a+passi+di+formica

ignārus, a, um (also, ‡ ignarures agnoountes, Gloss. Philox.; v. gnarus init.), adj. [in-gnarus, like ignavus, ignotus, from the negative in and gnavus, gnotus], ignorant of a thing, not knowing, unacquainted with, inexperienced, unaware (syn.: inscius, nescius, insciens).

Lit. (freq. and class.); constr. usu. with the gen.; less frequently with a rel.-clause, with acc. and inf., with inf. alone, or absol.

With gen.:

ait se peregrinum esse, hujus ignarum oppidi,

Plaut. Poen. 3, 3, 43:

imprudens harum rerum ignarusque omnium,

Ter. Eun. 1, 2, 56:

audi, ne te ignarum fuisse dicas meorum morum,

id. Ad. 2, 1, 6; id. Hec. 4, 4, 53:

ignara artis meretriciae,

id. Heaut. 2, 1, 14:

oratorem ne physicorum quidem esse ignarum volo,

Cic. Or. 34, 119; cf.:

physicae rationis ignari,

id. N. D. 2, 21, 54:

ignarus si sit facundiae ac poliendae orationis,

id. de Or. 1, 14, 63:

alicujus rei ignarus atque insolens,

id. ib. 1, 48, 207:

magna pars Pisonis ignari,

i. e. not knowing him, Tac. H. 4, 50; cf.:

alter alterius ignarus,

Plin. 11, 30, 36, § 109:

ignara puella mariti,

Hor. Ep. 2, 1, 132:

formica haud ignara ac non incauta futuri,

id. S. 1, 1, 35.—Of inanim. and abstr. things:

qui gurges aut quae flumina lugubris Ignara belli,

Hor. C. 2, 1, 34; Stat. S. 2, 2, 149:

non ignara philosophiae grammatice,

Quint. 1, 4, 4:

ignara hujusce doctrinae loquacitas,

id. 12, 2, 20.—

With rel. clause:

ignari, quid gravitas, quid integritas... quid denique virtus valeret,

Cic. Sest. 28, 60; id. Top. 20, 75:

cum quid ageretur in locis reliquis, essent ignari,

Hirt. B. G. 8, 43, 2:

haud ignari quanta invidiae immineret, tempestas,

Liv. 3, 38, 6:

quo essent in loco ignari,

Quint. 8, 3, 4.—

With acc. and inf.:

quamquam non sumus ignari multos studiose contra esse dicturos,

Cic. Tusc. 2, 1, 3:

ignari venisse dictatorem,

Liv. 8, 36, 2; 21, 22, 1:

ignarus, non omnes esse rogandos,

Ov. M. 6, 263:

non quidem sibi ignarum, posse argui quod, etc.,

i. e. he well knew, Tac. A. 4, 8.—

With inf. alone:

placito ignara moveri Atropos,

Stat. Th. 3, 67.—

Absol.:

tu me ignaro nec opinante, inscio notes et tuos et tuorum amicorum necessarios, etc.,

Cic. Planc. 16, 40:

ubi imperium ad ignaros pervenit, etc.,

Sall. C. 51, 27; id. J. 91, 1; cf. id. Quint. 20, 64: obpressit igitur necopinantes ignarosque omnes Perseus. Liv. 40, 57, 1:

si quis laudat Arelli Sollicitas ignarus opes,

Hor. S. 2, 6, 79:

quisnam ignarum nostris deus appulit oris?

Verg. A. 3, 338.— Sup.: Ba. An nescis quae sit haec res? Si. Juxta cum ignarissimis, Plaut. Ps. 4, 7, 62.—

Transf.

Unmindful, regardless of any thing:

o socii (neque enim ignari sumus ante malorum), O passi graviora, etc.,

Verg. A. 1, 198.—

Pass. (like gnarus), not known, unknown, = ignotus (mostly poet.;

not in Cic.): ignarus aeque (ac nescius) utroqueversum dicitur, non tantum qui ignorat, sed et qui ignoratur. Sallustius: more humanae cupidinis ignara visundi. Vergilius (A. 10, 706),

Gell. 9, 12, 20 sq.; cf. Non. 129, 18 sq.:

mare magnum et ignara lingua commercia prohibebant,

Sall. J. 18, 6:

quibus agrestis vita est, circumscriptio ignara est et fraus, Sen. de Ira, 3, 2: quem (amorem) non Fors ignara dedit, sed saeva Cupidinis ira,

unknown, obscure, Ov. M. 1, 453. —

With dat.: pauci interiere: plerosque velocitas et regio hostibus ignara tutata [p. 880] sunt, Sall. J. 52, 4; cf. Tac. A. 2, 13:

jamque aderat Theseus, proles ignara parenti,

Ov. M. 7, 404:

non quidem sibi ignara, quae de Silano vulgabantur,

Tac. A. 3, 69.— Sup.:

quaedam (sidera) sunt aliis omnino ignarissima,

Gell. 14, 1, 13.