Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Moënis

  • 1 Moenis

    Moenis, is, m., s. 1. Moenus.

    lateinisch-deutsches > Moenis

  • 2 Moenis

    Moenis, is, m., s. Moenus.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Moenis

  • 3 Moenis

    Moenis, is, m., the River Main, in Germany, Mel. 3, 3, 3.—Called also Moenus, i, Tac. G. 28; Plin. 9, 15, 17, § 45; Amm. 17, 1, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > Moenis

  • 4 moene

    defensive/town walls (pl.), bulwarks; fortifications; fortified town; castle

    Latin-English dictionary > moene

  • 5 munio

    mūnĭo (arch. moenio), īre, ĭi (īvi), ītum - tr. - [st2]1 [-] construire (un mur), élever des fortifications. [st2]2 [-] enceindre, entourer d'une muraille. [st2]3 [-] fortifier, munir, protéger, préserver, affermir, défendre, couvrir. [st2]4 [-] bâtir, frayer, ouvrir (route, accès).    - munire arcem: construire une citadelle.    - idoneus ad muniendum, Nep.: propre au travail des fortifications.    - munire castra, Caes.: fortifier un camp.    - Alpibus Italiam munierat ante natura, Cic.: les Alpes étaient déjà le rempart naturel de l'Italie.    - hunc locum munio, Cic.: ici je prends mes précautions.    - munio me ad haec tempora, Cic.: je m'endurcis contre les malheurs de notre époque.    - alicui accusandi viam munire, Cic.: ouvrir à qqn la voie de l'accusation.    - magna moenis moenia, Plaut. Mil. 2.2.73: tu dresses de puissantes batteries.
    * * *
    mūnĭo (arch. moenio), īre, ĭi (īvi), ītum - tr. - [st2]1 [-] construire (un mur), élever des fortifications. [st2]2 [-] enceindre, entourer d'une muraille. [st2]3 [-] fortifier, munir, protéger, préserver, affermir, défendre, couvrir. [st2]4 [-] bâtir, frayer, ouvrir (route, accès).    - munire arcem: construire une citadelle.    - idoneus ad muniendum, Nep.: propre au travail des fortifications.    - munire castra, Caes.: fortifier un camp.    - Alpibus Italiam munierat ante natura, Cic.: les Alpes étaient déjà le rempart naturel de l'Italie.    - hunc locum munio, Cic.: ici je prends mes précautions.    - munio me ad haec tempora, Cic.: je m'endurcis contre les malheurs de notre époque.    - alicui accusandi viam munire, Cic.: ouvrir à qqn la voie de l'accusation.    - magna moenis moenia, Plaut. Mil. 2.2.73: tu dresses de puissantes batteries.
    * * *
        Munio, munis, muniui, munitum, pe. pro. munire. Plaut. Fortifier, Munir, Garnir, Sortir, ou Assortir de toutes choses necessaires.
    \
        Munire a frigore. Colum. Garnir contre le froid.
    \
        Hortum ab incursu hominum pecudumque munire. Columella. L'enclorre de hayes que le bestail n'y entre.
    \
        Ad hoc nefarium facinus aditum sibi aliis sceleribus ante muniuit. Cic. Se feit voye.
    \
        Castra munire. Caes. Fortifier.
    \
        Viam munire. Cic. Accoustrer un chemin, tellement qu'on y puisse passer, Paver.
    \
        Munire viam, per translationem. Quintil. Faire une voye et chemin.

    Dictionarium latinogallicum > munio

  • 6 Moenus [1]

    1. Moenus, ī, m., der Fluß Main, Tac. Germ. 28. Plin. 9, 45. Eumen. paneg. ad Const. 13. – Nbf. Moenis, is, m., Mela 3, 3. § 3 (3. § 30). – / Schreibung Menus, Amm. 17, 1, 6 codd. optt.

    lateinisch-deutsches > Moenus [1]

  • 7 Moenus

    1. Moenus, ī, m., der Fluß Main, Tac. Germ. 28. Plin. 9, 45. Eumen. paneg. ad Const. 13. – Nbf. Moenis, is, m., Mela 3, 3. § 3 (3. § 30). – Schreibung Menus, Amm. 17, 1, 6 codd. optt.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Moenus

  • 8 immunis

    immūnis ( inm- and archaic in-moenis), e, adj. [in-munus], free or exempt from a public service, burāen, or charge (class.; cf.: expers, exsors).
    I.
    Lit.:

    melius hi quam nos, qui piratas immunes, socios vectigales habemus,

    Cic. Off. 3, 11, 49:

    quid immunes? hi certe nihil debent,

    id. Verr. 2, 5, 21, § 53:

    sine foedere immunes civitates ac liberae,

    id. ib. 2, 3, 6, § 13; id. Font. 4, 7:

    immunis militiā,

    Liv. 1, 43, 8:

    Ilienses ab omni onere immunes praestitit,

    Suet. Claud. 25:

    qui agros immunes liberosque arant, i. e.,

    free from taxes, tax-free, Cic. Verr. 2, 2, 69, § 166; cf. id. Agr. 3, 2, 9:

    duo milia jugerum Sexto Clodio rhetori assignasti, et quidem immunia,

    Suet. Rhet. 5.—
    (β).
    With gen.:

    immunes portoriorum,

    Liv. 38, 14:

    ceterorum immunes nisi propulsandi hostis,

    Tac. A. 1, 36.—
    B.
    Transf., beyond the polit. and milit. sphere, free or exempt from, that contributes or gives nothing (mostly poet.):

    non cnim est inhumana virtus neque immunis neque superba,

    inactive, Cic. Lael. 14, 50:

    quem scis inmunem Cinarae placuisse rapaci,

    who made no presents, without presents, Hor. Ep. 1, 14, 33; id. C. 4, 12, 23:

    Enipeus,

    Ov. M. 7, 229:

    immunisque sedens aliena ad pabula fucus,

    doing nothing, idle, Verg. G. 4, 244:

    ipsa quoque immunis rastroque intacta,

    without compulsion, free, Ov. M. 1, 101.—In a play on the word: Ly. Civi inmuni scin quid cantari solet?... Ph. Verum, gnate mi, is est inmunis, quoi nihil est qui munus fungatur suum, Plaut. Trin. 2, 2, 69; 73.—
    (β).
    With gen.:

    bos curvi immunis aratri,

    Ov. M. 3, 11:

    immunes operum,

    id. ib. 4, 5.—
    II.
    Trop., not sharing or partaking in, free from, devoid of, without any thing ( poet. and in post-Aug. prose); constr. with gen., abl., with ab, or absol.
    (α).
    With gen.:

    aspicit urbem Immunem tanti belli,

    Verg. A. 12, 559:

    tanti boni,

    Ov. Tr. 4, 2, 62:

    mali,

    id. M. 8, 691:

    necis,

    exempt from, id. ib. 9, 253:

    caedis manus,

    free from, unstained with, id. H. 14, 8:

    delictorum paternorum,

    Vell. 2, 7:

    aequoris Arctos,

    not setting in, Ov. M. 13, 293 (an imitation of the Homeric ammoros loetrôn Ôkeanoio, Il. 18, 489); Ov. F. 4, 575.—
    (β).
    With abl.:

    animum immunem esse tristitiā,

    Sen. Ep. 85:

    Cato omnibus humanis vitiis,

    Vell. 2, 35, 2:

    exercitum immunem tanta calamitate servavit,

    id. 2, 120, 3.—
    (γ).
    With ab:

    immunis ab omnibus arbitris esse,

    Vell. 2, 14 fin.:

    dentes a dolore,

    Plin. 32, 4, 14, § 37. —
    (δ).
    Absol.:

    immunis aram si tetigit manus,

    stainless, pure, Hor. C. 3, 23, 17:

    amicum castigare ob meritam noxiam, Inmoenest facinus,

    a thankless office, Plaut. Trin. 1, 1, 1; cf.: inmoene, improbum, culpandum, vel interdum munere liberatum, Gloss. Plac. p. 476.

    Lewis & Short latin dictionary > immunis

  • 9 inmoenis

    immūnis ( inm- and archaic in-moenis), e, adj. [in-munus], free or exempt from a public service, burāen, or charge (class.; cf.: expers, exsors).
    I.
    Lit.:

    melius hi quam nos, qui piratas immunes, socios vectigales habemus,

    Cic. Off. 3, 11, 49:

    quid immunes? hi certe nihil debent,

    id. Verr. 2, 5, 21, § 53:

    sine foedere immunes civitates ac liberae,

    id. ib. 2, 3, 6, § 13; id. Font. 4, 7:

    immunis militiā,

    Liv. 1, 43, 8:

    Ilienses ab omni onere immunes praestitit,

    Suet. Claud. 25:

    qui agros immunes liberosque arant, i. e.,

    free from taxes, tax-free, Cic. Verr. 2, 2, 69, § 166; cf. id. Agr. 3, 2, 9:

    duo milia jugerum Sexto Clodio rhetori assignasti, et quidem immunia,

    Suet. Rhet. 5.—
    (β).
    With gen.:

    immunes portoriorum,

    Liv. 38, 14:

    ceterorum immunes nisi propulsandi hostis,

    Tac. A. 1, 36.—
    B.
    Transf., beyond the polit. and milit. sphere, free or exempt from, that contributes or gives nothing (mostly poet.):

    non cnim est inhumana virtus neque immunis neque superba,

    inactive, Cic. Lael. 14, 50:

    quem scis inmunem Cinarae placuisse rapaci,

    who made no presents, without presents, Hor. Ep. 1, 14, 33; id. C. 4, 12, 23:

    Enipeus,

    Ov. M. 7, 229:

    immunisque sedens aliena ad pabula fucus,

    doing nothing, idle, Verg. G. 4, 244:

    ipsa quoque immunis rastroque intacta,

    without compulsion, free, Ov. M. 1, 101.—In a play on the word: Ly. Civi inmuni scin quid cantari solet?... Ph. Verum, gnate mi, is est inmunis, quoi nihil est qui munus fungatur suum, Plaut. Trin. 2, 2, 69; 73.—
    (β).
    With gen.:

    bos curvi immunis aratri,

    Ov. M. 3, 11:

    immunes operum,

    id. ib. 4, 5.—
    II.
    Trop., not sharing or partaking in, free from, devoid of, without any thing ( poet. and in post-Aug. prose); constr. with gen., abl., with ab, or absol.
    (α).
    With gen.:

    aspicit urbem Immunem tanti belli,

    Verg. A. 12, 559:

    tanti boni,

    Ov. Tr. 4, 2, 62:

    mali,

    id. M. 8, 691:

    necis,

    exempt from, id. ib. 9, 253:

    caedis manus,

    free from, unstained with, id. H. 14, 8:

    delictorum paternorum,

    Vell. 2, 7:

    aequoris Arctos,

    not setting in, Ov. M. 13, 293 (an imitation of the Homeric ammoros loetrôn Ôkeanoio, Il. 18, 489); Ov. F. 4, 575.—
    (β).
    With abl.:

    animum immunem esse tristitiā,

    Sen. Ep. 85:

    Cato omnibus humanis vitiis,

    Vell. 2, 35, 2:

    exercitum immunem tanta calamitate servavit,

    id. 2, 120, 3.—
    (γ).
    With ab:

    immunis ab omnibus arbitris esse,

    Vell. 2, 14 fin.:

    dentes a dolore,

    Plin. 32, 4, 14, § 37. —
    (δ).
    Absol.:

    immunis aram si tetigit manus,

    stainless, pure, Hor. C. 3, 23, 17:

    amicum castigare ob meritam noxiam, Inmoenest facinus,

    a thankless office, Plaut. Trin. 1, 1, 1; cf.: inmoene, improbum, culpandum, vel interdum munere liberatum, Gloss. Plac. p. 476.

    Lewis & Short latin dictionary > inmoenis

  • 10 inmunis

    immūnis ( inm- and archaic in-moenis), e, adj. [in-munus], free or exempt from a public service, burāen, or charge (class.; cf.: expers, exsors).
    I.
    Lit.:

    melius hi quam nos, qui piratas immunes, socios vectigales habemus,

    Cic. Off. 3, 11, 49:

    quid immunes? hi certe nihil debent,

    id. Verr. 2, 5, 21, § 53:

    sine foedere immunes civitates ac liberae,

    id. ib. 2, 3, 6, § 13; id. Font. 4, 7:

    immunis militiā,

    Liv. 1, 43, 8:

    Ilienses ab omni onere immunes praestitit,

    Suet. Claud. 25:

    qui agros immunes liberosque arant, i. e.,

    free from taxes, tax-free, Cic. Verr. 2, 2, 69, § 166; cf. id. Agr. 3, 2, 9:

    duo milia jugerum Sexto Clodio rhetori assignasti, et quidem immunia,

    Suet. Rhet. 5.—
    (β).
    With gen.:

    immunes portoriorum,

    Liv. 38, 14:

    ceterorum immunes nisi propulsandi hostis,

    Tac. A. 1, 36.—
    B.
    Transf., beyond the polit. and milit. sphere, free or exempt from, that contributes or gives nothing (mostly poet.):

    non cnim est inhumana virtus neque immunis neque superba,

    inactive, Cic. Lael. 14, 50:

    quem scis inmunem Cinarae placuisse rapaci,

    who made no presents, without presents, Hor. Ep. 1, 14, 33; id. C. 4, 12, 23:

    Enipeus,

    Ov. M. 7, 229:

    immunisque sedens aliena ad pabula fucus,

    doing nothing, idle, Verg. G. 4, 244:

    ipsa quoque immunis rastroque intacta,

    without compulsion, free, Ov. M. 1, 101.—In a play on the word: Ly. Civi inmuni scin quid cantari solet?... Ph. Verum, gnate mi, is est inmunis, quoi nihil est qui munus fungatur suum, Plaut. Trin. 2, 2, 69; 73.—
    (β).
    With gen.:

    bos curvi immunis aratri,

    Ov. M. 3, 11:

    immunes operum,

    id. ib. 4, 5.—
    II.
    Trop., not sharing or partaking in, free from, devoid of, without any thing ( poet. and in post-Aug. prose); constr. with gen., abl., with ab, or absol.
    (α).
    With gen.:

    aspicit urbem Immunem tanti belli,

    Verg. A. 12, 559:

    tanti boni,

    Ov. Tr. 4, 2, 62:

    mali,

    id. M. 8, 691:

    necis,

    exempt from, id. ib. 9, 253:

    caedis manus,

    free from, unstained with, id. H. 14, 8:

    delictorum paternorum,

    Vell. 2, 7:

    aequoris Arctos,

    not setting in, Ov. M. 13, 293 (an imitation of the Homeric ammoros loetrôn Ôkeanoio, Il. 18, 489); Ov. F. 4, 575.—
    (β).
    With abl.:

    animum immunem esse tristitiā,

    Sen. Ep. 85:

    Cato omnibus humanis vitiis,

    Vell. 2, 35, 2:

    exercitum immunem tanta calamitate servavit,

    id. 2, 120, 3.—
    (γ).
    With ab:

    immunis ab omnibus arbitris esse,

    Vell. 2, 14 fin.:

    dentes a dolore,

    Plin. 32, 4, 14, § 37. —
    (δ).
    Absol.:

    immunis aram si tetigit manus,

    stainless, pure, Hor. C. 3, 23, 17:

    amicum castigare ob meritam noxiam, Inmoenest facinus,

    a thankless office, Plaut. Trin. 1, 1, 1; cf.: inmoene, improbum, culpandum, vel interdum munere liberatum, Gloss. Plac. p. 476.

    Lewis & Short latin dictionary > inmunis

  • 11 Moenus

    Moenus, i, v. Moenis.

    Lewis & Short latin dictionary > Moenus

  • 12 munio

    1.
    mūnĭo (old form moenio, v. below), īvi or ĭi, ītum, 4 ( fut. munibis for munies, Veg. Vet. 1, 10, 5), v. a. [moenia, lit. to wall; hence], to build a wall around, to defend with a wall, to fortify, defend, protect, secure, put in a state of defence (class.).
    I.
    Lit.:

    arcem ad urbem obsidendam,

    Nep. Tim. 3, 3:

    palatium,

    Liv. 1, 7:

    locum,

    Caes. B. G. 1, 24, 3.—With abl.:

    Alpibus Italiam munierat ante natura,

    Cic. Prov. Cons. 14, 34:

    domum praesidiis,

    id. Cat. 1, 4, 10:

    castra vallo fossāque,

    with palisades and a trench, Caes. B. G. 2, 5:

    locum muro,

    id. ib. 29.—With a homogeneous object, prov.:

    magna moenis moenia,

    you are undertaking a great thing, Plaut. Mil. 2, 2, 73:

    duovir urbis moeniendae,

    Inscr. Orell. 7142.— Absol.: quod idoneum ad muniendum putarent, for fortifying, i. e. for use in the fortifications, Nep. Them. 6, 21; Hirt. B. G. 8, 31. —Also, to surround, guard, for the protection of other things: ignem ita munire ut non evagaretur, Mos. et Rom. Leg. Coll. 12, 7, 7.—
    B.
    Transf.
    1.
    In gen., to defend, guard, secure, protect, shelter:

    Pergamum divinā moenitum manu,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 2:

    hortum ab incursu hominum,

    Col. 11, 3, 2:

    spica contra avium morsūs munitur vallo aristarum,

    Cic. Sen. 15, 51:

    hieme quaternis tunicis et tibialibus muniebatur,

    he defended, protected, covered himself, Suet. Aug. 82. —
    2.
    To make a road, etc., i. e. to make passable by opening, repairing, or paving it:

    quasi Appius Caecus viam munierit,

    Cic. Mil. 7, 17:

    rupem,

    Liv. 21, 37:

    itinera,

    Nep. Hann. 3, 4:

    TEMPE MVNIVIT,

    Inscr. Orell. 587. —
    II.
    Trop.
    A.
    To guard, secure, strengthen, support (cf.:

    fulcio, sustineo): meretriculis Muniendis rem cogere,

    to maintain, support, Plaut. Truc. 2, 2, 54 (dub.; Speng. moenerandis; v. munero).— Am strengthening myself:

    munio me ad haec tempora,

    Cic. Fam. 9, 18, 2:

    imperium,

    to secure, Nep. Reg. 2, 2:

    muniri adversus fraudes,

    to secure one's self, Plin. 37, 13, 76, § 198 (dub. moneri, Jahn):

    se contra ruborem,

    Tac. Agr. 45:

    se multorum benevolentiā,

    Cic. Fin. 2, 26, 84:

    se contra perfidiam,

    id. Fam. 4, 14, 3:

    aliquid auctoritate,

    Vell. 2, 127, 2:

    domum terrore,

    Plin. Pan. 48, 3.—
    B.
    Munire viam, to make or open a way:

    haec omnia tibi accusandi viam muniebant,

    prepared the way for your accusation, Cic. Mur. 23, 48:

    sibi viam ad stuprum,

    id. Verr. 2, 1, 25, § 64.—Hence, mūnītus, a, um, P. a., defended, fortified, protected, secured, safe (class.):

    nullius pudicitia munita contra tuam cupiditatem et audaciam posset esse,

    Cic. Verr. 2, 5, 15, § 39.— Neutr. plur. munita as subst.: munita viāi, fortification or breastwork of the mouth (cf. Homer. herkos odontôn), the lips, Lucr. 3, 498.— Comp.:

    se munitiorem ad custodiendam vitam suam fore,

    Cic. Q. Fr. 2, 3, 3.— Sup.:

    munitissima castra,

    Caes. B. G. 4, 55.— Adv.: mūnītē, securely, safely (ante-class.):

    munitius,

    Varr. L. L. 5, § 141. Müll.
    2.
    munĭo, ōnis, a false reading for nomionem, v. Orell. and Klotz, ad h. l.; Cic. de Or. 1, 59, 251.

    Lewis & Short latin dictionary > munio

См. также в других словарях:

  • Moënis — Provenance. Prénom d origine arabe. Signifie: confident, ami intime Histoire. Depuis maintenant quatorze siècles, la plupart des musulmans, de par le monde, qu ils soient asiatiques, africains, européens ou américains, ont à coeur de choisir pour …   Dictionnaire des prénoms français, arabes et bretons

  • МЕНИС —    • Moenus или Moenis,          река в Германии, берет начало в Судетских горах, протекает через область гермундуров и римские agri decumates и впадает в Рейн против города Mogontiacum; н. Майн. Tac. Genn. 28. Mela. 3, 3, 3 …   Реальный словарь классических древностей

  • AMBURBALE — sactificium in ambiendis, et lustrandis urbibus. Lucan. l. 1. v. 592. Mox iubet et totam pavidis a ervibus urbem Ambiri, et sestô purgantes moenis lustrô Longa per extremos pomaeria cingere futes …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MOENUS — Germaniae fluv. in Rhenum in fluens, Moenis Melae l. 3. c. 3. Menus Ammiano. Franconiae regionis est, et Meyn hodie dicitur: Gallis Mein. Oritur ex duplici fonte, supra Culembachium; dein paulo infra Bambergam fluens, rigat Swinfordiam,… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»