-
1 Ab intestāto
Без завещания.Что англичане с давних времен считали за норму не наследование по праву родства, а наследование по завещанию, видно из того, что уже в период раннего средневековья, в том случае, если pater familias умирал ab intestato, его жене и детям доставались только установленные законом доли наследства, а одна треть или половина, смотря по обстоятельствам, переходила к церкви. (К. Маркс - Фердинанду Лассалю, 22.VII 1861.)Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Ab intestāto
-
2 Heres ab intestāto
Наследник в силу отсутствия завещания.Термин римского права.Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Heres ab intestāto
-
3 intestatus
(adv.) Intestato (adv.) несделавший духовного завещания (pr. J. 3, 1. 1. 6 D. 26, 4. 1. 6 D. 29, 1. 1. 1 pr. D. 38, 16. 1. 64 D. 50, 16);intestato decedere (1. 37 D. 28, 6. 1. 19 pr. D. 29, 1. 1. 4 D. 38, 8. 1. 5 D. 38, 16. 1. 7 D. 15, 17);
si intestato moritur (L. XII. tab. V. 4): (Gai. II. 167. 169); (1. 28 D. 28, 7. 1. 88 D. 46, 3. 1. 16 D. 29, 7. 1. 13 D. 5, 2. 1. 19 eod. 1. 4 pr. D. 28, 5. 1. 3 D. 28, 4. 1. 20 pr. D. 37, 4. 1. 41 pr. D. 29, 1. 1. 13 D. 5, 3);
deferri bona (1. 42 § 1 D. 38, 2). Intestato и ab intestato, без завещания, ab intest. deferri hereditatem (1. 39 D. 29, 2. 1. 1 § 8 D. 37, 6. 1. 4 § 1 D. 40, 5);
successio ab intest. = legitima (1. 14 pr. C. 6, 58. 1. 6 pr. D. 5, 2. 1. 19 eod. 1. 2 § 1 D. 28, 6. 1. 29 D. 40, 4);
rem auferre (1. 12 pr. D. 28, 3).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > intestatus
-
4 intestatus
I in-testatus, a, umintestato mori C — умереть, не оставив завещания2) не подтверждённый свидетельскими показаниями, не уличённый свидетелями (indemnatus atque i. Pl)II in-testātus, a, um [ testis II \]оскоплённый Pl -
5 Без завещания
Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Без завещания
-
6 Наследник в силу отсутствия завещания
Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Наследник в силу отсутствия завещания
-
7 auferre
1) уносить, похищать (1. 21 pr. § 3. 1. 26 pr. D. 47, 2). 2) отнимать законным образом, напр. лишать кого наследства по поводу неблагодарности (indignus) относительно завещателя (tit. D. 34, 9), виндицировать вещь, вследствие предъявления иска о собственности (1. 28. D. 18, 1. 1. 17. 22 § 1. 1. 39 pr. D. 21, 2), отменить отказ (1. 30 pr. D. 34, 4). 3) принимать, получать, приобретать, legatum ex testam. (1. 33. Dю 5, 3), partem heredit. (1. 43 pr. D. 35, 1), rem ab intestato (1. 12 pr. D. 28, 3), litis aestimationem (1. 85 D. 30 1 66 § 5. D. 31), pretium (1. 15. D. 23, 3), duplum (1. 21. D. 18, 4).Латинско-русский словарь к источникам римского права > auferre
-
8 evincere
отбирать вещь у приобретателя по судебному решению, отсуждать вещь или право: evictio, эвикция, отсуждение вещи, evinc. hereditatem per inofficiosi querelam, ab intestato (1. 21 § 2 D. 5, 2. 1 17. 55 D. 5, 3);patroni iure portionem, evinc. (1. 6 § 1 D. 5, 4); (1. 8 D. 35, 3);
cavere evicta hereditate legata reddi (1. 8 § 4 D. 2, 8);
si patronus legatum sibi relictum agnoverit, idque fuerit evictum (1. 8 § 1 D. 38, 2); это относится именно к тому случаю, когда проданная вещь принадлежит третьему лицу, которое по процессу лишает покупщика владения купленною вещью, или к тому случаю, когда третье лицо заявляет и доказывает свое право сервитута на купленную вещь, которая была продана как вещь, не обремененная служебностью (tit. D. 21, 2. C. 8, 45. 1. 1 D. cit.);
evinc. usumfructum (1. 15 § 1. 1. 43 eod. 1. 66 pr. D. 18, 1);
servitus evicta (1. 48 h. t.);
Serviana actione evictus servus (1. 35 eod.);
evinci in servitutem, libertatem (1. 46 § 2. 3 D. eod. 1. 45 § 1 D. 19, 1);
evictionem praestare, обязанность продавца к очистке (1. 10 eod. cf. 1. 60 h. t.);
obligatio evictionis s. de evictione, такая обязанность к очистке (1. 46 § 1. 1. 62 § 1. 1. 64 pr. eod.);
evictionis поmine obligare, teneri (1, 10. 36. 46 § 1. 1. 54 § 1. 1. 62 pr. 1. 69. 75 eod.), cavere de s. pro evict. (1. 25 § 21 D. 10, 2. 1. 10 § 2 D. 10, 3. 1. 6 D. h. t.);
fideiussorem ob evictionem dare, quem vulgo auctorem secundum vocant (1. 4 pr. h. t.);
stipulatio evictionis s. de evictione, особая стипуляция, по которой продавец обязывался заплатить покупщику двойную покупную цену за проданную вещь, если третье лицо эвинцировало ее от покупателя (1. 19. § 3. D. 3. 5. 1. 22 pr. D. h. t.);
actio evictionis s. de s. pro evictione, иск приобретателя против продавца о вознаграждении за вред и убытки в случае отсуждения вещи (1. 9. 51. § 2. 1. 56 § 1. 1. 62. § 2. 1. 66. § 1. 1, 72 eod.);
iudicium de evict. (1. 26. D. 40, 12);
de evict. convenire aliquem (1. 42. 46 pr. D. h, I.);
denunciare de s. pro evictione, извещать продавца о предъявленном споре по вещи (1. 39 § 1. 1. 51 § 1. 1. 63 pr. eod. cf. denunciare s. c).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > evincere
-
9 falcidia
1) закон, изданный в VIII веке римской эры (714 г.), на основании которого принято, что в отказы может быть назначаемо только три четверти всего наеледства, остальная четверть всегда должна быть оставлена наследнику. Наследник имел право сократить каждый отказ до суммы необходимой, чтобы очистить себе четвертую часть наследственной доли (Gai. II. 227. 254. Ulp. XXIV. 32. Paul. III. 8. tit. J. 2, 22. D. 35. 2. C. 6, 50). 2) sc. quarta, такая приходящаяся наследнику четвертая доля (1. 11 § 5. 6 1. 14 pr. 1. 21 § 1 D. cit.); Пегазианово сенатское постановление (Senatusconsultum Pegasianum) применяет закон Фальпидия к универсальным фидеикоммиссам, по которому heres fiduciarius получал право на вычет Фальцидиевой четверти (1. 1 § 19. 1. 61. 55. § 2. 1. 58 § 3 D. 36, 1); также выражение quarta Falcidia относится (до времен издания 18-й Нов. Юстиниана) к законной доле (portio legitima), которая простиралась до 1/4 доли наследства ab intestato (1. 8 § 9. 11. 14. D. 5, 2. 1. 5 § 3. 5. C. 9, 8).Латинско-русский словарь к источникам римского права > falcidia
-
10 fideicommittere
в тесном смысле: поручить наследнику исполнение известной услуги в пользу третьего лица, обязывать (precativis verbis) наследника исполнить известное поручение;fideicommissum (subst.) такое доверенное поручение (Gai. II. 246 seq. Ulp. XXV. 1 seq. Fideicommissum est, quod non civilibus verbis sed precative relinquitur. § 1 J. 2, 23. § 3. J. 2, 24. 1. 12 § l D. 28, 3. 1. 115. 118. D. 30). Юстиниан формально уничтожил разлчие между отказами и фидеикоммиссами (в constitutiones 529 и 531 годов) (§ 3 J. 2, 20. 1. 1 § 6. 7. D. 32. 1. 90 D. 35, 2. 1. 14 § 1 eod.);
fideicommittere alicui = fideicommissum dare alicui (1. 28 D. 34, 4);
fideic. ab aliquo s. fideic. dare, relinquere ab aliquo(1. 114 pr. § 1. 1. 126. 127 D. 30);
legatarius, a quo fideic. datum est (1. 8 pr. D. 32);
per fideic. dare alicui ab aliquo (1. 21 § 1 D. 33, 1. 1. 25 § 1 D. 35, 2. 1. 91 eod.);
fideicommissa ab intestato data (1. 13 D. 5, 2. 1. 18 D. 28, 2. 1. 3 § 2. D. 34, 4. 1. 12. 26. D. 36, 1);
fideicommissum hereditatis accipere (1. 52 § 1 eod.);
restituitur alicui hereditas fideicommissa;
per fideic. restitui iussa hered. (1. 26 D. 3, 5. 1. 90 D. 35, 1. 1. 1 pr. 1. 12 § 2. 1. 12 § 2. 1. 24 § 1 seq. 1. 55 § 1 D. 40, 5. 1. 4 D. 40, 13. 1. 53 D. 5, 1. 1. 3 § 3 D. 28, 5);
ex fideic. ad libertatem pervenire (. 1. 56 D. 40, 4. 1. 28 § 1 D. 26, 2), ex causa fideic. manumittere (1, 9. D. 2, 4). Fideicommissarius, касающийся фидеикоммиссов, praetor fideicomm. = qui de fideic. ius dicit (pr. epistola fideic. (1. 37 § 3 D. 32. 1. 7 C. 6, 22);
J. 2, 23. 1. 2 § 32 D. 1, 2. 1. 78 § 6 D. 32. 1. 4. D. 40,13);
hereditas, libertas fideic. = fideicommissa (1. 13 § 1 D. 29, 6. 1. 11 § 2 1. 16 § 13. 1. 22 § 1. 1. 52 § 1 D. 36, l. tit. D. 40, 5. 1. 18 pr. 1. 30 § 1 D. 36, 1. tit. D. 5, 6);
fideicommissarius (subst.) обозначает a) того, которому следует выдать наследство (1. 11 § 2. 1. 16 § 3. 8. D. 36, 1. 1. 27 D. 42, 5);
fideicommissarii, quibus ex Trebelliano restituitur hereditas (1. 2 § 13 D. 41, 4);
b) тот, на которого возложена такая обязанность (1. 51 D. 5, 1. 1. 29 § 2 D. 7, 4).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > fideicommittere
-
11 fidei alicujus committere
в тесном смысле: поручить наследнику исполнение известной услуги в пользу третьего лица, обязывать (precativis verbis) наследника исполнить известное поручение;fideicommissum (subst.) такое доверенное поручение (Gai. II. 246 seq. Ulp. XXV. 1 seq. Fideicommissum est, quod non civilibus verbis sed precative relinquitur. § 1 J. 2, 23. § 3. J. 2, 24. 1. 12 § l D. 28, 3. 1. 115. 118. D. 30). Юстиниан формально уничтожил разлчие между отказами и фидеикоммиссами (в constitutiones 529 и 531 годов) (§ 3 J. 2, 20. 1. 1 § 6. 7. D. 32. 1. 90 D. 35, 2. 1. 14 § 1 eod.);
fideicommittere alicui = fideicommissum dare alicui (1. 28 D. 34, 4);
fideic. ab aliquo s. fideic. dare, relinquere ab aliquo(1. 114 pr. § 1. 1. 126. 127 D. 30);
legatarius, a quo fideic. datum est (1. 8 pr. D. 32);
per fideic. dare alicui ab aliquo (1. 21 § 1 D. 33, 1. 1. 25 § 1 D. 35, 2. 1. 91 eod.);
fideicommissa ab intestato data (1. 13 D. 5, 2. 1. 18 D. 28, 2. 1. 3 § 2. D. 34, 4. 1. 12. 26. D. 36, 1);
fideicommissum hereditatis accipere (1. 52 § 1 eod.);
restituitur alicui hereditas fideicommissa;
per fideic. restitui iussa hered. (1. 26 D. 3, 5. 1. 90 D. 35, 1. 1. 1 pr. 1. 12 § 2. 1. 12 § 2. 1. 24 § 1 seq. 1. 55 § 1 D. 40, 5. 1. 4 D. 40, 13. 1. 53 D. 5, 1. 1. 3 § 3 D. 28, 5);
ex fideic. ad libertatem pervenire (. 1. 56 D. 40, 4. 1. 28 § 1 D. 26, 2), ex causa fideic. manumittere (1, 9. D. 2, 4). Fideicommissarius, касающийся фидеикоммиссов, praetor fideicomm. = qui de fideic. ius dicit (pr. epistola fideic. (1. 37 § 3 D. 32. 1. 7 C. 6, 22);
J. 2, 23. 1. 2 § 32 D. 1, 2. 1. 78 § 6 D. 32. 1. 4. D. 40,13);
hereditas, libertas fideic. = fideicommissa (1. 13 § 1 D. 29, 6. 1. 11 § 2 1. 16 § 13. 1. 22 § 1. 1. 52 § 1 D. 36, l. tit. D. 40, 5. 1. 18 pr. 1. 30 § 1 D. 36, 1. tit. D. 5, 6);
fideicommissarius (subst.) обозначает a) того, которому следует выдать наследство (1. 11 § 2. 1. 16 § 3. 8. D. 36, 1. 1. 27 D. 42, 5);
fideicommissarii, quibus ex Trebelliano restituitur hereditas (1. 2 § 13 D. 41, 4);
b) тот, на которого возложена такая обязанность (1. 51 D. 5, 1. 1. 29 § 2 D. 7, 4).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > fidei alicujus committere
-
12 legitimus
(adi.) legitime (adv.) 1) согласный с законами, законный, по гражданскому праву, напр. ius legit. прот. naturale (§ 14 I. 3, 1);conventio legit. = quae lege aliqua confimatur (1. 6 D. 2, 14. 1. 4 § 4 D. 27, 4. 1. 18 D. 46, 2. 1. 2 C. 5, 15);
legit. actio (1. 2 § 6 D. 1, 2. 1. 14 § 3 D. 19, 5. 1. 19 D. 39, 1. 1. 22 § 2 D. 39, 3. 1. 32 pr. D. 35, 2);
legit. accusatio (1. 11 § 9 D. 48, 5);
poena (1. 7 § 1 D. 13, 1. 1. 1 § 3 D. 48, 12);
legit. crimen (1. 3 § 2 D. 47, 10);
legit. probationes (1. 25 pr. D. 22, 3. 1. 40 pr. D. 29, 1);
actus legit. (1. 77 D. 50, 17. 1. 2 § 9 D. 38, 17, 1. 132 pr. D. 45, 1);
cognatio legit. = civilis (1. 4 § 2. D. 38, 10);
legit. uxor (1. 4 eod. 1. 7. 19 C. 5, 4. 1. 6 C. 5, 5. 1. 7. 8 C. 8, 47. 1. 19. 24 D. 1, 5);
legitime quaesitus, прот. spurius (1. 3 § 2 D. 50, 2);
legit. filius, liberi (1. 45 pr. D. 28, 6. 1. 6. 19. 23 § 2 C. 5, 4. 1. 35 D. 24, 1);
legitimi curatores (Ulp. XII. 1);
legitima indicia против. iudicia, quae imperio continentur (Gai. IV. 103 - 109);
legit. aetas, = совершеннолетие (1. 27 D. 3, 5. 1. 32 § 2 D. 26, 2. 1. 1 pr. D. 27, 7. 1. 20 § 1 D. 34, 3. 1. 41 pr. D. 46, 1. 1. 28 § 2 D. 49, 1. 1. 2 C. 2, 41. 1. 12, C. 5, 37. 1. 1 C. 5, 70. 1. 10 C. 7, 62);
dies legit, quibus appellare licet (1. 2 C. 7, 67. 1. 3 pr. D. 22, 1. cf. 1. 4 § 5 D. 42, 1. 1. 72 D. 3, 3. 1. 19 D. 4, 4. 1. 13 D. 8, 6. cf. 1. 5 D. 7, 1. 1. 24 D. 24, 1. 1. 10. 11 § 1 D. 3, 2);
legit. usurae (1. 1 § 3 D. 20, 1. 1. 7 § 4. 7. 10 D. 26, 7. 1. 14-16 C. 4, 32);
legit. modus usurarum (1. 2 § 8 D. 13, 4. cf. 1. 26 pr. D. 12, 6. 1. 10 § 3 D. 17, 1. 1. 8 D. 20, 2. 1. 13 § 26 D. 19, 1. 1. 34 pr. C. 8, 54. 1. 25 C. 5, 16. 1. 6 § 2 C. 6, 50);
legit. portio, законная доля (1. 28. § 1. 33 pr. C. 3, 28. 1. 19 pr. D. 38, 2. 1. 1 C. 6, 5);
partis legit. bon. poss. c. tab. (l. 1 C. 6, 13): legit. hereditas, наследство по закону (ab intestato). против. по завещанию (1. 7 pr. D. 4, 5. 1. 6 § 8. 1. 22 pr. D. 29, 4. 1. 16 pr. D. 34, 9. 1. 7 pr. D. 38, 6. 1. 2 pr. 1. 4 D. 38, 7. 1. 2 § 3. 4. 1. 3 § 1 seq. 1. 4 seq. D. 38, 16. 1. 1 § 3. 5. 8 D. 38, 17);
ius legitim. hereditatum (1. 37 D. 28, 6. 1. 3 § 2 D. 17, 2. 1. 1 § 9 D. 29, 4. 1. 22 D. 37, 14. 1. 6 § 1 D. 37, 1. 1. 11 § 1 D. 37, 4. 1. 4 C. 6, 38);
legit. successiones (1. 11 C. 3, 28);
legit. heres (1. 26 D. 3, 5. 1. 6 pr. D. 5, 2. 1. 1. 2 § 4 D. 38, 17. 1. 1 pr. D. 38, 15. 1. 2 pr. D. 38, 16. 1. 1 § 9 D. 38, 8. 1. 5 eod.);
successores legit, прот. honorarii (1. 6 § 1 D. 36, 1);
legit. tutela, legit. tutor (tit. I. 1, 15. 17. 18. D. 26, 4. C. 5, 30. 1. 12 § 1 D. 26, 7. 1. 7 § 1 D. 27, 10. 1. 16 § 1 D. 28, 6);
legit. testamenti factio (1. 35 pr. C. 3, 28);
legit. verbis (прот. Graecis verbis) dare tutores, libertates (1. 8 C. 5, 28. 1. 14 C. 7, 2);
ususfr. legitime (прот. ex causa fideicommissi) alicuius factus (1. 3 D. 7, 6);
2) относящийся к закону, к праву: legit. opus (prooem. I. § 7);latitudo (viae) legit. (1. 13 § 2 cf. 1. 8 D. 8, 3. 1. 14 D. 8, 2. 1. 3 § 1 D. 11, 8).
3) светский (1. 35 § 5 C. 8, 54).legit. scientia (§ 4 eod. 1. 2 § 9 C. 1, 17); также сведущий в законах (1. 2 § 9 eod.).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > legitimus
-
13 lex
1) закон, обязательный для всех, общее правило (1. 1 D. 1, 3. 1. 7 eod. Gai. I. 3.): а) в тесном смысле, прот. plebiscitum - постановление всего римского народа, народного собрания (comitia curiata или comitia centuriata) (§ 4 I. 1, 2. 1. 2 § 2-8 D. 1, 2. Gai. I. 3. 1. 7 § 7 D. 2, 14. 1. 1 § 1. 1. 28 § 2 D. 4, 6); со времени legis Hortensiae (Gai. I. 3) все plebiscita сделались обязательными для всего народа и назывались leges, напр. lex Aquilia (1. 1 § 1 D. 9, 2), и таким образом lex обоз. вообще постановление народа (1. 32 § 1 D. 1, 3); прот. постановлениям сената и императора (1. 1 pr. D. 1, 21. 1. 6 D. 2, 14. 1. 7 pr. D. 4, 5. 1. 2 pr. D. 10, 2. 1. 6 § 2 D. 26, 1. 1. 6 C. 2, 3); иногда обоз. известное решение народа, именно б) lex XII tab.напр. cui lege bonis interdictum est (1. 18 pr. D. 28, 1. 1. 5 § 1 D. 29, 2. cf. 1. 1 pr. D. 27, 10. 1. 3 D. 41, 3. 1. 13 § 3 D. 8, 3. 1. 7 § 14 D. 2, 14); в) lex Iulia et Papia Poppaea (также leges) (1. 2 D. 4, 4. 1. 45 § 5. 1. 48 § 1. 1. 49 D. 23, 2. 1. 64 § 6. 7 D. 24, 3. 1. 5 D. 34, 7. 1. 10 D. 34, 9. 1. 62 § 2. 1. 63 § 1. 1. 64 D. 35, 1. 1. 16 pr. D. 37, 14. 1. 5 C. 10, 10); г) lex Aelia Sentia (1. 4 D. 18, 7. 1. 6 D. 37, 14. 1. 12 § 1. 1. 14 § 1. 5. 1. 31. 32 D. 40, 9); д) lex Iulia iudiciorum (1. 6 D. 2, 12. 1. 2 pr. § 1 D. 48, 3);b) в более широком см. правило, предписание гражданского права (ius scriptum) прот. преторскому (ius honorum) или обычному праву (1. 8 D. 23, 2. 1. 112 § 3 D. 30, 1. 52 § 5. 6 D. 44, 7. 1. 27 D. 50, 17); так SCtum Maced. называется lex (1. 9 § 4 D. 14, 6); тк. SCtum Turpill. (1. 10 pr. D. 48, 16) и oratio Severi (1. 49 D. 4, 4. cf. 1. 1 pr. D. 27, 9); часто это выражение относ. к указам императоров (1. 21 cf. 1. 7 D. 37, 5. 1. 50 C. 1, 3. 1. 9 C. 1, 14. 1. 22 C. 5, 37. 1. 3 C. 7, 39. cf. 1. 1 pr. § 1 D. 1, 4);
nova lex, novae leges = постановления сената и император. указы (1. 7 pr. D. 4. 5. 1. un. D. 13, 2);
leges nostrae = ius (civile) nostrum (1. 26 pr. D. 26, 2. 1. 6 § 1 D. 37, 11);
omissa causa testamenti hereditatem possidere lege, на основании гражданского права = ab intestato (1. 11 D. 29, 4. cf. 1. 130 D. 50, 16);
ex lege (= ex iure) Quiritium vindicare (1. 1 § 2 D. 6, 1);
ex lege (= legitime) nubere (1. 42 D. 40, 7);
ita factum, uti de lege fieri licuit (1. 1 § 16 D. 43, 12);
publica lex = ius publ. (1. 4 D. 47, 22);
c) в самом широком смысле: правило, преднисание, напр. постановление преторского эдикта называется leх (1. 1 § 2 D. 38, 8); тк. нормы и правила, установленные и введенные юристами, наз. leges, a юристы legum auctores, legum latores (1. 2 § 10. 20 C. 1, 17. 1. 33 § 1 C. 3, 28. 1. 10 C. 6, 26. l. 19 C. 6, 30. cf. legislator s. 2);
ratio naturalis, quasi lex quaedam tacita (1. 7 pr. D. 48, 20);
lex naturae - lex specialis (1. 24 D. 1, 5. 1. 32 § 1 D. 1, 3); далее leges обоз. тоже, что ius s. 1. a. д.), напр. legum scientia, eruditio;
2) lex (municipalis, municipii, civitatis, loci), городской, муниципальный устав (1. 3. 6 pr. D. 3, 4. 1. 37 D. 42, 5. 1. 3 § 4 D. 43, 24. 1. 3 § 5 D. 47, 12. 1. 12 D. 49, 1. 1. 21 § 7. 1. 25 D. 50, 1. 1. 10 D. 50, 2. 1. I D. 50, 3. 1. 11 § 1 D. 50, 4. 1. 3. 6 D. 50, 9. 1. 4 C. 11, 29). 3) свободное, частное объявление воли, ближе определяющее юридическое отношение, отсюда - основание, главное условие юридического акта, уговор напр.: lex commissoria (см.);prima legum audientia, cunabula (prooem. I. § 3. 1. un, C. 7, 25. 1. 2 § 9. 22 C. 1, 17. 1. 11 C. 8, 26).
lex nienditiovs (1. 22. 33. 60 D. 18, 1. 1. 8 D. 18, 3. 1. 6 § 1 D. 18, 7. 1. 53. § 2 D. 19, 1);
emtionis (1. 13 § 14 eod. 1. 5 D. 47, 12. 1. 13 pr. D. 8, 4. 1. 40 pr. § 1. 1. 77 D. 18, 1);
lex aedium (1. 33 D. 8, 2. 1. 17 § 3 eod. 1. 6 pr. D. 8, 4. 1. 89 § 4 D. 31. 1. 77 D. 17, 2. 1. 25 § 3. 1. 29. 55 § 2. 1. 61 pr. D. 19, 2);
operis locandi (1. 13 § 19 eod.);
lex vectigalis (1. 2 § 29 D. 47, 8);
vectigali fundo dicta (1. 31 D. 20, 1);
censoria (см. censores);
lex donationis (1. 22 D. 1, 5. 1. 16 § 1 D. 40, 2. 1. 8 D. 40, 8);
obligationis (1. 108 D. 46, 3. 1. 1 § 12 D. 16, 3. 1. 24 eod. 1. 13 § 26 D. 19, 1. 1. 8 D. 19, 5. 1. 7 § 5 D. 2, 14. 1. 1 § 6 D. 16, 3. 1. 73 § 4 D. 50, 17);
legem suae rei dicere (1, 20 § 1 D. 23, 4);
lege imponere alicui (1. 7 § 8 D. 24, 1);
legem apertius conscribere (1. 39. D. 2, 14);
consignare (1. 13 § 6 D. 19, 1); тк. предсмертное распоряжение, legem testamento dicere (1. 14 D. 28, 1. 1. 114 § 14 D. 30);
4) качество, свойство, lex danda operi talis, ne quid noceat vicinis (1. 15 § 10 D. 39, 2). 5) = dogma: lex catholica, venerabilis (1. 1 C. 1, 5. 1. 1 C. 1, 7);legatario legem dicere (1. 40 § 1 D. 40, 5. 1. 22 pr. D. 32).
iudaica (1. 4. 5 C. 1, 9).
-
14 mori
1) умирать (1. 6 § 7 D. 28, 3. 1. 121 § 2 D. 45, 1. 1. 77 § 4 D. 31. 1. 42 § 1 D. 39, 6);si intestato moritur (L. XII. tab. V. 4);
hominem mortuum (eod. tab. X. I);
hominimortuo (eod. tab. X. 5); (1. 65 § 12 D. 17, 2. 1. 1 § 9 D. 37, 4. 1. 1 § 5 D. 37, 8. 1. 4 § 2 D. 38, 2);
mortuo iusta facere (см. iustus s. c.);
2) пер. пропадать, прекращаться, peculium nascitur - moritur;mortuum inferre (см. s. 1.); сохнуть: vites mortuae (1. 4 § 1 D. 50, 15).
moritur, cum ademtum est (1. 40 D. 15, 1. 1. 7 § 1 D. 24, 1);
litem mori pati;
lis mortua (1. 3 § 1 D. 42, 8. 1. 2 D. 46, 7. cf. Gai. IV. 104);
mortua causa (1. 5 § 1 C. 7, 63).
-
15 quasi
1) как, подобно тому как, pro eo esse, quasi etc. (1. 169 § 1. 1. 180 D. 50, 17. 1. 8 D. 2, 12. 1. 51 pr. D. 19, 1. 1. 10 D. 28, 5);sic haberi, quasi etc. (1. 2 D. 3, 4. 1. 37 D. 4, 3. 1. 2 § 1 D. 3, 2. 1. 3 § 9 D. 15, 3);
2) как будто, neс fideicommissa ab intestato data deberi, qu. a demente (1. 13 eod. cf. 1. 36 D. 32. pr. § 2. 5. 6 I. 3, 27. § 1. 3 I 4, 5. 1. 9 § 9. D. 12, 1);sic loqui, quasi etc. (1. 10 pr. D. 2, 14. 1. 11 § 9 D. 11, 1. 1. 11 § 1. 2 D. 9, 2. 1. 26 § 8 D. 17, 1. 1. 62 D. 3, 3. 1. 3 § 1 D. 34, 3. 1. 21 D. 31. 1. 2 D. 5, 2).
qu. indebitum repetere (1. 39 D. 12, 6);
qu. pignus retinere aliq. (1. 13 § 8 D. 19, 1. 1. 10 D. 17, 2. 1. 9 D. 49, 17. 1. 21 § 6 D. 4, 2 1. 10 § I D. 40, 5. 1. 10 cf. 1. 11 D. 1, 7);
qu. filium esse, haberi (1. 7 pr. § 1. D. 1, 9);
qu. agnasci (см. s. 2);
qu. maritus (1. 32 § 27 D. 24, 1);
qu. dos (1. 39 pr. D. 23, 3. 1. 6 D. 24, 3);
qu. dominus, обозн. узукфруктуария и суперфициария (1. 22 pr. D. 39, 3. 1. 3 § 7 D. 43, 17);
qu. ususfructus, прот. proprius (1. 2 § 1. D. 7, 5);
qu. possessio, qu. possessor (Gai. IV. 139); (см. possidere s. c.); (1. 13 § 8 D. 5, 3);
peculium qu. castrense (м.);
qu tutor = protutor (1. 1 pr. § 2. 5. 6 D. 27, 5. 1 91 § 5 D. 45, 1. 1. 1 § 13 D. 48, 10); особ. обозн. аналогический иск (§ 7 I. 4 6. 1. 13 § 1 D. 16, 1);
qu. Publiciana actio (1. 70 D. 6, 1. 1. 13 D. 38, 5. 1. 52 D. 47, 2. 1. 10 § 5 D. 17, 1. 1. 6 pr. D. 14, 1);
3) как бы, qu. liberto, i. e. inter libertos, legatum alicui (1. 33 § 2 D. 35, 1. 1. 191 D. 50, 17. 1. 32 § 27 D. 24, 1. 1. 59 § 1 D. 36, 1);qu. ex emto actio (1. 8 § 1 D. 11, 7. 1. 52 pr. D. 15, 1).
4) как (1. 16 D. 11, 7). 5) так как (1. 5 § 12 D. 9, 3. 1. 36 § 1 D. 13, 7. 1. 63 § 5 D. 17, 2. 1. 47 pr. D. 46, 1).qu. fideiussorem intercedere (1. 30 § 1 D. 2, 14. 1. 5 § 4 D. 34, 3. cf. 1. 5 § 6 D. 23, 3. 1. 78 pr. eod. 1. 11 § 2 D. 4, 4. 1. 18 pr. D. 12, 1. 1. 9 § 15 D. 48, 19).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > quasi
-
16 res
1) вещь, предмет, a) вооб. существующие предметы (1. 10 § 1 D. 1, 1);in rebus humanis esse;
rebus hum. eximi etc. (см. humanus s. 1.);
in rerum natura esse (см. natura s. b.);
b) вещь как предмет права (1. 5 pr. D. 50, 16. 1. 23 eod.);
c) особ. физический предмет, входящий в состав имущества, res, quarum corpus manet, forma mutata est (1. 13 § 1. cf. 1. 14 eod. 1. 222 eod. Gai. II. 146. III. 90. 175);
res bonorum alicuius (1. 31 § 6 D. 3, 5. 1. 204 D. 50, 17. cf. 1. 15 eod.);
servitutes rerum, прот. personarum (1. 1 D. 8, 1);
rebus (прот. personis) cautum (1. 188 § 1 D. 50, 16);
in rem (прот. in personam) actio est, per quam rem nostram, quae ab alio possidetur, petimus (1. 25 pr. D. 44, 7. cf. 1. 1 § 1 D. 6, 1);
d) предмет спора, quanti res est (см. quantus. cf. 1. 179 D. 50, 16. 1. 193 eod. 1. 246 § 1 eod.);
rei persecutio (1. 14 § 2. 1. 16 § 2 D. 4, 2. 1. 12 § 1 D. 29, 4. 1. 11 D. 42, 5. 1. 35 pr. D. 44, 7);
de eadem re agere (1. 5 D. 44, 2);
e) спор, процecc, iudex, apud quem res coepta est (1. 49 pr. D. 5, 1. 1. 31 eod.); (см. s 2. 1. 8 § 1 D. 5, 2);
res iudicata (см.);
Gai. IV. 121. 1. 3 pr. D. 2, 12);
amittere rem (1. 5 D. 46, 5. 1. 22 § 5 D. 46, 8. 1. 14 D. 3, 3. 1. 8 § 17 D. 2, 15);
de re cognoscere (1. 12 D. 2, 4. 1. 23 § 1. 2 D. 4, 2);
f) дело, rebus praeesse (1. 2 § 32 D. 1, 2. 1. 57 pr. D. 50, 16. 1. 1 § 2 D. 3, 1);
rebus alicuius intervenire (1. 13 pr. D. 33, 1. 1. 9 pr. D. 2, 13. 1. 33 § 1. 1. 58. 63 D. 3, 3. 1. 1 § 1 eod. 1. 40 § 2 D. 2, 14. 1. 2 § 5 D. 50, 1);
familiaris, имущество;
g) для обозн. природы вещей, сущности известного правоотношения, plus in re est, quam in existimatione mentis (1. 9 § 4 D. 22, 6. 1. 2 § 15 D. 41, 4. 1. 110 § 1 D. 45, 1);
in re (no природе) esse, ut etc. (1. 33 D. 29, 2);
e re s. non ab re esse, putare, cooбразно с природой вещей, по свойству дела (1. 1 D. 12, 1. 1. 14 D. 22, 3. 1. 86 § 1 D. 28, 5. 1. 1 pr. D. 38, 9. 1. 1 § 2 D. 39, 4. 1. 26 D. 42, 1. 1. 17 § 6 D. 48, 5. 1. 1 § 3 D. 48, 8);
ut res patitur (1. 2 D. 1, 5);
h) in rem,= indefinite, generaliter, вообще относительно правоотношения прот. отношению к известному лицу напр. pacta in rem прот. in personam) sunt quoties generaliter paciscor, ne petam (1. 7 § 18. 1. cf. l. 17 § 5. 1. 28 § 2. 1. 57 § 1 D. 2, 14);
2) совокупность вещей, имущество, состояние, ex re alicuius acquirere (1. 45 § 4 D. 29, 2. 1. 63 D. 46, 3. 1. 11 pr. D. 46, 4);in rem iurare, прот. de sua persona (1. 1 § 3 D. 44, 5. 1. 13 § 1 D. 4, 4. 1. 12 pr. D. 42, 5. 1. 9 § 1 D. 4, 2. 1. 5 § 3 42, 4. 1. 9 § 8 D. 4, 2. 1. 4 § 33 D. 44, 4. 1. 5 pr. D. 7, 9).
stipulari (1. 68 D. 3, 3);
non ad in (сопоставление двух предлогов) rem versum pertinet (1. 1 § 10 D. 15, 2);
mutuari, credere (1. 2 § 4 D. 17, 1. 1. 8 C. 4, 35);
alicui (1. 4 C. 2, 13); (см. s. b); (1. 24 D. 2, 14);
obligare aliquem (1. 1 pr. D. 27, 4. 1. 1 § 3 D. 4, 4. 1. 8 § 4 D. 2, 8. 1. 1. 5. 9. 11 D. 46, 6);
res uxoria (см.);
res privata (см. s. 2); особ. = bona s. 1. b. (1. 12 pr. D. 28, 8. 1. 5 § 1 D. 37, 11. 1. 8 D. 38, 6. 1. 25 C. 3, 28);
3) совокупность изв. учреждений, отношений, напр. res militaris, военные дела (rubr. D. 49, 16. C. 12, 36);rem ab intestato habere (1. 16 D. 37, 5. 1. 1 § 8 D. 38, 6).
respublica, община, государство, напр. regimenta reip. (1. un. pr. D. 1, 11. 1. 14 D. 50, 1. 1. 1 pr. D. 50, 3. 1. 5 § 1. 1. 40 pr. D. 4, 6. 1. 15 § 1 D. 48, 5. 1. 1 pr. D. 50, 15. 1. 18 D. 17, 1. 1. 45 eod. 1. 32. 35. 36. 38 § 1. 1. 39. 41 seq. D. 4, 6. 1. 31 § 1 D. 47, 2. 1. 13 § 1 D. 39, 4);
4) факт. действие, rebus ipsis declarare voluntatem (1. 32 § 1 D. 1, 3. 1. 20 D. 50, 1. 1. 24 pr. D. 48, 5. 1. 1 § 1 D. 47, 10. 1. 7 § 8 cf. 1. 9 pr. eod.);servus reip. (1. 3 D. 45, 3); тк. форма правления: colonia, quae italicae coloniae remp. accepit (1. 1 § 2 D. 50, 15).
restituta hereditas videtur re ipsa (прот. cautione) facere collationem (1. 1 § 11 D. 37, 6, 1. 2 pr. D. 2, 14. 1 4 pr. D. 17, 2);
obligationes ex contractu aut re (nepeдача вещи) contrahuntur, aut verbis, aut consensu (1. 1 § 1 seq. cf. 1. 52 pr. § 1. 3 D. 44, 7. 1. 80 D. 46, 3. 1.. 9 § 3 D. 12, 1. 1. 46 D. 44, 7. 1. 4 eod. pr. I. 4, 1);
re ipsa s. revera, действительно, в самом деле (1. 13 § 1 D. 1, 18. 1. 6 § 11 D. 3, 5. 1. 30 § 2 D. 29, 2);
5)услуга, действие как объект обязательства (1. 7 § 6 D. 2, 14. cf. 1. 3 pr. D. 18, 5);mora in re (facta), re ipsa subsecuta (см. mora s. b. б. вв.).
6) последствие, результат (1. 41 § 1 D. 40, 7). 7) знакомство (1. un. C. 9, 11).dare ob rem (1. 1 pr. 1. 16 D. 12, 4. 1. 52 D. 12, 6. cf. causa s. 1. e).
-
17 successio
1) следование друг за другом: auctorum (iuris) succ. (1. 2 § 13 D. 1, 2). 2) bступление на чье-лб. место а) относительно известного права: per donationem succ. facta (1. 17 § 5 D. 2, 14);b) преемственность в имуществе умершего, как в одном целом, всеобщее преемство, ius successionis (1. 24. 208 D. 50, 16. Gai III. 7. sq. 12. 1. 3 pr. D. 37, 1);
succ. legitima, ab intestato (1. 14 pr. C. 6, 58);
3) наследство, наследственная масса, совокупность наследственных вещей (1. 1 C. 6, 20. 1. 5 § 3 C. 2, 53. 1. 4 C. 7, 34. 1. 10 C. 3, 36. 1. 21 C. 2, 3. 1. 1 C. 8, 3). 4) наследники (1. 38 § 7 D. 32. 1. 3 pr. § 2 C. 5, 9. 1. 30 C. 6, 42).c) вступление в место ближайшего наследника (1. 23 § 1. 1. 29 § 4 D. 28, 2. 1. 1 pr. D. 38, 9. 1. 194 D. 50, 17).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > successio
-
18 venire
1) (veneo), = venum ire, продаваться, быть продаваему (1. 22. 24. 29. 72 § 1. 1. 81 § 1 D. 18, 1); быть продаваему с публичного торга (1. 114 § 14 D. 30. Gai. I. 27. II. 126, III. 78. 154.). 2) (venio), приходить, а) являться, напр. в суд (1. 2 pr. D. 2, 5);b) получать, достигать, ven. ad civitatem (§ 4 I. 3, 7), ad libertatem (1. 10 pr. § 1 D. 2, 4), in possessionem (1. un. § 5 D. 25, 6. 1. 6 D. 37, 4. 1. 3 pr. D. 38, 2), ab intestato (1. 4 D. 28, 4. 1. 142 D. 50, 16); доставаться (1. 165 eod.); иногда подавать на кого жалобу (1. 1 § 15 D. 27, 3); с) приступать к, adtormenta veniri (1. 1 § 1 D. 48, 18); действовать, поступать (1. 41 C. 2, 4. 1. C. Th. 1, 17. 1. 5 C. Th. 10, 3);
d) происходить, проистекать (1. 8 § 2 D. 46, 8. § 2 I. 3, 18. 1. 131 § D. 50, 16. 1. 1 D. 48, 1. 1. 7 § 1 D. 5, 1. 1. 7. 13 D. 17, 2);
e) подходить под что, зачитывать, ven. in compensationem (1. 8. 14 D. 16, 2. 1. 3 § 13 D. 43, 5), in hereditatem s. actione, petitione (hereditatis), interdicto, быть предметом спора (1. 18 § 2. 1. 19 § 2 eod. 1, 11 § 2 D. 2, 1);
f) наступать (1. 41 pr. D. 40, 4. 1. 68 § 3 D. 30); особ. обозн. diem venire день, с которого право становится открытым для осуществления, соединяется с правом на иск, прот. cedere diem, т. е. день, в котором кто-либо приобрел известное право (1. 16 pr. D. 5, 3. cf. cedere s. 7);
dies petitionis veniens (l. 12 D. 2, 8. 1. 2 § 8 D. 2, 11).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > venire
См. также в других словарях:
intestato (1) — {{hw}}{{intestato (1)}{{/hw}}part. pass. di intestare ; anche agg. 1 Fornito di titolo o intestazione | Carta intestata, con gli estremi della persona, ufficio e sim. che la utilizza. 2 Attribuito a un titolare: la casa è intestata alla moglie.… … Enciclopedia di italiano
intestato — See ab intestato … Ballentine's law dictionary
intestato — 1in·te·stà·to agg., s.m. TS dir. che, chi non ha fatto testamento {{line}} {{/line}} DATA: 1304 08. ETIMO: dal lat. intestātu(m), v. anche intestare. 2in·te·stà·to p.pass., agg. → intestare … Dizionario italiano
intestato — intestato1 pl.m. intestati intestato1 sing.f. intestata intestato1 pl.f. intestate intestato2 pl.m. intestati intestato2 sing.f. intestata intestato2 pl.f. intestate … Dizionario dei sinonimi e contrari
intestato — intesta/to (1) part. pass. di intestare; anche agg. 1. indirizzato □ intitolato, dedicato 2. registrato 3. (raro) ostinato, fissato. intesta/to (2) agg. senza avere fatto testamento … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
intestato — /intesteytow/ In the civil law, intestate; without a will … Black's law dictionary
intestato — /intesteytow/ In the civil law, intestate; without a will … Black's law dictionary
ab intestato — without a will, intestate /aeb intesteytow/ In the civil law, from an intestate; from the intestate; in case of intestacy. Haereditas ab intestate, an inheritance derived from an intestate. Successio ab intestato, succession to an intestate, or… … Black's law dictionary
ab intestato — without a will, intestate /aeb intesteytow/ In the civil law, from an intestate; from the intestate; in case of intestacy. Haereditas ab intestate, an inheritance derived from an intestate. Successio ab intestato, succession to an intestate, or… … Black's law dictionary
ab intestato — (Expresión latina.) ► locución adverbial 1 DERECHO Sin testamento, que ha muerto sin testar. 2 Abandonadamente, hecho sin cuidado. * * * ab intestato Expresión latina que significa «sin *testamento», usada también en el lenguaje corriente. * * *… … Enciclopedia Universal
ab intestato — ab in·tes·ta·to /ˌab ˌin tes tā tō, ˌäb ˌin tes tä tō/ adv [Latin] in the civil law of Louisiana: from an intestate Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996. ab intestato … Law dictionary