Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

Sieges

  • 1 победный

    Sieges...

    Русско-немецкий спортивный словарь > победный

  • 2 победный

    Sieges-

    Taschenwörterbuch Russisch-Deutsch > победный

  • 3 завоевать пальму первенства

    v
    pompous. die Palme (des Sieges) erringen, die Palme (des Sieges) erstreben

    Универсальный русско-немецкий словарь > завоевать пальму первенства

  • 4 отмечать день победы

    v
    gener. den Tag des Sieges begehen, den Tag des Sieges würdigen

    Универсальный русско-немецкий словарь > отмечать день победы

  • 5 получить пальму первенства

    v
    gener. die Palme des Sieges erhalten, die Palme des Sieges erringen

    Универсальный русско-немецкий словарь > получить пальму первенства

  • 6 присудить пальму первенства

    v
    gener. (кому-л.) (j-m) die Palme des Sieges reichen, (кому-л.) (j-m) die Palme des Sieges zuerkennen

    Универсальный русско-немецкий словарь > присудить пальму первенства

  • 7 victory

    noun
    Sieg, der ( over über + Akk.); attrib. Sieges-

    achieve victoryden Sieg erringen

    * * *
    plural - victories; noun ((a) defeat of an enemy or rival: Our team has had two defeats and eight victories; At last they experienced the joy of victory.) der Sieg
    * * *
    vic·tory
    [ˈvɪktəri]
    n Sieg m
    this result is a \victory for democracy dieses Ergebnis ist ein Sieg für die Demokratie
    Pyrrhic \victory ( fig) Pyrrhussieg m geh
    to achieve [or gain] a \victory [against sb] [über jdn] einen Sieg davontragen
    to claim \victory den Sieg für sich akk in Anspruch nehmen
    to clinch a \victory [over sb] [über jdn] einen Sieg erringen
    to lead sb to \victory jdn zum Sieg führen
    to score a \victory einen Sieg verbuchen
    to secure \victory sich dat den Sieg sichern
    to win a \victory [in sth] [bei etw dat] einen Sieg erringen
    * * *
    ['vIktərI]
    n
    Sieg m

    to gain or win a victory over sb/sth — einen Sieg über jdn/etw erringen, jdn/etw besiegen

    * * *
    victory [ˈvıktərı; -trı] s
    1. Sieg m:
    he gained the victory over his rival er trug den Sieg über seinen Rivalen davon;
    lead sb to victory jemanden zum Sieg führen;
    the fifth successive game without a victory SPORT das fünfte sieglose Spiel hintereinander;
    victory ceremony Siegerehrung f;
    victory podium ( oder rostrum) Siegespodest n;
    victory pose Siegespose f
    2. fig Sieg m, Triumph m, Erfolg m:
    moral victory moralischer Sieg
    3. Victory Viktoria f, Siegesgöttin f
    V abk
    2. ELEK volt ( volts pl) V
    * * *
    noun
    Sieg, der ( over über + Akk.); attrib. Sieges-
    * * *
    n.
    Sieg -e m.

    English-german dictionary > victory

  • 8 V-J Day

    n
    Tag des Sieges gegen Japan im 2. Weltkrieg
    * * *
    V-J Day s Tag m des Sieges ( der Alliierten über Japan; 15. 8. 1945)

    English-german dictionary > V-J Day

  • 9 winning

    adjective
    1) attrib. siegreich

    winning team — siegreiche Mannschaft; Siegermannschaft, die

    2) attrib. (bringing victory) den Sieg bringend

    winning number — Gewinnzahl, die

    3) (charming) einnehmend; gewinnend [Lächeln]
    * * *
    1) (victorious or successful: the winning candidate.) Sieger-...
    2) (attractive or charming: a winning smile.) gewinnend
    * * *
    win·ning
    [ˈwɪnɪŋ]
    I. adj
    1. attr (that wins) Gewinn-; (in competition) Sieger-; (victorious) siegreich
    to play one's \winning card ( fig) sein Ass [o seinen Trumpf] ausspielen
    the \winning entry die prämierte Einsendung
    \winning number Gewinnzahl f
    on the \winning side auf der Gewinnerseite
    the \winning song der Siegertitel
    to be on a \winning streak eine Glückssträhne haben
    \winning team Siegermannschaft f
    \winning ticket Gewinnschein m
    2. (charming) gewinnend, einnehmend
    with her \winning ways... mit ihrer gewinnenden Art...
    II. n
    \winnings pl Gewinn m
    * * *
    ['wInɪŋ]
    1. adj
    1) (= successful) person, entry der/die gewinnt; horse, team siegreich; goal Sieges-; point, stroke (das Spiel) entscheidend
    2) (= charming) smile, ways gewinnend, einnehmend
    3. pl
    Gewinn m
    * * *
    A s
    1. Gewinnen n, Sieg m
    2. meist pl Gewinn m (besonders beim Spiel)
    a) Grube f
    b) Abbau m
    B adj (adv winningly)
    1. besonders SPORT siegreich, Sieger…, Sieges…:
    winning lead uneinholbare Führung;
    winning goal academic.ru/82536/winner">winner 4;
    winning numbers Gewinnzahlen;
    winning streak Gewinnserie f;
    winning urge Siegesdrang m
    2. entscheidend (Schlag etc)
    3. fig gewinnend, einnehmend:
    a winning smile ein gewinnendes Lächeln
    * * *
    adjective
    1) attrib. siegreich

    winning team — siegreiche Mannschaft; Siegermannschaft, die

    2) attrib. (bringing victory) den Sieg bringend

    winning number — Gewinnzahl, die

    3) (charming) einnehmend; gewinnend [Lächeln]
    * * *
    adj.
    gewinnend adj.
    siegend adj.
    siegreich adj.

    English-german dictionary > winning

  • 10 Caecilius

    Caecilius, a, Name einer berühmten plebejischen gens, deren bedeutendste Familie die Metelli (s. 1. Metellus) waren u. in der die Beinamen Denter, Bassus, Rufus, Pinna u.a. vorkommen. – Hier sind bes. zu erwähnen: Q. Caec. Metellus, 148 v. Chr. Prätor mit der Provinz Mazedonien, wegen verschiedener Siege u. eines Triumphs über diese Pr. mit dem Bein. Macedonicus, Cic. de fin. 5, 82. – Dessen ältester Sohn Q. Caec. Metellus, Konsul 123 v. Chr., wegen eines Sieges u. Triumphs über die Balearen mit dem Beinamen Balearicus, Cic. Brut. 259. Flor. 3, 8, 1. – Dessen Schwestern (Töchter des Maced.) Caeciliae, Cic. de dom. 123. – Dessen Tochter Caecilia (Mutter des Prätors Appius Klaudius u. des Volkstribunen Klodius), Cic. de div. 1, 4 u. 99. – C. Caecilius (Statius), ein ausgezeichneter röm. Komiker, Zeitgenosse des Ennius, starb um 168 v. Chr., Cic. de opt. gen. 2. Quint. 10, 1, 99. Hor. art. poët. 53. Vgl. W. Teuffel Geschichte der röm. Literat.5 § 106. – Dav.: A) Caecilius, a, um, cäcilisch, familia, Vell.: lex (de ambitu), Cic. – B) Caeciliānus, a, um, cäcilianisch, fabula (des Cäcilius Statius), Cic.: senex (in einer seiner Komödien), Cic.: lactuca (nach Q. Caecilius Metellus benannt), Plin.

    lateinisch-deutsches > Caecilius

  • 11 condicio

    condicio, ōnis f. (condīco), A) im weitern Sinne = die Bestimmung einer Pers. od. Sache = die Stellung, der Stand, die Lage, das Los, der Beruf, die Aufgabe, das Verhältnis, die Beschaffenheit, der Zustand, sofern sie von Natur, durch Geburt, Staatsverfassung, Umstände gegeben sind, humana, Cic.: mortalis, Cic.: communis, Hor.: incerta, Suet.: homines miserrimae condicionis, Vell.: c. servilis, Iustin.: condiciones Attalicae, Hor. – c. omnium civium, Cic.: liberorum populorum, Cic.: infimi generis hominum c. atque fortuna, Cic.: c. od. condiciones vitae, Cic.: c. haec vivendi, Hor.: c. servitutis, serviendi, Cic.: c. nascendi, der durch die Geburt gegebene Zustand, das Los der Geburt, Cic. Cat. 3, 2. Sen. de otio sap. 31, 1. Ps. Quint. decl. 308. Lact. 3, 28, 5. – c. imperii et status provinciae, Cic.: certa c. iuris, Cic.: legum, iudiciorum, temporom c., Cic.: c. vel temporum vel locorum, Quint.: c. loci, Ov.: c. agri, Cic.: c. frumenti, Plin.: praedia optimā condicione, Cic. – pro cuiusque condicione, Suet.: pro regionum condicione, Iustin. – longe aliā condicione ego sum ac ceteri imperatores, Vatin. in Cic. ep.: non afflictiore condicione quam ceteri, Cic.: est (senex) eo meliore condicione, quam adulescens, cum etc., Cic.: ut optumā condicione sit is (daß der ein Vorrecht habe), cuia res (sit), cuium periculum, Cic.: hoc ipso melior est tua quam nostra condicio, quod etc., Cic.: tolerabili esse condicione servitutis (v. Sklaven), Cic.: nasci eādem condicione, Cic.: generari mortali condicione, Cic.: mortalis condicio alqd recipit od. non recipit, Vell.: eā condicione nati sumus, ut etc., Cic. – est enim infima fortuna et condicio servorum, Cic.: eos in parem iuris libertatisque condicionem atque ipsi sumus recipere, Caes.: quo (otio) iam ipso frui non est condicio, seid ihr jetzt nicht mehr in der Lage, Sall. fr.: quae condicio belli foret, Sall.: miseriore ac duriore condicione postea cum alqo decertare cogi, Caes.: pari condicione ex muro ac turribus bellandi datā, Caes.: cum esset haec illi proposita condicio, ut aut... aut etc., da ihm die Alternative gestellt war, daß er entweder... oder usw., Cic.: u. sood. tali condicione propositā, unter diesen Verhältnissen, Cic. u. Caes. – est uno loco condicio melior externae victoriae quam domesticae, die durch einen auswärtigen od. einheimischen Sieg verliehene Stellung, d.i. die Folgen des usw. Sieges, Cic.: sed tamen ea vicisti, quae et naturam et condicionem, ut vinci possent, habebant, in deren Natur u. Verhältnis die Möglichkeit, besiegt zu werden, lag, Cic.: qui suo iudicio essent illam condicionem vitae (Lebensberuf) secuti, Cic.: parem cum ceteris fortunae condicionem subire, Cic. – eius (morbi) haec condicio est, Cels.: cum ante misera condicio vulneris sit, Cels.

    B) im engern Sinne, die Bestimmung = die aufgestellte Bedingung, der Vorschlag, Antrag, das Anerbieten, die Forderung, Zumutung, u. prägn. (bes. im Plur.) der durch Aufstellung von Bedingungen gemachte Vertrag, Vergleich, die unter Festsetzung von Bedingungen zustande gekommene Übereinkunft, 1) übh., aequa, iniqua, Cic.: tolerabilis, Cic.: certa iuris, Cic.: condiciones tortae (spitzfindige, verfängliche), confragosae (auf Schrauben gestellte), Plaut. – c. deditionis, Liv.: c. od. condiciones pacis, Liv. (s. unten). – aequā lege et condicione venire (verkauft werden), Cic.: optimā condicione locare alci statuas faciendas, Cic.: si condicio valde bona fuerit, fortassis non omittam, Cic. – duas condiciones ponere (aufstellen), Liv.: si condicio ponatur, utrius vitae sortem legant, hesterni laboris an praesentium epularum? Iustin.: ferre condiciones, Cic., pacis condiciones, Liv.: ferre condiciones aequissimas, Cic., tristes (harte), Liv.: ad alcis condiciones pactionesque accedere, Cic.: condicionem accipere, Cic.: condiciones pacis recipere, Vell.: descendere ad alterutram condicionem, Cael. in Cic. ep.: ad alcis venire condicionem, sich fügen in usw., Cic.: alcis condicione uti, Cic.: tam bonā condicione (Anerbieten) uti non posse, Val. Max. – perducere alqm ad condiciones suas, Cic.: condicionem aequissimam repudiare, Cic.: istam condicionem respuere, Cic.: nullas recusare condiciones pacis, Liv.: pacis condiciones dimittere, Caes.: a suis condicionibus fugere (wieder abgehen), Cic.: suis condicionibus stare nolle, Cic.: manere in condicione (v. einer Pers.), Cic.: manere in condicione atque pacto, bleibe in Kraft unter den festgestellten Bedingungen (von einer redemptio), Cic.: ea mihi condicio maneat (verbleibe), quā profectus sum, Cic. – duriorem alci condicionem statuere quam ferre possit, Cic.: aliam condicionem tantummodo aequam petere, Sall. – condiciones pacis postulare, Vell.: condiciones pacis alci dicere, Liv.: legatos cum condicionibus pacis Athenas mittere, Iustin.: pacem nolle nisi durissimis condicionibus dare, Eutr.: condiciones pacis conveniunt, non conveniunt, Caes., Liv. u. Nep. – sub condicione, bedingungsweise, Liv. 6, 40, 8. – hāc od. eā (istā) condicione, his condicionibus, unter der B., unter diesen B., auch m. folg. ut od. ne u. Konj. (s. Stürenb. Cic. Arch. 25. p. 147 sqq.), Cic. u.a.: hāc condicione acceperas, Cic.: his condicionibus compositā pace, Liv. (aber nur Liv. 21, 12, 4 sub condicionibus iis de pace agere: u. Ov. fast. 4, 320 accipe sub certa condicione preces). – erst nachaug., sub hac condicione, ut etc., Eutr.: sub (ea) condicione, ne etc., Plin. ep. u. Suet.: sub condicione, ut etc., Phaedr. – ferner eā condicione, si etc., Caecin. in Cic. ep.: erst nachaug. sub condicione, si etc., Suet. – quā lege et quā condicione pereat, Cic. – u. nullā od. non (nec) ullā condicione, unter keiner B., Cic. – ex qua condicione, infolge welcher B., Liv. 23, 35, 9. – u. in quas condiciones pax fieret, Liv. – u. condicione od. condicionibus, per condicionem, per condiciones, unter Bedingungen, durch einen Vertrag, auf dem Wege des V. (vgl. [über condicionibus] Fabri u. Weißenb. Liv. 23, 7, 1), armis condicione positis, Cic.: cum alqo de ponendis per condicionem armis agitare, Tac.: condicionibus discordiae sedatae sunt, Liv.: posse condicionibus bellum poni, Sall.: per condiciones ad supplicium tradi, Sall.

    2) insbes., in Liebesangelegenheiten: a) im guten Sinne, die Heiratspartie, die Partie (meton. auch v. der Pers., s. Ruhnken u. Spengel Ter. Andr. 79. Drak. Liv. 3, 45, 11. Seyffert Cic. de amic. 34. Benecke Iustin. 11, 7, 8), vollst. condicio uxoria (Cic. de amic. 34), gew. bl. condicio, zB. alqam in dignam se condicionem collocare, Plaut.: condicionem filiae (für die T.) quaerere, Liv.: aliam condicionem quaerere et ante perspicere (sich schon vorher danach umsehen), Cic.: multas ac diu condiciones circumspicere, sich viel und lange nach einer passenden P. (für seine Tochter) umsehen, Suet.: inter altissimas condiciones generum eligere, Plin. ep.: alci condicionem ferre od. deferre, jmdm. ein Mädchen als P. antragen, Ter. u. Suet.: nullius condicionis non habere potestatem, auf jede P. Anspruch machen können, Nep.: in caelibatu remanere neque sollicitari ullā condicione amplius posse, Suet.: inter matronas abominanda condicio est, si quis etc., jemand gilt für eine Partie, die jedes alte Weib verschmähen würde, wenn er usw., Sen. – b) im üblen Sinne, Antrag, Gelegenheit zur Buhlschaft, Verhältnis (meton. auch von Buhlen selbst; vgl. Lorenz Plaut. mil. 944), condicionem accipere, Komik.: hinc condiciones legere cotidie, Cic.: quaerere condiciones per amicos, Suet.

    lateinisch-deutsches > condicio

  • 12 Eleutherius

    Eleutherius, a, um (ελευθέριος), frei machend, substv., I) m., der Befreier, Erretter, lat. Liberator, als Beiname (des Zeus, s. Tac. ann. 15, 64 Iuppiter Liberator, u.) des Bacchus, Liber, Arnob. 6, 23. – II) Eleutheria, ōrum, n. (sc. sacra), das Fest, in dem Zeus als Befreier gefeiert wurde, die Eleutherien, das Befreiungsfest, wegen des Sieges bei Platää gefeiert, Plaut. Pers. 29.

    lateinisch-deutsches > Eleutherius

  • 13 nodus

    nōdus, ī, m. (necto), der Knoten, I) eig., meton. u. bildl.: A) eig., Cic. u. n.: artissimo nodo vinciri (Ggstz. levi nodo contineri), Plin.: Cacum corripit in nodum complexus, indem er die Hände um ihn schlang u. ihn damit gleichsam wie mit einem Knoten band, Verg.: nodus Herculis od. Herculaneus, ein (angebl. von Herkules erfundener) schwer zu lösender (ganz fester) Knoten, Plin. u. Sen.: tamquam nodus Gordius difficillimus, Amm. 14, 11, 1 (vgl. Gordium). – B) meton., was zusammengeknüpft wird, a) ein Gürtel, Verg.: n. anni, G. des Äquator, Lucr. – b) die Wulst, Haarwulst, ein Nest, eine Art Haarputz der römischen Damen, Ov. art. am. 3, 139: u. als Tracht der Germanen, Rheni nodi, Mart. 5, 37, 8. – c) nodi, ein Netz, Fischernetz, Manil. 5, 665. – C) bildl.: 1) im allg., Verbindung, Band, amabilissimus nodus (Band) amicitiae, Cic.: his igitur versibus quasi nodi apparent continuationis, quos in ambitu coniungimus, an diesen vier Versstellen stellen sich gleichsam die vier Knotenpunkte dar, die in der Periode verbunden werden (und so ein gegliedertes Ganzes bilden), Cic.: nodo quodam violentae necessitatis astrictus, Amm. – 2) insbes.: a) Fessel, Schlinge = Verbindlichkeit, Verpflichtung, nodi religionum, Lucr.: plures imponere nodos, bindende Eide, Ov. – b) Knoten = Schwierigkeit, Verwickelung, Hinder nis, in difficilem nodum incĭdere, eine schwere Aufgabe zu lösen haben, Cic.: exsolvere nodum huius erroris, den durch die Ungewißheit geschlungenen Knoten lösen, d.i. der schwer zu lösenden Ungewißheit ein Ende machen, Liv.: iuris nodos et legum aenigmata solvere, Iuven.: dum hic nodus expediatur, bis dieser Knoten gelöst (dieser schwierige Umstand beseitigt) ist, Cic. – v. Pers., Abas pugnae nodusque moraque, der Erschwerer u. Verzögerer des Sieges, Verg. Aen. 10, 428: u. so nodus et mora publicae securitatis Antonius, Flor. 4, 9, 1. – Insbes. der Knoten, die Verwicklung im Drama, Hor. de art. poët. 191. – II) übtr.: 1) am tierischen Körper: a) der Knoten am Gelenk, der Knöchel, nodi corporum, qui vocantur articuli, Plin.: corpora et nodi sinuataque terga per orbes, Manil.: crura sine nodis articulisque habere, Caes.: articulorum nodis iungi, Plin. – b) das Band der Zunge, nodum linguae rumpere, Gell. 5, 9, 2: nodos linguae solvere, Iustin. 13, 7, 6. – 2) der Knoten am Holze oder an Ästen, Pflanzen, Verg., Liv. u. Plin.: dah. poet. die knotige Keule des Herkules, Sen. poët. – Sprichw., s. scirpus: u. malo arboris nodo malus clavus aut cuneus infigendus est, auf einen groben Klotz gehört ein grober Keil, Hieron. in Matth. 3, 21 v. 24 sqq. – 3) der Knoten, d.i. die Härte oder der harte Teil einer Sache, a) der Edelsteine, Plin.: des Metalls, Plin. – b) am Körper, dieGeschwulst, Verhärtung, articulorum nodi, Gichtknoten, Plin.: nervorum nodi, Plin. – c) als astron. t. t.: α) der Knoten, ein Stern im Bilde der Fische, Cic. Arat. 17. Caes. Germ. Arat. 243. – β) Plur. nodi = die vier Knotenpunkte des Himmels, wo die vier Jahreszeiten beginnen, Manil. 3, 622.

    lateinisch-deutsches > nodus

  • 14 palmaris [1]

    1. palmāris, e (v. palma), I) zu den Palmen gehörig, voller Palmen, lucus, Amm. 24, 4, 7. – II) übtr.: a) des Siegespreises = höchsten Ehrenpreises wert (auch ironisch), illa statua palmaris, jene St., der höchste Ehrenpreis, Cic. Phil. 6, 15: sed illa palmaris, das ist des h. E. wert, Cic. de nat. deor. 1, 20 Schoem. (Baiter u. Müller palmaria). – b) zum Siege gehörig, Sieges-, dea, Siegesgöttin, die einen Palmzweig trug, Apul. met. 2, 4: ludi, Siegesspiele, Corp. inscr. Lat. 9, 1666.

    lateinisch-deutsches > palmaris [1]

  • 15 Philippi

    Philippī, ōrum, m. (Φίλιπποι), Stadt in Mazedonien (früher zu Thrazien gehörig), nordwestl. von Amphipolis, von Philippus erweitert, berühmt wegen des Sieges, den Antonius u. Oktavianus daselbst gegen Brutus u. Kassius erfochten, j. Filibah od. Filibejik, Liv. epit. 124. Vell. 2, 70 u.a. – Dav.: A) Philippēus u. - īus, a, um, (Φιλίππειος), philippisch, campi Philippei, Manil. 1, 909 (907), Philippii, Vell. 2, 86, 2. – B) Philippēnsis, e, philippisch, bei Philippi, bellum, Suet.: proelium, Plin.: Brutus, der bei Philippi fiel, Plin. – C) Philippicus, a, um, philippisch, campi, Plin. 33, 39. Flor. 4, 2, 43.

    lateinisch-deutsches > Philippi

  • 16 primitiae

    prīmitiae, ārum, f. (primus), das Erste, die Erstlinge, der Früchte, Ov. u. Plin.: metallorum, die Erstlingsgaben, erste Ausbeute, Tac. – poet. übtr., armorum, Anfang des Krieges, Stat.: tori, der erste Genuß der Ehe, Sil.: vitis, die ersten Keime, Colum.: spolia et primitiae, Erstlinge des Sieges. Verg.: miserae, Erstlingsversuch, erste Waffentat, Verg. – / Sing. prīmitia, ae, f., die frühe Jugend, Itala num. 18, 12: a primitia, Commodian. instr. 1, 11 (12), 18.

    lateinisch-deutsches > primitiae

  • 17 Verbeïa

    Verbeïa, ae, f., eine von den Britanniern und Galliern verehrte Gottheit, wahrsch. Göttin des Sieges, Corp. inscr. Lat. 7, 208.

    lateinisch-deutsches > Verbeïa

  • 18 victoria

    victōria, ae, f. (victor), der Sieg, I) eig.: A) appell.: victoria antiquissima (so wichtiger), Plin. ep.: Cannensis, Liv.: certa, Liv., certissima, Caes.: civilis, Sall.: clarissima, Cic. (u. so summorum imperatorum clarissimae victoriae, Cic.): cruenta, incruenta, Sall.: dubia, Caes.: domestica, externa, Cic.: expedita, Caes.: explorata, Caes.: victoria, quae naturā insolens et superba est, seiner Natur nach etwas Keckes u. Hochmütiges hat, Cic.: vict. matura, Liv.: mitis, Liv.: navalis, Liv. epit.: pulcherrima, Liv. u. Plin. ep.: recens, Caes.: secunda, Auct. b. Hisp.: Sullana, Sall.: varia, Sall. – victoriae laetitia, Liv.: spes victoriae, Liv.: victoriae triumphus, wegen des S., Liv.: trigeminae victoriae triplex triumphus, Liv.: civilis belli victoria, Cic. u. Suet.: Sullae victoria, Sall. – mit de u. Abl., victoria de Veientibus, Liv. 5, 15, 11: de Romanis, Iustin. 31, 3, 9: de Romanis ducibus victoria, Liv. 30, 30, 4: de tot ac tam potentibus populis, Liv. 8, 12, 4: egregia victoria de Hannibale Poenisque, Liv. 21, 46, 8. – mit ex u. Abl., Domitii ex Arvernis et Fabii ex Allobrogibus victoria fuit nobilis, Vell. 2, 10, 2. – m. ad u. Akk., nuntius victoriae ad Cannas, Liv. 23, 11, 7. – adipisci victoriam, Caes. u.a.: adipisci incruentam victoriam, Sall.: adipisci cruentam victoriam ab alqo, Auct. b. Afr.: nihil deinde a victoria cessatum, auch nach dem S. wurde nicht im mindesten gesäumt, der S. wurde eifrig ausgenutzt, Liv.: ubi professione hostium concessam victoriam videt, Liv.: concedere (alci) de victoria, Liv.: conclamare victoriam, ›Sieg‹ rufen, Caes.: patrare victoriam, Tac.: consecutum esse sibi gloriosam victoriam, Cic.: dare alci victoriam, Liv. u.a. (u. so tot de Romanis ducibus alci dare victoriam, Liv.): dare victoriam de Veientibus, Liv.: dimittere exploratam victoriam, freiwillig aufgeben, Caes.: victoria in manu nobis est, Sall.: malle victoriam apud Samnites quam apud Romanos esse, Liv.: excutere (entwinden) alci victoriam, Sen.: victoriam crudeliter exercere (verfolgen), Sall.: acerrume victoriam nobilitatis in plebem exercere, geltend machen gegen das V., dem V. fühlen lassen, Sall.: u. so foede in captis victoriam exercere, Liv.: extorquere hosti victoriam, Liv.: gloriari in victoria, Sall.: ferre (davontragen) victoriam ex alqo, Liv.: gratulari (alci) de victoria, Liv., u. gratulari victoriam, Liv.: totiens victoriam prope in manibus habuisse, Liv.: pulcherrimam victoriam crudelitate inquinare, Liv. epit.: eo intentior ad victoriam niti, Sall.: omittere cunctando victoriam, aus den Händen lassen, Liv.: parta victoriā (die Errungenschaften des Sieges) ex manibus eripere, Sall.: male partam victoriam male perdere, Liv.: victoria, quantam de Samnitibus nemo ad eam diem praeter Lucium Papirium patrem consulis pepererat, Liv.: victoriā potiri, Sulp. Sev.: sine ullo vulnere victoriā potiri, Caes.: tanta laetitia et gratulatio fuit, ut praeciperetur victoria animis, Liv.: populo Romano Quiritium vim victoriamque prosperare (v. den Göttern), Liv.: referre (nach Hause zurückbringen) victoriam, Frontin.: u. so referre non incruentam victoriam, Liv., clarissimam victoriam, Frontin., gloriosam victoriam, Val. Max.: victoriam potius ex Volscis quam pacem infidam Romam referre, Liv.: referre regi aut victoriam de Romanis aut aequas pacis condiciones, Iustin.: reportare (aus dem Kampfe mit nach Hause zurückbringen) victoriam, non pacem domum, Liv.: u. so reportare a rege signa victoriae, non victoriam, Cic.: victoriae temperare, sich im S. mäßigen, Sall.: tueri victoriam, Liv.: uti victoriā, den S. ausnutzen, verfolgen, Sall.: victoriā mitius uti, vom S. einen milden Gebrauch machen, sich als milder Sieger zeigen, Iustin. – Plur., victoriae eorum bellorum gratissimae fuerunt, Cic. Mur. 31: illum diem omnes labores et victorias confirmaturum (esse), Sall. Iug. 49, 3: tot tam claris victoriis partis, Auct. b. Air. 31, 8. – B) als nom. propr., Victōria, die Siegesgöttin, mit Flügeln u. einem Lorbeerkranze od. Palmzweige in der Hand dargestellt, Plaut. Amph. prol. 42. Cic. de nat. deor. 2, 61 u.a.: v. der Statue der Viktoria, Standbild der Viktoria, aurea, Liv. 22, 37, 5: solche Siegesgöttinen auf dem Giebel u. den Giebelzinnen des Konkordiatempels, Liv. 26, 23, 4. – II) übtr.: a) übh.: certaminis, in dem darüber entstandenen Kampfe, Liv.: quatenus victoriam exerceret, wie weit er seinen Sieg treiben würde, Liv.: victoria penes patres fuit, Liv. – m. de od. ex u. Abl., de patribus, Liv. 4, 6, 4: ex collega, Liv. 2, 44, 3. – b) vor Gericht, nocentissima victoria, Cic.: litium, Plin.: sibi gloriosam victoriam consequi, Cic. – / archaist. Genet. Victories, Corp. inscr. Lat. 11, 2969; arch. Dat. Victorie, Corp. inscr. Lat. 1, 183.

    lateinisch-deutsches > victoria

  • 19 victorialis

    victōriālis, e (victoria), zum Siege gehörig, Sieges-, dies (Plur.), Treb. Poll. Gall. 3, 7: pro victorialibus epulares triumphi, Amm. 22, 4, 5: herba vicia, id est victorialis, Isid. orig. 10, 210.

    lateinisch-deutsches > victorialis

  • 20 Vitula [2]

    2. Vītula, ae, f. (vitulor), die Göttin des Sieges u. des Jubels über den Sieg, Varro LL. 7, 107. Hyllus u. Piso b. Macr. sat. 3, 2, 13: dies. Vitellia, Suet. Vit. 1, 2. Vgl. Preller Röm. Mythol.3 1, 407.

    lateinisch-deutsches > Vitula [2]

См. также в других словарях:

  • Sieges — Sièges Sièges est une ancienne commune du département du Jura, disparue en 1947. Son code Insee était 39516. Le village se situe à la frontière entre les régions Rhône Alpes et Franche Comté. Un arrêté préfectoral du 26 novembre 1946 a décidé de… …   Wikipédia en Français

  • Sièges — est une ancienne commune du département du Jura, disparue en 1947. Son code Insee était 39516. Le village se situe à la frontière entre les régions Rhône Alpes et Franche Comté. Un arrêté préfectoral du 26 novembre 1946 a décidé de son… …   Wikipédia en Français

  • Sieges reserves — Sièges réservés Dans la plupart des systèmes électoraux, il n est pas prévu de représentation spécifique de certains groupes minorisés. Il existe toutefois plusieurs variantes où des minorités disposent de par la loi de sièges réservés au sein d… …   Wikipédia en Français

  • Sieges reserves (Jordanie) — Sièges réservés (Jordanie) Jordanie Cet article fait partie de la série sur la politique de la Jordanie, sous série sur la politique. Roi Abdal …   Wikipédia en Français

  • Sièges réservés (jordanie) — Jordanie Cet article fait partie de la série sur la politique de la Jordanie, sous série sur la politique. Roi Abdal …   Wikipédia en Français

  • Sieges reserves (Afghanistan) — Sièges réservés (Afghanistan) Article principal : Sièges réservés. Sommaire 1 Loya Jirga de 2002 2 Loya Jirga constituante de 2003 3 Wolesi Jirga de 2005 4 So …   Wikipédia en Français

  • Sièges réservés (afghanistan) — Article principal : Sièges réservés. Sommaire 1 Loya Jirga de 2002 2 Loya Jirga constituante de 2003 3 Wolesi Jirga de 2005 4 So …   Wikipédia en Français

  • Sieges reserves (Autorite palestinienne) — Sièges réservés (Autorité palestinienne) Comme pour l Irak (monarchique), la Jordanie, le Liban et la Syrie (pré baasiste), l Autorité palestinienne a hérité du Parlement ottoman l existence de sièges réservés au Conseil législatif palestinien.… …   Wikipédia en Français

  • Sieges reserves (Region de Bruxelles-Capitale) — Sièges réservés (Région de Bruxelles Capitale) La Région de Bruxelles Capitale a été dotée en 1989 d un Conseil régional de 75 membres élus au suffrage universel, rebaptisé ultérieurement Parlement. Précédemment, une autre institution… …   Wikipédia en Français

  • Sièges réservés (autorité palestinienne) — Comme pour l Irak (monarchique), la Jordanie, le Liban et la Syrie (pré baasiste), l Autorité palestinienne a hérité du Parlement ottoman l existence de sièges réservés au Conseil législatif palestinien. Six sièges étaient réservés dans la loi… …   Wikipédia en Français

  • Sièges réservés (région de bruxelles-capitale) — La Région de Bruxelles Capitale a été dotée en 1989 d un Conseil régional de 75 membres élus au suffrage universel, rebaptisé ultérieurement Parlement. Précédemment, une autre institution correspondant au même territoire, l Agglomération… …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»