Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Obstinacy

  • 1 contumācia

        contumācia ae, f    [contumax], inflexibility, contumacy, obstinacy, stubbornness: illa tua: in voltu, L.: responsi: adversus principem, Ta.— Firmness, constancy: libera.
    * * *
    stubbornness/obstinacy; proud/defiant behavior; disobedience to judicial order

    Latin-English dictionary > contumācia

  • 2 difficultās

        difficultās ātis ( gen plur. -tātium, L.), f    [difficilis], difficulty, trouble, distress, poverty, want, embarrassment: discendi: navigandi, Cs.: faciundi pontis, Cs.: loci, S.: vecturae: summa navium: rei frumentariae, Cs.: nummaria, scarcity of money: domestica, distressed circumstances: in agendo: res ad receptum difficultatem adferebat, Cs.: ad consilium capiendum, Cs.: contra tantas difficultates providere, S.: erat in magnis Caesaris difficultatibus res, ne, etc., Cs. — Obstinacy, captiousness, moroseness: difficultatem exsorbuit.
    * * *
    difficulty; trouble; hardship; intractability; obstinacy

    Latin-English dictionary > difficultās

  • 3 pertinācia

        pertinācia ae, f    [pertinax], perseverance, persistence, stubbornness, obstinacy, pertinacity: perseverantiae finitima: hominum nimia, Cs.: pertinaciae finem facere, Cs.: iusta, L.—Person., C.
    * * *
    determination/perseverance; persistence; obstinacy, stubbornness, defiance

    Latin-English dictionary > pertinācia

  • 4 pervicācia

        pervicācia ae, f    [pervicax], inflexibility, stubbornness, obstinacy, C.: tua, L.: in hostem, Ta.
    * * *
    stubbornness, obstinacy, firmness, steadiness

    Latin-English dictionary > pervicācia

  • 5 contumacia

    contŭmācĭa, ae, f. [contumax], perseverance in one's purpose or opinion, generally in a bad sense, arrogance, inflexibility, contumacy, obstinacy, stubbornness.
    I.
    Prop.
    A.
    In gen. (in good prose, and very freq.):

    illa tua singularis insolentia, superbia, contumacia,

    Cic. Verr. 2, 4, 41, § 89; so,

    contumacia et adrogantia,

    id. Rosc. Com. 15, 44:

    contumacia et ferocitas,

    Suet. Vit. 2 al.:

    inter abruptam contumaciam et deforme obsequium pergere iter,

    Tac. A. 4, 20 fin.:

    oris oculorumque illa contumacia ac superbia,

    Cic. Verr. 2, 3, 2, § 5:

    adversus principem,

    Tac. H. 4, 3:

    parendi,

    Plin. Pan. 18:

    eadem in vultu,

    Liv. 2, 61, 6; cf. Tac. A. 1, 24 fin.:

    responsi tui,

    Cic. Pis. 31, 78.— Sometimes in a good sense, firmness, constancy, self-confidence (cf. contumax):

    Socrates adhibuit liberam contumaciam,

    Cic. Tusc. 1, 29, 71; so,

    maxima innocentiae,

    Quint. Decl. 2, 5.—
    B.
    Esp., jurid. t. t., an obstinate disobedience to a judicial order, an obstinate refusal to appear in court, contumacy, Traj. ap. Plin. Ep. 10, 57 (65), 2:

    contumacia eorum, qui jus dicenti non temperant, litis damno coërcetur,

    Dig. 42, 1, 53 pr.; cf. contumax, I. B.—
    II.
    Transf., of animals:

    contumacia pervicax boum,

    Col. 6, 2, 11.—Of inanim. things:

    arborum (with fastidium),

    obstinacy in growth, Plin. 16, 32, 58, § 134.

    Lewis & Short latin dictionary > contumacia

  • 6 dēstinātiō

        dēstinātiō ōnis, f    [destino], an assignment: partium, L.— A resolve, determination: haud dubia, Ta.: destinationis certus, resolute, Ta.
    * * *
    designation (of end), specification/design; resolution/determination/obstinacy

    Latin-English dictionary > dēstinātiō

  • 7 obstinātiō

        obstinātiō ōnis, f    [obstino], firmness, steadfastness, stubbornness, obstinacy: sententiae, adherence to my principles: taciturna, obstinate silence, N.
    * * *
    determination, stubbornness

    Latin-English dictionary > obstinātiō

  • 8 persevērantia

        persevērantia ae, f    [persevero], steadfastness, perseverance: eius nimia, obstinacy: sententiae tuae: nautarum, Cs.
    * * *
    steadfastness; persistence (affliction); continued existence

    Latin-English dictionary > persevērantia

  • 9 cervicatas

    obstinacy, stubbornness

    Latin-English dictionary > cervicatas

  • 10 confirmitas

    self-assurance; firmness of will (L+S); obstinacy

    Latin-English dictionary > confirmitas

  • 11 pertinacia

    firmness, obstinacy, stubborness.

    Latin-English dictionary of medieval > pertinacia

  • 12 adrogantia

    arrŏgantia ( adr-), ae, f. [arrogans].
    I.
    A.. An assuming, presumption, arrogance, conceitedness (syn.:

    superbia, insolentia, fastus): cum omnis adrogantia odiosa est, tum illa ingenii atque eloquentiae multo molestissima,

    Cic. Div. in Caecil. 11 fin.:

    P. Crassus sine adrogantiā gravis esse videbatur et sine segnitiā verecundus,

    id. Brut. 81, 282: illud gnôthi seauton noli putare ad adrogantiam minuendam solum esse dictum, id. ad Q. Fr. 3, 6, 7 et saep.:

    Pallas tristi adrogantiā taedium sui moverat,

    Tac. A. 13, 2:

    adrogantiā depravatus,

    Vulg. Deut. 18, 20:

    adrogantia tua decepit te,

    ib. Jer. 49, 16.—
    B.
    The proud, lordly bearing arising from a consciousness of real or supposed superiority, pride, haughtiness (cf. arrogans):

    hujus adrogantiam pertinacia aequabat,

    Liv. 5, 8, 11:

    avaritia et adrogantia praecipua validiorum vitia,

    Tac. H. 1, 51:

    tristitiam et adrogantiam et avaritiam exuerat: nec illi, quod est rarissimum, aut facilitas auctoritatem aut severitas amorem deminuit,

    id. Agr. 9:

    cum magnitudinem et gravitatem summae fortunae retineret, invidiam et adrogantiam effugerat,

    id. A. 2, 72; id. Agr. 42:

    adrogantia ejus,

    Vulg. Isa. 16, 6; ib. Jer. 48, 29.—
    * II.
    A pertinacity in one's demands, obstinacy:

    cessurosque se potius adrogantiae Antipatri quam etc.,

    Liv. 37, 56 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > adrogantia

  • 13 arrogantia

    arrŏgantia ( adr-), ae, f. [arrogans].
    I.
    A.. An assuming, presumption, arrogance, conceitedness (syn.:

    superbia, insolentia, fastus): cum omnis adrogantia odiosa est, tum illa ingenii atque eloquentiae multo molestissima,

    Cic. Div. in Caecil. 11 fin.:

    P. Crassus sine adrogantiā gravis esse videbatur et sine segnitiā verecundus,

    id. Brut. 81, 282: illud gnôthi seauton noli putare ad adrogantiam minuendam solum esse dictum, id. ad Q. Fr. 3, 6, 7 et saep.:

    Pallas tristi adrogantiā taedium sui moverat,

    Tac. A. 13, 2:

    adrogantiā depravatus,

    Vulg. Deut. 18, 20:

    adrogantia tua decepit te,

    ib. Jer. 49, 16.—
    B.
    The proud, lordly bearing arising from a consciousness of real or supposed superiority, pride, haughtiness (cf. arrogans):

    hujus adrogantiam pertinacia aequabat,

    Liv. 5, 8, 11:

    avaritia et adrogantia praecipua validiorum vitia,

    Tac. H. 1, 51:

    tristitiam et adrogantiam et avaritiam exuerat: nec illi, quod est rarissimum, aut facilitas auctoritatem aut severitas amorem deminuit,

    id. Agr. 9:

    cum magnitudinem et gravitatem summae fortunae retineret, invidiam et adrogantiam effugerat,

    id. A. 2, 72; id. Agr. 42:

    adrogantia ejus,

    Vulg. Isa. 16, 6; ib. Jer. 48, 29.—
    * II.
    A pertinacity in one's demands, obstinacy:

    cessurosque se potius adrogantiae Antipatri quam etc.,

    Liv. 37, 56 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > arrogantia

  • 14 cervicositas

    cervīcōsĭtas, ātis, f. [cervicosus], stubbornness, obstinacy, Sid. Ep. 7, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > cervicositas

  • 15 confirmitas

    con-firmĭtas, ātis, f., firmness of will; in a bad sense, obstinacy, Plaut. Mil. 2, 2, 34 Brix. (the verse is rejected by Lorenz).

    Lewis & Short latin dictionary > confirmitas

  • 16 destinatio

    dēstĭnātĭo, ōnis, f. [destino], a setting fast, establishing; a resolution, determination, purpose, design (perh. not ante-Aug.):

    depascitur segetes destinatione ante determinata in diem,

    Plin. 8, 25, 39, § 95:

    porticum ex destinatione M. Agrippae a sorore ejus inchoatam peregit,

    id. 3, 2, 3, § 17; cf. Tac. H. 1, 77:

    nulli' placere partium destinatio,

    Liv. 32, 35 fin.: consulum, i. e. the election (opp. renuntiatione), Plin. Pan. 77, 1; cf. Tac. H. 2, 79; Plin. Pan. 95, 2:

    mortis,

    Plin. 36, 14, 21, § 96:

    exspirandi,

    id. 7, 45, 46, § 149:

    quietis,

    Stat. S. 3 praef.:

    aeternitatis,

    Plin. 36, 15, 24, § 114 et saep.;

    certus destinationis, ne, etc.,

    resolute, Tac. A. 12, 32.—
    II.
    Esp. obstinacy, Amm. 15, 10, 10 al.

    Lewis & Short latin dictionary > destinatio

  • 17 difficultas

    diffĭcultas, ātis ( gen. plur. difficultatium, Liv. 9, 31, 14; Gell. 14, 2, 3), f. [difficilis], difficulty, trouble, distress, poverty, want.
    I.
    In gen. (freq. in good prose in sing. and plur.
    (α).
    With gen.:

    ineundi consilii,

    Cic. Rep. 1, 34:

    discendi (with labor),

    id. Div. 1, 47, 105:

    dicendi,

    id. de Or. 1, 26, 120:

    navigandi,

    id. ib. 1, 18, 82; Caes. B. G. 3, 12 fin.:

    belli gerendi,

    id. ib. 3, 10:

    faciundi pontis,

    id. ib. 4, 17, 2 et saep.:

    viarum,

    id. ib. 7, 56, 2; id. B. C. 1, 70; cf.

    loci,

    Sall. J. 98, 5; Tac. Agr. 17 fin.:

    rerum,

    Cic. Div. in Caecil. 12; Sall. C. 57, 2; Suet. Tib. 16; 21:

    morbi,

    Cels. 3, 1; cf.

    urinae,

    id. 2, 1 al.:

    vecturae,

    Cic. Verr. 2, 3, 82:

    summa navium,

    id. ib. 2, 5, 20:

    rei frumentariae,

    Caes. B. G. 7, 17, 3:

    annonae,

    Suet. Aug. 41; cf.

    nummaria,

    want. scarcity of money, Cic. Verr. 2, 2, 28; Suet. Tib. 48:

    domestica,

    distressed circumstances, Cic. Cat. 1, 6, 14 et saep.—
    (β).
    Absol.:

    ne qua ob eam suspicionem difficultas eveniat,

    Plaut. Epid. 2, 2, 105; Ter. Hec. 4, 4, 45:

    perspicio quantum in agendo difficultatis et quantum laboris sit habitura (altera pars actionis),

    Cic. Clu. 1, 2;

    so with labor,

    Quint. 11, 1, 68; and:

    habere difficultatem,

    Cic. Brut. 7; id. Att. 13, 33:

    magnam res ad receptum difficultatem afferebat,

    Caes. B. C. 3, 51, 6; so with ad:

    haec res Caesari difficultatem ad consilium capiendum afferebat,

    id. B. G. 7, 10, 1;

    and without it,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 11:

    delabi in difficultates,

    id. Fat. 17: erat in magnis difficultatibus res, ne, etc., Caes. B. G. 7, 35 et saep.—
    * II.
    In partic. (acc. to difficilis, no. II.), obstinacy, captiousness, moroseness:

    arrogantiam pertulit, difficultatem exsorbuit,

    Cic. Mur. 9, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > difficultas

  • 18 excervicatio

    ex-cervīcātĭo, ōnis, f. [cervicatus], obstinacy, stubbornness, Hier. in Naum, 3; cf. cervicositas.

    Lewis & Short latin dictionary > excervicatio

  • 19 obstinatio

    obstĭnātĭo, ōnis, f. [obstino], firmness, in a good and bad sense; resolution, steadfastness, determination, inflexibility, stubbornness, obstinacy (class.;

    syn.: pertinacia, contumacia): quae ego omnia obstinatione sententiae repudiavi,

    out of adherence to my principles, Cic. Prov. Cons. 17, 41:

    animi,

    Sen. Ep. 94, 7:

    fidei,

    Tac. H. 3, 39:

    taciturna,

    obstinate silence, Nep. Att. 22, 2:

    inflexibilis,

    Plin. Ep. 10, 97, 3.—In plur., Tert. ad Nat. 1, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > obstinatio

  • 20 pertinacia

    pertĭnācĭa, ae, f. [pertinax], perseverance, constancy, in a good sense; and (more freq.) in a bad sense, obstinacy, pertinacity (syn.: perseverantia, pervicacia): dicitur quom demonstratur in quo non debet pertendi et pertendit, pertinaciam esse;

    in quo oportet manere, si in eo perstet, perseverantia sit,

    Varr. L. L. 5, § 2 Müll.; cf.:

    unicuique virtuti finitimum vitium reperietur, ut pertinacia, quae perseverantiae finitima est,

    Cic. Inv. 2, 54, 165; v. Att. ap. Non. 432, 32 sq.:

    certamen instituit non pertinaciā et studio vincendi, sed, etc.,

    Cic. Ac. 1, 12, 44:

    desistere pertinaciā,

    Caes. B. G. 1, 42:

    pertinaciae finem facere,

    id. B. C. 3, 10:

    muliebri pertinacia accendi,

    Tac. H. 4, 56:

    pertinaciam alicujus vincere,

    id. A. 2, 81.—In a good sense, Liv. 42, 62:

    patientia et pertinacia hostis,

    Suet. Caes. 68:

    in evitando inevitabili malo,

    Sen. Q. N. 4, praef. 12:

    auctorum pertinacia,

    steadfast opinion, Plin. 37, 3, 13, § 52.—Personified, the sister of Æther and Dies, Cic. N. D. 3, 17, 44.

    Lewis & Short latin dictionary > pertinacia

См. также в других словарях:

  • Obstinacy — Ob sti*na*cy, n. [See {Obstinate}.] 1. A fixedness in will, opinion, or resolution that can not be shaken at all, or only with great difficulty; firm and usually unreasonable adherence to an opinion, purpose, or system; unyielding disposition;… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • obstinacy — index contempt (disobedience to the court), contest (dispute), reluctance, resistance, resolution (decision), tenacity …   Law dictionary

  • obstinacy — (n.) late 14c., from M.L. obstinatia, from obstinatus (see OBSTINATE (Cf. obstinate)) …   Etymology dictionary

  • obstinacy — [äb′stə nə sē] n. [ME obstinacie < ML obstinatia, for L obstinatio] 1. the state or quality of being obstinate; specif., a) stubbornness b) resistance to treatment; persistence, as of a disease 2. pl. obstinacies an obstinate act, attitude,… …   English World dictionary

  • Obstinacy — (Roget s Thesaurus) < N PARAG:Obstinacy >N GRP: N 1 Sgm: N 1 obstinateness obstinateness &c. >Adj. Sgm: N 1 obstinacy obstinacy tenacity Sgm: N 1 cussedness cussedness =>(U.S.) Sgm: N 1 perseverance perseverance &c. 604a …   English dictionary for students

  • obstinacy — I (New American Roget s College Thesaurus) Refusal to comply Nouns 1. obstinacy, stubbornness, tenacity, doggedness; obduracy, obduration, insistence, resolution; intransigency, immovability, inflexibility, hardness, willpower; self will, will of …   English dictionary for students

  • obstinacy — noun (plural cies) Date: 14th century 1. a. the quality or state of being obstinate ; stubbornness b. the quality or state of being difficult to remedy, relieve, or subdue < the obstinacy of tuberculosis > 2. an instance of being obstinate …   New Collegiate Dictionary

  • obstinacy — /ob steuh neuh see/, n., pl. obstinacies for 5. 1. the quality or state of being obstinate; stubbornness. 2. unyielding or stubborn adherence to one s purpose, opinion, etc. 3. stubborn persistence: The garrison fought on with incredible… …   Universalium

  • obstinacy — noun The state, or an act, of stubbornness or doggedness. He finished only through a mixture of determined obstinacy and ingenuity …   Wiktionary

  • obstinacy — ob·sti·na·cy äb stə nə sē n, pl cies the quality or state of being obstinate <the obstinacy of tuberculosis> …   Medical dictionary

  • obstinacy — noun Zach s obstinacy contributed to his unfavorable performance evaluation Syn: stubbornness, inflexibility, intransigence, intractability, obduracy, mulishness, pigheadedness, willfulness, contrariness, perversity, recalcitrance, refractoriness …   Thesaurus of popular words

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»