Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

PISA

  • 1 Pisa

    1.
    pīsa, ae, v. pisum.
    2.
    Pīsa, ae, and, less freq., Pīsae, ārum, f., = Pisa, a city of Elis, on the Alphēus, near which the Olympic games were celebrated:

    aut Alphea rotis praelabi flumina Pisae,

    Verg. G. 3, 180:

    Pisa,

    Ov. Ib. 327; Stat. Th. 4, 238:

    Pisae Oenomai,

    Mel. 2, 3, 4.—Hence, Pīsaeus, a, um, adj., of or belonging to Pisa, Pisœan:

    Arethusa, so called because, acc. to the myth, it rose in Elis,

    Ov. M. 5, 409:

    hasta,

    of Oenomăus, king of Elis, id. Am. 3, 2, 15:

    Pisaeā lege trementem currere et Oenomai fremitus audire sequentis,

    i. e. the law by which any one who demanded Hippodamia in marriage, was compelled to contend in the chariot-race with her father Oenomaus, and, if defeated, was put to death, Stat. S. 1, 2, 41:

    Pisaeique tori legem,

    Nemes. Cyn. 23:

    Pisaeae ramus olivae,

    Juv. 13, 99: praemia, prizes, Att. ap. Prisc. p. 698 P.:

    annus,

    in which the Olympic games took place, Stat. S. 1, 3, 8; id. Th. 1, 421: ebur Pisaeo pollice rasum, by the hand which wrought the Olympic Jove, i. e. that of Phidias, id. S. 4, 6, 29.—
    B.
    Subst.: Pīsaea, ae, f., Hippodamia, Ov. Tr. 2, 386.

    Lewis & Short latin dictionary > Pisa

  • 2 pisa

    1.
    pīsa, ae, v. pisum.
    2.
    Pīsa, ae, and, less freq., Pīsae, ārum, f., = Pisa, a city of Elis, on the Alphēus, near which the Olympic games were celebrated:

    aut Alphea rotis praelabi flumina Pisae,

    Verg. G. 3, 180:

    Pisa,

    Ov. Ib. 327; Stat. Th. 4, 238:

    Pisae Oenomai,

    Mel. 2, 3, 4.—Hence, Pīsaeus, a, um, adj., of or belonging to Pisa, Pisœan:

    Arethusa, so called because, acc. to the myth, it rose in Elis,

    Ov. M. 5, 409:

    hasta,

    of Oenomăus, king of Elis, id. Am. 3, 2, 15:

    Pisaeā lege trementem currere et Oenomai fremitus audire sequentis,

    i. e. the law by which any one who demanded Hippodamia in marriage, was compelled to contend in the chariot-race with her father Oenomaus, and, if defeated, was put to death, Stat. S. 1, 2, 41:

    Pisaeique tori legem,

    Nemes. Cyn. 23:

    Pisaeae ramus olivae,

    Juv. 13, 99: praemia, prizes, Att. ap. Prisc. p. 698 P.:

    annus,

    in which the Olympic games took place, Stat. S. 1, 3, 8; id. Th. 1, 421: ebur Pisaeo pollice rasum, by the hand which wrought the Olympic Jove, i. e. that of Phidias, id. S. 4, 6, 29.—
    B.
    Subst.: Pīsaea, ae, f., Hippodamia, Ov. Tr. 2, 386.

    Lewis & Short latin dictionary > pisa

  • 3 Pisa [1]

    1. Pīsa, ae, f. (Πίσα), I) Stadt in Elis am Flusse Alphëus, wo die olympischen Kampfspiele abgehalten wurden, Verg. georg. 3, 180. Ov. Ib. 325. Stat. Theb. 4, 238; vgl. Verg. Aen. 10, 179. – Nbf. Pīsae, ārum, f., Mela 2. § 42. – Dav. Pīsaeus, a, um, pisäisch, Arethusa, weil sie ihren Ursprung in Elis haben soll, Ov.: hasta, des Önomaus, Ov. – subst., Pisaea, ae, f., die Pisäerin = Hippodamia, Ov. trist. 2, 386. – II) Pīsae, ārum, f., Stadt in Etrurien am Zusammenflusse des Arnus (j. Arno) u. Auser (j. Serchio), berühmt durch ihre Bäder (thermae), j. Pisa, Liv. 21, 39, 3 u.a.: Kolonie von Pisa in Elis, Verg. Aen. 10, 179. – Dav. Pīsānus, a, um, pisanisch, ager, Liv.: portus, Rutil. It. – Plur. subst., Pīsānī, ōrum, m., die Einwohner von Pisa, die Pisaner, Liv.

    lateinisch-deutsches > Pisa [1]

  • 4 Pisa

    1. Pīsa, ae, f. (Πίσα), I) Stadt in Elis am Flusse Alphëus, wo die olympischen Kampfspiele abgehalten wurden, Verg. georg. 3, 180. Ov. Ib. 325. Stat. Theb. 4, 238; vgl. Verg. Aen. 10, 179. – Nbf. Pīsae, ārum, f., Mela 2. § 42. – Dav. Pīsaeus, a, um, pisäisch, Arethusa, weil sie ihren Ursprung in Elis haben soll, Ov.: hasta, des Önomaus, Ov. – subst., Pisaea, ae, f., die Pisäerin = Hippodamia, Ov. trist. 2, 386. – II) Pīsae, ārum, f., Stadt in Etrurien am Zusammenflusse des Arnus (j. Arno) u. Auser (j. Serchio), berühmt durch ihre Bäder (thermae), j. Pisa, Liv. 21, 39, 3 u.a.: Kolonie von Pisa in Elis, Verg. Aen. 10, 179. – Dav. Pīsānus, a, um, pisanisch, ager, Liv.: portus, Rutil. It. – Plur. subst., Pīsānī, ōrum, m., die Einwohner von Pisa, die Pisaner, Liv.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Pisa

  • 5 pisa

    I pīsa, ae f. Pall = pisum II pīsa, ae f. [ pinso ] III Pīsa, ae f.
    Пиза, город в Элиде на реке Алфей, близ которого происходили Олимпийские игры V, O, St

    Латинско-русский словарь > pisa

  • 6 pisa [2]

    2. pīsa, ae, f. = pisum, die Erbse, Apic. 5, 193 sqq. Pallad. 11, 14, 9. Edict. Diocl. 1, 13 u. 14.

    lateinisch-deutsches > pisa [2]

  • 7 pisa

    2. pīsa, ae, f. = pisum, die Erbse, Apic. 5, 193 sqq. Pallad. 11, 14, 9. Edict. Diocl. 1, 13 u. 14.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pisa

  • 8 Pisis*

    Pisa (Italy)

    Latin place names > Pisis*

  • 9 Pisaea

    1.
    pīsa, ae, v. pisum.
    2.
    Pīsa, ae, and, less freq., Pīsae, ārum, f., = Pisa, a city of Elis, on the Alphēus, near which the Olympic games were celebrated:

    aut Alphea rotis praelabi flumina Pisae,

    Verg. G. 3, 180:

    Pisa,

    Ov. Ib. 327; Stat. Th. 4, 238:

    Pisae Oenomai,

    Mel. 2, 3, 4.—Hence, Pīsaeus, a, um, adj., of or belonging to Pisa, Pisœan:

    Arethusa, so called because, acc. to the myth, it rose in Elis,

    Ov. M. 5, 409:

    hasta,

    of Oenomăus, king of Elis, id. Am. 3, 2, 15:

    Pisaeā lege trementem currere et Oenomai fremitus audire sequentis,

    i. e. the law by which any one who demanded Hippodamia in marriage, was compelled to contend in the chariot-race with her father Oenomaus, and, if defeated, was put to death, Stat. S. 1, 2, 41:

    Pisaeique tori legem,

    Nemes. Cyn. 23:

    Pisaeae ramus olivae,

    Juv. 13, 99: praemia, prizes, Att. ap. Prisc. p. 698 P.:

    annus,

    in which the Olympic games took place, Stat. S. 1, 3, 8; id. Th. 1, 421: ebur Pisaeo pollice rasum, by the hand which wrought the Olympic Jove, i. e. that of Phidias, id. S. 4, 6, 29.—
    B.
    Subst.: Pīsaea, ae, f., Hippodamia, Ov. Tr. 2, 386.

    Lewis & Short latin dictionary > Pisaea

  • 10 Pisaeus

    1.
    pīsa, ae, v. pisum.
    2.
    Pīsa, ae, and, less freq., Pīsae, ārum, f., = Pisa, a city of Elis, on the Alphēus, near which the Olympic games were celebrated:

    aut Alphea rotis praelabi flumina Pisae,

    Verg. G. 3, 180:

    Pisa,

    Ov. Ib. 327; Stat. Th. 4, 238:

    Pisae Oenomai,

    Mel. 2, 3, 4.—Hence, Pīsaeus, a, um, adj., of or belonging to Pisa, Pisœan:

    Arethusa, so called because, acc. to the myth, it rose in Elis,

    Ov. M. 5, 409:

    hasta,

    of Oenomăus, king of Elis, id. Am. 3, 2, 15:

    Pisaeā lege trementem currere et Oenomai fremitus audire sequentis,

    i. e. the law by which any one who demanded Hippodamia in marriage, was compelled to contend in the chariot-race with her father Oenomaus, and, if defeated, was put to death, Stat. S. 1, 2, 41:

    Pisaeique tori legem,

    Nemes. Cyn. 23:

    Pisaeae ramus olivae,

    Juv. 13, 99: praemia, prizes, Att. ap. Prisc. p. 698 P.:

    annus,

    in which the Olympic games took place, Stat. S. 1, 3, 8; id. Th. 1, 421: ebur Pisaeo pollice rasum, by the hand which wrought the Olympic Jove, i. e. that of Phidias, id. S. 4, 6, 29.—
    B.
    Subst.: Pīsaea, ae, f., Hippodamia, Ov. Tr. 2, 386.

    Lewis & Short latin dictionary > Pisaeus

  • 11 Pisae

    Pīsae, ārum, f., a very ancient eity of Etruria, a colony of Pisa in Elis, still called Pisa:

    Alpheae ab origine Pisae, urbs Etrusca solo,

    Verg. A. 10, 179 Serv.; Just. 20, 1, 11; Luc. 2, 401; Liv. 21, 39.—Hence,
    A.
    Pīsānus, a, um, adj., Pisan:

    ager,

    Liv. 39, 2.—In plur.: Pīsāni, ōrum, m., the Pisans, Liv. 40, 43.—
    B.
    Pīsas, ātis, adj., Pisatic, Pisan, Inscr. Orell. 4048.—
    C.
    Pīsātĭlis, e, adj., born at Pisa (for Pisanus), found in Naev., acc. to Fest. p. 210 Müll. (prob. Latinized from the Greek form Pisatês).

    Lewis & Short latin dictionary > Pisae

  • 12 Pisani

    Pīsae, ārum, f., a very ancient eity of Etruria, a colony of Pisa in Elis, still called Pisa:

    Alpheae ab origine Pisae, urbs Etrusca solo,

    Verg. A. 10, 179 Serv.; Just. 20, 1, 11; Luc. 2, 401; Liv. 21, 39.—Hence,
    A.
    Pīsānus, a, um, adj., Pisan:

    ager,

    Liv. 39, 2.—In plur.: Pīsāni, ōrum, m., the Pisans, Liv. 40, 43.—
    B.
    Pīsas, ātis, adj., Pisatic, Pisan, Inscr. Orell. 4048.—
    C.
    Pīsātĭlis, e, adj., born at Pisa (for Pisanus), found in Naev., acc. to Fest. p. 210 Müll. (prob. Latinized from the Greek form Pisatês).

    Lewis & Short latin dictionary > Pisani

  • 13 Pisaeus

    Pīsaeus, a, um [Pisa\]
    пизанский, поэт. элидский ( Arethusa O)
    P. annus St =год Олимпийских игр (см. Pisa)

    Латинско-русский словарь > Pisaeus

  • 14 Pisae

    Pīsae, arum f.
    Пизы, город в сев.-зап. Этрурии на реке Арн, по преданию колония Пизы Элидской (ныне Pisa) V, L

    Латинско-русский словарь > Pisae

  • 15 Pisaea

    ae f.
    уроженка города Pisa, т. е. Гипподамия O

    Латинско-русский словарь > Pisaea

  • 16 Afri

    Āfrī, ōrum, m., die Bewohner von Afrika, bes. im engern Sinne als Bewohner des Gebietes von Karthago (s. unten Africano. 2), die Afrikaner, Cic. ad Q. fr. 1, 1, 9. § 27. Sall. Iug. 18, 3. Liv. 29, 3, 13. Eutr. 2, 19 sqq.: A. discincti (als weichlich u. untätig), Verg. Aen. 8, 724: insbes., die Priester des Jupiter Ammon in der Wüste Libyens, Nep. Lys. 3, 2. – Sing. dirus Afer, v. Hannibal, Hor. carm. 4, 4, 42: homo Afer, Augustin. ep. 17, 2: civis noster in quantum Afer, Augustin. conf. 8, 6: Sing. kollekt., Ven. Fort. vit. S. Mart. 2, 74. – Adi. Āfer, fra, frum, afrisch, afrikanisch, pedites, Liv.: campi, Vitr.: aequora, zwischen Afrika u. Sizilien, Ov.: avis (= Africana gallina, s. unten Africanus), Hor.: murex, die gätulische, Hor.: sorores, die Hesperiden, Iuven.: pisa, Pallad.: bitumen, vinum, Pelag.: tapetia, Valer. b. Vopisc. – Davon abgeleitet:

    A) Āfrica, ae, f., auch terra Africa ( wie terra Italia u. ähnl., s. Drak. Liv. 25, 7, 4), das Land Afrika, 1) im weitern Sinne, der Erdteil, von den Griechen Λιβύη gen., in frühester Zeit bald zu Asien, bald zu Europa gerechnet, nach der später allgemeinen Annahme durch die Landenge von Suez von Asien geschieden, s. Sall. Iug. 17 sqq. Mel. 1. c. 4 sqq. Apul. de mundo c. 7 extr.: meton. = die Afrikaner, Africa terribilis, Varr. sat. Men. 225: in omni Africa (vom Lande redend u. an die Bewohner denkend), Sall. Iug. 89, 7. – 2) im engern Sinne, Africa propria od. Africa provincia gen., das ganze ehemalige Gebiet von Karthago, sowie das Land zwischen den beiden Syrten umfassend, Mel. 1. c. 7. – obwohl auch im allerengsten Sinne bloß die Landschaft Zeugis od. Zeugitania (regio) mit der Hauptstadt Karthago Africa genannt wurde, Plin. 5, 23; cf. Isid. 14, 5, 8. – / Vulg. Genet. Africaes, Corp. inscr. Lat. 5. 1039.

    B) Āfricānus, a, um, zu Afrika (im engern u. weitern Sinne) gehörig, afrikanisch, in Afrika, aus Afrika, bellum, Cäsars Kr. gegen die Pompejaner unter Kato, Scipio u. Juba (König von Numidien), Cic. u.a.; u. von diesem Kriege causae (Händel), Cic., u. rumores, Cic. – possessiones, Nep.: gallinae, Perlhühner (ihrer Seltenheit wegen als Leckerbissen auf den Tafeln der Römer, griech. μελεαγρίδες, auch lat. meleagrides; vgl. Col. 8, 2, 2 [u. dazu Schneider] u. Plin. 10, 74), Varr. u. Col.: mures, afrikanische Mäuse, Plin., scherzhaft für »Panther, Tiger u. Löwen«, Plaut.: fici od. ficus, afrik. Feigen, früher ihrer Seltenheit wegen gesucht, Scriptt. r.r. u. Plin., später gewöhnlicher u. dah. unter die Geschenke von weniger Bedeutung gerechnet b. Mart. – subst., Africanae, ārum, f. (sc. bestiae), afrikanische wilde Tiere = Panther, Löwen, Leoparden u. Tiger (vgl. Varr. LL. 7, 40), bes. gebraucht in den öffentl. Tierhetzen der ludi circenses, Cic., Liv. u.a. – als Beiname, Africanus, der Beiname der zwei berühmtesten Scipionen, s. Cornelius: Africana, Beiname der Ceres in Afrika, wo sie Witwen, die nicht wieder heiraten wollten, als Priesterinnen hatte, Tert. ad uxor. 2.

    C) Āfricus, a, um, afrikanisch, bellum, Hannibals gegen die Römer, Liv. 21, 1, 4 u. 21, 2, 1; Cäsars gegen die Pompejaner in Afrika (s. oben Africanus), Caes. b.c. 2, 32, 13. Vell. 2, 129, 4: u. von diesem Kr., triumphus, Vell. 2, 56, 2: bella, des Syphax gegen die Punier, Sil. 17, 11: praesidia, Liv.: ora, Liv.: mare, der südwestl. Teil des Mittelmeers, Sall. u. Tac.: ebenso pelagus, Mel. – insbes., ventus Africus (Cic.) od. Africus ventus (Liv.), u. gew. absol. Africus, ī, m., der (Wind) Afrikus = Südwest od. genauer Westsüdwest, griech. λίψ, bei den Italienern noch j. Affrico od. ghiberno gen., für alle, die diesseit des Mittelländischen Meers wohnen, ein von der Winterabendseite über das Meer kommender stürmischer Regenwind (s. Vell. 2, 79, 3. Sen. nat. qu. 5, 16, 6. Plin. 2, 119: lips sive Africus, Veget. mil. 4, 38); dah. die Epitheta: furibundus et ruens, Sen.: creber procellis, Verg.: praeceps, protervus, Hor.: auster, qui per biduum flaverat, in Africum se vertit, Caes.: qui portus ab Africo tegebatur, ab austro non erat tutus, Caes. – auch adjekt., Africae procellae, Hor. carm. 3, 29, 57.

    lateinisch-deutsches > Afri

  • 17 Arnus

    Arnus, ī, m. (Ἄρνος), der Hauptfluß Etruriens, der auf den Apenninen entspringt u. bei Pisä in das Tyrrhen. Meer mündet, j. Arno, Liv. 22, 2, 2. Tac. ann. 1, 79. – Dav. Arniēnsis, e, zum Arno gehörig, tribus, am Arno gelegen (die entfernteste), Cic. agr. 2, 79. Liv. 6, 5, 8.

    lateinisch-deutsches > Arnus

  • 18 Aurelius

    Aurēlius, a, um, Name eines röm. plebejischen Geschlechts (mit den Beinamen Cotta, Orestes, Scaurus), aus dem besonders zu nennen sind: C. Aurelius Cotta, den Cicero in den Büchern »vom Redner« als Redner u. in den Büchern »von der Natur der Götter« als Akademiker mitsprechend aufführt, oft bei Cic., s. Orelli Onomast. Tull. p. 89. – L. Aurelius Cotta, Bruder des vor., Prätor 70 v. Chr., s. unten no. b, α. – Adi. aurelisch, a) Aurelia via, von einem sonst unbekannten Aurelius erbaut u. zwar vetus et nova, Inscr.: erstere lief von der Porta Ianiculensis (j. Porta di St. Pancrazio) an der nördlichen Küste bis nach Pisa, später bis Arelate; letztere war ein kleiner Seitenweg, der von der Porta Aurelia (j. Castel S. Angelo) 4000 Schritte weit nach der ersteren führte. Von ersterer spricht Cic. Cat. 2, 6 u.a. – b) Aurelia lex, α) iudiciaria, vom Prätor L. Aurelius Cotta, daß die Gerichte von Senatoren, Rittern u. Tribuni aerarii gemeinschaftlich verwaltet werden sollten, Cic. Phil. 1, 20. – β) de ambitu, von unbekanntem Ursprung, Cic. ad Q. fr. 1, 3, 8. – c) Aurelium Forum, eine Stadt in Etrurien an der Aurelia via, in der Nähe des heutigen Dorfes Castellacio, Cic. Cat. 1, 24. – d) Aurelium tribunal ( auch Gradus Aurelii gen.), auf dem Forum, Cic.

    lateinisch-deutsches > Aurelius

  • 19 Auser

    Auser, eris, m. od. Ausur, uris, m., ein Fluß in Etrurien, der auf den Apenninen entsprang, bei Pisä in den Arnus floß, später aber ins Meer abgeleitet wurde, j. Serchio mit dem Osari, Plin. 3, 50 (wo Auser). Rutil. itin. 1, 566 (wo Ausur).

    lateinisch-deutsches > Auser

  • 20 circus

    circus, ī, m. (κίρκος), I) die Kreislinie, der Kreis in der Astronomie, c. lacteus, die Milchstraße, Macr. somn. Scip. 1, 15, 2: u. dass. c. candens, Cic. Arat. 248: globus et circi zonaeque, Mart. Cap. 6. § 583. – II) = ἱπποδρομος, die Rennbahn, für Roß und Wagen, der Zirkus, A) in oder bei Rom: 1) circus māximus, u. gew. κατ' εξ. bl. circus, die im Tale Murcia zwischen dem Palatin u. Aventin, wo schon in der Königszeit Spiele stattfanden, u. unter den Tarquiniern zeitweilig Schaubühnen, 329 hölzerne carceres errichtet waren, von Cäsar erbaute Rennbahn. Der circus max. faßte höchstens 60000 Zuschauer, selbst nach den Umbauten u. Vergrößerungen durch Trajan u. Konstantin nur 190000, wie Hülsen ermittelte, u. wird noch im 6. Jahrhundert n. Chr. erwähnt. Er war von einem auf einer Mauer ruhenden podium für die Zuschauer ersten Ranges (über dem sich noch ein Stockwerk für die Zuschauer zweiten Ranges und darüber ein langer offener Säulengang für das niedere Volk befand) u. einem 3 m breiten Wassergraben (euripus) umgeben. Eine gegen 2 m hohe und gegen 7 m breite Mauer (spina), an deren beiden Enden je drei auf einem Fußgestelle ruhende Spitzsäulen (meta) in einer Entfernung von etwa 3 m standen, lief in etwas schiefer Linie in der Mitte des Zirkus der Länge nach hin; um die Mauer, und zwar an den Enden außerhalb der meta, mußten die Wettfahrenden siebenmal herumfahren. Die Breite des c. m. betrug 150 m, die Bahnlänge 590 m, der Gesamtumfang 1480 m, Liv. 1, 35, 8 sqq. Cic. II. Verr. 1, 154. Suet. Ner. 25, 2: bl. circus, Liv. 8, 20, 2. Cic. Mur. 72 u. 73. Iuven. 10, 37 u. s. – 2) circus Flāminius, zur Abhaltung der ludi plebeii u. Taurii i. J. 221 v. Chr. vom Konsul C. Flaminius am Ausgang der via Flaminia erbaut, Cic. ad Att. 1, 14, 1 u.a. Liv. 27, 21, 1, mit einem Altar des Neptun, Liv. 28, 11, 4: bl. circus gen., Ov. fast. 6, 205 u. 209. – Außerdem noch fünf od. 6 andere circi; vgl. Hülsen in Pauly-Wissowa Realenzykl. III, 2581 ff. – / Die röm. circi, namentl. der circus maximus, waren die besuchtesten u. glänzendsten Sammelplätze der röm. Welt. Im circus kamen die jungen Römer mit ihren Schönen ungestört zusammen, Ov. art. am. 1, 136 sqq.; im circus und in den an der äußern Seite des circus maximus angebrachten einstöckigen Säulenhallen, die sehr feuergefährlich waren, trieben Wahrsager, Gaukler u. dgl. ihr Wesen, Cic. de div. 1, 132. Suet. Aug. 74; dah. c. fallax, Hor. sat. 1, 6, 113: hatten Verkäufer ihre Buden, dah. c. clamosus, Mart. 10, 53, 1, u. feile Dirnen besondere Räume, Iuven. 3, 65. Vgl. Friedländer, Sittengesch. Roms8. Bd. 2. S. 313 f. u. S. 325 f. – B) in verschiedenen Gegenden Italiens u. der Provinzen, Amm. 14, 5, 1. Augustin. conf. 8, 6. – circus auch gebr. von andern zum feierlichen Wettrennen angelegten Rennbahnen, wie die des Äneas in Sizilien, Verg. Aen. 5, 109; 551: des Önomaus in Pisa (in Elis), Stat. Theb. 6, 247: des Scipio in Hispanien, Sil. 16, 313 u. 323; u. meton., der »Zirkus« = die Zuschauer im Zirkus, Sil. 16, 535.

    lateinisch-deutsches > circus

См. также в других словарях:

  • Pisa — Pisa …   Deutsch Wikipedia

  • Pisa — • Archdiocese in Tuscany in central Italy Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Pisa     Pisa     † …   Catholic encyclopedia

  • Pisa — Saltar a navegación, búsqueda Para información sobre el Programa Internacional para la Evaluación de Estudiantes (o Informe PISA), véase Informe PISA. Pisa …   Wikipedia Español

  • PISA — PISA, city in Tuscany, central Italy. Benjamin of tudela found 20 Jewish families living there around 1165. It may be presumed that Jews had settled in the city even earlier, attracted by the possibilities offered by the close commercial ties… …   Encyclopedia of Judaism

  • PISA — auch: Pi|sa 〈ohne Artikel; Schulw.; Abk. für engl.〉 Programme for International Student Assessment (Programm für internationale Schülerbeurteilung); →a. PISA Studie * * * Pi|sa: Stadt in Italien. PISA, Pi|sa [Abk. für engl. Programme for… …   Universal-Lexikon

  • Pisa — auch: Pi|sa 〈ohne Artikel; Schulw.; Abk. für engl.〉 Programme for International Student Assessment (Programm für internationale Schülerbeurteilung); →a. PISA Studie * * * Pi|sa: Stadt in Italien. PISA, Pi|sa [Abk. für engl. Programme for… …   Universal-Lexikon

  • PISA, DA — PISA, DA, family of bankers, financers, and international merchants ranked among the best known Italian Jewish families. In 1393 MATASSIA DI SABATO, a member of the well known Bet El or Min ha Keneset Roman family, settled in San Miniato, a small …   Encyclopedia of Judaism

  • pisa — PISÁ, pisez, vb. I. tranz. 1. A zdrobi, a sfărâma o substanţă, un corp solid prin loviri repetate (cu pisălogul, cu ciocanul etc.), pentru a le face mai mărunte sau a le preface în praf. 2. A bătători, a bătuci, a frământa cu picioarele zăpada,… …   Dicționar Român

  • Pisa [2] — Pisa, 1) Compartimento (Präfectur) im Großherzogthum Toscana, zwischen Lucca, Florenz, Siena u. dem Tyrrhenischen Meere; eben u. sumpfig an beiden Ufern des Arno; an der Küste liegen die ungesunden Landstriche Maremma Pisana. u. Maremma… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Pisa [2] — Pisa, Hauptstadt der gleichnamigen ital. Provinz (s. oben), 3 m ü. M., zu beiden Seiten des Arno, 10 km von seiner Mündung in das Ligurische Meer, an den Eisenbahnen Genua P. Rom, Florenz P. Livorno und P. Lucca Pistoja und den Dampfstraßenbahnen …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • PISA — urbs Peloponnesi ad Alpheum fluv. et mont. Pisaeum, de quo Plut. Regio Pisatis dicitur Straboni. Virg. Georg. l. 3. v. 180. Aut Alphea rotis pralabi flumima Pisa Hinc Pisaeus, nomen gentile. Ovid Amer. l. 3. El. 2. v. 15. Ah quum pene Pelops… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»