr. D. 5, 1. cf. 1. 29 § 2. 1. 53 § 1. 1. 55. §1. 1. 56 §51. 62 § 1. 1. 63 pr. D. 21, 2. 1. 85 § 5 D. 45, 1. 1. 8. 9. 20. 23. C. 8, 45);

    denunc. alicui testimonium = ut testimonium diceret (1. 4. 19 § 1 D. 22, 5), (1. 4 D. 13, 7. cf. 1. 3 § 1. 2 C. 8, 34);

    non sufficit ad probationem morae, si servo debitoris absentis denunciatum est a creditore, если повестка о требовании уплаты долга была передана рабу (1. 32 § 1 D. 22, 1); то же самое в 1. 10 C. 8, 14; иногда den. обозн.: внесудебный вызов явиться в суд, contumaces, qui neque denunciationibus, neque edictis Praesidum obtemperassent (1. 5 pr. D. 48, 19); (1. 4 C. 5, 50); (1. 7 C. 7, 43); (1. 9 eod.);

    c) угрожать чем, poena, quam lex denunciat (1. 17 C. 9, 9);

    edicti denunciationem rumpere (1. 23 § 3 D. 49, 1); (1. 5 pr. D. 40, 1); (1. 1 C. 4, 55);

    d) denunciare testimonium - dicere testim. (1. 2 pr. D. 47, 13. 1. 6 pr. D. 48, 11);

    e) обвинять (1. 17 § 1 D. 48, 5).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > denunciare

  • 6 dimissoriae litterae

    = apostoli s. 2. (tit. D. 49, 6. 1. 106 D. 50, 16). Dimittere 1) отсылать, отпускать, выгонять, dimitt. uxorem in adulterio dedeprehensam, mulier repudio dimissa (1. 37 § 1 D. 4, 4. 1. 14 § 2 D. 40, 9);

    legatum dimit. de provincia (1. 10 § 1 D. 1, 16), ab exercitu dimitti (1. 2 D. 3, 2).

    2) увольнять, отсылать, dimitt. custodiam (1. 10. 12 pr. 1. 14 § 2 D. 48, 3), damnatos (1. 31 pr. D. 48, 19);

    maritus, qui - adulterum dimisit (1. 29 pr. D. 48, 5), filium potestute dimitt. (1. 28 D. 1, 7);

    filium a semet dimitt., противоп. habere secum (1. 8 D. 35, 1);

    incertum dimitt. interrogatorem (1. 11 § 7 D. 11,1); оставлять, отказываться от, dimitt. possessionem (1. 18 § 1. 1. 38 pr. D. 41, 2), pignus, ius pignoris (1. 15 § 4. 5 D. 42, 1. 1. 158 D. 50, 17), освобождать должника от обязательства (напр. от уплаты денег), dimitt. debitorem (l. 4 pr. D 50, 9. cf. 1. 19 D. 4, 3);

    libertus, qui operarum obligatione dimissus est (1. 41 D. 38, 1); удовлетворять верителя (1. 16 D. 20, 4. cf. 1. 1 D 20, 5. 1. 10 § 1. 1. 15. 16 D. 42, 8);

    dimitt. creditorem ex pecunia (1. 72 D. 31), nummis (1. 38 pr. D. 32), pretio accepto (1. 7 § 1 D. 27, 10), ex fructibus (1. 28 D. 23, 4).

    3) покончить (1. 3 C. 7,51);

    legatis dimissis = solutis (1, 6 pr. D. 29, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > dimissoriae litterae

  • 7 dimissorii libelli

    = apostoli s. 2. (tit. D. 49, 6. 1. 106 D. 50, 16). Dimittere 1) отсылать, отпускать, выгонять, dimitt. uxorem in adulterio dedeprehensam, mulier repudio dimissa (1. 37 § 1 D. 4, 4. 1. 14 § 2 D. 40, 9);

    legatum dimit. de provincia (1. 10 § 1 D. 1, 16), ab exercitu dimitti (1. 2 D. 3, 2).

    2) увольнять, отсылать, dimitt. custodiam (1. 10. 12 pr. 1. 14 § 2 D. 48, 3), damnatos (1. 31 pr. D. 48, 19);

    maritus, qui - adulterum dimisit (1. 29 pr. D. 48, 5), filium potestute dimitt. (1. 28 D. 1, 7);

    filium a semet dimitt., противоп. habere secum (1. 8 D. 35, 1);

    incertum dimitt. interrogatorem (1. 11 § 7 D. 11,1); оставлять, отказываться от, dimitt. possessionem (1. 18 § 1. 1. 38 pr. D. 41, 2), pignus, ius pignoris (1. 15 § 4. 5 D. 42, 1. 1. 158 D. 50, 17), освобождать должника от обязательства (напр. от уплаты денег), dimitt. debitorem (l. 4 pr. D 50, 9. cf. 1. 19 D. 4, 3);

    libertus, qui operarum obligatione dimissus est (1. 41 D. 38, 1); удовлетворять верителя (1. 16 D. 20, 4. cf. 1. 1 D 20, 5. 1. 10 § 1. 1. 15. 16 D. 42, 8);

    dimitt. creditorem ex pecunia (1. 72 D. 31), nummis (1. 38 pr. D. 32), pretio accepto (1. 7 § 1 D. 27, 10), ex fructibus (1. 28 D. 23, 4).

    3) покончить (1. 3 C. 7,51);

    legatis dimissis = solutis (1, 6 pr. D. 29, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > dimissorii libelli

См. также в других словарях:

  • Malo accepto stultus sapit. — См. Своей бедой всяк себе ума купит …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • ACEPTO — accepto …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • ACCEPLOC — accepto loco …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • ACCLOCDD — accepto loco decreto decurionum …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • La Guardia de Jaén — Bandera …   Wikipedia Español

  • tenir — à fable, Pro fabula ac nugis habere. Herberay au prologue de Josephe, Dont plusieurs Romans parlent et escrivent si loing de la verité, que toute personne de bon esprit le doit tenir plus à fable qu autrement. Tenir, Tenere. Tenir à perdu, c est… …   Thresor de la langue françoyse

  • Papal conclave, 1963 — The Papal conclave of 1963 was convoked following the death of Pope John XXIII on June 3 of that same year in the Apostolic Palace. After the cardinal electors assembled in Rome, the conclave to elect John s successor began on June 19 and ended… …   Wikipedia

  • Poppaea — Sabina (* ca. 30/32 n. Chr. in Pompeji; † Sommer 65 n. Chr. in Rom) war als zweite Frau Neros seit 62 n. Chr. römische Kaiserin. Inhaltsverzeichnis 1 Herkunft 2 Erste Ehe: Rufrius Crispinus …   Deutsch Wikipedia

  • Poppaea Sabina — (* ca. 30/32 n. Chr. in Pompeji; † Sommer 65 n. Chr. in Rom) war die zweite Frau des römischen Kaisers Nero. Inhaltsverzeichnis 1 Herkunft 2 Erste Ehe: Rufriu …   Deutsch Wikipedia

  • Poppäa Sabina — Poppaea Sabina (* ca. 30/32 n. Chr. in Pompeji; † Sommer 65 n. Chr. in Rom) war als zweite Frau Neros seit 62 n. Chr. römische Kaiserin. Inhaltsverzeichnis 1 Herkunft 2 Erste Ehe: Rufrius Crispinus …   Deutsch Wikipedia

  • Sabina Poppaea — Poppaea Sabina (* ca. 30/32 n. Chr. in Pompeji; † Sommer 65 n. Chr. in Rom) war als zweite Frau Neros seit 62 n. Chr. römische Kaiserin. Inhaltsverzeichnis 1 Herkunft 2 Erste Ehe: Rufrius Crispinus …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»