Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

Weiser

  • 1 auceps

    auceps, cupis, m. (zsgz. aus aviceps von avis u. capio), der Vogelsteller, Vogelfänger, I) eig.: myropolae, aucupes, Plaut.: aucupes, venatores, piscatores, Varr.: hamiotae aucupesque, Varr. fr.: merulis intentus auceps, Hor.: ab aucupibus in hunc usum nutriti (turdi), Col. – II) übtr.: peritissimum voluptatum aucupem sapientem esse, der sei ein Weiser, der es in Befriedigung der sinnlichen Lust am weitesten gebracht habe, Cic. fr.: auc. syllabarum, Silbenstecher (der Anwalt, der bei dem Beweis aus dem Wortlaut des Gesetzes auf jeden Buchstaben den stärksten Nachdruck legt u. dabei in spitzfindiger Interpretation stark ist), Cic.: ne quis nostro sermoni auceps sit, horche, Plaut.

    lateinisch-deutsches > auceps

  • 2 bulla

    bulla, ae, f. (bullio), die hohle Aufschwellung od. Aufwallung, die Blase, I) eig., die Wasserblase, spumosae aquarum bullae, Eccl.: fons plurimis bullis stellans, Plin.: ut pluvio perlucida caelo surgere bulla solet, Ov. – bildl., v. Vergänglichem, homo est b., Varr. r.r. 1, 1, 1: non pluris sumus quam b., Petr. 42, 4. – II) übtr.: A) der Buckel, der Knopf, a) an Gürteln, aurea bullis cingula, Verg. Aen. 9, 359; u. so ibid. 12, 942. – b) an Türen, iussin in splendorem dari bullas has foribus nostris? Plaut. asin. 426: bullas aureas omnes ex his valvis non dubitavit auferre, Cic. Verr. 4, 124: durch dergl. glückliche u. unglückliche Tage bezeichnet, s. Petr. 30, 4. – c) ein mit einem Stift versehener Knopf als Weiser (l'indice) an der Sonnenuhr, Vitr. 9, 8 (6 od. 9). § 9 sq. – B) bulla aurea, die (nach Fest. p. 322 in v. Sardi) urspr. von den etruskischen Königen u. Lukumonen u. deren Söhnen getragene (dah. Iuven. 5, 164 aurum Etruscum gen.) u. mit der Toga prätexta nach Rom verpflanzte goldene Kapsel, goldene Bulla, die als Amulett (dah. mit magischen Mitteln gegen Faszination versehen) von den Triumphatoren u. von Knaben guter Herkunft (urspr. der patricii, dann übh. der ingenui) um den Hals auf die Brust herabhängend getragen wurde, s. Plin. 33, 10. Macr. sat. 1, 6. § 9 sqq. Plaut. rud. 1171. Liv. 26, 36, 5. Suet. Caes. 84, 4. Flor. 2, 6, 24. Cic. II. Verr. 1, 152 (dazu Ascon., nach dem die Kinder der Libertinen nur eine bulla scortea tragen durften). – Zur Zeit der Mündigkeit wurde zugleich mit der Toga prätexta auch die bulla abgelegt und den Laren geweiht, Pers. 5, 31 (weshalb lares bullati, Petr. 60, 8): dah. dignus bullā, = kindisch, Iuven. 13, 33. – bulla argentea, aus Tändelei auch einem Lieblingshirsche angehängt, Ov. met. 10, 114.

    lateinisch-deutsches > bulla

  • 3 druidae

    druidae (dryidae), ārum, m. u. druidēs, um, m. (derwydd od. dryod altbritisch = »weiser Mann«), die Druiden, die Priesterkaste der alten Kelten, Form -ae, Cic. de div. 1, 90. Tac. ann. 14, 30: Form -des, Caes. b.G. 6, 13 sqq. (auch Hauptst.): Form dryidae, Suet. Claud. 25 R. (auch Variante bei Cic. de div. 1, 90). Vgl. Ihm in Pauly-Wissowa Realenz. V, 1730 ff.

    lateinisch-deutsches > druidae

  • 4 gnomon

    gnōmōn, onis, m. (γνώμων), I) der Zeiger, Weiser an der Sonnenuhr, Vitr. 9, 1, 1. – II) das Winkelmaß, Vitr. 1, 6, 14.

    lateinisch-deutsches > gnomon

  • 5 magus [2]

    2. magus, ī, m. (μάγος), ein Weiser u. Gelehrter bei den Persern, ein Magier, Cic. u.a.: als Zauberer, Beschwörer, Hor. u. Lucan.

    lateinisch-deutsches > magus [2]

  • 6 Thales

    Thalēs, is u. ētis, m. (Θαλης, Genet. Θαλοῦ, u. Θάλης, Genet. Θάλητος), ein Philosoph aus Milet (Milesius), einer von den sieben Weisen, Stifter der ionischen Sekte, Apul. flor. 18. p. 31. Kr. (Hauptst.). Varro r.r. 2, 1, 3. Cic. de nat. deor. 1, 25. Sen. nat. qu. 3, 13, 1. Augustin. de civ. dei 18, 25. Min. Fel. 19, 4: Genet. Thaletis, Mela 1, 17, 1 (1. § 86). Sen. nat. qu. 3, 13, 2 (3, 14, 1). Iuven. 13, 184: Genet. Thalis u. Thaletis, Prob. cath. 23, 18 K.: Dat. Thaleti, Sen. nat. qu. 4, 2, 22. Val. Max. 4, 1. ext. 7. Arnob. 2, 9. Augustin. de civ. dei 18, 25. u. 37: Dat. Thali, Apul. flor. 18. p. 31, 15 Kr.: Akk. Thaletem, Cic. de rep. 1, 25. Mart. Cap. 9. § 926. Serv. Verg. Aen. 3, 241: Akk. Thaleta, Serv. Verg. georg. 4, 363 u. 382: Akk. Thalem, Plaut. Bacch. 122; capt. 274. Cic. de div. 1, 111. Lact. 3, 14, 5: Akk. Thalen, Cic. de or. 3, 137; de div. 2, 58. Apul. flor. 18. p. 30, 23 Kr.: Abl. Thalete, Cic. de rep. 1, 22: Abl. Thale, Cic. de nat. deor. 1, 91. – Appell. = ein Weiser, Plaut. rud. 1003 (vgl. Bacch. 122; capt. 274). – Dav. Thālēticus, a, um, thaletisch, Sidon. carm. 15, 89.

    lateinisch-deutsches > Thales

  • 7 auceps

    auceps, cupis, m. (zsgz. aus aviceps von avis u. capio), der Vogelsteller, Vogelfänger, I) eig.: myropolae, aucupes, Plaut.: aucupes, venatores, piscatores, Varr.: hamiotae aucupesque, Varr. fr.: merulis intentus auceps, Hor.: ab aucupibus in hunc usum nutriti (turdi), Col. – II) übtr.: peritissimum voluptatum aucupem sapientem esse, der sei ein Weiser, der es in Befriedigung der sinnlichen Lust am weitesten gebracht habe, Cic. fr.: auc. syllabarum, Silbenstecher (der Anwalt, der bei dem Beweis aus dem Wortlaut des Gesetzes auf jeden Buchstaben den stärksten Nachdruck legt u. dabei in spitzfindiger Interpretation stark ist), Cic.: ne quis nostro sermoni auceps sit, horche, Plaut.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > auceps

  • 8 bulla

    bulla, ae, f. (bullio), die hohle Aufschwellung od. Aufwallung, die Blase, I) eig., die Wasserblase, spumosae aquarum bullae, Eccl.: fons plurimis bullis stellans, Plin.: ut pluvio perlucida caelo surgere bulla solet, Ov. – bildl., v. Vergänglichem, homo est b., Varr. r.r. 1, 1, 1: non pluris sumus quam b., Petr. 42, 4. – II) übtr.: A) der Buckel, der Knopf, a) an Gürteln, aurea bullis cingula, Verg. Aen. 9, 359; u. so ibid. 12, 942. – b) an Türen, iussin in splendorem dari bullas has foribus nostris? Plaut. asin. 426: bullas aureas omnes ex his valvis non dubitavit auferre, Cic. Verr. 4, 124: durch dergl. glückliche u. unglückliche Tage bezeichnet, s. Petr. 30, 4. – c) ein mit einem Stift versehener Knopf als Weiser (l'indice) an der Sonnenuhr, Vitr. 9, 8 (6 od. 9). § 9 sq. – B) bulla aurea, die (nach Fest. p. 322 in v. Sardi) urspr. von den etruskischen Königen u. Lukumonen u. deren Söhnen getragene (dah. Iuven. 5, 164 aurum Etruscum gen.) u. mit der Toga prätexta nach Rom verpflanzte goldene Kapsel, goldene Bulla, die als Amulett (dah. mit magischen Mitteln gegen Faszination versehen) von den Triumphatoren u. von Knaben guter Herkunft (urspr. der patricii, dann übh. der ingenui) um den Hals auf die Brust herabhängend getragen wurde, s. Plin. 33, 10. Macr. sat. 1, 6. § 9 sqq. Plaut. rud. 1171. Liv. 26, 36,
    ————
    5. Suet. Caes. 84, 4. Flor. 2, 6, 24. Cic. II. Verr. 1, 152 (dazu Ascon., nach dem die Kinder der Libertinen nur eine bulla scortea tragen durften). – Zur Zeit der Mündigkeit wurde zugleich mit der Toga prätexta auch die bulla abgelegt und den Laren geweiht, Pers. 5, 31 (weshalb lares bullati, Petr. 60, 8): dah. dignus bullā, = kindisch, Iuven. 13, 33. – bulla argentea, aus Tändelei auch einem Lieblingshirsche angehängt, Ov. met. 10, 114.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > bulla

  • 9 druidae

    druidae (dryidae), ārum, m. u. druidēs, um, m. (derwydd od. dryod altbritisch = »weiser Mann«), die Druiden, die Priesterkaste der alten Kelten, Form -ae, Cic. de div. 1, 90. Tac. ann. 14, 30: Form -des, Caes. b.G. 6, 13 sqq. (auch Hauptst.): Form dryidae, Suet. Claud. 25 R. (auch Variante bei Cic. de div. 1, 90). Vgl. Ihm in Pauly-Wissowa Realenz. V, 1730 ff.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > druidae

  • 10 gnomon

    gnōmōn, onis, m. (γνώμων), I) der Zeiger, Weiser an der Sonnenuhr, Vitr. 9, 1, 1. – II) das Winkelmaß, Vitr. 1, 6, 14.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > gnomon

  • 11 magus

    1. magus, a, um, zauberisch, magisch, ars, Ov. med. fac. 36: artes, Ov. am. 1, 8, 5: carmen, Sen. Herc. Oet. 467 (470).
    ————————
    2. magus, ī, m. (μάγος), ein Weiser u. Gelehrter bei den Persern, ein Magier, Cic. u.a.: als Zauberer, Beschwörer, Hor. u. Lucan.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > magus

  • 12 Thales

    Thalēs, is u. ētis, m. (Θαλης, Genet. Θαλοῦ, u. Θάλης, Genet. Θάλητος), ein Philosoph aus Milet (Milesius), einer von den sieben Weisen, Stifter der ionischen Sekte, Apul. flor. 18. p. 31. Kr. (Hauptst.). Varro r.r. 2, 1, 3. Cic. de nat. deor. 1, 25. Sen. nat. qu. 3, 13, 1. Augustin. de civ. dei 18, 25. Min. Fel. 19, 4: Genet. Thaletis, Mela 1, 17, 1 (1. § 86). Sen. nat. qu. 3, 13, 2 (3, 14, 1). Iuven. 13, 184: Genet. Thalis u. Thaletis, Prob. cath. 23, 18 K.: Dat. Thaleti, Sen. nat. qu. 4, 2, 22. Val. Max. 4, 1. ext. 7. Arnob. 2, 9. Augustin. de civ. dei 18, 25. u. 37: Dat. Thali, Apul. flor. 18. p. 31, 15 Kr.: Akk. Thaletem, Cic. de rep. 1, 25. Mart. Cap. 9. § 926. Serv. Verg. Aen. 3, 241: Akk. Thaleta, Serv. Verg. georg. 4, 363 u. 382: Akk. Thalem, Plaut. Bacch. 122; capt. 274. Cic. de div. 1, 111. Lact. 3, 14, 5: Akk. Thalen, Cic. de or. 3, 137; de div. 2, 58. Apul. flor. 18. p. 30, 23 Kr.: Abl. Thalete, Cic. de rep. 1, 22: Abl. Thale, Cic. de nat. deor. 1, 91. – Appell. = ein Weiser, Plaut. rud. 1003 (vgl. Bacch. 122; capt. 274). – Dav. Thālēticus, a, um, thaletisch, Sidon. carm. 15, 89.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Thales

См. также в других словарях:

  • Weiser — Weiser …   Deutsch Wörterbuch

  • Weiser — ist der Name von Personen: Alfons Weiser (* 1934), deutscher Theologe Antje Felizia Weiser (* 1967), deutsche Politikerin (SPD) Benno Weiser Varon (1913–2010), israelischer Diplomat Conrad Weiser (1696–1760), Siedler, Dolmetscher und Diplomat… …   Deutsch Wikipedia

  • Weiser — is the name of two towns in the United States:* Weiser, Idaho * Weiser Township, North DakotaSeveral individuals have the surname Weiser: * Conrad Weiser, German pioneer * Grethe Weiser, German actress * Mark Weiser, chief scientist of Xerox PARC …   Wikipedia

  • Weiser — Weiser, ID U.S. city in Idaho Population (2000): 5343 Housing Units (2000): 2207 Land area (2000): 2.342942 sq. miles (6.068192 sq. km) Water area (2000): 0.005296 sq. miles (0.013717 sq. km) Total area (2000): 2.348238 sq. miles (6.081909 sq.… …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • Weiser, ID — U.S. city in Idaho Population (2000): 5343 Housing Units (2000): 2207 Land area (2000): 2.342942 sq. miles (6.068192 sq. km) Water area (2000): 0.005296 sq. miles (0.013717 sq. km) Total area (2000): 2.348238 sq. miles (6.081909 sq. km) FIPS code …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • Weiser — Weiser, 1) eine Person od. ein Werkzeug, welche etwas weisen od. zeigen; 2) die über dem Zifferblatte einer Uhr sich drehenden, fingerartigen Stäbchen, aus deren Stande man in jedem Augenblicke die Zeit erkennt; vgl. Uhr 2) I. E); 3) an der… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Weiser — Weiser, 1) Joseph, Maler, geb. 10. Mai 1847 zu Patschkau in Schlesien, bildete sich unter Wilh. Diez an der Münchener Akademie, ließ sich nach längern Studienreisen in München nieder, wo er zumeist Genrebilder aus dem 17. und 18. Jahrh. malte,… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Weiser — Weiser, Joseph, Maler, geb. 10. Mai 1847 zu Patschkau (Oberschlesien), lebt in München; Szenen aus dem klösterlichen Leben, Atelierbesuch, Verhaftung, Lavoisiers, Unterbrochene Trauung u.a., auch Bildnisse …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Weiser — Meister; Seher; Erleuchteter; Adept; Guru; Wissender; Heiliger * * * Wei|se(r) 〈f. 30 (m. 29)〉 1. jmd., der weise ist, reifer, erfahrener Mensch 2 …   Universal-Lexikon

  • Weiser — La ville de Weiser est le siège du comté de Washington, situé dans l Idaho, aux États Unis. v · sièges de comtés de l’État de l’Idaho …   Wikipédia en Français

  • Weiser — Recorded in many forms including Weis, Weiss, Weisz, Weisse, Weissman, Weiser, Weysser, Vesiman, Vaisman, Veisser and as the prefix to ornamental surnames such as Weissbaum, Weissbecher, Weissburg, and many others, this is an ancient German… …   Surnames reference

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»