Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

a+learning

  • 41 literatura

    littĕrātūra ( lītĕr-), ae, f. [litterae].
    I.
    A writing formed of letters:

    litteratura constat ex notis litterarum et ex eo, in quo imprimuntur illae notae,

    Cic. Part. 7, 26.—
    * B.
    Transf.:

    Graeca,

    the Greek alphabet, Tac. A. 11, 13.—
    II.
    The science of language, grammar, philology:

    grammatice, quam in Latinum transferentes litteraturam vocaverunt,

    Quint. 2, 1, 4; cf. id. 2, 14, 3:

    prima illa litteratura, per quam pueris elementa traduntur,

    Sen. Ep. 88, 20.—
    III.
    Learning, erudition:

    saecularis,

    Tert. Spect. 18.

    Lewis & Short latin dictionary > literatura

  • 42 literatus

    littĕrātus ( lītĕr-), a, um, adj. [littera], lettered, i. e.
    I.
    Lit., marked with letters, branded:

    ensiculus,

    Plaut. Rud. 4, 4, 112:

    securicula,

    id. ib. 115:

    urna,

    id. ib. 2, 5, 21:

    laminae,

    App. M. 3, p. 137, 7:

    laciniae auro litteratae,

    id. ib. 6, 174, 28:

    servus,

    a branded slave, Plaut. Cas. 2, 6, 49; cf.:

    homunculi frontes litterati,

    App. M. 9, p. 222, 30.—
    II.
    Transf.
    A.
    Learned, liberally educated:

    Canius nec infacetus et satis litteratus,

    Cic. Off. 3, 14, 58:

    et litteratus et disertus,

    id. Brut. 21, 81; id. Mur. 7, 16:

    servi,

    id. Brut. 22, 87:

    quibus ineptiis nec litteratior fit quisquam nec melior,

    Sen. Q. N. 4, 13, 1.—Esp. of the learned expounders of the poets:

    quem litteratissimum fuisse judico,

    Cic. Fam. 9, 16, 4:

    appellatio grammaticorum Graecā consuetudine invaluit: sed initio litterati vocabantur,

    Suet. Gram. 4.—
    B.
    Of or belonging to learning, learned:

    quid est enim dulcius otio litterato,

    learned leisure, Cic. Tusc. 5, 36, 105:

    senectus,

    id. Brut. 76, 265:

    labor,

    App. Mag. 4, p. 276, 8.—Hence, adv.: lit-tĕrātē.
    1.
    With plain letters, in a clear hand:

    rationes perscriptae scite et litterate,

    Cic. Pis. 25, 61.—
    2.
    Transf.
    a.
    To the letter, literally:

    litterate respondere,

    Cic. Harusp. Resp. 8, 17.—
    b.
    Learnedly, scientifically, elegantly, cleverly:

    scriptorum veterum litterate peritus,

    learnedly, critically skilled, Cic. Brut. 56, 205:

    belle et litterate dicta,

    clever sayings, id. de Or. 2, 62, 253.— Comp.:

    litteratius Latine loqui,

    Cic. Brut. 108, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > literatus

  • 43 littera

    littĕra (less correctly lītĕra), ae, f. [lino, q. v.], a letter, a written sign or mark signifying a sound.
    I.
    Lit.:

    cubitum hercle longis litteris signabo jam usquequaque, si quis, etc.,

    Plaut. Rud. 5, 2, 7:

    quid hae locuntur litterae?

    id. Bacch. 4, 7, 3; cf.: quid istae narrant? Tox. Perconctare ex ipsis;

    ipsae tibi narrabunt,

    id. Pers. 4, 3, 29:

    sus rostro si humi A litteram impresserit,

    Cic. Div. 1, 13, 23:

    priscarum litterarum notae,

    id. ib. 2, 41, 85:

    maximis litteris incisum,

    id. Verr. 2, 2, 63, § 154 fin.:

    lenis appellatio litterarum,

    id. Brut. 74, 159:

    suavis appellatio litterarum,

    Quint. 11, 3, 35:

    quae si nostris litteris scribantur,

    id. 12, 10, 28 litterarum ordine, in alphabetical order, Plin. 37, 9, 54, § 138:

    verba primis litteris notare, Prob. de Not. Signif. 1 Huschke: digerere in litteram,

    to arrange alphabetically, Sen. Ep. 68, 18: scire litteras, [p. 1072] to be able to read and write, Plaut. Truc. 4, 2, 23; Vitr. 1, 1, 14:

    nescire litteras,

    not to be able to read and write, id. Clem. 2, 1, 2; Suet. Ner. 10:

    scribere aureis litteris,

    Gai. Inst. 2, 77:

    scientia litterarum,

    the art of writing, Dig. 29, 2, 93:

    facere litteram or litteras,

    to write, Plaut. As. 4, 1, 22; Cic. Ac. 2, 2, 6.—In the language of comedy:

    homo trium litterarum, i. e. fur,

    a thief, Plaut. Aul. 2, 4, 46: litteram ex se longam facere, i. e. to make an I by hanging perpendicularly, to hang one's self:

    neque quicquam meliust mihi, ut opinor, quam ex me ut faciam litteram longam, meum laqueo collum quando obstrinxero,

    id. ib. 1, 1, 37:

    littera salutaris, i. e. A. (absolvo) and tristis, i. e. C. (condemno), which were put on the voting-tablets,

    Cic. Mil. 6, 15.—
    II.
    Transf.
    A.
    Sing.
    1.
    A word, a line:

    ad me litteram numquam misit,

    Cic. Fam. 2, 17, 6: ad litteram, word for word, literally:

    locum ad litteram subjeci,

    Quint. 9, 1, 15.—
    2.
    A handwriting:

    Alexidis manum amabam, quod tam prope accedebat ad similitudinem tuae litterae,

    Cic. Att. 7, 2, 3; cf.:

    arguit ipsorum quos littera,

    Juv. 13, 138 (v. also infra B. 1. fin.).—
    B.
    Usually plur.
    1.
    Littĕrae, ārum, f., a letter, epistle: litteras resignare, to unseal or open a letter, Plaut. Trin. 3, 3, 65:

    ut litterarum ego harum sermonem audio,

    id. Ps. 1, 1, 97; Cic. Att. 1, 13, 1:

    dare alicui litteras ad aliquem,

    id. Cat. 3, 4, 9:

    litteras mittere,

    id. Att. 5, 21, 2:

    reddere alicui,

    id. ib. 5, 21, 4:

    accipere,

    id. ib. 5, 21, 7:

    remittere,

    id. ib. 11, 16, 4:

    nullas iis praeterquam ad te et ad Brutum dedi litteras,

    id. Fam. 3, 7, 1:

    queri apud aliquem per litteras,

    id. Att. 5, 21, 13: invitare aliquem perlitteras id. ib. 13, 2, 2:

    civitatum animos litteris temptare,

    Caes. B. C. 1, 40, 1: litterae missae, a letter sent by a person: litterae allatae, a letter received: hence, liber litterarum missarum et allatarum, a letter-book:

    L. M. (i. e. litterae missae)... L. A. (i. e. litterae allatae), etc.,

    Cic. Font. 4, 8; id. Verr. 2, 3, 71, § 167.—In poets also sometimes in sing.:

    quam legis a rapta Briseide littera venit,

    Ov. H. 3, 1; 5, 2; id. M. 9, 515; Tib. 3, 2, 27; Mart. 10, 73 al.—
    2.
    A writing, document, paper:

    litterae publicae,

    Cic. Verr. 2, 4, 63, § 140; 2, 4, 16, § 35; esp. a written acknowledgment:

    littera poscetur,

    Ov. A. A. 1, 428.—
    3.
    An account-book:

    ratio omnis et litterae,

    Cic. Quint. 11, 37; id. Verr. 2, 4, 12, § 27.—
    4.
    An edict, ordinance:

    praetoris litterae,

    Cic. Verr. 2, 5, 22, § 56:

    litteras revocavit,

    letter of appointment, commission, Suet. Vesp. 8. —
    5.
    Written monuments, records, literature:

    abest historia litteris nostris,

    is wanting in our literature, Cic. Leg. 1, 2, 5:

    Graecae de philosophia litterae,

    philosophical literature, id. Div. 2, 2, 5:

    genus hoc scriptionis nondum satis Latinis litteris illustratae,

    id. Brut. 64, 228; id. Tusc. 1, 1, 1; id. Fin. 1, 2, 4:

    Graecis litteris studere,

    id. Brut. 20, 78:

    damnum Hortensii interitu Latinae litterae fecerunt,

    id. ib. 33, 125:

    nullam artem litteris sine interprete et sine aliqua exercitatione percipi posse,

    merely from books, id. Fam. 7, 19:

    quod litteris exstet, Pherecydes primum dixit animos hominum esse sempiternos,

    id. Tusc. 1, 16, 38:

    parvae et rarae per eadem tempora litterae fuere,

    Liv. 6, 1, 2; 7, 3, 6:

    Etruscae,

    id. 9, 36, 3:

    paucissimos adhuc eloquentes litterae Romanae tulerunt,

    Quint. 10, 1, 123: amor litterarum, id. prooem. 6.—
    6.
    History, inasmuch as it is derived from written monuments:

    cupidissimus litterarum fuit,

    Nep. Cat. 3, 1; id. Pelop. 1:

    parvae et rarae per eadem tempora litterae fuere,

    Liv. 6, 1.—
    7.
    Literary labor, composition:

    omnis varietas litterarum mearum,

    Cic. Fam. 15, 4, 12:

    non nihil temporis tribuit litteris,

    Nep. Hann. 13, 2.—
    8.
    An inscription, Ov. M. 11, 706.—
    9.
    Learning, the sciences, liberal education, scholarship, letters:

    sit mihi orator tinctus litteris: audierit aliquid, legerit,

    Cic. de Or. 2, 20, 85:

    erant in eo plurimae litterae,

    id. Brut. 76, 265:

    homo communium litterarum, et politioris humanitatis non expers,

    id. de Or. 2, 7, 28:

    homo sine ingenio, sine litteris,

    id. Verr. 2, 4, 44, § 98:

    fuit in illo ingenium, ratio, memoria, litterae, cura, cogitatio, diligentia,

    id. Phil. 2, 45, 116:

    mihi nihil libri, nihil litterae, nihil doctrina prodest,

    id. Att. 9, 10, 2:

    litterarum scientia,

    id. Brut. 42, 153:

    litterarum coguitio,

    id. de Or. 3, 32, 127: nescire litteras, to be without a liberal education, id. Brut. 74, 259:

    altiores litterae,

    magic, Plin. 14, 4, 5, § 51.—Comically of the art of love: Litteras didicisti;

    quando scis, sine alios discere,

    Plaut. Truc. 4, 2, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > littera

  • 44 Litterae

    littĕra (less correctly lītĕra), ae, f. [lino, q. v.], a letter, a written sign or mark signifying a sound.
    I.
    Lit.:

    cubitum hercle longis litteris signabo jam usquequaque, si quis, etc.,

    Plaut. Rud. 5, 2, 7:

    quid hae locuntur litterae?

    id. Bacch. 4, 7, 3; cf.: quid istae narrant? Tox. Perconctare ex ipsis;

    ipsae tibi narrabunt,

    id. Pers. 4, 3, 29:

    sus rostro si humi A litteram impresserit,

    Cic. Div. 1, 13, 23:

    priscarum litterarum notae,

    id. ib. 2, 41, 85:

    maximis litteris incisum,

    id. Verr. 2, 2, 63, § 154 fin.:

    lenis appellatio litterarum,

    id. Brut. 74, 159:

    suavis appellatio litterarum,

    Quint. 11, 3, 35:

    quae si nostris litteris scribantur,

    id. 12, 10, 28 litterarum ordine, in alphabetical order, Plin. 37, 9, 54, § 138:

    verba primis litteris notare, Prob. de Not. Signif. 1 Huschke: digerere in litteram,

    to arrange alphabetically, Sen. Ep. 68, 18: scire litteras, [p. 1072] to be able to read and write, Plaut. Truc. 4, 2, 23; Vitr. 1, 1, 14:

    nescire litteras,

    not to be able to read and write, id. Clem. 2, 1, 2; Suet. Ner. 10:

    scribere aureis litteris,

    Gai. Inst. 2, 77:

    scientia litterarum,

    the art of writing, Dig. 29, 2, 93:

    facere litteram or litteras,

    to write, Plaut. As. 4, 1, 22; Cic. Ac. 2, 2, 6.—In the language of comedy:

    homo trium litterarum, i. e. fur,

    a thief, Plaut. Aul. 2, 4, 46: litteram ex se longam facere, i. e. to make an I by hanging perpendicularly, to hang one's self:

    neque quicquam meliust mihi, ut opinor, quam ex me ut faciam litteram longam, meum laqueo collum quando obstrinxero,

    id. ib. 1, 1, 37:

    littera salutaris, i. e. A. (absolvo) and tristis, i. e. C. (condemno), which were put on the voting-tablets,

    Cic. Mil. 6, 15.—
    II.
    Transf.
    A.
    Sing.
    1.
    A word, a line:

    ad me litteram numquam misit,

    Cic. Fam. 2, 17, 6: ad litteram, word for word, literally:

    locum ad litteram subjeci,

    Quint. 9, 1, 15.—
    2.
    A handwriting:

    Alexidis manum amabam, quod tam prope accedebat ad similitudinem tuae litterae,

    Cic. Att. 7, 2, 3; cf.:

    arguit ipsorum quos littera,

    Juv. 13, 138 (v. also infra B. 1. fin.).—
    B.
    Usually plur.
    1.
    Littĕrae, ārum, f., a letter, epistle: litteras resignare, to unseal or open a letter, Plaut. Trin. 3, 3, 65:

    ut litterarum ego harum sermonem audio,

    id. Ps. 1, 1, 97; Cic. Att. 1, 13, 1:

    dare alicui litteras ad aliquem,

    id. Cat. 3, 4, 9:

    litteras mittere,

    id. Att. 5, 21, 2:

    reddere alicui,

    id. ib. 5, 21, 4:

    accipere,

    id. ib. 5, 21, 7:

    remittere,

    id. ib. 11, 16, 4:

    nullas iis praeterquam ad te et ad Brutum dedi litteras,

    id. Fam. 3, 7, 1:

    queri apud aliquem per litteras,

    id. Att. 5, 21, 13: invitare aliquem perlitteras id. ib. 13, 2, 2:

    civitatum animos litteris temptare,

    Caes. B. C. 1, 40, 1: litterae missae, a letter sent by a person: litterae allatae, a letter received: hence, liber litterarum missarum et allatarum, a letter-book:

    L. M. (i. e. litterae missae)... L. A. (i. e. litterae allatae), etc.,

    Cic. Font. 4, 8; id. Verr. 2, 3, 71, § 167.—In poets also sometimes in sing.:

    quam legis a rapta Briseide littera venit,

    Ov. H. 3, 1; 5, 2; id. M. 9, 515; Tib. 3, 2, 27; Mart. 10, 73 al.—
    2.
    A writing, document, paper:

    litterae publicae,

    Cic. Verr. 2, 4, 63, § 140; 2, 4, 16, § 35; esp. a written acknowledgment:

    littera poscetur,

    Ov. A. A. 1, 428.—
    3.
    An account-book:

    ratio omnis et litterae,

    Cic. Quint. 11, 37; id. Verr. 2, 4, 12, § 27.—
    4.
    An edict, ordinance:

    praetoris litterae,

    Cic. Verr. 2, 5, 22, § 56:

    litteras revocavit,

    letter of appointment, commission, Suet. Vesp. 8. —
    5.
    Written monuments, records, literature:

    abest historia litteris nostris,

    is wanting in our literature, Cic. Leg. 1, 2, 5:

    Graecae de philosophia litterae,

    philosophical literature, id. Div. 2, 2, 5:

    genus hoc scriptionis nondum satis Latinis litteris illustratae,

    id. Brut. 64, 228; id. Tusc. 1, 1, 1; id. Fin. 1, 2, 4:

    Graecis litteris studere,

    id. Brut. 20, 78:

    damnum Hortensii interitu Latinae litterae fecerunt,

    id. ib. 33, 125:

    nullam artem litteris sine interprete et sine aliqua exercitatione percipi posse,

    merely from books, id. Fam. 7, 19:

    quod litteris exstet, Pherecydes primum dixit animos hominum esse sempiternos,

    id. Tusc. 1, 16, 38:

    parvae et rarae per eadem tempora litterae fuere,

    Liv. 6, 1, 2; 7, 3, 6:

    Etruscae,

    id. 9, 36, 3:

    paucissimos adhuc eloquentes litterae Romanae tulerunt,

    Quint. 10, 1, 123: amor litterarum, id. prooem. 6.—
    6.
    History, inasmuch as it is derived from written monuments:

    cupidissimus litterarum fuit,

    Nep. Cat. 3, 1; id. Pelop. 1:

    parvae et rarae per eadem tempora litterae fuere,

    Liv. 6, 1.—
    7.
    Literary labor, composition:

    omnis varietas litterarum mearum,

    Cic. Fam. 15, 4, 12:

    non nihil temporis tribuit litteris,

    Nep. Hann. 13, 2.—
    8.
    An inscription, Ov. M. 11, 706.—
    9.
    Learning, the sciences, liberal education, scholarship, letters:

    sit mihi orator tinctus litteris: audierit aliquid, legerit,

    Cic. de Or. 2, 20, 85:

    erant in eo plurimae litterae,

    id. Brut. 76, 265:

    homo communium litterarum, et politioris humanitatis non expers,

    id. de Or. 2, 7, 28:

    homo sine ingenio, sine litteris,

    id. Verr. 2, 4, 44, § 98:

    fuit in illo ingenium, ratio, memoria, litterae, cura, cogitatio, diligentia,

    id. Phil. 2, 45, 116:

    mihi nihil libri, nihil litterae, nihil doctrina prodest,

    id. Att. 9, 10, 2:

    litterarum scientia,

    id. Brut. 42, 153:

    litterarum coguitio,

    id. de Or. 3, 32, 127: nescire litteras, to be without a liberal education, id. Brut. 74, 259:

    altiores litterae,

    magic, Plin. 14, 4, 5, § 51.—Comically of the art of love: Litteras didicisti;

    quando scis, sine alios discere,

    Plaut. Truc. 4, 2, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > Litterae

  • 45 litterator

    littĕrātor ( lītĕr-), ōris, m. [id.].
    * I.
    A teacher of reading and writing, an elementary instructor:

    litterator ruditatem eximit, grammaticus doctrinā instruit,

    App. Flor. p. 363, 5.—
    II.
    Transf., a grammarian, critic, philologist, Cat. 14, 9; Mart. Cap. 3, § 229; cf. Kopp ad loc.—
    B.
    In opp. to litteratus (a man of real learning), a smatterer, sciolist:

    alter litterator fuit, alter litteras sciens,

    Gell. 18, 9, 2; cf. id. 16, 6: Suet. Gram. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > litterator

  • 46 litteratura

    littĕrātūra ( lītĕr-), ae, f. [litterae].
    I.
    A writing formed of letters:

    litteratura constat ex notis litterarum et ex eo, in quo imprimuntur illae notae,

    Cic. Part. 7, 26.—
    * B.
    Transf.:

    Graeca,

    the Greek alphabet, Tac. A. 11, 13.—
    II.
    The science of language, grammar, philology:

    grammatice, quam in Latinum transferentes litteraturam vocaverunt,

    Quint. 2, 1, 4; cf. id. 2, 14, 3:

    prima illa litteratura, per quam pueris elementa traduntur,

    Sen. Ep. 88, 20.—
    III.
    Learning, erudition:

    saecularis,

    Tert. Spect. 18.

    Lewis & Short latin dictionary > litteratura

  • 47 litteratus

    littĕrātus ( lītĕr-), a, um, adj. [littera], lettered, i. e.
    I.
    Lit., marked with letters, branded:

    ensiculus,

    Plaut. Rud. 4, 4, 112:

    securicula,

    id. ib. 115:

    urna,

    id. ib. 2, 5, 21:

    laminae,

    App. M. 3, p. 137, 7:

    laciniae auro litteratae,

    id. ib. 6, 174, 28:

    servus,

    a branded slave, Plaut. Cas. 2, 6, 49; cf.:

    homunculi frontes litterati,

    App. M. 9, p. 222, 30.—
    II.
    Transf.
    A.
    Learned, liberally educated:

    Canius nec infacetus et satis litteratus,

    Cic. Off. 3, 14, 58:

    et litteratus et disertus,

    id. Brut. 21, 81; id. Mur. 7, 16:

    servi,

    id. Brut. 22, 87:

    quibus ineptiis nec litteratior fit quisquam nec melior,

    Sen. Q. N. 4, 13, 1.—Esp. of the learned expounders of the poets:

    quem litteratissimum fuisse judico,

    Cic. Fam. 9, 16, 4:

    appellatio grammaticorum Graecā consuetudine invaluit: sed initio litterati vocabantur,

    Suet. Gram. 4.—
    B.
    Of or belonging to learning, learned:

    quid est enim dulcius otio litterato,

    learned leisure, Cic. Tusc. 5, 36, 105:

    senectus,

    id. Brut. 76, 265:

    labor,

    App. Mag. 4, p. 276, 8.—Hence, adv.: lit-tĕrātē.
    1.
    With plain letters, in a clear hand:

    rationes perscriptae scite et litterate,

    Cic. Pis. 25, 61.—
    2.
    Transf.
    a.
    To the letter, literally:

    litterate respondere,

    Cic. Harusp. Resp. 8, 17.—
    b.
    Learnedly, scientifically, elegantly, cleverly:

    scriptorum veterum litterate peritus,

    learnedly, critically skilled, Cic. Brut. 56, 205:

    belle et litterate dicta,

    clever sayings, id. de Or. 2, 62, 253.— Comp.:

    litteratius Latine loqui,

    Cic. Brut. 108, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > litteratus

  • 48 litterula

    littĕrŭla ( lītĕr-), ae, f. dim. [littera].
    I.
    A little letter, Cic. Att. 6, 9, 1:

    accepi tuam epistolam vacillantibus litterulis,

    id. Fam. 16, 15, 2.—
    II.
    Transf.: litterulae, ārum.
    A.
    A short letter, a note:

    hoc litterularum exaravi,

    Cic. Att. 12, 1, 1.—
    B.
    Grammatical knowledge, literary learning, liberal studies:

    quem propter litterularum nescio quid libenter vidi,

    Cic. Att. 7, 2, 8:

    litterulae meae oblanguerunt,

    id. Fam. 16, 10, 2; 5, 21, 2:

    litterulis Graecis imbutus,

    Hor. Ep. 2, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > litterula

  • 49 Minerva

    Mĭnerva (old orthogr. Menerva, like magester, leber, etc., acc. to Quint. 1, 4, 17), ae, f. [from the root men, whence mens, memini, moneo, etc.; v. infra], a Roman goddess, identified with the Grecian Pallas Athene, the daughter of Zeus, and the goddess of wisdom, of sense and reflection, of the arts and sciences, of poetry, and of spinning and weaving: Minerva dicta, quod bene moneat. Hanc enim pagani pro sapientiā ponebant; Cornificius vero, quod fingatur pingaturque minitans armis, eandem dictam putat, Paul. ex Fest. p. 123 Müll.; cf. Cic. N. D. 1, 30, 180; 3, 23, 59; Varr. L. L. 5, § 74 Müll.:

    daedala, Enn. ap. Paul. ex Fest. s. v. daedalam, p. 68: Minerva nostra, custos urbis,

    Cic. Fam. 12, 25, 1:

    Minerva Iliensis,

    Ulp. Fragm. 22, 6:

    Aristoteles... Minervam esse Lunam probabilibus argumentis demonstrat,

    Arn. 3, 31.—Prov.: pingui or crassā Minervā aliquid facere, without art, skill, or learning, plainly, rudely, Col. 1 praef. § 33; Cic. Lael 5, 19:

    rusticus crassā Minervā,

    Hor. S. 2, 2, 3:

    invitā Minervā,

    contrary to the bent of one's genius or natural abilities, against the grain, Hor. A. P. 385: quia nihil [p. 1146] decet invitā, ut aiunt, Minervā, id est adversante et repugnante naturā, Cic. Off. 1, 31, 301:

    sus Minervam (docet),

    a stupid man will instruct a wise one, Cic. Ac. 1, 5, 18:

    omnis Minervae homo,

    jack - of - alltrades, Petr. 43, 8: MINERVA MEDICA, i. e. medicina, the goddess of health, Inscr Rein. 11, 81:

    fecit ex ebore aeque Minervam,

    a statue of Minerva, Plin. 34, 8, 19, § 54. — Transf.
    A.
    A working in wool, spinning and weaving:

    tolerare colo vitam tenuique Minervā ( = telā, lanificio),

    Verg. A. 8, 409; Ov. M. 4, 33; Prop. 2, 9, 5.—
    B.
    To form the name of a place.
    1.
    Minervae Arx, v. Minervius, II. B.—
    2.
    Minervae Promontorium, a promontory in Campania, to the south-east of Surrentum, the abode of the Sirens, now Punta della Capanella, Liv. 40, 18, 8; Ov. M. 15, 709.

    Lewis & Short latin dictionary > Minerva

  • 50 Minervalia

    Mĭnervālis, e, adj. [Minerva], of or belonging to Minerva (to learning, good sense, etc.), Minervan (post-class.):

    artes,

    Tert. Spect. 11 fin.:

    munus,

    Hier. Ep. ad Ephes. 6, 4:

    MAGISTER,

    Inscr. Orell. 2421.— In plur. subst.: Mĭnervālĭa, ĭum, n., festivities in honor of Minerva, Sergius, p. 1846 P

    Lewis & Short latin dictionary > Minervalia

  • 51 Minervalis

    Mĭnervālis, e, adj. [Minerva], of or belonging to Minerva (to learning, good sense, etc.), Minervan (post-class.):

    artes,

    Tert. Spect. 11 fin.:

    munus,

    Hier. Ep. ad Ephes. 6, 4:

    MAGISTER,

    Inscr. Orell. 2421.— In plur. subst.: Mĭnervālĭa, ĭum, n., festivities in honor of Minerva, Sergius, p. 1846 P

    Lewis & Short latin dictionary > Minervalis

  • 52 Paedia

    Paedīa, ae, f., = paideia (personified), a doctrine, learning, Mart. Cap. 7, 728; cf. id. 6, 578.

    Lewis & Short latin dictionary > Paedia

  • 53 philologia

    phĭlŏlŏgĭa, ae, f., = philologia.
    I.
    In gen., love of learning or letters, literary pursuits, the study of polite literature (class.):

    ne et opera et oleum philologiae nostrae perierit,

    Cic. Att. 2, 17, 1; Vitr. 7 praef. §

    4: Homerus philologiae omnis dux,

    id. ib. —
    II.
    In partic., explanation, interpretation of the writings of others, philology (post-Aug.):

    quae philosophia fuit, facta est philologia,

    Sen. Ep. 108, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > philologia

  • 54 philologus

    phĭlŏlŏgus, a, um, adj., = philologos.
    I.
    Of or belonging to learning, learned, literary:

    philologis et philotechnis rebus me delectans,

    Vitr. 6 prooem. 4:

    homines,

    Sen. Apoc. 5, 4.—
    II.
    Esp. of persons.
    A.
    Scholarly, learned, versed in history, antiquities, and literature (implying a broader culture than grammaticus, litterator;

    v. Krebs, Antibarb. 863 sq.): homines nobiles illi quidem, sed nullo modo philologi,

    Cic. Att. 13, 12, 3.— Subst.: phĭlŏlŏgus, i, m. —
    B.
    In gen., a person engaged in learned or literary pursuits, a man of letters, learned man, scholar (class.):

    Atteius Philologi appellationem assumpsisse videtur, quia, sicut Eratosthenes, qui primus hoc cognomen sibi vindicavit, multiplici variāque doctrinā censebatur,

    Suet. Gram. 10: cum Ciceronis librum de republicā prendit hinc philologus aliquis, hinc grammaticus, hinc philosophiae deditus, alius alio curam suam mittit;

    ... hoc subnotat (philologus): duos Romanos reges esse, etc.,

    Sen. Ep. 108, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > philologus

  • 55 scholastica

    I.
    Adj. = scholastikos, of or belonging to a school, scholastic (post-Aug., and in gen. referring to the schools of rhetoric):

    controversiae,

    Quint. 4, 2, 92; 4, 2, 97; Tac. Or. 14 fin.:

    materia,

    Quint. 11, 1, 82:

    declamationes,

    Gell. 15, 1, 1:

    scholasticae atque umbraticae litterae,

    Plin. Ep. 9, 2, 3:

    lex,

    id. ib. 2, 20, 9.— As subst.: schŏlastĭca, ōrum, n. plur., school-exercises:

    in scholasticis nonnumquam evenit, ut pro narratione sit propositio,

    Quint. 4, 2, 30; 7, 1, 14.—
    II.
    Subst.: schŏlastĭcus, i, m., one who teaches or studies rhetoric, a lecturer in the schools, a rhetorician (opp. to a public orator):

    (Isaeus rhetor) annum sexagesimum excessit et adhuc scholasticus tantum est, etc.,

    Plin. Ep. 2, 3, 5 sq.; cf.: nunc adulescentuli nostri deducuntur in scenas scholasticorum qui [p. 1642] rhetores vocantur, quos, etc., Tac. Or. 35; 26 fin.; Suet. Rhet. 6; Quint. 12, 11, 16; Petr. 6:

    contentis scholasticorum clamoribus,

    i. e. with the applause of the scholars, Tac. Or. 15.—Of rhetoricians, who, on account of their knowledge of law, acted as pleaders or advocates in lawsuits, Cod. Th. 8, 10, 2; Aug. Tract. in Joann. 7.—As a term of reproach, a pedant:

    heus tu scholastice,

    App. M. 2, p. 119, 8; Petr. 61, 4.—
    B.
    In gen., a man of learning, a scholar, Alex. Aur. ap. Capit. Maxim. jun. 3; Veg. 4, prooem. § 2; Hier. Vir. Ill. 99 al.—Of a grammarian, Verg. Cat. 7, 4.—Hence, adv.: schŏlastĭcē, rhetorically, Sulp. Sev. Dial. 1, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > scholastica

  • 56 scholastice

    I.
    Adj. = scholastikos, of or belonging to a school, scholastic (post-Aug., and in gen. referring to the schools of rhetoric):

    controversiae,

    Quint. 4, 2, 92; 4, 2, 97; Tac. Or. 14 fin.:

    materia,

    Quint. 11, 1, 82:

    declamationes,

    Gell. 15, 1, 1:

    scholasticae atque umbraticae litterae,

    Plin. Ep. 9, 2, 3:

    lex,

    id. ib. 2, 20, 9.— As subst.: schŏlastĭca, ōrum, n. plur., school-exercises:

    in scholasticis nonnumquam evenit, ut pro narratione sit propositio,

    Quint. 4, 2, 30; 7, 1, 14.—
    II.
    Subst.: schŏlastĭcus, i, m., one who teaches or studies rhetoric, a lecturer in the schools, a rhetorician (opp. to a public orator):

    (Isaeus rhetor) annum sexagesimum excessit et adhuc scholasticus tantum est, etc.,

    Plin. Ep. 2, 3, 5 sq.; cf.: nunc adulescentuli nostri deducuntur in scenas scholasticorum qui [p. 1642] rhetores vocantur, quos, etc., Tac. Or. 35; 26 fin.; Suet. Rhet. 6; Quint. 12, 11, 16; Petr. 6:

    contentis scholasticorum clamoribus,

    i. e. with the applause of the scholars, Tac. Or. 15.—Of rhetoricians, who, on account of their knowledge of law, acted as pleaders or advocates in lawsuits, Cod. Th. 8, 10, 2; Aug. Tract. in Joann. 7.—As a term of reproach, a pedant:

    heus tu scholastice,

    App. M. 2, p. 119, 8; Petr. 61, 4.—
    B.
    In gen., a man of learning, a scholar, Alex. Aur. ap. Capit. Maxim. jun. 3; Veg. 4, prooem. § 2; Hier. Vir. Ill. 99 al.—Of a grammarian, Verg. Cat. 7, 4.—Hence, adv.: schŏlastĭcē, rhetorically, Sulp. Sev. Dial. 1, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > scholastice

  • 57 scholasticus

    I.
    Adj. = scholastikos, of or belonging to a school, scholastic (post-Aug., and in gen. referring to the schools of rhetoric):

    controversiae,

    Quint. 4, 2, 92; 4, 2, 97; Tac. Or. 14 fin.:

    materia,

    Quint. 11, 1, 82:

    declamationes,

    Gell. 15, 1, 1:

    scholasticae atque umbraticae litterae,

    Plin. Ep. 9, 2, 3:

    lex,

    id. ib. 2, 20, 9.— As subst.: schŏlastĭca, ōrum, n. plur., school-exercises:

    in scholasticis nonnumquam evenit, ut pro narratione sit propositio,

    Quint. 4, 2, 30; 7, 1, 14.—
    II.
    Subst.: schŏlastĭcus, i, m., one who teaches or studies rhetoric, a lecturer in the schools, a rhetorician (opp. to a public orator):

    (Isaeus rhetor) annum sexagesimum excessit et adhuc scholasticus tantum est, etc.,

    Plin. Ep. 2, 3, 5 sq.; cf.: nunc adulescentuli nostri deducuntur in scenas scholasticorum qui [p. 1642] rhetores vocantur, quos, etc., Tac. Or. 35; 26 fin.; Suet. Rhet. 6; Quint. 12, 11, 16; Petr. 6:

    contentis scholasticorum clamoribus,

    i. e. with the applause of the scholars, Tac. Or. 15.—Of rhetoricians, who, on account of their knowledge of law, acted as pleaders or advocates in lawsuits, Cod. Th. 8, 10, 2; Aug. Tract. in Joann. 7.—As a term of reproach, a pedant:

    heus tu scholastice,

    App. M. 2, p. 119, 8; Petr. 61, 4.—
    B.
    In gen., a man of learning, a scholar, Alex. Aur. ap. Capit. Maxim. jun. 3; Veg. 4, prooem. § 2; Hier. Vir. Ill. 99 al.—Of a grammarian, Verg. Cat. 7, 4.—Hence, adv.: schŏlastĭcē, rhetorically, Sulp. Sev. Dial. 1, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > scholasticus

  • 58 servile

    servīlis, e, adj. [servus], of or belonging to a slave, slavish, servile (class.).
    I.
    Lit. (syn. famularis):

    tumultus,

    the servile war, insurrection of the slaves, Caes. B. G. 1, 40:

    imperium,

    like that of masters over slaves, Sall. H. 1, 9 Dietsch:

    bellum,

    Flor. 3, 19, 2; Cic. Imp. Pomp. 10, 28:

    terror,

    dread of the slaves, of a servile insurrection, Liv. 3, 16: manus, a band of slaves (with latrones), Hor. Epod. 4, 19:

    capita,

    Liv. 27, 16:

    caput,

    Dig. 4, 5, 3:

    de uxoribus in servilem modum quaestionem habent,

    like slaves, Caes. B. G. 6, 19; cf. Hor. S. 1, 8, 32:

    inscriptio (i. e. triumphi de servis),

    Flor. 3, 19, 8:

    operae (i. e. servis dignae),

    id. 2, 18, 10:

    nil servile habet,

    Hor. S. 2, 7, 111:

    servilia fingere,

    Tac. A. 16, 2:

    caedi discentes, deforme atque servile est,

    Quint. 1, 3, 14; cf.

    verbera,

    Just. 1, 5, 2:

    causa,

    Dig. 4, 5, 3, § 1:

    adfinitates,

    ib. 23, 2, 14, § 3:

    cognationes,

    ib. 23, 2, 14, § 3:

    condicio,

    ib. 48, 20, 1:

    necessitas,

    ib. 3, 8, 19, § 2.—
    II.
    Trop.:

    serviles nuptiae (opp. liberales),

    Plaut. Cas. prol. 68 and 73:

    schema,

    id. Am. prol. 117:

    vestis,

    Cic. Pis, 38, 92:

    color,

    id. ib. 38, 1:

    indoles,

    Liv. 1, 5:

    gestus (with humilis),

    Quint. 11, 3, 83:

    vernilitas,

    id. 1, 11, 2: litterae, i. e. the lower branches of learning (writing, reading, arithmetic, etc.;

    opp. liberales, the higher branches),

    Sen. Tranq. 9:

    jugum,

    Cic. Phil. 1, 2, 6:

    munus,

    id. Sull. 19, 55.—Hence, adv., like a slave, slavishly, servilely. *
    a.
    servīle:

    gemens,

    Claud. B. Gild. 364.—
    b.
    servīlĭter (class.):

    serviliter ficti dominum consalutamus,

    Petr. 117, 6:

    ne quid serviliter muliebriterve faciamus,

    Cic. Tusc. 2, 23, 55; so Tac. H. 1, 36:

    saevire,

    Flor. 1, 23, 1.— Comp. and sup. of the adj. and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > servile

  • 59 servilis

    servīlis, e, adj. [servus], of or belonging to a slave, slavish, servile (class.).
    I.
    Lit. (syn. famularis):

    tumultus,

    the servile war, insurrection of the slaves, Caes. B. G. 1, 40:

    imperium,

    like that of masters over slaves, Sall. H. 1, 9 Dietsch:

    bellum,

    Flor. 3, 19, 2; Cic. Imp. Pomp. 10, 28:

    terror,

    dread of the slaves, of a servile insurrection, Liv. 3, 16: manus, a band of slaves (with latrones), Hor. Epod. 4, 19:

    capita,

    Liv. 27, 16:

    caput,

    Dig. 4, 5, 3:

    de uxoribus in servilem modum quaestionem habent,

    like slaves, Caes. B. G. 6, 19; cf. Hor. S. 1, 8, 32:

    inscriptio (i. e. triumphi de servis),

    Flor. 3, 19, 8:

    operae (i. e. servis dignae),

    id. 2, 18, 10:

    nil servile habet,

    Hor. S. 2, 7, 111:

    servilia fingere,

    Tac. A. 16, 2:

    caedi discentes, deforme atque servile est,

    Quint. 1, 3, 14; cf.

    verbera,

    Just. 1, 5, 2:

    causa,

    Dig. 4, 5, 3, § 1:

    adfinitates,

    ib. 23, 2, 14, § 3:

    cognationes,

    ib. 23, 2, 14, § 3:

    condicio,

    ib. 48, 20, 1:

    necessitas,

    ib. 3, 8, 19, § 2.—
    II.
    Trop.:

    serviles nuptiae (opp. liberales),

    Plaut. Cas. prol. 68 and 73:

    schema,

    id. Am. prol. 117:

    vestis,

    Cic. Pis, 38, 92:

    color,

    id. ib. 38, 1:

    indoles,

    Liv. 1, 5:

    gestus (with humilis),

    Quint. 11, 3, 83:

    vernilitas,

    id. 1, 11, 2: litterae, i. e. the lower branches of learning (writing, reading, arithmetic, etc.;

    opp. liberales, the higher branches),

    Sen. Tranq. 9:

    jugum,

    Cic. Phil. 1, 2, 6:

    munus,

    id. Sull. 19, 55.—Hence, adv., like a slave, slavishly, servilely. *
    a.
    servīle:

    gemens,

    Claud. B. Gild. 364.—
    b.
    servīlĭter (class.):

    serviliter ficti dominum consalutamus,

    Petr. 117, 6:

    ne quid serviliter muliebriterve faciamus,

    Cic. Tusc. 2, 23, 55; so Tac. H. 1, 36:

    saevire,

    Flor. 1, 23, 1.— Comp. and sup. of the adj. and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > servilis

  • 60 serviliter

    servīlis, e, adj. [servus], of or belonging to a slave, slavish, servile (class.).
    I.
    Lit. (syn. famularis):

    tumultus,

    the servile war, insurrection of the slaves, Caes. B. G. 1, 40:

    imperium,

    like that of masters over slaves, Sall. H. 1, 9 Dietsch:

    bellum,

    Flor. 3, 19, 2; Cic. Imp. Pomp. 10, 28:

    terror,

    dread of the slaves, of a servile insurrection, Liv. 3, 16: manus, a band of slaves (with latrones), Hor. Epod. 4, 19:

    capita,

    Liv. 27, 16:

    caput,

    Dig. 4, 5, 3:

    de uxoribus in servilem modum quaestionem habent,

    like slaves, Caes. B. G. 6, 19; cf. Hor. S. 1, 8, 32:

    inscriptio (i. e. triumphi de servis),

    Flor. 3, 19, 8:

    operae (i. e. servis dignae),

    id. 2, 18, 10:

    nil servile habet,

    Hor. S. 2, 7, 111:

    servilia fingere,

    Tac. A. 16, 2:

    caedi discentes, deforme atque servile est,

    Quint. 1, 3, 14; cf.

    verbera,

    Just. 1, 5, 2:

    causa,

    Dig. 4, 5, 3, § 1:

    adfinitates,

    ib. 23, 2, 14, § 3:

    cognationes,

    ib. 23, 2, 14, § 3:

    condicio,

    ib. 48, 20, 1:

    necessitas,

    ib. 3, 8, 19, § 2.—
    II.
    Trop.:

    serviles nuptiae (opp. liberales),

    Plaut. Cas. prol. 68 and 73:

    schema,

    id. Am. prol. 117:

    vestis,

    Cic. Pis, 38, 92:

    color,

    id. ib. 38, 1:

    indoles,

    Liv. 1, 5:

    gestus (with humilis),

    Quint. 11, 3, 83:

    vernilitas,

    id. 1, 11, 2: litterae, i. e. the lower branches of learning (writing, reading, arithmetic, etc.;

    opp. liberales, the higher branches),

    Sen. Tranq. 9:

    jugum,

    Cic. Phil. 1, 2, 6:

    munus,

    id. Sull. 19, 55.—Hence, adv., like a slave, slavishly, servilely. *
    a.
    servīle:

    gemens,

    Claud. B. Gild. 364.—
    b.
    servīlĭter (class.):

    serviliter ficti dominum consalutamus,

    Petr. 117, 6:

    ne quid serviliter muliebriterve faciamus,

    Cic. Tusc. 2, 23, 55; so Tac. H. 1, 36:

    saevire,

    Flor. 1, 23, 1.— Comp. and sup. of the adj. and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > serviliter

См. также в других словарях:

  • Learning Management — is the capacity to design pedagogic strategies that achieve learning outcomes in students. Definition The term Learning Management refers to the capacity to design pedagogic strategies that achieve learning outcomes in students. The emphasis is… …   Wikipedia

  • Learning object metadata — is a data model, usually encoded in XML, used to describe a learning object and similar digital resources used to support learning. The purpose of learning object metadata is to support the reusability of learning objects, to aid discoverability …   Wikipedia

  • Learning log — Learning logs are a personalized learning resource for children. In the learning logs, the children record their responses to learning challenges set by their teachers. Each log is a unique record of the child s thinking and learning. The logs… …   Wikipedia

  • learning — UK US /ˈlɜːnɪŋ/ noun [U] ► the process of getting an understanding of something by studying it or by experience: »Knowledge and learning are essential factors for achieving successful outcomes. »Continuous learning and acquiring new skills are… …   Financial and business terms

  • Learning English Lesson One — Studioalbum von Die Toten Hosen Veröffentlichung 11. November 1991 Label TOT, Virgin …   Deutsch Wikipedia

  • Learning theory — may refer to: * Learning theory (education), the process of how humans learn ** Behaviorism ** cognitivism ** Constructivism (learning theory) ** Connectivism (learning theory) * computational learning theory, a mathematical theory to analyze… …   Wikipedia

  • Learning and Teaching Scotland — infobox Organization name = Learning and Teaching Scotland abbreviation = LTS purpose = Educational headquarters = Glasgow/Dundee region served = Scotland language = English leader title = Chairman leader name = John Mulgrew num staff = 250… …   Wikipedia

  • LEArning EDvantage — is the official website of most Singapore Schools.In line with syllabus changes affecting Primary Mathematics, Secondary Mathematics, Sciences and Humanities, LEAD is launching a new set of interactive courseware.In December 2006, Learning… …   Wikipedia

  • Learning Management System — Pour les articles homonymes, voir LMS. Un LMS (Learning Management System) ou MLE (Managed Learning Environment) ou VLE (Virtual Learning Environment) ou CMS (Course Management System) ou LSS (Learning Support System) est un système logiciel… …   Wikipédia en Français

  • Learning to Breathe — Студийный альбом Switchfoot Дата выпуска …   Википедия

  • Learning to fly — or learn to fly may refer to: * Fledging, a bird, bat or other flighted creature learning how to fly * Flight training, where a person takes lessons to fly an aircraft such as a helicopter or fixed wing aircraft * Learn to Fly , a 1999 song from… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»