Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

INCUNABULA

  • 1 incunabula

    incūnābula, ōrum, n., I) die Windeln u. Wickelbänder, in die Wiegenkinder eingewickelt werden, Plaut. Amph. 1104; truc. 905. – II) meton., die Wiege, 1) = der Geburtsort, früheste Aufenthalt, -Wohnsitz, incunabula nostra, Enn. in Cic. ep.: Iovis, Ov. – 2) die erste Kindheit, die Kinderjahre, infantiae incunabula, Val. Max.: locus incunabulorum, der Geburtsort, Suet.: inde ab incunabulis, Liv. – 3) = der Ursprung, der erste Anfang, incunabula nostrae veteris puerilisque doctrinae, Cic.: incunabula studiorum Fronto: non alienum fuit de oratoris quasi incunabulis dicere, Cic.: ab ipsis dicendi (der Redekunst) velut incunabulis, Quint.: non incunabula haec tibi, Caesar, et rudimenta, waren das nicht deine ersten Taten, o Kaiser, und die ersten Heldenproben, Plin. pan.

    lateinisch-deutsches > incunabula

  • 2 incunabula

    incūnābula, ōrum, n., I) die Windeln u. Wickelbänder, in die Wiegenkinder eingewickelt werden, Plaut. Amph. 1104; truc. 905. – II) meton., die Wiege, 1) = der Geburtsort, früheste Aufenthalt, -Wohnsitz, incunabula nostra, Enn. in Cic. ep.: Iovis, Ov. – 2) die erste Kindheit, die Kinderjahre, infantiae incunabula, Val. Max.: locus incunabulorum, der Geburtsort, Suet.: inde ab incunabulis, Liv. – 3) = der Ursprung, der erste Anfang, incunabula nostrae veteris puerilisque doctrinae, Cic.: incunabula studiorum Fronto: non alienum fuit de oratoris quasi incunabulis dicere, Cic.: ab ipsis dicendi (der Redekunst) velut incunabulis, Quint.: non incunabula haec tibi, Caesar, et rudimenta, waren das nicht deine ersten Taten, o Kaiser, und die ersten Heldenproben, Plin. pan.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > incunabula

  • 3 incunabula

    incūnābŭla, ōrum, n. [st1]1 [-] langes, maillot des enfants. --- Plaut. Truc. 877 ; Amp. 1104. [st1]2 [-] berceau. --- Ov. M. 3, 317. [st1]3 [-] lieu de naissance. --- Cic. Att. 2, 15, 3 ; Ov. M. 8, 99. [st1]4 [-] enfance. --- Liv. 4, 36 ; Amm. 14, 6, 4. [st1]5 [-] fig. origine, commencement. --- Cic. Or 42; de Or 1, 23.
    * * *
    incūnābŭla, ōrum, n. [st1]1 [-] langes, maillot des enfants. --- Plaut. Truc. 877 ; Amp. 1104. [st1]2 [-] berceau. --- Ov. M. 3, 317. [st1]3 [-] lieu de naissance. --- Cic. Att. 2, 15, 3 ; Ov. M. 8, 99. [st1]4 [-] enfance. --- Liv. 4, 36 ; Amm. 14, 6, 4. [st1]5 [-] fig. origine, commencement. --- Cic. Or 42; de Or 1, 23.
    * * *
        Incunabula, pen. corr. incunabulorum, n. g. Plaut. Le berceau d'un enfant, Les langes et petits drapeaulx.
    \
        Incunabula, pro initiis. Ci. De oratoris quasi incunabulis dicere. Premiers enseignements, L'apprentissage.
    \
        Ab incunabulis. Liu. Dés le berceau, Dés la mamelle, Dés le temps d'enfance, Dés qu'il naquit.
    \
        Ab incunabulis nostrae veteris puerilisque doctrinae. Cic. Dés le premier commencement de, etc.
    \
        Incunabula. Suet. Cic. Le lieu où se tiennent noz parents, et où nous avons esté nez et nourriz.

    Dictionarium latinogallicum > incunabula

  • 4 incunabula

    in-cūnābŭla, ōrum, n., swaddlingclothes, swathing-bands.
    I.
    Lit.:

    fasciis opus est, pulvinis, cunis, incunabulis,

    Plaut. Truc. 5, 13; id. Am. 5, 1, 52.—
    B.
    Transf.
    1.
    The cradle:

    Bacchi,

    Ov. M. 3, 317.—
    2.
    A birthplace: in montes patrios, et ad incunabula nostra pergam, Poët. (perh. Enn.) ap. Cic. Att. 2, 15, 3 (v. Vahl. Enn. p. 81):

    Jovis,

    Ov. M. 8, 99:

    majorum,

    Just. 31, 8, 4.—
    3.
    Childhood:

    jam inde ab incunabulis imbutus odio tribunorum,

    from the cradle, from childhood, Liv. 4, 36 fin.; so,

    ab primis,

    Amm. 14, 6, 4; and: in primis vitae incunabulis, Firm. 1, 3.—
    II.
    Trop., an origin, beginning:

    de oratoris quasi incunabulis dicere,

    Cic. Or. 13, 42:

    nostrae doctrinae,

    id. de Or. 1, 6, 23: ab ipsis discendi velut incunabulis, Quint. prooem. 6 Zumpt N. cr.

    Lewis & Short latin dictionary > incunabula

  • 5 incunabula

    in-cūnābula, ōrum n. [ cunae ]
    2) колыбель ( Bacchi O); перен. раннее детство (infantiae i. VM); первые шаги (i. et rudimenta PJ); начало (ab incunabulis L, Q etc.)
    3) происхождение, зарождение ( doctrinae C)

    Латинско-русский словарь > incunabula

  • 6 incunabula

    swddling clothes / infancy, birthplace / source, origin

    Latin-English dictionary of medieval > incunabula

  • 7 nutrimentum

    nūtrīmentum, ī, n. (nutrio) = τροφειον (Gloss.), die Nahrung, Ernährung, Plin. 9, 2 u. 17, 213. Cael. Aur. de morb. chron. 2, 1. § 7 u. 9; 4, 3, 46. – übtr., sollicitudinis nutr. vitiosum et inutile, Sen. ad Marc. 11, 4: hoc et iste sermo truculentiae hominis nutrimento fuit, Apul. met. 9, 36. – gew. Plur. nūtrīmenta, ōrum, n., die Nahrung, I) eig.: A) die Nahrungsmittel, nutrimenta ignis, Brennstoffe, Val. Max. u. Iustin.: u. so arida nutrimenta, Verg. – B) die erste Erziehung, Zucht, locus nutrimentorum, Suet.: per hanc consuetudinem nutrimentorum (ersten Jugendjahre), Suet.: digna nutrimenta, quae etc., Val. Max.: nec reddita caro nutrimenta patri, und es wurde nicht die Erziehung gelohnt dem t. V., Val. Flacc. – II) übtr., Nahrung u. Pflege, erste Entwickelung u. dgl., educata huius nutrimentis eloquentia, Cic.: incunabula et nutrimenta culpae, Val. Max.: favoris nutrimentis prosequi, durch Ausdrücke des Wohlwollens beleben u. stärken, Val. Max.: per arcanos susurros nutrimenta fictis criminibus subserentes, neue Nahrung gebend, Amm.

    lateinisch-deutsches > nutrimentum

  • 8 nutrimentum

    nūtrīmentum, ī, n. (nutrio) = τροφειον (Gloss.), die Nahrung, Ernährung, Plin. 9, 2 u. 17, 213. Cael. Aur. de morb. chron. 2, 1. § 7 u. 9; 4, 3, 46. – übtr., sollicitudinis nutr. vitiosum et inutile, Sen. ad Marc. 11, 4: hoc et iste sermo truculentiae hominis nutrimento fuit, Apul. met. 9, 36. – gew. Plur. nūtrīmenta, ōrum, n., die Nahrung, I) eig.: A) die Nahrungsmittel, nutrimenta ignis, Brennstoffe, Val. Max. u. Iustin.: u. so arida nutrimenta, Verg. – B) die erste Erziehung, Zucht, locus nutrimentorum, Suet.: per hanc consuetudinem nutrimentorum (ersten Jugendjahre), Suet.: digna nutrimenta, quae etc., Val. Max.: nec reddita caro nutrimenta patri, und es wurde nicht die Erziehung gelohnt dem t. V., Val. Flacc. – II) übtr., Nahrung u. Pflege, erste Entwickelung u. dgl., educata huius nutrimentis eloquentia, Cic.: incunabula et nutrimenta culpae, Val. Max.: favoris nutrimentis prosequi, durch Ausdrücke des Wohlwollens beleben u. stärken, Val. Max.: per arcanos susurros nutrimenta fictis criminibus subserentes, neue Nahrung gebend, Amm.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nutrimentum

  • 9 puer

        puer erī, m    [3 PV-], a male child, boy, lad, young man (usu. till the age of seventeen): aliquam puero nutricem para, T.: id est semper esse puerum: laudator temporis acti Se puero, when he was a boy, H.: puerum filium regis secum adducentes, L.: doctus a puero, from a boy: ad eas artīs, quibus a pueris dediti fuimus, from boyhood: ex pueris excessit, ceased to be a child: miserande puer, i. e. Pallas, V.: semper fac puer esse velis, i. e. a bachelor, O.: de te largitor, puer, boy, T.— Plur, children: infantium puerorum incunabula: Dum pueris omnis pater pallet, H.— A little son, son: Ascanius puer, V.: Venerem et illi haerentem puerum canebat, H.: deorum pueri, H.— A boy, attendant, servant, slave: unus ex tantā familiā: Persicos odi, puer, apparatūs, H.: Cena ministratur pueris tribus, H.: pueri regii aput Macedonas, royal pages, L.
    * * *
    boy, lad, young man; servant; (male) child

    Latin-English dictionary > puer

  • 10 infans

    in-fans ( infas, Momms. Inscr. R. N. 66; 5376; Inscr. Grut. 688, 2), fantis ( gen. plur. infantium, but infantum, Plin. Ep. 9, 20, 14), adj. [in-for], that cannot speak, without speech, mute, speechless (class.):

    seu rubra Canicula findet Infantes statuas,

    Hor. S. 2, 5, 40:

    filius Croesi,

    Gell. 5, 9, 1:

    scribit Herodotus, Croesi filium, cum infans esset, locutum,

    Cic. Div. 1, 53, 121.—
    II.
    Transf., not capable of speech, not eloquent:

    infantes et insipientes homines,

    Cic. Inv. 1, 3, 4.— Comp.: infantior, quam meus est mulio, Varr. ap. Non. 56, 11:

    omnino nihil accusatore Lentulo subscriptoribusque ejus infantius,

    Cic. Q. Fr. 3, 4 init.Sup.:

    ut timerem, si nihil dixissem, ne infantissimus existimarer,

    incapable of speaking, Cic. Clu. 18, 51; cf.:

    historia neque nimis infans, neque perfecte diserta,

    id. Brut. 26, 101.—
    B.
    Not yet able to speak, young, little, infant:

    infantes pueri,

    Cic. de Or. 2, 39, 162; cf. Varr. L. L. 6, § 64 Müll.:

    infantium puerorum incunabula,

    Cic. Rosc. Am. 53, 153:

    pupilla,

    id. Verr. 2, 1, 58, § 153:

    filius,

    id. Clu. 9, 27:

    filia,

    Suet. Ner. 35.—

    Of the young of the brute creation: pulli,

    Plin. 10, 33, 49, § 92:

    catuli,

    id. 29, 5, 32, § 100.— Of a plant, little:

    boletus,

    Plin. 22, 22, 46, § 93:

    ova,

    fresh, Ov. M. 4, 518.—
    III.
    Esp. as subst.: infans, fantis, com. gen.
    a.
    In gen., a young or little child, an infant, babe:

    natura movet infantem,

    Cic. Fin. 2, 11, 33:

    non mulieribus, non infantibus pepercerunt,

    Caes. B. G. 7, 28:

    parvi,

    Lucr. 1, 184:

    in Sabinis incertus infans natus, masculus an femina esset,

    Liv. 31, 12 med.:

    rusticus,

    Juv. 3, 176; 9, 60:

    crassus,

    id. 13, 163; 14, 168:

    infantem suam reportavit,

    Quint. 6, 1, 39:

    infantumque animae flentes,

    Verg. A. 6, 427:

    semestris,

    Liv. 21, 62:

    ab infante,

    from infancy, Col. 1, 8, 2; so,

    ab infantibus (of more than one),

    Cels. 7, 7, 15.—
    b.
    Esp., of the unborn child:

    infantem in utero matris Io triumphe clamasse,

    Liv. 24, 10 fin.
    B.
    Of or belonging to an infant, infantine:

    pectoraque absorbent avidis infantia linguis,

    Ov. F. 6, 145:

    infantia ossa,

    id. M. 4, 517:

    guttura,

    id. ib. 4, 229:

    tutus ut infanti vagiat ore puer,

    id. F. 4, 208:

    manus,

    id. H. 9, 86:

    umbrae,

    of departed infants, id. ib. 11, 119.—
    C.
    Childish, like a child. —Hence,
    1.
    Silly:

    illa Hortensiana omnia fuere infantia,

    Cic. Att. 10, 18, 1.—
    2.
    Speechless, not expressing itself in words:

    pudor,

    Hor. S. 1, 6, 57. —
    IV.
    For infandus, unutterable, unheard of (anteclass.): facinus, Att. ap. Non. 56, 12 (Trag. Fragm. v. 189 Rib.).

    Lewis & Short latin dictionary > infans

  • 11 infas

    in-fans ( infas, Momms. Inscr. R. N. 66; 5376; Inscr. Grut. 688, 2), fantis ( gen. plur. infantium, but infantum, Plin. Ep. 9, 20, 14), adj. [in-for], that cannot speak, without speech, mute, speechless (class.):

    seu rubra Canicula findet Infantes statuas,

    Hor. S. 2, 5, 40:

    filius Croesi,

    Gell. 5, 9, 1:

    scribit Herodotus, Croesi filium, cum infans esset, locutum,

    Cic. Div. 1, 53, 121.—
    II.
    Transf., not capable of speech, not eloquent:

    infantes et insipientes homines,

    Cic. Inv. 1, 3, 4.— Comp.: infantior, quam meus est mulio, Varr. ap. Non. 56, 11:

    omnino nihil accusatore Lentulo subscriptoribusque ejus infantius,

    Cic. Q. Fr. 3, 4 init.Sup.:

    ut timerem, si nihil dixissem, ne infantissimus existimarer,

    incapable of speaking, Cic. Clu. 18, 51; cf.:

    historia neque nimis infans, neque perfecte diserta,

    id. Brut. 26, 101.—
    B.
    Not yet able to speak, young, little, infant:

    infantes pueri,

    Cic. de Or. 2, 39, 162; cf. Varr. L. L. 6, § 64 Müll.:

    infantium puerorum incunabula,

    Cic. Rosc. Am. 53, 153:

    pupilla,

    id. Verr. 2, 1, 58, § 153:

    filius,

    id. Clu. 9, 27:

    filia,

    Suet. Ner. 35.—

    Of the young of the brute creation: pulli,

    Plin. 10, 33, 49, § 92:

    catuli,

    id. 29, 5, 32, § 100.— Of a plant, little:

    boletus,

    Plin. 22, 22, 46, § 93:

    ova,

    fresh, Ov. M. 4, 518.—
    III.
    Esp. as subst.: infans, fantis, com. gen.
    a.
    In gen., a young or little child, an infant, babe:

    natura movet infantem,

    Cic. Fin. 2, 11, 33:

    non mulieribus, non infantibus pepercerunt,

    Caes. B. G. 7, 28:

    parvi,

    Lucr. 1, 184:

    in Sabinis incertus infans natus, masculus an femina esset,

    Liv. 31, 12 med.:

    rusticus,

    Juv. 3, 176; 9, 60:

    crassus,

    id. 13, 163; 14, 168:

    infantem suam reportavit,

    Quint. 6, 1, 39:

    infantumque animae flentes,

    Verg. A. 6, 427:

    semestris,

    Liv. 21, 62:

    ab infante,

    from infancy, Col. 1, 8, 2; so,

    ab infantibus (of more than one),

    Cels. 7, 7, 15.—
    b.
    Esp., of the unborn child:

    infantem in utero matris Io triumphe clamasse,

    Liv. 24, 10 fin.
    B.
    Of or belonging to an infant, infantine:

    pectoraque absorbent avidis infantia linguis,

    Ov. F. 6, 145:

    infantia ossa,

    id. M. 4, 517:

    guttura,

    id. ib. 4, 229:

    tutus ut infanti vagiat ore puer,

    id. F. 4, 208:

    manus,

    id. H. 9, 86:

    umbrae,

    of departed infants, id. ib. 11, 119.—
    C.
    Childish, like a child. —Hence,
    1.
    Silly:

    illa Hortensiana omnia fuere infantia,

    Cic. Att. 10, 18, 1.—
    2.
    Speechless, not expressing itself in words:

    pudor,

    Hor. S. 1, 6, 57. —
    IV.
    For infandus, unutterable, unheard of (anteclass.): facinus, Att. ap. Non. 56, 12 (Trag. Fragm. v. 189 Rib.).

    Lewis & Short latin dictionary > infas

  • 12 puer

    pŭer, ĕri (old voc. puere, Plaut. As. 2, 3, 2; 5, 2, 42; id. Most. 4, 2, 32 et saep.; Caecil. and Afran. ap. Prisc. p. 697 P.; gen. plur. puerūm, Plaut. Truc. 4, 2, 50), m. (v. infra) [root pu-, to beget; v. pudes; and cf. pupa, putus], orig. a child, whether boy or girl:

    pueri appellatione etiam puella significatur,

    Dig. 50, 16, 163.—Thus, as fem.: sancta puer Saturni filia, regina, Liv. And. ap. Prisc. p. 697 P.:

    prima incedit Cereris Proserpina puer,

    i.e. daughter of Ceres, Naev. ib. p. 697 P.: mea puer, mea puer, Poët. ap. Charis. p. 64 P.; Ael. Stil. and As. ib. p. 64 P.—Hence, freq. in the plur. pueri, children, in gen., Plaut. Poen. prol. 28; 30:

    infantium puerorum incunabula,

    Cic. Rosc. Am. 53, 153:

    cinis eorum pueros tarde dentientes adjuvat cum melle,

    Plin. 30, 3, 8, § 22; Hor. Ep. 1, 7, 7; id. C. 4, 9, 24.—
    II.
    In partic.
    1.
    A male child, a boy, lad, young man (strictly till the seventeenth year, but freq. applied to those who are much older):

    puero isti date mammam,

    Plaut. Truc. 2, 5, 1:

    aliquam puero nutricem para,

    Ter. Hec. 4, 4, 104; 5, 2, 4:

    homini ilico lacrimae cadunt Quasi puero,

    id. Ad. 4, 1, 21:

    quo portas puerum?

    id. And. 4, 3, 7:

    nescire quid antea quam natus sis, acciderit, id est semper esse puerum,

    Cic. Or. 34, 120; Ov. P. 4, 12, 20:

    laudator temporis acti Se puero,

    when he was a boy, Hor. A. P. 173; cf.:

    foeminae praetextatique pueri et puellae,

    Suet. Claud. 35.—A puero, and with plur. verb, a pueris (cf. Gr. ek paidos, ek paidôn), from a boy, boyhood, or childhood (cf. ab):

    doctum hominem cognovi, idque a puero,

    Cic. Fam. 13, 16, 4; id. Ac. 2, 3, 8:

    diligentiā matris a puero doctus,

    id. Brut. 27, 104;

    Hor S. 1, 4, 97: ad eas artes, quibus a pueris dediti fuimus,

    Cic. de Or. 1, 1, 2.—In like manner: ut primum [p. 1487] ex pueris excessit Archias, as soon as he ceased to be a child, Cic. Arch. 3, 4.—
    2.
    A grown-up youth, young man, Cic. Fam. 2, 1, 2:

    puer egregius praesidium sibi primum et nobis, deinde summae rei publicae comparavit, of Octavian at the age of nineteen,

    id. ib. 12, 25, 4 (cf. Vell. 2, 61, 1; Tac. A. 13, 6); cf.

    of the same: nomen clarissimi adulescentis vel pueri potius,

    Cic. Phil. 4, 1, 3;

    of Scipio Africanus, at the age of twenty,

    Sil. 15, 33; 44 (coupled with juvenis, id. 15, 10 and 18);

    of Pallas, in military command,

    Verg. A. 11, 42.—
    3.
    An unmarried man, a bachelor, Ov. F. 4, 226.—
    4.
    As a pet name, or in familiar address, boy, fellow, Cat. 12, 9; Ter. Ad. 5, 8, 17.—
    B.
    Transf.
    1.
    A little son, a son ( poet.), Plaut. Am. 5, 1, 72:

    Ascanius puer,

    Verg. A. 2, 598:

    tuque (Venus) puerque tuus (Cupido),

    id. ib. 4, 94; cf. Hor. C. 1, 32, 10:

    Latonae puer,

    id. ib. 4, 6, 37:

    Semeles puer,

    id. ib. 1, 19, 2:

    deorum pueri,

    id. A. P. 83; 185.—
    2.
    A boy for attendance, a servant, slave:

    cedo aquam manibus, puer,

    Plaut. Most. 1, 3, 150; Cic. Rosc. Am. 28, 77:

    Persicos odi, puer, apparatus,

    Hor. C. 1, 38, 1; 2, 11, 18; 4, 11, 10:

    hic vivum mihi cespitem ponite, pueri,

    id. ib. 1, 19, 14:

    cena ministratur pueris tribus,

    id. S. 1, 6, 116:

    tum pueri nautis, pueris convicia nautae Ingerere,

    id. ib. 1, 5, 11:

    regii,

    royal pages, Liv. 45, 6; Curt. 5, 2, 13:

    litteratissimi,

    Nep. Att. 13, 3; Juv. 11, 59; Dig. 50, 16, 204.—
    * 3.
    As adj., youthful:

    puera facies,

    Paul. Nol. Carm. 25, 217.

    Lewis & Short latin dictionary > puer

  • 13 tirocinium

    tīrōcĭnĭum, ii, n. [tiro].
    I.
    Lit.
    A.
    In milit. lang., the first military service or first campaign of a young soldier, military rawness or inexperience, = rudimentum (perh. not ante-Aug.):

    juvenis,

    Liv. 39, 47, 3:

    propter exercitūs paucitatem et tirocinium, Auct. B. Afr. 31, 6: aetatis infirmitas aut militiae tirocinium,

    Val. Max. 5, 4, 2:

    tirocinii rudimenta deponere,

    Just. 9, 1, 8. —In plur.:

    si non solum tirocinia, verum et incunabula in ipsis castris posuissent,

    Just. 12, 4, 6; Flor. 2, 3.—
    B.
    Concr., the young troops, raw forces, recruits:

    contemptum tirocinium,

    Liv. 40, 35, 12.—
    II.
    Transf., in gen., the first beginning of any thing, the first trial, attempt, or essay:

    si in L. Paulo accusando tirocinium ponere et documentum eloquentiae dare voluit,

    Liv. 45, 37, 3 Weissenb. ad loc.; cf.:

    nec differendum est tirocinium in senectutem,

    Quint. 12, 6, 3; and:

    tirocinii metum transire,

    id. 12, 6, 7: filios suo quemque tirocinio deducere in forum, i. e. after putting on the toga virilis, Suet. Aug. 26:

    dies tirocinii,

    id. Tib. 54:

    togam sumpsit barbamque posuit, sine ullo honore, qualis contigerat tirocinio fratrum ejus,

    id. Calig. 10.—Of inanim. things:

    navium,

    i. e. their first voyage, Plin. 24, 7, 26, § 41.—
    B.
    Inexperience:

    senatus cum simul et tirocinio et perturbatione juvenis moveretur,

    Liv. 39, 47, 3:

    nec tirocinio peccet,

    Manil. 1, 189.

    Lewis & Short latin dictionary > tirocinium

См. также в других словарях:

  • Incunabula — (lat. „Windeln, Wiege“) ist: der englische Begriff für Inkunabel, mit beweglichen Lettern gedruckte Schriften Incunabula (Album), Musikalbum der Gruppe Autechre (1993) Incunabula (Computerspiel), Computerspiel von Avalon Hill (1984) Incunabula… …   Deutsch Wikipedia

  • Incunabula — Incunabula …   Википедия

  • Incunabula — Album par Autechre Sortie 29 novembre 1993 Durée 78:04 Genre IDM Producteur Autechre Label …   Wikipédia en Français

  • Incunabula — Incunabula, lanzado por Warp Records en 1993, es el disco debut del dúo de música electrónica Autechre y el séptimo disco de la serie Artificial Intelligence. El nombre del disco proviene del latín, y es el plural de incunabulum , un término… …   Wikipedia Español

  • INCUNABULA — quibus infans cunis alligatur, memorantur Plaut. in Ainphitr. Act. 5. Sc. 1. v. 52. Neque enim quisquam colligare quivit Incunabulis. Discernendae utique a fasciis. s. paunis toti corpori circumduci solitis, quae ideo adhibebantur, ut per aliquod …   Hofmann J. Lexicon universale

  • incunabula — (n.) swaddling clothes, also, figuratively, childhood, beginnings; 1824, from L. incunabula (neuter plural), ultimately from cunae cradle, from PIE *koi na , from root *kei to lie; bed, couch …   Etymology dictionary

  • incunabula — index birth (beginning), genesis, nascency, onset (commencement), origination, source Burton s …   Law dictionary

  • incunabula — [in΄kyo͞o nab′yo͞o lə, in΄kyo͞o nab′yə lə] pl.n. sing. incunabulum [in΄kyo͞o nab′yo͞oləm] [L, neut. pl., swaddling clothes, cradle origin < in , in + cunabula, neut. pl., a cradle, dim. of cunae, fem. pl., a cradle < IE * k̑oinā, bed <… …   English World dictionary

  • INCUNABULA — Introduction The term incunabula (or cradle books ) denotes books printed before 1500, including broadsheets, or other typographical products printed from letterpress composed of movable type. The first book known to be printed by Gutenberg in… …   Encyclopedia of Judaism

  • incunabula — incunabular, adj. /in kyoo nab yeuh leuh, ing /, n.pl., sing. incunabulum / leuhm/. 1. extant copies of books produced in the earliest stages (before 1501) of printing from movable type. 2. the earliest stages or first traces of anything. [1815… …   Universalium

  • Incunabula — Incunabulum In cu*nab u*lum, n.; pl. {Incunabula}. [L. incunabula cradle, birthplace, origin. See 1st {In }, and {Cunabula}.] A work of art or of human industry, of an early epoch; especially, a book printed before a. d. 1500. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»