Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

abusive

  • 1 ăbūsivē

    ăbūsivē, adv. [abusivus] [st1]1 [-] métaphoriquement, par catachrèse. --- Quint. 8, 6, 35. [st1]2 [-] de façon abusive, abusivement, improprement. --- Mamert. An. 1, 6 ; Amm. 24, 4, 19.

    Dictionarium latinogallicum > ăbūsivē

  • 2 abusive

    abūsīvē [ abusivus ]
    1) в несобственном смысле, в порядке abusio (катахрезы) Q, Dig

    Латинско-русский словарь > abusive

  • 3 abusive

    abūsīvē, Adv. (abusivus), I) durch uneigentlichen Gebrauch, uneigentlich, katachrestisch (Ggstz. proprie), Quint. u.a. – II) nicht recht im Ernst, nur so leichthin, Amm. 24, 4, 19.

    lateinisch-deutsches > abusive

  • 4 abusive

    abūsīvē, Adv. (abusivus), I) durch uneigentlichen Gebrauch, uneigentlich, katachrestisch (Ggstz. proprie), Quint. u.a. – II) nicht recht im Ernst, nur so leichthin, Amm. 24, 4, 19.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > abusive

  • 5 abusive

    ăbūsīvē, adv. [abusivus].
    I.
    By an improper use, Quint. 8, 6, 35; 9, 2, 35.—
    II.

    Lewis & Short latin dictionary > abusive

  • 6 abusive

    (adv.) не собственно, прот. proprie (1. 2 § 1 D. 29, 3. 1. 69 § 1 D. 32. 1. I § l D. 50, 1, 1 41 D. 15, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > abusive

  • 7 abusive

    loosely, catachresisly, by loose/improper use of language/term/metaphor

    Latin-English dictionary > abusive

  • 8 contumēlīōsus

        contumēlīōsus adj. with comp.    [contumelia], full of abuse, reproachful, abusive, insulting: contumeliosis vocibus prosequi, Cs.: in edictis: te esse dicunt contumeliosum, quod, etc.: oratio: quod contumeliosum in eos foret, si, etc., S.
    * * *
    contumeliosa -um, contumeliosior -or -us, contumeliosissimus -a -u ADJ
    insulting, outrageous, humiliating; rude, insolent, abusive; reproachful (L+S)

    Latin-English dictionary > contumēlīōsus

  • 9 maledicus

        maledicus adj. with sup.    [maledico], abusive, scurrilous, slanderous: conviciator: civitas: in maledicentissimā civitate.
    * * *
    maledica, maledicum ADJ
    slanderous; abusive; scurillous; evil-speaking; (of persons/remarks)

    Latin-English dictionary > maledicus

  • 10 male dico

    mălĕdīco (or separately, mălĕ dīco;

    rarely in reverse order: qui bonis dicunt male,

    Plaut. Bacch. 1, 2, 10; cf. id. Trin. 4, 2, 79), xi. ctum, 3, v. n. and a. [male-dico], to speak ill of, to abuse, revile, slander, asperse; constr. absol., or with a dat. (so class.) or acc. (post-Aug.).
    (α).
    Absol.:

    aliud est maledicere, aliud accusare,

    Cic. Cael. 3, 6.—
    (β).
    With dat.:

    optimo viro maledicere,

    Cic. Deiot. 10, 28:

    turpissime alicui,

    id. N. D. 1, 33, 93:

    petulanter alicui,

    id. Cael. 3, 8:

    utrique,

    Hor. S. 2, 3, 140:

    Christo,

    Plin. Ep. 10, 97, 5; Sen. Contr. 1, 4, 1.— Impers. pass.:

    indignis si maledicitur, maledictum id esse dico,

    Plaut. Curc. 4, 2, 27; Ter. Hec. 4, 2, 14. —
    (γ).
    With acc.:

    si me amas, maledic illam,

    Petr. 96; v. id. 74.—
    II.
    Esp., to curse, utter a curse upon (eccl. Lat.):

    populo huic,

    Vulg. Num. 22, 6 al. —Hence,
    A.
    mălĕdī-cens, entis, P. a., evil - speaking, foulmouthed, abusive, scurrilous (syn. maledi cus):

    maledicentes homines,

    Plaut. Merc. 2, 3, 75.— Comp.:

    maledicentior,

    Plaut. Merc. 1, 2, 31.— Sup.:

    in maledicentissimā civitate,

    Cic. Fl. 3, 7:

    carmina,

    Suet. Caes. 23; Nep. Alc. 11, 1.—
    B.
    mălĕdictus, a, um, P. a., accursed (post-class. for exsecrabilis):

    maledicte parricida,

    Spart. Get. 3, 3:

    maledictus es inter omnia animantia,

    Vulg. Gen. 3, 14: omnes incesti, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 7 praef.—Hence, as subst.: mălĕ-dictum, i, n., a foul or abusive word.
    I.
    In gen. (class.):

    maledicta in aliquem dicere,

    Cic. Q. Fr. 2, 3, 2:

    in vitam alicujus conicere,

    id. Planc. 12, 31:

    maledictis figere aliquem,

    id. N. D. 1, 34, 93:

    maledicta in aliquem conferre,

    id. Att. 11, 8, 2:

    quod crimen (i. e. majestatis) non solum facto, sed et verbis impiis ac maledictis maxime exacerbatur,

    Paul. Sent. 5, 29, 1.—
    II.
    In partic., a curse, imprecation:

    esse in maledictis jam antiquis strigem, convenit,

    Plin. 11, 39, 95, § 232:

    scribere maledicta,

    Vulg. Num. 5, 23.—
    B.
    Transf., a cursed thing:

    Christus factus pro nobis maledictum,

    Vulg. Gal. 3, 13:

    maledictum non erit amplius,

    id. Apoc. 22, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > male dico

  • 11 maledico

    mălĕdīco (or separately, mălĕ dīco;

    rarely in reverse order: qui bonis dicunt male,

    Plaut. Bacch. 1, 2, 10; cf. id. Trin. 4, 2, 79), xi. ctum, 3, v. n. and a. [male-dico], to speak ill of, to abuse, revile, slander, asperse; constr. absol., or with a dat. (so class.) or acc. (post-Aug.).
    (α).
    Absol.:

    aliud est maledicere, aliud accusare,

    Cic. Cael. 3, 6.—
    (β).
    With dat.:

    optimo viro maledicere,

    Cic. Deiot. 10, 28:

    turpissime alicui,

    id. N. D. 1, 33, 93:

    petulanter alicui,

    id. Cael. 3, 8:

    utrique,

    Hor. S. 2, 3, 140:

    Christo,

    Plin. Ep. 10, 97, 5; Sen. Contr. 1, 4, 1.— Impers. pass.:

    indignis si maledicitur, maledictum id esse dico,

    Plaut. Curc. 4, 2, 27; Ter. Hec. 4, 2, 14. —
    (γ).
    With acc.:

    si me amas, maledic illam,

    Petr. 96; v. id. 74.—
    II.
    Esp., to curse, utter a curse upon (eccl. Lat.):

    populo huic,

    Vulg. Num. 22, 6 al. —Hence,
    A.
    mălĕdī-cens, entis, P. a., evil - speaking, foulmouthed, abusive, scurrilous (syn. maledi cus):

    maledicentes homines,

    Plaut. Merc. 2, 3, 75.— Comp.:

    maledicentior,

    Plaut. Merc. 1, 2, 31.— Sup.:

    in maledicentissimā civitate,

    Cic. Fl. 3, 7:

    carmina,

    Suet. Caes. 23; Nep. Alc. 11, 1.—
    B.
    mălĕdictus, a, um, P. a., accursed (post-class. for exsecrabilis):

    maledicte parricida,

    Spart. Get. 3, 3:

    maledictus es inter omnia animantia,

    Vulg. Gen. 3, 14: omnes incesti, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 7 praef.—Hence, as subst.: mălĕ-dictum, i, n., a foul or abusive word.
    I.
    In gen. (class.):

    maledicta in aliquem dicere,

    Cic. Q. Fr. 2, 3, 2:

    in vitam alicujus conicere,

    id. Planc. 12, 31:

    maledictis figere aliquem,

    id. N. D. 1, 34, 93:

    maledicta in aliquem conferre,

    id. Att. 11, 8, 2:

    quod crimen (i. e. majestatis) non solum facto, sed et verbis impiis ac maledictis maxime exacerbatur,

    Paul. Sent. 5, 29, 1.—
    II.
    In partic., a curse, imprecation:

    esse in maledictis jam antiquis strigem, convenit,

    Plin. 11, 39, 95, § 232:

    scribere maledicta,

    Vulg. Num. 5, 23.—
    B.
    Transf., a cursed thing:

    Christus factus pro nobis maledictum,

    Vulg. Gal. 3, 13:

    maledictum non erit amplius,

    id. Apoc. 22, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > maledico

  • 12 abusio

    abūsio, ōnis, f. (abutor), I) = κατάχρησις (s. Cic. or. 94), der Gebrauch eines Wortes in uneigentlicher Bedeutung, die Katachrese, vocabuli, Augustin. de dial. 6: gew. absol., Cornif. rhet., Cic. u.a.: per abusionem = abusive (no. I), Quint. u. ICt. – II) der Mißbrauch, Eccl. – u. übtr., die Herabsetzung, Verachtung, Verhöhnung, Spät.

    lateinisch-deutsches > abusio

  • 13 tortivus

    tortīvus, a, um (torqueo), nachgekeltert, Cato r.r. 23, 4 (u. bei Plin. 14, 130). Colum. 12, 36: vinum ultimae expressionis, quod ὑδατῶδες Graeci vocant, nos abusive tortivum, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 21, 217.

    lateinisch-deutsches > tortivus

  • 14 mendax

    [st1]1 [-] mendax, ācis, adj.: menteur; mensonger, faux, trompeur, feint.    - mendax adversus (in) aliquem: menteur à l'égard de qqn, qui use de mensonge avec qqn.    - mendax alicui: menteur à l'égard de qqn.    - pennae mendaces, Ov. M. 10.159: des ailes trompeuses.    - ager mendax: un champ qui déçoit, un champ trompeur, un champ qui ne produit pas, contrairement à ce qu'on attendait. [st1]2 [-] mendax, ācis, m.: un menteur.    - mendacem memorem esse oportet, Quint. 4, 2, 91: un menteur doit avoir une bonne mémoire.
    * * *
    [st1]1 [-] mendax, ācis, adj.: menteur; mensonger, faux, trompeur, feint.    - mendax adversus (in) aliquem: menteur à l'égard de qqn, qui use de mensonge avec qqn.    - mendax alicui: menteur à l'égard de qqn.    - pennae mendaces, Ov. M. 10.159: des ailes trompeuses.    - ager mendax: un champ qui déçoit, un champ trompeur, un champ qui ne produit pas, contrairement à ce qu'on attendait. [st1]2 [-] mendax, ācis, m.: un menteur.    - mendacem memorem esse oportet, Quint. 4, 2, 91: un menteur doit avoir une bonne mémoire.
    * * *
        Mendax, mendacis, pen. prod. om. gen. Cic. Menteur.
    \
        Mendax huius rei est. Plaut. Il a menti de ceci.
    \
        Forma mendax. Ouid. Faulse, Abusive.
    \
        Fundus mendax. Horat. Qui ne rapporte pas tant de fruict qu'il en faisoit la monstre.

    Dictionarium latinogallicum > mendax

  • 15 ăbūsīvus

    ăbūsīvus, a, um employé de façon abusive. --- C.-Aur. Ac. 1, pr. 14.

    Dictionarium latinogallicum > ăbūsīvus

  • 16 abusio

    abūsio, ōnis, f. (abutor), I) = κατάχρησις (s. Cic. or. 94), der Gebrauch eines Wortes in uneigentlicher Bedeutung, die Katachrese, vocabuli, Augustin. de dial. 6: gew. absol., Cornif. rhet., Cic. u.a.: per abusionem = abusive (no. I), Quint. u. ICt. – II) der Mißbrauch, Eccl. – u. übtr., die Herabsetzung, Verachtung, Verhöhnung, Spät.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > abusio

  • 17 tortivus

    tortīvus, a, um (torqueo), nachgekeltert, Cato r.r. 23, 4 (u. bei Plin. 14, 130). Colum. 12, 36: vinum ultimae expressionis, quod ὑδατῶδες Graeci vocant, nos abusive tortivum, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 21, 217.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tortivus

  • 18 abusio

    злоупотребление, per abusionem = abusive (1. 8 pr. D. 38, 16. 1. 16 § 4 D. 46, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > abusio

  • 19 dicere

    говорить, вообще а) высказывать, in Senatu sententiam dicere (1. 12 § 1 D. 1, 9. 1, 1 § 3 D. 1, 13. 1. 2 § 1 D. 50, 2);

    convicium dic. (1. 15 § 11 D. 47, 10);

    convicti dictio (1. 11 § 7 eod.);

    dic. testimonium, засвидетельствовать (1. 1 § 1. 1. 3 § 5. 1. 4. 5. 8. 16. 18. 21. § 1. 1. 25 D. 22, 5);

    dictum, слово, приказ, dicto audiens (1. 19 pr. D. 21, 1. 1. 20 D. 44, 7);

    b) утверждать, tractari potest - et recle dicetur (1. 3 D. 14, 5);

    quaerebatur - dixi, dicendum est (1. 19 pr. D. 2, 1. 1. 2 D. 36, 1);

    quaeris - dico (1. 28 D. 23, 4);

    vulgo dicitur (1. 4 D. 14, 6);

    solemus dicere;

    dici solet (1. 7 § 5. 1. 10 § 2 D. 2, 14. 1. 32 D. 8, 3);

    potest dici (1. 9 D. 2, 1. 1. 6 § 1. 1. 22 D. 3, 5); (1. 2 D. 2, 7. 1. 14 D. 2, 11. 1. 2 § 23 D. 47, 8);

    c) утверждать перед судом, жаловаться (1. 1 § 2. 5. 10 D. 1, 12. 1. 3 § 6 D. 4, 4. 1. 7 pr. D. 5, 3. 1. 41 D. 10, 2);

    dicere et probare (1. 25 D. 3, 3. 1. 67 D. 5, 1);

    se liberum dicere;

    se ex libertinitate ingenuum dic. = asserere s. 1 (1. 7 § 2 D. 5, 3. 1. 14 D. 22, 3);

    inoff ciosum, falsum, irritum, ruptum dicere testamentum;

    falsos codicillos esse dic. (1. 3. 6 pr. 1. 8 § 12. 14 D. 5, 2. 1. 5 § 1. 6 - 9. 1. 7. 15. D. 34, 9. 1. 6 § 1. 1. 19 pr. D. 38, 2);

    dic. de inofficioso, falso testamento (1. 9 § 2 D. 4, 3. 1. 10 § 5 D. 37, 4. 1, 18 D. 48, 2);

    d) приводить, dic. certam causam appellandi (1. 3 § 3 D. 49, 1), causam possessionis (1. 13 pr. D. 5, 3);

    e) xoдатайствовать вместо кого, защищать = defendere s. c. напр. in foro causas dicere (1. 1. D. 1, 2);

    ex vinculis causam dic. (1. 25 § 1 D. 29, 5);

    dictio causae, защита дела (1. 1. C. 8, 5);

    f) судить, постановлять, ius dicere (1. 2 § 23. 28 D. 1, 2. 1. 1. 10. 14. 18. 20 D. 2, 1. 1. 1 § 2 D. 2, 2. tit. D. 2, 3);

    sententiam dic. (1. 1 § 1 D. 2. 12. 1. 32 § 1. 4. 7. seq. D. 4, 8. 1. 55. 57 D. 42, 1. 1. 9 § 11 D. 48, 19. 1. 1 § 7 D. 49, 4);

    vindicias dic. secundum aliquem, sec. libertatem (1. 2 § 24 D. 1, 2): mulctam dic. (1. 6 § 9 D. 1, 18. 1. 32 § 12 D. 4, 8. 1. 2 D. 49, 3. 1. 131 § 1 D. 50, 16);

    mulctae dicendae ius (1. 2 § 8 D. 5, 1);

    poenam dic. sententia (1. 15 C. 9, 47);

    g) в договоре или в завещании что-нб. постановлять, legem dic. (1. 5 D. 18, 3. 1. 126 D. 50, 16);

    testamento legem dic. (1. 14 D. 28, 1. 1. 114 § 14 D. 30); (1. 22 pr. D. 32);

    n lege dicere (1. 6 § 1. 1. 40 pr. § 1 D. 18, D; (1. 6 § 3 D. 8, 4); (1. 27 D. 19, 1. cf. 1. 40 § 5 D. 18, 1);

    dic. conditionem (1. 6 § 2 eod.), modum (1. 2 pr. D. 19, 1); (1. 13 § 2 D. 8, 3. cf. 1. 22 D. 12, 1);

    h) обещать, сказать, особ. а) при продаже - известные качества проданной вещи (1. 1 § 1 D. 21, 1. 1. 19 § 2 eod. cf. 1. 14 § 9. 1. 18 § 1. 2. 1. 19. 38 § 10. 1. 47 pr. 1. 52 eod. 1. 37 D. 4, 3);

    b) при приданом, dos aut datur aut dicitur, aut promittitur (Ulp. VI, 1. 1. 4 C. Th 3, 13);

    i) определять, называть: ex eo, inde dici (1. 31. 49. 59 D. 50, 16);

    dici abusive, proprie, improprie (l. 15. 67 pr. 71 pr. 106. 130. 191 eod.);

    k) понимать, употреблять, duobus, tribus, modis dici (1. 18. 188. pr. eod.).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > dicere

  • 20 canīnus

        canīnus adj.    [canis], of a dog, canine: stercus, Iu.—Fig.: verba, i. e. cutting, O.
    * * *
    canina, caninum ADJ
    of/pertaining/suitable to/resembling a dog, canine; abusive, mean, snarling

    Latin-English dictionary > canīnus

См. также в других словарях:

  • abusive — abu·sive /ə byü siv, ziv/ adj 1: characterized by wrong or improper use or action abusive tax shelters 2: inflicting verbal or physical abuse abusive parents abu·sive·ly adv Merriam Webster’s Dictionary of L …   Law dictionary

  • Abusive — A*bu sive, a. [Cf. F. abusif, fr. L. abusivus.] 1. Wrongly used; perverted; misapplied. [1913 Webster] I am . . . necessitated to use the word Parliament improperly, according to the abusive acceptation thereof. Fuller. [1913 Webster] 2. Given to …   The Collaborative International Dictionary of English

  • abusive — abusive, opprobrious, vituperative, contumelious, scurrilous apply chiefly to language or utterances and to persons as they employ such language: the words agree in meaning coarse, insulting, and contemptuous in character or utterance. Abusive… …   New Dictionary of Synonyms

  • abusive — UK US /əˈbjuːsɪv/ adjective ► using rude and offensive words: »She was sacked for sending an abusive email to a colleague. »abusive calls/comments/language ► involving bad or wrong use of something or treatment of someone, especially for your own …   Financial and business terms

  • Abusive — (lat.), s. u. Abusus …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Abusīve — (lat.), mißbräuchlich …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • abusive — (adj.) 1530s (implied in abusively), originally improper, from Fr. abusif, from L. abusivus, from abus , pp. stem of abuti (see ABUSE (Cf. abuse) (v.)). Meaning full of abuse is from 1580s. Abuseful was used 17c., and Shakespeare has abusious (… …   Etymology dictionary

  • abusive — [adj] exhibiting unkind behavior or words calumniating, castigating, censorious, contumelious, defamatory, derisive, disparaging, insolent, insulting, invective, libelous, maligning, obloquious, offensive, opprobrious, reproachful, reviling, rude …   New thesaurus

  • abusive — ► ADJECTIVE 1) extremely offensive and insulting. 2) involving cruelty and violence. DERIVATIVES abusively adverb abusiveness noun …   English terms dictionary

  • abusive — [ə byo͞o′siv; ] also [, ə byo͞o′ziv] adj. [Fr abusif < L abusivus < abusus: see ABUSE] 1. involving or characterized by abuse or misuse; abusing; mistreating 2. coarse and insulting in language; scurrilous; harshly scolding abusively adv.… …   English World dictionary

  • abusive — [[t]əbju͟ːsɪv[/t]] 1) ADJ GRADED Someone who is abusive behaves in a cruel and violent way towards other people. He became violent and abusive toward Ben s mother. ...her cruel and abusive husband. 2) ADJ GRADED Abusive language is extremely rude …   English dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»