Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

a+ship

  • 121 skip-leiga

    u, f. the hire of a ship, Gþl. 507, Jb. 383: a ship-tax, N. G. L. i. 257.

    Íslensk-ensk orðabók > skip-leiga

  • 122 skip-sleði

    a, m. a ‘ship-sledge,’ roller for launching a ship, Fb. i. 22.

    Íslensk-ensk orðabók > skip-sleði

  • 123 SKUTR

    (-ar, -ir), m. the stern of a ship; in pl. stem and stern (skip minna til skutanna en um mitt).
    * * *
    m., gen. skutar, pl. skutir, [from skjóta, from shooting or launching a ship into the water, cp. North. E. scut = the tail of hares or rabbits]:—the stern, Höfuðl. 1; aptr í skut, Hym. 21; réri Grettir í skut, Grett. 125 A; skaltú ganga at framstafni en ek at skut, Finnb. 254; var rekkju-maðr í skut, Lv. 98; setja augu sín aptr um skut, to look back, Al. 12; hann bað Ketil ganga fyrir skut, ok setja á ( and push on) Fas. ii. 112; leggja land fyrir skut, to pass by, Edda (in a verse): in plur. including stem and stern, opp. to midship, skip minna til skutanna en um mitt, Fms. viii. 197; skipit var lítið til skutanna en breitt um miðbyrðit, Grett. 88; í hvárn-tveggja skutinn, O.T. 67.

    Íslensk-ensk orðabók > SKUTR

  • 124 SLÁ

    * * *
    I)
    (slæ; sló, slógum; sleginn; pret. also sleri), v.
    1) to smite, strike (slá e-n högg, kinnhest);
    2) slá hörpu, fiðlu, to strike the harp, fiddle;
    slá leik, to strike up, begin, a game;
    slá vef, to strike the web, to weave;
    3) to hammer, forge (slá gull, silfr, sverð);
    slá e-t e-u, to mount with (járnum sleginn);
    4) to cut grass, mow (slá hey, töðu, tún, eng);
    5) to slay, kill (síns bróður sló hann handbana);
    6) fig., slá kaupi, to strike a bargain;
    slá máli í sátt, to refer a matter to arbitration;
    slá hring um, to surround;
    slá manngarð, mannhring, to form a ring of men round;
    slá eldi í e-t, to set fire to;
    slá landtjöldum, to pitch a tent, or also, to strike a tent, take it down;
    slá festum, to unmoor a ship;
    slá netjum, to put out the nets;
    slá hundum lausum, to slip the hounds;
    7) with preps.:
    slá e-t af, to cut off;
    slá e-n af, to kill, slaughter;
    slá á e-t, to take to a thing;
    slá á glens ok glúmur, to take to play and sport;
    slá e-u á sik, to take upon one-self;
    slá á sik sótt, to feign illness;
    slá á sik úlfúð, to show anger or ill-will;
    ekki skaltu slíku á þik slá, do not betake thyself to that;
    impers., sló á hann hlátri, he was taken with a fit of laughter;
    sló ótta á marga, many were seized with fear;
    því slær á, at, it so happens that;
    ljóssi sleri (= sló) fyrir hann, a light flashed upon him;
    slá í deilu, to begin quarrelling (eitt kveld, er þeir drukku, slógu þeir í deilu mikla);
    impers., slær í e-t, it arises;
    slær þegar í bardaga, it came to a fight;
    slá niðr e-u, to put an end to;
    nú er niðr slegit allri vináttu, now there is an end to all friendship;
    slá sér niðr, to lie down, take to one’s bed;
    slá e-n niðr, to kill;
    slá e-u saman, to join (þeir slá þá saman öllu liðinu í eina fylking);
    slá til e-s, to aim a blow at one, strike at one;
    slá undan höfuð-bendunum, to slacken the stays;
    slá e-u upp, to spread a report;
    slá upp herópi, to raise the war-cry;
    impers., loganum sló upp ór keröldunum, the flame burst out of the vessels;
    slá út e-u, to pour out (þá er full er mundlaugin, gengr hón ok slær út eitrinu);
    slá e-u við, to take into use (þá var slegit við öllum búnaði);
    slá við segli, to spread the sail;
    ek hefi þó náliga öllu við slegit, því er ek hefi í minni fest, I have put forth almost all that I recollected;
    slá beizli við hest, to put a bridle on a horse;
    e-u slær yfir, it comes over, arises (slær yfir þoku svá myrkri, at engi þeirra sá annan);
    8) refl., slást;
    (sláða, sláðr), v. to bar (hliðit var slát rammliga).
    (pl. slár), f. bar, bolt, cross-beam (slá ein var um þvert skipit).
    * * *
    pres. slæ, slær, slær; pl. slám (m. sláum), sláið, slá: pret. sló, slótt, slóttú (mod. slóst, slóstu), sló; pl. slógu (slósk = slógusk, Sturl. ii. 208 C): subj. slægi: imperat. slá, sláðú: part. sleginn: a pret. sleri or slöri occurs as a provincialism in the old vellum Ágrip—sløru, Fms. x. 403; sleri, 394; slæri, i. e. slöri, 379: [Ulf. slahan = τύπτειν, παίειν; A. S. sleân, slæge; Engl. slay; Dan.-Swed. slaa; O. H. G. slahan; Germ. schlagen.]
    A. To smite, strike, Dropl. 13; slá með steini, Fms. viii. 388; slá e-n til bana, ii. 183; slá e-n högg, kinnhest, i. 150, ix. 469, 522, Ld. 134; slá knött, Vígl. 24; slá til e-s, to strike at one, Finnb. 306, Sturl. ii. 24 C; slá í höfuð e-m, Fms. v. 173.
    2. slá hörpu, fiðlu, to strike the harp, fiddle, Vsp. 34, Fdda 76, Am. 62, Bs. i. 155, Fb. i. 348, Fms. vii. 356 (in a verse), Sks. 704, Grett. 168 (hörpu-sláttr); slá hljóðfæri, Fms, iii. 184; slá slag, to strike up a tune; hann sló þann slag, … sló hann þá Gýgjar-slag… þann streng er hann hafði ekki fyrr slegit, Fas. iii. 222, 223, cp. drápa and drepa: slá leik, to strike up for a dance or game to begin, hann sá at leikr var sleginn skamt frá garði, Sturl. ii. 190; so in embroidery (see borð), slá danz, 117, Karl. 52: slá eld, to strike fire, Fms. ix. 234: slá vef, to strike the loom, in weaving, xi. 49, Darr.; slá borða, Fas. i. 193, 205.
    3. to hammer, forge; slá hamri, Vkv. 18; slá sverð, Þiðr. 21; slá þvertré af silfri í hofit, Landn. 313; slá saum, Fms. ii. 218, ix. 377, Stj. 451; hann sló gull rautt, Vkv. 5; slá herspora, Fms. vii. 183; sleginn fram broddr ferstrendr, Eg. 285; slá öxar eða gref, Stj. 451: to mount, járnum sleginn, Fms. v. 339, Fas. iii. 574: to strike off, of coin.
    4. to mow, cut grass; slegin tún, Nj. 112; þrælar níu slógu hey, Edda 48; ek mun láta bera út ljá í dag ok slá undir sem mest … slá töðu, Eb. 150, Fb. i. 522; slá teig þann er heitir Gullteigr, Ísl. ii. 344; slá afrétt, Grág. ii. 303; slá eng, 281, Gþl. 360: absol., þeir slóu (sic) allir í skyrtum, Ísl. ii. 349, Grág. ii. 281.
    5. to slay, smite, kill, Stj. passim, but little used in classical writings, where drepa is the word; sverði sleginn, 656 C. 4; slá af, to slay. Bs. ii. 56, 89, Stj. 183; slá af hest, to kill a horse, send it to the knacker: to smite with sickness, slá með likþrá, blindleik, blindi, Stj.; harmi sleginn, Fms. iii. 11.
    II. metaph. phrases; slá kaupi, to strike a bargain, Ld. 30, Fms. ii. 80; slá máli í sátt, to put it to arbitration, Fms. x. 403; slá kaupi saman, Fb. ii. 79: slá fylking, to dress up a line of battle, Fms. viii. 408; slá öllu fólki í mannhringa, x. 229; slá hring um, to surround, Nj. 275. Fas. ii. 523; slá manngarð, mannhring, to form a ring of men round, Eg. 80, 88, Fms. viii. 67, x. 229; eldi um sleginn, Sól.: slá í lás, to slam, lock, Sturl. i. 63: slá eldi í, to set fire to, Fms. vii. 83, xi. 420, Hdl. 47; slá beisli við hest, to put a bridle in a horse’s mouth. Fas. ii. 508: slá landtjöldum, to pitch a tent, Eg. 291, Fms. ii. 264; or also, to strike a tent, take it down, Fær. 147; slá landtjalds-stöngunum, to loosen them, Hkr. i. 26; slá festum, to unmoor a ship, ii. 222, Fms. viii. 288, 379; slá undan höfuð-bendunum, to slacken the stays, Al. 67; slá netjum, to put out the nets. Bs. ii. 145; slá hundum (or slá hundum lausum, Fms. ii. 174, x. 326), to slip the hounds, Hom. 120.
    2. with prepp.; slá e-n við, to display; slá við segli, to spread the sail, Fas. ii. 523; þá var slegit við öllum búnaði, all was taken into use, Fms. x. 36; ek hefi þó náliga öllu við slegit, því er ek hefi í minni fest, I have put forth all that I recollected, Bs. i. 59: slá e-n upp, to spread a report (upp-sláttr), Fms, viii. 232, ix. 358: slá niðr, to throw down, Hom. 110; hann sló sér niðr, he lay down, Fms. ii. 194; hann slær sér niðr ( takes to his bed) sem hann sé sjúkr, Stj. 520; nú er niðr slegit allri vináttu, an end to all friendship, Fms. vi. 286, xi. 72: slá út, to throw out, N. G. L. i. 31; slá út eitrinu, to pour it out, Edda 40: slá saman liðinu, to join the army, Fms. x. 268: slá upp ópi, to strike up, raise a cry, viii. 414, Fb. ii. 125: slá í sundr kjöptunum, ii. 26: slá á e-t, to take to a thing; slá á glens ok glímur, he took to play and sport, Fms. ii. 182; hann sló á fagrmæli við þá, begun flattering, Nj. 167; slá í rán, to betake oneself to robbery, Stj. 400: slá á heit, to take to making a vow, Fs. 91: slá á, to take on oneself; slá á sik sótt, to feign illness, Fms. vi. 32; slá á sik úlfúð, to show anger, ill-will, Eb. 114; skaltú ekki slíku á þik slá, at þrá eptir einni konu, do not betake thyself to that, Ísl. ii. 250: slá e-u af, to put off; eg hefi slegið því af.
    III. impers., it strikes or breaks out to a thing, i. e. the thing happens; loganum sló út um keröldin, flames broke out round the casks, Fms. i. 128; þá sleri ljósi fyrir hann sem elding væri, x. 394; sló á hann hlátri, he was taken in a fit of laughter, vii. 150; sló ópi á herinn, the men fell a-shouting, viii. 225; þá sleri á uþefjani ok ýldu, x. 379; sló þá í verkjum fyrir brjóstið, Sturl. ii. 127 C. Bs. i. 119; sló þá felmt ok flótta á liðit, the men were panic-stricken and took to flight, Fms. i. 45; þótt þunga eðr geispa slái á hana, vi. 199; sló mikilli hræðslu á konu þá, viii. 8; sló ifa í skap honum, 655 xii. 3, Stj. 424; því slær á ( it so happens), at hann réttir höndina í ljósit, Bs. i. 462; slær þegar í bardaga, it came to a fight, Fms. xi. 32; sló með þeim í mestu deilu, x. 99; í kappmæli, Fb. i. 327; hér slær í allmikit úefni, Nj. 246; var mjök í gadda slegit, at hann mundi fá hennar (cp. Dan. klapped og klart), 280; þá sló því á þá, at þeir fóru í á með net, Bs. i. 119.
    B. Reflex. to throw oneself, betake oneself; slósk hón at fram eldinum, she rushed to the fireside, Fms iv. 339; slásk á bak e-m, to go behind another, Sturl. i. 197 C; slásk aptr, to draw back; gæta þess at eigi slægisk aptr liðit, Ó. H. 214; þeir kómu í Valadal, ok slósk (sic = slógusk) þar inn, broke into the houses, Sturl. ii. 208 C; þá slógusk í Suðreyjar víkingar, Vikings infested, invaded the islands, Fms. i. 245; slásk í för með e-m, to join another in a journey, xi. 129; ef nokkurr slæsk í mat eðr mungát, ok rækir þat meirr enn þingit, Gþl. 15; hann slósk á tal við Guðrúnu, entered into conversation with G., Nj. 129; slásk í sveit með e-m, Ó. H. 202; slásk á spurdaga við e-n, to ask questions, Sks. 302 B; slásk á svikræði, Fms. vi. 179. ☞ The slæsk in Ld. 144 is an error for slævask, see sljófa.
    II. recipr. to fight; hann slóst við Enska í hafi, Ann. 1420, cp. Dan. slaaes, but it is unclass., for berjask is the right word.
    III. part. sleginn; með slegnu hári, with dishevelled hair, Finnb. 250: hón var mörgu sleginn, whimsical, Gþl. 3 (= blandin): sleginn, surrounded, Akv. 14, 29; sleginn regni, beaten with rain, Vtkv. 5: sleginn, coined, N. G. L. i. 5.

    Íslensk-ensk orðabók > SLÁ

  • 125 smjör-skip

    n. a butter-ship, a ship laden with butter, Ann. 1394.

    Íslensk-ensk orðabók > smjör-skip

  • 126 SNEKKJA

    f. a swift-sailing ship (A. átti langskip, þat var s. tvítugsessa).
    * * *
    u, f. [A. S. snace; Engl. smack; snakkr or snákr]:—a kind of swift-sailing ship, belonging to the kind of ‘langskip;’ thus called from its swift ‘snake-like’ movement in the water; Ásbjörn átti langskip, þat var s. tvítug-sessa, Ó. H., Fms. v. 337; hann lét reisa langskip mikit, þat var s., skipit var þrítugt at rúma-tali, ii. 50; snekkjurnar flutu þar ekki, Eg. 362; hann lét búa snekkju tvítug-sessu ok með skútu fimmtán-sessu, ok enn vista-byrðing. Fms. vii. 310: þeir höfðu þangað snekkju tvítug-sessu vel skipaða. Eg. 28; tvær snekkjur, ellifu snekkjur, Fms. i. 27, where the verse has skeið, so that skeið and snekkja seems to be synonymous; tvau skip, var annat ‘langskip’ en annat skúta … ok hleypti ‘snekkjunni’ í kaf undir jarlinum, O. H. L. 16 (the verse has here ‘skeið’ Hákonar): snekkja is distinguished from dreki, tvau skip, var annat dreki góðr en annat s., Fb. i. 154; Vinda-snekkjan, Fms. ii. 308.

    Íslensk-ensk orðabók > SNEKKJA

  • 127 SPYRJA

    * * *
    (spyr, spurða, spurðr), v.
    1) to track, trace steps or footprints (hundar þeir, er vóru vanir at spyrja þá upp, er undan hljópust);
    2) to investigate, find out (þeir fengu hann eigi upp spurðan);
    3) to ask;
    G. spurði, hvat hann vildi þá láta at gera, G. asked what he wished them to do;
    with gen., spyrja e-n tíðenda, to ask tidings of one;
    spyrja e-n ráðs, to ask advice of, consult one;
    H. spurði margs ór brennunni, H. asked much about the burning;
    with preps., spyrja e-n af e-u, at e-u, at um e-t, um e-t, to ask one about a thing;
    spyrja at e-m, to inquire after one;
    spyrja e-n at nafni, to ask one his name;
    spyrja eptir, to ask, inquire (spurði hón eptir, hvat íslenzkra manna væri á skipi);
    spurði Höskuldr dóttur sína ekki eprit, H. did not ask his daughter’s consent;
    4) to hear, be informed of (spyrja sönn tíðendi);
    Snorri spyrr nú, hvar komit málunum, now S. hears how the causes stood;
    spyrja til e-s, to get inelligence as to, hear of (síðan hefi ek aldri til hans spurt);
    5) refl., spyrjast, to be heard of or reported, to get abroad;
    til Þórveigar spurðist þat, at hon lá hætt, it was told of Th. that she was very ill;
    impers., mér spyrst á þann veg, I am told;
    hefir til þessa skips aldregi spurzt, nothing has since been heard of this ship;
    spyrjast fyrir um e-t, to inquire about (þeir spurðust þá fyrir um ferðir Ólafs konungs);
    recipr. to ask one another (spyrjast tíðenda).
    * * *
    pres. spyr, spyrjum, pl. spurði; subj. spyrði; imperat. spyr, spyrðú part. spurðr, spurt: a part. spurnum, as from a strong verb spurinn, Sks. 12 B. In mod. usage sounded as with u throughout, thus, infin. spurja; pres. spur; imperat. spurðu: with neg. suff. spyrjattu ( speer thou not), Fas. i. (in a verse): [spor; A. S. spurian; Scot. and North. E. speer; Germ. spüren; Swed. spörja, spörge.]
    B. To track, trace steps or footprints; nú er maðr stolinn fé sínu, ok sér hann manna-farveg liggja frá garði, þá skal hann … spyrja til garðs manns, Gþl. 539; með hundum, er því vóru vanir at s. þá upp er undan hljópusk, Ó. H. 247, Hom. 159.
    2. metaph. to track, investigate, find out (Germ. aufspüren): ok er engi likari til enn annarr, þá skolu ölhús-menn morð spyrja, N. G. L. i. 62; en erfingi spyri morð ef hann kann eptir koma, ii. 215; þá spyri erfingi morðs (morð), i. 309, but this sense is old and obsolete: s. upp, to find out; þeir fengu hann eigi upp spurðan, Sturl. ii. 125.
    II. to speer, ask, absol. or with gen.: spyrja lögspurning, Grág. i. 21; Gunnarr spurði, hvat hann vildi þá láta at gera, Nj. 100: þeir spurdu hvat þar væri komit. Fms. i. 9:—with gen., s. e-s, to enquire after; spyrr konungr margra tiðinda, iv. 192: hann spurði margs ór brennunni, Nj. 213, passim: to request, spyrja síðan alla lögréttu menn, Grág. i. 8.
    2. with prepp.; spyrja at e-u or spyrja e-n at e-u, to speer or ask after; spurði hann at Ástriði ok syni hennar, Fms. i. 70; s. at þingfesti manna, Grág. i. 19: spyrr Sigvaldi at ferðum Ólafs, Fms. x. 226, Gþl. 221; konungr spurði hann at nafni, speered at him for his name, Nj. 6:—s. eptir, spurði Höskuldr dóttur sína ekki eptir, did not ask her, ask her consent, Ni. 17; spurði Fjönir eptir bræðr sína, F. asked after his brothers. Fms. xi. 44; s. eptir e-n, to enquire after, i. 263, iv. 32, Eg. 89:—s. e-n um e-t (= eptir e-u), þeir spurðu Gunnar um fundinn, Nj. 100.
    3. to hear, be informed of (Germ. erfahren): þat spyrja synir Haralds, Fms. i. 18; þat spyrr Bárðr at …, Eg. 31; Snorri spyrr nú hvar komit er málunum, Nj. 244, passim: s. til e-s, to get intelligence as to; þeir spurðu til Birkibeina, Fms. ix. 224; Gregorius spurði til þeirra þar sem hrita Saurbæir, vii. 270; spurði hann til Sóta, at hann var farinn suðr, Nj. 7.
    III. reflex. to be reported, get abroad; skipkváman spyrsk, Nj. 5; tíðendi spyrjask, 25, 85; til Þorveigar spurðisk þat, at hón lá hætt, it was told of Th. that she was very ill, Korm. 164; hefir til þess skips aldregi spurzk, nothing has since been heard of this ship. Nj. 282: impers., mér spyrsk á þann veg, I am told, Eg. 20: spyrjask fyrir um e-t, to enquire, Ld. 226, Hkr. ii. 333: spyrjask um vandliga, id., Sks. 284.
    2. recipr. to ask one another; spyrjask tíðenda, Nj. 227, 228, Eg. 547.
    3. part., svara spurnum hlut, Sks. 12 B.

    Íslensk-ensk orðabók > SPYRJA

  • 128 STAFN

    (-s, -ar), m.
    1) the stem of a ship, esp. the prow; stafna á meðal, með stöfnum, from stem to stern; hafa e-t fyrir stafni, to be engaged in a work; berjast um stafna, to fight stem to stem; deila um s. við e-n, to have a hard struggle with one;
    2) gable-end (of a building).
    * * *
    and stamn, m. [A. S. stefn; Engl. stem; Dan. stavn]:— the stem of a ship (prow or stern); stafna á meðal, from stem to stern, Fms. i. 278; hann hjó stafna af skipi sinu, vii. 215; áðr stamnar sé seymdir við kjöl, N. G. L. i. 101; fram-s., the fore-stem = the prow; aptr-s., the ‘aft-stem’ = the stern; hvárn-tveggja stafn, Bs. i. 146; varð þeim litið aptr um stafn, Fms. x. 226; fló hann aptr um stafn: esp. of the stem or prow, iv. 57, vi. 78, Eg. 32: the phrase, fyrir stafni, ahead, Sks. 223: and metaph., hafa e-t fyrir stafni, to aim at, be engaged in a work. Fms. iii. 102; þessa iðn hefir hann nú fyrir stafni. Band. 1: berjask um stafna, to fight stem to stem, Fms. i. 93, vi. 76; deila um stafn við e-n, to have a hard struggle with one, Orkn, 232: the gable-end of a building, þykkir mér sem undan sé báðir stafnarnir, Nj. 197. v. l.
    B. COMPDS: stafnbúi, stafngláma, stafngluggr, stafnhaf, stafnhár, stafnhvíla, stafnlag, stafnleggja, stafnlé, stafnlok, stafnrekkja, stafnsveit, stafnsæng, stafntjald.

    Íslensk-ensk orðabók > STAFN

См. также в других словарях:

  • ship — ship·en·tine; ship·less; ship·man; ship·ment; ship·pa·ble; ship·page; ship·pen; ship·per; ship·pon; show·man·ship; sib·ship; sis·ter·ship; siz·ar·ship; skip·per·ship; sol·dier·ship; so·lic·i·tor·ship; son·ship; space·ship; speak·er·ship;… …   English syllables

  • Ship — Ship, n. [OE. ship, schip, AS. scip; akin to OFries. skip, OS. scip, D. schip, G. schiff, OHG. scif, Dan. skib, Sw. skeep, Icel. & Goth. skip; of unknown origin. Cf. {Equip}, {Skiff}, {Skipper}.] 1. Any large seagoing vessel. [1913 Webster] Like… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Ship biscuit — Ship Ship, n. [OE. ship, schip, AS. scip; akin to OFries. skip, OS. scip, D. schip, G. schiff, OHG. scif, Dan. skib, Sw. skeep, Icel. & Goth. skip; of unknown origin. Cf. {Equip}, {Skiff}, {Skipper}.] 1. Any large seagoing vessel. [1913 Webster]… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Ship boy — Ship Ship, n. [OE. ship, schip, AS. scip; akin to OFries. skip, OS. scip, D. schip, G. schiff, OHG. scif, Dan. skib, Sw. skeep, Icel. & Goth. skip; of unknown origin. Cf. {Equip}, {Skiff}, {Skipper}.] 1. Any large seagoing vessel. [1913 Webster]… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • ship bread — Ship Ship, n. [OE. ship, schip, AS. scip; akin to OFries. skip, OS. scip, D. schip, G. schiff, OHG. scif, Dan. skib, Sw. skeep, Icel. & Goth. skip; of unknown origin. Cf. {Equip}, {Skiff}, {Skipper}.] 1. Any large seagoing vessel. [1913 Webster]… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Ship breaker — Ship Ship, n. [OE. ship, schip, AS. scip; akin to OFries. skip, OS. scip, D. schip, G. schiff, OHG. scif, Dan. skib, Sw. skeep, Icel. & Goth. skip; of unknown origin. Cf. {Equip}, {Skiff}, {Skipper}.] 1. Any large seagoing vessel. [1913 Webster]… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Ship broker — Ship Ship, n. [OE. ship, schip, AS. scip; akin to OFries. skip, OS. scip, D. schip, G. schiff, OHG. scif, Dan. skib, Sw. skeep, Icel. & Goth. skip; of unknown origin. Cf. {Equip}, {Skiff}, {Skipper}.] 1. Any large seagoing vessel. [1913 Webster]… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Ship canal — Ship Ship, n. [OE. ship, schip, AS. scip; akin to OFries. skip, OS. scip, D. schip, G. schiff, OHG. scif, Dan. skib, Sw. skeep, Icel. & Goth. skip; of unknown origin. Cf. {Equip}, {Skiff}, {Skipper}.] 1. Any large seagoing vessel. [1913 Webster]… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Ship carpenter — Ship Ship, n. [OE. ship, schip, AS. scip; akin to OFries. skip, OS. scip, D. schip, G. schiff, OHG. scif, Dan. skib, Sw. skeep, Icel. & Goth. skip; of unknown origin. Cf. {Equip}, {Skiff}, {Skipper}.] 1. Any large seagoing vessel. [1913 Webster]… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Ship chandler — Ship Ship, n. [OE. ship, schip, AS. scip; akin to OFries. skip, OS. scip, D. schip, G. schiff, OHG. scif, Dan. skib, Sw. skeep, Icel. & Goth. skip; of unknown origin. Cf. {Equip}, {Skiff}, {Skipper}.] 1. Any large seagoing vessel. [1913 Webster]… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Ship chandlery — Ship Ship, n. [OE. ship, schip, AS. scip; akin to OFries. skip, OS. scip, D. schip, G. schiff, OHG. scif, Dan. skib, Sw. skeep, Icel. & Goth. skip; of unknown origin. Cf. {Equip}, {Skiff}, {Skipper}.] 1. Any large seagoing vessel. [1913 Webster]… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»