-
1 palatin
(Le Mont), npr. m. L'Mon Palatin (Albanais). -
2 pałacowy
palatin -
3 palatino
adjectivo1 GEOGRAFIA, HISTÓRIA palatinnome masculinole mont Palatin -
4 palatino
I. palatino agg. 1. ( Stor) palatin: cappella palatina chapelle palatine; guardia palatina garde pontificale. 2. ( Stor) ( titolo) palatin: conte palatino comte palatin. II. palatino agg. ( Geog) ( relativo al Palatino) du Palatin. III. palatino agg. ( Anat) palatin, palatal: arteria palatina artère palatine; velo palatino voile du palais. -
5 palatium
Palatĭum, ĭi, n. [st2]1 [-] le mont Palatin. [st2]2 [-] le palais des Césars (sur le mont Palatin). [st2]3 [-] palais (d'un souverain); qqf. temple (d'un dieu).* * *Palatĭum, ĭi, n. [st2]1 [-] le mont Palatin. [st2]2 [-] le palais des Césars (sur le mont Palatin). [st2]3 [-] palais (d'un souverain); qqf. temple (d'un dieu).* * *Palatium, palatii. Sueton. Maison imperiale, Le palais. -
6 palatine
-
7 большой нёбный канал
Русско-французский медицинский словарь > большой нёбный канал
-
8 большой нёбный канал
adjmed. canal grand palatin, canal palatin postérieur, conduit ptérygo-palatinDictionnaire russe-français universel > большой нёбный канал
-
9 quadratus
[st1]1 [-] quadrātus, a, um: part. passé de quadro. - [abcl][b]a - équarri, taillé à angles droits. - [abcl]b - carré, quadrangulaire. - [abcl]c - bien taillé, bien proportionné, symétrique, régulier, convenable. - [abcl]d - carré, trapu, robuste, vigoureux.[/b] - quadratum saxum: pierre de taille. - quadrata littera, Petr.: lettre capitale. - quadratus numerus, Gell.: nombre carré. - quadratus versus, Gell.: vers de huits pieds, vers tétramètre. - paene quadrato agmine instructo, Caes. BG. 8: l'armée rangée à peu près en carré (= en ordre de bataille). - quadrati boves, Col.: boeufs robustes. - statura fuit quadrata, Suet. Vesp.: il était de stature carrée. - quadrata Roma, Enn.: Rome bâtie en carré (ancienne Rome construite sur le mont Palatin). - quadratum, i, n.: - [abcl]a - un carré. - [abcl]b - quadrat (t. d'astr.). - in quadratum, Plin.: en carré. [st1]2 [-] quadratus, i, m.: - [abcl][b]a - Cass. un carré. - [abcl]b - Chalc. nombre carré.[/b] [st1]3 [-] Quadratus, i, m.: Hirt. Quadratus (surnom).* * *[st1]1 [-] quadrātus, a, um: part. passé de quadro. - [abcl][b]a - équarri, taillé à angles droits. - [abcl]b - carré, quadrangulaire. - [abcl]c - bien taillé, bien proportionné, symétrique, régulier, convenable. - [abcl]d - carré, trapu, robuste, vigoureux.[/b] - quadratum saxum: pierre de taille. - quadrata littera, Petr.: lettre capitale. - quadratus numerus, Gell.: nombre carré. - quadratus versus, Gell.: vers de huits pieds, vers tétramètre. - paene quadrato agmine instructo, Caes. BG. 8: l'armée rangée à peu près en carré (= en ordre de bataille). - quadrati boves, Col.: boeufs robustes. - statura fuit quadrata, Suet. Vesp.: il était de stature carrée. - quadrata Roma, Enn.: Rome bâtie en carré (ancienne Rome construite sur le mont Palatin). - quadratum, i, n.: - [abcl]a - un carré. - [abcl]b - quadrat (t. d'astr.). - in quadratum, Plin.: en carré. [st1]2 [-] quadratus, i, m.: - [abcl][b]a - Cass. un carré. - [abcl]b - Chalc. nombre carré.[/b] [st1]3 [-] Quadratus, i, m.: Hirt. Quadratus (surnom).* * *Quadratus, pen. prod. Participium, siue Nomen. Liu. Quarré, Esquarri.\Quadratum agmen. Cic. Un esquadron ou bataillon de gents de guerre.\Corpus quadratum. Cels. De moyenne stature, ne trop long ne trop court, ne trop gros ne trop gresle, Bien formé et membru.\Lapis quadratus. Plin. iunior. Pierre de taille.\Quadrati boues grandibus membris. Colum. Quarrez et bien membruz. -
10 radix
rādix, īcis, f. - gén. plur. -īcum; arch. -īcĭum, Charis. 124, 31. [st1]1 [-] racine (de végétaux). - arbores ab radicibus subruere, Caes. BG. 6, 27, 4: détacher par-dessous des arbres de leurs racines. - radices agere, Varr. R. 1, 35,: pousser des racines, cf. Cic. Off. 2, 43. - capere radices, Cato, R. R. 133, 3; Plin. 17, 17, 27, § 123: prendre racine. - radix Syriaca ou radix: racine comestible, raifort. - radix dulcis, Scrib.: réglisse. [st1]2 [-] la partie la plus basse d'une chose, pied, base. - in radicibus Caucasi natus, Cic. Tusc. 2, 52: né au pied du Caucase. - cf. Cic. Fam. 15, 4, 9; Caes. BG. 7, 36, etc. - au sing. a Palatii radice devexus, Cic. Div. 1, 101: qui descend du pied du mont Palatin. - radix linguae, Ov. M. 6, 557. - radix plumae, Ov. M. 2, 583. - radix saxi, Lucr. 2, 102. [st1]3 [-] au fig. base, source, origine, fondement. - virtus altissimis defixa radicibus, Cic. Phil. 4, 13: vertu attachée à de profondes racines, reposant sur un solide fondement. - vir ex isdem, quibus nos, radicibus natus, Cic. Sest. 50: homme de la même souche que moi (souche provinciale). - Pompeius, eo robore vir, iis radicibus, Cic. Att. 6, 6, 4: Pompée, un homme si solide, si bien ancré (d'un prestige si profondément enraciné). - a radicibus non evertisset scelere funesto domum, Phaedr. 3: il n'aurait pas, par ce crime affreux, détruit entièrement sa famille.* * *rādix, īcis, f. - gén. plur. -īcum; arch. -īcĭum, Charis. 124, 31. [st1]1 [-] racine (de végétaux). - arbores ab radicibus subruere, Caes. BG. 6, 27, 4: détacher par-dessous des arbres de leurs racines. - radices agere, Varr. R. 1, 35,: pousser des racines, cf. Cic. Off. 2, 43. - capere radices, Cato, R. R. 133, 3; Plin. 17, 17, 27, § 123: prendre racine. - radix Syriaca ou radix: racine comestible, raifort. - radix dulcis, Scrib.: réglisse. [st1]2 [-] la partie la plus basse d'une chose, pied, base. - in radicibus Caucasi natus, Cic. Tusc. 2, 52: né au pied du Caucase. - cf. Cic. Fam. 15, 4, 9; Caes. BG. 7, 36, etc. - au sing. a Palatii radice devexus, Cic. Div. 1, 101: qui descend du pied du mont Palatin. - radix linguae, Ov. M. 6, 557. - radix plumae, Ov. M. 2, 583. - radix saxi, Lucr. 2, 102. [st1]3 [-] au fig. base, source, origine, fondement. - virtus altissimis defixa radicibus, Cic. Phil. 4, 13: vertu attachée à de profondes racines, reposant sur un solide fondement. - vir ex isdem, quibus nos, radicibus natus, Cic. Sest. 50: homme de la même souche que moi (souche provinciale). - Pompeius, eo robore vir, iis radicibus, Cic. Att. 6, 6, 4: Pompée, un homme si solide, si bien ancré (d'un prestige si profondément enraciné). - a radicibus non evertisset scelere funesto domum, Phaedr. 3: il n'aurait pas, par ce crime affreux, détruit entièrement sa famille.* * *Radix, radicis, pen. prod. foem. gen. Cic. Racine.\Radices montis. Caesar. Le pied de la montaigne.\Agere radices. Cic. Prendre racine.\Habere radices altas. Cic. Estre fort enraciné. -
11 нёбный рефлекс
-
12 нёбный
-
13 нёбный рефлекс
adjmed. réflexe du voile du palais, réflexe palatin, réflexe vélo-palatin -
14 симптомокомплекс Сладера
nmed. névralgie de Sluder, névralgie du ganglion sphéno-palatin, névralgie sphéno-palatinDictionnaire russe-français universel > симптомокомплекс Сладера
-
15 синдром крыло-нёбного узла
nmed. névralgie de Sluder, névralgie du ganglion sphéno-palatin, névralgie sphéno-palatinDictionnaire russe-français universel > синдром крыло-нёбного узла
-
16 Palatino
-
17 вертикальная нёбная пластинка
Русско-французский медицинский словарь > вертикальная нёбная пластинка
-
18 горизонтальная нёбная пластинка
Русско-французский медицинский словарь > горизонтальная нёбная пластинка
-
19 клиновидно-нёбное отверстие
2) ( соединяет крылонёбную ямку с полостью носа) trou sphéno-palatinРусско-французский медицинский словарь > клиновидно-нёбное отверстие
-
20 клинонёбный
См. также в других словарях:
palatin — 1. (pa la tin) adj. m. 1° Titre de dignité donné à ceux qui avaient quelque office dans le palais d un prince. Comtes palatins, seigneurs que le prince chargeait de fonctions judiciaires. • On sait que les comtes palatins étaient… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
palatin — Palatin, m. acut. Vient de palais, et est cil qui est du palais du Roy, toutesfois tous ceux qui sont du palais ne peuvent estre dits palatins: Car ce mot est approprié à certains officiers signalez du palais Royal. On dit Comte Palatin, mais c… … Thresor de la langue françoyse
palatin — Palatin, [palat]ine. Celuy qui est revestu de certaine dignité éminente dans l Empire, dans les Royaumes de Hongrie, de Pologne, &c. Le Comte Palatin du Rhin. l Electeur Palatin. la Maison Palatine, &c. Le Palatin de Hongrie. les Palatins de… … Dictionnaire de l'Académie française
Palatín — (Čachtice,Словакия) Категория отеля: Адрес: Malinovského 314, 91621 Čachtice, Словакия … Каталог отелей
palatin — palàtīn m <G palatína> DEFINICIJA pov. 1. kraljevski ili carski namjesnik ili službenik (ob. u srednjovjekovnoj Europi, u Bizantu, Poljskoj i Francuskoj) 2. u Ugarskoj do 1848, najviši dvorski službenik (regent, vrhovni sudac, zapovjednik… … Hrvatski jezični portal
Palatin — (Palatinus), 1) im Allgemeinen Jeder, der zum kaiserlichen Hoflager (Palatium) als Hof od. Staatsbeamter gehört; 2) im Byzantinischen Reiche ein hoher Finanzbeamter; 3) im Mittelalter die Vornehmen des Reichs, unter welchen der Comes Palatinus… … Pierer's Universal-Lexikon
Palatin — (franz., spr. täng, auch Palatine, nach der Pfalzgräfin Elisabeth Charlotte, der bekannten Liselotte), Pelzkragen, eine diesem ähnliche Halsbekleidung der Frauen … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Palatin — Palatīn, s.v.w. Palatinischer Berg und Palatinus … Kleines Konversations-Lexikon
palàtīn — m 〈G palatína〉 pov. 1. {{001f}}kraljevski ili carski namjesnik ili službenik (ob. u srednjovjekovnoj Europi, u Bizantu, Poljskoj i Francuskoj) 2. {{001f}}u Ugarskoj do 1848, najviši dvorski službenik (regent, vrhovni sudac, zapovjednik vojske,… … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
Palatin — Palàtīn m DEFINICIJA pov. 1. jedan od sedam brežuljaka grada Rima s najstarijim svetištima 2. rimska carska palača, službena carska rezidencija ONOMASTIKA pr. (prema službi ili nadimačka): Palatínus (Bjelovar), Palatínuš (260, Krapina, Zagorje,… … Hrvatski jezični portal
palatin — 1. palatin, ine [ palatɛ̃, in ] adj. et n. • 1257; palasin 1160; lat. palatinus → 1. palais 1 ♦ Hist. Revêtu d un office, d une charge, dans le palais d un souverain. Seigneur palatin. Comtes palatins (et subst. les palatins) d Allemagne,… … Encyclopédie Universelle