-
1 Lucmo
-
2 Lucmo
-
3 Lucumo
Lucumo u. synk. Lucmo od. Lucmon, ōnis, m. (urspr. etrusk. Lauchme), Plur. Lucumones, die Magnaten od. Häupter Etruriens, zugleich Priester, aus deren Mitte jährlich die etruskischen Staatenbünde (von je zwölf Städten) ihre Vorsitzenden wählten, Serv. Verg. Aen. 2, 278; 8, 475: von den Römern fälschlich für Eigennamen gehalten, wie beim zum röm. König gewählten (u. dann Tarquinius Priskus genannten) Sohn des Damaratus, Liv. 1, 34. § 1 u. 5: von ihnen als »Häuptern« übtr., Lucumo Samius, v. Pythagoras, Auson. epist. 4, 70. p. 161 Schenkl: u. als gottbegeisterte Priester, Lucumones (Lucomones) = »Besessene, Begeisterte«, Paul. ex Fest. 120, 1: u. galeritus Lucmon = ein Etrurier, Prop. 4, 1, 29 (L. Müller Lygmon). Vgl. Müller-Deecke Etrusker 1, 337 f.
-
4 Lucumo
Lucumo u. synk. Lucmo od. Lucmon, ōnis, m. (urspr. etrusk. Lauchme), Plur. Lucumones, die Magnaten od. Häupter Etruriens, zugleich Priester, aus deren Mitte jährlich die etruskischen Staatenbünde (von je zwölf Städten) ihre Vorsitzenden wählten, Serv. Verg. Aen. 2, 278; 8, 475: von den Römern fälschlich für Eigennamen gehalten, wie beim zum röm. König gewählten (u. dann Tarquinius Priskus genannten) Sohn des Damaratus, Liv. 1, 34. § 1 u. 5: von ihnen als »Häuptern« übtr., Lucumo Samius, v. Pythagoras, Auson. epist. 4, 70. p. 161 Schenkl: u. als gottbegeisterte Priester, Lucumones (Lucomones) = »Besessene, Begeisterte«, Paul. ex Fest. 120, 1: u. galeritus Lucmon = ein Etrurier, Prop. 4, 1, 29 (L. Müller Lygmon). Vgl. Müller-Deecke Etrusker 1, 337 f.
См. также в других словарях:
Lúcuma — Taxobox name = Lúcuma image width = 240px regnum = Plantae divisio = Magnoliophyta classis = Magnoliopsida ordo = Ericales familia = Sapotaceae genus = Pouteria species = P. lucuma binomial = Pouteria lucuma binomial authority = (Ruiz Pav.)… … Wikipedia
LUCUMO — I. LUCUMO mons inter Lepontias Alpes, Germ. Luchmanier, a Lucumone Tusco dictus videtur. Vocatur alias Mons S. Barnabae, dividitque Rhaetos a Lepontiis. In huius cacumine rupes est Cadelin, in qua nascitur amnis Erode, qui progrediens montem… … Hofmann J. Lexicon universale
PROCNESUS — apud Val. Flaccum, l. 3. v. 34. Aura vehit: religant tonsas: veloque Procneson Et te iam mediô flaventem, Ryndace, Ponto, Spumosumque legunt fractâ Scytaceon ab unda. Pro Προκόννησος vel Προχόνησος ita enim recte dicuntur a Graecis ista, non ad… … Hofmann J. Lexicon universale