Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

MAURI

  • 1 Mauri

    Mauri, ōrum, m. (Mauroi), the Moors, Mauritanians, the inhabitants of Mauritania:

    proxime Hispaniam Mauri sunt,

    Sall. J. 18, 10 sqq.; Plin. 5, 2, 1, § 17; 13, 15, 29, § 91; Liv. 21, 22, 3; Mel. 1, 4, 4.—In sing.: Maurus, i, m., a Moor, Juv. 11, 125; Luc. 4, 678.—Hence,
    A.
    Maurus, a, um, adj., = Mauros, of or belonging to the Moors, Moorish, Mauritanian; also poet. for African:

    Maurae manus, i. e. Poenorum arma,

    Ov. F. 6, 213:

    angues,

    Hor. C. 3, 10, 18:

    jacula,

    id. ib. 1, 22, 2:

    Oceanus,

    Juv. 10, 148:

    unda, i. e. mare Africum,

    Hor. C. 2, 6, 3:

    silvae filia Maurae, i. e. e citro facta,

    Mart. 14, 90, 1:

    postes, i. e. citrini,

    Stat. S. 1, 3, 35.—
    B.
    Maurĭcus, a, um, adj., Moorish: Maurica planta, Coripp. Joann. 2, 137.— Subst.: Maurĭcus, i, m., a Roman surname, Mart. 5, 28, 5.— Adv.: Maurĭcē, like a Moor, Varr. ap. Gell. 2, 25, 8.— And Maurĭcātim, as or like a Moor: Mauricatim scire, Laber. ap. Charis. p. 184 P. (Com. Rel. v. 16 Rib.).—
    C.
    Maurītānĭa ( Maurēt-), ae, f., = Mauritania, a country of Africa, on the Mediterranean, between the Atlantic Ocean and Numidia, the modern Fez and Morocco; having been divided into M. Cæsariensis and Tingitana, it was called also in the plur. Mauritaniae, Caes. B. C. 1, 6; 39; Cic. Sull. 20, 56; Tac. H. 1, 11; 2, 58; 59; Plin. 5, 1, 1, § 2.— Hence, Maurītānĭcus, a, um, adj., of or belonging to Mauritania: exercitus, on a coin of Hadrian, in Eckhel. D. N. V. t. 6, p. 498.—
    D.
    Maurūsĭa, ae, f., = Maurousia, the Greek name of Mauritania, Vitr. 8, 2, 6.—Hence,
    a.
    Maurūsĭăcus, a, um, adj., Moorish, Mauritanian:

    citrus,

    Mart. 12, 66, 6.—
    b.
    Maurūsĭus, a, um, adj., = Maurousios, Maurusian, Mauritanian, African:

    gens,

    Verg. A. 4, 206:

    pubes,

    Sil. 11, 414.— Subst.: Maurūsĭi, ōrum, m., the Mauritanians, Liv. 24, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > Mauri

  • 2 Mauri

    Maurī или Maurūsiī, ōrum m.
    мавры, жители Мавритании, славившиеся как наездники и меткие стрелки Sl, L, J etc.

    Латинско-русский словарь > Mauri

  • 3 Mauri

    Maurī, ōrum, m. (Μαῦροι), die Mauren, Gesamtname der Bewohner der Landschaft Mauritania, Sall. Iug. 18 sqq. Liv. 21, 22, 3. Mela 1, 4, 4 (1. § 22). Plin. 5, 17. – Sing. Maurus, ī, m., der Maure, Mauritanier, Lucan. 4, 678. Iuven. 11, 125. – Dav.: 1) Maurus, a, um, maurisch, mauritanisch, auch poet für afrikanisch u. punisch, iaculator, Liv.: angues, Hor.: stragula, Vopisc.: manus Maurae, Ov.: unda, das Meer bei Afrika, Hor.: silvae filia Maurae, i.e. e citro facta, Mart. – 2) Mauricus, a, um, maurisch, Coripp. Ioh. 2, 137. – Adv. Mauricē, maurisch, Varro b. Gell. 2, 25, 8. – 3) Mauricātim, Adv., maurisch, (scire, Laber, com. 16. – 4) Mauritānia (Mauretānia), ae, (Μαυριτανία), Mauritanien, eine Landschaft in Afrika, an der Küste des Mittelländischen Meeres, zwischen dem Atlantischen Ozean u. Numidien, j. Fes u. Marocco, unter den Kaisern doppelt, Tingitana (nach dem Atlantischen Meere zu) u. Caesariensis (nach Numidien zu), Caes., Tac. u.a.

    lateinisch-deutsches > Mauri

  • 4 Mauri

    Maurī, ōrum, m. (Μαῦροι), die Mauren, Gesamtname der Bewohner der Landschaft Mauritania, Sall. Iug. 18 sqq. Liv. 21, 22, 3. Mela 1, 4, 4 (1. § 22). Plin. 5, 17. – Sing. Maurus, ī, m., der Maure, Mauritanier, Lucan. 4, 678. Iuven. 11, 125. – Dav.: 1) Maurus, a, um, maurisch, mauritanisch, auch poet für afrikanisch u. punisch, iaculator, Liv.: angues, Hor.: stragula, Vopisc.: manus Maurae, Ov.: unda, das Meer bei Afrika, Hor.: silvae filia Maurae, i.e. e citro facta, Mart. – 2) Mauricus, a, um, maurisch, Coripp. Ioh. 2, 137. – Adv. Mauricē, maurisch, Varro b. Gell. 2, 25, 8. – 3) Mauricātim, Adv., maurisch, (scire, Laber, com. 16. – 4) Mauritānia (Mauretānia), ae, (Μαυριτανία), Mauritanien, eine Landschaft in Afrika, an der Küste des Mittelländischen Meeres, zwischen dem Atlantischen Ozean u. Numidien, j. Fes u. Marocco, unter den Kaisern doppelt, Tingitana (nach dem Atlantischen Meere zu) u. Caesariensis (nach Numidien zu), Caes., Tac. u.a.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Mauri

  • 5 Calidris mauri

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Calidris mauri

  • 6 Ereunetes mauri

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE — AVES > Ereunetes mauri

  • 7 Calidris mauri

    ENG Western sandpiper
    NLD alaskastrandloper

    Animal Names Latin to English > Calidris mauri

  • 8 Mauricatim

    Mauri, ōrum, m. (Mauroi), the Moors, Mauritanians, the inhabitants of Mauritania:

    proxime Hispaniam Mauri sunt,

    Sall. J. 18, 10 sqq.; Plin. 5, 2, 1, § 17; 13, 15, 29, § 91; Liv. 21, 22, 3; Mel. 1, 4, 4.—In sing.: Maurus, i, m., a Moor, Juv. 11, 125; Luc. 4, 678.—Hence,
    A.
    Maurus, a, um, adj., = Mauros, of or belonging to the Moors, Moorish, Mauritanian; also poet. for African:

    Maurae manus, i. e. Poenorum arma,

    Ov. F. 6, 213:

    angues,

    Hor. C. 3, 10, 18:

    jacula,

    id. ib. 1, 22, 2:

    Oceanus,

    Juv. 10, 148:

    unda, i. e. mare Africum,

    Hor. C. 2, 6, 3:

    silvae filia Maurae, i. e. e citro facta,

    Mart. 14, 90, 1:

    postes, i. e. citrini,

    Stat. S. 1, 3, 35.—
    B.
    Maurĭcus, a, um, adj., Moorish: Maurica planta, Coripp. Joann. 2, 137.— Subst.: Maurĭcus, i, m., a Roman surname, Mart. 5, 28, 5.— Adv.: Maurĭcē, like a Moor, Varr. ap. Gell. 2, 25, 8.— And Maurĭcātim, as or like a Moor: Mauricatim scire, Laber. ap. Charis. p. 184 P. (Com. Rel. v. 16 Rib.).—
    C.
    Maurītānĭa ( Maurēt-), ae, f., = Mauritania, a country of Africa, on the Mediterranean, between the Atlantic Ocean and Numidia, the modern Fez and Morocco; having been divided into M. Cæsariensis and Tingitana, it was called also in the plur. Mauritaniae, Caes. B. C. 1, 6; 39; Cic. Sull. 20, 56; Tac. H. 1, 11; 2, 58; 59; Plin. 5, 1, 1, § 2.— Hence, Maurītānĭcus, a, um, adj., of or belonging to Mauritania: exercitus, on a coin of Hadrian, in Eckhel. D. N. V. t. 6, p. 498.—
    D.
    Maurūsĭa, ae, f., = Maurousia, the Greek name of Mauritania, Vitr. 8, 2, 6.—Hence,
    a.
    Maurūsĭăcus, a, um, adj., Moorish, Mauritanian:

    citrus,

    Mart. 12, 66, 6.—
    b.
    Maurūsĭus, a, um, adj., = Maurousios, Maurusian, Mauritanian, African:

    gens,

    Verg. A. 4, 206:

    pubes,

    Sil. 11, 414.— Subst.: Maurūsĭi, ōrum, m., the Mauritanians, Liv. 24, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > Mauricatim

  • 9 Maurice

    Mauri, ōrum, m. (Mauroi), the Moors, Mauritanians, the inhabitants of Mauritania:

    proxime Hispaniam Mauri sunt,

    Sall. J. 18, 10 sqq.; Plin. 5, 2, 1, § 17; 13, 15, 29, § 91; Liv. 21, 22, 3; Mel. 1, 4, 4.—In sing.: Maurus, i, m., a Moor, Juv. 11, 125; Luc. 4, 678.—Hence,
    A.
    Maurus, a, um, adj., = Mauros, of or belonging to the Moors, Moorish, Mauritanian; also poet. for African:

    Maurae manus, i. e. Poenorum arma,

    Ov. F. 6, 213:

    angues,

    Hor. C. 3, 10, 18:

    jacula,

    id. ib. 1, 22, 2:

    Oceanus,

    Juv. 10, 148:

    unda, i. e. mare Africum,

    Hor. C. 2, 6, 3:

    silvae filia Maurae, i. e. e citro facta,

    Mart. 14, 90, 1:

    postes, i. e. citrini,

    Stat. S. 1, 3, 35.—
    B.
    Maurĭcus, a, um, adj., Moorish: Maurica planta, Coripp. Joann. 2, 137.— Subst.: Maurĭcus, i, m., a Roman surname, Mart. 5, 28, 5.— Adv.: Maurĭcē, like a Moor, Varr. ap. Gell. 2, 25, 8.— And Maurĭcātim, as or like a Moor: Mauricatim scire, Laber. ap. Charis. p. 184 P. (Com. Rel. v. 16 Rib.).—
    C.
    Maurītānĭa ( Maurēt-), ae, f., = Mauritania, a country of Africa, on the Mediterranean, between the Atlantic Ocean and Numidia, the modern Fez and Morocco; having been divided into M. Cæsariensis and Tingitana, it was called also in the plur. Mauritaniae, Caes. B. C. 1, 6; 39; Cic. Sull. 20, 56; Tac. H. 1, 11; 2, 58; 59; Plin. 5, 1, 1, § 2.— Hence, Maurītānĭcus, a, um, adj., of or belonging to Mauritania: exercitus, on a coin of Hadrian, in Eckhel. D. N. V. t. 6, p. 498.—
    D.
    Maurūsĭa, ae, f., = Maurousia, the Greek name of Mauritania, Vitr. 8, 2, 6.—Hence,
    a.
    Maurūsĭăcus, a, um, adj., Moorish, Mauritanian:

    citrus,

    Mart. 12, 66, 6.—
    b.
    Maurūsĭus, a, um, adj., = Maurousios, Maurusian, Mauritanian, African:

    gens,

    Verg. A. 4, 206:

    pubes,

    Sil. 11, 414.— Subst.: Maurūsĭi, ōrum, m., the Mauritanians, Liv. 24, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > Maurice

  • 10 Mauricus

    Mauri, ōrum, m. (Mauroi), the Moors, Mauritanians, the inhabitants of Mauritania:

    proxime Hispaniam Mauri sunt,

    Sall. J. 18, 10 sqq.; Plin. 5, 2, 1, § 17; 13, 15, 29, § 91; Liv. 21, 22, 3; Mel. 1, 4, 4.—In sing.: Maurus, i, m., a Moor, Juv. 11, 125; Luc. 4, 678.—Hence,
    A.
    Maurus, a, um, adj., = Mauros, of or belonging to the Moors, Moorish, Mauritanian; also poet. for African:

    Maurae manus, i. e. Poenorum arma,

    Ov. F. 6, 213:

    angues,

    Hor. C. 3, 10, 18:

    jacula,

    id. ib. 1, 22, 2:

    Oceanus,

    Juv. 10, 148:

    unda, i. e. mare Africum,

    Hor. C. 2, 6, 3:

    silvae filia Maurae, i. e. e citro facta,

    Mart. 14, 90, 1:

    postes, i. e. citrini,

    Stat. S. 1, 3, 35.—
    B.
    Maurĭcus, a, um, adj., Moorish: Maurica planta, Coripp. Joann. 2, 137.— Subst.: Maurĭcus, i, m., a Roman surname, Mart. 5, 28, 5.— Adv.: Maurĭcē, like a Moor, Varr. ap. Gell. 2, 25, 8.— And Maurĭcātim, as or like a Moor: Mauricatim scire, Laber. ap. Charis. p. 184 P. (Com. Rel. v. 16 Rib.).—
    C.
    Maurītānĭa ( Maurēt-), ae, f., = Mauritania, a country of Africa, on the Mediterranean, between the Atlantic Ocean and Numidia, the modern Fez and Morocco; having been divided into M. Cæsariensis and Tingitana, it was called also in the plur. Mauritaniae, Caes. B. C. 1, 6; 39; Cic. Sull. 20, 56; Tac. H. 1, 11; 2, 58; 59; Plin. 5, 1, 1, § 2.— Hence, Maurītānĭcus, a, um, adj., of or belonging to Mauritania: exercitus, on a coin of Hadrian, in Eckhel. D. N. V. t. 6, p. 498.—
    D.
    Maurūsĭa, ae, f., = Maurousia, the Greek name of Mauritania, Vitr. 8, 2, 6.—Hence,
    a.
    Maurūsĭăcus, a, um, adj., Moorish, Mauritanian:

    citrus,

    Mart. 12, 66, 6.—
    b.
    Maurūsĭus, a, um, adj., = Maurousios, Maurusian, Mauritanian, African:

    gens,

    Verg. A. 4, 206:

    pubes,

    Sil. 11, 414.— Subst.: Maurūsĭi, ōrum, m., the Mauritanians, Liv. 24, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > Mauricus

  • 11 Mauritanicus

    Mauri, ōrum, m. (Mauroi), the Moors, Mauritanians, the inhabitants of Mauritania:

    proxime Hispaniam Mauri sunt,

    Sall. J. 18, 10 sqq.; Plin. 5, 2, 1, § 17; 13, 15, 29, § 91; Liv. 21, 22, 3; Mel. 1, 4, 4.—In sing.: Maurus, i, m., a Moor, Juv. 11, 125; Luc. 4, 678.—Hence,
    A.
    Maurus, a, um, adj., = Mauros, of or belonging to the Moors, Moorish, Mauritanian; also poet. for African:

    Maurae manus, i. e. Poenorum arma,

    Ov. F. 6, 213:

    angues,

    Hor. C. 3, 10, 18:

    jacula,

    id. ib. 1, 22, 2:

    Oceanus,

    Juv. 10, 148:

    unda, i. e. mare Africum,

    Hor. C. 2, 6, 3:

    silvae filia Maurae, i. e. e citro facta,

    Mart. 14, 90, 1:

    postes, i. e. citrini,

    Stat. S. 1, 3, 35.—
    B.
    Maurĭcus, a, um, adj., Moorish: Maurica planta, Coripp. Joann. 2, 137.— Subst.: Maurĭcus, i, m., a Roman surname, Mart. 5, 28, 5.— Adv.: Maurĭcē, like a Moor, Varr. ap. Gell. 2, 25, 8.— And Maurĭcātim, as or like a Moor: Mauricatim scire, Laber. ap. Charis. p. 184 P. (Com. Rel. v. 16 Rib.).—
    C.
    Maurītānĭa ( Maurēt-), ae, f., = Mauritania, a country of Africa, on the Mediterranean, between the Atlantic Ocean and Numidia, the modern Fez and Morocco; having been divided into M. Cæsariensis and Tingitana, it was called also in the plur. Mauritaniae, Caes. B. C. 1, 6; 39; Cic. Sull. 20, 56; Tac. H. 1, 11; 2, 58; 59; Plin. 5, 1, 1, § 2.— Hence, Maurītānĭcus, a, um, adj., of or belonging to Mauritania: exercitus, on a coin of Hadrian, in Eckhel. D. N. V. t. 6, p. 498.—
    D.
    Maurūsĭa, ae, f., = Maurousia, the Greek name of Mauritania, Vitr. 8, 2, 6.—Hence,
    a.
    Maurūsĭăcus, a, um, adj., Moorish, Mauritanian:

    citrus,

    Mart. 12, 66, 6.—
    b.
    Maurūsĭus, a, um, adj., = Maurousios, Maurusian, Mauritanian, African:

    gens,

    Verg. A. 4, 206:

    pubes,

    Sil. 11, 414.— Subst.: Maurūsĭi, ōrum, m., the Mauritanians, Liv. 24, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > Mauritanicus

  • 12 Maurus

    Mauri, ōrum, m. (Mauroi), the Moors, Mauritanians, the inhabitants of Mauritania:

    proxime Hispaniam Mauri sunt,

    Sall. J. 18, 10 sqq.; Plin. 5, 2, 1, § 17; 13, 15, 29, § 91; Liv. 21, 22, 3; Mel. 1, 4, 4.—In sing.: Maurus, i, m., a Moor, Juv. 11, 125; Luc. 4, 678.—Hence,
    A.
    Maurus, a, um, adj., = Mauros, of or belonging to the Moors, Moorish, Mauritanian; also poet. for African:

    Maurae manus, i. e. Poenorum arma,

    Ov. F. 6, 213:

    angues,

    Hor. C. 3, 10, 18:

    jacula,

    id. ib. 1, 22, 2:

    Oceanus,

    Juv. 10, 148:

    unda, i. e. mare Africum,

    Hor. C. 2, 6, 3:

    silvae filia Maurae, i. e. e citro facta,

    Mart. 14, 90, 1:

    postes, i. e. citrini,

    Stat. S. 1, 3, 35.—
    B.
    Maurĭcus, a, um, adj., Moorish: Maurica planta, Coripp. Joann. 2, 137.— Subst.: Maurĭcus, i, m., a Roman surname, Mart. 5, 28, 5.— Adv.: Maurĭcē, like a Moor, Varr. ap. Gell. 2, 25, 8.— And Maurĭcātim, as or like a Moor: Mauricatim scire, Laber. ap. Charis. p. 184 P. (Com. Rel. v. 16 Rib.).—
    C.
    Maurītānĭa ( Maurēt-), ae, f., = Mauritania, a country of Africa, on the Mediterranean, between the Atlantic Ocean and Numidia, the modern Fez and Morocco; having been divided into M. Cæsariensis and Tingitana, it was called also in the plur. Mauritaniae, Caes. B. C. 1, 6; 39; Cic. Sull. 20, 56; Tac. H. 1, 11; 2, 58; 59; Plin. 5, 1, 1, § 2.— Hence, Maurītānĭcus, a, um, adj., of or belonging to Mauritania: exercitus, on a coin of Hadrian, in Eckhel. D. N. V. t. 6, p. 498.—
    D.
    Maurūsĭa, ae, f., = Maurousia, the Greek name of Mauritania, Vitr. 8, 2, 6.—Hence,
    a.
    Maurūsĭăcus, a, um, adj., Moorish, Mauritanian:

    citrus,

    Mart. 12, 66, 6.—
    b.
    Maurūsĭus, a, um, adj., = Maurousios, Maurusian, Mauritanian, African:

    gens,

    Verg. A. 4, 206:

    pubes,

    Sil. 11, 414.— Subst.: Maurūsĭi, ōrum, m., the Mauritanians, Liv. 24, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > Maurus

  • 13 Maurusia

    Mauri, ōrum, m. (Mauroi), the Moors, Mauritanians, the inhabitants of Mauritania:

    proxime Hispaniam Mauri sunt,

    Sall. J. 18, 10 sqq.; Plin. 5, 2, 1, § 17; 13, 15, 29, § 91; Liv. 21, 22, 3; Mel. 1, 4, 4.—In sing.: Maurus, i, m., a Moor, Juv. 11, 125; Luc. 4, 678.—Hence,
    A.
    Maurus, a, um, adj., = Mauros, of or belonging to the Moors, Moorish, Mauritanian; also poet. for African:

    Maurae manus, i. e. Poenorum arma,

    Ov. F. 6, 213:

    angues,

    Hor. C. 3, 10, 18:

    jacula,

    id. ib. 1, 22, 2:

    Oceanus,

    Juv. 10, 148:

    unda, i. e. mare Africum,

    Hor. C. 2, 6, 3:

    silvae filia Maurae, i. e. e citro facta,

    Mart. 14, 90, 1:

    postes, i. e. citrini,

    Stat. S. 1, 3, 35.—
    B.
    Maurĭcus, a, um, adj., Moorish: Maurica planta, Coripp. Joann. 2, 137.— Subst.: Maurĭcus, i, m., a Roman surname, Mart. 5, 28, 5.— Adv.: Maurĭcē, like a Moor, Varr. ap. Gell. 2, 25, 8.— And Maurĭcātim, as or like a Moor: Mauricatim scire, Laber. ap. Charis. p. 184 P. (Com. Rel. v. 16 Rib.).—
    C.
    Maurītānĭa ( Maurēt-), ae, f., = Mauritania, a country of Africa, on the Mediterranean, between the Atlantic Ocean and Numidia, the modern Fez and Morocco; having been divided into M. Cæsariensis and Tingitana, it was called also in the plur. Mauritaniae, Caes. B. C. 1, 6; 39; Cic. Sull. 20, 56; Tac. H. 1, 11; 2, 58; 59; Plin. 5, 1, 1, § 2.— Hence, Maurītānĭcus, a, um, adj., of or belonging to Mauritania: exercitus, on a coin of Hadrian, in Eckhel. D. N. V. t. 6, p. 498.—
    D.
    Maurūsĭa, ae, f., = Maurousia, the Greek name of Mauritania, Vitr. 8, 2, 6.—Hence,
    a.
    Maurūsĭăcus, a, um, adj., Moorish, Mauritanian:

    citrus,

    Mart. 12, 66, 6.—
    b.
    Maurūsĭus, a, um, adj., = Maurousios, Maurusian, Mauritanian, African:

    gens,

    Verg. A. 4, 206:

    pubes,

    Sil. 11, 414.— Subst.: Maurūsĭi, ōrum, m., the Mauritanians, Liv. 24, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > Maurusia

  • 14 Maurusiacus

    Mauri, ōrum, m. (Mauroi), the Moors, Mauritanians, the inhabitants of Mauritania:

    proxime Hispaniam Mauri sunt,

    Sall. J. 18, 10 sqq.; Plin. 5, 2, 1, § 17; 13, 15, 29, § 91; Liv. 21, 22, 3; Mel. 1, 4, 4.—In sing.: Maurus, i, m., a Moor, Juv. 11, 125; Luc. 4, 678.—Hence,
    A.
    Maurus, a, um, adj., = Mauros, of or belonging to the Moors, Moorish, Mauritanian; also poet. for African:

    Maurae manus, i. e. Poenorum arma,

    Ov. F. 6, 213:

    angues,

    Hor. C. 3, 10, 18:

    jacula,

    id. ib. 1, 22, 2:

    Oceanus,

    Juv. 10, 148:

    unda, i. e. mare Africum,

    Hor. C. 2, 6, 3:

    silvae filia Maurae, i. e. e citro facta,

    Mart. 14, 90, 1:

    postes, i. e. citrini,

    Stat. S. 1, 3, 35.—
    B.
    Maurĭcus, a, um, adj., Moorish: Maurica planta, Coripp. Joann. 2, 137.— Subst.: Maurĭcus, i, m., a Roman surname, Mart. 5, 28, 5.— Adv.: Maurĭcē, like a Moor, Varr. ap. Gell. 2, 25, 8.— And Maurĭcātim, as or like a Moor: Mauricatim scire, Laber. ap. Charis. p. 184 P. (Com. Rel. v. 16 Rib.).—
    C.
    Maurītānĭa ( Maurēt-), ae, f., = Mauritania, a country of Africa, on the Mediterranean, between the Atlantic Ocean and Numidia, the modern Fez and Morocco; having been divided into M. Cæsariensis and Tingitana, it was called also in the plur. Mauritaniae, Caes. B. C. 1, 6; 39; Cic. Sull. 20, 56; Tac. H. 1, 11; 2, 58; 59; Plin. 5, 1, 1, § 2.— Hence, Maurītānĭcus, a, um, adj., of or belonging to Mauritania: exercitus, on a coin of Hadrian, in Eckhel. D. N. V. t. 6, p. 498.—
    D.
    Maurūsĭa, ae, f., = Maurousia, the Greek name of Mauritania, Vitr. 8, 2, 6.—Hence,
    a.
    Maurūsĭăcus, a, um, adj., Moorish, Mauritanian:

    citrus,

    Mart. 12, 66, 6.—
    b.
    Maurūsĭus, a, um, adj., = Maurousios, Maurusian, Mauritanian, African:

    gens,

    Verg. A. 4, 206:

    pubes,

    Sil. 11, 414.— Subst.: Maurūsĭi, ōrum, m., the Mauritanians, Liv. 24, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > Maurusiacus

  • 15 Maurusii

    Mauri, ōrum, m. (Mauroi), the Moors, Mauritanians, the inhabitants of Mauritania:

    proxime Hispaniam Mauri sunt,

    Sall. J. 18, 10 sqq.; Plin. 5, 2, 1, § 17; 13, 15, 29, § 91; Liv. 21, 22, 3; Mel. 1, 4, 4.—In sing.: Maurus, i, m., a Moor, Juv. 11, 125; Luc. 4, 678.—Hence,
    A.
    Maurus, a, um, adj., = Mauros, of or belonging to the Moors, Moorish, Mauritanian; also poet. for African:

    Maurae manus, i. e. Poenorum arma,

    Ov. F. 6, 213:

    angues,

    Hor. C. 3, 10, 18:

    jacula,

    id. ib. 1, 22, 2:

    Oceanus,

    Juv. 10, 148:

    unda, i. e. mare Africum,

    Hor. C. 2, 6, 3:

    silvae filia Maurae, i. e. e citro facta,

    Mart. 14, 90, 1:

    postes, i. e. citrini,

    Stat. S. 1, 3, 35.—
    B.
    Maurĭcus, a, um, adj., Moorish: Maurica planta, Coripp. Joann. 2, 137.— Subst.: Maurĭcus, i, m., a Roman surname, Mart. 5, 28, 5.— Adv.: Maurĭcē, like a Moor, Varr. ap. Gell. 2, 25, 8.— And Maurĭcātim, as or like a Moor: Mauricatim scire, Laber. ap. Charis. p. 184 P. (Com. Rel. v. 16 Rib.).—
    C.
    Maurītānĭa ( Maurēt-), ae, f., = Mauritania, a country of Africa, on the Mediterranean, between the Atlantic Ocean and Numidia, the modern Fez and Morocco; having been divided into M. Cæsariensis and Tingitana, it was called also in the plur. Mauritaniae, Caes. B. C. 1, 6; 39; Cic. Sull. 20, 56; Tac. H. 1, 11; 2, 58; 59; Plin. 5, 1, 1, § 2.— Hence, Maurītānĭcus, a, um, adj., of or belonging to Mauritania: exercitus, on a coin of Hadrian, in Eckhel. D. N. V. t. 6, p. 498.—
    D.
    Maurūsĭa, ae, f., = Maurousia, the Greek name of Mauritania, Vitr. 8, 2, 6.—Hence,
    a.
    Maurūsĭăcus, a, um, adj., Moorish, Mauritanian:

    citrus,

    Mart. 12, 66, 6.—
    b.
    Maurūsĭus, a, um, adj., = Maurousios, Maurusian, Mauritanian, African:

    gens,

    Verg. A. 4, 206:

    pubes,

    Sil. 11, 414.— Subst.: Maurūsĭi, ōrum, m., the Mauritanians, Liv. 24, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > Maurusii

  • 16 Maurusius

    Mauri, ōrum, m. (Mauroi), the Moors, Mauritanians, the inhabitants of Mauritania:

    proxime Hispaniam Mauri sunt,

    Sall. J. 18, 10 sqq.; Plin. 5, 2, 1, § 17; 13, 15, 29, § 91; Liv. 21, 22, 3; Mel. 1, 4, 4.—In sing.: Maurus, i, m., a Moor, Juv. 11, 125; Luc. 4, 678.—Hence,
    A.
    Maurus, a, um, adj., = Mauros, of or belonging to the Moors, Moorish, Mauritanian; also poet. for African:

    Maurae manus, i. e. Poenorum arma,

    Ov. F. 6, 213:

    angues,

    Hor. C. 3, 10, 18:

    jacula,

    id. ib. 1, 22, 2:

    Oceanus,

    Juv. 10, 148:

    unda, i. e. mare Africum,

    Hor. C. 2, 6, 3:

    silvae filia Maurae, i. e. e citro facta,

    Mart. 14, 90, 1:

    postes, i. e. citrini,

    Stat. S. 1, 3, 35.—
    B.
    Maurĭcus, a, um, adj., Moorish: Maurica planta, Coripp. Joann. 2, 137.— Subst.: Maurĭcus, i, m., a Roman surname, Mart. 5, 28, 5.— Adv.: Maurĭcē, like a Moor, Varr. ap. Gell. 2, 25, 8.— And Maurĭcātim, as or like a Moor: Mauricatim scire, Laber. ap. Charis. p. 184 P. (Com. Rel. v. 16 Rib.).—
    C.
    Maurītānĭa ( Maurēt-), ae, f., = Mauritania, a country of Africa, on the Mediterranean, between the Atlantic Ocean and Numidia, the modern Fez and Morocco; having been divided into M. Cæsariensis and Tingitana, it was called also in the plur. Mauritaniae, Caes. B. C. 1, 6; 39; Cic. Sull. 20, 56; Tac. H. 1, 11; 2, 58; 59; Plin. 5, 1, 1, § 2.— Hence, Maurītānĭcus, a, um, adj., of or belonging to Mauritania: exercitus, on a coin of Hadrian, in Eckhel. D. N. V. t. 6, p. 498.—
    D.
    Maurūsĭa, ae, f., = Maurousia, the Greek name of Mauritania, Vitr. 8, 2, 6.—Hence,
    a.
    Maurūsĭăcus, a, um, adj., Moorish, Mauritanian:

    citrus,

    Mart. 12, 66, 6.—
    b.
    Maurūsĭus, a, um, adj., = Maurousios, Maurusian, Mauritanian, African:

    gens,

    Verg. A. 4, 206:

    pubes,

    Sil. 11, 414.— Subst.: Maurūsĭi, ōrum, m., the Mauritanians, Liv. 24, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > Maurusius

  • 17 maurus

    Moor; (inhabitant of North Africa); Mauretanian

    Latin-English dictionary > maurus

  • 18 orbis

    [st1]1 [-] orbis (orbs), orbis, m.:    - locatif: orbi.    - abl. sing.: orbe; qqf. orbi. a - rond, cercle, tour, disque, pelote.    - equitare in orbem, Ov.: chevaucher en rond.    - clari delphines in orbem aequora verrebant caudis, Virg. En. 8:: de clairs dauphins, en cercle, balayaient la mer de leurs queues.    - orbis laneus, Prop.: pelote de laine.    - in orbes lanam glomerare, Ov.: dévider la laine en pelotes. b - globe, sphère, monde, univers.    - orbis terrarum (terrae) ou orbis seul: le globe terrestre, la terre, le monde, l'univers.    - locatif orbi terrae, Cic. Sest. 30, 66: dans l'univers.    - locatif orbi terrarum, Cic. Verr. 2: dans l'univers.    - reddendus orbi est, Sen. Herc.: il faut le rendre à l'univers.    - maximus orbis, Virg. G. 1: le vaste univers.    - saevit toto Mars impius orbe, Virg. G.: Mars impie sévit dans tout l'univers. c - contrée, région, pays, climat.    - timens ne Mars alium vagus iret in orbem, Luc. 6: craignant de voir Mars vagabonder pour faire la guerre sous un autre climat. d - région du ciel, voûte céleste.    - orbis lacteus, Cic.: la voie lactée.    - orbis signifer, Cic.: le zodiaque.    - orbes finientes, Cic.: l'horizon. e - mouvement circulaire, tour, circonvolution; cours périodique, orbe, orbite, révolution.    - stellae orbem suum conficiunt, Cic.: les étoiles effectuent leur révolution. g - cercle, enchaînement, suite; cercle des connaissances, encyclopédie.    - orbis doctrinae, Quint. 1, 10, 1: encyclopédie. h - cercle, formation en cercle (pour résister de toutes parts); groupe d'hommes, peloton.    - in orbe consistere: se former en cercle.    - in orbes facere, Sall.: se mettre en peloton. ii - orbite de l'oeil, oeil.    - luminis orbis, Ov. M. 14: l'orbite de l'oeil.    - gemino lumen ab orbe micat, Ov. Am. 1, 8, 16: des rayons de feu sortent de ses deux yeux.    - ardentes oculorum orbes ad moenia torsit, Virg. En. 12: il tourna vers les remparts ses yeux enflammés d'ardeur. k - toute autre forme ronde: bouclier rond; cercle de cuir (qui couvre le bouclier); disque, palet; bande d'une roue, roue; meule de pressoir; table ronde; placage en marbre, incrustation; miroir rond; plateau de balance; gâteau rond.    - (anguis) rapit immensos orbis per humum, Virg.: (le serpent) traîne ses immenses anneaux sur le sol.    - orbis fortunae, Tib.: la roue de la fortune.    - orbis rei publicae est conversus, Cic.: le vent de la politique a changé.    - ut Mauri centum stent dentibus orbes, Mart.: pour voir cent tables rondes de Mauritanie se dresser sur leurs pieds.    - trapetos bonos esse oportet: si orbes contriti sient, ut conmutare possis, Cato.: il faut trois bons pressoirs afin que si les meules venaient à se briser, on puisse en avoir de rechange. [st1]2 [-] Orbis, is, m.: l'Orbis (fleuve de la Narbonnaise, auj. l'Orb).
    * * *
    [st1]1 [-] orbis (orbs), orbis, m.:    - locatif: orbi.    - abl. sing.: orbe; qqf. orbi. a - rond, cercle, tour, disque, pelote.    - equitare in orbem, Ov.: chevaucher en rond.    - clari delphines in orbem aequora verrebant caudis, Virg. En. 8:: de clairs dauphins, en cercle, balayaient la mer de leurs queues.    - orbis laneus, Prop.: pelote de laine.    - in orbes lanam glomerare, Ov.: dévider la laine en pelotes. b - globe, sphère, monde, univers.    - orbis terrarum (terrae) ou orbis seul: le globe terrestre, la terre, le monde, l'univers.    - locatif orbi terrae, Cic. Sest. 30, 66: dans l'univers.    - locatif orbi terrarum, Cic. Verr. 2: dans l'univers.    - reddendus orbi est, Sen. Herc.: il faut le rendre à l'univers.    - maximus orbis, Virg. G. 1: le vaste univers.    - saevit toto Mars impius orbe, Virg. G.: Mars impie sévit dans tout l'univers. c - contrée, région, pays, climat.    - timens ne Mars alium vagus iret in orbem, Luc. 6: craignant de voir Mars vagabonder pour faire la guerre sous un autre climat. d - région du ciel, voûte céleste.    - orbis lacteus, Cic.: la voie lactée.    - orbis signifer, Cic.: le zodiaque.    - orbes finientes, Cic.: l'horizon. e - mouvement circulaire, tour, circonvolution; cours périodique, orbe, orbite, révolution.    - stellae orbem suum conficiunt, Cic.: les étoiles effectuent leur révolution. g - cercle, enchaînement, suite; cercle des connaissances, encyclopédie.    - orbis doctrinae, Quint. 1, 10, 1: encyclopédie. h - cercle, formation en cercle (pour résister de toutes parts); groupe d'hommes, peloton.    - in orbe consistere: se former en cercle.    - in orbes facere, Sall.: se mettre en peloton. ii - orbite de l'oeil, oeil.    - luminis orbis, Ov. M. 14: l'orbite de l'oeil.    - gemino lumen ab orbe micat, Ov. Am. 1, 8, 16: des rayons de feu sortent de ses deux yeux.    - ardentes oculorum orbes ad moenia torsit, Virg. En. 12: il tourna vers les remparts ses yeux enflammés d'ardeur. k - toute autre forme ronde: bouclier rond; cercle de cuir (qui couvre le bouclier); disque, palet; bande d'une roue, roue; meule de pressoir; table ronde; placage en marbre, incrustation; miroir rond; plateau de balance; gâteau rond.    - (anguis) rapit immensos orbis per humum, Virg.: (le serpent) traîne ses immenses anneaux sur le sol.    - orbis fortunae, Tib.: la roue de la fortune.    - orbis rei publicae est conversus, Cic.: le vent de la politique a changé.    - ut Mauri centum stent dentibus orbes, Mart.: pour voir cent tables rondes de Mauritanie se dresser sur leurs pieds.    - trapetos bonos esse oportet: si orbes contriti sient, ut conmutare possis, Cato.: il faut trois bons pressoirs afin que si les meules venaient à se briser, on puisse en avoir de rechange. [st1]2 [-] Orbis, is, m.: l'Orbis (fleuve de la Narbonnaise, auj. l'Orb).
    * * *
        Orbis, huius orbis, m. g. Plin. Cercle, Rondeau.
    \
        Orbis pilae. Plin. La rondeur.
    \
        Orbis ablaqueationis. Columella. Une petite fosse ronde, qu'on fait entour les arbres, quand on les veult deschausser.
    \
        Orbis saltatorius. Cic. Un bransle. B.
    \
        Orbem saltatorium versare. Cic. Mener un bransle. B.
    \
        Ducere orbem. Ouid. Faire un rondeau.
    \
        Lanam glomerabat in orbes. Ouid. Elle devidoit.
    \
        In orbem ire. Liu. En rond.
    \
        Vt idem in singulos annos orbis volueretur. Liu. A celle fin que le malheur qui avoit accoustumé de revenir touts les ans, continuast tousjours, A fin que ce fust touts les ans à recommencer.
    \
        Orbis. Ouid. Grande multitude de gents.
    \
        Orbes facere. Sallust. Se mettre en rond tellement que de touts costez on monstre le front aux ennemis.
    \
        Sustentantem, fouentemque orbe quodam societatis ambire. Plin. iunior. Luy aider chascun en son tour.
    \
        Historia orbem quendam contextumque desyderat. Quintil. Une continuation, suite, et entretenement de propos.
    \
        Exactus orbis lunae. Lucan. Quand il est pleine lune.
    \
        Orbis. Plin. Le monde.
    \
        Orbis. Plin. Region, Contree, Pays.
    \
        Peregrinus orbis. Ouid. Estrange pays.
    \
        Orbis rotarum. Pli. Le tour et rond des roues, La circonference.
    \
        Orbis. Martial. Un trenchoir, ou tailloir rond.
    \
        Orbis. Cato. Couvercle rond.
    \
        Cauus orbis. Virgil. Un bouclier, Une rondelle.

    Dictionarium latinogallicum > orbis

  • 19 proximus

    proximus (proxumus), a, um [superl. de propis, inusité - compar. propior] [st2]1 [-] qui est très près, qui est le plus près, le plus proche, très proche. [st2]2 [-] le plus rapproché (dans le passé ou dans l'avenir); le dernier ou le prochain, le suivant. [st2]3 [-] qui est à portée de la main, sous la main, facile, clair, évident. [st2]4 [-] le plus proche (parent), le plus intime.    - proximus vicinus, Cic.: le plus proche voisin.    - de proximo senatus consulto disserere, Plin. Ep. 6: parler du dernier sénatus-consulte.    - proxima nocte: - [abcl]a - la nuit dernière. - [abcl]b - la nuit suivante.    - proxima superiore nocte: [la nuit toute proche et précédente] = l'avant-dernière nuit.    - triduo proximo in provinciam proficisci, Liv. 29: partir dans les trois jours pour sa province.    - proximus + dat.: le plus proche de.    - Belgae... proximi sunt Germanis, Caes. B. G. 1: les Belges sont les plus proches voisins des Germains.    - morti proximus: qui touche à la fin de sa vie.    - proximus huic, longo sed proximus intervallo, Virg. En. 5: le plus proche de celui-ci, mais à une grande distance.    - secunda (personna) ita, ut proxima esset Epaminondae, Nep.: le second personnage, mais de manière à être presque l'égal d'Epaminondas.    - proximus + acc.: le plus proche de, le plus près de.    - proximus mare: le plus près de la mer.    - proximi Hispaniam Mauri sunt, Sall. J.: les peuples les plus rapprochés de l'Espagne sont les Maures.    - qui te proximus est, Plaut.: qui se tient tout près de toi.    - proximus ab + abl.: le plus proche de, le plus près de.    - proximus ab aliqua re: le plus près de qqch.    - proximum est, ut doceam, deorum providentiâ mundum administrari, Cic. N. D. 2, 29, 73: [le tout dernier point est que je montre] = il me reste à montrer que le monde est dirigé par la providence des dieux.    - vero (dat.) proximum + prop. inf. Liv. 2: l'hypothèse la plus vraisemblable est que...    - proximum bello quod erat, Liv. 33: ce qui ressemblait beaucoup à une guerre.    - subst. - proximi, ōrum, m.: - [abcl]a - les proches (parents ou amis). - [abcl]b - les voisins (immédiats), les limitrophes.    - subst. - proximum, i, n.: le voisinage, les environs, la proximité.    - e (ex, de) proximo: du voisinage, d'à côté.    - in proximo: dans le voisinage, tout près.    - placuit egredi in litus et ex proximo adspicere, Plin. Ep.: on décida de s'approcher du rivage et de voir de tout près.    - nostin' hunc senem Euclionem ex proximo pauperculum? Plaut. Aul.: connais-tu le vieil Euclion, le pauvre homme d'à côté.    - aquam hinc de proximo rogabo, Plaut. Rud.: je demanderai de l'eau, ici, à côté.    - non visam uxorem Pamphili, quom in proxumo hic sit aegra? Ter. Hec.: je n'irais pas voir la femme de Pamphile quand elle est malade, ici, tout près?    - proxima continentis: les points les plus voisins du continent.    - voir proximo.
    * * *
    proximus (proxumus), a, um [superl. de propis, inusité - compar. propior] [st2]1 [-] qui est très près, qui est le plus près, le plus proche, très proche. [st2]2 [-] le plus rapproché (dans le passé ou dans l'avenir); le dernier ou le prochain, le suivant. [st2]3 [-] qui est à portée de la main, sous la main, facile, clair, évident. [st2]4 [-] le plus proche (parent), le plus intime.    - proximus vicinus, Cic.: le plus proche voisin.    - de proximo senatus consulto disserere, Plin. Ep. 6: parler du dernier sénatus-consulte.    - proxima nocte: - [abcl]a - la nuit dernière. - [abcl]b - la nuit suivante.    - proxima superiore nocte: [la nuit toute proche et précédente] = l'avant-dernière nuit.    - triduo proximo in provinciam proficisci, Liv. 29: partir dans les trois jours pour sa province.    - proximus + dat.: le plus proche de.    - Belgae... proximi sunt Germanis, Caes. B. G. 1: les Belges sont les plus proches voisins des Germains.    - morti proximus: qui touche à la fin de sa vie.    - proximus huic, longo sed proximus intervallo, Virg. En. 5: le plus proche de celui-ci, mais à une grande distance.    - secunda (personna) ita, ut proxima esset Epaminondae, Nep.: le second personnage, mais de manière à être presque l'égal d'Epaminondas.    - proximus + acc.: le plus proche de, le plus près de.    - proximus mare: le plus près de la mer.    - proximi Hispaniam Mauri sunt, Sall. J.: les peuples les plus rapprochés de l'Espagne sont les Maures.    - qui te proximus est, Plaut.: qui se tient tout près de toi.    - proximus ab + abl.: le plus proche de, le plus près de.    - proximus ab aliqua re: le plus près de qqch.    - proximum est, ut doceam, deorum providentiâ mundum administrari, Cic. N. D. 2, 29, 73: [le tout dernier point est que je montre] = il me reste à montrer que le monde est dirigé par la providence des dieux.    - vero (dat.) proximum + prop. inf. Liv. 2: l'hypothèse la plus vraisemblable est que...    - proximum bello quod erat, Liv. 33: ce qui ressemblait beaucoup à une guerre.    - subst. - proximi, ōrum, m.: - [abcl]a - les proches (parents ou amis). - [abcl]b - les voisins (immédiats), les limitrophes.    - subst. - proximum, i, n.: le voisinage, les environs, la proximité.    - e (ex, de) proximo: du voisinage, d'à côté.    - in proximo: dans le voisinage, tout près.    - placuit egredi in litus et ex proximo adspicere, Plin. Ep.: on décida de s'approcher du rivage et de voir de tout près.    - nostin' hunc senem Euclionem ex proximo pauperculum? Plaut. Aul.: connais-tu le vieil Euclion, le pauvre homme d'à côté.    - aquam hinc de proximo rogabo, Plaut. Rud.: je demanderai de l'eau, ici, à côté.    - non visam uxorem Pamphili, quom in proxumo hic sit aegra? Ter. Hec.: je n'irais pas voir la femme de Pamphile quand elle est malade, ici, tout près?    - proxima continentis: les points les plus voisins du continent.    - voir proximo.
    * * *
        Proximae fundo aedes. Terent. La plus prochaine maison.
    \
        Proximus ad dominam sedeto. Ouid. Assieds toy tout aupres de, etc.
    \
        In proximum annum transferre. Cic. Prochainement ensuyvant.
    \
        Proximis superioribus diebus. Cic. Les jours dernierement et prochainement passez.
    \
        His mensibus sex proximis. Terent. Ces six mois prochainement passez.
    \
        Proximus vicinus. Cic. Le plus prochain voisin.
    \
        Proximus, superior, primus. Cic. L'autre d'apres.
    \
        Asarum optimum in Ponto, proximum in Phrygia, tertium in illyrico. Plin. Le meilleur d'apres.
    \
        Duobus summis Crasso et Antonio, L. Philippus proximus accedebat, sed longo interuallo, tamen proximus. Cicero. Estoit le plus excellent orateur apres, etc.
    \
        Summa necessitudo honestatis, huic proxima incolumitatis, tertia et leuissima commoditatis. Ci. L'autre d'apres, La seconde.
    \
        Fratre suo Censore, qui proximus ante me fuerat. Cic. Qui avoit esté Censeur immediatement devant moy.
    \
        Proximus a postremo. Cic. Le penultime.
    \
        Proxima ab AEgypto Campania est copia rosae. Plin Apres l'Egypte, il n'y a point de lieu où il y ait plus de roses qu'en la Champagne.
    \
        Quoniam tibi amanti patriam amore nos proximi sumus. Cic. Pourtant que hors mis le pais, il n'y a rien que tu aimes plus que nous.
    \
        Genere mihi proximus. Terent. Mon prochain parent.
    \
        Proximum vino gustu semen. Plin. Qui ha le goust de vin.
    \
        Proximus optimis. Plautus. Qui hante continuellement les bons, Qui est tousjours aupres d'eulx.
    \
        Vero proximum. Horatius. Fort approchant de la verité, Fort vraysemblable.
    \
        Qua cuique proximum erat. Liu. Du costé que chascun estoit le plus pres.
    \
        Proximus sum egomet mihi. Terentius. Je me suis de plus pres, Je suis plus tenu à moy, que aux autres.
    \
        Proximus Pompeium sedebam. Cic. J'estoye assis tout contre Pompee.
    \
        Eamus ad me: ibi proximum est vbi mutes. Terent. C'est le lieu le plus pres où tu puisses changer de robbe.
    \
        Ego huic locum in proximo conduxi. Cic. Aupres.

    Dictionarium latinogallicum > proximus

  • 20 Maurus

    Maurūsiacus и Maurūsius, a, um [ Mauri ]
    перен. африканский или пунический V, M

    Латинско-русский словарь > Maurus

См. также в других словарях:

  • Mauri — may refer to: Mauri meaning the life force which all objects contain, in the Māori language of New Zealand and the Rotuman language of Rotuma Mauri, or Maurya Empire, an ancient caste in India which built its greatest empire Mauri, a Finnish male …   Wikipedia

  • Mauri — ist: in der Antike der Name der Bewohner von Mauretanien in Spätantike und Mittelalter der lateinische Name für das Volk der Mauren in Nordafrika Rio Mauri, ein Fluss in Bolivien ein männlicher Vorname, siehe Mauri (Vorname) Familienname Cristina …   Deutsch Wikipedia

  • Mauri — es un apellido que puede referirse a: Ernesto Mauri 1791 1836, botánico Graciela Mauri, actriz y cantante; …   Wikipedia Español

  • MAURI — populi, qui Mauritaniam Africae regionem Occidentalem versus Gaditanum fretum incolunt. Eos fuisse Indos, et Hercule duce, cum innumer. aliarum gentium multitudine, in haec loca pervenisse, multi crediderunt, uti Strab. l. ult. scribit. Sane… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Mauri [1] — Mauri u. Mauretanien, s. Mauritania …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Mauri [2] — Mauri, die nordöstlichste Provinz des Fellatahreiches Gando im Innern Nordafrika s, grenzt nördlich an die Sahara, östlich an das Reich Sokoto; Hauptstadt der Provinz ist Sormakoye …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Mauri — Mauri, die Bewohner von Mauretanien (s. d.) …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Màuri — m mn 〈N Màur〉 (Màūrka ž) 1. {{001f}}stanovnici Z Sahare, nastali miješanjem Berbera, Arapa i crnaca 2. {{001f}}pov. na Zapadu, tim se imenom označavalo islamsko stanovništvo koje je u 8. st. osvojilo najveći dio Iberskog poluotoka; Mavari …   Veliki rječnik hrvatskoga jezika

  • Mauri — Màuri m mn <N Màur> (Màūrka ž) DEFINICIJA 1. stanovnici Z Sahare, nastali miješanjem Berbera, Arapa i crnaca 2. pov. na Zapadu, tim se imenom označavalo islamsko stanovništvo koje je u 8. st. osvojilo najveći dio Iberskog poluotoka …   Hrvatski jezični portal

  • Mauri — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Patronyme Mauri est un nom de famille notamment porté par : Carlo Mauri (1930 1982), alpiniste et explorateur italien ; Egidio Mauri (1828 1896) …   Wikipédia en Français

  • MAURI (S.) — S. MAURI Insul. hodie Graecis dicitur, quae Leucas olim. Proprie tamen sicarcem vocant, Insulam vero Leucada. Iac. Sponius Itiner. Graec. Part. I. p. 134 …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»