Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Hamilcar

  • 1 Hamilcar

    Hămilcar ( Amilcar), ăris, m.
    I.
    A general, son of Gisgo, slain in besieging Syracuse, Cic. Div. 1, 24, 50; Val. Max. 1, 7, ext. 8.—
    II.
    Hamilcar Barca, the father of Hannibal, Cic. Off. 3, 26, 99; Nep. Ham.; Liv. 21, 2 sq.; Val. Max. 6, 6, 2; Sil. 1, 72 al.

    Lewis & Short latin dictionary > Hamilcar

  • 2 Hamilcar

    Hamilcar, aris, m. (Ἀμίλκας), Name karthagischer Männer, von denen zu nennen: I) der Sohn des Gisgo, anfangs glücklicher Feldherr gegen Agathokles, später bei einem Ausfall der von ihm belagerten Syrakusaner gefangen und ermordet, Iustin. 22, 3, 6 sqq. Cic. de div. 1, 50. Val. Max. 1, 7. ext. 8. – II) (mit dem Beinamen Barca) Vater des berühmten Hannibal, Feldherr der Karthager im ersten punischen Kriege, Nep. Hamilc. 1 sqq. Iustin. 41, 5, 4. Cic. de off. 3, 99. Sil. 1, 77; 13, 732. – / Genet. auch Hamilcāris gemessen, s. Val. Prob. bei Gell. 4, 7, 2; vgl. Hannibal.

    lateinisch-deutsches > Hamilcar

  • 3 Hamilcar

    Hamilcar, aris, m. (Ἀμίλκας), Name karthagischer Männer, von denen zu nennen: I) der Sohn des Gisgo, anfangs glücklicher Feldherr gegen Agathokles, später bei einem Ausfall der von ihm belagerten Syrakusaner gefangen und ermordet, Iustin. 22, 3, 6 sqq. Cic. de div. 1, 50. Val. Max. 1, 7. ext. 8. – II) (mit dem Beinamen Barca) Vater des berühmten Hannibal, Feldherr der Karthager im ersten punischen Kriege, Nep. Hamilc. 1 sqq. Iustin. 41, 5, 4. Cic. de off. 3, 99. Sil. 1, 77; 13, 732. – Genet. auch Hamilcāris gemessen, s. Val. Prob. bei Gell. 4, 7, 2; vgl. Hannibal.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Hamilcar

  • 4 Hamilcar

    (First names) Hamilcar /həˈmɪlkɑ:, ˈhæmlkɑ:/
    m.

    English-Italian dictionary > Hamilcar

  • 5 Hamilcar

    aris m.
    Гамилькар, имя нескольких карфагенских полководцев; наиболее известен H. Barcas, отец Ганнибала, с 247 г. до н. э. главнокомандующий в Сицилии, с 237 г. до н. э. — в Испании; умер в 228 г. до н. э. Nep, L, Just, C etc.

    Латинско-русский словарь > Hamilcar

  • 6 Hamilcar

    Ἀμίλκας, -α, ὁ.

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Hamilcar

  • 7 Amilcar = Hamilcar.

    Aminaeus (Aminneus), a, um d'Aminée (dans le Picénum).

    Dictionarium latinogallicum > Amilcar = Hamilcar.

  • 8 lapis

    lăpis, ĭdis, m. (f. Varr. Enn.) [st2]1 [-] pierre. [st2]2 [-] marbre, pierre précieuse. [st2]3 [-] tribune de pierre (où se tenait celui qui annonçait les esclaves mis en vente). [st2]4 [-] pierre posée près du chemin pour marquer les distances, borne, limite; mille. [st2]5 [-] pierre tumulaire, tombe.    - lapidibus obruere, Cic.: lapider.    - ad quartum lapidem a Roma: à quatre milles de Rome.    - de lapide emptus, Cic.: acheté à la tribune des ventes, acheté à l'encan.    - duo de lapide empti tribuni, Liv.: deux tribuns soudoyés.    - lapis incusus, Virg.: pierre à aiguiser.    - lapis bibulus, Virg.: pierre ponce.    - lapidem verberare, Plaut.: battre une pierre, perdre sa peine.    - Lapides Atri, plur.: les Roches Noires (lieu-dit).    - Hasdrubal Hamilcaris ad Lapides Atros castra habebat; in Oretanis is locus est inter oppida Iliturgim et Mentissam, Liv. 2, 26: Hasdrubal, fils d'd'Hamilcar, campait près des Roches Noires; c'est un lieu-dit chez les Orétans, entre les villes d'Iliturgi et de Mentissa.    - lapis (ultimus): pierre tombale.
    * * *
    lăpis, ĭdis, m. (f. Varr. Enn.) [st2]1 [-] pierre. [st2]2 [-] marbre, pierre précieuse. [st2]3 [-] tribune de pierre (où se tenait celui qui annonçait les esclaves mis en vente). [st2]4 [-] pierre posée près du chemin pour marquer les distances, borne, limite; mille. [st2]5 [-] pierre tumulaire, tombe.    - lapidibus obruere, Cic.: lapider.    - ad quartum lapidem a Roma: à quatre milles de Rome.    - de lapide emptus, Cic.: acheté à la tribune des ventes, acheté à l'encan.    - duo de lapide empti tribuni, Liv.: deux tribuns soudoyés.    - lapis incusus, Virg.: pierre à aiguiser.    - lapis bibulus, Virg.: pierre ponce.    - lapidem verberare, Plaut.: battre une pierre, perdre sa peine.    - Lapides Atri, plur.: les Roches Noires (lieu-dit).    - Hasdrubal Hamilcaris ad Lapides Atros castra habebat; in Oretanis is locus est inter oppida Iliturgim et Mentissam, Liv. 2, 26: Hasdrubal, fils d'd'Hamilcar, campait près des Roches Noires; c'est un lieu-dit chez les Orétans, entre les villes d'Iliturgi et de Mentissa.    - lapis (ultimus): pierre tombale.
    * * *
        Lapis, lapidis, pen. corr. mas. gen. Plin. Pierre.
    \
        Coniectus lapidum. Lucret. Jectement de pierres.
    \
        Lapis bibulus. Virgil. Pierre ponce.
    \
        Lapis incusus. Virgil. Forgee et batue comme on bat une petite meule à main.
    \
        Parius lapis. Virgil. Marbre blanc.
    \
        Lapidem ferre altera manu, panem ostentare altera. Plaut. Porter à aucun beau semblant, et se dire ami en devant, mais en derriere faire et dire le pis qu'on peult de luy.
    \
        Lapidem verberare. Plaut. Perdre sa peine.
    \
        Lapidibus apud veteres miliaria signabantur: idcirco lapis quandoque pro miliario ponitur. Vnde Ad quartum lapidem, et similia frequentissime apud Liuium leguntur. A quatre mil pas. Et Extra primum lapidem, id est ban leucam, inquit Budaeus. Hors la banlieue.
    \
        Lapidem, hominem dicimus. Terent. Paresseux, Qui ne se remue à faire quelque chose non plus qu'une pierre.

    Dictionarium latinogallicum > lapis

  • 9 Barca

    Barcas ( Barca), ae, m., = Barkas [, a gleaming, or a gleaming sword, as an epithet of heroes; cf. Gesenius, Gesch. d. Hebr. Spr. und Schr, p. 229], ancestor of a distinguished family in Carthage to which Hamilcar and Hannibal belonged, hence, a surname of Hamilcar, Nep. Ham. 1, 1.— Hence,
    II.
    Derivv
    A.
    Barcīnus, a, um, adj., of Barcas, or pertaining to the family or party of Barcas:

    familia Barcina,

    Liv. 23, 13, 6:

    factio,

    id. 21, 9, 4.— Subst.: Bar-cīni, ōrum, m., the Barcini, Liv 21, 3, 3.— Poet.:

    Barcina clades,

    near the river Metaurus, where Hasdrubal was conquered and slain, Sid. Carm. 2, 532.—
    B.
    Bar-caeus, a, um, adj., of Barcas, Barcœan:

    juvenis,

    i. e. Hannibal, Sil. 10, 355; 12, 200.

    Lewis & Short latin dictionary > Barca

  • 10 Barcaeus

    Barcas ( Barca), ae, m., = Barkas [, a gleaming, or a gleaming sword, as an epithet of heroes; cf. Gesenius, Gesch. d. Hebr. Spr. und Schr, p. 229], ancestor of a distinguished family in Carthage to which Hamilcar and Hannibal belonged, hence, a surname of Hamilcar, Nep. Ham. 1, 1.— Hence,
    II.
    Derivv
    A.
    Barcīnus, a, um, adj., of Barcas, or pertaining to the family or party of Barcas:

    familia Barcina,

    Liv. 23, 13, 6:

    factio,

    id. 21, 9, 4.— Subst.: Bar-cīni, ōrum, m., the Barcini, Liv 21, 3, 3.— Poet.:

    Barcina clades,

    near the river Metaurus, where Hasdrubal was conquered and slain, Sid. Carm. 2, 532.—
    B.
    Bar-caeus, a, um, adj., of Barcas, Barcœan:

    juvenis,

    i. e. Hannibal, Sil. 10, 355; 12, 200.

    Lewis & Short latin dictionary > Barcaeus

  • 11 Barcas

    Barcas ( Barca), ae, m., = Barkas [, a gleaming, or a gleaming sword, as an epithet of heroes; cf. Gesenius, Gesch. d. Hebr. Spr. und Schr, p. 229], ancestor of a distinguished family in Carthage to which Hamilcar and Hannibal belonged, hence, a surname of Hamilcar, Nep. Ham. 1, 1.— Hence,
    II.
    Derivv
    A.
    Barcīnus, a, um, adj., of Barcas, or pertaining to the family or party of Barcas:

    familia Barcina,

    Liv. 23, 13, 6:

    factio,

    id. 21, 9, 4.— Subst.: Bar-cīni, ōrum, m., the Barcini, Liv 21, 3, 3.— Poet.:

    Barcina clades,

    near the river Metaurus, where Hasdrubal was conquered and slain, Sid. Carm. 2, 532.—
    B.
    Bar-caeus, a, um, adj., of Barcas, Barcœan:

    juvenis,

    i. e. Hannibal, Sil. 10, 355; 12, 200.

    Lewis & Short latin dictionary > Barcas

  • 12 Barcini

    Barcas ( Barca), ae, m., = Barkas [, a gleaming, or a gleaming sword, as an epithet of heroes; cf. Gesenius, Gesch. d. Hebr. Spr. und Schr, p. 229], ancestor of a distinguished family in Carthage to which Hamilcar and Hannibal belonged, hence, a surname of Hamilcar, Nep. Ham. 1, 1.— Hence,
    II.
    Derivv
    A.
    Barcīnus, a, um, adj., of Barcas, or pertaining to the family or party of Barcas:

    familia Barcina,

    Liv. 23, 13, 6:

    factio,

    id. 21, 9, 4.— Subst.: Bar-cīni, ōrum, m., the Barcini, Liv 21, 3, 3.— Poet.:

    Barcina clades,

    near the river Metaurus, where Hasdrubal was conquered and slain, Sid. Carm. 2, 532.—
    B.
    Bar-caeus, a, um, adj., of Barcas, Barcœan:

    juvenis,

    i. e. Hannibal, Sil. 10, 355; 12, 200.

    Lewis & Short latin dictionary > Barcini

  • 13 Hasdrubal

    Hasdrŭbal ( Asdr-), ălis, m., a Punic name. The most celebrated are,
    1. 2. 3.
    The son-inlaw of Hamilcar Barcas, Nep. Hann. 3, 2; Liv. 21, 1 sq.—
    4.
    The son of Hamilcar Barcas, brother of Hannibal, defeated B. C. 207 at the Metaurus, Liv. 27, 18 sq.; 49 sq.; Nep. Hann. 3, 3; Cat. 1, 2; Hor. C. 4, 4, 38; 72; Ov. F. 6, 770.—
    5.
    Son of Gisco, third Carthaginian general in Hispania, Liv. 24, 41; 28, 1; 12 sq.—
    6.
    A general against Masinissa, Cic. N. D. 3, 38, 91; Liv. Epit. 51; Val. Max. 3, 2 ext. 8 al.—
    II.
    Deriv.: Hasdrŭbălĭānus, a, um, adj., belonging to one Hasdrubal:

    funus,

    Sid. Ep. 1, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > Hasdrubal

  • 14 Hasdrubalianus

    Hasdrŭbal ( Asdr-), ălis, m., a Punic name. The most celebrated are,
    1. 2. 3.
    The son-inlaw of Hamilcar Barcas, Nep. Hann. 3, 2; Liv. 21, 1 sq.—
    4.
    The son of Hamilcar Barcas, brother of Hannibal, defeated B. C. 207 at the Metaurus, Liv. 27, 18 sq.; 49 sq.; Nep. Hann. 3, 3; Cat. 1, 2; Hor. C. 4, 4, 38; 72; Ov. F. 6, 770.—
    5.
    Son of Gisco, third Carthaginian general in Hispania, Liv. 24, 41; 28, 1; 12 sq.—
    6.
    A general against Masinissa, Cic. N. D. 3, 38, 91; Liv. Epit. 51; Val. Max. 3, 2 ext. 8 al.—
    II.
    Deriv.: Hasdrŭbălĭānus, a, um, adj., belonging to one Hasdrubal:

    funus,

    Sid. Ep. 1, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > Hasdrubalianus

  • 15 Amilcar

    v. l. = Hamilcar

    Латинско-русский словарь > Amilcar

  • 16 Amilcar

    Amilcar, s. Hamilcar.

    lateinisch-deutsches > Amilcar

  • 17 deduco

    dē-dūco, dūxī, ductum, ere, I) von einem höhern Punkte nach einem niedern herabführen, leitend herab- od. hinabziehen, konstr. bei Ang. von wo hinab? m. de od. ab od. ex u. Abl. od. m. bl. Abl.; bei Ang. wohin? bis wohin? m. ad od. in m. Akk. od. m. bl. Acc. loc., 1) eig.: a) übh.: α) leb. Wesen: imbres nivesque deducunt Iovem, in Regen u. Schnee steigt Jupiter vom Himmel herab, Hor.: molliunt anfractibus modici s clivos, ut non iumenta solum, sed elephanti etiam deduci possent, Liv. – ded. alqm ad terram, Suet.: alqm contionari conantem de rostris, Caes.: per eos multitudinem aliam in subiectum viae campum, Liv.: alqm in quattuordecim, Sen., od. in quattuordecim sessum (um da seinen Sitz zu nehmen), Asin. Poll. in Cic. ep.: non iniquo nec perdifficili aditu super caput hostium eos ded., Liv. – v. lebl. Subjj., in praecipitia iste cursus deducit, Sen. – β) lebl. Objj.: tiaram, vom Haupte herabnehmen, Suet.: pectine crines, herabkämmen, Ov.: caesariem barbae dextrā, herabstreichen, Ov.: molli gestu brachia, herabführen, = bewegen, Prop.: ramos pondere suo (v. Obst), Ov. – vestem summa ab ora (Saum), herabstreifen, Ov.: ebenso suas a pectore vestes, Ov.: clam pedes de lecto, Plaut. – montes in planum, herabversetzen, Iustin. (bildl., ded. alqm in planum, widerlegen, Schol. Bob. ad Cic. Flacc. 2. no. 2): eluvie mons est deductus in aequor, Ov.: manum ded. ad imum ventrem, Quint.: sinum ad ima crura, Suet.: deduc orationem tuam de caelo ad haec citeriora (bildl.), Sen.: ebenso ded. philosophiam e fastigio in planum (bildl.), Sen.: tunicam summā orā ad mediam, herabstreifen, Ov.

    b) als milit. t. t., herab- od. hinabführen, sich herabziehen lassen, herab-, hinabsteigen lassen, aciem in planum, Sall.: Poenos in plana, Frontin.: Albanum exercitum in campos, Liv.: instructos ordines in locum aequum, Sall.: paulatim suos in aequum locum, Sall.: imprudentiā suorum deductus in inferiorem collem, Frontin.: copias ex locis superioribus in campum, Caes.: equitatum od. equites ad pedes, die Reiterei absitzen lassen, Liv.

    c) als naut. t. t., α) die Segel herabziehen, herablassen, entrollen, aufspannen, vela, Ov.: carbasa, Ov.: tota carbasa malo (am M.), Ov. – β) ( wie καθέλκειν) ein Schiff vom Lande ins Meer ziehen, vom Stapel laufen lassen, in See gehen ( stechen) lassen (Ggstz. subducere, griech. ἀνέλκειν; vgl. Fabri Liv. 21, 17, 3), navem, naves, Verg. u. Liv.: navigia, Sen.: quadriremes, Plin. ep.: classem, Liv.: puppim, Prop.: carinas, Ov. – naves litore (vom U.), Verg.: naves in aquam, Liv. Vgl. unten no. II, A, 1, f.

    d) als t. t. der Zaubersprache, durch Zaubersprüche herabziehen, lunam, Ov.: lunam e curru, Tibull.: lunam cursu, Ov.: Iovem caelo, Ov.: cantando rigidas montibus ornos, Verg.

    2) übtr., vermindernd herabführen, auf etw. zurückführen, licet enim contrahere universitatem generis humani eamque gradatim ad pauciores, postremo deducere ad singulos, Cic. de nat. deor. 2, 164.

    II) von einem Anfangspunkte nach einem Zielpunkt fortführen, ab-, weg-, hinführen, geleitend fortbringen, hinbringen, herbeibringen, A) im allg.: 1) eig.: a) übh.: α) leb. Wesen: pecora, Caes.: inde boves, Ov.: animalia quamlibet longo itinere deducta ad assuetas sibi sedes revertuntur, Quint.: ded. alqm a recta via (bildl.), Cornif. rhet.: alqm ex ea via (bildl.), Cic. fr.: suos ex agris, Caes.: dominam Ditis thalamo (aus dem G.), Verg.: ipsa vestigia quaerentem dominum eo (dahin) deductura erant, Liv.: Cicerones Rhodum, Cic.: alqm in aedem Proserpinae, Nep.: alqm in arcem, Liv.: alqm de suis convellere hortulis deducereque in Academiam perpauculis passibus (bildl.), Cic.: alqm in tutum (bildl.), Sen.: alqm in mare Helles, Ov.: ad eum agnum non casu sed duce deo deducitur, Cic.: ded. iuvenem ad altos currus, Ov.: silvestres capras manibus suis ad salutare auxilium herbae dictamni (bildl. v. der Natur), Val. Max. – β) lebl. Objj.: et si qua asportari possent, sibi quemque deducere (es mit sich nehmen), Tac. ann. 16, 11. – ded. atomos de via, Cic.: amnes deducunt undas in mare, Ov.: u. (im Bilde) ded. Aeolium carmen ad Italos modos, das äol. Lied zu ital. Weisen führen = die äol. u. sapphische Lyrik auf röm. Boden verpflanzen, Hor. carm. 3, 30, 13 sq.

    b) (als milit. t. t.) eine Mannschaft von irgendwo od. irgendwohin abführen, wegziehen (einziehen), abziehen (abmarschieren) lassen, ausrücken lassen, verlegen, exercitum, Caes. u. Liv.: consularem exercitum, Liv.: classem exercitumque, Liv.: praesidium, Liv.: praesidia, Caes. u. Liv. (vgl. Drak. Liv. 25, 25, 10) u. (Ggstz. imponere) Sall. fr.: custodias, Auct. b. Alex.: militari more vigilias, die Wachen auf ihre Posten abführen, aufziehen lassen, Sall. Iug. 44, 3. – ded. inde Romanum exercitum, Liv.: undique praesidia, Frontin.: exercitum a Sicilia, Iustin.: praesidia ab urbibus, Liv. u. Iustin.: quinque legiones ab opere, Caes.: praesidia de iis oppidis, quae etc., Cic.: nostros de vallo, Caes.: praesidia Macedonum ex iis urbibus, Liv.: exercitum ex his regionibus, Caes.: Apameā (von A.) praesidium, Cic.: Orico (von O.) legionem, Caes.: praesidia arce (von, aus der B.), Aur. Vict.: civitatibus omnibus (aus a. St.) omnia praesidia, Liv.: praesidia eo (dahin), Caes.: exercitum in aciem, Liv.: classem in proelium, Nep.: propere in cornua leves armaturas, Liv.: legiones duas in ulteriorem Galliam, Caes.: impedimenta in proximum collem, Caes.: legiones in hiberna, Caes.: novos milites in hiberna, Liv.: exercitum mature in hiberna Lunam et Pisas (nach L. u. P.), Liv.: exercitum in hiberna in Sequanos, Caes.: milites eductos hibernis ad Ciceronem, Caes. – m. Dat. (wozu?), tres in arcem oppidi cohortes praesidio, zur Besatzung in die B. legen, Caes. b. c. 3, 19, 5.

    c) begleitend, als Führer od. Begleiter mitnehmend zu jmd. od an einen Ort abführen, hinführen, fortbringen, hinbringen, herbringen, mitbringen, mitnehmen, geleiten, jmdm. zuführen, wo einführen, α) zur Besprechung, zur Audienz, cito hunc deduce ad militem, Ter.: deduci ad regem, Iustin.: deduci ad Eumenem, Nep.: deduci in conspectum Caesaris, Caes.: transfuga duci se ad consulem iubet deductusque traditurum urbem promittit, Liv. – β) aus der Provinz nach Rom (vollst. secum deducere, s. unten die Beisp.), Ennium poëtam, Cic.: Atticum, Nep.: non deduxi, inquit, Sextilium, Cic.: eos deduxi testes et eas litteras deportavi, ut etc., Cic.: hominem secum ded., Cic. – alqm ded. ex ultimis gentibus, Cic.: alqm Romam, Eutr.: alqm secum Romam, Liv.: primus ego in patriam mecum, modo vita supersit, Aonio rediens deducam vertice Musas (poet. für »die griechischen Dichter auf heimatlichen [römischen] Boden verpflanzen«), Verg. georg. 3, 10 sq. – γ) als Gast in ein Haus usw., hospites domum, Cornif. rhet.: alqm in hospitale cubiculum, Liv.: alqm ad Ianitorem quendam hospitem, Cic. – δ) einen jungen Mann zu einem Staatsmanne zur weitern Ausbildung, alqm ad alqm, Cic. de amic. 1. Cic. Cael. 9. Tac. dial. 34. Quint. 12, 11, 6. – od. in eine Schule, ephebum in gymnasium (v. Mentor), Petron. 85, 3. – ε) beschützend od. bewachend fortführen, abführen, fortbringen, igitur inditus lecticae et a tribuno praetoriae cohortis deductus est, vario rumore, custos saluti an mortis exactor sequeretur, Tac. ann. 3, 14: a quo cum quaesisset, quo (wohin) deduci vellet, et ille Athenas dixisset, praesidium dedit, ut tuto perveniret, Nep.: Pydnam eum deduci iussit et quod satis esset praesidii dedit, Nep. – als Gefangenen, ex consilii sententia in custodiam coniectus Athenas deductus est, Nep.: ded. Lentulum in carcerem, Sall.: Iugurtham ad Marium, Sall.: alqm vinctum ad Caesarem, Hirt. b. G.: alqm comprehendere et custodibus publice datis deducere ad Hannibalem, Liv. – auf den Kampfplatz, alqm e spectaculis detrahere et in arenam deducere, Suet. Cal. 35, 2. – ζ) jmd. ehrenhalber geleiten, jmdm. das Ehrengeleit geben, αα) jmd., bes. einen Staatsmann vom Hause nach dem Forum od. zur Kurie (Ggstz. reducere) od. umgekehrt von da nach Hause, magnam affert opinionem, magnam dignitatem cotidiana in deducendo frequentia, Cic.: haec ipsa sunt honorabilia assurgi, deduci, reduci, Cic.: ne deducendi sui causā populum de foro abduceret, Liv.: plebes consules ambo sacrā viā deductos cum magno tumultu invadit, Sall. fr.: cum magna multitudo optimorum virorum me de domo deduceret, Cic. – alqm ad forum, Cic., in forum, Quint.: alqm ex patribus conscriptis aut propinquum aut paternum amicum ad curiam, Val. Max.: frequentes eum domum deduxerunt, Liv.: absol., deducam, ich will ihn nach Hause (bis an sein Haus) geleiten, Hor. sat. 1, 9, 59. – ββ) einen jungen Römer vom Hause nach dem Forum, um sein Tirocinium abzulegen (v. Vater u. v. Verwandten), filios suo quemque tirocinio in forum, Suet.: filium Drusum in forum, Suet.: deductus in forum tiro, Suet.: pueros puberes non in forum, sed in agrum deduci praecepit, Iustin. – γγ) eine Braut aus dem Elternhause in das Haus der Bräutigams geleiten, v. Vater u. v. den Verwandten = dem Bräutigam zuführen, velut auspicibus nobilissimis populis deductas esse, Liv.: eorum habentur liberi, quo (wohin = zu denen) primum virgo quaeque deducta est, Caes.: ded. virginem in domum alcis, Tac., od. ad alqm, Liv.: virginem iuveni marito, Tibull.: illa mihi dextrā deducta paternā, Catull.: quae mihi deductae fax omen praetulit, Prop.: rapi solet fax, quā praelucente nova nupta deducta est, ab utrisque † amicis, Fest. p. 289 (a), 7 sq. – v. Bräutigam selbst = eine Gattin heimführen, uxorem domum, Ter.: illam domum in cubiculum, Ter. Vgl. übh. Gronov Plaut. Cas. 2, 8, 36. die Auslgg. zu Ter. Hec. 1, 2, 60; zu Caes. b. G. 5, 14, 5; zu Liv. 10, 23, 5. – euphemist. = jmdm. eine Konkubine zuführen, sine prius deduci, Plaut.: so Tertia deducta est, Suet. Caes. 50, 2 (im Doppelsinn mit no. II, B, a, β): ded. ad Docimum Tertiam Isidori mimi filiam, Cic.: Liviam ad se deduci imperavit, Suet. – δδ) eine in die Provinz abgehende Magistratsperson geleiten, ut provincias cum imperio petituri hinc deducerentur, Suet. Aug. 29, 2. – einen Triumphierenden zu den Tempeln, unde populo consalutato circum templa deductus est, Suet. Tib. 17, 2. – einen vertriebenen Herrscher wieder in sein Reich einführen, alqm in regnum, Tac.: hunc in possessionem Armeniae, Tac. – εε) jmd. an einen Ehrenplatz führen, m. 2. Supin., Herennium Gallum histrionem summo ludorum die in XIIII sessum deduxit, wies er einen Platz auf einer der vierzehn Ritterbänke (in der Ritterloge) an, Asin. Poll. in Cic. ep. 10, 32, 2. – ζζ) jmd. in ein Heiligtum einführen, decimo die cenatum, deinde pure lautum in sacrarium deducturam, Liv. 39, 9, 4. – ηη) jmd. zu Grabe geleiten, jmdm. das Grabgeleite geben, alqm, Augustin. serm. 17, 7 (zweimal). – η) etw. od. jmd. in einem Festzuge aufführen od. wohin abführen, tensas, Suet.: mulierem (eine Gefangene) triumpho, Hor.: elephantos Romam ingenti pompā, Eutr.: corpus Alexandri in Hammonis templum, Iustin.

    d) (als publiz. t. t.) Kolonisten, eine Kolonie irgendwohin abführen, übersiedeln, verpflanzen, Kolonisten irgendwo ansiedeln, ansässig machen, eine Kolonie irgendwo anlegen, colonos, Vell.: coloniam, colonias, Cic. u.a.: ut hic conditor urbium earum, non illi qui initio deduxerant (die ursprünglichen Kolonieführer), videretur, Nep. Timol. 3, 2; vgl. Cic. agr. 2, 92: im Passiv, deductis olim (für die vor Zeiten angesiedelten) et nobiscum per conubium sociatis haec patria est, Tac. hist. 4, 65. – m. Advv. (wohin? wo?) u. m. in u. Akk. (s. Drak. Liv. 10, 13, 1 u. 39, 44, 10) u. mit bl. Acc. loc., huc Ideduco deducocolonorum ex lege Rulli, Cic.: emere agros a privatis, quo (wohin) plebs publice deducatur, Cic.: ded. eo (dahin) coloniam novam, Cic.: illo (dorthin) coloniam, Cic.: deducentur, inquit, coloniae. Quo? quorum hominum? in quae loca? Cic.: tu non definias, quo colonias, in quae loca, quo numero colonorum deduci velis? Cic.: ded. colonos lege Iuliā Capuam, Caes.: coloniam Casilinum, quo Caesar ante deduxerat, Cic.: colonos in omnes colonias totius Italiae, Cic.: colonias in eos agros, quos emerint, Cic.: coloniam in Asiam, Cic.: in eum locum coloniam, Cic.: negavi in eam coloniam, quae esset auspicato deducta, dum esset incolumis, coloniam no vam iure deduci, Cic.: ded. Carseolos coloniam in agrum Aequiculorum, Liv.: specie deductarum per (über) orbem terrae legionum, Tac. ann. 11, 24. – mit in u. Abl. (s. Drak. Liv. 10, 13, 1), Ostiam coloniam in ostio Tiberis deduxit, Aur. Vict.: in colonia Capua deducti lege Iuliā coloni, Suet. – im Passiv m. Prädik.-Nom. (als wer? vgl. Drak. Liv. 39, 44, 10), coloniae deductae Ariminum in Piceno, Beneventum in Samnio, Liv. epit.: eodem anno Cales deducta colonia (als K.), Vell.: post triennium Tarracina deducta colonia (als K.) ac deinde interiecto triennio Suessa Aurunca et Saticula, Vell.: Aquileia colonia Latina (als lat. K.) eo anno in agrum Gallorum est deducta, Liv.

    e) als gerichtl. t. t., vor einem Gericht als Zeugen usw. hinbringen, beiziehen, alqm (als Zeugen) ad hoc iudicium, Cic. Flacc. 9. – übtr., lis ad forum deducta est, der Streit wurde vor Gericht gebracht, es kam zum Prozeß, Phaedr. 3, 13, 3.

    f) als milit. t. t.: α) ein Schiff aus den Werften ziehen, navem ex navalibus, Caes. b. c. 2, 3, 2. – u. übh. in See stechen lassen, classem in altum properiter, Pacuv. tr. 322. – feindl. = aus den Werften fortführen, unam (navem) ex navalibus eorum, Caes. b. c. 2, 3, 2: ebenso naves a Meloduno, Caes. b. G. 7, 60, 1 (vgl. 7, 58. § 2 u. 4). – β) ( wie κατάγειν) ein Schiff in den Hafen führen, einlaufen lassen, persuade gubernatori, ut in aliquem portum navem deducat, Petron. 101, 8. – feindlich = ein Schiff wohin schleppen, onerarias naves, quas ubique possunt, deprehendunt et in portum deducunt, Caes. b. c. 1, 36, 2. Vgl. oben no. I, 1, c, β.

    g) als t. t. der Wasserbaukunst, Wasser von irgendwo ableiten, irgendwo hinleiten, rivos (auf die Äcker), Verg.: aquam in vias, Cato: Padum in flumina et fossas, Plin.: aquam Albanam ad utilitatem agri suburbani, Cic.

    h) jmd. aus einer Besitzung gewaltsam hinwegführen, ex ea possessione Antiochum, Liv. 34, 58, 6: Arsinoën ex regno, Auct. b. Alex. 33, 3. – bes. als jurist. t. t., jmd. aus einer streitigen Besitzung in Gegenwart von Zeugen scheinbar gewaltsam hinwegführen (moribus deducere, im Ggstz. zu vi armatā deducere), um ihm das Recht der Vindikationsklage zu verschaffen (eine der Klage vorausgehende symbolische Handlung), alqm de fundo (mit u. ohne moribus), Cic. Caecin. 20; de lege agr. 2, 68; pro Tullio 20 (dazu Beier exc. III p. 250 sqq.).

    i) unversehens jmd. an einen Ort hinführen, wohin locken, pedester exercitus, quod in ea loca erat deductus, ut in vito Eumene elabi non posset, pacem ab eo petiit, Nep.: ab alqo consilio od. ex industria in iniqua loca deducti, Frontin.: sequentem Lucullum in insidias deduxerunt, Frontin.: Hamilcar in insidias deductus occiditur, Iustin.

    k) ein phys. Übel vom Körper wegziehen, entfernen, brassica de capite et de oculis omnia deducet et sanum faciet, Cato r. r. 157, 6: non aeris acervus et auri aegroto domini deduxit corpore febres, non animo curas, Hor. ep. 1, 2, 47 sqq.: quoniam haec deducuntur, weil man Derartiges (derartige Fehler) vom Körper zu entfernen sucht, Cic. de fin. 5, 47.

    2) übtr.: a) übh.: α) leb. Wesen = jmd. von wo abführen, abziehen, abbringen, abwendig machen, impellere voluntates quo velit, unde autem velit deducere, Cic.: ded. alqm a pristino victu, Nep.: alqm ab humanitate (menschlichen Würde), a pietate, a religione, Cic.: quod instituit referre de religione et saepe iam rettulit, ab eo deduci non potest, Cic.: magnā pecuniā a vera accusatione esse deductum, Cic.: ded. eloquentiā perterritos a timore, Cic.: alqm a tristitia acute et hilare dicto, Cic.: alqm de fide (v. Reichtum), Cic.: alqm de illa animi pravitate, Q. Cic.: alqm de hac animi lenitate, Cic.: alqm de sententia, Cic. u. Liv.: alqm prope de vitae suae statu dolore ac lacrimis suis, Cic.: ded. alqm vero (von der Wahrheit), Lucr. 1, 370. – u. jmd. wohin ohne sein Zutun bringen, versetzen, si eo (dahin) me deduxit error, Ps. Quint. decl.: cuius errore eo (dahin) deducta esset multitudo, ut omnes de salute pertimescerent, Nep.: eo deductus periculi, ut etc., so gefährdet, daß usw., Amm.: si in eum casum deducerentur, wenn es mit ihnen so weit käme, Caes.: ded. alqm in periculum, Caes.: quam in fortunam quamque in amplitudinem deduxisset (Aeduos), Caes.: deduci (geraten) in egestatem, Sen.: deduci in fraudem, ins Netz gelockt werden, Planc. in Cic. ep.: ded. alqm ad fletum misericordiamque, Cic.: deduci ad iniquam pugnandi condicionem, Caes. – β) lebl. Objj., von etw. abbringen, zu etw. hinführen, hinbringen, antiquissimum sollemne ab nobilissimis antistitibus eius sacri ad servorum ministerium deduxisti, hast das älteste Opfer von den vornehmsten Priestern dieses Gottesdienstes weggenommen und zu einer Verrichtung der Sklaven erniedrigt, Liv. 9, 34, 18. – audi, quo rem deducam, wohin ich am Ende kommen, wo ich hinaus will (in der Darstellung), Hor. sat. 1, 1, 15. – ded. rem huc, ut etc., es dahin zu bringen suchen, daß usw., Cic.: u. so rem in eum locum, ut etc., Caes.: ergo huc universa causa deducitur, utrum... an etc., Cic.: ded. rem ad arma, Caes.: rem ad otium, Caes.: rem in summum periculum, Caes.: rem in controversiam, Caes.

    b) jmd. von seiner Partei abwendig machen, verleiten, verführen, a quibus deductum ac depravatum Pompeium queritur, Caes. b. c. 1, 7, 1: adulescentes et oratione magistratus et praemio deducti, Caes. b. G. 7, 37, 6.

    c) jmd. zu etw. bringen = bestimmen, gewinnen, im üblen Sinne = verleiten, α) übh.: alqm ad eam sententiam, Caes.: Pompeium ad turpissima foedera, Vell.: quae tandem est ea disciplina, ad quam me deducas, si ab hac abstraxeris? Cic. – mit folg. Infin., inde deducimur etiam imaginem mortis iam tunc eum (somnum) recensere, Tert. de anim. 43. – bei vorhergeh. Negation m. folg. quominus u. Konj., neque legis improbissimae poenā deductus est, quominus hospitii et amicitiae ius officiumque praestaret, Cic. ep. 14, 4, 2. – β) jmd. zu einer polit. Sache od. Partei bringen, für sie gewinnen, in sie verflechten, Philippum et Macedonas in societatem belli, Liv.: Macedonas in bellum civile, Iustin.: quasdam civitates dissentientes in causam, Liv.: petebant, ne se temere in causam deduceret, Liv.

    d) den Ursprung von etw. ableiten, herleiten, mos unde deductus, Hor.: originem ab ea (femina), Plin.: genus ab Anchise ac Venere, Vell.: genus ab Achille, Curt. – u. den Namen von etw. entlehnen, entnehmen,nomen ab Anco, Ov. fast. 6, 803: u. so nomen ab alqa re u. ab alqo, Lact. 4, 28, 12. Tert. adv. Marc. 4, 14; apol. 3: nomen ex ea significatione, Tert. de virg. vel. 5.

    B) prägn.: a) vermindernd abziehen, α) als t. t. der Athletik = dem Kämpfer die Speise entziehen, damit er schmächtiger werde, cibum, Ter. eun. 315. – β) als t. t. der Geschäftsspr. = von einer Summe abziehen (Ggstz. addere), addendo deducendoque videre, quae reliqua summa fiat, Cic.: ded. centum nummos, Cic.: Tertia (ein Drittel) deducta est, Suet. Caes. 50, 2 (im Doppelsinn auch = »die Tertia ist zugeführt worden«, s. oben no. II, A, 1, c, ζ, γγ): id viri boni arbitratu (nach der Taxierung) deducetur, Cato. – m. in u. Akk., in singulas deportationes (auf od. für jede entwendete Tracht) SS. N. II (= 2 Sesterze) deducentur, Cato. – mit de u. Abl., de capite deducite quod usuris pernumeratum est, Liv. – m. Dat. (welcher Summe?), deducto summae aeris alieni, si quid usurae nomine numeratum aut perscriptum fuisset, Suet. – mit Dat. (für wen?), de his divitiis sibi drachumam ded., Enn. scen. 323. – absol. prägn. = jmdm. einen Abzug machen, arbitratu deducetur, Cato r. r. 144, 2 zw. – Partiz. subst., dēducta, ae, f. (verst. pecunia od. pars), der Abzug, den der Legatar an dem ihm ausgesetzten Legate machen durfte, um dadurch der lästigen Verpflichtung der auf dem Vermögen des Testators haftenden sacra zu entgehen, si in testamento deducta scripta non sit, Cic. de legg. 2, 50.

    b) fortführend, fortziehend bilden, α) einen Bau fortführen, latum sulcum, Iuven, 1, 157: fossam superiori parte post castra, Frontin. 1, 5, 4: vallum per triginta duo milia passuum a mari ad mare, Eutr. 8, 19. – β) schreibend, zeichnend ziehen, entwerfen, litteram mero, Ov. her. 16 (17), 88: tamquam linea uno calamo deducta, Cassiod. de instit. div. lit. 1. p. 510 (a) ed. Garet. – im Bilde, ded. formam bonorum virorum et lineamenta, Sen. ep. 95, 72. – γ) spinnend, webend fortführen, fortspinnen, abspinnen, fortweben, abweben, harum (Parcarum) una loquitur, altera scribit, tertia deducit, Serv. Verg. Aen. 1, 22. – m. Abl. womit? dexterā leviter ded. fila, Catull.: levi pollice filum, Ov.: staminis pollice fila, Hieron.: tereti filo et aequali stamina (v. der Spinne), Plin.: habiles gladios filo gracilento, poet. = schmieden, Enn. ann. 253. – m. Abl. wovon? plenā stamina longa colo, Tibull. – m. in u. Akk., argumentum in tela, einweben, Ov. met. 6, 90. – übtr., ein Schriftwerk fein ausspinnen (= kunstvoll ausarbeiten), deducta atque circumlata oratio, eine entwickelte u. kunstvoll abgerundete (Ggstz. oratio simplex atque illaborata), Quint.: carmina proveniunt animo deducta sereno, Ov.: tenui deducta poëmata filo, Hor.: subtilis deductā oratione Menelaus, Auson.: ded. commentarios, Quint.: mille die versus, Hor.: triduo non ultra tres versus maximo impenso labore deducere posse, Val. Max. – m. Dat. wem? tibi saepe novo deduxi carmina versu, Prop. – m. in u. Akk., carmen Iliacum in actus, Hor. de art. poët. 129. – m. ab u. Abl. u. ad od. in u. Akk. der Zeit, von einer Zeit bis zu einer Zeit fortführen, prima ab origine mundi ad mea perpetuum deducite tempora carmen, Ov. met. 1, 3 sq.: pauca, quibus surgens ab origine mundi, in tua deduxi tempora, Caesar, opus, Ov. trist. 2. 559 sq. – u. fortspinnend ab schwächen, übtr., vocem, Pompon. com. 57 u. 60: Ὀδυσσεύς ad Ulixem deductus est, Quint. 1, 4, 16; vgl. PAdi. deductus no. II. – / Imperat. deduc, Cic. de rep. 1, 34. Stat. Theb. 12, 266. Augustin. serm. 109, 4: arch. deduce, Plaut. truc. 479. Ter. eun. 538.

    lateinisch-deutsches > deduco

  • 18 postquam

    post-quam, Coni. (getrennt s. post), I) nachdem, seitdem, als, da, a) mit folg. Indikativ, α) gew. m. Indikativ des aorist. Perf.: eo postquam Caesar pervenit, obsides, arma poposcit, Caes.: Hamilcar postquam mare transiit in Hispaniamque venit, magnas res secundā gessit fortunā, Nep. – m. nochmals folg. post, postquam comedit rem, post rationem putat, Plaut. trin. 417. – β) m. folg. Indikat. des Plusquamperf.: Iugurtha postquam oppidum Capsam amiserat, Sall.: undecimo die, postquam a te discesseram, hoc litterarum exaravi, Cic. – γ) m. folg. Indikat. Präs., wenn der Hauptsatz ein eigentliches Präsens enthält (vgl. Brix Plaut. capt. prol. 22), postquam belligerant Aetoli cum Aleis, capitur alter filius, Plaut.: postquam video me sic ludificarier, pergo ad alios, Plaut.: postquam fusas copias seque cum paucis relictum videt Catilina, in confertissimos hostes incurrit ibique pugnans confoditur, Sall.: Hostilia curia minor mihi esse videtur, postquam est maior, Cic.: postquam nec ab Romanis vobis ulla est spes, nec vestra vos iam aut arma aut moenia satis defendunt, Liv. – δ) m. folg. Indikat. des Imperf. zur Angabe der Fortdauer od. Wiederholung der Handlung, tu postquam qui tibi erant amici non poterant vincere, ut amici tibi essent qui vincebant, effecisti, Cic. Vgl. Fabri Liv. 21, 12, 4. Otto Tac. ann. 1, 4. p 58 (eine reiche Beispielsammlung). – bisw. nach postquam das Perf. u. Imperf. unmittelbar nebeneinander, s. Sall. Cat. 12, 1. Caes. b. c. 3, 60, 5. – ε) m. folg. Fut. exakt., postquam tepuerit, refundes admisto sale, Pallad. 12, 22, 4. – b) m. folg. Konjunktiv: α) m. folg. Konj. Plusquamperf.: postquam filium in cornu scribae humiliorem fortunā suā locum obtinentem conspexisset, Val. Max. 5, 7. ext. 2. – β) m. folg. Konj. Präs. od. Perf. in indirekter Rede, postquam multo maiorem partem itineris emensam cernant, Liv. 21, 30, 5: regem, postquam adventare se senserit, delituisse inter angustias saltus, Curt. 3, 8 (19), 10. – c) m. folg. Infin. histor. des Imperf., postquam exui aequalitas etc., Tac. ann. 3, 26. – II) m. kausalem Nbbgr., da = weil, p. inanis sum, Plaut. Bacch. 531: p. poëta sensit, Ter. adelph. prol. 1. – / Archaist. Nbf. posquam, s. Ritschl opusc. 2, 448 sqq.

    lateinisch-deutsches > postquam

  • 19 andere

    andere, der, die, das, alter (der andere = einer von zweien, Ggstz. ambo, uterque, z. B. qui nihil alterius causā facit: u. Hamilcar, Mars alter: u. altera Carthago Capua: u. tua altera patria). – alius (ein anderer od. der andere, aber ein von den genannten verschiedener, dah. auch besserer oder schlechterer, Ggstz. idem, z. B. alia mihi mens [Meinung] est: u. alius erat vir: u. plane alius factus est). – ceterus. reliquus (derübrige, s. übrig). – secundus (der zweite in der Reihe). – posterus. sequens. proximus (der nächstfolgende, zur Angabe der Folge in einem bestimmten Falle, s. »folgend« das Nähere). – diversus (ganz abweichend). – alienus (einem andern gehörig, an einem andern, anderer, fremd, z. B. alienas virtutes amare). andere, alii (ἂλλοι) ua. mehr, aliique plures. – die anderen, alii. ceteri. reliqui (οἱ ἂλλοι; vgl. »übrig«. – einer... andere, der eine... der andere, s. ein no. II. – irgend ein anderer, alius quis; alius aliquis.jeder (jede, jedes) andere, s. jeder. – alles andere, alia omnia; aliae res omnes; auch quidvis (jedes, was du willst, z. B. alles andere eher ertragen wollen, als etc., quidvis potius perpessurum esse, quam etc.). und andere (anderes) dergleichen, s. dergleichen. – ein od. etwas anderes ist es... ain od. etwas anderes, aliud est... aliud (z. B. aliud est male dicere, aliud accusare). – eins ins andere (d. i. ohne Ordnung), confuse; perturbate: eins ins andere rechnen, peraeque ducere (dah. eins ins andere gerechnet, ut peraeque ducamus, ducant). – zum andern (Mal), iterum: zum andern und dritten (Mal), iterum atque tertium: ein andermal = zu einer andern Zeit, alias. alio tempore; od. = an einer andern Stelle, alio loco (übrig. s. »andermal«): [97] zu keiner a. Zeit, non alias; an einem a. Orte, alibi: nach einem a. Orte hin, alio: in einem a. Falle, bei a. Veranlassung, alias: auf a. Weise, in a. Beziehung, unter a. Umständen, Verhältnissen, aliter (auch in Konditionalsätzen = im andern, d. i. entgegengesetzten Fall); quod nisi ita est od. fit. quod nisi ita esset (wenn dies nicht so ist od. geschieht, wenn dies nicht so wäre = im andern, d. i. entgegengesetzten Fall, in Konditionalsätzen): auf der a. Seite (= dagegen), rursus (hinwiederum); e contrario (im Gegenteil). – anderer Art, alīus generis (Ggstz. generis eiusdem, z. B. bestiae). – mit a. Worten, commutatis verbis (z. B. sprechen, dicere). – das andere (d. i. weibliche) Geschlecht, mulieres: einen a. Plan fassen, consilium mutare: a. Schuhe u. Kleider anziehen, calceos et vestimenta mutare: ein a. Pferd besteigen, equum mutare.

    deutsch-lateinisches > andere

  • 20 Amilcar

    Amilcar, s. Hamilcar.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Amilcar

См. также в других словарях:

  • Hamilcar — (Punic Phoenician ḥmlqrt , Canaanite Hebrew אחי מלקרת, meaning brother of Melqart , a Tyrian god) was a common name in the Punic culture. There are several different transcriptions into Greek and Roman scripts. The ruling families of ancient… …   Wikipedia

  • Hamilcar — HAMILCAR, is, Gr. Ἁμίλκαρ, ρος, ein Feldherr der Karthaginenser, welchen sie in die Reihe ihrer Götter versetzet haben. Er verschwand, als er vom Gelon überwunden worden, und konnte weder lebendig nochtodt gefunden werden, ob ihn solcher gleich… …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • Hamilcar — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom.  Pour l’article homophone, voir Amilcar. Hamilcar (ḥmlqrt) était un nom populaire dans la culture punique. Il dérive du nom du dieu Melqart. Des… …   Wikipédia en Français

  • HAMILCAR — I. HAMILCAR binominis fuit. Aemil. Probus. sive C. Nep. in eius vita, quae sic incipit: Hamilcar, Hannibalis fil. cognomento Barca. Polyb. l. 1. Οἱ δὲ Καρχηδόνιοι κατα ταῦτα ςτρατηγὸν καταςτήσαντες αὐ τᾶν Α῾μίλκαν τὸν Βάρκαν ἐπικαλούμενον. Diod.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Hamilcar — Provenance. Prénom d origine phénicienne. Signifie: grâce au dieu Melkart Fête indéterminée. Histoire. Chef militaire carthaginois ( 290 Av. J.C) Hamilcar Barca vécut dans la haine de Rome. Nommé commandant en chef en Sicile, il opposa une vive… …   Dictionnaire des prénoms français, arabes et bretons

  • Hamilcar Barca — or Barcas (ca. 275 ndash; 228 BC) was a Carthaginian general and statesman, leader of the Barcid family, and father of Hannibal, Hasdrubal and Mago. He was also father in law to Hasdrubal the Fair.The name Hamilcar (Punic Phoenician ḥmlqrt ,… …   Wikipedia

  • HAMILCAR BARCA — (HAMILCAR BARCA 290 env. HAMILCAR BARCA 229) Appartenant vraisemblablement à la haute aristocratie carthaginoise, Hamilcar Barca est envoyé, en HAMILCAR BARCA 247, au cours de la première guerre punique, en Sicile par les adversaires de la guerre …   Encyclopédie Universelle

  • Hamilcar, Fils De Giscon — Hamilcar (fils de Giscon) Hamilcar, mort en 309, est un commandant en chef de l armée carthaginoise. Il est le fils de Giscon et le cousin de Bomilcar. Envoyé en Sicile en 315 après la mort du général Hamilcar, compère d Agathocle de Syracuse et… …   Wikipédia en Français

  • Hamilcar, fils de Giscon — Hamilcar (fils de Giscon) Hamilcar, mort en 309, est un commandant en chef de l armée carthaginoise. Il est le fils de Giscon et le cousin de Bomilcar. Envoyé en Sicile en 315 après la mort du général Hamilcar, compère d Agathocle de Syracuse et… …   Wikipédia en Français

  • Hamilcar, fils de giscon — Hamilcar (fils de Giscon) Hamilcar, mort en 309, est un commandant en chef de l armée carthaginoise. Il est le fils de Giscon et le cousin de Bomilcar. Envoyé en Sicile en 315 après la mort du général Hamilcar, compère d Agathocle de Syracuse et… …   Wikipédia en Français

  • Hamilcar De Giscon — Hamilcar de Giscon, né vers 524 et décédé vers 469, est un général et homme politique carthaginois. Il est le fondateur de la famille des Gisconides. Fils d un aristocrate carthaginois, il passe son enfance dans le domaine familial à Giscon, d où …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»