-
1 purgo
pūrgo, āvī, ātum, āre (eig. purigo [s. unten] v. purus), I) im allg., rein machen, reinigen, säubern, 1) eig.: a) übh.: cloacam, ausfegen, Ulp. dig.: u. so lacunas cloacasque, Fronto: Augiae regis bobile, Hyg.: aurum, aurum septuplum (siebenfach), Augustin.: oleam a foliis et stercore, Cato: locum, urbar machen, Cic.: pisces, Ter.: viperam, ausweiden, Plin.: pira granis, entkernen, auskernen, Pallad.: u. so bl. prunum, Plin.: pira, sorba, Apic.: ungues, Hor. – b) insbes. als mediz. t. t.: α) reinigen, vulnus, Cels.: adustum locum aerugine et melle, Cels.: purgatum te illius morbi, von jener K. geheilt, Hor. sat. 2, 3, 27. – β) reinigen = abführen, se, Cels.: quid radix ad purgandum possit, Cic.: purgor bilem, ich reinige mich von der Galle, Hor. de art. poët. 302. – 2) übtr.: a) im allg.: p. urbem (von Verrätern), Cic.: exercitum missionibus (durch Entlassung) turbulentorum hominum, Liv.: amplissimos ordines... veteri neglegentiā, Suet.: purgata auris, zum Anhören geneigtes, für Warnung offenes, Hor. ep. 1, 1, 7. – b) insbes., moralisch reinigen, α) von der Beschuldigung = entschuldigen, rechtfertigen, se alci, sich bei jmd. entschuldigen, Q. Cic., Liv. u.a. (vgl. sui purgandi causā, Caes.): alqm de luxuria, Cic.: per litteras Caesarem de interitu Marcelli, Cic. ep.: civitatem omnis facti dictique hostilis adversus Romanos, wegen usw., Liv.: alqm crimine, freisprechen, Tac.: facinus, Curt.: culpam, Liv.: crimen, crimina, ablehnen, widerlegen, Cic. u. Liv.: innocentiam suam, sich über ihre U. rechtfertigen, Liv.: Tiberii dedecora, entschuldbar machen, Eutr. – se purgare m. folg. quod (daß), ut purgaret se, quod id temporis venisset, Liv. 1, 50, 8. – purg. mit folg. Acc. u. Infin., zur Entschuldigung od. Rechtfertigung anführen (vorbringen), Liv. 1, 9, 16; 24, 47, 6; 28, 37, 2 u.a. – β) von der Schuld, vom Fluche der Sünde usw. reinigen, heiligen, sühnen, populos, Ov.: domum, Plin.: nefas, Ov.: crimen gladio, Lucan.: litterae purgantes se culpā, Itin. Alex. 15 (39). – γ) wieder gut machen, malum facinus forti ac memorabili facinore, Liv. 23, 7, 6. – II) prägn.: A) reinigend gerade machen, ebnen, viam, Ulp. dig. 43, 11, 1. § 1: vias locaque publica, Lex Iul. munic. im Corp. inscr. Lat. 1, 206. lin. 69. – bildl., rationem, ins reine bringen, berichtigen, bezahlen, Suet. Cal. 29, 2. – B) reinigend wegschaffen, wegräumer, aufräumen, rudera (den Schutt), Suet.: lapides, Pallad.: Augiae regis stercus bobile, Hyg.: stercus ab aede Vestae, Fest.: sordes, Claud.: pituitas, Plin. – bildl., metum doloris, Quint. 12, 2, 3. – / Die urspr. Form purigo, Plaut. Amph. 945; aul. 753; merc. 738. Varro r. r. 2, 4, 14.
-
2 purgo
pūrgo, āvī, ātum, āre (eig. purigo [s. unten] v. purus), I) im allg., rein machen, reinigen, säubern, 1) eig.: a) übh.: cloacam, ausfegen, Ulp. dig.: u. so lacunas cloacasque, Fronto: Augiae regis bobile, Hyg.: aurum, aurum septuplum (siebenfach), Augustin.: oleam a foliis et stercore, Cato: locum, urbar machen, Cic.: pisces, Ter.: viperam, ausweiden, Plin.: pira granis, entkernen, auskernen, Pallad.: u. so bl. prunum, Plin.: pira, sorba, Apic.: ungues, Hor. – b) insbes. als mediz. t. t.: α) reinigen, vulnus, Cels.: adustum locum aerugine et melle, Cels.: purgatum te illius morbi, von jener K. geheilt, Hor. sat. 2, 3, 27. – β) reinigen = abführen, se, Cels.: quid radix ad purgandum possit, Cic.: purgor bilem, ich reinige mich von der Galle, Hor. de art. poët. 302. – 2) übtr.: a) im allg.: p. urbem (von Verrätern), Cic.: exercitum missionibus (durch Entlassung) turbulentorum hominum, Liv.: amplissimos ordines... veteri neglegentiā, Suet.: purgata auris, zum Anhören geneigtes, für Warnung offenes, Hor. ep. 1, 1, 7. – b) insbes., moralisch reinigen, α) von der Beschuldigung = entschuldigen, rechtfertigen, se alci, sich bei jmd. entschuldigen, Q. Cic., Liv. u.a. (vgl. sui purgandi causā, Caes.): alqm de luxuria, Cic.: per litteras Caesarem de interitu Marcelli, Cic. ep.: civitatem omnis facti dictique hostilis adversus Romanos,————wegen usw., Liv.: alqm crimine, freisprechen, Tac.: facinus, Curt.: culpam, Liv.: crimen, crimina, ablehnen, widerlegen, Cic. u. Liv.: innocentiam suam, sich über ihre U. rechtfertigen, Liv.: Tiberii dedecora, entschuldbar machen, Eutr. – se purgare m. folg. quod (daß), ut purgaret se, quod id temporis venisset, Liv. 1, 50, 8. – purg. mit folg. Acc. u. Infin., zur Entschuldigung od. Rechtfertigung anführen (vorbringen), Liv. 1, 9, 16; 24, 47, 6; 28, 37, 2 u.a. – β) von der Schuld, vom Fluche der Sünde usw. reinigen, heiligen, sühnen, populos, Ov.: domum, Plin.: nefas, Ov.: crimen gladio, Lucan.: litterae purgantes se culpā, Itin. Alex. 15 (39). – γ) wieder gut machen, malum facinus forti ac memorabili facinore, Liv. 23, 7, 6. – II) prägn.: A) reinigend gerade machen, ebnen, viam, Ulp. dig. 43, 11, 1. § 1: vias locaque publica, Lex Iul. munic. im Corp. inscr. Lat. 1, 206. lin. 69. – bildl., rationem, ins reine bringen, berichtigen, bezahlen, Suet. Cal. 29, 2. – B) reinigend wegschaffen, wegräumer, aufräumen, rudera (den Schutt), Suet.: lapides, Pallad.: Augiae regis stercus bobile, Hyg.: stercus ab aede Vestae, Fest.: sordes, Claud.: pituitas, Plin. – bildl., metum doloris, Quint. 12, 2, 3. – ⇒ Die urspr. Form purigo, Plaut. Amph. 945; aul. 753; merc. 738. Varro r. r. 2, 4, 14. -
3 municipalis
1) (adi.) муниципальный, municip. lex (см. s. 2.), magistratus (см. s. 2.), iurisdictio (1. 29 D. 50, 1);honor (1. 2 D. 50, 3. 1. 14 pr. D. 50, 4);
munus, onus (1. 3 § 1. 1. 4 § 3 eod. 1. 5 pr. § 7 D. 50, 6);
2) (subst.) член гор. совета (1. 3 C. Th. 8, 12. 1. 62 C. Th. 12, 1).muri munic. (1. 9 § 4 D. 1, 8).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > municipalis
-
4 designatio
dēsignātĭo or dissignātio (the latter form better in sense II. Brambach s. v. Lex Jul. Munic. ap. Corp. Inscr. Lat. p. 206), ōnis, f. [id.].I.A marking out, describing, designating:II.cellarum,
Vitr. 5, 5:undarum,
id. 5, 3:quadrata,
id. 3, 1, 3. — Transf., a specification:personarum et temporum,
Cic. de Or. 1, 31, 138; Lact. 4, 15, 5.—A disposition, arrangement:B.totius operis,
Cic. N. D. 1, 8 fin.:librorum meorum,
id. Att. 4, 46.—The selection, designation to a public office; of consuls:annua designatio,
Tac. A. 2, 36 fin.:consulatus,
Suet. Caes. 9. -
5 inaedifico
I.Lit. (class.):B.neiquis in ieis loceis... quid inaedificatum inmolitumve habeto, Lex. Jul. Munic. 71: inaedificata in muris moenia,
Caes. B. C. 2, 16:de domo tua, in qua ita est inaedificatum sacellum, ut, etc.,
Cic. Har. Resp. 14, 31; Hirt. B. G. 8, 9, 3:conjectis celeriter stramentis (tecta) inaedificare,
id. ib. 8, 5, 2:quae in loca publica inaedificata habebant,
Liv. 39, 44, 4:tribus primis et quinto aquilarum generi inaedificatur nido lapis aëtites,
is built into, made a part of, Plin. 10, 3, 4, § 12:supra pilas,
Dig. 41, 1, 30 fin. (al. aedificare).— Poet.:nisi inaedificata superne multa forent multis nubila,
piled upon, Lucr. 6, 264. —Transf.1.To build up, wall up:2. II.portas obstruit, vicos plateasque inaedificat,
Caes. B. C. 1, 27, 3:nec clausae modo portae, sed etiam inaedificatae erant,
Liv. 44, 45, 6; cf.:a Serrano sanctissima sacella suffossa, inaedificata, oppressa... foedata esse nescimus?
Cic. Har. Resp. 15, 31.—Trop., to burden:quantum imponere et, ut ita dicam, inaedificare voluisset,
Sen. Cons. ad Marc. 2, 3.
См. также в других словарях:
munic. — 1. municipal. 2. municipality. * * * … Universalium
MUNIC — Municeps, municipi, municipii, municipio, municipium … Abbreviations in Latin Inscriptions
munic. — 1) municipal 2) municipality … From formal English to slang
munic. — 1. municipal. 2. municipality … Useful english dictionary
municipalise — municˈipalize or municˈipalise transitive verb 1. To make into a municipality 2. To bring under municipal control or ownership • • • Main Entry: ↑municipal … Useful english dictionary
municipal bond — munic′ipal bond′ n. bus a bond issued by a state or local authority to finance projects • Etymology: 1855–60, amer … From formal English to slang
municipal corporation — munic′ipal corpora′tion n. gov a city, town, or other district that operates under a corporate charter granted by the state; a municipality … From formal English to slang
municipal court — munic′ipal court′ n. law a court whose jurisdiction is confined to a city or municipality, with criminal jurisdiction usu. corresponding to that of a police court and civil jurisdiction over small cases • Etymology: 1820–30 … From formal English to slang
Mastigostyla — Mastigostyla … Wikipedia Español
Trimezia — Trimezia Trimezia sin … Wikipedia Español
Trimezia — Trimeri … Wikipédia en Français