Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

Krüppel

  • 1 Krüppel

    m калека m/f, увечный (-ная); zum Krüppel werden стать калекой

    Русско-немецкий карманный словарь > Krüppel

  • 2 Krüppel

    Krüppel ['krʏpəl] <-s, -> m
    kaleka m lub f

    Neue deutsche Polnisch-Deutsch > Krüppel

  • 3 калека

    Руccко-немецкий медицинский малый словарь > калека

  • 4 bogalj

    Krüppel m (-s, -); b-ast krüppelig, krüppelhaft, verkrü'ppelt

    Hrvatski-Njemački rječnik > bogalj

  • 5 cripple

    1. noun
    (lit. or fig.) Krüppel, der
    2. transitive verb
    zum Krüppel machen; (fig.) lähmen
    * * *
    ['kripl] 1. verb
    1) (to make lame or disabled: He was crippled by a fall from a horse.) zum Krüppel machen
    2) (to make less strong, less efficient etc: The war has crippled the country's economy.) lahmlegen
    2. noun
    (a lame or disabled person: He's been a cripple since the car accident.) der Krüppel
    * * *
    crip·ple
    [AM ˈkrɪpl̩]
    I. n ( dated or pej) Krüppel m; ( fig pej) Lahmarsch m derb
    II. vt
    1. (disable)
    to \cripple sb jdn zum Krüppel machen
    2. (damage severely)
    to \cripple sth armoured vehicle gefechtsunfähig machen
    to \cripple an attempt einen Versuch zum Scheitern bringen
    to \cripple a machine eine Maschine kaputt machen fam
    to \cripple sth etw lahmlegen
    * * *
    ['krɪpl]
    1. n
    Krüppel m
    2. vt
    person zum Krüppel machen; arm, legs etc verkrüppeln; ship, plane aktionsunfähig machen; (fig) industry, exports lahmlegen, lähmen; person lähmen
    * * *
    cripple [ˈkrıpl]
    A s pej
    1. Krüppel m (auch fig):
    2. fig US kaputte oder verpfuschte Sache
    B v/t
    1. a) zum Krüppel machen
    b) lähmen
    2. fig lähmen, lahmlegen
    3. TECH außer Funktion setzen
    * * *
    1. noun
    (lit. or fig.) Krüppel, der
    2. transitive verb
    zum Krüppel machen; (fig.) lähmen
    * * *
    n.
    Krüppel - m. v.
    stillegen v.
    verkrüppeln v.

    English-german dictionary > cripple

  • 6 maim

    transitive verb
    (mutilate) verstümmeln; (cripple) zum Krüppel machen
    * * *
    [meim]
    (to injure badly, especially with permanent effects: The hunter was maimed for life.) verstümmeln
    * * *
    [meɪm]
    I. vt
    to \maim sb (mutilate) jdn verstümmeln; (cripple) jdn zum Krüppel machen
    many children have been \maimed for life by these bombs viele Kinder haben durch diese Bomben bleibende Verletzungen davongetragen
    2. ( fam: ruin)
    to \maim sth etw ruinieren
    II. vi
    they accused their enemies of killing, \maiming and laying waste sie beschuldigten ihre Feinde des Tötens, Verstümmelns und Verwüstens
    * * *
    [meɪm]
    vt
    (= mutilate) verstümmeln; (= cripple) zum Krüppel machen

    the wounded and the maimeddie Verletzten und Versehrten

    he will be maimed for lifeer wird sein Leben lang ein Krüppel bleiben

    * * *
    maim [meım] v/t
    a) verstümmeln (auch fig einen Text)
    b) zum Krüppel machen:
    be maimed for life zeitlebens zum Krüppel werden
    * * *
    transitive verb
    (mutilate) verstümmeln; (cripple) zum Krüppel machen
    * * *
    v.
    verstümmeln v.

    English-german dictionary > maim

  • 7 искалечить

    v
    1) gener. j-n zum Krüppel hauen, j-n zum Krüppel mächen, j-n zum Krüppel schießen (нанесением огнестрельной раны; кого-л.), j-n zum Krüppel schlagen, verkrüppeln, verstümmeln
    2) colloq. j-n krumm und lahm schlagen (кого-л.)

    Универсальный русско-немецкий словарь > искалечить

  • 8 изувечить

    v
    1) gener. j-n zum Krüppel hauen (кого-л.), j-n zum Krüppel mächen (кого-л.), j-n zum Krüppel schlagen (кого-л.), verstümmeln
    3) law. verkrüppeln, (schwer) verletzen

    Универсальный русско-немецкий словарь > изувечить

  • 9 lisiado

    li'sǐađo 1. m 2. adj
    MED verkrüppelt, verstümmelt
    ( femenino lisiada) adjetivo
    ————————
    ( femenino lisiada) sustantivo masculino y femenino
    lisiado
    lisiado , -a [li'sjaðo, -a]
    verkrüppelt
    II sustantivo masculino, femenino
    Krüppel masculino

    Diccionario Español-Alemán > lisiado

  • 10 cabbage

    noun
    1) Kohl, der

    red cabbage — Rotkohl, der

    a [head of] cabbage — ein Kopf Kohl; ein Kohlkopf

    2) (coll.): (incapacitated person)
    * * *
    ['kæbi‹]
    (a type of vegetable with edible (usually green) leaves: He bought a cabbage.) der Kohl
    * * *
    cab·bage
    [ˈkæbɪʤ]
    n
    1. (vegetable) Kohl m kein pl, Kraut nt kein pl bes SÜDD; (head) Kohlkopf m
    savoy \cabbage Wirsing[kohl] m
    red/white \cabbage Rot-/Weißkohl m bes NORDD, Rot-/Weißkraut nt bes SÜDD, ÖSTERR, SCHWEIZ
    2. no pl (vegetable dish) Kohl m
    3. esp BRIT ( pej: dull person) Trottel m pej fam, Dummkopf m pej, SCHWEIZ, ÖSTERR a. Depp m pej; (with mental injury) geistiger Krüppel a. pej
    * * *
    ['kbɪdZ]
    n
    1) Kohl m, Kraut nt (esp S Ger)
    2) (inf: person) geistiger Krüppel (inf)

    to become a cabbageverblöden (inf); (sick person) dahinvegetieren

    * * *
    cabbage1 [ˈkæbıdʒ] s
    1. BOT
    a) Kohl m
    b) Kohlkopf m:
    (as) big ( oder large) as a cabbage riesengroß (Blüte etc)
    2. BOT Palmkohl m
    3. besonders Br umg stumpfsinniger Mensch:
    a) er ist stumpfsinnig geworden,
    b) er vegetiert nur noch dahin
    4. auch cabbage leaves pl US sl Lappen pl (Papiergeld, Geldscheine)
    cabbage2 [ˈkæbıdʒ] v/t & v/i besonders Br umg klauen
    * * *
    noun
    1) Kohl, der

    red cabbage — Rotkohl, der

    a [head of] cabbage — ein Kopf Kohl; ein Kohlkopf

    2) (coll.): (incapacitated person)
    * * *
    adj.
    kohl adj. n.
    Kohl nur sing. m.
    Kohlkopf -¨e m. v.
    stehlen v.
    (§ p.,pp.: stahl, gestohlen)

    English-german dictionary > cabbage

  • 11 gimp

    [gɪmp]
    I. n AM ( fam) Krüppel m pej
    II. adj esp AM ( pej sl: contemptible) nomination, role, part, performance schwach, verkrüppelt fig
    * * *
    [gɪmp] (US inf)
    1. n
    1) (= limp) Hinken nt, Humpeln nt
    2) (pej) (= cripple) Krüppel m; (= weakling) Schwächling m, Waschlappen m (inf); (= rustic, uncouth person) Provinzler(in) m(f) (inf), Hinterwäldler(in) m(f) (inf); (= simpleton) Einfaltspinsel m (inf)
    2. vi
    (= limp) hinken, humpeln
    * * *
    gimp [ɡımp] s
    1. Schneiderei: Gimpe f
    * * *
    n.
    Gimpe -- m.

    English-german dictionary > gimp

  • 12 mutilado

    muti'lađo
    adj MED
    ( femenino mutilada) adjetivo
    ————————
    ( femenino mutilada) sustantivo masculino y femenino
    mutilado
    mutilado , -a [muti'laðo, -a]
    sustantivo masculino, femenino
    Krüppel masculino; mutilado de guerra Kriegsversehrte(r) masculino

    Diccionario Español-Alemán > mutilado

  • 13 storpiare

    storpiare
    storpiare [stor'pia:re]
     verbo transitivo
    verkrüppeln; (persona) zum Krüppel machen; storpiare le parole radebrechen
     II verbo riflessivo
    -rsi zum Krüppel werden

    Dizionario italiano-tedesco > storpiare

  • 14 cripple

    crip·ple [ʼkrɪpl̩] n (dated); ( pej)
    Krüppel m; (fig, pej) Lahmarsch m ( derb) vt
    1) ( disable)
    to \cripple sb jdn zum Krüppel machen
    to \cripple sth armoured vehicle gefechtsunfähig machen;
    to \cripple an attempt einen Versuch zum Scheitern bringen;
    to \cripple a machine eine Maschine kaputtmachen ( fam)
    3) ( paralyze)
    to \cripple sth etw lahmlegen

    English-German students dictionary > cripple

  • 15 покалечить

    zum Krüppel máchen vt; zum Krüppel schlágen (непр.) vt ( избить); kapútt schlágen (непр.) vt (разг.)

    Новый русско-немецкий словарь > покалечить

  • 16 claudus

    claudus (altlat. clūdus, vulgär clōdus), a, um (vgl. litauisch kliaudà, ›körperliches Gebrechen‹), lahm, hinkend, I) eig.: pes, Hor.: sutor, Plaut.: deus, Hor.: claudi ac debiles equi, Liv.: claudus altero pede, Nep.: claudus utroque pede, Vulg.: claudus ex utero matris suae, lahm geboren, Vulg.: cecidit et claudus effectus est, Vulg. – subst. der Lahme, der Krüppel, claudus u. claudus pedibus, Vulg. prov. 26, 6 u. 7: Plur. claudi u. clodi, Arnob. 1, 63. Cypr. test. 3, 1. p. 109, 3 H. Vulg. 2. regg. 5, 6 u. ö.: claudi ac pedum vitio afflicti, Lahme u. Gebrechliche, Lact. 4, 15, 7. – Sprichw., iste claudus, quemadmodum aiunt, pilam, jener empfing wie ein Lahmer den Ball, ohne daß er sich durch eigene Kräfte hätte darnach bemühen können, Cic. Pis. 69. – II) übtr.: 1) v. Pers., ad mandata claudus, caecus, debilis, Plaut. merc. 630. – 2) v. Lebl.: a) v. Konkr.: navigia clauda aplustris, Lucr.: claudae mutilaeque naves, schwer beschädigte (= mit auf der einen Seite zerbrochenen Rudern) u. verstümmelte, Liv.; vgl. Ruperti u. Ripperdey Tac. ann. 2, 24. – poet., clauda alterno carmina versu, allemal durch den zweiten V. (den Pentameter) hinkende, d.i. elegische, Ov. trist. 3, 1, 11. – b) v. Abstr., lahmend = schwankend, auf schwachen Füßen stehend, schlecht bestellt, unsicher, fides, Sil. 13, 33: clauda nec officii pars erit ulla tui, Ov. ex Pont. 3, 1, 86. – 3) ( wie χωλός) insbes.: a) als rhet. t. t., hinkend = haltlos, clausulae, Quint. 9, 4, 70: n. pl. subst., clauda (Ggstz. stabilia), Quint. 9, 4, 116. – b) als metr. t. t., lahmend, krüppelhaft = unrhythmisch u. unmetrisch, metrum clodum. Plot. art. gr. 3, 22. p. 523, 12 u. 20 K.; vgl. Terent. Maur. 2398. – / arch. Nbf. clūdus. Plaut. Pseud. 659 zw.: vulg. Nbf. clōdus, Cypr. test. 3, 1. p. 109, 3. Itala Matth. 21, 14. Firm. math. 3, 6. Ven. Fort. 3, 18, 16 u. 10, 17, 37.

    lateinisch-deutsches > claudus

  • 17 debilis

    dēbilis, e, Adi. m. Compar. (urspr. dehibilis, aus de u. habilis), ungelenk durch Schwächung, Lähmung oder Verstümmelung, geschwächt, entnervt, entkräftet (invalid), schwächlich, gebrechlich, gelähmt, verkrüppelt (Ggstz. integer, firmus, validus), I) eig.: a) v. Gliedern des Körpers, v. Körper u. v. leb. Wesen selbst: crus, Suet.: lingua, Mart.: manus, Ov.: membra, Sen.: pennae (Amoris), Ov.: corpus (Ggstz. corpus firmum), Cic.; u. (im Bilde) corpus rei publicae, Cic. – pater, Sen. rhet.: Burrus, Tac.: familia (Sklaven) debilis, caeca, manca, Sen. rhet.: senex d., imbecillus senex aut d., Cic.: Q. Scaevola confectus senectute, praepeditus morbo, mancus et omnibus membris captus ac debilis, Cic.: claudi ac debiles equi, Liv.: canterii debiles, Apul.: pueri pusilli numquam debiles fient, si etc., Cato: turn etiam illum debilem factum, Cic.: liberos, si debiles monstrosique editi sunt, mergimus, Sen. – m. Abl. wodurch? membra metu debilia sunt, Ter.: plurimis stipendiis d. miles, Plin.: mustela annis et senectā d., Phaedr. – m. Abl. woran? ille umero, hic lumbis, hic coxā d., Iuven.: hic fuit d. pedibus manibusque articulorum dolore, Aur. Vict.: amisso filio debilis pedibus factus, Liv. epit.: debilem facito manu, debilem pede, coxā, Maecen. bei Sen. – m. ad (zu, für) u. Akk., ad mandata claudus, caecus, debilis, Plaut. merc. 630: exercitus ille ad ea, quae sequebantur, discrimina haud dubie debilior (zu entnervt) futurus fuit, si hostem habuisset, Curt. 3, 1 (6), 39. – Subst., dēbilis, is, m., der Gebrechliche, der Krüppel, debilis aut luscus (Ggstz. integer omnibus membris et illaesus), Sen.: delicati et formosi debiles (Verschnittene), Sen. rhet.: aegri ac debiles, Lact.: integris debiles implicabantur, Curt.: debilibus integritatem reddere, Lact. – b) v. a. Ggstdn.: ferrum, kraftloses, Verg.: umbra, haltloses, nichtiges Schattenbild, Ov.: debile carpit iter (poet. st. debilis carpit iter), Stat. – II) übtr., geschwächt, schwach, gelähmt, haltlos, equites Romani, quorum vires erant debiles, Cic.: mancam ac debilem praeturam futuram suam, Cic.: ita est utraque res sine altera debilis (einseitig, ein Stückwerk), Cic.: u. so manus, sine quibus trunca esset actio ac debilis, Quint.: u. tamen sine rerum naturae cognitione trunca ac debilis medicina esset, Cels.: ut teneat vetitos inscitia debilis actus, Pers. – v. Pers., tum, cum illum (Catilinam) exterminari volebam... eos qui restitissent infirmos sine illo ac debiles (ohnmächtig u. in ihren Unternehmungen gelähmt) fore putabam, Cic. – m. Abl. woran? qui hāc parte animi (= memoriā) tam debilis esset, ut ne in scripto quidem meminisset, quid paulo ante posuisset, Cic.: Claudius Sanctus dirus ore, ingenio debilior (noch mehr verwahrlost), Tac. – / Superl. debilissimus, Not. Tir. 7, 67b.

    lateinisch-deutsches > debilis

  • 18 detrimentum

    dētrīmentum, ī, n. (detero), I) das Abreiben, limae tenuantis, Apul. met. 6, 6: sumit (vomer) per detrimenta fulgorem, Isid. 20, 14, 1. – meton., detrimenta ergastuli, Krüppel aus dem Arbeitshause, Curt. 5, 5 (18), 13. – II) übtr.: 1) die Verminderung, Abnahme, sine auctu et detrimento summi boni, Sen. de vit. beat. 4, 3. – gew. Plur., detrimenta et accessus fretorum atque aestuum, Apul. de mund. 19: corporum augmenta detrimentaque, Ps. Apul. Ascl. 3 (vgl. met. 11, 1): lunaria incrementa atque detrimenta, Augustin. de civ. dei 5, 6. p. 198, 30 D.2: inde iam hominem in detrimenta vergere gravioris ac senilis aetatis, ibid. 22, 15 extr. – 2) prägn., wie unser Abbruch = Verlust, Einbuße, Schaden, Opfer, a) übh. (Ggstz. emolumentum, adiumentum, ornamentum et praesidium), d. cutis, Tert.: Africani exercitus, Caes.: cum aliquo detrimento militum, Caes.: iacturae ac detrimenta rei familiaris, Auct. b. Alex.: d. capere od. accipere od. facere (alle = erleiden), Cic.: detrimentum existimationis facere, Nep.: capere aliquid detrimenti in alqa re, Col.: magnum detrimentum afferre, Caes.: mediocre detrimentum iumentorum ac servorum afferre (herbeiführen), Hirt. b. G.: diuturni laboris detrimentum sollertiā et virtute militum reconciliatur, Caes.: alci ornamento et praesidio, non detrimento esse, Caes. – b) als publiz. t. t., videant (provideant) consules od. videat (consul), ne quid res publica detrimenti capiat od. accipiat, Cic. Mil. 26; Phil. 5, 12, 34. Caes. b. c. 1, 5, 3. Sall. Cat. 29, 2. Liv. 3, 4, 9. Tac. ann. 4, 19: so auch ut curaremus, ne quid res publica detrimenti caperet, Cic. ep. 16, 11, 2. – c) als milit. t. t., der Verlust im Kriege, der Unfall, die Niederlage, Schlappe, detrimenta belli, Hirt. b. G.: magnum (maius) d. afferre, Cic.: magna detrimenta inferre, Caes., inferre Romanis, Hirt. b. G.: d. capere, Cic.: d. accipere, Caes.: acceptum d. sarcire, Caes.: sine ullo detrimento exercitus od. commissi exercitus, Nep. u. Vell. – d) der Verlust an Geld u. Gut, explent detrimenta (das [durch Einziehung] verlorene Vermögen) muneribus, Iustin. 5, 4, 16: aestimando cuiusque detrimento (Brandschadens) quattuor progeneri Caesaris delecti, Tac. ann. 6, 45: ex magnis detrimentis (Spielverlusten) praeter spem paulatim retractus est, Aug. bei Suet. Aug. 71, 3.

    lateinisch-deutsches > detrimentum

  • 19 mancus

    mancus, a, um (vgl. altind. mankū-ḥ, schwankend, schwächlich, ahd. mangōn, entbehren, mhd. manc, Mangel, Gebrechen), I) verstümmelt, verkrüppelt, gebrechlich an den Gliedmaßen, senex mancus, miser, exilis, ramice magno, Lucil.: mancus et omnibus membris captus ac debilis, Cic.: mancus algu atque rigore manus (an den H.), Lucil.: Plur. subst., manci ac debiles, Krüppel u. Lahme, Liv. – II) übtr., gebrechlich, unvollständig, virtus, praetura, Cic.: cognitio contemplatioque rerum naturae manca quodam modo atque inchoata, Cic.

    lateinisch-deutsches > mancus

  • 20 pumilio

    pūmilio, ōnis, c. (pumilus), der Zwerg, Sen. ep. 76, 31. Mart. 1, 43, 10. Gell. 16, 7, 10 u. 19, 13, 2: pater poumilionom (so!) = Pygmaeus, Corp. inscr. 14, 4110. – v. einer kleinen Frau, die Zwergin, Lucr. 4, 1154: übtr., Zwerghühner, pumilionum genus, Plin. 10, 156; 11, 260: von Gewächsen, Zwergplatanen, Krüppel, Plin. 12, 13: Zwergreben, Plin. 17, 176: ein kleines niedriges u. flaches Wassergefäß, *Fest. 177 (b), 7 (griech. νανος, nanus, s. 1. VarroLL. 5, 119). – / Nbf. pomilio, Pompeii comment. 165, 11 K.: arch. poumilio, Genet. Plur. poumilionum, Corp. inscr. Lat. 14, 4110. – aber pumilo ist falsche Lesart bei Stat. silv. 1, 6, 57, wo Bährens jetzt richtig pumilorum.

    lateinisch-deutsches > pumilio

См. также в других словарях:

  • Krüppel — is a gap gene which encodes a zinc finger protein with four tandemly repeated zinc finger domains. [OMIM|165220] Krüppel means, literally, cripple in German.Put into English, it controls the development of a zygote early on in its growth, causing …   Wikipedia

  • Krüppel — Krüppel: Die Bezeichnung für einen körperbehinderten Menschen geht zurück auf mhd. krüp‹p›el, das durch mitteld. Vermittlung aus dem Mnd. übernommen worden ist. Mnd. krop‹p›el, kröpel, niederl. kreupel, engl. cripple gehören im Sinne von… …   Das Herkunftswörterbuch

  • Krüppel [1] — Krüppel, durch Verkrümmung od. Verlust eines Gliedes od. Lähmung, bes. der Füße, gebrechlich gewordener Mensch …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Krüppel [2] — Krüppel, in Kärnten Kohlenmaß = 3 Säcken von 3 Ellen Höhe u. 3 Ellen Umfang …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Krüppel — Krüppel, ein anormaler Mensch, dessen Gebrechen letztlich in Stellungs und Gestaltsabweichung des Knochengerüstes besteht. Die meisten K. verkamen früher völlig durch Nichtausbildung und Nichtgebrauch ihrer geringen Kräfte, Verbitterung und… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Krüppel — Sm std. (14. Jh.), mhd. krüp(p)el Stammwort. Stammt über das Mitteldeutsche aus dem Niederdeutschen, mndd. krop(p)el, krep(p)el, mndl. cropel, as. krupil; entsprechend ae. crypel, anord. kryppill, so daß das Wort praktisch gemeingermanisch ist.… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • Krüppel — 1. Auch die Krüppel und Lahmen müssen mit fort. Lat.: Herniosi in campum (sc. prodeunt). (Sutor, 611; Philippi, I, 175; Seybold, 213.) 2. Dass krüppel vnd blinde zu hinderst bleiben, darf man für kein wunder schreiben. Lat.: Caecos cum claudis in …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Krüppel — GLI1 GLI family zinc finger 1 HUGO 4317 Símbolo GLI1 Símbolos alt. GLI, Krüppel …   Wikipedia Español

  • Krüppel — Der Ausdruck Krüppel (von mittelniederdeutsch kröpel ‚der Gekrümmte‘) bezeichnet ursprünglich einen in seiner Bewegungsfähigkeit physiologisch dauerhaft behinderten Menschen. Auch jemand, dem Gliedmaßen von Geburt an oder durch äußere… …   Deutsch Wikipedia

  • Krüppel — Krụ̈p|pel 〈m. 5; abwertend〉 Körperbehinderter, in seinen Bewegungsmöglichkeiten od. in der Körperhaltung schwer beeinträchtigter Mensch ● jmdn. zum Krüppel schlagen so verprügeln, dass er einen bleibenden Schaden davon behält; zum Krüppel werden… …   Universal-Lexikon

  • Krüppel — der Krüppel, (Aufbaustufe) jmd., der körperlich behindert ist Synonym: Behinderter Beispiele: Er wurde auf der Straße zum Krüppel geschlagen. Sie hat ein Kind zum Krüppel gefahren …   Extremes Deutsch

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»