Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

a+little+bear

  • 1 ursa

        ursa ae, f    [ursus], a bear, she-bear: Catulus, partu quem reddidit ursa, O.—As a constellation, the Bear: Parrhasis, the Great Bear, O.: Erymanthis, the Little Bear, O.
    * * *
    she-bear; Great Bear

    Latin-English dictionary > ursa

  • 2 septemptriones

    septentrĭōnes ( septemptrĭōnes), um (sing. and tmesis, v. infra), m. [septemtrio; prop. the seven plough-oxen; hence, as a constellation],
    I.
    Lit., the seven stars near the north pole ( called also the Wain, and the Great or Little Bear): neque se septentriones quoquam in caelo commovent, Plant. Am. 1, 1, 117; Cic. Ac. 2, 20, 66; cf.

    in tmesi: quas nostri septem soliti vocitare Triones,

    id. Arat. in N. D. 2, 41, 105; so,

    gurgite caeruleo septem prohibete triones,

    Ov. M. 2, 528.— Sing.:

    septentrio non cernitur,

    Plin. 6, 22, 24, § 83; so,

    major,

    the Great Bear, Vitr. 6, 11:

    minor,

    the Little Bear, Cic. N. D. 2, 43, 111; Vitr. 1. 1.—
    II.
    Transf.
    A.
    The northern regions, the north (as a quarter of the heavens).
    (α).
    Plur.:

    satis notum est, limites regionesque esse caeli quattuor: exortum, occasum, meridiem, septentriones,

    Gell. 2, 22, 3 sq.:

    inflectens sol cursum tum ad septentriones, tum ad meridiem, aestates et hiemes efficit,

    Cic. N. D. 2, 19, 49; Varr. R. R. 1, 2, 4; Caes. B. G. 1, 1; 1, 16; 4, 20; 5, 13; 7, 83; Mel. 2, 6, 3; 3, 1, 9; 3, 2, 1.—
    (β).
    Sing.:

    latus oriens spectat: septentrio a Macedoniā obicitur,

    Liv. 32, 13; Mel. 1, 1, 1; 2, 6, 3; Sen. Q. N. 5, 16; Tac. A. 2, 23; 13, 53; id. H. 5, 6 al.—In tmesi:

    Hyperboreo septem subjecta trioni Gens,

    Verg. G. 3, 381; Ov. M. 1, 64.—
    B.
    The north wind.
    (α).
    Plur.:

    ex eā die fuere septentriones venti,

    Cic. Att. 9, 6, 3.—
    (β).
    Sing.:

    acer septentrio ortus inclinatum stagnum eodem, quo aestus, ferebat,

    Liv. 26, 45:

    a septentrionali latere summus est aquilo, medius septentrio, imus thrascias,

    Sen. Q. N. 5, 16, 6.—
    C.
    Sing., northern countries, the north (as territory;

    very rare): totum paene Orientem ac Septentrionem ruinā suā involvit,

    Flor. 3, 5, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > septemptriones

  • 3 septentriones

    septentrĭōnes ( septemptrĭōnes), um (sing. and tmesis, v. infra), m. [septemtrio; prop. the seven plough-oxen; hence, as a constellation],
    I.
    Lit., the seven stars near the north pole ( called also the Wain, and the Great or Little Bear): neque se septentriones quoquam in caelo commovent, Plant. Am. 1, 1, 117; Cic. Ac. 2, 20, 66; cf.

    in tmesi: quas nostri septem soliti vocitare Triones,

    id. Arat. in N. D. 2, 41, 105; so,

    gurgite caeruleo septem prohibete triones,

    Ov. M. 2, 528.— Sing.:

    septentrio non cernitur,

    Plin. 6, 22, 24, § 83; so,

    major,

    the Great Bear, Vitr. 6, 11:

    minor,

    the Little Bear, Cic. N. D. 2, 43, 111; Vitr. 1. 1.—
    II.
    Transf.
    A.
    The northern regions, the north (as a quarter of the heavens).
    (α).
    Plur.:

    satis notum est, limites regionesque esse caeli quattuor: exortum, occasum, meridiem, septentriones,

    Gell. 2, 22, 3 sq.:

    inflectens sol cursum tum ad septentriones, tum ad meridiem, aestates et hiemes efficit,

    Cic. N. D. 2, 19, 49; Varr. R. R. 1, 2, 4; Caes. B. G. 1, 1; 1, 16; 4, 20; 5, 13; 7, 83; Mel. 2, 6, 3; 3, 1, 9; 3, 2, 1.—
    (β).
    Sing.:

    latus oriens spectat: septentrio a Macedoniā obicitur,

    Liv. 32, 13; Mel. 1, 1, 1; 2, 6, 3; Sen. Q. N. 5, 16; Tac. A. 2, 23; 13, 53; id. H. 5, 6 al.—In tmesi:

    Hyperboreo septem subjecta trioni Gens,

    Verg. G. 3, 381; Ov. M. 1, 64.—
    B.
    The north wind.
    (α).
    Plur.:

    ex eā die fuere septentriones venti,

    Cic. Att. 9, 6, 3.—
    (β).
    Sing.:

    acer septentrio ortus inclinatum stagnum eodem, quo aestus, ferebat,

    Liv. 26, 45:

    a septentrionali latere summus est aquilo, medius septentrio, imus thrascias,

    Sen. Q. N. 5, 16, 6.—
    C.
    Sing., northern countries, the north (as territory;

    very rare): totum paene Orientem ac Septentrionem ruinā suā involvit,

    Flor. 3, 5, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > septentriones

  • 4 septemtriō (septent-), or septem triō

       septemtriō (septent-), or septem triō ōnis, m    [1 TER-].— Plur, the seven stars of the Wagon, Wain, Great Bear: Clarissimi Septentriones: Gurgite caeruleo septem prohibete triones, O.— Sing: minor, the Little Bear.—The northern regions, northern sky, north: inflectens sol cursum ad septentriones: Belgae spectant in septentrionem, Cs.: septentrio a Macedoniā obicitur, L.: Hyberboreo septem subiecta trioni Gens, V.— The north wind: ex eā die fuere septemtriones venti: acer septemtrio ortus, L.

    Latin-English dictionary > septemtriō (septent-), or septem triō

  • 5 trio

    oxen (pl.) used for plowing; constellations Great/Little Bear (7 stars/oxen)

    Latin-English dictionary > trio

  • 6 anguis

    anguis (dissyl.), is (rare form an-guen, like sanguen for sanguis, Jul. Val. Rer. Gest. Alex. M. 1, 29 Mai.— Abl. angue; but angui, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 28, or Trag. v. 51 Vahl.; Hor. Ep. 1, 17, 30; Ov. M. 4, 483 MS.; cf. Prisc. p. 766 P.; in Cic. Div. 2, 31, 66, suspected by Schneid. Gram. II. 227, on account of angue just before; angue also, Enn. ap. Acron. ad Hor. C. 3, 11, 18, or Trag. v. 441 Vahl.; Varr. Atac. ap. Charis. p. 70; Cic. Div. 2, 30, 65; Prop. 4, 4, 40; Ov. H. 9, 94; id. Am. 3, 6, 14; id. M. 10, 349; 15, 390; Sen. Herc. Fur. 793; Stat. Th. 4, 85; cf. Neue, Formenl. I. p. 218), m. and f.; cf. Charis. p. 70 P.; Rudd. I. p. 25; Neue, Formenl. I. p. 612 [cf. enchelus; Lith. angis; old Germ. unc = adder; echis; echidna = adder; Sanscr. ahis; Germ. Aal = Engl. eel. Curtius], a serpent, a snake (syn.: serpens, coluber, draco).
    I.
    Lit.: angues jugati, Naev. ap. Non. p. 191, 18; Plaut. Am. 5, 1, 56:

    emissio feminae anguis... maris anguis,

    Cic. Div. 2, 29:

    vertatur Cadmus in anguem,

    Hor. A. P. 187 al. —As fem.: caerulea, Enn. ap. Cic. Ac. 2, 28:

    angues volucres vento invectae,

    Cic. N. D. 1, 36: torta, Varr. Atac. ap. Non. p. 191, 22; Tac. A. 11, 11 al.— Masc.:

    domi vectem circumjectus,

    Cic. Div. 2, 28:

    ater,

    Prop. 3, 5, 40:

    tortus,

    Ov. M. 4, 483, and id. Ib. 4, 79; Stat. Th. 4, 485.—Sometimes serpent, snake, as a hateful, odious object:

    odisse aliquem aeque atque angues,

    Plaut. Merc. 4, 4, 21:

    cane pejus et angui,

    Hor. Ep. 1, 17, 30.—
    II.
    Transf.
    A.
    In fable, an emblem.
    1.
    Of terror;

    hence the snaky head of Medusa,

    Ov. M. 4, 803.—
    2.
    Of rage;

    hence the serpent-girdle of Tisiphone,

    Ov. M. 4, 483 and 511;

    her hair of snakes,

    Tib. 1, 3, 69; Prop. 3, 5, 40.—
    3.
    Of art and wisdom;

    hence the serpent-team of Medea,

    Ov. M. 7, 223, and of the inventive Ceres, id. ib. 5, 642; cf. Voss, Mythol. Br. 2, 55.—
    B.
    As a constellation.
    1.
    = draco, the Dragon, between the Great and the Little Bear, Hyg. Astr. 2, 3; 3, 2:

    flexu sinuoso elabitur Anguis,

    Verg. G. 1, 244:

    neu te tortum declinet ad Anguem,

    Ov. M. 2, 138.—
    2.
    = hydra, the Hydra, water-serpent, which extends over the constellations Cancer, Leo, and Virgo, carries on its back the Crater, and on its tail the Corvus, Ov. F. 2, 243; Manil. 1, 422; cf. Hyg. Astr. 3, 39.—
    3.
    The Serpent, which Anguitenens (Ophiouchos) carries in his hand, Ov. M. 8, 182.—
    C.
    Prov.: Latet anguis in herbā, there's a snake in the grass, of some concealed danger, Verg. E. 3, 93.

    Lewis & Short latin dictionary > anguis

  • 7 ferus

    fĕrus, a, um, adj. [cf. Gr. thêr, Aeol. phêr; Lat. ferox, etc.; v. ferio], wild, untamed.
    I.
    Lit., of animals and plants.
    A.
    Adj. (syn. immanis, opp. cicur):

    quae vero et quam varia genera bestiarum vel cicurum vel ferarum!

    Cic. N. D. 2, 39, 99; cf.:

    si hoc apparet in bestiis, volucribus, nantibus, agrestibus, cicuribus, feris,

    id. Lael. 21, 81:

    apes (opp. cicures),

    Varr. R. R. 3, 16, 19:

    immanes et ferae beluae,

    Cic. N. D. 2, 64, 161:

    fera et immanis belua,

    id. Ac. 2, 34, 108; Nep. Dat. 3, 2; Curt. 5, 4, 19; Suet. Aug. 67:

    leones,

    Hor. Epod. 7, 12:

    equus,

    id. S. 1, 5, 57:

    caprae,

    Verg. A. 4, 152:

    palumbus,

    Plin. 30, 7, 20, § 60 et saep.:

    arbores,

    Plin. 14, 20, 25, § 127:

    oliva,

    Stat. Th. 6, 7:

    fructus,

    Verg. G. 2, 36:

    odor (with solitudinem redolens),

    disagreeable, Plin. 12, 17, 37, § 76.—
    B.
    Subst.
    1.
    fĕrus, i, m., a wild animal, wild beast ( poet.); a lion, Phaedr. 1, 21, 8; a boar, id. 4, 4, 3; a horse, Verg. A. 2, 51; 5, 818; a stag, id. ib. 7, 489; a serpent, Sil. 6, 268.—
    2.
    fĕra, ae (sc. bestia), f., a wild animal, wild beast (class.):

    immani et vastae insidens beluae, quocumque vult, inflectit illam feram,

    Cic. Rep. 2, 40; cf. id. Rosc. Am. 26, 71:

    neque ulla re longius absumus a natura ferarum,

    id. Off. 1, 16, 50:

    ipsae ferae nullo insequente saepe incidunt (in plagas),

    id. ib. 3, 17, 68:

    multa in ea (silva Hercynia) genera ferarum nasci constat,

    Caes. B. G. 6, 25 fin.:

    neque homini neque ferae parcunt,

    id. ib. 6, 28, 2:

    formidolosae dum latent silvis ferae,

    Hor. Epod. 5, 55:

    more ferarum,

    id. S. 1, 3, 109:

    Romulea fera,

    the she-wolf that suckled Romulus, Juv. 11, 104; a sea-monster, Ov. M. 4, 713; 719; a serpent, Hyg. Astr. 2, 42; the ant, Mart. 6, 15, 2; the constellations of the Great and Little Bear:

    magna minorque ferae,

    id. Tr. 4, 3, 1; Vulg. Gen. 37, 20.— Prov.: ferae inter se placidae sunt, morsuque similium abstinent, Sen. de lra, 2, 8, 3.—
    II.
    Transf., of places (syn. incultus):

    in locis feris arbores plura ferunt, in his, quae sunt culta, meliora,

    wild, uncultivated, Varr. R. R. 1, 7, 7; cf.: ferus, ager incultus, Paul. ex Fest. p. 86 Müll.:

    montes,

    Verg. E. 5, 28:

    silvae,

    Hor. S. 2, 6, 92.—
    III.
    Trop., wild, rude, uncultivated; savage, barbarous, fierce, cruel (syn.: immanis, agrestis, inhumanus;

    opp. mansuetus, humanus): ipsis in hominibus nulla gens est neque tam mansueta neque tam fera, quae non, etc.,

    Cic. Leg. 1, 8, 24; cf.:

    nulla gens tam fera, nemo omnium tam immanis, cujus, etc.,

    id. Tusc. 1, 13, 30; id. Phil. 3, 9, 23:

    ex feris et immanibus mites reddidit et mansuetos,

    id. Inv. 1, 2, 2; id. Verr. 2, 2, 21, § 51:

    ferus atque agrestis,

    id. Rosc. Am. 27, 74:

    inhumani ac feri testes,

    id. Rep. 1, 37 fin.; cf. Ter. And. 1, 5, 43:

    ferus et ferreus,

    Cic. Q. Fr. 1, 3, 3:

    quam ferus et vere ferreus ille fuit!

    Tib. 1, 10, 2;

    v. ferreus: nemo adeo ferus est, ut non mitescere possit,

    Hor. Ep. 1, 1, 39:

    Britanni hospitibus feri,

    id. C. 3, 4, 33:

    Numantia,

    id. ib. 2, 12, 1:

    Iberia,

    id. ib. 4, 5, 27:

    animi hominum, studiis bellandi jam immanes ac feri,

    Cic. Rep. 2, 14; id. Fragm. ap. Non. 342, 33 (Rep. 2, 23 ed. Mos.):

    ingenium immansuetum ferumque,

    Ov. M. 15, 85; cf.:

    (ostendere ejus) mores feros immanemque naturam,

    Cic. Rosc. Am. 13, 37:

    homines a fera agrestique vita ad hunc humanum cultum civilemque deducere,

    id. de Or. 1, 8, 33:

    victus,

    id. Inv. 1, 2, 2:

    moenera militiaï,

    Lucr. 1, 29:

    munera belli,

    id. 1, 32:

    hiems,

    Ov. Tr. 1, 1, 42; cf.:

    diluvies,

    Hor. C. 3, 29, 40:

    sacra (of death by sacrifice),

    Ov. M. 13, 454:

    dolores lenire requie,

    id. ib. 13, 317.—With supine: ferum visu dictuque (= deinon idein kai legein), Sil. 1, 175.—No comp. or sup.

    Lewis & Short latin dictionary > ferus

  • 8 serpo

    serpo, psi, ptum, 3 (serpsit antiqui pro serpserit usi sunt, Fest. p. 348 Müll.), v. n. [root serp, kindr. with herpô, repo], to creep, crawl (freq. and class.).
    I.
    Lit. (only of animals; while repo is also used of persons who creep or go slowly;

    v. repo, I.): serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, etc.,

    Cic. Fin. 5, 15, 42:

    alia animalia gradiendo, alia serpendo ad pastum accedunt,

    id. N. D. 2, 47, 122:

    serpentes quasdam (bestias), quasdam esse gradientes,

    id. Tusc. 5, 13, 38:

    (anguis) per humum,

    Ov. M. 15, 689:

    vipera imā humo,

    id. P. 3, 3, 102:

    draco In platanum,

    id. M. 12, 13:

    serpentia secla ferarum,

    i. e. the serpents, Lucr. 6, 766.—In late Lat. pass.:

    cum terra nullo serpatur angue,

    was crawled over, Sol. 22, 10.—
    B.
    Transf., of things, to move slowly or imperceptibly, to creep along, proceed gradually, etc. (mostly poet.):

    has (stellas) inter, torvus Draco serpit, Cic. poët. N. D. 2, 42, 106: sol serpens,

    Lucr. 5, 690.—

    Of streams: an te, Cydne, canam, qui leniter... placidis per vada serpis aquis,

    creepest, windest along, Tib. 1, 7, 14:

    in freta vicina Numicius,

    Ov. M. 14, 598: Ister tectis [p. 1681] in mare serpit aquis, id. Tr. 3, 10, 30:

    in sicco serpentem pulvere rivum,

    Luc. 9, 974:

    lacrimae serpunt per vulnera,

    Stat. Th. 11, 608:

    exsistit sacer ignis et urit corpore serpens,

    slowly spreading, Lucr. 6, 660; so,

    flamma per continua,

    Liv. 30, 6:

    aestus aetheris,

    Lucr. 5, 523; 6, 1120 (with repere):

    fallacem patriae serpere dixit equum (Trojanum),

    was creeping along, Prop. 3, 13 (4, 12), 64.—Of plants:

    vitis serpens multiplici lapsu et erratico,

    Cic. Sen. 15, 52; cf.:

    lithospermos (herba) jacet atque serpit humi,

    Plin. 27, 11, 74, § 99; so,

    chamaeleon,

    id. 22, 18, 21, § 45; cf.:

    liber per colla,

    Ov. M. 9, 389:

    caules per terram,

    Plin. 21, 16, 59, § 99:

    rami in terram,

    id. 27, 9, 58, § 82:

    radices inter se,

    id. 17, 20, 33, § 144:

    sine tempora circum Inter victrices hederam tibi serpere lauros,

    Verg. E. 8, 13; Laber. ap Macr. S. 2, 7; Col. 10, 119.—Of the growth of the hair:

    per tua lanugo cum serpere coeperit ora,

    Claud. IV. Cons. Hon. 641.—Of fire:

    dein per continua serpens (flamma) omnia incendio hausit,

    Liv. 30, 6:

    sive ipsi (ignes) serpere possunt quo cibus vocat,

    Lucr. 5, 523; cf. id. 6, 660.—Of disease, etc.:

    si ulcus latius atque altius serpit,

    gradually spreads, Cels. 6, 18, 2 med.:

    dira contagia per vulgus,

    Verg. G. 3, 469:

    cancer,

    Ov. M. 2, 826:

    carcinoma,

    Plin. 29, 2, 10, § 37:

    atra lues in vultus,

    Mart. 1, 79, 2 al.:

    per membra senectus,

    Lucr. 1, 415:

    quies,

    Verg. A. 2, 269:

    somnus,

    Plin. 7, 24, 24, § 90.—
    II.
    Trop., to creep, crawl; to extend gradually or imperceptibly; to spread abroad, increase, prevail (a favorite trope of Cic.):

    neque enim serpit, sed volat in optimum statum res publica,

    Cic. Rep. 2, 18, 33:

    serpere occulte coepisti nihil dum aliis suspicantibus,

    id. de Or. 2, 50, 203:

    (hoc malum) obscure serpens multas jam provincias occupavit,

    id. Cat. 4, 3, 6:

    malum longius,

    id. Rab. Post. 6, 15; id. Phil. 1, 2, 5; id. Att. 1, 13, 3; id. de Or. 3, 24, 94:

    serpit deinde res,

    id. Lael. 12, 41; cf.:

    ne latius serperet res,

    Liv. 28, 15 fin.; so,

    latius,

    id. 40, 19 fin.; cf. Plin. Ep. 5, 4, 3:

    serpit nescio quo modo per omnium vitas amicitia,

    Cic. Lael. 23, 87:

    si semel suscipimus genus hoc argumenti, attende quo serpat,

    id. N. D. 1, 35, 98; 3, 20, 52:

    quam facile serpat injuria et peccandi consuetudo,

    id. Verr. 2, 2, 22, § 53; cf. id. Div. in Caecil. 21, 68:

    serpit hic rumor,

    id. Mur. 21, 45:

    fama per coloniam,

    Plin. Ep. 9, 33, 5:

    per agmina murmur,

    Verg. A. 12, 239:

    murmura plebis,

    Stat. Th. 1, 168:

    cura altius,

    Plin. 14, 11, 13, § 87:

    serpente latius bello,

    Flor. 2, 2, 15; 2, 9, 4.—Of a low, grovelling poetic style:

    (poëta) Serpit humi tutus,

    crawls along the earth, Hor. A. P. 28 (cf.:

    sermones Repentes per humum,

    id. Ep. 2, 1, 251).—Hence, serpens, entis ( gen. plur. serpentium, Vitr. 8, 4; 9, 6; Nep. Hann. 11, 5; Hor. Epod. 1, 20; Cels. 5, 27, 3; but also, mostly poet. and later, serpentum, Verg. A. 8, 436; 12, 848; Ov. M. 7, 534; Luc. 9, 608 al.), f. (sc. bestia); less freq. and mostly poet. and eccl. Lat., m. (sc. draco), a creeping thing, a creeper, crawler (cf. reptilis).
    A.
    Kat exochên, i. e. a snake, serpent (syn.: anguis, coluber); fem.:

    quaedam serpentes ortae extra aquam, etc.,

    Cic. N. D. 2, 48, 124; Lucr. 4, 60; 4, 638; Ov. M. 1, 447; 1, 454; 2, 652; id. Am. 2, 13, 13; Hor. C. 1, 37, 27; Luc. 9, 397; Nep. Hann. 10, 4 al.— Masc., Lucr. 5, 33; Verg. A. 2, 214; 5, 273; 11, 753; Ov. M. 3, 38; 3, 325; 4, 570; Hor. S. 1, 3, 27; Luc. 9, 324; cf. Sall. J. 89, 5, and Quint. 2, 4, 19:

    igniti,

    Vulg. Num. 21, 6.—

    In apposition with draco,

    Suet. Tib. 72.— Also neutr. plur. serpentia, Vulg. Act. 10, 12. —
    2.
    Transf., the Serpent, as a constellation.
    a.
    Between the Great and the Little Bear, = anguis and draco, Ov. M. 2, 173; Hyg. Astr. 3, 1.—
    b.
    In the hand of Ophiuchus (Anguitenens, Anguifer), = anguis, Vitr. 9, 6; Hyg. Astr. 2, 14; 3, 13; cf. Plin. 2, 25, 23, § 93.—
    B.
    A creeping insect on the human body, a louse, Plin. 7, 51, 52, § 172; App. Flor. p. 354, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > serpo

  • 9 Arctos

        Arctos ī (acc. Arcton, V., O.), f    the Great Bear (Ursa Major): geminae, the two Bears, O.: gelidae, V.: Arcton excipere, to be exposed to, look towards, the north, H.
    * * *
    Big/Little Dipper/Bear, region of celestial pole; North lands/people/direction

    Latin-English dictionary > Arctos

  • 10 Cynosūra

        Cynosūra ae, f, Κυνόσουρα (dog's tail), the Lesser Bear (a constellation), C., O.
    * * *
    Little Dipper/Bear (constellation); mythical person, nurse of Zeus

    Latin-English dictionary > Cynosūra

  • 11 adfero

    af-fĕro (better adf-), attŭli (adt-, better att-), allātum (adl-), afferre (adf-), v. a.; constr. aliquid ad aliquem or alicui.
    I.
    In gen., to bring, take, carry or convey a thing to a place (of portable things, while adducere denotes the leading or conducting of men, animals, etc.), lit. and trop.
    A.
    Lit.:

    lumen,

    Enn. Ann. 1, 40:

    viginti minas,

    Plaut. As. 1, 3, 78; 1, 3, 87 al.:

    adtuli hunc.—Quid, adtulisti?—Adduxi volui dicere,

    id. Ps. 2, 4, 21:

    tandem bruma nives adfert,

    Lucr. 5, 746: adlatus est acipenser, Cic. ap. Macr. S. 2, 12:

    adfer huc scyphos,

    Hor. Epod. 9, 33:

    nuces,

    Juv. 5, 144:

    cibum pede ad rostrum veluti manu,

    Plin. 10, 46, 63, § 129:

    pauxillum aquae,

    Vulg. Gen. 18, 4:

    caput ejus,

    ib. Marc. 6, 28.—With de in part. sense:

    adferte nobis de fructibus terrae,

    Vulg. Num. 13, 21; ib. Joan. 21, 10 (as lit. rendering of the Greek).—So of letters:

    adferre litteras, ad aliquem or alicui,

    Cic. Att. 8, 6; id. Imp. Pomp. 2; Liv. 22, 11 al.: adferre se ad aliquem locum, to betake one's self to a place, to go or come to (opp. auferre se ab aliquo, to withdraw from, to leave, only poet.):

    huc me adfero,

    Plaut. Am. 3, 4, 6; Ter. And. 4, 5, 12 Bentl.:

    Fatis huc te poscentibus adfers,

    Verg. A. 8, 477:

    sese a moenibus,

    id. ib. 3, 345.—So pass. adferri:

    urbem adferimur,

    are driven, come, Verg. A. 7, 217;

    and adferre pedem: abite illuc, unde malum pedem adtulistis,

    id. Cat. 14, 21.— To bring near, extend, = porrigo (eccl. Lat.):

    adfer manum tuam,

    reach hither, Vulg. Joan. 20, 27.—
    B.
    Trop., to bring to, upon, in a good or bad sense.
    (α).
    In bon. part.:

    pacem ad vos adfero,

    Plaut. Am. prol. 32:

    hic Stoicus genus sermonum adfert non liquidum,

    i.e. makes use of, Cic. de Or. 2, 38, 159:

    nihil ostentationis aut imitationis adferre,

    id. ib. 3, 12, 45:

    non minus adferret ad dicendum auctoritatis quam facultatis,

    id. Mur. 2, 4:

    consulatum in familiam,

    id. Phil. 9, 2:

    animum vacuum ad scribendas res difficiles,

    id. Att. 12, 38:

    tibi benedictionem,

    Vulg. Gen. 33, 11:

    Domino gloriam,

    ib. 1 Par. 16, 28; ib. Apoc. 21, 26: ignominiam, ib. Osee, 4, 18.—
    (β).
    In mal. part.:

    bellum in patriam,

    Ov. M. 12, 5:

    nisi etiam illuc pervenerint (canes), ut in dominum adferant dentes,

    to use their teeth against their master, Varr. R. R. 2, 9, 9:

    adferam super eos mala,

    Vulg. Jer. 23, 12:

    Quam accusationem adfertis adversus hominem hunc?

    id. Joan. 18, 29: quod gustatum adfert mortem, ib. Job, 6, 6: vim adferre alicui for inferre, to use force against or offer violence to one, Cic. Phil. 2, 7; id. Verr. 2, 1, 26; Liv. 9, 16; 42, 29 Drak.; Ov. H. 17, 21 Heins.; id. A. A. 1, 679; Suet. Oth. 12 al.: manus adferre alicui, in a bad sense, to lay hands on, attack, assail (opp.:

    manus abstinere ab aliquo): pro re quisque manus adfert (sc. ad pugnam),

    Cic. Verr. 2, 1, 26:

    domino a familiā suā manus adlatas esse,

    id. Quint. 27:

    intellegimus eum detrudi, cui manus adferuntur,

    id. Caecin. 17:

    qui sit improbissimus, manus ei adferantur, effodiantur oculi,

    id. Rep. 3, 17 Creuz. al.: sibi manus, to lay hands on one's self, to commit suicide: Qui quidem manus, quas justius in Lepidi perniciem animāsset, sibi adferre conatus est, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23.—Also of things: manus templo, to rob or plunder, Cic. Verr. 2, 1, 18:

    bonis alienis,

    id. Off. 2, 15:

    manus suis vulneribus,

    to tear open, id. Att. 3, 15 (a little before:

    ne rescindam ipse dolorem meum): manus beneficio suo,

    to nullify, render worthless, Sen. Ben. 2, 5 ext.
    II.
    Esp.
    A.
    To bring, bear, or carry a thing, as news, to report, announce, inform, publish; constr. alicui or ad aliquem aliquid, or acc. with inf. (class.;

    in the histt., esp. in Livy, very freq.): ea adferam eaque ut nuntiem, etc.,

    Plaut. Am. prol. 9:

    istud quod adfers, aures exspectant meae,

    id. As. 2, 2, 65; Ter. Phorm. prol. 22:

    calamitas tanta fuit, ut eam non ex proelio nuntius, sed ex sermone rumor adferret,

    Cic. Imp. Pomp. 9, 25:

    si ei subito sit adlatum periculum patriae,

    id. Off. 1, 43, 154:

    nihil novi ad nos adferebatur,

    id. Fam. 2, 14; id. Att. 6, 8: rumores, qui de me adferuntur, Cic. Fil. ap. Cic. Fam. 16, 21:

    Caelium ad illam adtulisse, se aurum quaerere,

    id. Cael. 24; so id. Fam. 5, 2 al.:

    magnum enim, quod adferebant, videbatur,

    Caes. B. C. 3, 15 Dint.:

    cum crebri adferrent nuntii, male rem gerere Darium,

    Nep. 3, 3:

    haud vana adtulere,

    Liv. 4, 37; 6, 31:

    exploratores missi adtulerunt quieta omnia apud Gallos esse,

    id. 8, 17 Drak.:

    per idem tempus rebellāsse Etruscos adlatum est,

    word was brought, id. 10, 45 al.:

    idem ex Hispaniā adlatum,

    Tac. H. 1, 76:

    esse, qui magnum nescio quid adferret,

    Suet. Dom. 16; Luc. 1, 475:

    scelus adtulit umbris,

    Val. Fl. 3, 172 al. —So of instruction: doctrinam, Vulg. prol. Eccli.; ib. 2 Joan. 10.—
    B.
    To bring a thing on one, i.e. to cause, occasion, effect, give, impart; esp. of states of mind:

    aegritudinem alicui,

    Ter. Heaut. 4, 3, 2:

    alicui molestiam,

    id. Hec. 3, 2, 9:

    populo Romano pacem, tranquillitatem, otium, concordiam,

    Cic. Mur. 1:

    alicui multas lacrimas, magnam cladem,

    id. N. D. 2, 3, 7:

    ipsa detractio molestiae consecutionem adfert voluptatis,

    id. Fin. 1, 11, 37; so,

    adferre auctoritatem et fidem orationi,

    id. Phil. 12, 7:

    metum,

    id. Verr. 2, 5, 25:

    dolorem,

    id. Sull. 1:

    luctum et egestatem,

    id. Rosc. Am. 5:

    consolationem,

    id. Att. 10, 4:

    delectationem,

    id. Fam. 7, 1 al.:

    detrimentum,

    Caes. B. C. 2, 82:

    taedium,

    Plin. 15, 2, 3, § 7:

    dolorem capitis,

    id. 23, 1, 18:

    gaudium,

    Plin. Ep. 10, 2, 1 al. —
    C.
    To bring forwards, allege, assert, adduce, as an excuse, reason, etc.:

    quam causam adferam?

    Ter. Heaut. 4, 3, 23:

    justas causas adfers,

    Cic. Att. 11, 15;

    also without causa: rationes quoque, cur hoc ita sit, adferendas puto,

    id. Fin. 5, 10, 27; cf. id. Fam. 4, 13:

    idque me non ad meam defensionem adtulisse,

    id. Caecin. 29, 85:

    ad ea, quae dixi, adfer, si quid habes,

    id. Att. 7: nihil igitur adferunt, qui in re gerendā versari senectutem negant, they bring forwards nothing to the purpose, who, etc., id. Sen. 6; id. de Or. 2, 53, 215:

    quid enim poterit dicere?... an aetatem adferet?

    i. e. as an excuse, id. ib. 2, 89, 364.—Also absol.:

    Quid sit enim corpus sentire, quis adferet umquam...?

    will bring forwards an explanation, Lucr. 3, 354 (cf. reddo absol. in same sense, id. 1, 566):

    et, cur credam, adferre possum,

    Cic. Tusc. 1, 29, 70; 3, 23, 55.—
    D.
    Adferre aliquid = conducere, conferre aliquid, to contribute any thing to a definite object, to be useful in any thing, to help, assist; constr. with ad, with dat., or absol.:

    quam ad rem magnum adtulimus adjumentum hominibus nostris,

    Cic. Off. 1, 1:

    negat Epicurus diuturnitatem temporis ad beate vivendum aliquid adferre,

    id. Fin. 2, 27, 87:

    quidquid ad rem publicam adtulimus, si modo aliquid adtulimus,

    id. Off. 1, 44, 155:

    illa praesidia non adferunt oratori aliquid, ne, etc.,

    id. Mil. 1: aliquid adtulimus etiam nos, id. Planc. 10, 24:

    quid enim oves aliud adferunt, nisi, etc.,

    id. N. D. 2, 63.—
    E.
    Very rare in class. period, to bring forth as a product, to yield, bear, produce, = fero:

    agri fertiles, qui multo plus adferunt, quam acceperunt,

    Cic. Off. 1, 15:

    herbam adferentem semen,

    Vulg. Gen. 1, 29:

    arva non adferent cibum,

    ib. Hab. 3, 17: lignum adtulit fructum, ib. Joel, 2, 22; ib. Apoc. 22, 2:

    ager fructum,

    ib. Luc. 12, 16 al.

    Lewis & Short latin dictionary > adfero

  • 12 affero

    af-fĕro (better adf-), attŭli (adt-, better att-), allātum (adl-), afferre (adf-), v. a.; constr. aliquid ad aliquem or alicui.
    I.
    In gen., to bring, take, carry or convey a thing to a place (of portable things, while adducere denotes the leading or conducting of men, animals, etc.), lit. and trop.
    A.
    Lit.:

    lumen,

    Enn. Ann. 1, 40:

    viginti minas,

    Plaut. As. 1, 3, 78; 1, 3, 87 al.:

    adtuli hunc.—Quid, adtulisti?—Adduxi volui dicere,

    id. Ps. 2, 4, 21:

    tandem bruma nives adfert,

    Lucr. 5, 746: adlatus est acipenser, Cic. ap. Macr. S. 2, 12:

    adfer huc scyphos,

    Hor. Epod. 9, 33:

    nuces,

    Juv. 5, 144:

    cibum pede ad rostrum veluti manu,

    Plin. 10, 46, 63, § 129:

    pauxillum aquae,

    Vulg. Gen. 18, 4:

    caput ejus,

    ib. Marc. 6, 28.—With de in part. sense:

    adferte nobis de fructibus terrae,

    Vulg. Num. 13, 21; ib. Joan. 21, 10 (as lit. rendering of the Greek).—So of letters:

    adferre litteras, ad aliquem or alicui,

    Cic. Att. 8, 6; id. Imp. Pomp. 2; Liv. 22, 11 al.: adferre se ad aliquem locum, to betake one's self to a place, to go or come to (opp. auferre se ab aliquo, to withdraw from, to leave, only poet.):

    huc me adfero,

    Plaut. Am. 3, 4, 6; Ter. And. 4, 5, 12 Bentl.:

    Fatis huc te poscentibus adfers,

    Verg. A. 8, 477:

    sese a moenibus,

    id. ib. 3, 345.—So pass. adferri:

    urbem adferimur,

    are driven, come, Verg. A. 7, 217;

    and adferre pedem: abite illuc, unde malum pedem adtulistis,

    id. Cat. 14, 21.— To bring near, extend, = porrigo (eccl. Lat.):

    adfer manum tuam,

    reach hither, Vulg. Joan. 20, 27.—
    B.
    Trop., to bring to, upon, in a good or bad sense.
    (α).
    In bon. part.:

    pacem ad vos adfero,

    Plaut. Am. prol. 32:

    hic Stoicus genus sermonum adfert non liquidum,

    i.e. makes use of, Cic. de Or. 2, 38, 159:

    nihil ostentationis aut imitationis adferre,

    id. ib. 3, 12, 45:

    non minus adferret ad dicendum auctoritatis quam facultatis,

    id. Mur. 2, 4:

    consulatum in familiam,

    id. Phil. 9, 2:

    animum vacuum ad scribendas res difficiles,

    id. Att. 12, 38:

    tibi benedictionem,

    Vulg. Gen. 33, 11:

    Domino gloriam,

    ib. 1 Par. 16, 28; ib. Apoc. 21, 26: ignominiam, ib. Osee, 4, 18.—
    (β).
    In mal. part.:

    bellum in patriam,

    Ov. M. 12, 5:

    nisi etiam illuc pervenerint (canes), ut in dominum adferant dentes,

    to use their teeth against their master, Varr. R. R. 2, 9, 9:

    adferam super eos mala,

    Vulg. Jer. 23, 12:

    Quam accusationem adfertis adversus hominem hunc?

    id. Joan. 18, 29: quod gustatum adfert mortem, ib. Job, 6, 6: vim adferre alicui for inferre, to use force against or offer violence to one, Cic. Phil. 2, 7; id. Verr. 2, 1, 26; Liv. 9, 16; 42, 29 Drak.; Ov. H. 17, 21 Heins.; id. A. A. 1, 679; Suet. Oth. 12 al.: manus adferre alicui, in a bad sense, to lay hands on, attack, assail (opp.:

    manus abstinere ab aliquo): pro re quisque manus adfert (sc. ad pugnam),

    Cic. Verr. 2, 1, 26:

    domino a familiā suā manus adlatas esse,

    id. Quint. 27:

    intellegimus eum detrudi, cui manus adferuntur,

    id. Caecin. 17:

    qui sit improbissimus, manus ei adferantur, effodiantur oculi,

    id. Rep. 3, 17 Creuz. al.: sibi manus, to lay hands on one's self, to commit suicide: Qui quidem manus, quas justius in Lepidi perniciem animāsset, sibi adferre conatus est, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 23.—Also of things: manus templo, to rob or plunder, Cic. Verr. 2, 1, 18:

    bonis alienis,

    id. Off. 2, 15:

    manus suis vulneribus,

    to tear open, id. Att. 3, 15 (a little before:

    ne rescindam ipse dolorem meum): manus beneficio suo,

    to nullify, render worthless, Sen. Ben. 2, 5 ext.
    II.
    Esp.
    A.
    To bring, bear, or carry a thing, as news, to report, announce, inform, publish; constr. alicui or ad aliquem aliquid, or acc. with inf. (class.;

    in the histt., esp. in Livy, very freq.): ea adferam eaque ut nuntiem, etc.,

    Plaut. Am. prol. 9:

    istud quod adfers, aures exspectant meae,

    id. As. 2, 2, 65; Ter. Phorm. prol. 22:

    calamitas tanta fuit, ut eam non ex proelio nuntius, sed ex sermone rumor adferret,

    Cic. Imp. Pomp. 9, 25:

    si ei subito sit adlatum periculum patriae,

    id. Off. 1, 43, 154:

    nihil novi ad nos adferebatur,

    id. Fam. 2, 14; id. Att. 6, 8: rumores, qui de me adferuntur, Cic. Fil. ap. Cic. Fam. 16, 21:

    Caelium ad illam adtulisse, se aurum quaerere,

    id. Cael. 24; so id. Fam. 5, 2 al.:

    magnum enim, quod adferebant, videbatur,

    Caes. B. C. 3, 15 Dint.:

    cum crebri adferrent nuntii, male rem gerere Darium,

    Nep. 3, 3:

    haud vana adtulere,

    Liv. 4, 37; 6, 31:

    exploratores missi adtulerunt quieta omnia apud Gallos esse,

    id. 8, 17 Drak.:

    per idem tempus rebellāsse Etruscos adlatum est,

    word was brought, id. 10, 45 al.:

    idem ex Hispaniā adlatum,

    Tac. H. 1, 76:

    esse, qui magnum nescio quid adferret,

    Suet. Dom. 16; Luc. 1, 475:

    scelus adtulit umbris,

    Val. Fl. 3, 172 al. —So of instruction: doctrinam, Vulg. prol. Eccli.; ib. 2 Joan. 10.—
    B.
    To bring a thing on one, i.e. to cause, occasion, effect, give, impart; esp. of states of mind:

    aegritudinem alicui,

    Ter. Heaut. 4, 3, 2:

    alicui molestiam,

    id. Hec. 3, 2, 9:

    populo Romano pacem, tranquillitatem, otium, concordiam,

    Cic. Mur. 1:

    alicui multas lacrimas, magnam cladem,

    id. N. D. 2, 3, 7:

    ipsa detractio molestiae consecutionem adfert voluptatis,

    id. Fin. 1, 11, 37; so,

    adferre auctoritatem et fidem orationi,

    id. Phil. 12, 7:

    metum,

    id. Verr. 2, 5, 25:

    dolorem,

    id. Sull. 1:

    luctum et egestatem,

    id. Rosc. Am. 5:

    consolationem,

    id. Att. 10, 4:

    delectationem,

    id. Fam. 7, 1 al.:

    detrimentum,

    Caes. B. C. 2, 82:

    taedium,

    Plin. 15, 2, 3, § 7:

    dolorem capitis,

    id. 23, 1, 18:

    gaudium,

    Plin. Ep. 10, 2, 1 al. —
    C.
    To bring forwards, allege, assert, adduce, as an excuse, reason, etc.:

    quam causam adferam?

    Ter. Heaut. 4, 3, 23:

    justas causas adfers,

    Cic. Att. 11, 15;

    also without causa: rationes quoque, cur hoc ita sit, adferendas puto,

    id. Fin. 5, 10, 27; cf. id. Fam. 4, 13:

    idque me non ad meam defensionem adtulisse,

    id. Caecin. 29, 85:

    ad ea, quae dixi, adfer, si quid habes,

    id. Att. 7: nihil igitur adferunt, qui in re gerendā versari senectutem negant, they bring forwards nothing to the purpose, who, etc., id. Sen. 6; id. de Or. 2, 53, 215:

    quid enim poterit dicere?... an aetatem adferet?

    i. e. as an excuse, id. ib. 2, 89, 364.—Also absol.:

    Quid sit enim corpus sentire, quis adferet umquam...?

    will bring forwards an explanation, Lucr. 3, 354 (cf. reddo absol. in same sense, id. 1, 566):

    et, cur credam, adferre possum,

    Cic. Tusc. 1, 29, 70; 3, 23, 55.—
    D.
    Adferre aliquid = conducere, conferre aliquid, to contribute any thing to a definite object, to be useful in any thing, to help, assist; constr. with ad, with dat., or absol.:

    quam ad rem magnum adtulimus adjumentum hominibus nostris,

    Cic. Off. 1, 1:

    negat Epicurus diuturnitatem temporis ad beate vivendum aliquid adferre,

    id. Fin. 2, 27, 87:

    quidquid ad rem publicam adtulimus, si modo aliquid adtulimus,

    id. Off. 1, 44, 155:

    illa praesidia non adferunt oratori aliquid, ne, etc.,

    id. Mil. 1: aliquid adtulimus etiam nos, id. Planc. 10, 24:

    quid enim oves aliud adferunt, nisi, etc.,

    id. N. D. 2, 63.—
    E.
    Very rare in class. period, to bring forth as a product, to yield, bear, produce, = fero:

    agri fertiles, qui multo plus adferunt, quam acceperunt,

    Cic. Off. 1, 15:

    herbam adferentem semen,

    Vulg. Gen. 1, 29:

    arva non adferent cibum,

    ib. Hab. 3, 17: lignum adtulit fructum, ib. Joel, 2, 22; ib. Apoc. 22, 2:

    ager fructum,

    ib. Luc. 12, 16 al.

    Lewis & Short latin dictionary > affero

  • 13 arctus

        arctus    see artus.
    * * *
    I
    arcta, arctum ADJ
    close, thick, narrow; short; strict; scanty, brief; bow, rainbow (Ecc)
    II
    Big/Little Dipper/Bear, region of celestial pole; North lands/people/direction

    Latin-English dictionary > arctus

  • 14 arctous

    I
    arctoa, arctoum ADJ
    pertaining to the Big/Little Dipper/Bear; northern
    II
    Arctoa, Arctoum ADJ
    northern, arctic, of the far north; occurring in/connected with the far north

    Latin-English dictionary > arctous

  • 15 fere

    fĕrē and fermē ( fĕrĕ, Aus. Epigr. 10, 5, 5), adv. [Sanscr. dhar-, dhar-ami, to bear, support; Gr. root, thra-, in thrênus, stool, thronos, seat; Lat. firmus; cf.: forma, forum. Ferme is perh. a sup. form for ferime, v. Rib. Lat. Part. p. 6 sq. Erroneously, Varr.: ferme dicitur quod nunc fere: utrumque dictum a ferendo, quod id quod fertur est in motu atque adventat, L. L. 7, § 92 Müll.], approximately, closely, in two senses.
    I.
    With the idea of approach predominant, nearly, almost, well-nigh, within a little, for the most part, about (esp. with words of number, quantity, multitude; cf.: plerumque, vulgo).
    a.
    Form fere:

    fere sexennis,

    Plaut. Poen. 4, 2, 80:

    abhinc menses decem fere,

    Ter. Hec. 5, 3, 24; cf.:

    fere abhinc annos quindecim,

    id. Phorm. 5, 8, 28:

    fere in diebus paucis, quibus haec acta sunt, Chrysis vicina haec moritur,

    soon, only a few days after, id. And. 1, 1, 77:

    quinta fere hora,

    about the fifth hour, Cic. Pis. 6, 13:

    hora fere tertia,

    id. Att. 14, 20, 1:

    tertia fere vigilia,

    Caes. B. G. 4, 23, 1:

    sexcentos fere annos,

    Cic. Rep. 1, 48:

    sexto decimo fere anno,

    id. ib. 2, 33:

    anno fere ante, quam consul est declaratus,

    id. ib. 1, 5:

    anno fere centesimo et quadragesimo post mortem Numae,

    id. ib. 2, 15; cf.:

    anno trecentesimo et quinquagesimo fere post Romam conditam,

    id. ib. 1, 16:

    decem fere annis post primos consules,

    id. ib. 2, 32; cf.

    also: decessit fere post annum quartum quam, etc.,

    Nep. Arist. 3 fin.:

    meus fere aequalis,

    Cic. Brut. 48, 179; cf. id. Off. 3, 1, 1:

    ipsa Peloponnesus fere tota in mari est,

    id. Rep. 2, 4, 8; cf.:

    totius fere Galliae legati ad Caesarem gratulatum convenerunt,

    Caes. B. G. 1, 30, 1:

    totis fere a fronte et ab sinistra parte nudatis castris,

    id. ib. 2, 23, 4:

    rerum omnium fere modus,

    Cic. Rep. 6, 18; cf.:

    quam fere omnium constans et moderata ratio vitae,

    id. Clu. 16, 46:

    ex omnibus fere partibus,

    Caes. B. G. 7, 19:

    in reliquis fere rebus,

    id. ib. 6, 13, 3:

    omnes fere,

    Cic. Fam. 6, 10, 3; Caes. B. G. 2, 25, 1; 4, 20, 1; Nep. Arist. 2, 3; id. Chabr. 3, 4; Liv. 21, 60, 9; Suet. Caes. 87;

    and in the order fere omnes,

    Caes. B. G. 5, 13, 1; 5, 23, 4:

    cujus disputationis fuit extremum fere de immortalitate animorum,

    Cic. Lael. 4, 14; cf.: Phalereus ille Demetrius ultimus est fere ex Atticis. Quint. 10, 1, 80: cum fere e regione castris castra poneret, Caes. B. G. 7, 35, 1; id. ib. 3, 12, 1:

    plus fere,

    Plaut. Truc. 1, 1, 45:

    semper fere,

    Cic. de Or. 2, 6, 22:

    satis fere diximus,

    id. Off. 1, 18, 60:

    tantum fere,

    almost only, id. Rep. 2, 18 fin.:

    Lycurgus eadem vidit fere,

    id. ib. 2, 23:

    haec fere,

    id. ib. 1, 34 fin.; cf.:

    hoc fere ab reliquis differunt, quod,

    in this chiefly, Caes. B. G. 6, 18, 3:

    haec fere dicere habui,

    Cic. N. D. 3, 39, 93:

    haec erant fere, quae, etc.,

    id. Fam. 12, 5 fin.; 12, 30 fin.; id. Att. 2, 16, 1; id. Or. 54, 182; id. Ac. 2, 32, 102:

    exposui fere non philosophorum judicia, sed, etc.,

    id. N. D. 1, 16, 42; cf.:

    sic fere componendum, quomodo pronuntiandum erit,

    Quint. 9, 4, 138:

    fere eodem pacto, quo,

    Hor. Ep. 1, 6, 10:

    et fere apparet, quid in invidiam, etc.... dicendum sit,

    Quint. 5, 12, 16.—
    b.
    Form ferme:

    hoc factum est ferme abhinc biennium,

    Plaut. Bacch. 3, 2, 4; so,

    abhinc annos ferme L.,

    Vell. 2, 90 fin.:

    nam ferme ante annos DCCCCL. floruit,

    id. 1, 5, 3:

    intra XII. ferme annos,

    id. 2, 11 fin.:

    duodequadragesimo ferme anno, ex quo regnare coeperat Tarquinius,

    Liv. 1, 40:

    mille ferme delecti propugnatores onerariis imponuntur,

    id. 30, 10; cf.:

    pars ferme dimidia,

    id. 42, 51:

    a quo (flumine) aberat mons ferme milia viginti,

    Sall. J. 48, 3; cf.:

    in tumulo quatuor ferme milia distante ab castris regiis consedit,

    Liv. 30, 8:

    abest ab Carthagine quindecim milia ferme passuum locus,

    id. 30, 9:

    ferme eadem omnia, quae, etc.,

    Ter. Phorm. 5, 7, 21:

    cum ferme cunctos proceres cum honore nominavisset,

    Tac. A. 3, 76:

    mihi quidem aetas acta est ferme,

    for the most part, about, Plaut. Trin. 2, 2, 38.
    II.
    With the idea of nearness or closeness predominant, quite, entirely, just.
    a.
    Form fere:

    domum revortor maestus atque animo fere conturbato,

    quite distracted, Ter. Heaut. 1, 1, 69:

    quod statuas quoque videmus ornatu fere militari,

    quite military, Cic. Off. 1, 18, 61:

    paria esse fere peccata,

    quite equal, Hor. S. 1, 3, 96:

    etsi nobis, qui id aetatis sumus, evigilatum fere est, tamen, etc.,

    entirely, sufficiently, Cic. Rep. 3, 29:

    cum circa hanc fere consultationem disceptatio omnis verteretur,

    just on this debated point, Liv. 36, 7, 1: jamque fere, just now, Enn. ap. Non. 217, 11; and ap. Charis. p. 114 P. (Ann. v. 286 and 580 ed. Vahl.); Verg. A. 3, 135; 5, 327; 835; cf.: jam fere, Enn. ap. Non. 355, 17 (Trag. v. 201 ed. Vahl.); and: jam... fere, id. ap. Varr. L. L. 7, § 46 Müll. (Ann. v. 447 ed. Vahl.):

    sermo qui tum fere multis erat in ore,

    just then, Cic. Lael. 1, 2.—
    b.
    Form ferme: circumvenire video ferme injuria, altogether wrong, Naev. ap. Varr. L. L. 7, § 92 Müll. (Rib. Trag. Fragm. p. 12); cf.: ferme aderant ratibus, just, Enn. ib. § 23 Müll. (Ann. v. 602 ed. Vahl.); so, quod ferme dirum in tempus cecidere Latinae, Cic. Poët. Div. 1, 11, 18; and:

    sed eum constabat virum esse ferme bonum,

    Gell. 14, 2, 5:

    ferme ut quisque rem accurat suam, Sic ei procedunt post principia denique,

    Plaut. Pers. 4, 1, 4; so,

    ferme ut pueri,

    Ter. Hec. 3, 1, 32:

    jam ferme moriens me vocat,

    just dying, id. And. 1, 5, 49.—
    B.
    In partic.
    1.
    With negatives, scarcely, hardly.
    a.
    (= vix, non facile.) Form fere:

    nihil aut non fere multum differre,

    Cic. Brut. 40, 150:

    nemo fere saltat sobrius,

    id. Mur. 6; id. de Or. 1, 25, 116:

    nihil fere intelligit,

    id. Off. 3, 3, 15:

    non fere labitur,

    id. Fin. 1, 6, 18:

    quod non fere ante auctumnum Elaver vado transiri solet,

    Caes. B. G. 7, 35, 1:

    duo spondei non fere jungi patiuntur,

    Quint. 9, 4, 101:

    in se dicere non est fere nisi scurrarum,

    id. 6, 3, 82:

    denique ex bellica victoria non fere quemquam est invidia civium consecuta,

    hardly any one, Cic. Sest. 23, 51:

    rationem sententiae suae non fere reddere,

    id. Tusc. 1, 17, 38:

    nec adhuc fere inveni, qui, etc.,

    id. Att. 7, 6, 1; cf.:

    quod non fere contingit, nisi, etc.,

    id. Lael. 20, 72:

    nec rei fere sane amplius quicquam fuit,

    Ter. Heaut. 1, 1, 3:

    in qua (disputatione) nihil fere, quod magno opere ad rationes omnium rerum pertineret, praetermissum puto,

    Cic. Rep. 1, 8 fin.: tum est Cato locutus;

    quo erat nemo fere senior temporibus illis, nemo prudentior,

    id. Lael. 1, 5:

    dixit, hunc ne in convivio quidem ullo fere interfuisse,

    id. Rosc. Am. 14:

    neque ullum fere totius hiemis tempus sine sollicitudine Caesaris intercessit,

    Caes. B. G. 5, 53, 5: neque enim [p. 736] fere iam est ullus dies occupatus, ut nihil, etc., Quint. 10, 7, 27.—With a neg. interrog.:

    nam quid fere undique placet?

    Quint. 1, 2, 15.—
    b.
    Form ferme:

    hoc non ferme sine magnis principum vitiis evenit,

    Cic. Rep. 1, 45 fin.; id. Tusc. 5, 38, 111:

    quod non ferme decernitur, nisi, etc.,

    Liv. 22, 9, 8; 24, 25, 9:

    voluptatibus erant inferiores, nec pecuniis ferme superiores,

    Cic. Rep. 2, 34 fin.; so,

    nec ferme res antiqua alia est nobilior,

    Liv. 1, 24:

    facio, quod manifesto moechi haud ferme solent,

    Plaut. Poen. 4, 2, 40; so Ter. And. 3, 1, 2:

    haud ferme,

    Liv. 21, 7, 9; 27, 28, 14:

    ut eo nihil ferme quisquam addere posset,

    Cic. Brut. 43, 161:

    quia nemo ferme huc sine damno devortitur,

    Plaut. Men. 2, 1, 39:

    non ferme facilius aliquid tenere,

    Cic. Rep. 2, 5 fin.; 1, 45, 69.—
    2.
    Of time (in the usual course of things; opp. to sometimes, now and then), in general, generally, usually, commonly.
    a.
    Form fere:

    Fit fere, ut, etc.,

    Cic. Rep. 6, 10; cf.:

    jam hoc fere sic fieri solere accepimus,

    id. de Imp. Pomp. 9, 24:

    quod fere solet fieri,

    id. Inv. 1, 29, 46; cf.

    also: ut fere fit,

    id. ib. 2, 4, 14:

    nam fere maxima pars morem hunc homines habent,

    Plaut. Capt. 2, 1, 36:

    quod fere libenter homines id, quod volunt, credunt,

    Caes. B. G. 3, 18, 6:

    aedificio circumdato silva (ut sunt fere domicilia Gallorum, etc.),

    id. ib. 6, 30, 3:

    ruri fere se continebat,

    Ter. Ph. 2, 3, 16:

    nam fere non difficile est invenire, quid, etc.,

    Auct. Her. 2, 18, 27:

    in eum fere est voluntas nostra propensior,

    Cic. Off. 2, 20, 69:

    sic omnia nimia in contraria fere convertuntur,

    id. Rep. 1, 44:

    quod in illis singuli fuissent fere, qui, etc.,

    id. ib. 2, 1:

    nominatim fere referri, quid, etc.,

    id. de Or. 2, 33, 142:

    nigra fere terra,

    commonly black, Verg. G. 2, 203:

    qui timet his adversa, fere miratur eodem quo cupiens pacto,

    Hor. Ep. 1, 6, 9.—Strengthened by plerumque or plerique:

    hic solebamus fere Plerumque eam operiri,

    Ter. Ph. 1, 2, 39; cf.

    corresp. to plerumque: fortuna eos plerumque efficit caecos, quos complexa est: itaque efferuntur fere fastidio et contumacia,

    Cic. Lael. 15, 54:

    adducto fere vultu, plerumque tacitus,

    Suet. Tib. 68:

    non sunt vitiosiores, quam fere plerique, qui avari avaros... reprehendunt,

    Cic. Tusc. 3, 30, 73.—Opp. raro, interdum, saepe:

    fere praedicta aetas laeto solo truncoque tres materias, raro quatuor desiderat,

    Col. 4, 17, 5; cf.:

    fereque id in capillo fit, rarius in barba,

    Cels. 6, 2:

    ipse Circenses ex amicorum fere libertinorumque cenaculis spectabat, interdum e pulvinari,

    Suet. Aug. 15:

    in consulatu pedibus fere, extra consulatum saepe adaperta sella per publicum incessit,

    id. ib. 53.—
    b.
    Form ferme:

    quod ferme evenit,

    Cic. Rep. 1, 42:

    nam ferme apud Numidas in omnibus proeliis magis pedes quam arma tuta sunt,

    Sall. J. 74 fin.:

    inculta ferme vestiuntur virgultis vepribusque,

    Liv. 21, 54:

    intacta invidia media sunt: ad summa ferme tendit,

    id. 45, 35; cf.:

    mobilis et varia est ferme natura malorum,

    Juv. 13, 236:

    ceterum parva quoque (ut ferme principia omnia),

    Liv. 7, 2:

    ut ferme ad nova imperia,

    Tac. A. 2, 2:

    quae antea dictatorum et consulum ferme fuerant beneficia,

    Liv. 9, 30, 3:

    nocte ferme proficiscebantur,

    id. 34, 13, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > fere

См. также в других словарях:

  • Little Bear (book) — Little Bear is a series of children s books, primarily involving the interaction of Little Bear (a small cub) and Mother Bear (Little Bear s Mother). The series was originally published in 1957, written by Else Holmelund Minarik and illustrated… …   Wikipedia

  • Little Bear — may refer to: Little Bear (book), a children s book series written by Else Holmelund Minarik and illustrated by Maurice Sendak Little Bear (TV series), a children s TV series based upon the books The Little Bear Movie, a direct to DVD film that… …   Wikipedia

  • Little Bear Island — ist der Name mehrerer Inseln in den Vereinigten Staaten: Little Bear Island (Orange County, Florida) Little Bear Island (Volusia County, Florida) Little Bear Island (Maine) Little Bear Island (Minnesota) Little Bear Island (New Hampshire) Diese… …   Deutsch Wikipedia

  • Little Bear Production — Pour les articles homonymes, voir Little Bear. Little Bear Production est une société de production cinématographique française, fondée par Bertrand Tavernier. Voir aussi Le site de Little Bear …   Wikipédia en Français

  • Little Bear Lodge — (Биг Беар Лейк,США) Категория отеля: 2 звездочный отель Адрес: 901 West Sherwood B …   Каталог отелей

  • Little Bear — or the n. the constellation Ursa Minor …   English World dictionary

  • Little Bear (TV series) — Infobox television (animated) show name = Little Bear caption = genre = Family format = Children s series creator = Else Holmelund Minarik writer = Nancy Barr starring = Kristin Fairlie, Jennifer Martini, Elizabeth Hanna, Janet Laine Green,… …   Wikipedia

  • Little Bear Peak — Infobox Mountain Name = Little Bear Peak Elevation = 14,037 ft (4,279 m) Location = Colorado, United States Range = Rocky Mountains, Sangre de Cristo Range Coordinates = coord|37|34|00|N|105|29|50|W|type:mountain region:US… …   Wikipedia

  • Little Bear (train) — The Little Bear was the name for a Canadian mixed freight passenger train operated by the Ontario Northland Railway in Northern Ontario.It operated 3 days per week year round and connected Cochrane with Moosonee.During the summer months, the… …   Wikipedia

  • Little Bear Mountain — Infobox Mountain Name=Little Bear Mountain Photo= Caption= Elevation=Unit m|1181|0 Location=Stikine Country, British Columbia, Canada Range=Boundary Ranges Prominence = Coordinates = coord|56|08|N|131|02|W|type:mountain region:CA Topographic Type …   Wikipedia

  • Little Bear Lake (Saskatchewan) — Infobox lake lake name = Little Bear Lake image lake = caption lake = image bathymetry = caption bathymetry = location = Saskatchewan coords = coord|54|19|N|105|21|W|type:waterbody region:CA SK|display=inline,title type = inflow = outflow =… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»