-
1 Verb (das)
verbe -
2 Zeitwort (das)
verbe -
3 verbessern
verbéssernI vt1. исправля́ть (ошибку и т. п.)2. улучша́ть, усоверше́нствовать; повыша́ть (качество, свою квалификацию и т. п.)1. поправля́ться ( в разговоре)2. улучша́ться3. разг. улучша́ть своё́ (служе́бное) положе́ние; поправля́ть свои́ дела́sich wí rtschaftlich verbé ssern — попра́вить свои́ фина́нсовые дела́
-
4 Verbesserungsvorschlag
Verbésserungsvorschlag m -(e)s,..schlägeрационализа́торское предложе́ниеé inen Verbé sserungsvorschlag é inbringen* — внести́ рационализа́торское предложе́ние -
5 verbeult
verbéultI part II от verbeulenII part adj вда́вленный, с вмя́тинами (о металлической посуде и т. п.) -
6 verbergen
verbérgen unr.V. hb tr.V. крия (предмет; чувства); sich verbergen скривам се; der Mond verbarg sich hinter eine Wolke луната се скри зад облак; er hat nichts zu verbergen той няма какво да крие.* * ** tr (vor D) скривам, крия (от); im =borgenen leben живея тихо, незабелязан; -
7 verbessern
verbéssern sw.V. hb tr.V. 1. подобрявам; 2. коригирам, поправям (грешка); sich verbessern 1. подобрявам се (положение); 2. подобрявам си положението (финансово, професионално); 3. коригирам се, поправям се (при говорна грешка).* * *tr поправям, пoдoбрявам; er will sich = bessern гов търси по-добра ра6ота. -
8 verbesserung
Verbésserung f, -en 1. подобряване (на положение, отношения); 2. поправка; корекция.* * *die, -en поправка; подобрение; =s/vorschlag der, e рационализаторско предложение. -
9 verbesserungsfähig
verbésserungsfähig adj можещ да бъде поправен, коригиран, подобрен. -
10 Verbesserungsvorschlag
Verbésserungsvorschlag m рационализаторско предложение. -
11 verbessungsbedürftig
verbéssungsbedürftig adj нуждаещ се от поправка, от корекция. -
12 verbeißen
verbéißen*I vt2. перен. сде́рживать, подавля́ть (что-л.); уде́рживаться (от чего-л.)sich (D ) den Schmerz verbeißen1) подави́ть чу́вство бо́ли, стерпе́ть боль2) скрыть своё́ го́реer kó nnte sich (D ) kaum das Lá chen verbeißen — он е́ле удержа́лся от сме́ха
1. (in A) вцепля́ться (зуба́ми), вгрыза́ться (в кого-л., во что-л.); не отпуска́ть (кого-л.), не выпуска́ть (что-л.)2. (in A) быть одержи́мым (чем-л.); помеша́ться (на какой-л. мысли и т. п.) -
13 verbellen
verbéllen vt охот.обла́ять -
14 verbergen
verbérgen*1. скрыва́ть, пря́тать (кого-л., что-л. от кого-л.)sie verbárg das Gesí cht in den Hä́ nden — она́ закры́ла лицо́ рука́ми
2. убива́ть -
15 Verbesserung
Verbésserung f =, -en1. попра́вка, исправле́ние2. улучше́ние; усоверше́нствование; повыше́ние (качества, квалификации и т. п.) -
16 verbesserungsbedürftig
verbésserungsbedürftig aтре́бующий усоверше́нствования [исправле́ния, дорабо́тки] -
17 verbeugen
-
18 Verbeugung
Verbéugung f =, -enпокло́н -
19 verbeulen
verbéulen vt(по)мя́ть (металлическую посуду и т. п.) -
20 verbessern
1. vt1) исправля́тьéinen Féhler verbéssern — исправля́ть оши́бку
éinen Ártíkel verbéssern — исправля́ть статью́
die Árbeit éines Schülers verbéssern — исправля́ть рабо́ту ученика́
es gefällt ihr nicht, wenn man sie verbéssert — ей не нра́вится, когда́ её поправля́ют
2) улучша́ть, соверше́нствовать, рационализи́роватьdie Láge verbéssern — улучша́ть положе́ние
das Lében verbéssern — улучша́ть жизнь
2. ( sich)die Órdnung verbéssern — улучша́ть поря́док
1) поправля́ться в разговоре, исправля́ть свою́ оши́бку [огово́рку]zuérst ságte er es falsch, áber verbésserte sich sofórt — снача́ла он оговори́лся, но сра́зу же попра́вился
in der Prüfung hat er sich éinige Mále verbéssert — на экза́мене он не́сколько раз поправля́лся [исправля́л свои́ огово́рки]
2) улучша́тьсяdie Láge / das Lében verbéssert sich — положе́ние / жизнь улучша́ется
Deutsch-Russische Wörterbuch der aktiven Wortschatz > verbessern
См. также в других словарях:
verbe — [ vɛrb ] n. m. • 1050 « parole »; lat. verbum « parole » → verve, et aussi « verbe » I ♦ (1170) Mot qui exprime une action, un état, un devenir, et qui présente un système complexe de formes (⇒ conjugaison), notamment dans les langues indo… … Encyclopédie Universelle
vèrbe — m. verbe … Diccionari Personau e Evolutiu
verbe — (vèr b ) s. m. 1° Parole, ton de voix. • Les Israélites, entendant le verbe de ce Philistin, étaient stupéfaits, VOLT. Phil. Bible expl. Saül et David. • Qui donc a mis cette puissance dans le verbe de l homme [la joie que causent les… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
verbe — I. VERBE. s. m. Partie d oraison qui se conjugue par modes & par temps. Verbe actif. verbe passif. verbe neutre. verbe neutre passif. verbe auxiliaire. verbe substantif. verbe regulier. verbe anomal. verbe simple. verbe composé. ce verbe se… … Dictionnaire de l'Académie française
Verbe — Pour les articles homonymes, voir Verbe (homonymie). Le verbe est l une des classes grammaticales. Il est le pivot de la phrase. Il possède des particularités qui lui sont propres. Il est variable en fonction du nombre, du temps, de l aspect, du… … Wikipédia en Français
VERBE — n. m. Parole, ton de voix; il n’est usité que dans cette phrase familière : Avoir le verbe haut, Avoir une voix fort élevée; et figurément, Décider avec hauteur, parler avec présomption. En termes de Grammaire, il désigne la Partie du discours… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
VERBE — s. m. T. de Gram. Partie d oraison qui exprime, soit une action faite ou reçue par le sujet, soit simplement l état ou la qualité du sujet, et qui se conjugue par personnes, par nombres, par temps et par modes. Verbe substantif, actif ou… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
verbė — 2 verbė̃ sf. (4) toks paukštis: Tep buvo tokia verbė̃ paukštė Lz. Apsivertė verbè čertas, kad anas ją daužt! Lz … Dictionary of the Lithuanian Language
VERBE — s. m. T. de Théologie. La seconde personne de la sainte Trinité. Le Verbe éternel. Le Verbe incarné … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
verbe — Le verbe est l element obligatoire de la phrase verbale. Il prend les marques de nombre et de personne de son sujet. Il est egalement le seul element de la phrase qui varie en fonction des temps et des modes : on dit qu il se conjugue. Enfin,… … Glossaire de linguistique computationnelle
verbe — nm. vèrbo (Albanais). Les verbes savoyards comportent sept modes : indicatif (ind.), conditionnel (cond.), subjonctif (subj. ), impératif (ip.), infinitif (inf.), participe (ppr., pp.), adjectif verbal (av. du ppr. et du pp.). Le passé simple (ps … Dictionnaire Français-Savoyard