-
1 vicarius
vicārĭus, a, um qui remplace, remplaçant. - vicaria, ae, f.: remplaçante. - vicaria (praefectura): vice-préfecture. - vicarius diligentiae meae, Cic.: celui qui hérite de mon zèle. - vicarius damni, Dig.: celui qui supporte une perte pour un autre. - vicārĭus, ii, m.: esclave en sous-ordre (dépendant d'un autre esclave).* * *vicārĭus, a, um qui remplace, remplaçant. - vicaria, ae, f.: remplaçante. - vicaria (praefectura): vice-préfecture. - vicarius diligentiae meae, Cic.: celui qui hérite de mon zèle. - vicarius damni, Dig.: celui qui supporte une perte pour un autre. - vicārĭus, ii, m.: esclave en sous-ordre (dépendant d'un autre esclave).* * *Vicarius, Adiectiuum. Liu. Qui tient la place d'un autre, Vicaire, Lieutenant, Vicegerent.\Vicariam ei operam impendi. Quintil. J'ay faict pour luy ce qu'il debvoit faire.\Quibus in rebus ipsi interesse non possumus, in his operae nostrae vicaria fides amicorum supponitur. Cic. Nous choisissons noz amis, esquels nous avons fiance pour nous prester leur peine qui tient place de la nostre en noz affaires.\Corpus vicarium opponere. Quintil. Exposer son corps pour le corps d'autruy, Mettre corps pour corps.\Manus vicarias polliceri. Quintil. De labourer et besongner au lieu d'un autre.\Vicaria mors. Quintil. Qu'on souffre pour un autre.\Vicarius. Cic. Le serviteur qui sert au maistre varlet d'une maison, Soubzvarlet.\Vicarius alieni iuris. Cic. Tenant la place d'autruy, et lieutenant ayant pareil droict en son absence.\Dare vicarium. Cicero. Mettre aucun en sa place pour faire son office.\Succedere vicarium muneri alterius. Cic. Entrer en la place d'un autre, et faire ce qu'il faisoit.\Nolite mihi subtrahere vicarium meae diligentiae. Cicero. Ne m'ostez point mon lieutenant qui succede à mon entreprinse et diligence.\Tu sis illi vicarius meus. Quint. Fay luy le service que je feroye. -
2 vicarius
vicārius, a, um (vicis), die Stelle einer Person od. Sache vertretend, stellvertretend, I) adi.: anima, Sen. rhet.: manus, Ps. Quint. decl.: mors, statt eines anderen erduldet, Hyg., Sen. rhet. u. Ps. Quint. decl.: praefectura Romae, Amm.: in iis (rebus) operae nostrae vicaria fides amicorum supponitur, Cic. Rosc. Am. 111. – II) subst.: A) vicārius, iī, m., der Stelltvertreter, Vikar, a) übh., Cic. u.a.: diligentiae meae, v. Nachfolger im Konsulate, Cic.: v. diligentiae meae succedit, Colum. – b) der Stellvertreter eines Soldaten, dare vicarios, Cic. Phil. 12, 3: alci vicarium expedire (verschaffen), Liv. 29, 1, 8; vicarium accipere (annehmen), Liv. 29, 1, 9: hunc ego vicarium pro me rei publicae do dicoque, Liv. 5, 18, 5. – c) der Unterbediente, den sich ein anderer Sklave hält, der Untersklave (Ggstz. servus ordinarius), Plaut., Cic. u.a.: vicarius supra coquos, Corp. inscr. Lat. 6, 9261. – d) der Vertreter einer fremden Verbindlichkeit, damni, Papin. dig. 26, 7, 39. § 16. – e) der Statthalter in einer Diözese als Vikar, Stellvertreter des praefectus praet., Africae, Hispaniarum, spät. ICt. – f) der Stellvertreter, Adjutant eines milit. Führers, Cod. Iust. 12, 51, 9: vicarius tribuni, Vizetribun, Treb. Poll. trig. tyr. 10, 4. – B) vicāria, ae, f., a) die Stellvertreterin, übh., se pro coniuge vicariam dare, sich für den Gatten aufopfern, Sen. ad Helv. 17, 4 (19, 5). – b) die Untersklavin, Corp. inscr. Lat. 6, 9425 u. 25062. – c) die Würde eines Vikars des praef. praet. (s. no. A, e), Cod. Theod. 6, 26, 4. Vopisc. Aurel. 10, 2. Amm. 23, 1, 4.
-
3 vicarius
vicārius, a, um (vicis), die Stelle einer Person od. Sache vertretend, stellvertretend, I) adi.: anima, Sen. rhet.: manus, Ps. Quint. decl.: mors, statt eines anderen erduldet, Hyg., Sen. rhet. u. Ps. Quint. decl.: praefectura Romae, Amm.: in iis (rebus) operae nostrae vicaria fides amicorum supponitur, Cic. Rosc. Am. 111. – II) subst.: A) vicārius, iī, m., der Stelltvertreter, Vikar, a) übh., Cic. u.a.: diligentiae meae, v. Nachfolger im Konsulate, Cic.: v. diligentiae meae succedit, Colum. – b) der Stellvertreter eines Soldaten, dare vicarios, Cic. Phil. 12, 3: alci vicarium expedire (verschaffen), Liv. 29, 1, 8; vicarium accipere (annehmen), Liv. 29, 1, 9: hunc ego vicarium pro me rei publicae do dicoque, Liv. 5, 18, 5. – c) der Unterbediente, den sich ein anderer Sklave hält, der Untersklave (Ggstz. servus ordinarius), Plaut., Cic. u.a.: vicarius supra coquos, Corp. inscr. Lat. 6, 9261. – d) der Vertreter einer fremden Verbindlichkeit, damni, Papin. dig. 26, 7, 39. § 16. – e) der Statthalter in einer Diözese als Vikar, Stellvertreter des praefectus praet., Africae, Hispaniarum, spät. ICt. – f) der Stellvertreter, Adjutant eines milit. Führers, Cod. Iust. 12, 51, 9: vicarius tribuni, Vizetribun, Treb. Poll. trig. tyr. 10, 4. – B) vicāria, ae, f., a) die Stellvertreterin, übh., se pro coniuge vicariam dare, sich für den Gatten aufopfern, Sen. ad Helv. 17, 4 (19, 5). – b)————die Untersklavin, Corp. inscr. Lat. 6, 9425 u. 25062. – c) die Würde eines Vikars des praef. praet. (s. no. A, e), Cod. Theod. 6, 26, 4. Vopisc. Aurel. 10, 2. Amm. 23, 1, 4.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vicarius
-
4 vicārius
vicārius adv. [vicis], that supplies a place, substituted, delegated, vicarious: vicaria fides amicorum supponitur.—As subst m., a substitute, deputy, proxy, vicegerent, vicar: succedam ego vicarius tuo muneri: alieni iuris: vicarium tibi expediam, cui tu arma tradas, L.: sive vicarius est seu conservus, i. e. an under-servant, H.* * *Isubstitute, deputy, one acting for another; successor; slave to do one's workIIvicaria, vicarium ADJsubstitute; substituted; vicarious; supplying the place of someone/somethingIIIvicarage; its incomeIV -
5 vicarius
vĭcārĭus, a, um, adj. [vicis], that supplies the place of a person or thing, substituted, delegated, vicarious.I.Adj.:II.vicaria fides amicorum supponitur,
Cic. Rosc. Am. 38, 111:manus,
Quint. Decl. 6, 21:corpus,
id. ib. 16, 7:mors,
Hyg. Fab. 243; Quint. Decl. 9 fin. —Substt.A.vĭcārĭus, ii, m., a substitute, deputy, proxy, a locum tenens, vicegerent, vicar:B.succedam ego vicarius tuo muneri,
Cic. Verr. 2, 4, 37, § 81; 2, 3, 38, § 86; id. Mur. 37, 80; id. Sull. 9, 26; id. Fam. 16, 22, 2; Liv. 29, 1, 8; Hor. C. 3, 24, 16; Dig. 26, 7, 39, § 16:diligentiae meae,
Col. 11, 1, 5.—Esp., an adjutant or lieutenant to a military commander, Cod. Just. 12, 51, 9:tribuni,
a vice - tribune, Treb. Pol. Trig. Tyr. 10, 4.— An under-servant, underslave kept by another slave, Plaut. As. 2, 4, 28; Hor. S. 2, 7, 79; Mart. 2, 18, 7; Dig. 9, 4, 19; 15, 1, 17; Inscr. Marin. Fratr. Arv. 687; cf.of the vicarii of such vicarii,
ib. 775.—vĭcārĭa, ae, f.1.A female under-slave of another slave, Inscr. Fabr. 304, n. 297; Inscr. Murat. 972, 11.—2.The post of deputy of the praefectus praetorio, Cod. Th. 6, 26, 4.—3.A substitute:se pro conjuge vicariam dare,
Sen. ad Helv. 19, 5. -
6 vicarius
vicarius vicarius, a, um замещающий, заменяющий -
7 vicarius
vicarius vicarius, i m заместитель -
8 vicarius
vicarius vicarius, i m помощник -
9 vicarius
I vicārius, a, um [ vicis ]замещающий, заменяющийoperae nostrae vicaria fides amicorum supponitur C — мы доверяем друзьям занять наше место при ведении делаII vicārius, ī m.1) заместительsuccedam ego v. tuo muneri C — я замещу (заменю) тебя в исполнении твоей обязанностиv. alieni juris C — представитель чьих-л. прав, т. е. доверенный2) помощник раба, раб раба (jam nolo v. esse M)3) заместитель praefecti praetorio, наместник, викарий (v. Hispaniarum CJ) -
10 vicarius
1) заступник, представитель: a) напр. vic. alieni muneris (1. 13 cf. 1. 4 D. 50, 7);b) = succedaneus: vic. damni (1. 39 § 16 D. 26, 7);
c) помощник невольника, прот. servus ordinarius (1. 25 D. 10, 3);
vicariorum vicarii (1. 25 eod.);
d) со времени Константина vicarius стало титулом наместника диоцеза, стоявшего по рангу в классе spectabiles (1. 1 pr. C. 1, 49);
vic. Africae (inscr. 1. 16 C. 4, 44);
Hispaniarum inscr. (1. 3 C. 8, 2);
2) заступающий кого-нб., vicaria custodiae gratia possessio (1. 5 § 1 D. 36, 3);e) тк. адъютанты главнокомандующих назывались викариями (1. 9 C. 12, 51).
3) касающийся наместника диоцеза: agens vicariam praefecturam (inscr. 1. 11 C. 1, 18);iudex vic. прот. ordinarius (1. un. C. 5, 7).
4) взаимный, vic. damnis obstricti (1. 3 C. 11, 35);vicaria (sc. dignitas), достоинство такого наместника (1. 1 C. 12, 19).
vic. fideiussiones (1. 33 § 3 C. 1, 3).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > vicarius
-
11 vicarius
-a/um adj Avicariant -
12 Vicarius Foraneus (Vicar-Forane, сокр. V.F.)
Религия: викарий форейнскийУниверсальный англо-русский словарь > Vicarius Foraneus (Vicar-Forane, сокр. V.F.)
-
13 Vicarius Generalis (vicar-general, сокр. V.G.)
Религия: генеральный викарийУниверсальный англо-русский словарь > Vicarius Generalis (vicar-general, сокр. V.G.)
-
14 Vicarius Foraneus
Religion: V.F. ("Vicar-Forane"), Vic.For. ("Vicar-Forane") -
15 Vicarius Generalis
Religion: V.G. ("vicar-general")Универсальный русско-английский словарь > Vicarius Generalis
-
16 Vicarius Foraneus
Религия: ("Vicar-Forane", сокр. V.F.) викарий форейнский -
17 Vicarius Generalis
Религия: ("vicar-general", сокр. V.G.) генеральный викарий -
18 vicarius non habet vicarium
אין שליח עושה שליח (כלל משפטי האוסר על מיופה-כוח להעביר את ביצוע מטלתו לידי אדם שלישי)* * *◙ (ישילש םדא ידיל ותלטמ עוציב תא ריבעהל חוכ-הפוימ לע רסואה יטפשמ ללכ) חילש השוע חילש ןיא◄ -
19 vicarius non habet vicarium
geen plaatsvervanger maakt een plaatsvervanger (juridische algemeenheid die aan de plaatsvervanger verbiedt een andere plaatsvervanger te sturen) -
20 Eleutherodactylus vicarius
VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Eleutherodactylus vicarius
См. также в других словарях:
Vicarius — is a Latin word, meaning substitute or deputy . It is the root and origin of the English word vicar and cognate to the Persian word most familiar in the variant vizier . Originally, in ancient Rome, this was an equivalent to the English vice (as… … Wikipedia
Vicarius — [v ; lateinisch »Stellvertreter«] der, /...rii, 1) Antike: spätantiker Verwaltungsbeamter; als Stellvertreter eines Prätorianerpräfekten Leiter einer Diözese. 2) Heiliges Römisches Reich: Vicarius imperi|i, der … Universal-Lexikon
Vicarĭus — (lat.), 1) (röm. Ant.), Untergeordneter des Praefectus praetorio; 2) der Statthalter einer Diöcese, s.d. 3); 3) Sklav, welchen ein anderer Sklav zur Leistung der ihm selbst obliegenden Geschäfte gedungen hatte; 4) s. Vicar … Pierer's Universal-Lexikon
Vicarius — Vicarĭus, s. Vikar; V. Petri, Selbstbezeichnung der Päpste seit 5. Jahrh., seit Hadrian I. stehender Titel … Kleines Konversations-Lexikon
Vicarius — Vicarius, lat., Vicar, Stellvertreter, Verweser, Hilfsgeistlicher; apostolischer Vicar, ein Prälat, der von dem Papste da aufgestellt wird, wo kein Bischof ist (z.B. in England bis 1851); Vicariat, Amtsverwesung; Vicariatsmünzen, die von den… … Herders Conversations-Lexikon
vicarius — index deputy, proxy, representative (proxy), surrogate Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
vicarius — vgl. vikariierend … Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke
Vicarius — Als Vicarius (Plural: Vicarii) wurde im römischen Reich ein Stellvertreter insbesondere eines Offiziers oder Beamten bezeichnet. Der deutsche Begriff Vikar leitet sich davon ab. Das Wort erscheint schon bei Cicero oder Livius. Die Funktion eines… … Deutsch Wikipedia
Vicarius — El vicarius fue a partir de Diocleciano el alto cargo de la administración imperial encargado de supervisar el funcionamiento de una diócesis o agrupamiento de provincias del Imperio romano en el siglo IV y el siglo V. El vicarius era nombrado… … Wikipedia Español
Vicarius — Vi|ca|ri|us [vik...] der; , ...rii <aus lat. vicarius »Stellvertreter«> spätantiker Verwaltungsbeamter; Vicarius Christi: ein Titel des Papstes … Das große Fremdwörterbuch
Vicarius — * Es ist ein Vicarius. Als Redensart, verhüllende Bezeichnung eines Mannes, der das weibliche Geschlecht liebt … Deutsches Sprichwörter-Lexikon