-
1 Numitor
Nŭmĭtor, ōris, m.I.A king of Alba, brother of Amulius, father of Ilia, and grandfather of Romulus and Remus, Liv. 1, 3; Ov. F. 4, 53; 809; 5, 75; id. M. 14, 773; Verg. A. 6, 768; Juv. 7, 74.—II.A Rutulian, Verg. A. 10, 342. -
2 a aduce la acelaşi numitor
şi fig. to reduce to a common denominator.Română-Engleză dicționar expresii > a aduce la acelaşi numitor
-
3 a aduce la un numitor comun
şi fig. to reduce to / to find a common denominator.Română-Engleză dicționar expresii > a aduce la un numitor comun
-
4 толстоголовка маленькая
Biology: least skipper (Ancyloxipha numitor)Универсальный русско-английский словарь > толстоголовка маленькая
-
5 толстоголовка маленькая
Русско-английский биологический словарь > толстоголовка маленькая
-
6 a reduce o fracţie
mat. to reduce a fraction to lower terms\a reduce o fracţie la acelaşi numitor to reduce a fraction to the same denominatorşi fig. to reduce to / to find a common denominator. -
7 Amulius
Ămūlĭus, i, m., = Amoulios, son of Procas, king in Alba, who expelled his brother Numitor, and ordered his grandsons Romulus and Remus to be thrown into the Tiber; hence, dirus, Ov. F. 4, 53; cf. Liv. 1, 3 sq.:injustus,
Ov. M. 14, 772 al. -
8 fulmen
fulmen, ĭnis, n. [contr. from fulgimen, v. fulgeo], lightning that strikes or sets on fire, a thunderbolt (opp. fulgur, lightning).I.Lit.:II.placet Stoicis, eos anhelitus terrae cum se in nubem induerint ejusque tenuissimam quamque partem coeperint dividere atque dirumpere, tum et fulgores et tonitrua exsistere: si autem nubium conflictu ardor expressus se emiserit, id esse fulmen,
Cic. Div. 2, 19, 44; cf. Sen. Q. N. 2, 16:non enim te puto esse eum, qui Jovi fulmen fabricatos esse Cyclopas in Aetna putes,
Cic. Div. 2, 19, 43:inter fulmina et tonitrua,
id. Phil. 5, 6, 15; cf.under II.: Phaëthon ictu fulminis deflagravit,
id. Off. 3, 25, 94; cf.:Romulus lactens fulmine ictus,
id. ib. 2, 21, 47 (for which more usually:e caelo ictus,
Cic. Div. 1, 10, 16):fulmine tactus,
Ov. Tr. 2, 144:fulminis ictu concidere,
id. ib. 2, 20, 45:fulmine percussus,
id. N. D. 3, 22, 57; cf. id. ib. 3, 35, 84:fulmina emittere... fulmen jacere,
id. ib. 2, 19, 44 sq.:fulminis ictus evadere,
Juv. 12, 17:fulmine justo ruere,
id. 8, 92:ideo plurima aestate fiunt fulmina, qua plurimum calidi est,
Sen. Q. N. 2, 57, 2:validum,
Lucr. 6, 228:igniferum,
id. 6, 379:caducum,
Hor. C. 3, 4, 44:qualem ministrum fulminis alitem, etc.,
id. ib. 4, 4, 1:quem (Periclem) fulminibus et caelesti fragori comparant comici,
Quint. 12, 10, 24; cf.fulgeo, I. B.: ipse Pater corusca fulmina molitur dextra,
Verg. G. 1, 330:fulmen erat, Genitor quae plurima caelo deicit,
id. A. 8, 427:fulmina pauper creditur atque deos,
Juv. 3, 145.—Respecting the nature of lightnings, and their religious interpretation [p. 791] among the Etruscans and Romans, cf. Sen. Q. N. 2, 12 sq.; Plin. 2, 51, 52, § 137; Serv. Verg. A. 1, 43; 230.—Trop., a thunderbolt, i. q. destructive power, crushing calamity:non dubitaverim me gravissimis tempestatibus ac paene fulminibus ipsis obvium ferre conservandorum civium causa,
Cic. Rep. 1, 4 (so we should read, and not fluminibus; cf. the passage quoted above from Cic. Div. 2, 19, 43; besides, if the figure were that of waves, it would be expressed not by fluminibus, but by fluctibus; v. fluctus, II. B.); cf.:fulmina fortunae contemnere,
id. Tusc. 2, 27, 66:juro per mea mala, has me in illo (puero) vidisse virtutes ingenii, ut prorsus posset hinc esse tanti fulminis (i. e. mortis pueri) metus, quod observatum fere est, celerius occidere festinatam maturitatem,
Quint. 6 praef. § 10; cf. Liv. 45, 41, 1:quam fulmine justo Et Capito et Numitor ruerint, damnante senatu,
Juv. 8, 92; cf. Liv. 6, 39, 7.—Of oratory:ain' tandem? insanire tibi videris (Paetus), quod imitere verborum meorum, ut scribis, fulmina? etc.,
Cic. Fam. 9, 21, 1:(stilus) nec acumine posteriorum nec fulmine utens superiorum (al. flumine),
id. Or. 6, 21.— Poet.:fulmen habent acres in aduncis dentibus apri,
i. e. destructive power, Ov. M. 10, 550; cf. id. ib. 1, 305:(aper) Erectus setis et aduncae fulmine malae,
Stat. Th. 2, 470; see fulmineus, II.: tune illum (Hannibalem), cum frons propior lumenque corusco Igne micat, tune illa viri, quae vertice fundit, Fulmina pertuleris, fiery flashings (of the eye), Sil. 11, 342.—Applied to the Scipios, as heroes and conquerors of the Carthaginians:Scipiades, belli fulmen, Carthaginis horror,
Lucr. 3, 1034;imitated: duo fulmina belli Scipiadae,
Verg. A. 6, 843:ubi nunc sunt fulmina gentis Scipiadae?
Sil. 7, 106:duo fulmina nostri imperii, Cn. et P. Scipiones,
these two thunderbolts of our empire, Cic. Balb. 15, 34.—Prov.:Fulmen est, ubi cum potestate habitat iracundia,
Pub. Syr. 184 Rib. -
9 Ilia
1.ĭlĭa, ĭum, v. ile.2.Īlĭa, ae, f., a poetical name of Rhea Silvia, daughter of Numitor and mother of Romulus and Remus, Enn. ap. Charis. p. 70 P. (Ann. v. 56 Vahl.); Verg. A. 1, 274; Ov. F. 2, 383; 598; Hor. C. 1, 2, 17; 3, 9, 8; 4, 8, 22.—II.Deriv.: Īlĭădes, ae, m., son of Ilia.A.Adj.:B.Romulus Iliades Iliadesque Remus,
Ov. Am. 3, 4, 40:pater,
i. e. Romulus, id. F. 4, 23:fratres,
i. e. Romulus and Remus, id. ib. 3, 62.—Subst., i. e. Romulus, Ov. M. 14, 781 and 824. -
10 ilia
1.ĭlĭa, ĭum, v. ile.2.Īlĭa, ae, f., a poetical name of Rhea Silvia, daughter of Numitor and mother of Romulus and Remus, Enn. ap. Charis. p. 70 P. (Ann. v. 56 Vahl.); Verg. A. 1, 274; Ov. F. 2, 383; 598; Hor. C. 1, 2, 17; 3, 9, 8; 4, 8, 22.—II.Deriv.: Īlĭădes, ae, m., son of Ilia.A.Adj.:B.Romulus Iliades Iliadesque Remus,
Ov. Am. 3, 4, 40:pater,
i. e. Romulus, id. F. 4, 23:fratres,
i. e. Romulus and Remus, id. ib. 3, 62.—Subst., i. e. Romulus, Ov. M. 14, 781 and 824. -
11 Lausus
Lausus, i, m.I.Son of Numitor and brother of Rhea Silvia, Ov. F. 4, 55.—II.The son of Mezentius, whom Æneas slew, Verg. A. 7, 649; 10, 790. -
12 pirata
pīrāta, ae, m., = peiratês (an adventurer, hence), a sea-robber, corsair, pirate (syn. praedo):nam pirata non est ex perduellium numero definitus, sed communis hostis omnium,
Cic. Rosc. Am. 50, 146; id. Off. 3, 29, 107; Vell. 2, 31, 2; Luc. 3, 228; Flor. 3, 6, 11:Capito et Numitor, Piratae Cilicum,
Juv. 8, 94 al. -
13 Rhea
1.Rhēa, ae, f., an old Italian name. Thus, Rhea Silvia, daughter of Numitor and mother of Romulus and Remus, Liv. 1, 3; Flor. 1, 1, 1; Prud. adv. Symm. 1, 174 (cf. Verg. A. 1, 276).—Hence comes the name of the fabled priestess Rhea in Verg. A. 7, 659.2.Rhĕa, ae, f., = Rhea, another name for Cybele, Ov. F. 4, 201:Rhea, quae Latiis Ops,
Aus. Idyll. 12 de Deis, 2.
См. также в других словарях:
numitor — NUMITÓR, numitori, s.m. Termen al unei fracţii ordinare, scris sub linia de fracţie, care reprezintă împărţitorul operaţiei de împărţire. ♢ expr. A aduce la acelaşi numitor = a) a face ca două sau mai multe fracţii ordinare să aibă acelaşi… … Dicționar Român
Numitor — Silvius war in der römischen Mythologie ein König von Alba Longa. Er folgte seinem Vater Proca auf den Thron, wurde aber von seinem jüngeren Bruder Amulius vom Thron gestoßen, seine Nichte Rhea Silvia machte der neue König zur Vestalin, seinen… … Deutsch Wikipedia
Numitor — est une figure légendaire de la fondation de Rome. Selon la tradition, il est le fils du roi Procas, roi de la cité d Albe la Longue, sur laquelle il règne une première fois en 794 av. J. C. et un seconde de 754 av. J. C. à 735 av. J. C. Il est… … Wikipédia en Français
Numĭtor — Numĭtor, Sohn des Procas, König von Alba, aber von seinem Bruder Amulius vertrieben; er wurde durch Rhea Sylvia Großvater des Romulus u. Remus, welche ihn wieder in sein Reich zurückführten … Pierer's Universal-Lexikon
Numĭtor — Numĭtor, nach der Sage Sohn des Procas, König von Albalonga, wurde von seinem jüngern Bruder, Amulius, vom Throne gestoßen, von seinen Enkeln Romulus und Remus (s. Romulus) wieder eingesetzt … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Numitor — Numĭtor, in der röm. Gründungssage König von Alba, von seinem Bruder Amulius entthront, von seinen Enkeln Romulus und Remus wieder eingesetzt … Kleines Konversations-Lexikon
Numitor — era el abuelo de Rómulo y Remo y quizás el undécimo descendiente de Eneas. Era hermano mayor de Amulio, y por tanto le correspondía el trono de Alba Longa, ciudad fundada por Iulo a comienzos del siglo XI a antes de Cristo. Amulio, ambicioso por… … Enciclopedia Universal
NUMITOR — fil. Procae Albanorum Regis, quem per annuas vices, sic ordinante Patre,, regnaturum, Amulius frater minor natu regnô peulit. Lausumque fil. eius interfecit, filiamque eius Rheam Sylviam Virginem Vestalem legit, ut sub specie honoris perpetuâ… … Hofmann J. Lexicon universale
Numitor — {{Numitor}} König von Alba Longa in Latium, Vater der Rea** Silvia, von seinem Bruder Amulius* vertrieben, von Romulus* und Remus* wieder in seine Herrschaft eingesetzt (Livius, Ab urbe condita I 3–6) … Who's who in der antiken Mythologie
Numitor — El rey Numitor fue, según la tradición, el abuelo de los fundadores de Roma: Rómulo y Remo. Historia Dice la leyenda que, tanto él cómo su hermano pequeño Amulio, eran descendientes de Eneas. Al ser el hijo mayor de Proca, Numitor era el heredero … Wikipedia Español
Numitor — This article is about the Roman mythological king. For the ship, see USS Numitor (ARL 17). In Roman mythology, King Numitor of Alba Longa, son of Procas, descendant of Aeneas the Trojan, was the father of Rhea Silvia. He was overthrown by his… … Wikipedia