Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

accentu

  • 1 indistanter

    in-dīstanter, Adv. (in u. disto), I) ungetrennt, ohne Absetzen der Stimme (vorher dafür sub uno accentu et uno spiritu), Prisc. 2, 1. – II) ohne Unterschied, ohne Ausnahme, Amm. 27, 9, 4. *Amm. 28, 2, 10 (nach C. F. W. Müllers sicherer Vermutung).

    lateinisch-deutsches > indistanter

  • 2 indistanter

    in-dīstanter, Adv. (in u. disto), I) ungetrennt, ohne Absetzen der Stimme (vorher dafür sub uno accentu et uno spiritu), Prisc. 2, 1. – II) ohne Unterschied, ohne Ausnahme, Amm. 27, 9, 4. *Amm. 28, 2, 10 (nach C. F. W. Müllers sicherer Vermutung).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > indistanter

  • 3 accentus

    accentus, ūs, m. [accino, the attuning a thing; hence]
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., a blast, signal (late Lat.):

    aeneatorum accentu,

    Amm. 16, 12, 36: id. 24, 4, 22; acutissimi tibiarum, Solin. 5 fin.
    B.
    In gramm., the accentuation of a word, accent, tone (post-Aug.): accentus, quos Graeci prosôdias vocant (so that it is a lit. transl. of the Gr. word, pros = ad, and ôidê = cantus), Quint. 1, 5, 22; 12, 10, 33; Diom. p. 425 Putsch.—
    II.
    Fig., intensity, violence:

    hiemis,

    Sid. Ep. 4, 6:

    doloris,

    Marc. Emp. 36.

    Lewis & Short latin dictionary > accentus

  • 4 pronuncio

    prō-nuntĭo ( prōnunc-), āvi, ātum, 1, v. n. and a., to make publicly known, to publish, proclaim, announce (cf.: edico, promulgo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: palam [p. 1467] de sellā ac tribunali pronuntiat, sese ejus nomen recepturum, Cic. Verr. 2, 2, 38, § 94:

    cum consules amplius de consilii sententiā pronuntiavissent,

    id. Brut. 22, 86:

    sententiam,

    to deliver the verdict, id. Fin. 2, 12, 36:

    judex ita pronuntiavit,

    pronounced the decision, id. Off. 3, 16, 66:

    re auditā, pronuntiare,

    id. Fin. 1, 7, 24:

    leges,

    id. Phil. 1, 10, 24:

    signum,

    Hirt. B. G. 8, 15:

    proelium in posterum diem,

    Liv. 24, 14:

    iter,

    id. 30, 10; Curt. 4, 8, 16; 7, 2, 1:

    rem in venundando,

    to notify at the time of sale, Cic. Off. 3, 16, 66:

    jusserunt pronuntiare, ut, etc.,

    Caes. B. G. 5, 33, 3; cf.:

    pronuntiare jusserunt, ne quis ab loco discederet,

    id. ib. 5, 34:

    rerum omnium maximus judex, cujus est non argumentari sed pronuntiare verum,

    Lact. 3, 1, 11.—Of a public crier:

    pronuntiare victorum nomina,

    Cic. Fam. 5, 12, 8; Suet. Dom. 10.—
    B.
    In partic.
    1.
    To nominate, appoint as public officer:

    aliquem praetorem,

    Liv. 24, 27; Suet. Caes. 41.—
    2.
    To sentence (post-class.); with inf.:

    protectores pronuntiati vertere solum in exilio,

    Amm. 15, 3, 12; cf.:

    ad bestias,

    Tert. Res. Carn. 16; Dig. 40, 1, 23.—
    3.
    To promise, proclaim, offer as a reward:

    praemia militi,

    Liv. 2, 20; 31, 45:

    pecuniam,

    Cic. Clu. 29, 78:

    tribunis vocatis nummos,

    Sen. Ep. 118, 3; Suet. Caes. 19:

    militibus donativum,

    id. Galb. 16:

    beneficia,

    id. Ner. 24:

    munus populo,

    id. Caes. 26:

    quippe Darius mille talenta interfectori Alexandri daturum pronuntiari jusserat,

    Curt. 3, 5, 15.— Absol.:

    pronuntiasse (sc. nummos),

    Cic. Planc. 18, 45.—
    II.
    Transf.
    A.
    To speak any thing in public, to recite, rehearse, declaim, deliver, pronounce, etc.:

    versus multos uno spiritu pronuntiare,

    Cic. de Or. 1, 61, 261; 1, 19, 88; 2, 19, 79; id. Div. 2, 5, 14; Auct. Her. 4, 56, 69; Quint. 11, 3, 12 sq.; Plin. Ep. 3, 5, 12 et saep.—
    2.
    Esp., to act, perform on the stage:

    intente instanterque,

    Plin. Ep. 5, 19, 16:

    actores pronuntiare dicuntur,

    Varr. L. L. 6, § 58 Müll.:

    Lucceia mima centum annis in scenā pronuntiavit,

    Plin. 7, 48, 49, § 158.—
    B.
    To tell, announce, relate, narrate, report:

    cum eam rem scisset et non pronuntiasset,

    Cic. Off. 3, 16, 66:

    mercatores quibus ex regionibus veniant, pronuntiare cogunt,

    Caes. B. G. 4, 5, 2:

    quae gesta sunt pronuntiare,

    id. ib. 7, 38:

    aliquid sincere,

    id. ib. 7, 20:

    alius jam capta castra pronuntiat,

    id. ib. 6, 36.—
    C.
    To utter, pronounce (cf.:

    appello, dico): neque tamen ad particula accentu acuto pronuntiatur,

    Gell. 6 (7), 8, 8, §

    2: Castorem mediă syllabă productă,

    Quint. 1, 5, 60; 9, 4, 34:

    verba corrupte,

    Gell. 13, 30, 2.—Hence, prōnuntĭātum ( prōnunc-), i, n. In logic, a proposition, axiom; a translation of the Gr. axiôma, Cic. Tusc. 1, 7, 14; cf. Gell. 16, 8, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > pronuncio

  • 5 pronuntio

    prō-nuntĭo ( prōnunc-), āvi, ātum, 1, v. n. and a., to make publicly known, to publish, proclaim, announce (cf.: edico, promulgo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: palam [p. 1467] de sellā ac tribunali pronuntiat, sese ejus nomen recepturum, Cic. Verr. 2, 2, 38, § 94:

    cum consules amplius de consilii sententiā pronuntiavissent,

    id. Brut. 22, 86:

    sententiam,

    to deliver the verdict, id. Fin. 2, 12, 36:

    judex ita pronuntiavit,

    pronounced the decision, id. Off. 3, 16, 66:

    re auditā, pronuntiare,

    id. Fin. 1, 7, 24:

    leges,

    id. Phil. 1, 10, 24:

    signum,

    Hirt. B. G. 8, 15:

    proelium in posterum diem,

    Liv. 24, 14:

    iter,

    id. 30, 10; Curt. 4, 8, 16; 7, 2, 1:

    rem in venundando,

    to notify at the time of sale, Cic. Off. 3, 16, 66:

    jusserunt pronuntiare, ut, etc.,

    Caes. B. G. 5, 33, 3; cf.:

    pronuntiare jusserunt, ne quis ab loco discederet,

    id. ib. 5, 34:

    rerum omnium maximus judex, cujus est non argumentari sed pronuntiare verum,

    Lact. 3, 1, 11.—Of a public crier:

    pronuntiare victorum nomina,

    Cic. Fam. 5, 12, 8; Suet. Dom. 10.—
    B.
    In partic.
    1.
    To nominate, appoint as public officer:

    aliquem praetorem,

    Liv. 24, 27; Suet. Caes. 41.—
    2.
    To sentence (post-class.); with inf.:

    protectores pronuntiati vertere solum in exilio,

    Amm. 15, 3, 12; cf.:

    ad bestias,

    Tert. Res. Carn. 16; Dig. 40, 1, 23.—
    3.
    To promise, proclaim, offer as a reward:

    praemia militi,

    Liv. 2, 20; 31, 45:

    pecuniam,

    Cic. Clu. 29, 78:

    tribunis vocatis nummos,

    Sen. Ep. 118, 3; Suet. Caes. 19:

    militibus donativum,

    id. Galb. 16:

    beneficia,

    id. Ner. 24:

    munus populo,

    id. Caes. 26:

    quippe Darius mille talenta interfectori Alexandri daturum pronuntiari jusserat,

    Curt. 3, 5, 15.— Absol.:

    pronuntiasse (sc. nummos),

    Cic. Planc. 18, 45.—
    II.
    Transf.
    A.
    To speak any thing in public, to recite, rehearse, declaim, deliver, pronounce, etc.:

    versus multos uno spiritu pronuntiare,

    Cic. de Or. 1, 61, 261; 1, 19, 88; 2, 19, 79; id. Div. 2, 5, 14; Auct. Her. 4, 56, 69; Quint. 11, 3, 12 sq.; Plin. Ep. 3, 5, 12 et saep.—
    2.
    Esp., to act, perform on the stage:

    intente instanterque,

    Plin. Ep. 5, 19, 16:

    actores pronuntiare dicuntur,

    Varr. L. L. 6, § 58 Müll.:

    Lucceia mima centum annis in scenā pronuntiavit,

    Plin. 7, 48, 49, § 158.—
    B.
    To tell, announce, relate, narrate, report:

    cum eam rem scisset et non pronuntiasset,

    Cic. Off. 3, 16, 66:

    mercatores quibus ex regionibus veniant, pronuntiare cogunt,

    Caes. B. G. 4, 5, 2:

    quae gesta sunt pronuntiare,

    id. ib. 7, 38:

    aliquid sincere,

    id. ib. 7, 20:

    alius jam capta castra pronuntiat,

    id. ib. 6, 36.—
    C.
    To utter, pronounce (cf.:

    appello, dico): neque tamen ad particula accentu acuto pronuntiatur,

    Gell. 6 (7), 8, 8, §

    2: Castorem mediă syllabă productă,

    Quint. 1, 5, 60; 9, 4, 34:

    verba corrupte,

    Gell. 13, 30, 2.—Hence, prōnuntĭātum ( prōnunc-), i, n. In logic, a proposition, axiom; a translation of the Gr. axiôma, Cic. Tusc. 1, 7, 14; cf. Gell. 16, 8, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > pronuntio

  • 6 κάρυξ

    κᾱρυξ (κάρυξ, [κᾶρυξ edd., fr. 140a. 68 (42), cf. Herodian., I. 44.15 L], -ῦκος, -ῦκα, -υξ; -κες, -κας.)
    1 herald

    θεῶν κάρυκα Ἑρμᾶν O. 6.78

    ἁδύγλωσσος βοὰ κάρυκος ἐσλοῦ O. 13.100

    Πυθιάδος δ' ἐν δρόμῳ κάρυξ ἀνέειπέ νιν P. 1.32

    ὤρνυεν κάρυκας ἐόντα πλόον φαινέμεν παντᾷ P. 4.170

    Θεανδρίδαισι δ' ἀεξιγυίων ἀέθλων κάρυξ ἑτοῖμος ἔβαν N. 4.74

    Ὥρα πότνια, κάρυξ Ἀφροδίτας ἀμβροσιᾶν φιλοτάτων N. 8.1

    Νικόμαχος ὅν τε καὶ κάρυκες ὡρᾶν ἀνέγνον, σπονδοφόροι Κρονίδα Ζηνὸς Ἀλεῖοι at Olympia I. 2.23 ἐμὲ δ' ἐξαίρετον κάρυκα σοφῶν ἐπέων Μοῖσ ἀνέστασ Ἑλλάδι Δ. 2. 2. ὅτε Λαομέδοντι πεπρωμένοἰ ἤρχετο μόροιο κάρυξ ( κᾶρυξ edd.: sine accentu Π: sc. Ἡρακλέης) fr. 140a. 68 (42).

    Lexicon to Pindar > κάρυξ

  • 7 accentuera

    accentu'era betonen, akzentuieren

    Svensk-tysk ordbok > accentuera

  • 8 καπανοι

    καπανοι· ἀλφίτων εἶδος, Phot. (sine accentu).

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > καπανοι

  • 9 συνεράω

    A pour together, gather together,

    πολλὰ συνεράσας ᾠὰ εἰς κύστιν Arist.GA 752a4

    ; συνερᾶν καὶ συμφέρειν, to explain ἔρανος, Ath. 8.362e: συνερασαι (sine accentu) is v.l. for συγκεράσαι in Isoc.5.138.
    ------------------------------------
    A love jointly or together with,

    σοὶ καὶ ξυνήρων E.Andr. 223

    ;

    χρή σε.. μοι τὠραμένῳ συνερᾶν ἀδόλως σέθεν Theoc.29.32

    ;

    σύν μοι πῖνε, συνήβα, συνέρα Scol.22

    , cf. Plu.Ages.20, Alex.41, Procop. Gaz. p.164 B.; ἡ Συνερῶσα, play by Menander.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > συνεράω

  • 10 ψωχὸς

    ψωχὸς γῆ· ψαμμώδης, Hsch. (sine accentu, cod. Phot.).

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ψωχὸς

См. также в других словарях:

  • accent — [ aksɑ̃ ] n. m. • 1265; lat. accentus I ♦ 1 ♦ Augmentation d intensité de la voix sur un son, dans la parole (accent d intensité dit à tort accent tonique, les deux accents étant difficiles à distinguer en latin). Mus. Mise en relief d un point… …   Encyclopédie Universelle

  • Huguccio —   [u guttʃo], Uguccione da Pisa [ugut tʃone ], Hugo von Pisa, latinisiert Hugutio, mittellateinischer Grammatiker, Theologe und Kanonist, * Pisa, ✝ Ferrara 30. 4. 1210; lehrte in Bologna kanonisches Recht, 1190 …   Universal-Lexikon

  • BAAL — I. BAAL Assyriis Iovis nomen, Nic. Lloydius renitente Genebr. in Chron. qui Orientalibus populis ante Alexandrum Magnum Iovis Saturnique numina ignota fuisse notat, l. 1. Morer. quod quam vero consonum, et sequentib. liquebit. Punice Dominum… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • JAMBLICHUS — Pythagoricus philosophus, e Chalcide Syriae, Porphyrii discip. Constantini Mag. tempore, qui adeo profecit, ut secundas post praeceptorem Romae obtineret. Vixit adhuc sub Constantini filiis, et Iuliano Ap. cuius 3. ad illum epistolae. Scripsit… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • POLIUM — I. POLIUM Graece πολιὸν, uti saliunca, vestibus olim odoris gratiâ interponi consuevit. Plin. l. 21. c. 7. Saliunca tantae suavitatis, ut metallum esse coeperit. Vestibus interponi eam gratissimum, sicut apud Graecos polion herbam, inclutam… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • accentua — ACCENTUÁ, accentuez, vb. I. 1. tranz. A marca prin accent (1). ♦ fig. A sublinia, a întări, a pune în evidenţă, a reliefa. 2. refl. fig. A se intensifica. [pr.: tu a] – Din fr. accentuer. Trimis de ana zecheru, 18.02.2009. Sursa: DEX 98  …   Dicționar Român

  • Шелль Фридрих (Фриц) — Шелль (Фридрих или, как он себя обыкновенно называет, Фриц Schoell) немецкий филолог, сын Адольфа Ш. Родился в 1850 г.; ученую карьеру начал с чтения лекций в русской филологической семинарии в Лейпциге. Ш. был одним из любимых учеников Рыля… …   Биографический словарь

  • Ауфрехт — (Теодор, Aufrecht) немецкий лингвист; род. в 1821 г. в Лешнице, в Оппельнском округе в г. Оппельн, где посещал гимназию и с 1843 г. посвятил себя в Берлине изучению сравнительного языкознания и санскрита, где в 1850 сделался приват доцентом, а в… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Шелль Фридрих — (или, как он себя обыкновенно называет, Фриц Schoell) немецкий филолог, сын Адольфа Ш. Родился в 1850 г.; ученую карьеру начал с чтения лекций в русской филологической семинарии в Лейпциге. Ш. был одним из любимых учеников Ричля (см.), и своей… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Шелль, Фридрих — (или, как он себя обыкновенно называет, Фриц Schoell) немецкий филолог, сын Адольфа Ш. Родился в 1850 г.; ученую карьеру начал с чтения лекций в русской филологической семинарии в Лейпциге. Ш. был одним из любимых учеников Ричля (см.), и своей… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Anticipatio (Musikalische Figur) — Anticipatio (lat. Vorwegnahme; ante: vorher; capere: nehmen; auch Prolepsis oder Praesumptio) bezeichnet eine musikalische Figur, bei der eine Note oder eine Harmonie verfrüht vorausgedeutet wird. Der Musiktheoretiker Christoph Bernhard definiert …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»