-
1 Polyxena
Polyxena, ae, f. (Πολυξένη), Tochter des Priamus, Geliebte des Achilles, an dessen Grabe sie von seinem Sohne Pyrrhus geopfert wurde, Ov. met. 13, 448 sqq. Hyg. fab. 110: Nbf. Polyxene, Sen. Troad. 376 ed. Peiper (Vulg. Polyxena). – Dav. Polyxenius, a, um, polyxenisch, der Polyxena, caedes, Catull. 64, 368.
-
2 Polyxena
Polyxena, ae, f. (Πολυξένη), Tochter des Priamus, Geliebte des Achilles, an dessen Grabe sie von seinem Sohne Pyrrhus geopfert wurde, Ov. met. 13, 448 sqq. Hyg. fab. 110: Nbf. Polyxene, Sen. Troad. 376 ed. Peiper (Vulg. Polyxena). – Dav. Polyxenius, a, um, polyxenisch, der Polyxena, caedes, Catull. 64, 368.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Polyxena
-
3 Polyxena
Pŏlyxĕna, ae, f., = Poluxenê, a daughter of Priam, whom Pyrrhus, the son of Achilles, sacrificed at his father's grave, Ov. M. 13, 448; Juv. 10, 262; Sen. Troad. 368; Hyg. Fab. 110; cf. Verg. A. 3, 321.— Hence,II. -
4 Polyxena
ae (Polyxenē, ēs SenT)f.Поликсена, дочь Приама, возлюбленная Ахилла, которую Неоптолем принёс в жертву тени Ахилла O, J -
5 Thais polyxena
1. LAT Thais polyxena Schiffermüller2. RUS поликсена f3. ENG —4. DEU Osterluzeifalter m5. FRA diane fVOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Thais polyxena
-
6 Polyxenius
Pŏlyxĕna, ae, f., = Poluxenê, a daughter of Priam, whom Pyrrhus, the son of Achilles, sacrificed at his father's grave, Ov. M. 13, 448; Juv. 10, 262; Sen. Troad. 368; Hyg. Fab. 110; cf. Verg. A. 3, 321.— Hence,II. -
7 Polyxenius
-
8 caedes
caedēs, is, f. (caedo), I) (v. caedo no. I) spätlat. = das Schlagen mit der Faust, das Prügeln, contumeliosa, Donat. ad Ter. adelph. 2, 1, 46: nimia, ibid. 4, 2, 20. – II) (v. caedo no. II) das Fällen, A) = das Abhauen, Abschneiden, ligni atque frondium, Gell. 19, 12, 7: capilli caede cultrorum desecti, Apul. met. 3, 16. – B) das Niederhauen, Töten, 1) eig.: a) der Menschen, bes. in der Schlacht od. meuchlings, das Morden, die Ermordung, der Mord (sowohl der zugefügte als der erlittene; vgl. Ladewig Verg. Aen. 8, 492), das Gemetzel, Blutbad (auch verb. caedes et occisio, caedes et strages, caedes et cruor), caedes impia od. infanda legatorum, Liv.: Clodii caedes, Caes.: C. Gracchi et M. Fulvi caedes, Sall.: c. cruenta, Iustin. u. Sen. poët.: fraterna, Liv.: conscius mihi caedis humanae, Apul.: omnibus locis caedes est, Liv.: magna utrimque caedes fuit, Iustin.: iam non pugna, sed caedes erat, Curt.: caedem facere, Cic.: caedem et occidionem facere, Cic.: caedem facere vicinorum, Cic.: plerique caedem in vos fecisse pro munimento habent, Sall.: caedem edere od. perpetrare, Liv.: se caede nefariā cruentare, Cic. fr.: ex caede fugere, Caes., effugere, Liv., refugere, Hirt. b. G. – Plur., pulcher caedum amor, glühende Mordsucht, Sil.: multae et atroces inter se caedes (blutige Auftritte, blutige Schlägereien), Liv.: venena (Vergiftungen) intestinaeque caedes (Verwandtenmorde) Liv.: cum interea caedes indignissimae maximaeque factae sint, Cic.: (Clodius) magistratuum atque privatorum caedes effecerat, Cic.: caedibus omnia vastare, Caes.: homicidia compescimus et singulas caedes, Totschläge u. Mordtaten an einzelnen, Sen. – b) das Töten der Tiere, bes. der Opfertiere, das Schlachten, armenti, Ov.: bidentium, Hor.: ferina, Ov.: Polyxenia, das Schlachten (Opfern) der Polyxena, Catull. – 2) meton.: a) der Mordanschlag, Verg. Aen. 3, 256. – b) das Blutbad = α) (Sing. u. Plur.) die Erschlagenen, Ermordeten, der Verlust an Toten, ingentes Rutulae caedis acervi, Verg. Aen. 10, 245: plenae caedibus viae, Tac. hist. 4, 1: caedes prope par utrimque fuit, Liv. 21, 29, 3. – β) (wie φόνος) das durch Mord vergossene Blut, (currus) respersus fraternā caede, Catull.: caede madentes, Ov. – / Archaist. Nom. caedis, Liv. 1, 98, 10; 3, 5, 9; 3, 22, 9; 5, 28, 13; vgl. Auct. de idiom. gener. (IV) 576, 33 (wo: caedis, φόνος). – Genet. Plur. gew. caedium; poet. auch caedum, Sil. 4, 351; 4, 422 u.a.; vgl. Prisc. 7, 77.
-
9 caedes
caedēs, is, f. (caedo), I) (v. caedo no. I) spätlat. = das Schlagen mit der Faust, das Prügeln, contumeliosa, Donat. ad Ter. adelph. 2, 1, 46: nimia, ibid. 4, 2, 20. – II) (v. caedo no. II) das Fällen, A) = das Abhauen, Abschneiden, ligni atque frondium, Gell. 19, 12, 7: capilli caede cultrorum desecti, Apul. met. 3, 16. – B) das Niederhauen, Töten, 1) eig.: a) der Menschen, bes. in der Schlacht od. meuchlings, das Morden, die Ermordung, der Mord (sowohl der zugefügte als der erlittene; vgl. Ladewig Verg. Aen. 8, 492), das Gemetzel, Blutbad (auch verb. caedes et occisio, caedes et strages, caedes et cruor), caedes impia od. infanda legatorum, Liv.: Clodii caedes, Caes.: C. Gracchi et M. Fulvi caedes, Sall.: c. cruenta, Iustin. u. Sen. poët.: fraterna, Liv.: conscius mihi caedis humanae, Apul.: omnibus locis caedes est, Liv.: magna utrimque caedes fuit, Iustin.: iam non pugna, sed caedes erat, Curt.: caedem facere, Cic.: caedem et occidionem facere, Cic.: caedem facere vicinorum, Cic.: plerique caedem in vos fecisse pro munimento habent, Sall.: caedem edere od. perpetrare, Liv.: se caede nefariā cruentare, Cic. fr.: ex caede fugere, Caes., effugere, Liv., refugere, Hirt. b. G. – Plur., pulcher caedum amor, glühende Mordsucht, Sil.: multae et atroces inter se caedes (blutige Auftritte, blutige Schlägereien), Liv.: venena (Vergiftun-————gen) intestinaeque caedes (Verwandtenmorde) Liv.: cum interea caedes indignissimae maximaeque factae sint, Cic.: (Clodius) magistratuum atque privatorum caedes effecerat, Cic.: caedibus omnia vastare, Caes.: homicidia compescimus et singulas caedes, Totschläge u. Mordtaten an einzelnen, Sen. – b) das Töten der Tiere, bes. der Opfertiere, das Schlachten, armenti, Ov.: bidentium, Hor.: ferina, Ov.: Polyxenia, das Schlachten (Opfern) der Polyxena, Catull. – 2) meton.: a) der Mordanschlag, Verg. Aen. 3, 256. – b) das Blutbad = α) (Sing. u. Plur.) die Erschlagenen, Ermordeten, der Verlust an Toten, ingentes Rutulae caedis acervi, Verg. Aen. 10, 245: plenae caedibus viae, Tac. hist. 4, 1: caedes prope par utrimque fuit, Liv. 21, 29, 3. – β) (wie φόνος) das durch Mord vergossene Blut, (currus) respersus fraternā caede, Catull.: caede madentes, Ov. – ⇒ Archaist. Nom. caedis, Liv. 1, 98, 10; 3, 5, 9; 3, 22, 9; 5, 28, 13; vgl. Auct. de idiom. gener. (IV) 576, 33 (wo: caedis, φόνος). – Genet. Plur. gew. caedium; poet. auch caedum, Sil. 4, 351; 4, 422 u.a.; vgl. Prisc. 7, 77. -
10 macto
macto, āvi, ātum, 1 (old form of perf. subj. mactassint, Enn., Afran., and Pompon. ap. Non. 342, 12 sq.), v. freq. a. [macto, kindr. to Sanscr. makh, mah; intens. māmahyata, to slaughter, sacrifice; maha, victim; the ct in macto like vectum from veho; hence],I.Within the religious sphere, to offer, sacrifice, immolate any thing in honor of the gods:II.ferctum Jovi moveto et mactato sic,
Cato, R. R. 134, 2; so id. ib. § 4: pultem dis mactat, Varr. ap. Non. 341, 28:nigras pecudes,
Lucr. 3, 52:lectas de more bidentes Cereri,
Verg. A. 4, 57; Varr. ap. Non. 114, 27:mactatus vitulus concidit propter aras,
Lucr. 2, 353:manibus divis mactata,
id. 6, 759:mactata veniet lenior hostia,
Hor. C. 1, 19, 16:mactata Polyxena,
Ov. M. 13, 448:trecenti ex dediticiis hostiarum more mactati,
Suet. Aug. 15:vite caper morsa Bacchi mactandus ad aras,
Ov. M. 15, 114:suovetaurilia mactanda, Fronto de Fer. Als. 3 Mai.: se Orco,
Liv. 9, 40:hostium legiones Telluri ac diis Manibus mactandas dabo,
id. 10, 28; cf.:ruptores pacis ultioni et gloriae,
Tac. A. 2, 13.—Beyond the relig. sphere.A.To present, reward, honor with any thing good or bad: Livius inde redit magno mactatu' triumpho, Enn. ap. Serv. Verg. A. 9, 641 (Ann. v. 302 Vahl.):B.eos ferunt laudibus et mactant honoribus,
heap honors on, extol, Cic. Rep. 1, 43, 67 (also ap. Non. 342, 5); id. Vatin. 6, 14; id. Div. 1, 11, 18.—Far more freq. in a bad sense, to afflict, trouble, punish with any thing: illum di deaeque magno mactassint malo, Enn. ap. Non. 342, 15 (Trag. v. 377 Vahl.); Afran. ib. 16; Cic. Vatin. 15, 36; cf. without abl., Pompon. ib. 12:C.dotatae mactant et malo et damno viros,
Plaut. Aul. 3, 5, 61; cf.:mactare malo adficere significat,
Non. 342, 8:aliquem infortunio,
Plaut. Poen. 3, 1, 14: faxo tali eum mactatum, atque hic est, infortunio, * Ter. Phorm. 5, 9, 39:hostes patriae aeternis suppliciis vivos mortuosque mactabis,
pursue, punish, Cic. Cat. 1, 13, 33; cf.:divisores omnium tribuum domi ipse suae crudelissima morte mactaret,
id. Harusp. Resp. 20, 42:aliquem summo supplicio,
id. ib. 1, 11, 27:aliquem morte,
id. Rep. 2, 35, 60:mactantur comminus uno exitio,
Sil. 17, 500.—To kill, slaughter, put to death:D.hic mactat Ladona, Pheretaque Demodocumque,
Verg. A. 10, 413:illigatas mollibus damas plagis,
Mart. 1, 50, 24: haec dextra Lernam taetra mactata excetra Pacavit, Cic. poët. Tusc. 2, 9, 22.—To magnify; trop, to extol, glorify, honor; esp. to glorify [p. 1094] honor a deity with sacrifices, to worship:E.Liberum patrem fanorum consecratione mactatis,
Arn. 1, 24:puerorum extis deos manes mactare,
Cic. Vatin. 6, 14.—Poet., to give splendor to a festival: lacte Latinas, Cic. poët. Div. 1, 11, 18.—F.Aliquem or aliquid, to overthrow, ruin, destroy, Cic. Fl. 22, 52:quorum ego furori nisi cessissem, in Catilinae busto vobis ducibus mactatus essem,
should have been sacrificed, id. ib. 7, 16:perfidos et ruptores pacis ultioni et gloriae mactandos,
to offer up, immolate, Tac. A. 2, 13:cum videant jus civitatis illo supplicio esse mactatum,
Cic. Verr. 2, 4, 11, § 26: aut naves uram, aut castra mactabo, to destroy, Att. ap. Non. 341, 18.—Hence, mactus, a, um, Part., sync. for mactatus:boves mactae,
Lucr. 5, 1339 (better referred to maco, q. v.). -
11 nymphigena
nymphĭgĕna, ae, m. [nympha- gigno], the Nymph-born, i. e. Achilles, the son of Thetis: sors nova nymphigenae votum post fata meretur: Quam pepigit thalamis, hanc habet in tumulis, i. e. Polyxena, who was immolated on his tomb, Poët. ap. Anth. Lat. t. i., p. 84 Burm. -
12 Priameis
Prĭămus, i, m., = Priamos.I.A son of Laomedon, king of Troy, husband of Hecuba, and father of Hector, Helenus, Paris, Deiphobus, Polyxena, Cassandra, etc.; he was slain by Neoptolemus or Pyrrhus, the son of Achilles, Enn. ap. Prisc. p. 607 P. (Ann. v. 17 Vahl.): o pater, o patria, o Pria. mi domus! id. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag v. 118 Vahl.); Verg. A. 1, 458; 3, 50 al.; cf. Cic. Tusc. 1, 35, 85; Ov. M. 13, 404 sq.; Juv. 10, 258; Hyg. Fab. 89 and 90.—II. A.Prĭă-mēis, ĭdis, f., = Priamêïs, Priam's daughter:B.Atrides visā Priameide,
i. e. Cassandra, Ov. Am. 1, 9, 37:Priameida viderat ipsam,
id. A. A. 2, 405.—Prĭămēĭus, a, um, adj., = Priamêïos, of or belonging to Priam:C.sceptra,
Verg. A. 7, 252:virgo Cassandra,
id. ib. 2, 403:conjux,
i. e. Hecuba, Ov. M. 13, 404:hospes,
i. e. Paris, id. A. A. 2, 5: heros, i. e. Hector, Auct. Pan. ad Pison. 162.—Prīămĭdes, ae, m., = Priamidês, a son of Priam:Priamiden Helenum regnare,
Verg. A. 3, 295:Priamides Deiphobus,
id. ib. 6, 494:nec quas Priamides in aquosae vallibus Idae Contulit,
i. e. Paris, Ov. F. 6, 15:deploratos Priamidas,
Priam's sons, id. M. 13, 482. -
13 Priameius
Prĭămus, i, m., = Priamos.I.A son of Laomedon, king of Troy, husband of Hecuba, and father of Hector, Helenus, Paris, Deiphobus, Polyxena, Cassandra, etc.; he was slain by Neoptolemus or Pyrrhus, the son of Achilles, Enn. ap. Prisc. p. 607 P. (Ann. v. 17 Vahl.): o pater, o patria, o Pria. mi domus! id. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag v. 118 Vahl.); Verg. A. 1, 458; 3, 50 al.; cf. Cic. Tusc. 1, 35, 85; Ov. M. 13, 404 sq.; Juv. 10, 258; Hyg. Fab. 89 and 90.—II. A.Prĭă-mēis, ĭdis, f., = Priamêïs, Priam's daughter:B.Atrides visā Priameide,
i. e. Cassandra, Ov. Am. 1, 9, 37:Priameida viderat ipsam,
id. A. A. 2, 405.—Prĭămēĭus, a, um, adj., = Priamêïos, of or belonging to Priam:C.sceptra,
Verg. A. 7, 252:virgo Cassandra,
id. ib. 2, 403:conjux,
i. e. Hecuba, Ov. M. 13, 404:hospes,
i. e. Paris, id. A. A. 2, 5: heros, i. e. Hector, Auct. Pan. ad Pison. 162.—Prīămĭdes, ae, m., = Priamidês, a son of Priam:Priamiden Helenum regnare,
Verg. A. 3, 295:Priamides Deiphobus,
id. ib. 6, 494:nec quas Priamides in aquosae vallibus Idae Contulit,
i. e. Paris, Ov. F. 6, 15:deploratos Priamidas,
Priam's sons, id. M. 13, 482. -
14 Priamides
Prĭămus, i, m., = Priamos.I.A son of Laomedon, king of Troy, husband of Hecuba, and father of Hector, Helenus, Paris, Deiphobus, Polyxena, Cassandra, etc.; he was slain by Neoptolemus or Pyrrhus, the son of Achilles, Enn. ap. Prisc. p. 607 P. (Ann. v. 17 Vahl.): o pater, o patria, o Pria. mi domus! id. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag v. 118 Vahl.); Verg. A. 1, 458; 3, 50 al.; cf. Cic. Tusc. 1, 35, 85; Ov. M. 13, 404 sq.; Juv. 10, 258; Hyg. Fab. 89 and 90.—II. A.Prĭă-mēis, ĭdis, f., = Priamêïs, Priam's daughter:B.Atrides visā Priameide,
i. e. Cassandra, Ov. Am. 1, 9, 37:Priameida viderat ipsam,
id. A. A. 2, 405.—Prĭămēĭus, a, um, adj., = Priamêïos, of or belonging to Priam:C.sceptra,
Verg. A. 7, 252:virgo Cassandra,
id. ib. 2, 403:conjux,
i. e. Hecuba, Ov. M. 13, 404:hospes,
i. e. Paris, id. A. A. 2, 5: heros, i. e. Hector, Auct. Pan. ad Pison. 162.—Prīămĭdes, ae, m., = Priamidês, a son of Priam:Priamiden Helenum regnare,
Verg. A. 3, 295:Priamides Deiphobus,
id. ib. 6, 494:nec quas Priamides in aquosae vallibus Idae Contulit,
i. e. Paris, Ov. F. 6, 15:deploratos Priamidas,
Priam's sons, id. M. 13, 482. -
15 Priamus
Prĭămus, i, m., = Priamos.I.A son of Laomedon, king of Troy, husband of Hecuba, and father of Hector, Helenus, Paris, Deiphobus, Polyxena, Cassandra, etc.; he was slain by Neoptolemus or Pyrrhus, the son of Achilles, Enn. ap. Prisc. p. 607 P. (Ann. v. 17 Vahl.): o pater, o patria, o Pria. mi domus! id. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag v. 118 Vahl.); Verg. A. 1, 458; 3, 50 al.; cf. Cic. Tusc. 1, 35, 85; Ov. M. 13, 404 sq.; Juv. 10, 258; Hyg. Fab. 89 and 90.—II. A.Prĭă-mēis, ĭdis, f., = Priamêïs, Priam's daughter:B.Atrides visā Priameide,
i. e. Cassandra, Ov. Am. 1, 9, 37:Priameida viderat ipsam,
id. A. A. 2, 405.—Prĭămēĭus, a, um, adj., = Priamêïos, of or belonging to Priam:C.sceptra,
Verg. A. 7, 252:virgo Cassandra,
id. ib. 2, 403:conjux,
i. e. Hecuba, Ov. M. 13, 404:hospes,
i. e. Paris, id. A. A. 2, 5: heros, i. e. Hector, Auct. Pan. ad Pison. 162.—Prīămĭdes, ae, m., = Priamidês, a son of Priam:Priamiden Helenum regnare,
Verg. A. 3, 295:Priamides Deiphobus,
id. ib. 6, 494:nec quas Priamides in aquosae vallibus Idae Contulit,
i. e. Paris, Ov. F. 6, 15:deploratos Priamidas,
Priam's sons, id. M. 13, 482.
См. также в других словарях:
Polyxena — POLYXĔNA, æ, Gr. Πολυξένη, ης, (⇒ Tab. XXXI.) des Priamus und der Hekuba Tochter. Apollod. l. III. c. 11. §. 5. Sie war ihrer Gestalt nach lang, weiß, schön, hatte einen langen Hals, schöne Augen, blondes und langes Haar, wohlgebildete Gliedmaßen … Gründliches mythologisches Lexikon
POLYXENA — Priami filia formosissima ex Hecuba coniuge, quam Pyrrhus Achillis filius, Troiâ captâ, ad patris tumulum iugulavit. Ferunt enim Achillem, cum ad Troiam bellum gereret, Polyxenam forte in moenibus conspectam adamâsse, eamque uxorem sibi… … Hofmann J. Lexicon universale
Polyxena — {{Polyxena}} Tochter des Priamos* und der Hekabe*, geriet mit ihrer Mutter in griechische Gefangenschaft und wurde von Neoptolemos* am Grabhügel des Achilleus* als Opfer geschlachtet, weil der Schatten des Helden das gefordert hatte (Euripides,… … Who's who in der antiken Mythologie
Polyxĕna — Polyxĕna, die schönste Tochter des Priamos u. der Hekabe. Achilles liebte sie u. als er ihrem Vater Hektors Leichnam übergab, erbat er sie zur Gemahlin, wofür er Frieden versprach. Als er sie zum Altar führte, wurde er von Paris getödtet, wofür P … Pierer's Universal-Lexikon
Polyxēna — Polyxēna, im griech. Mythus Tochter des Priamos und der Hekabe, Verlobte des Achilleus (s. d.), der bei der Vermählung im Tempel des thymbräischen Apollon von Paris die Todeswunde erhielt. Als nach Trojas Fall Achills Schatten Sühnung durch ihr… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Polyxena — Polyxĕna, Tochter des Priamos und der Hekabe, von Neoptolemos auf dem Grabe des Achilleus geopfert … Kleines Konversations-Lexikon
Polyxena — Polyxena, eine der schönsten Töchter des Priamus, die ihren greisen Vater begleitete, als er in das Lager der Griechen kam, um von Achill den Leichnam des gefallenen Hector zu erbitten. Die Schönheit der königl. Jungfrau flößte Achill die… … Damen Conversations Lexikon
Polyxena — Polyxena, des Priamus schönste Tochter, von Achilles geliebt und als Friedenspreis begehrt; er wurde vor der Erfüllung seines Wunsches von Paris erschossen, P. aber nach der Eroberung Trojas von Neoptolemus auf dem Grabhügel des Achilles geopfert … Herders Conversations-Lexikon
Polyxena [1] — POLYXENA, æ, (⇒ Tab. XVIII.) eine von des Danaus funfzig Töchtern. Hygin. Fab. 170. Sieh Danaides … Gründliches mythologisches Lexikon
Polyxena — For the Christian Saint, please see Acts of Xanthippe, Polyxena, and Rebecca Polyxena (pronEng|pəˈlɪksɪnə) was known to be a beautiful Trojan princess from Greek mythology. She is the youngest daughter of King Priam of Troy and his queen, Hecuba … Wikipedia
Polyxena — Neoptolemos opfert Polyxena, Tyrrhenische Amphora des Timiades Malers, um 570/50 Polyxena (griechisch Πολυξένη Polyxéne, von polýxenos „viele Fremde beherbergend“, übertragen: „die Gastfreundliche“) ist ursprünglich eine trojanische… … Deutsch Wikipedia