-
1 pomerium
pōmērĭum and pōmoerĭum (the first is most freq. in inscrr., the latter in MSS.;I.but the better manuscripts have also,
Varr. R. R. 1, 2, 13, and Tac. A. 12, 23 and 24, pomerium. A third form, post-moerium, Varr. L. L. 5, § 143 Müll., seems merely to have been assumed from the etymology; a fourth archaic form is posi-merium, pontificale pomoerium, qui auspicato olim quidem omnem urbem ambiebat praeter Aventinum... estque prosimerium quasi proxi-murium, pontifices auspicabantur, Paul. ex Fest. p. 248 Müll.), ĭi, n. [post-moerus = murus].Lit., the open space left free from buildings within and without the walls of a town, bounded by stones (cippi or termini), and limiting the city auspices, Varr. L. L. 5, § 143 Müll.; Liv. 1, 44; Gell. 13, 14, 6; 15, 27, 4; Tac. A. 12, 23 and 24: POMERIVM, Inscr. (746 A. U. C.) Orell. 1; Inscr. Grut. 242 (Orell. 1, p. 567); Inscr. Orell. 710;II.Inscr. (A. D. 121) Orell. 811: pomoerium intrare, transire,
Cic. N. D. 2, 4, 11:de pomoerii jure,
id. Div. 2, 35, 75:sales intra pomeria nati,
i. e. of the city, Juv. 9, 11.—Trop., bounds, limits (ante- and post-class.):qui minore pomerio finierunt,
who have prescribed narrower limits to themselves, Varr. R. R. 1, 2, 13; Macr. S. 1, 24. -
2 pomerium
boundry of town; bare strip around town wall; limits (of topic/subject); space left free from buildings round walls of Roman/Etruscan town (esp. Rome) -
3 pōmērium or pōmoerium
pōmērium or pōmoerium ī, n [post+ moerus (i. e. murus)], an open space around a city, within and without the walls, L., Ta.: de pomoeri iure: intra pomeria, i. e. in the city, Iu. -
4 postmoerium
pōmērĭum and pōmoerĭum (the first is most freq. in inscrr., the latter in MSS.;I.but the better manuscripts have also,
Varr. R. R. 1, 2, 13, and Tac. A. 12, 23 and 24, pomerium. A third form, post-moerium, Varr. L. L. 5, § 143 Müll., seems merely to have been assumed from the etymology; a fourth archaic form is posi-merium, pontificale pomoerium, qui auspicato olim quidem omnem urbem ambiebat praeter Aventinum... estque prosimerium quasi proxi-murium, pontifices auspicabantur, Paul. ex Fest. p. 248 Müll.), ĭi, n. [post-moerus = murus].Lit., the open space left free from buildings within and without the walls of a town, bounded by stones (cippi or termini), and limiting the city auspices, Varr. L. L. 5, § 143 Müll.; Liv. 1, 44; Gell. 13, 14, 6; 15, 27, 4; Tac. A. 12, 23 and 24: POMERIVM, Inscr. (746 A. U. C.) Orell. 1; Inscr. Grut. 242 (Orell. 1, p. 567); Inscr. Orell. 710;II.Inscr. (A. D. 121) Orell. 811: pomoerium intrare, transire,
Cic. N. D. 2, 4, 11:de pomoerii jure,
id. Div. 2, 35, 75:sales intra pomeria nati,
i. e. of the city, Juv. 9, 11.—Trop., bounds, limits (ante- and post-class.):qui minore pomerio finierunt,
who have prescribed narrower limits to themselves, Varr. R. R. 1, 2, 13; Macr. S. 1, 24. -
5 circamoerium
circāmoerĭum, ii, n. [circa-moerus, for murus; cf. pomerium], the space about a wall, on both sides of a wall: pomerium, verbi vim solam intuentes, postmoerium interpretantur esse;est autem magis circamoerium,
Liv. 1, 44, 4. -
6 померий
Religion: pomerium (In ancient Rome, a sacred open space located just inside the wall surrounding the four hills of the early city) -
7 circāmoerium
circāmoerium ī, n [circa + moerus, i. e. murus], the space about a wall, on both sides of a wall (as a definition of pomerium), L.* * *open space round town; (Livy coined for pomoerium/open space round town wall) -
8 pōmoerium
pōmoerium see pomerium.* * *boundry of town; bare strip around town wall; limits (of topic/subject); space left free from buildings round walls of Roman/Etruscan town (esp. Rome) -
9 auspicor
auspĭcor, ātus, 1, v. dep. [from auspex, as auguror from augur], to take the auspices.I.Lit.A.In gen.:B.(Gracchus) cum pomerium transiret, auspicari esset oblitus,
Cic. N. D. 2, 4, 11:tripudio auspicari,
id. Div. 1, 35, 77; 2, 36, 77:Fabio auspicanti aves non addixere,
Liv. 27, 16, 15; 4, 6, 3; 6, 41, 5 sq. al.—Esp., aliquid or absol., also with inf., to make a beginning, for the sake of a good omen, to begin, enter upon (first freq. after the Aug. per.):II.ipsis Kal. Januariis auspicandi causā omne genus operis instaurant,
Col. 11, 2, 98:auspicandi gratiā tribunal ingredi,
Tac. A. 4, 36:non auspicandi causā, sed studendi,
Plin. Ep. 3, 5, 8:auspicatus est et jurisdictionem,
Suet. Ner. 7:auspicabar in Virginem (aquam) desilire,
Sen. Ep. 83, 5.—In gen., to begin, enter upon a thing:► a.auspicari culturarum officia,
Col. 11, 2, 3; 3, 1, 1:homo a suppliciis vitam auspicatur,
Plin. 7, prooem. §3: militiam,
Suet. Aug. 38:cantare,
id. Ner. 22.— Trop.:senatorium per militiam auspicantes gradum,
attaining, receiving it through military services, Sen. Ep. 47, 10.Act. access. form auspĭco, āre, to take the auspices:b.praetor advenit, auspicat auspicium prosperum,
Naev. 4, 2 (Non. p 468, 28):(magistratus) publicae [rei] cum auspicant, Caecil. ap. Non. l. l. (Com. Rel. p. 66 Rib.): auspicetis: cras est communis dies, Atta, ib. (Com. Rel. p. 161 Rib.): Non hodie isti rei auspicavi,
Plaut. Rud. 3, 4, 12:mustelam,
to receive, accept as an augury, id. Stich. 3, 2, 46:super aliquā re,
Gell. 3, 2. —Pass.(α).Abl. absol.: auspĭcātō, after taking the auspices:(β).Romulus non solum auspicato urbem condidisse, sed ipse etiam optimus augur fuisse traditur,
Cic. Div. 1, 2, 3:Nihil fere quondam majoris rei nisi auspicato ne privatim quidem gerebatur,
id. ib. 1, 16, 28:qui et consul rogari et augur et auspicato,
id. N. D. 2, 4, 11; id. Div. 2, 36, 72; 2, 36, 77:plebeius magistratus nullus auspicato creatur,
Liv. 6, 41, 5 sq.; 5, 38; 1, 36;28, 28: Hunc (senatum) auspicato a parente et conditore urbis nostrae institutum,
Tac. H. 1, 84; 3, 72 al.—auspĭcātus, a, um, part., consecrated by auguries:(γ).auspicato in loco,
Cic. Rab. Perd. 4:non auspicatos contudit impetus Nostros,
Hor. C. 3, 6, 10:auspicata comitia,
Liv. 26, 2, 2 al. —Acc. to auspicor, II., begun:(δ).in bello male auspicato,
Just. 4, 5. —auspĭcātus, a, um, as P. a., fortunate, favorable, lucky, prosperous, auspicious:cum Liviam auspicatis rei publicae ominibus duxisset uxorem,
Vell. 2, 79, 2.— Comp.:Venus auspicatior,
Cat. 45, 26:arbor,
Plin. 13, 22, 38, § 118.— Sup.:auspicatissimum exordium,
Quint. 10, 1, 85; Plin. Ep. 10, 28, 2:initium,
Tac. G. 11.— Adv.: auspĭcātō, under a good omen, auspiciously:ut ingrediare auspicato,
at a for tunate moment, in a lucky hour, Plaut. Pers. 4, 4, 57:Haud auspicato huc me appuli,
Ter. And. 4, 5, 12:qui auspicato a Chelidone surrexisset,
Cic. Verr. 1, 40, 144.— Comp. auspicatius:auspicatius mutare nomen,
Plin. 3, 11, 16, § 105:gigni,
id. 7, 9, 7, § 47. -
10 pomoerium
pōmoerium, ii, v. pomerium. -
11 posimerium
pōsĭmērĭum, ii, v. pomerium.
См. также в других словарях:
Pomerium — Saltar a navegación, búsqueda El Pomerium (o pomoerium; del latín postmoerium, que se traduce por pasado el muro ) era la frontera sagrada de la ciudad de Roma. En términos legales, Roma sólo existía dentro del pomerium, por lo que todo lo que… … Wikipedia Español
POMERIUM — D’après Tite Live (I, 44), le mot pomerium désignait une bande de terrain, immédiatement contiguë à l’enceinte fortifiée de Rome, sur laquelle «il n’était mystiquement fondé ni d’habiter ni de labourer». Cette définition fait clairement… … Encyclopédie Universelle
Pomerĭum — (Pomoerium, lat.), im ältesten palatinischen Rom die Urfurche, die bei Gründung der Stadt um den Fuß des palatinischen Berges gezogen wurde. Diese Linie bildete die Grenze der städtischen Auspicien und war die unüberschreitbare Schranke für das… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Pomerium — Pomerĭum, s. Pomörium … Kleines Konversations-Lexikon
Pomerium — • Pomerĭum (πομήριον, не pomoerium), незастроенное, считавшееся священным пространство по обе стороны городской стены, преимущественно с внешней стороны, ограда (Liv. 1, 44); по Моммзену (Hermes, т. 10, стр. 40 слл.), напротив того,… … Реальный словарь классических древностей
pomerium — POMÉRIUM s. n. (ant.) incintă sacră ce delimita spaţiul consacrat al unei cetăţi de întinderea liberă exterioară rezervată agriculturii, păstoritului şi îngropării morţilor. (< lat., fr. pomoerium) Trimis de raduborza, 15.09.2007. Sursa: MDN … Dicționar Român
Pomerium — The pomerium (or pomoerium), from post + moerium>murum (wall), was the sacred boundary of the city of Rome. In legal terms, Rome existed only within the pomerium ; everything beyond it was simply land belonging to Rome. Location and… … Wikipedia
Pomerium — Das Pomerium war in der Antike die Grenze zwischen eigentlichem Stadtgebiet und Umland. Innerhalb galten besondere Regelungen, zum Beispiel das Bestattungsverbot. Die Festlegung dieser Grenze als rituelles Ende einer Stadtgründung geht auf die… … Deutsch Wikipedia
Pomerium — Pomœrium Sous la Rome antique, le pomerium ou pomœrium[1] ─ est l enceinte sacrée d une ville, et plus spécialement la limite de la cité romaine que Romulus, en tant que rex, étymologiquement « tireur de trait » (« roi » en… … Wikipédia en Français
Pomérium — Pomœrium Sous la Rome antique, le pomerium ou pomœrium[1] ─ est l enceinte sacrée d une ville, et plus spécialement la limite de la cité romaine que Romulus, en tant que rex, étymologiquement « tireur de trait » (« roi » en… … Wikipédia en Français
POMERIUM — I. POMERIUM oppid. regni Valentiae, Mancanera. II. POMERIUM quasi post murum, ut auctor est Varro, quia Veteres moerum murum dixêre: vel, ut Festus, quasi promurum, i. e. proximum muro, qpud A. Gellium, l. 13. c. 14. ex Augurum libris definitur,… … Hofmann J. Lexicon universale