Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

IRA

  • 1 ira

    ira

    Vocabulari Català-Castellà > ira

  • 2 ira

    ira

    Vocabulario Castellano-Catalán > ira

  • 3 irá

    irá

    Dizionario Aragonés - Castellán > irá

  • 4 ira

    īra, ae ( gen. iraï

    for irae,

    Lucr. 3, 303), f. [kindred to Sanscr. īr, tremere, commoveri; cf.: ir-ya, vigorous; iras-yati, to be angry; Gr. eris, erethô].
    I.
    Prop., anger, wrath, rage, ire:

    ira est libido poeniendi ejus, qui videatur laesisse injuriā,

    Cic. Tusc. 4, 9, 21:

    ira, quae quamdiu perturbationem habet, dubitationem non habet,

    id. ib. 4, 36, 77:

    ira furor brevis est,

    Hor. Ep. 1, 2, 62:

    ira est cupiditas ulciscendae injuriae, Sen. de Ira, 1, 2, 4: facit ira nocentem Hunc sexum,

    Juv. 6, 647:

    facere aliquid per iram,

    in anger, Cic. Tusc. 4, 37, 79:

    plus irae suae quam utilitati communi paruisse,

    to his anger, Nep. Alc. 4, 6:

    irā et dolore incensus,

    id. Pelop. 5, 4:

    irā commotus,

    Sall. C. 31, 6:

    acuere iram,

    id. ib. 12, 590:

    attollere,

    id. ib. 2, 381:

    concipere,

    Just. 5, 10:

    concitare,

    Ov. P. 4, 14, 41:

    evomere in aliquem,

    Ter. Ad. 3, 2, 14:

    vertere in aliquem,

    Hor. Epod. 5, 54:

    non sufficit irae occidisse aliquem,

    Juv. 15, 169:

    indulgere irae,

    Liv. 23, 3:

    iram exstinguere,

    Petr. 94:

    contundere,

    Col. 6, 2:

    frangere,

    Quint. 6, 3, 9:

    lenire,

    id. 3, 8, 12:

    ponere,

    Hor. A. P. 160:

    moderari irae,

    id. Ep. 1, 2, 59:

    pone irae frena modumque,

    Juv. 8, 88:

    quantulacumque est occasio, sufficit irae,

    id. 13, 183:

    dum defervescat ira,

    Cic. Tusc. 4, 36, 78: deflagrat, Liv. [p. 1000] 40, 8:

    decedit,

    Ter. Hec. 3, 5, 55:

    irae sunt inter aliquos,

    id. And. 3, 3, 20:

    ira inter eas intercessit,

    id. Hec. 3, 1, 25:

    in Romanos, propter obsides nuper interfectos,

    Liv. 25, 15, 7:

    adversus Romanos,

    id. 36, 6, 1:

    ira deorum,

    Ov. M. 1, 378; Juv. 13, 100:

    numinis,

    Ov. Tr. 3, 6, 23:

    deūm,

    Verg. A. 3, 215:

    Junonis,

    id. ib. 1, 4:

    in quorum mente pares sunt Et similes ira atque fames,

    Juv. 15, 131.— Plur.:

    veteres in Populum Romanum irae,

    Liv. 21, 25, 2:

    excitare iras,

    Verg. A. 2, 594:

    horribiles exercere iras,

    id. G. 3, 152:

    mollire iras,

    Liv. 1, 9:

    induere,

    Stat. Th. 1, 38:

    quicquid ex foedere rupto irarum in nos caelestium fuit,

    Liv. 9, 1:

    iras plumbeas gerere,

    heavy, Plaut. Poen. 3, 6, 18:

    inde irae et lacrimae,

    Juv. 1, 168.— With obj.-gen., on account of:

    ob iram fugae,

    Liv. 27, 7:

    amissae praedae,

    id. 1, 5:

    diremptae pacis,

    id. 9, 8; 21, 2; 37, 51:

    ereptae virginis,

    Verg. A. 2, 413.—So, plur.:

    irae imperatorum,

    against the commanders, Liv. 8, 30:

    cladum,

    because of, indignation at, Sil. 12, 271.—
    II.
    Transf.
    A.
    A cause of anger, provocation:

    aut age, dic aliquam, quae te mutaverit, iram,

    Ov. P. 4, 3, 21. —
    B.
    An object of anger or hatred:

    justae quibus est Mezentius irae,

    Verg. A. 10, 714 Jan. ad loc.:

    Hannibal est irae tibi,

    Sil. 11, 604.—
    C.
    A passion inspired by anger ( poet.):

    subit ira cadentem Ulcisci patriam,

    Verg. A. 2, 575.—
    D.
    Of inanim. and abstr. things, violence, impetuosity, fury (mostly poet.):

    belli,

    Sall. Hist. Fragm. 4, 61, 3 Dietsch:

    ira belli desenuit,

    id. ib. 1, 93:

    flagelli,

    Val. Fl. 7, 149:

    maris,

    id. 1, 37:

    dant mucronibus iras,

    Sil. 7, 344:

    nimborum,

    id. 17, 253:

    grandinis,

    id. 12, 610. —
    III.
    Personified:

    comunt Furor Iraque cristas,

    Stat. Th. 3, 424.— Plur.:

    Iraeque Insidiaeque, dei (Mavortis) comitatus,

    Verg. A. 12, 336:

    atraeque genis pallentibus Irae,

    Val. Fl. 2, 205; Sil. 4. 437.

    Lewis & Short latin dictionary > ira

  • 5 ira

    ira f 1) гнев, злоба l'ira degli elementi -- разбушевавшиеся стихии eccesso d'ira -- исступление darsi all' ira -- разозлиться accendersi dall'ira fam -- взбеситься ardere d'ira -- пылать гневом sfogare l'ira -- излить гнев avere qd in ira -- гневаться на кого-л essere in ira a qd -- быть в немилости у кого-л serbare l'ira -- питать злобу fremere d'ira -- дрожать от гнева 2) pl раздор, междоусобица l'ira di Dio fam -- наказание Господне, кошмар, конец света (тж о человеке) pezzo d'ira rar -- негодяй

    Большой итальяно-русский словарь > ira

  • 6 ira

    ira f 1) гнев, злоба l'ira degli elementi — разбушевавшиеся стихии eccesso d'ira исступление darsi all' ira разозлиться accendersi dall'ira fam взбеситься ardere d'ira пылать гневом sfogare l'ira излить гнев avere qd in ira гневаться на кого-л essere in ira a qd быть в немилости у кого-л serbare l'ira питать злобу fremere d'ira дрожать от гнева 2) pl раздор, междоусобица
    ¤ l'ira di Dio fam наказание Господне, кошмар, конец света (тж о человеке) pezzo d'ira rar — негодяй

    Большой итальяно-русский словарь > ira

  • 7 ira

    īra, ae, f. [st2]1 [-] colère, courroux, indignation, fureur, ressentiment, vengeance, inimitié. [st2]2 [-] fureur, violence, impétuosité (des vents, de la guerre...) [st2]3 [-] différend, dispute, querelle, brouille. [st2]4 [-] outrage, injure.    - in aliquem, adversus aliquem ira: colère contre qqn.    - ira furor brevis est, Hor. Ep. 1, 2, 62: la colère est une courte folie.    - irae, ārum, f.: les manifestations de la colère, la vengeance.    - irae motus: accès de colère.    - ira belli: la violence de la guerre.    - facere aliquid per iram, Cic. Tusc. 4, 37, 79: faire qqch sous l’empire de la colère.    - iras plumbeas gerere, Plaut. Poen. 3, 6, 18: garder longtemps sa colère.    - irae indulgere: s'abandonner à la colère.    - irā ardere: bouillir de colère.
    * * *
    īra, ae, f. [st2]1 [-] colère, courroux, indignation, fureur, ressentiment, vengeance, inimitié. [st2]2 [-] fureur, violence, impétuosité (des vents, de la guerre...) [st2]3 [-] différend, dispute, querelle, brouille. [st2]4 [-] outrage, injure.    - in aliquem, adversus aliquem ira: colère contre qqn.    - ira furor brevis est, Hor. Ep. 1, 2, 62: la colère est une courte folie.    - irae, ārum, f.: les manifestations de la colère, la vengeance.    - irae motus: accès de colère.    - ira belli: la violence de la guerre.    - facere aliquid per iram, Cic. Tusc. 4, 37, 79: faire qqch sous l’empire de la colère.    - iras plumbeas gerere, Plaut. Poen. 3, 6, 18: garder longtemps sa colère.    - irae indulgere: s'abandonner à la colère.    - irā ardere: bouillir de colère.
    * * *
        Ira, irae, Ire, Courroux, Marrisson.
    \
        Flexa ira ad mitius. Ouid. Mitiguee, Moderee.
    \
        Vndantes spumis furialibus irae. Claud. Ire escumant de rage.
    \
        Cohibere iras. Virgil. Refraindre son ire et courroux.
    \
        Colligere iram. Horat. Se courroucer.
    \
        Comprimere iras. Senec. Refraindre son ire.
    \
        Condere iram. Tacit. Cacher et celer son ire, La dissimuler.
    \
        Iram alicuius alicui contrahere. Ouid. Faire courroucer quelcun contre autruy, Estre cause que quelcun se courrouce contre autruy.
    \
        Dare irae spatium. Liu. Laisser passer la fureur. B.
    \
        Deflagrant irae. Liu. S'accoysent, S'appaisent.
    \
        Iram euomere in aliquem. Terent. Desgouler son courroux sur aucun.
    \
        Fraenare nescit iras. Senec. Il ne scait refrener, ou refraindre, ou retenir son ire.
    \
        Reprimere iram. Ouid. Refraindre ou reprimer l'ire.

    Dictionarium latinogallicum > ira

  • 8 īra

        īra ae, f    anger, wrath, rage, ire, passion, indignation: irā inflammatus: Ira furor brevis est, H.: irae suae parēre, N.: irā conmotus, S.: iram in eos evomere, T.: in hostilīs domos Iram vertite, H.: quorum non sufficit irae Occidisse aliquem, Iu.: irae indulgere, L.: iram ponere, H.: dum defervescat ira: ira inter eas intercessit, T.: in Romanos, propter obsides nuper interfectos, L.: ira deorum, O.: victoriae, fury: diremptae pacis, L.: ereptae virginis, V.: dicti sibi criminis, O.: Amantium, quarrels, T.: pro levibus noxiis iras gerunt, T.: veteres in populum R., L.: horribilīs exercere iras, V.: inde irae et lacrimae, Iu.: irae imperatorum, against, L.—An indignant desire: subit ira cadentem Ulcisci patriam, V.—A cause of anger, provocation: Quibus iris inpulsus? T.: dic aliquam, quae te mutaverit, iram, O.—An object of anger: iustae quibus est Mezentius irae, V.—An expression of anger: Pestis et ira deum (Harpyiae), V.—Person.: Iraeque Insidiaeque, dei (Mavortis) comitatus, V.
    * * *
    anger; resentment; rage; wrath

    Latin-English dictionary > īra

  • 9 IRA

    IRA ['aɪɑ:'reɪ]
    (b) American Finance ( abbreviation individual retirement account) plan m d'épargne retraite personnel
    IRA L'IRA est une organisation qui lutte pour la réunification de l'Irlande. En 1969, elle s'est scindée en deux factions: la "Provisional IRA", qui a recours à la violence, et la "Official IRA", qui privilégiait un réglement politique du conflit en Irlande du Nord. En 1995, au début du processus de paix qui a abouti à l'accord de 1998 (le Good Friday Agreement, voir cet encadré) la "Provisional IRA" a déclaré un cessez-le-feu. Cependant, quelques groupes dissidents, notamment la "Continuity IRA" et la "Real IRA", ont poursuivi les actes terroristes.

    Un panorama unique de l'anglais et du français > IRA

  • 10 IRA

    IRA [iʀa]
    feminine noun
    ( = Irish Republican Army) IRA
    * * *
    iʀa abr nf
    Irish Republican Army IRA
    * * *
    IRA nf (abbr = Irish Republican Army) IRA.
    [ira] (abréviation de Irish Republican Army) nom propre féminin
    IRA

    Dictionnaire Français-Anglais > IRA

  • 11 ira

    ira s.f. 1. colère: accendersi d'ira s'enflammer de colère; cedere all'ira céder à la colère; fremere d'ira trembler de colère; suscitare l'ira di qcu. provoquer la colère de qqn; sfogare la propria ira su qcu. passer sa colère sur qqn. 2. ( sdegno) courroux m. 3. ( fig) (rif. a venti e sim.) fureur, violence, colère: l'ira del mare la colère de la mer. 4. ( Teol) ire.

    Dizionario Italiano-Francese > ira

  • 12 ira sf

    Dizionario Italiano-Inglese > ira sf

  • 13 ira

    īra, ae, f. (aus *eira, wohl zu altind. íšyati, setzt in Bewegung, avestisch aešma, der Zorn), I) jede leidenschaftliche Aufwallung des Gemüts, Zorn, Heftigkeit, Erbitterung, Rache, im milderen Sinne Empfindlichkeit, Komik., Cic. u.a.: sine ira et studio, Tac. ann. 1, 1: per iram, Tac.: iram evomere in alqm, Ter.: irae indulgere, Liv.: alci esse irae, verhaßt sein, Verg.: mit obj. Genet., wegen etwas, fugae, Liv.: dictatoris creati, Liv.: m. in u. Akk., ira in Romanos propter obsides nuper interfectos, Liv. 25, 15, 7: m. adversus u. Akk., ira adversus Romanos, Liv. 36, 6, 1. – Plur., irarum ardor, Cic.: irae caelestes, Liv.: iras lenire, dirimere, Liv.: dum irae leniunt (sich mildern), Plaut.: miles vertit iras (läßt seinen Zorn aus) in municipium Albintimilium, Tac.: mit obj. Adj., plenus suarum, plenus paternarum irarum, gegen seine Person, gegen den Vater, Liv.: m. in u. Akk., tanta in regem ira fuit, Curt. 8, 6 (22), 12; veteres in populum Romanum irae, Liv. 21, 25, 2. – II) übtr., a) v. Lebl., die Heftigkeit, Erbitterung, ventorum, Sil.: maris, caeli marisque, Ov.: fulminis, Ov.: belli, Sall. fr.: dant mucronibus iras, schärfen sie, Sil. – b) meton., α) Ursache zu zürnen, Ov. ex Pont. 4, 3, 21. – β) Plur. = die Zürnenden, dirimere iras, Liv. 1, 13, 1. – / arch. Genet. Sing. irai, Lucr. 3, 303.

    lateinisch-deutsches > ira

  • 14 ira

    'ira
    f
    Wut f, Zorn m
    ira
    ira ['ira]

    Diccionario Español-Alemán > ira

  • 15 ira

    īra, ae, f. (aus *eira, wohl zu altind. нšyati, setzt in Bewegung, avestisch aešma, der Zorn), I) jede leidenschaftliche Aufwallung des Gemüts, Zorn, Heftigkeit, Erbitterung, Rache, im milderen Sinne Empfindlichkeit, Komik., Cic. u.a.: sine ira et studio, Tac. ann. 1, 1: per iram, Tac.: iram evomere in alqm, Ter.: irae indulgere, Liv.: alci esse irae, verhaßt sein, Verg.: mit obj. Genet., wegen etwas, fugae, Liv.: dictatoris creati, Liv.: m. in u. Akk., ira in Romanos propter obsides nuper interfectos, Liv. 25, 15, 7: m. adversus u. Akk., ira adversus Romanos, Liv. 36, 6, 1. – Plur., irarum ardor, Cic.: irae caelestes, Liv.: iras lenire, dirimere, Liv.: dum irae leniunt (sich mildern), Plaut.: miles vertit iras (läßt seinen Zorn aus) in municipium Albintimilium, Tac.: mit obj. Adj., plenus suarum, plenus paternarum irarum, gegen seine Person, gegen den Vater, Liv.: m. in u. Akk., tanta in regem ira fuit, Curt. 8, 6 (22), 12; veteres in populum Romanum irae, Liv. 21, 25, 2. – II) übtr., a) v. Lebl., die Heftigkeit, Erbitterung, ventorum, Sil.: maris, caeli marisque, Ov.: fulminis, Ov.: belli, Sall. fr.: dant mucronibus iras, schärfen sie, Sil. – b) meton., α) Ursache zu zürnen, Ov. ex Pont. 4, 3, 21. – β) Plur. = die Zürnenden, dirimere iras, Liv. 1, 13, 1. – arch. Genet. Sing. irai, Lucr. 3, 303.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ira

  • 16 IRA

    IRA, inspector's report addendum
    ————————
    IRA, integrated radome antenna
    антенна, встроенная в обтекатель
    ————————
    IRA, intelligence-related activities
    учреждения, связанные с разведывательной деятельностью
    ————————
    IRA, intermediate range aircraft
    ————————
    IRA, Irish Republican Army

    English-Russian dictionary of planing, cross-planing and slotting machines > IRA

  • 17 ira

    ira
    ira ['i:ra]
      sostantivo Feminin
    Zorn Maskulin; avere uno scatto d'ira einen Zornesausbruch haben; successe l'ira di Dio familiare es war der Teufel los

    Dizionario italiano-tedesco > ira

  • 18 ira

    īra, ae f.
    1) гнев, раздражение, злоба (ira furor brevis est H; facere aliquid per iram C)
    irā incensus Nep (inflammatus C; commotus Sl) — распалённый (движимый) гневом, в гневе
    alicui esse irae V — быть ненавистным кому-л.
    i. in (adversus) aliquem L — злоба против кого-л.
    i. alicujus rei — гнев, вызванный чём-л. (i. praedae amissae L)
    2) pl. проявления (выражения) гнева ( irae ingentes VF)
    3) ожесточение, остервенение (belli Sl; aequoris VF); ярость ( ventorum Sil)
    dic, age, dic aliquam, quae te mutaverat, iram O — назови же, назови какую-л, причину (твоего) гнева, изменившую тебя

    Латинско-русский словарь > ira

  • 19 IRA

    IRA (republikeins leger van Ierland)
    IRA (Irish Republican Army)
    --------
    individuele ouderdomsreserverekening waarin individuele werknemers een gedeelte van hun salarissen kunnen storten en dat na pensionering kunnen opnemen met uitstel van belastingbetaling
    IRA (Individual Retirement Account)

    English-Dutch dictionary > IRA

  • 20 IRA

    IRA [‚aɪα:rˈeɪ]
    ( = Irish Republican Army) IRA f
    * * *
    noun (abrév = Irish Republican Army) IRA f

    English-French dictionary > IRA

См. также в других словарях:

  • Ira — and similar may mean:AcronymsMost commonly*Irish Republican Army, which has existed in various forms since 1916 (see List of IRAs for details) **Since 1969, the Provisional Irish Republican Army has usually been referred to simply as the IRA… …   Wikipedia

  • IRA — 〈Abk. für engl.〉 Irish Republican Army * * * IRA [i:|ɛr |a:], die; : Irisch Republikanische Armee. * * * IRA   [englisch aɪɑː eɪ], Abkürzung für Irish Republican Army [ aɪrɪʃri pʌblɪkən ɑːmɪ], deutsch Irisch Republikanisch …   Universal-Lexikon

  • Ira — (lat.: Zorn) steht für: Ira (Vorname), sowohl männlicher als auch weiblicher Vorname Ira (Griechenland), Stadt in Messenien, altgriechisch Eira Ira (Iowa), Stadt in Iowa, Vereinigte Staaten Ira (New York), Stadt in New York, Vereinigte Staaten… …   Deutsch Wikipedia

  • IRA — /ˌī ˌär ā, ī rə/ n [i ndividual r etirement a ccount]: an account in which a person may deposit up to a stipulated amount each year and that is not taxable until retirement or early withdrawal ◇ Deposits to an IRA may not be completely or… …   Law dictionary

  • ira — ira·cund; ira·cun·di·ty; ira·de; ira·va; ira·ya; IRA; ira·ni; ira·ni·an; …   English syllables

  • ira — s.f. [lat. īra ]. 1. [sentimento, per lo più improvviso e violento, che può tradursi in parole concitate, atti rabbiosi e incontrollati: essere in preda all i. ] ▶◀ bile, collera, rabbia, stizza. ↑ furia, furore. ↓ irritazione. ◀▶ calma, mitezza …   Enciclopedia Italiana

  • ira — sustantivo femenino 1. Enfado muy violento: En un arrebato de ira pegó un puñetazo en la mesa. 2. (no contable) Sentimiento que causa un enfado grande: Las personas dominadas por la ira suelen reaccionar violentamente. 3. Uso/registro: literario …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • ira — (Del lat. ira). 1. f. Pasión del alma, que causa indignación y enojo. 2. Apetito o deseo de venganza. 3. Furia o violencia de los elementos. 4. Repetición de actos de saña, encono o venganza. descargar la ira en alguien. fr. Desfogarla contra él …   Diccionario de la lengua española

  • Ira — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. {{{image}}}   Sigles d une seule lettre   Sigles de deux lettres > Sigles de trois lettres …   Wikipédia en Français

  • ira — Ira, Iray, Cerchez Aller. Il n en ira, il n en ira pas ainsi, Non, non sic futurum est. Je m en iray d avec toy, Ego abs te concessero …   Thresor de la langue françoyse

  • IRA — n. The Irish Republican Army, a group in Ireland with the primary goal of promoting the unification of Ireland and the severing of the political bond of Northern Ireland with Great Britain, of mostly secret membership, with a militant wing… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»