Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

MUNIC

  • 1 purgo

    pūrgo, āvī, ātum, āre (eig. purigo [s. unten] v. purus), I) im allg., rein machen, reinigen, säubern, 1) eig.: a) übh.: cloacam, ausfegen, Ulp. dig.: u. so lacunas cloacasque, Fronto: Augiae regis bobile, Hyg.: aurum, aurum septuplum (siebenfach), Augustin.: oleam a foliis et stercore, Cato: locum, urbar machen, Cic.: pisces, Ter.: viperam, ausweiden, Plin.: pira granis, entkernen, auskernen, Pallad.: u. so bl. prunum, Plin.: pira, sorba, Apic.: ungues, Hor. – b) insbes. als mediz. t. t.: α) reinigen, vulnus, Cels.: adustum locum aerugine et melle, Cels.: purgatum te illius morbi, von jener K. geheilt, Hor. sat. 2, 3, 27. – β) reinigen = abführen, se, Cels.: quid radix ad purgandum possit, Cic.: purgor bilem, ich reinige mich von der Galle, Hor. de art. poët. 302. – 2) übtr.: a) im allg.: p. urbem (von Verrätern), Cic.: exercitum missionibus (durch Entlassung) turbulentorum hominum, Liv.: amplissimos ordines... veteri neglegentiā, Suet.: purgata auris, zum Anhören geneigtes, für Warnung offenes, Hor. ep. 1, 1, 7. – b) insbes., moralisch reinigen, α) von der Beschuldigung = entschuldigen, rechtfertigen, se alci, sich bei jmd. entschuldigen, Q. Cic., Liv. u.a. (vgl. sui purgandi causā, Caes.): alqm de luxuria, Cic.: per litteras Caesarem de interitu Marcelli, Cic. ep.: civitatem omnis facti dictique hostilis adversus Romanos, wegen usw., Liv.: alqm crimine, freisprechen, Tac.: facinus, Curt.: culpam, Liv.: crimen, crimina, ablehnen, widerlegen, Cic. u. Liv.: innocentiam suam, sich über ihre U. rechtfertigen, Liv.: Tiberii dedecora, entschuldbar machen, Eutr. – se purgare m. folg. quod (daß), ut purgaret se, quod id temporis venisset, Liv. 1, 50, 8. – purg. mit folg. Acc. u. Infin., zur Entschuldigung od. Rechtfertigung anführen (vorbringen), Liv. 1, 9, 16; 24, 47, 6; 28, 37, 2 u.a. – β) von der Schuld, vom Fluche der Sünde usw. reinigen, heiligen, sühnen, populos, Ov.: domum, Plin.: nefas, Ov.: crimen gladio, Lucan.: litterae purgantes se culpā, Itin. Alex. 15 (39). – γ) wieder gut machen, malum facinus forti ac memorabili facinore, Liv. 23, 7, 6. – II) prägn.: A) reinigend gerade machen, ebnen, viam, Ulp. dig. 43, 11, 1. § 1: vias locaque publica, Lex Iul. munic. im Corp. inscr. Lat. 1, 206. lin. 69. – bildl., rationem, ins reine bringen, berichtigen, bezahlen, Suet. Cal. 29, 2. – B) reinigend wegschaffen, wegräumer, aufräumen, rudera (den Schutt), Suet.: lapides, Pallad.: Augiae regis stercus bobile, Hyg.: stercus ab aede Vestae, Fest.: sordes, Claud.: pituitas, Plin. – bildl., metum doloris, Quint. 12, 2, 3. – / Die urspr. Form purigo, Plaut. Amph. 945; aul. 753; merc. 738. Varro r. r. 2, 4, 14.

    lateinisch-deutsches > purgo

  • 2 purgo

    pūrgo, āvī, ātum, āre (eig. purigo [s. unten] v. purus), I) im allg., rein machen, reinigen, säubern, 1) eig.: a) übh.: cloacam, ausfegen, Ulp. dig.: u. so lacunas cloacasque, Fronto: Augiae regis bobile, Hyg.: aurum, aurum septuplum (siebenfach), Augustin.: oleam a foliis et stercore, Cato: locum, urbar machen, Cic.: pisces, Ter.: viperam, ausweiden, Plin.: pira granis, entkernen, auskernen, Pallad.: u. so bl. prunum, Plin.: pira, sorba, Apic.: ungues, Hor. – b) insbes. als mediz. t. t.: α) reinigen, vulnus, Cels.: adustum locum aerugine et melle, Cels.: purgatum te illius morbi, von jener K. geheilt, Hor. sat. 2, 3, 27. – β) reinigen = abführen, se, Cels.: quid radix ad purgandum possit, Cic.: purgor bilem, ich reinige mich von der Galle, Hor. de art. poët. 302. – 2) übtr.: a) im allg.: p. urbem (von Verrätern), Cic.: exercitum missionibus (durch Entlassung) turbulentorum hominum, Liv.: amplissimos ordines... veteri neglegentiā, Suet.: purgata auris, zum Anhören geneigtes, für Warnung offenes, Hor. ep. 1, 1, 7. – b) insbes., moralisch reinigen, α) von der Beschuldigung = entschuldigen, rechtfertigen, se alci, sich bei jmd. entschuldigen, Q. Cic., Liv. u.a. (vgl. sui purgandi causā, Caes.): alqm de luxuria, Cic.: per litteras Caesarem de interitu Marcelli, Cic. ep.: civitatem omnis facti dictique hostilis adversus Romanos,
    ————
    wegen usw., Liv.: alqm crimine, freisprechen, Tac.: facinus, Curt.: culpam, Liv.: crimen, crimina, ablehnen, widerlegen, Cic. u. Liv.: innocentiam suam, sich über ihre U. rechtfertigen, Liv.: Tiberii dedecora, entschuldbar machen, Eutr. – se purgare m. folg. quod (daß), ut purgaret se, quod id temporis venisset, Liv. 1, 50, 8. – purg. mit folg. Acc. u. Infin., zur Entschuldigung od. Rechtfertigung anführen (vorbringen), Liv. 1, 9, 16; 24, 47, 6; 28, 37, 2 u.a. – β) von der Schuld, vom Fluche der Sünde usw. reinigen, heiligen, sühnen, populos, Ov.: domum, Plin.: nefas, Ov.: crimen gladio, Lucan.: litterae purgantes se culpā, Itin. Alex. 15 (39). – γ) wieder gut machen, malum facinus forti ac memorabili facinore, Liv. 23, 7, 6. – II) prägn.: A) reinigend gerade machen, ebnen, viam, Ulp. dig. 43, 11, 1. § 1: vias locaque publica, Lex Iul. munic. im Corp. inscr. Lat. 1, 206. lin. 69. – bildl., rationem, ins reine bringen, berichtigen, bezahlen, Suet. Cal. 29, 2. – B) reinigend wegschaffen, wegräumer, aufräumen, rudera (den Schutt), Suet.: lapides, Pallad.: Augiae regis stercus bobile, Hyg.: stercus ab aede Vestae, Fest.: sordes, Claud.: pituitas, Plin. – bildl., metum doloris, Quint. 12, 2, 3. – Die urspr. Form purigo, Plaut. Amph. 945; aul. 753; merc. 738. Varro r. r. 2, 4, 14.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > purgo

  • 3 municipalis

    1) (adi.) муниципальный, municip. lex (см. s. 2.), magistratus (см. s. 2.), iurisdictio (1. 29 D. 50, 1);

    honor (1. 2 D. 50, 3. 1. 14 pr. D. 50, 4);

    munus, onus (1. 3 § 1. 1. 4 § 3 eod. 1. 5 pr. § 7 D. 50, 6);

    muri munic. (1. 9 § 4 D. 1, 8).

    2) (subst.) член гор. совета (1. 3 C. Th. 8, 12. 1. 62 C. Th. 12, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > municipalis

  • 4 designatio

    dēsignātĭo or dissignātio (the latter form better in sense II. Brambach s. v. Lex Jul. Munic. ap. Corp. Inscr. Lat. p. 206), ōnis, f. [id.].
    I.
    A marking out, describing, designating:

    cellarum,

    Vitr. 5, 5:

    undarum,

    id. 5, 3:

    quadrata,

    id. 3, 1, 3. — Transf., a specification:

    personarum et temporum,

    Cic. de Or. 1, 31, 138; Lact. 4, 15, 5.—
    II.
    A disposition, arrangement:

    totius operis,

    Cic. N. D. 1, 8 fin.:

    librorum meorum,

    id. Att. 4, 46.—
    B.
    The selection, designation to a public office; of consuls:

    annua designatio,

    Tac. A. 2, 36 fin.:

    consulatus,

    Suet. Caes. 9.

    Lewis & Short latin dictionary > designatio

  • 5 inaedifico

    ĭn-aedĭfĭco, āvi, ātum, 1, v. a., to build in, on, or at a place; to build up, erect.
    I.
    Lit. (class.):

    neiquis in ieis loceis... quid inaedificatum inmolitumve habeto, Lex. Jul. Munic. 71: inaedificata in muris moenia,

    Caes. B. C. 2, 16:

    de domo tua, in qua ita est inaedificatum sacellum, ut, etc.,

    Cic. Har. Resp. 14, 31; Hirt. B. G. 8, 9, 3:

    conjectis celeriter stramentis (tecta) inaedificare,

    id. ib. 8, 5, 2:

    quae in loca publica inaedificata habebant,

    Liv. 39, 44, 4:

    tribus primis et quinto aquilarum generi inaedificatur nido lapis aëtites,

    is built into, made a part of, Plin. 10, 3, 4, § 12:

    supra pilas,

    Dig. 41, 1, 30 fin. (al. aedificare).— Poet.:

    nisi inaedificata superne multa forent multis nubila,

    piled upon, Lucr. 6, 264. —
    B.
    Transf.
    1.
    To build up, wall up:

    portas obstruit, vicos plateasque inaedificat,

    Caes. B. C. 1, 27, 3:

    nec clausae modo portae, sed etiam inaedificatae erant,

    Liv. 44, 45, 6; cf.:

    a Serrano sanctissima sacella suffossa, inaedificata, oppressa... foedata esse nescimus?

    Cic. Har. Resp. 15, 31.—
    2.
    To build upon, to cover with buildings:

    aliquem locum,

    Dig. 13, 7, 43 init.
    II.
    Trop., to burden:

    quantum imponere et, ut ita dicam, inaedificare voluisset,

    Sen. Cons. ad Marc. 2, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > inaedifico

См. также в других словарях:

  • munic. — 1. municipal. 2. municipality. * * * …   Universalium

  • MUNIC — Municeps, municipi, municipii, municipio, municipium …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • munic. — 1) municipal 2) municipality …   From formal English to slang

  • munic. — 1. municipal. 2. municipality …   Useful english dictionary

  • municipalise — municˈipalize or municˈipalise transitive verb 1. To make into a municipality 2. To bring under municipal control or ownership • • • Main Entry: ↑municipal …   Useful english dictionary

  • municipal bond — munic′ipal bond′ n. bus a bond issued by a state or local authority to finance projects • Etymology: 1855–60, amer …   From formal English to slang

  • municipal corporation — munic′ipal corpora′tion n. gov a city, town, or other district that operates under a corporate charter granted by the state; a municipality …   From formal English to slang

  • municipal court — munic′ipal court′ n. law a court whose jurisdiction is confined to a city or municipality, with criminal jurisdiction usu. corresponding to that of a police court and civil jurisdiction over small cases • Etymology: 1820–30 …   From formal English to slang

  • Mastigostyla —   Mastigostyla …   Wikipedia Español

  • Trimezia —   Trimezia Trimezia sin …   Wikipedia Español

  • Trimezia — Trimeri …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»