Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

abel

  • 41 examinate

    exāminātē, Adv. (examinatus), geprüft, d.i. mit Überlegung, mit Sorgfalt, bedachtsam, verb. perpense atque examinate, Ambros. Cain et Abel 1, 2,5: ex. credere, Tert. de praescr. 33: spatiis ex. dimensis, Amm. 29, 1, 30: Compar., examinatius deliberare, Amm. 25, 7, 7: legere, Amm. 30, 3, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > examinate

  • 42 expressio

    expressio, ōnis, f. (exprimo), I) eig.: 1) das Auspressen, Ausdrücken, pomorum, Augustin. serm. 207, 2: mellis, Pallad. 7, 7, 3: Plur., expressiones spiritus, Vitr. 9, 8, 4: expressiones, Einsenkungen, Durchstiche, Vitr. 1, 1, 7. – expressio imaginis et superscriptio als Erklärung von nomisma, Augustin. serm. 90, 10. – 2) als t. t. der Baukunst: a) der Rahmen, die Leiste, expressiones prominentes, Vitr. 7, 3, 10: eminentes expressiones, die abgestumpften Ränder der Werkstücke, Vitr. 4, 4. § 4. – b) das Aufwärtstreiben des Wassers, konkret, die bergaufwärts gehende Wasserleitung, das Druckwerk (Ggstz. decursus), Vitr. 8, 6, 7: expressiones aquarum, Vitr. 9, 8, 4. – II) übtr.: 1) als gramm. t. t., der Ausdruck (Ggstz. sensus, der Sinn), sensus verus est, expressio non est plena, Pompeii comment. art. Donat. 297, 19 K. – 2) die genaue Darlegung, Anschaulichkeit, expr. morum, Acro Hor. de art. poët. 320: naturalium arcanorum comprehensio atque expressio, Chalcid. Tim. 247: tumulus summā expressione describitur, Ambros. de Cain et Abel 1, 2, 9 (vgl. Ambros. in Luc. 7, 188).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > expressio

  • 43 germinasco

    germināsco, ere (germen), keimen, sprossen, Ambros. de Cain et Abel 2, 8. § 26.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > germinasco

  • 44 insincerus

    īn-sincērus, a, um, I) unrein, verdorben, cruor, verwesendes, Verg. georg. 4, 285: acies (oculorum), Prud. hamart 4. – II) übtr.: a) unaufrichtig, philosophus, Gell. 5, 3, 7: oblatio, Ambros. de Cain et Abel 2, 6. § 18: insincerum proferentes quidquid etc., Ambros. in psalm. 118. serm. 11. § 20 extr. – b) unrein, spiritus (Geister), Cypr. quod idol. etc. 6 in. Min. Fel. 26, 7.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > insincerus

  • 45 instabilitas

    īnstabilitās, ātis, f. (instabilis), der Unbeständigkeit, mentis, Plin. 24, 162: tuae mentis, Schol. Pers. 3, 115: morum, Ambros. de Cain et Abel 1, 10. § 42: alcis, Arnob. 7, 44. p. 278, 9 R.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > instabilitas

  • 46 inventio

    inventio, ōnis, f. (invenio), das Finden, Auffinden, I) auf mater. Wege, luminosae filiae inventiones, Apul. met. 6, 2. – meton., der getane Fund, Vulg. Sirach 29, 4. – II) durch Nachdenken, das Erfinden, die Erfindung, das Auffinden ( Aussinnen), das Entdecken, die Entdeckung, 1) eig.: a) im allg.: absol., Vulg. Sirach 20, 9: ad inventionem (zum Auffinden des Wahren) sufficere (v. Chrysippus), Petron. 88, 4: Plur., Vitr. 9. praef. § 14. – m. subj. Genet., alia tristium inventio, alia gaudentium, Plin. pan. 72, 7. – m. obj. Genet., inv. ignis, Vitr. 2, 1, 2: eius capituli, Vitr. 4, 1, 9: legum, Iustin. 3, 2, 7: operum illorum, Vulg. Baruch 3, 18: Plur., aedificiorum inventiones, Vitr. 2. praef. § 5: inventiones et generationes sensuum, Ambros. de Cain et Abel 2, 1, 6. – b) insbes.: α) als rhet. t. t., die Erfindung, Cornif. rhet. 1, 3. Cic. de inv. 1, 9. Quint. 3, 9, 2 u.a. Plin. ep. 6, 27, 1. Victorin, 1, 7 u.a. spät. Rhet. – β) als t. t. der Baukunst, die Erfindung, Vitr. 1, 2, 2. – 2) meton.: a) das Vermögen des Erfindens, die Erfindungsgabe, -kraft, Cic. Tusc. 1, 61 (wo verb. inv. atque cogitatio); 1, 65. Quint. 10, 2, 12: tardissima inv., Plin. ep. 4, 7, 4. – b) das Erfundene, die Erfindung, absol., Plin. ep. 1, 20, 13. Tac. dial. 23: Plur., Iustin. 9, 8, 10. – m. subj. Genet., artis inventio, das, was die Kunst erfunden hat, Vulg. sap. 13, 10.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inventio

  • 47 iuvenculesco

    iuvenculēsco, ere (iuvenculus), in des jungen Mannes (iuvenis) Alter treten, erstarken, iuvenculescat adulescentia, senecta canescat, Ambros. de Cain et Abel 2, 1. § 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > iuvenculesco

  • 48 longaevitas

    longaevitās, ātis, f. (longaevus), I) die langjährige Dauer, Langwierigkeit, peregrinationis huius, Ambros. de bono mort. 2. § 3. – II) insbes., die lange Lebensdauer, das lange Leben, corvorum, Macr. sat. 7, 5, 11: alci longaevitatem indulgere, Ambros. de Cain et Abel 2, 10. § 37.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > longaevitas

  • 49 nummularius

    nummulārius, a, um (nummulus), I) adi., zum Geldgeschäft (Wechselgeschäft) gehörig, mensa, Scaev. dig. 14, 3, 20. – II) subst.: A) nummulārius, iī, m., 1) der Geldmakler, Wechselmakler ( hingegen argentarius, ein Wechsler, Bankier), Suet. Aug. 4, 2 u. Galb. 9. Paul. dig. 2, 13, 9. § 2. Ulp. dig. 16, 3, 7. § 2. Mart. 12, 57, 8. Ambros. de virg. 1: mensae nummulariorum, Vulg. Matth. 21, 12: de templo eicere nummularios, Ambros. de Cain et Abel 2, 4, 16. – 2) ein Münzbeamter, der das Silber prüfte, bevor es geprägt wurde, der Münzwardein, Petron. 56, 1. Corp. inscr. Lat. 6, 298 u. 8463. – B) nummulāria, ae, f. (sc. ars), die Münzkunst, Isid. orig. 6, 11, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nummularius

  • 50 oblatio

    oblātio, ōnis, f. (offero), das Darbieten, I) das Anbieten, das Anerbieten, a) übh.: obl. eius, quod relictum est, Ulp. dig. 5, 2, 8. § 10: cautionis, Ulp. dig. 39, 2, 15. § 33. – b) insbes., das Gebot in der Auktion, Cod. Theod. 5, 13, 18. – II) das Darbringen, 1) eig.: a) das Darreichen, das Darbieten, luminis, der Lampe, Apul. met. 5, 22: victus vel potionis, Cod. Iust. 6, 23, 28 pr.: in sacrificii oblatione versari, mit der Darbringung einer Opfergabe, einer Opferhandlung beschäftigt sein, Leo serm. 22, 4: concupita oblatio, das D. des Gewünschten, Cael. Aur. de morb. acut. 1, 11, 82. – b) die Erlegung, Entrichtung, quadrantis (im Bade), Ambros. in Luc. 7, 158: functionum publicarum, Cod. Iust. 10, 16, 5. – c) die Überreichung, precum, Cod. Iust. 1, 20, 2. – 2) meton., das Dargereichte, a) die Spende, das Geschenk, matronarum oblationes, Amm. 27, 3, 14. – bes. die freiwillige Beisteuer als Abgabe, Ps. Ascon. Cic. II. Verr. 2, 5. p. 205, 6 B. Cod. Theod. 6, 2, 14. – b) die Opferspende, Opfergabe, obl. dei, Ulp. dig. 24, 1, 5. § 12: absol., Ambros. de Cain et Abel 2, 6. § 18. Isid. orig. 8, 5, 22.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > oblatio

  • 51 oblator

    oblātor, ōris, m. (offero), der Darbieter, Anbieter, Tert. adv. Marc. 2, 26 extr. Ambros. de Cain et Abel 2, 6. § 18.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > oblator

  • 52 obmurmuro

    ob-murmuro, āvī, ātum, āre, I) intr. entgegenmurmeln, murren, precibus meis, Ov. her. 17 (18), 47: obmurmurando dicere m. folg. Acc. u. Infin., Frontin. 4, 6, 2: Pharisaeis obmurmurantibus, quod (weil, daß) etc., Ambros. de Cain et Abel 2, 4. § 16. – II) tr. etwas dabei-, dazu murmeln, Suet. Oth. 7, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obmurmuro

  • 53 odorifer

    odōrifer, fera, ferum (odor u. fero), I) Geruch verbreitend, riechend, wohlriechend, panacea, Verg. Aen. 12, 419: lances, Prop. 2, 13, 23: flores, Sil. 16, 309: germen, Ven. Fort. carm. 4, 26, 109: herbae, Cassiod. exp. in psalm. 15 extr. (tom. 2. p. 6, b ed. Garet): odoriferi fructus (bildl.) sanctae religionis, Ambros. de spir. scto 2, 5. § 40: Cethura, quae odorifera significatur, Ambros. de Cain et Abel 1, 6. § 23. – II) Wohlgerüche (Weihrauch, Myrrhen) hervorbringend, insulae, Plin. 6, 155: Arabia, Plin. 5, 65: gens, v. den Persern, poet. = das morgenländische, Ov. met. 4, 209. – Sen. ep. 33, 3 jetzt ocliferia.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > odorifer

  • 54 opprobriosus

    opprobriōsus, a, um (opprobrium), schimpflich, Cod. Iust. 1, 3, 4. Ambros. de Cain et Abel 1, 4, 14.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > opprobriosus

  • 55 parricidalis

    parricīdālis u. parricīdiālis, e (parricidium), mörderisch, verrucht, gottlos, α) Form -dalis, gladius, Petron.: culleus, Augustin.: scelus, venenum, Iustin.: discordia, Iustin.: bellum, v. Bürgerkrieg, Flor.: voluntas, Solin.: animus, Lampr. – β) Form -dialis, populus Iudaeorum, Ambros. de Cain et Abel 1, 2. § 5: insidiatores, Corp. inscr. Lat. 3, 427.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > parricidalis

  • 56 peremptorius

    perēmptōrius, a, um (peremptor), I) tötend, tödlich, Apul. met. 10, 11. Tert. de anim. 25. Ambros. de Cain et Abel 2, 10. § 35. Augustin. c. adv. leg. et proph. 2. § 6. Sidon. epist. 8, 11, 9. Chalcid. Tim. 45 B. – II) gleichs. den Streit abschneidend, nötigend, unvermeidlich, peremptorisch, edictum, exceptiones, ICt. – III) = peremptalis (w. s.), fulmen, Serv. Verg. Aen. 8, 429.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > peremptorius

  • 57 perpense

    perpēnsē, Adv. (perpensus), genau od. wohl erwogen, mit Überlegung, perpense atque examinate, Ambros. de Cain et Abel 1, 2, 5: Compar. b. Amm. 25, 10, 15 u. 26, 5, 13.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > perpense

  • 58 placido

    placido, āvi, āre (placidus), besänftigen, beruhigen, Ambros. de Cain et Abel 1, 3, 11; de Iacob et vit. beat. 2, 6. § 28; de virginit. 17. § 107. Heges. 4, 27.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > placido

  • 59 polliceor

    polliceor, citus sum, ērī (por = pro u. liceor), sich zu etw. erbieten, sich anheischig machen, etw. zu leisten versprechen, etw. verheißen, geloben, zusagen, Ggstz. abnuo, denego ( dagegen promitto = etw. erwarten lassen, zu etw. Hoffnung machen), I) im allg.: α) m. Acc. rei ohne od. mit Dat. wem? αα) ohne Dat.: hospitium et cenam, Plaut.: pretium, Ter.: navium magnam copiam ad transportandum exercitum, Caes.: publice frumentum, Caes.: frumentum ad bellum, Liv.: matrimonium suum, Suet.: pecuniam, Cic.: pecunias in rem publicam, Cic.: offerre pecuniam, fidem et pericula (Treue in gemeinschaftlicher Gefahr) poll., Tac.: imperii societatem, Iustin.: non ludos aut gladiatores, sed annuos sumptus in alimenta ingenuorum, Plin. ep.: ego vero exspectabo ea, quae polliceris, Cic. – v. lebl. Subjj., sed hoc satis est, quod prope sola historia polliceri videtur, Plin. ep.: ad hoc salubritas caeli, secessus, quies tantum salutis quantum otii pollicentur, Plin. ep. – ββ) mit Dat. wem? militibus in contione agros ex suis possessionibus, Caes.: his amicitiam regis, Iustin.: alci arma virosque ad bellum, Liv.: iis auxilium suum, Caes.: toti Italiae civitatem (das Bürgerrecht), Vell.: his interfectorum matrimonia (Ehefrauen), Iustin.: reginae nuptias, Suet.: alci suam suorumque militum operam (Dienste), Vell.: regi pacem neque abnuere neque
    ————
    polliceri, Sall.: Varroni pecunias in publicum, Caes.: senatui frumentum in cellam gratis, Cic.: maturum reditum patrum sancto concilio, Hor.: sestertios centenos militibus, Auct. b. Alex.: ego vero tibi profiteor atque polliceor eximium et singulare meum studium in omni genere officii, Cic.: nec polliceatur sibi aliam, quam sit expertus, victoriam, Iustin.: quicquid auctoritate, fide, constantiā possum, id omne ad hanc rem conficiendam tibi polliceor ac defero, Cic.: nemo tam divos habet faventes, crastinum ut possit sibi polliceri, sicher auf den nächsten Morgen rechnen kann, Sen. Thyest. 619 sq. – v. lebl. Subjj., ita eadem illa seu neglegentia seu malignitas principum male consultis impunitatem, recte factis nullum praemium pollicetur, Plin. pan.: etiamsi repentinus aliqui casus rem commodius agi posse polliceretur, Gell. – Sprichw., montes auri (goldene Berge), Ter. Phorm. 68: maria montesque, Sall. Cat. 23, 3. – β) m. dopp. Acc.: sese itineris periculique ducem, Sall.: regnum Aegypti pretium auxilii adversus fratrem suum, Iustin. – v. lebl. Subjj., quos labore et studio meo dignos cum splendor ipsorum tum hoc maxime pollicetur, quod etc., Plin. ep. – γ) m. de u. Abl., ohne od. mit Acc.: tibi de nostro amico placando aut etiam plane restituendo polliceor, Cic.: quoniam de aestate polliceris vel potius recipis, Cic.: nihil tibi ego tum de meis opibus pollicebar, sed de horum erga me benevolentia pro-
    ————
    mittebam, Cic.: neque mehercule minus ei prolixe de tua voluntate promisi, quam erat solitus de mea polliceri, Cic.: de se multa polliceri, Iustin. – δ) m. folg. Infin.: qui sum pollicitus ducere? Ter. Andr. 613: pollicentur obsides dare, Caes. b. G. 4, 21, 5; 6, 9, 7: qui novam referre proditionem proditis polliceatur, Liv. 24, 45, 3: orationes ipse palam pro contione recitare pollicebatur, Pollio bei Sen. suas. 6, 15. – ε) m. folg. Acc. u. Infin., gew. Infin. Fut. act.: pollicetur Piso sese ad Caesarem iturum, Caes.: pollicitus est sibi eam rem curae futuram, Caes.: cum (Graeci) se et bene vivendi et copiose dicendi rationem daturos hominibus pollicerentur, Cic.: pro certo polliceor hoc vobis et confirmo me esse perfecturum, ut etc.: Cic.: Cinna in omnibus tribubus eos se distributurum pollicitus est, Vell.: gaudes, quod me venturum esse polliceor, Plin. ep.: quinque dies tibi pollicitus me rure futurum, Hor.: zugl. m. de u. Abl., de Alexandrina re causaque regia tantum habeo polliceri, me tibi absenti tuisque praesentibus cumulate satisfacturum, Cic. – selten m. Infin. Praes. act., iusiurandum pollicitus est dare se, Plaut. most. 1084: neben Infin. Fut., sine praedio relinquere se iis urbem immunesque victuros est pollicitus, Liv. 44, 7, 5: m. Infin. Praes. pass., legatos ad gentem Achaeorum mitti pollicens, Liv. 32, 19, 4. – ζ) m. folg. ut u. Konj. od. m. bl. Coniunctiv: statua non modo ut ponatur, verum etiam
    ————
    ut inviolata maneat pollicetur, Iustin. 9, 2, 12: saepe erat senatui pollicitus... discederet uterque ab armis exercitusque dimitteret, Hirt. b. G. 8, 52, 4. – η) m. folg. indir. Fragesatz, neque ille, quae meum tempus postularet, satis prolixe polliceretur, Cic.: erat enim (Phamea) in consulatus petitione per te mihi pollicitus, si quid opus esset, er hatte mir seine Dienste durch dich anbieten lassen, wenn ich deren benötigt wäre, Cic. – θ) absol.: cum contra fecerint, quam polliciti professique sint, Cic.: quem plane debes mittere, ut polliceris, Plin. ep.: mox ubi pollicita est, Ov.: cum aliis polliceretur, aliis minaretur, Lampr. – m. Advv., ultro poll., Cic.: bene poll., schöne Versprechungen machen, Sall.: benigne poll., gütige Versprechungen machen, Liv., alci, Cic.: liberaliter poll., freundliche V. machen, Caes.: alci liberalissime poll., Cic. – II) insbes.: a) v. Redner, im Eingang der Rede verheißen, ankündigen, quaeso, ut, quid pollicitus sim, diligenter memoriae mandetis, Cic. Quinct. 36: docui, quod primum pollicitus sum, causam omnino, cur postularet, non fuisse, Cic. Quinct. 60. – b) v. Käufer, bieten, at illic pollicitus est prior, Plaut. merc. 439. – c) v. den Vögeln bei Auspizien, für die Zukunft verheißen, id assuetae sanguine et praedā aves pollicebantur, Flor. 1, 1, 7. – Aktive Nbf. ne polliceres, quod datum est, Varro sat. Men. 41: Passiv, nam ut aliis plerumque obvenienti magistratu ob metum
    ————
    statuae polliceantur (= επαγγελθῶσιν), Metell. Numid. bei Prisc. 8, 17: exercenti navem adversus eos, qui cum magistro contraxerunt, actio non pollicetur, Ulp. dig. 14, 1, 1. § 18: non dormientibus neque otiantibus, sed vigilantibus et laborantibus pollicentur praemia, Ambros. de Cain et Abel 1, 4. § 12: Partiz. Perf. Pass., pollicitus torus, Ps. Ov. her. 21, 140: pollicita fides, Ov. fast. 3, 366. Lact. pasch. v. 65. Hyg. fab. 100. – dah. subst., pollicitum, ī, n., das Versprochene, das Versprechen, die Versprechung, Ov. met. 11, 107 u.a. Colum. 11, 3, 1: Plur., Ov. am. 2, 16, 48 u.a. Sil. 15, 330. Hyg. fab. 219.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > polliceor

  • 60 praelatio

    praelātio, ōnis, f. (praefero), das Vorziehen, Val. Max. 7, 8, 4. Tert. apol. 13; ad uxor. 1, 3. Ambros. de Cain et Abel 1, 3. § 11; de Iacob 2, 2. § 5. Chalcid. Tim. 18 D.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > praelatio

См. также в других словарях:

  • ABEL (N. H.) — À l’aube du XIXe siècle, le mathématicien norvégien N. H. Abel allait révolutionner sa science, et Hermite a pu déclarer: «Il a laissé aux mathématiciens de quoi s’occuper pendant cinq cents ans.» D’abord algébriste, il établit l’impossibilité de …   Encyclopédie Universelle

  • Abel — (hebräisch Hauch, Vergänglichkeit oder auch aus dem Akadischen aplu Sohn) steht für: eine biblische Figur, siehe Abel (Bibel) einen Vornamen, siehe Abel (Vorname) einen Familiennamen, siehe Abel (Familienname) einen Mondkrater, siehe Abel… …   Deutsch Wikipedia

  • ABEL — Selon le Livre de la Genèse, Abel, le berger, était le second fils d’Adam et d’Ève. Il fut tué par son aîné, Caïn, l’agriculteur, son sacrifice ayant été agréé par Dieu et celui de son frère refusé (IV, 1 9). Il semble qu’il ne faille plus… …   Encyclopédie Universelle

  • ABEL — es la abreviatura de Advanced Boolean Expression Language. Es un lenguaje de descripción de hardware y un conjunto de herramientas de diseño para programar dispositivos lógicos programables (PLDs). ABEL no debe ser confundido con el lenguaje de… …   Enciclopedia Universal

  • abel — abel·am; abel·ite; abel·mos·chus; abel·mosk; abel; abel·tree; abel·musk; …   English syllables

  • ABEL — (Heb. הֶבֶל), the second son of Adam and Eve, murdered by Cain, his older brother (Gen. 4:1–9). According to the biblical story, Abel was a shepherd and Cain worked the soil. Each brought an offering to the Lord from fruits of his labor. Abel s… …   Encyclopedia of Judaism

  • ABEL — es la abreviatura de Advanced Boolean Expression Language. Es un lenguaje de descripción de hardware y un conjunto de herramientas de diseño para programar dispositivos lógicos programables (PLDs). Contenido 1 Características 2 Ejemplo de código… …   Wikipedia Español

  • Abel — C est en Lorraine (57, 88) que le nom est le plus répandu, mais on le rencontre dans de nombreux autres départements (38, 07, 66, 67, 83 notamment). Il renvoie dans la plupart des régions au fils d Adam et Eve, victime de la jalousie de son frère …   Noms de famille

  • Abel [2] — Abel, 1) Karl Friedrich, der letzte Gambenvirtuos, geb. 1725, gest. 20. Juni 1787 in London, war 1748–58 Mitglied der Hofkapelle in Dresden, seit 1759 in London, wo er mit Joh. Christian Bach bis zu dessen Tode (1782) Abonnementkonzerte (die Bach …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Abel — m Biblical: name of the younger son of Adam and Eve, who was murdered out of jealousy by his brother Cain (Genesis 4: 1–8). The Hebrew form is Hevel, ostensibly representing the vocabulary word hevel breath, vapour, and so taken to imply vanity… …   First names dictionary

  • Abel — [ā′bəl] n. [L < Gr Abel < ? Heb hevel, lit., breath] 1. a masculine name 2. Bible the second son of Adam and Eve, killed by his brother Cain: Gen. 4 …   English World dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»