Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Vicarĭus

  • 1 vicarius

    vicārĭus, a, um qui remplace, remplaçant.    - vicaria, ae, f.: remplaçante.    - vicaria (praefectura): vice-préfecture.    - vicarius diligentiae meae, Cic.: celui qui hérite de mon zèle.    - vicarius damni, Dig.: celui qui supporte une perte pour un autre.    - vicārĭus, ii, m.: esclave en sous-ordre (dépendant d'un autre esclave).
    * * *
    vicārĭus, a, um qui remplace, remplaçant.    - vicaria, ae, f.: remplaçante.    - vicaria (praefectura): vice-préfecture.    - vicarius diligentiae meae, Cic.: celui qui hérite de mon zèle.    - vicarius damni, Dig.: celui qui supporte une perte pour un autre.    - vicārĭus, ii, m.: esclave en sous-ordre (dépendant d'un autre esclave).
    * * *
        Vicarius, Adiectiuum. Liu. Qui tient la place d'un autre, Vicaire, Lieutenant, Vicegerent.
    \
        Vicariam ei operam impendi. Quintil. J'ay faict pour luy ce qu'il debvoit faire.
    \
        Quibus in rebus ipsi interesse non possumus, in his operae nostrae vicaria fides amicorum supponitur. Cic. Nous choisissons noz amis, esquels nous avons fiance pour nous prester leur peine qui tient place de la nostre en noz affaires.
    \
        Corpus vicarium opponere. Quintil. Exposer son corps pour le corps d'autruy, Mettre corps pour corps.
    \
        Manus vicarias polliceri. Quintil. De labourer et besongner au lieu d'un autre.
    \
        Vicaria mors. Quintil. Qu'on souffre pour un autre.
    \
        Vicarius. Cic. Le serviteur qui sert au maistre varlet d'une maison, Soubzvarlet.
    \
        Vicarius alieni iuris. Cic. Tenant la place d'autruy, et lieutenant ayant pareil droict en son absence.
    \
        Dare vicarium. Cicero. Mettre aucun en sa place pour faire son office.
    \
        Succedere vicarium muneri alterius. Cic. Entrer en la place d'un autre, et faire ce qu'il faisoit.
    \
        Nolite mihi subtrahere vicarium meae diligentiae. Cicero. Ne m'ostez point mon lieutenant qui succede à mon entreprinse et diligence.
    \
        Tu sis illi vicarius meus. Quint. Fay luy le service que je feroye.

    Dictionarium latinogallicum > vicarius

  • 2 vicarius

    vicārius, a, um (vicis), die Stelle einer Person od. Sache vertretend, stellvertretend, I) adi.: anima, Sen. rhet.: manus, Ps. Quint. decl.: mors, statt eines anderen erduldet, Hyg., Sen. rhet. u. Ps. Quint. decl.: praefectura Romae, Amm.: in iis (rebus) operae nostrae vicaria fides amicorum supponitur, Cic. Rosc. Am. 111. – II) subst.: A) vicārius, iī, m., der Stelltvertreter, Vikar, a) übh., Cic. u.a.: diligentiae meae, v. Nachfolger im Konsulate, Cic.: v. diligentiae meae succedit, Colum. – b) der Stellvertreter eines Soldaten, dare vicarios, Cic. Phil. 12, 3: alci vicarium expedire (verschaffen), Liv. 29, 1, 8; vicarium accipere (annehmen), Liv. 29, 1, 9: hunc ego vicarium pro me rei publicae do dicoque, Liv. 5, 18, 5. – c) der Unterbediente, den sich ein anderer Sklave hält, der Untersklave (Ggstz. servus ordinarius), Plaut., Cic. u.a.: vicarius supra coquos, Corp. inscr. Lat. 6, 9261. – d) der Vertreter einer fremden Verbindlichkeit, damni, Papin. dig. 26, 7, 39. § 16. – e) der Statthalter in einer Diözese als Vikar, Stellvertreter des praefectus praet., Africae, Hispaniarum, spät. ICt. – f) der Stellvertreter, Adjutant eines milit. Führers, Cod. Iust. 12, 51, 9: vicarius tribuni, Vizetribun, Treb. Poll. trig. tyr. 10, 4. – B) vicāria, ae, f., a) die Stellvertreterin, übh., se pro coniuge vicariam dare, sich für den Gatten aufopfern, Sen. ad Helv. 17, 4 (19, 5). – b) die Untersklavin, Corp. inscr. Lat. 6, 9425 u. 25062. – c) die Würde eines Vikars des praef. praet. (s. no. A, e), Cod. Theod. 6, 26, 4. Vopisc. Aurel. 10, 2. Amm. 23, 1, 4.

    lateinisch-deutsches > vicarius

  • 3 vicarius

    vicārius, a, um (vicis), die Stelle einer Person od. Sache vertretend, stellvertretend, I) adi.: anima, Sen. rhet.: manus, Ps. Quint. decl.: mors, statt eines anderen erduldet, Hyg., Sen. rhet. u. Ps. Quint. decl.: praefectura Romae, Amm.: in iis (rebus) operae nostrae vicaria fides amicorum supponitur, Cic. Rosc. Am. 111. – II) subst.: A) vicārius, iī, m., der Stelltvertreter, Vikar, a) übh., Cic. u.a.: diligentiae meae, v. Nachfolger im Konsulate, Cic.: v. diligentiae meae succedit, Colum. – b) der Stellvertreter eines Soldaten, dare vicarios, Cic. Phil. 12, 3: alci vicarium expedire (verschaffen), Liv. 29, 1, 8; vicarium accipere (annehmen), Liv. 29, 1, 9: hunc ego vicarium pro me rei publicae do dicoque, Liv. 5, 18, 5. – c) der Unterbediente, den sich ein anderer Sklave hält, der Untersklave (Ggstz. servus ordinarius), Plaut., Cic. u.a.: vicarius supra coquos, Corp. inscr. Lat. 6, 9261. – d) der Vertreter einer fremden Verbindlichkeit, damni, Papin. dig. 26, 7, 39. § 16. – e) der Statthalter in einer Diözese als Vikar, Stellvertreter des praefectus praet., Africae, Hispaniarum, spät. ICt. – f) der Stellvertreter, Adjutant eines milit. Führers, Cod. Iust. 12, 51, 9: vicarius tribuni, Vizetribun, Treb. Poll. trig. tyr. 10, 4. – B) vicāria, ae, f., a) die Stellvertreterin, übh., se pro coniuge vicariam dare, sich für den Gatten aufopfern, Sen. ad Helv. 17, 4 (19, 5). – b)
    ————
    die Untersklavin, Corp. inscr. Lat. 6, 9425 u. 25062. – c) die Würde eines Vikars des praef. praet. (s. no. A, e), Cod. Theod. 6, 26, 4. Vopisc. Aurel. 10, 2. Amm. 23, 1, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vicarius

  • 4 vicārius

        vicārius adv.    [vicis], that supplies a place, substituted, delegated, vicarious: vicaria fides amicorum supponitur.—As subst m., a substitute, deputy, proxy, vicegerent, vicar: succedam ego vicarius tuo muneri: alieni iuris: vicarium tibi expediam, cui tu arma tradas, L.: sive vicarius est seu conservus, i. e. an under-servant, H.
    * * *
    I
    substitute, deputy, one acting for another; successor; slave to do one's work
    II
    vicaria, vicarium ADJ
    substitute; substituted; vicarious; supplying the place of someone/something
    III
    vicarage; its income
    IV

    Latin-English dictionary > vicārius

  • 5 vicarius

    vĭcārĭus, a, um, adj. [vicis], that supplies the place of a person or thing, substituted, delegated, vicarious.
    I.
    Adj.:

    vicaria fides amicorum supponitur,

    Cic. Rosc. Am. 38, 111:

    manus,

    Quint. Decl. 6, 21:

    corpus,

    id. ib. 16, 7:

    mors,

    Hyg. Fab. 243; Quint. Decl. 9 fin.
    II.
    Substt.
    A.
    vĭcārĭus, ii, m., a substitute, deputy, proxy, a locum tenens, vicegerent, vicar:

    succedam ego vicarius tuo muneri,

    Cic. Verr. 2, 4, 37, § 81; 2, 3, 38, § 86; id. Mur. 37, 80; id. Sull. 9, 26; id. Fam. 16, 22, 2; Liv. 29, 1, 8; Hor. C. 3, 24, 16; Dig. 26, 7, 39, § 16:

    diligentiae meae,

    Col. 11, 1, 5.—Esp., an adjutant or lieutenant to a military commander, Cod. Just. 12, 51, 9:

    tribuni,

    a vice - tribune, Treb. Pol. Trig. Tyr. 10, 4.— An under-servant, underslave kept by another slave, Plaut. As. 2, 4, 28; Hor. S. 2, 7, 79; Mart. 2, 18, 7; Dig. 9, 4, 19; 15, 1, 17; Inscr. Marin. Fratr. Arv. 687; cf.

    of the vicarii of such vicarii,

    ib. 775.—
    B.
    vĭcārĭa, ae, f.
    1.
    A female under-slave of another slave, Inscr. Fabr. 304, n. 297; Inscr. Murat. 972, 11.—
    2.
    The post of deputy of the praefectus praetorio, Cod. Th. 6, 26, 4.—
    3.
    A substitute:

    se pro conjuge vicariam dare,

    Sen. ad Helv. 19, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > vicarius

  • 6 vicarius

    vicarius vicarius, a, um замещающий, заменяющий

    Латинско-русский словарь > vicarius

  • 7 vicarius

    vicarius vicarius, i m заместитель

    Латинско-русский словарь > vicarius

  • 8 vicarius

    vicarius vicarius, i m помощник

    Латинско-русский словарь > vicarius

  • 9 vicarius

    I vicārius, a, um [ vicis ]
    замещающий, заменяющий
    II vicārius, ī m.
    v. alieni juris C — представитель чьих-л. прав, т. е. доверенный
    2) помощник раба, раб раба (jam nolo v. esse M)
    3) заместитель praefecti praetorio, наместник, викарий (v. Hispaniarum CJ)

    Латинско-русский словарь > vicarius

  • 10 vicarius

    1) заступник, представитель: a) напр. vic. alieni muneris (1. 13 cf. 1. 4 D. 50, 7);

    b) = succedaneus: vic. damni (1. 39 § 16 D. 26, 7);

    c) помощник невольника, прот. servus ordinarius (1. 25 D. 10, 3);

    vicariorum vicarii (1. 25 eod.);

    d) со времени Константина vicarius стало титулом наместника диоцеза, стоявшего по рангу в классе spectabiles (1. 1 pr. C. 1, 49);

    vic. Africae (inscr. 1. 16 C. 4, 44);

    Hispaniarum inscr. (1. 3 C. 8, 2);

    e) тк. адъютанты главнокомандующих назывались викариями (1. 9 C. 12, 51).

    2) заступающий кого-нб., vicaria custodiae gratia possessio (1. 5 § 1 D. 36, 3);

    iudex vic. прот. ordinarius (1. un. C. 5, 7).

    3) касающийся наместника диоцеза: agens vicariam praefecturam (inscr. 1. 11 C. 1, 18);

    vicaria (sc. dignitas), достоинство такого наместника (1. 1 C. 12, 19).

    4) взаимный, vic. damnis obstricti (1. 3 C. 11, 35);

    vic. fideiussiones (1. 33 § 3 C. 1, 3).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > vicarius

  • 11 vicarius

    -a/um adj A
    vicariant

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > vicarius

  • 12 Vicarius Foraneus (Vicar-Forane, сокр. V.F.)

    Религия: викарий форейнский

    Универсальный англо-русский словарь > Vicarius Foraneus (Vicar-Forane, сокр. V.F.)

  • 13 Vicarius Generalis (vicar-general, сокр. V.G.)

    Религия: генеральный викарий

    Универсальный англо-русский словарь > Vicarius Generalis (vicar-general, сокр. V.G.)

  • 14 Vicarius Foraneus

    Religion: V.F. ("Vicar-Forane"), Vic.For. ("Vicar-Forane")

    Универсальный русско-английский словарь > Vicarius Foraneus

  • 15 Vicarius Generalis

    Religion: V.G. ("vicar-general")

    Универсальный русско-английский словарь > Vicarius Generalis

  • 16 Vicarius Foraneus

    Религия: ("Vicar-Forane", сокр. V.F.) викарий форейнский

    Универсальный англо-русский словарь > Vicarius Foraneus

  • 17 Vicarius Generalis

    Религия: ("vicar-general", сокр. V.G.) генеральный викарий

    Универсальный англо-русский словарь > Vicarius Generalis

  • 18 vicarius non habet vicarium

    אין שליח עושה שליח (כלל משפטי האוסר על מיופה-כוח להעביר את ביצוע מטלתו לידי אדם שלישי)
    * * *
    (ישילש םדא ידיל ותלטמ עוציב תא ריבעהל חוכ-הפוימ לע רסואה יטפשמ ללכ) חילש השוע חילש ןיא

    English-Hebrew dictionary > vicarius non habet vicarium

  • 19 vicarius non habet vicarium

    geen plaatsvervanger maakt een plaatsvervanger (juridische algemeenheid die aan de plaatsvervanger verbiedt een andere plaatsvervanger te sturen)

    English-Dutch dictionary > vicarius non habet vicarium

  • 20 Eleutherodactylus vicarius

    2. RUS
    3. ENG
    4. DEU
    5. FRA
    Ареал обитания: Южная Америка

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Eleutherodactylus vicarius

См. также в других словарях:

  • Vicarius — is a Latin word, meaning substitute or deputy . It is the root and origin of the English word vicar and cognate to the Persian word most familiar in the variant vizier . Originally, in ancient Rome, this was an equivalent to the English vice (as… …   Wikipedia

  • Vicarius —   [v ; lateinisch »Stellvertreter«] der, /...rii,    1) Antike: spätantiker Verwaltungsbeamter; als Stellvertreter eines Prätorianerpräfekten Leiter einer Diözese.    2) Heiliges Römisches Reich: Vicarius imperi|i, der …   Universal-Lexikon

  • Vicarĭus — (lat.), 1) (röm. Ant.), Untergeordneter des Praefectus praetorio; 2) der Statthalter einer Diöcese, s.d. 3); 3) Sklav, welchen ein anderer Sklav zur Leistung der ihm selbst obliegenden Geschäfte gedungen hatte; 4) s. Vicar …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Vicarius — Vicarĭus, s. Vikar; V. Petri, Selbstbezeichnung der Päpste seit 5. Jahrh., seit Hadrian I. stehender Titel …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Vicarius — Vicarius, lat., Vicar, Stellvertreter, Verweser, Hilfsgeistlicher; apostolischer Vicar, ein Prälat, der von dem Papste da aufgestellt wird, wo kein Bischof ist (z.B. in England bis 1851); Vicariat, Amtsverwesung; Vicariatsmünzen, die von den… …   Herders Conversations-Lexikon

  • vicarius — index deputy, proxy, representative (proxy), surrogate Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • vicarius — vgl. vikariierend …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • Vicarius — Als Vicarius (Plural: Vicarii) wurde im römischen Reich ein Stellvertreter insbesondere eines Offiziers oder Beamten bezeichnet. Der deutsche Begriff Vikar leitet sich davon ab. Das Wort erscheint schon bei Cicero oder Livius. Die Funktion eines… …   Deutsch Wikipedia

  • Vicarius — El vicarius fue a partir de Diocleciano el alto cargo de la administración imperial encargado de supervisar el funcionamiento de una diócesis o agrupamiento de provincias del Imperio romano en el siglo IV y el siglo V. El vicarius era nombrado… …   Wikipedia Español

  • Vicarius — Vi|ca|ri|us [vik...] der; , ...rii <aus lat. vicarius »Stellvertreter«> spätantiker Verwaltungsbeamter; Vicarius Christi: ein Titel des Papstes …   Das große Fremdwörterbuch

  • Vicarius — * Es ist ein Vicarius. Als Redensart, verhüllende Bezeichnung eines Mannes, der das weibliche Geschlecht liebt …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»