-
1 ăbūsivē
ăbūsivē, adv. [abusivus] [st1]1 [-] métaphoriquement, par catachrèse. --- Quint. 8, 6, 35. [st1]2 [-] de façon abusive, abusivement, improprement. --- Mamert. An. 1, 6 ; Amm. 24, 4, 19. -
2 abusive
abūsīvē [ abusivus ]1) в несобственном смысле, в порядке abusio (катахрезы) Q, Dig2) (слишком) вольно Amm -
3 abusive
abūsīvē, Adv. (abusivus), I) durch uneigentlichen Gebrauch, uneigentlich, katachrestisch (Ggstz. proprie), Quint. u.a. – II) nicht recht im Ernst, nur so leichthin, Amm. 24, 4, 19.
-
4 abusive
abūsīvē, Adv. (abusivus), I) durch uneigentlichen Gebrauch, uneigentlich, katachrestisch (Ggstz. proprie), Quint. u.a. – II) nicht recht im Ernst, nur so leichthin, Amm. 24, 4, 19. -
5 abusive
ăbūsīvē, adv. [abusivus].I.By an improper use, Quint. 8, 6, 35; 9, 2, 35.—II.Slightly, not in good earnest, Amm. 24, 4. -
6 abusive
(adv.) не собственно, прот. proprie (1. 2 § 1 D. 29, 3. 1. 69 § 1 D. 32. 1. I § l D. 50, 1, 1 41 D. 15, 1).Латинско-русский словарь к источникам римского права > abusive
-
7 abusive
loosely, catachresisly, by loose/improper use of language/term/metaphor -
8 contumēlīōsus
contumēlīōsus adj. with comp. [contumelia], full of abuse, reproachful, abusive, insulting: contumeliosis vocibus prosequi, Cs.: in edictis: te esse dicunt contumeliosum, quod, etc.: oratio: quod contumeliosum in eos foret, si, etc., S.* * *contumeliosa -um, contumeliosior -or -us, contumeliosissimus -a -u ADJinsulting, outrageous, humiliating; rude, insolent, abusive; reproachful (L+S) -
9 maledicus
maledicus adj. with sup. [maledico], abusive, scurrilous, slanderous: conviciator: civitas: in maledicentissimā civitate.* * *maledica, maledicum ADJslanderous; abusive; scurillous; evil-speaking; (of persons/remarks) -
10 male dico
mălĕdīco (or separately, mălĕ dīco;(α).rarely in reverse order: qui bonis dicunt male,
Plaut. Bacch. 1, 2, 10; cf. id. Trin. 4, 2, 79), xi. ctum, 3, v. n. and a. [male-dico], to speak ill of, to abuse, revile, slander, asperse; constr. absol., or with a dat. (so class.) or acc. (post-Aug.).Absol.:(β).aliud est maledicere, aliud accusare,
Cic. Cael. 3, 6.—With dat.:(γ).optimo viro maledicere,
Cic. Deiot. 10, 28:turpissime alicui,
id. N. D. 1, 33, 93:petulanter alicui,
id. Cael. 3, 8:utrique,
Hor. S. 2, 3, 140:Christo,
Plin. Ep. 10, 97, 5; Sen. Contr. 1, 4, 1.— Impers. pass.:indignis si maledicitur, maledictum id esse dico,
Plaut. Curc. 4, 2, 27; Ter. Hec. 4, 2, 14. —With acc.:II.si me amas, maledic illam,
Petr. 96; v. id. 74.—Esp., to curse, utter a curse upon (eccl. Lat.):A.populo huic,
Vulg. Num. 22, 6 al. —Hence,mălĕdī-cens, entis, P. a., evil - speaking, foulmouthed, abusive, scurrilous (syn. maledi cus):B.maledicentes homines,
Plaut. Merc. 2, 3, 75.— Comp.:maledicentior,
Plaut. Merc. 1, 2, 31.— Sup.:in maledicentissimā civitate,
Cic. Fl. 3, 7:carmina,
Suet. Caes. 23; Nep. Alc. 11, 1.—mălĕdictus, a, um, P. a., accursed (post-class. for exsecrabilis):I.maledicte parricida,
Spart. Get. 3, 3:maledictus es inter omnia animantia,
Vulg. Gen. 3, 14: omnes incesti, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 7 praef.—Hence, as subst.: mălĕ-dictum, i, n., a foul or abusive word.In gen. (class.):II.maledicta in aliquem dicere,
Cic. Q. Fr. 2, 3, 2:in vitam alicujus conicere,
id. Planc. 12, 31:maledictis figere aliquem,
id. N. D. 1, 34, 93:maledicta in aliquem conferre,
id. Att. 11, 8, 2:quod crimen (i. e. majestatis) non solum facto, sed et verbis impiis ac maledictis maxime exacerbatur,
Paul. Sent. 5, 29, 1.—In partic., a curse, imprecation:B.esse in maledictis jam antiquis strigem, convenit,
Plin. 11, 39, 95, § 232:scribere maledicta,
Vulg. Num. 5, 23.—Transf., a cursed thing:Christus factus pro nobis maledictum,
Vulg. Gal. 3, 13:maledictum non erit amplius,
id. Apoc. 22, 3. -
11 maledico
mălĕdīco (or separately, mălĕ dīco;(α).rarely in reverse order: qui bonis dicunt male,
Plaut. Bacch. 1, 2, 10; cf. id. Trin. 4, 2, 79), xi. ctum, 3, v. n. and a. [male-dico], to speak ill of, to abuse, revile, slander, asperse; constr. absol., or with a dat. (so class.) or acc. (post-Aug.).Absol.:(β).aliud est maledicere, aliud accusare,
Cic. Cael. 3, 6.—With dat.:(γ).optimo viro maledicere,
Cic. Deiot. 10, 28:turpissime alicui,
id. N. D. 1, 33, 93:petulanter alicui,
id. Cael. 3, 8:utrique,
Hor. S. 2, 3, 140:Christo,
Plin. Ep. 10, 97, 5; Sen. Contr. 1, 4, 1.— Impers. pass.:indignis si maledicitur, maledictum id esse dico,
Plaut. Curc. 4, 2, 27; Ter. Hec. 4, 2, 14. —With acc.:II.si me amas, maledic illam,
Petr. 96; v. id. 74.—Esp., to curse, utter a curse upon (eccl. Lat.):A.populo huic,
Vulg. Num. 22, 6 al. —Hence,mălĕdī-cens, entis, P. a., evil - speaking, foulmouthed, abusive, scurrilous (syn. maledi cus):B.maledicentes homines,
Plaut. Merc. 2, 3, 75.— Comp.:maledicentior,
Plaut. Merc. 1, 2, 31.— Sup.:in maledicentissimā civitate,
Cic. Fl. 3, 7:carmina,
Suet. Caes. 23; Nep. Alc. 11, 1.—mălĕdictus, a, um, P. a., accursed (post-class. for exsecrabilis):I.maledicte parricida,
Spart. Get. 3, 3:maledictus es inter omnia animantia,
Vulg. Gen. 3, 14: omnes incesti, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 7 praef.—Hence, as subst.: mălĕ-dictum, i, n., a foul or abusive word.In gen. (class.):II.maledicta in aliquem dicere,
Cic. Q. Fr. 2, 3, 2:in vitam alicujus conicere,
id. Planc. 12, 31:maledictis figere aliquem,
id. N. D. 1, 34, 93:maledicta in aliquem conferre,
id. Att. 11, 8, 2:quod crimen (i. e. majestatis) non solum facto, sed et verbis impiis ac maledictis maxime exacerbatur,
Paul. Sent. 5, 29, 1.—In partic., a curse, imprecation:B.esse in maledictis jam antiquis strigem, convenit,
Plin. 11, 39, 95, § 232:scribere maledicta,
Vulg. Num. 5, 23.—Transf., a cursed thing:Christus factus pro nobis maledictum,
Vulg. Gal. 3, 13:maledictum non erit amplius,
id. Apoc. 22, 3. -
12 abusio
abūsio, ōnis, f. (abutor), I) = κατάχρησις (s. Cic. or. 94), der Gebrauch eines Wortes in uneigentlicher Bedeutung, die Katachrese, vocabuli, Augustin. de dial. 6: gew. absol., Cornif. rhet., Cic. u.a.: per abusionem = abusive (no. I), Quint. u. ICt. – II) der Mißbrauch, Eccl. – u. übtr., die Herabsetzung, Verachtung, Verhöhnung, Spät.
-
13 tortivus
tortīvus, a, um (torqueo), nachgekeltert, Cato r.r. 23, 4 (u. bei Plin. 14, 130). Colum. 12, 36: vinum ultimae expressionis, quod ὑδατῶδες Graeci vocant, nos abusive tortivum, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 21, 217.
-
14 mendax
[st1]1 [-] mendax, ācis, adj.: menteur; mensonger, faux, trompeur, feint. - mendax adversus (in) aliquem: menteur à l'égard de qqn, qui use de mensonge avec qqn. - mendax alicui: menteur à l'égard de qqn. - pennae mendaces, Ov. M. 10.159: des ailes trompeuses. - ager mendax: un champ qui déçoit, un champ trompeur, un champ qui ne produit pas, contrairement à ce qu'on attendait. [st1]2 [-] mendax, ācis, m.: un menteur. - mendacem memorem esse oportet, Quint. 4, 2, 91: un menteur doit avoir une bonne mémoire.* * *[st1]1 [-] mendax, ācis, adj.: menteur; mensonger, faux, trompeur, feint. - mendax adversus (in) aliquem: menteur à l'égard de qqn, qui use de mensonge avec qqn. - mendax alicui: menteur à l'égard de qqn. - pennae mendaces, Ov. M. 10.159: des ailes trompeuses. - ager mendax: un champ qui déçoit, un champ trompeur, un champ qui ne produit pas, contrairement à ce qu'on attendait. [st1]2 [-] mendax, ācis, m.: un menteur. - mendacem memorem esse oportet, Quint. 4, 2, 91: un menteur doit avoir une bonne mémoire.* * *Mendax, mendacis, pen. prod. om. gen. Cic. Menteur.\Mendax huius rei est. Plaut. Il a menti de ceci.\Forma mendax. Ouid. Faulse, Abusive.\Fundus mendax. Horat. Qui ne rapporte pas tant de fruict qu'il en faisoit la monstre. -
15 ăbūsīvus
ăbūsīvus, a, um employé de façon abusive. --- C.-Aur. Ac. 1, pr. 14. -
16 abusio
abūsio, ōnis, f. (abutor), I) = κατάχρησις (s. Cic. or. 94), der Gebrauch eines Wortes in uneigentlicher Bedeutung, die Katachrese, vocabuli, Augustin. de dial. 6: gew. absol., Cornif. rhet., Cic. u.a.: per abusionem = abusive (no. I), Quint. u. ICt. – II) der Mißbrauch, Eccl. – u. übtr., die Herabsetzung, Verachtung, Verhöhnung, Spät. -
17 tortivus
tortīvus, a, um (torqueo), nachgekeltert, Cato r.r. 23, 4 (u. bei Plin. 14, 130). Colum. 12, 36: vinum ultimae expressionis, quod ὑδατῶδες Graeci vocant, nos abusive tortivum, Cael. Aur. de morb. acut. 3, 21, 217.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tortivus
-
18 abusio
злоупотребление, per abusionem = abusive (1. 8 pr. D. 38, 16. 1. 16 § 4 D. 46, 1).Латинско-русский словарь к источникам римского права > abusio
-
19 dicere
говорить, вообще а) высказывать, in Senatu sententiam dicere (1. 12 § 1 D. 1, 9. 1, 1 § 3 D. 1, 13. 1. 2 § 1 D. 50, 2);convicium dic. (1. 15 § 11 D. 47, 10);
convicti dictio (1. 11 § 7 eod.);
dic. testimonium, засвидетельствовать (1. 1 § 1. 1. 3 § 5. 1. 4. 5. 8. 16. 18. 21. § 1. 1. 25 D. 22, 5);
dictum, слово, приказ, dicto audiens (1. 19 pr. D. 21, 1. 1. 20 D. 44, 7);
b) утверждать, tractari potest - et recle dicetur (1. 3 D. 14, 5);
quaerebatur - dixi, dicendum est (1. 19 pr. D. 2, 1. 1. 2 D. 36, 1);
quaeris - dico (1. 28 D. 23, 4);
vulgo dicitur (1. 4 D. 14, 6);
solemus dicere;
dici solet (1. 7 § 5. 1. 10 § 2 D. 2, 14. 1. 32 D. 8, 3);
potest dici (1. 9 D. 2, 1. 1. 6 § 1. 1. 22 D. 3, 5); (1. 2 D. 2, 7. 1. 14 D. 2, 11. 1. 2 § 23 D. 47, 8);
c) утверждать перед судом, жаловаться (1. 1 § 2. 5. 10 D. 1, 12. 1. 3 § 6 D. 4, 4. 1. 7 pr. D. 5, 3. 1. 41 D. 10, 2);
dicere et probare (1. 25 D. 3, 3. 1. 67 D. 5, 1);
se liberum dicere;
se ex libertinitate ingenuum dic. = asserere s. 1 (1. 7 § 2 D. 5, 3. 1. 14 D. 22, 3);
inoff ciosum, falsum, irritum, ruptum dicere testamentum;
falsos codicillos esse dic. (1. 3. 6 pr. 1. 8 § 12. 14 D. 5, 2. 1. 5 § 1. 6 - 9. 1. 7. 15. D. 34, 9. 1. 6 § 1. 1. 19 pr. D. 38, 2);
dic. de inofficioso, falso testamento (1. 9 § 2 D. 4, 3. 1. 10 § 5 D. 37, 4. 1, 18 D. 48, 2);
d) приводить, dic. certam causam appellandi (1. 3 § 3 D. 49, 1), causam possessionis (1. 13 pr. D. 5, 3);
e) xoдатайствовать вместо кого, защищать = defendere s. c. напр. in foro causas dicere (1. 1. D. 1, 2);
ex vinculis causam dic. (1. 25 § 1 D. 29, 5);
dictio causae, защита дела (1. 1. C. 8, 5);
f) судить, постановлять, ius dicere (1. 2 § 23. 28 D. 1, 2. 1. 1. 10. 14. 18. 20 D. 2, 1. 1. 1 § 2 D. 2, 2. tit. D. 2, 3);
sententiam dic. (1. 1 § 1 D. 2. 12. 1. 32 § 1. 4. 7. seq. D. 4, 8. 1. 55. 57 D. 42, 1. 1. 9 § 11 D. 48, 19. 1. 1 § 7 D. 49, 4);
vindicias dic. secundum aliquem, sec. libertatem (1. 2 § 24 D. 1, 2): mulctam dic. (1. 6 § 9 D. 1, 18. 1. 32 § 12 D. 4, 8. 1. 2 D. 49, 3. 1. 131 § 1 D. 50, 16);
mulctae dicendae ius (1. 2 § 8 D. 5, 1);
poenam dic. sententia (1. 15 C. 9, 47);
g) в договоре или в завещании что-нб. постановлять, legem dic. (1. 5 D. 18, 3. 1. 126 D. 50, 16);
testamento legem dic. (1. 14 D. 28, 1. 1. 114 § 14 D. 30); (1. 22 pr. D. 32);
n lege dicere (1. 6 § 1. 1. 40 pr. § 1 D. 18, D; (1. 6 § 3 D. 8, 4); (1. 27 D. 19, 1. cf. 1. 40 § 5 D. 18, 1);
dic. conditionem (1. 6 § 2 eod.), modum (1. 2 pr. D. 19, 1); (1. 13 § 2 D. 8, 3. cf. 1. 22 D. 12, 1);
h) обещать, сказать, особ. а) при продаже - известные качества проданной вещи (1. 1 § 1 D. 21, 1. 1. 19 § 2 eod. cf. 1. 14 § 9. 1. 18 § 1. 2. 1. 19. 38 § 10. 1. 47 pr. 1. 52 eod. 1. 37 D. 4, 3);
b) при приданом, dos aut datur aut dicitur, aut promittitur (Ulp. VI, 1. 1. 4 C. Th 3, 13);
i) определять, называть: ex eo, inde dici (1. 31. 49. 59 D. 50, 16);
dici abusive, proprie, improprie (l. 15. 67 pr. 71 pr. 106. 130. 191 eod.);
k) понимать, употреблять, duobus, tribus, modis dici (1. 18. 188. pr. eod.).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > dicere
-
20 canīnus
См. также в других словарях:
abusive — abu·sive /ə byü siv, ziv/ adj 1: characterized by wrong or improper use or action abusive tax shelters 2: inflicting verbal or physical abuse abusive parents abu·sive·ly adv Merriam Webster’s Dictionary of L … Law dictionary
Abusive — A*bu sive, a. [Cf. F. abusif, fr. L. abusivus.] 1. Wrongly used; perverted; misapplied. [1913 Webster] I am . . . necessitated to use the word Parliament improperly, according to the abusive acceptation thereof. Fuller. [1913 Webster] 2. Given to … The Collaborative International Dictionary of English
abusive — abusive, opprobrious, vituperative, contumelious, scurrilous apply chiefly to language or utterances and to persons as they employ such language: the words agree in meaning coarse, insulting, and contemptuous in character or utterance. Abusive… … New Dictionary of Synonyms
abusive — UK US /əˈbjuːsɪv/ adjective ► using rude and offensive words: »She was sacked for sending an abusive email to a colleague. »abusive calls/comments/language ► involving bad or wrong use of something or treatment of someone, especially for your own … Financial and business terms
Abusive — (lat.), s. u. Abusus … Pierer's Universal-Lexikon
Abusīve — (lat.), mißbräuchlich … Meyers Großes Konversations-Lexikon
abusive — (adj.) 1530s (implied in abusively), originally improper, from Fr. abusif, from L. abusivus, from abus , pp. stem of abuti (see ABUSE (Cf. abuse) (v.)). Meaning full of abuse is from 1580s. Abuseful was used 17c., and Shakespeare has abusious (… … Etymology dictionary
abusive — [adj] exhibiting unkind behavior or words calumniating, castigating, censorious, contumelious, defamatory, derisive, disparaging, insolent, insulting, invective, libelous, maligning, obloquious, offensive, opprobrious, reproachful, reviling, rude … New thesaurus
abusive — ► ADJECTIVE 1) extremely offensive and insulting. 2) involving cruelty and violence. DERIVATIVES abusively adverb abusiveness noun … English terms dictionary
abusive — [ə byo͞o′siv; ] also [, ə byo͞o′ziv] adj. [Fr abusif < L abusivus < abusus: see ABUSE] 1. involving or characterized by abuse or misuse; abusing; mistreating 2. coarse and insulting in language; scurrilous; harshly scolding abusively adv.… … English World dictionary
abusive — [[t]əbju͟ːsɪv[/t]] 1) ADJ GRADED Someone who is abusive behaves in a cruel and violent way towards other people. He became violent and abusive toward Ben s mother. ...her cruel and abusive husband. 2) ADJ GRADED Abusive language is extremely rude … English dictionary