-
1 semicorus
sēmi-cōrus, ī, m. (corus, ein hebr. Maß = 30 modii, Eccl.), ein halber Kor (ein hebr. Maß) = 15 modii, Ambros. epist. 44. § 7 u. 8.
-
2 semigomor
sēmi-gomor, n. indecl. (gomor, ein hebr. Maß, = 15 modii, Eccl.) ein halbes Gomor (ein hebr. Maß) = 71/2 modii, Ambros. epist. 9, 76.
-
3 semicorus
sēmi-cōrus, ī, m. (corus, ein hebr. Maß = 30 modii, Eccl.), ein halber Kor (ein hebr. Maß) = 15 modii, Ambros. epist. 44. § 7 u. 8.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > semicorus
-
4 semigomor
sēmi-gomor, n. indecl. (gomor, ein hebr. Maß, = 15 modii, Eccl.) ein halbes Gomor (ein hebr. Maß) = 71/2 modii, Ambros. epist. 9, 76.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > semigomor
-
5 Abraham
Abraham, ae, m. u. Abraham indecl. u. Abrahamus, ī, m. u. Abram, ae, m. u. Abram indecl. (hebr. םהרבא), Abraham, Eccl. u. Spät. übh. (über die indekl. Form Abraham s. Charis. 94, 14 u. über die Form Abrahamus s. Prisc. 3, 11. Vgl. Georges, Lexik. d. lat. Wortf. S. 4). – Dav. Abrahamidēs, ae, m., ein Nachkomme des Abraham, ein Abrahamide, Eccl. – u. Abrameus, a, um, abrahamisch, des Abraham, Eccl.
-
6 accensibilis
accēnsibilis, e (accendo) = καύσιμος, entflammend, lodernd, ignis, Vulg. Hebr. 12, 18.
-
7 administratorius
administrātōrius, a, um (administro), dienstbar, Vulg. Hebr. 1, 14 u.a.
-
8 aggeniculatio
aggeniculātio (adgeniculātio), ōnis, f. (aggeniculor), die Kniebeugung (vor jmd.), Aquila bei Hier. quaest. hebr. in genes. 41, 43.
-
9 aliquantulus
aliquantulus, a, um (Demin. v. aliquantus), ziemlich klein od. gering, numerus, Auct. b. Afr. 21. § 1 zw. (Nipp. aliquantus). – dah. a) subst. aliquantulum, ī, n., ein klein wenig, ein bißchen, modicum aliqu., Vulg. Hebr. 10, 37: al. afferre, Ter. Phorm. 655: m. Genet., panis al., Aur. Vict. epit. 15, 5: frugis al. nostrae, Auson. ep. 22 praef.: al. temporis, Vulg. gen. 40, 4 u.a. – b) adv.: α) aliquantulum, ein klein wenig, ein bißchen, pansa al., Plaut. merc. 640: al. tibi parce, Ter. heaut. 163: beim Compar., stadia esse al. breviora, Gell. 1, 1, 2. – β) aliquantulo, um ein klein wenig, beim Compar., aliquantulo tristior, Vopisc. Aurel. 34, 4. – / In allen übrigen hier nicht aufgeführten Stellen ist aliquantum hergestellt; vgl. (für Cicero) Müller Cic. Lael. 40. p. 287.
-
10 antiquo
antīquo, āvī, ātum, āre (antiquus), I) es bei dem Alten lassen, dah. als publiz. t.t. = einen Gesetzesvorschlag verwerfen, nicht annehmen, rogationem, legem, Cic. u. Liv.: plebei scitum primus antiquo abrogoque, Liv. – II) verjähren lassen, dah. antiquari = verjähren, quod autem antiquatur et senescit, Vulg. ad Hebr. 8, 13.
-
11 archimagirus
archimagīrus, ī, m. (ἀρξιμάγειρος), der Oberkoch, Küchenmeister, Iuven. 9, 109. Sidon. ep. 2, 9. Corp. inscr. Lat. 6, 8750. Hier. quaest. Hebr. in gen. 37, 36.
-
12 arra
arra (arrha), ae, f., u. arrabo (arrhabo), ōnis, m. (ἀῤῥαβών, vom hebr. ןוברע, Unterpfand, aus ברע, bürgen), I) das bei einem Vertrage gegebene Unterpfand, Angeld, das Kaufgeld, der Kaufschilling, arrabonem dare, Plaut.: arraboni dare has quadraginta minas, Plaut.: pro arrabone dari, Vulg.: arrabonem hoc ferre pro mina, Plaut.: puellam arraboni relinquere pro argento, Ter.: fenus copiosum sub arrabone auri argentique crebriter exercens, auf Gold u. Silber als Pfand gegen reichlichen Zins häufig Gelder leihend, Apul. – quod arrae nomine pro emptione datur, Gaius dig.: anulum arrae nomine accipere, Ulp. dig. – Insbes., Plur. arrae = der Mahlschatz (bei Verlobungen), Paul. dig. 23, 2, 38. Cod. Iust. 5, 1, 5; vollst. arrae sponsaliciae, Cod. Iust. 5, 1, 5; 5, 2, 1. Gregor. ep. 1, 71 – II) übtr.: arra mortis, Plin. 29, 21 – potestatis et virtutis suae arrabo, Tert. adv. Hermog. 34: arrabo spiritus, Itala 2. Corinth. 5, 5: hunc arrabonem amoris primum a me accipe, Plaut. mil. 957. – / Scherzhaft abgek. rabo, Plaut. truc. 688 u. 689.
-
13 aspersio
aspersio, ōnis, f. (aspergo), a) das Hinzuspritzen, Anspritzen, aquae, Cic. de legg. 2, 24. Macr. sat. 3, 1. § 6: aqua aspersionis, Sprengwasser, Vulg. num. 19, 9: asp. sanguinis, Vulg. Hebr. 12, 24 u. 1. Petr. 1, 2: sanguinis sui, Isid. 12, 27, 6. – b) das Hinstreuen, Aufstreuen, cyminati salis, Pallad. 12, 22, 5: pulveris, Vulg. 3. regg. 20, 38. – das Auftragen der Farben, Cic. de div. 1, 23. – übtr., ita enim solent res gestae aspersione mendaciorum in fabulas verti, Augustin. de civ. dei 7, 35. – c) = res aspersa, σύμπασμα, Cael. Aur. chron. 3, 5, 73.
-
14 atramentarium
ātrāmentārium, ī, n. (atramentum), das Tintenfaß, Vulg. Ezech. 9, 2 u. 3 11 (als Übersetzung des hebr. תסק). Vgl. Caper (VII) 108, 3 u. Gloss. ›atramentarium, μελανδόχιον‹.
-
15 Baal
-
16 Beelzebub
Beel-zebūb, indecl., od. Beel-zebūl, ūlis, m. (Βεελζεβούβ od. Βεελζεβούλ, hebr. בובז לעב od. לובז לעב), der Beelzebub, Oberhaupt der bösen Geister, Eccl.
-
17 Belus
Bēlus, ī, m. (Βηλος, hebr. לב), I) männl. Name: A) ein asiatischer König aus der Urzeit, Erbauer von Babylon u. Gründer des assyrischen Reichs, als Gottheit Baal (Baal) verehrt, Amm. 23, 6, 23. Min. Fel. 6, 1. Sulp. Sev. chron. 2 8, 3. Serv. Verg. Aen. 1, 642: priscus, Ov. met. 4, 213. – Der griech. Sage nach Sohn des Poseidon (Neptun), Vater des Danaus, Agyptus u. Cepheus, Großvater der Amymone (der Großmutter des Palamedes), Verg. Aen. 1, 729 u. 730 u. Serv. Verg. Aen. 2, 81 u. 82. – mit Jupiter identifiziert, Belus Iuppiter, Solin. 56, 3: u. mit dem griech. Herkules (aber fälschlich nach Indien versetzt), Cic. de nat. deor. 3, 42. – B) der jüngere Belus, Vater der Dido, Eroberer von Cyprus, das er dann dem Teucer überließ, Verg. Aen. 1, 621; vgl. Serv. Verg. Aen. 1, 343 u. 642. – C) ein unbekannter Magier, Arnob. 1, 52. – Dav.: a) Bēlīdēs, ae, Vok. e, m. (Βηλίδης), ein männl. Nachkomme des Belus, ein Belide, Belidae fratres, Danaus u. Ägyptus, Stat.: surge, Belide, Lynceus, Sohn des Ägyptus, Ov.: Belidae nomen Palamedis, Verg. – b) Bēlis, lidis, f. (Βηλίς), u. gew. im Plur. Bēlides, um, die Enkelinnen des Belus, Töchter des Danaus, die Beliden = Danaides (s. Danaus), Ov. – c) Bēlias, adis, f. (Βηλιάς) = Belis, Sen. Herc. Oet. 961 (Peiper 964 Belis). – II) ein kleiner Küstenfluß in Phönizien, Tac. hist. 5, 7 u.a. – III) ein Edelstein, Plin. 37, 149. – dav. versch. oculus Beli, das Katzenauge, ein Edelstein, Plin. 37, 149.
-
18 beneficentia
beneficentia (benificentia), ae, f. (beneficus; vgl. Beier Cic de off. 1, 20), die Guttätigkeit, Wohltätigkeit (Ggstz maleficentia, Lact. de ira dei 1. § 1), huic (iustitiae) coniuncta beneficentia, quam eandem vel benignitatem vel liberalitatem appellari licet, Cic.: quid melius aut quid praestantius bonitate et beneficentiā? Cic.: beneficentiā adversus supplices uti, Tac. – / Auch benificientia geschr., zB. Itala Hebr. 13, 16 cod. Amiat. Vgl. Ritschl opusc. 2, 561.
-
19 cabus
cabus, ī, m. (κάβος), ein Maß für trockene und flüssige Gegenstände, dem χοινιξ entsprechend, der vierte Teil eines hebr. modius = XXII sextarii (s. Metrol. scriptt. p. 101, 9 H.), Vulg. 4. regg. 6, 25.
-
20 caelus
caelus (coelus), ī, m., I) der Himmel, Enn. ann. 474. Petr. 39, 5 u. 45, 3. Vitr. 4, 5, 1: Plur. caeli, Lucr. 2, 1097. Serv. Verg. Aen. 1, 331; u. (für das hebr. םימש) b. Eccl. (s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 624). – II) personifiziert als Gottheit, Sohn des Äther u. der Dies, Cic. de nat. deor. 3, 44, Vater des Saturnus, Enn. ann. 27. Cic. de nat. deor. 2, 63; des Vulkan, ibid. 3, 55; des Merkur, ibid. 3, 56; u. der Venus, ibid. 3, 59. Serv. Verg. Aen. 1, 297.
См. также в других словарях:
Hebr — Neues Testament Evangelien Matthäus Markus Lukas Johannes Apostelgeschichte des Lukas Paulusbriefe … Deutsch Wikipedia
Hebr. — Hebräisch (עִבְרִית) Linguistische Klassifikation Afroasiatische Sprachen Semitische Sprachen Westsemitische Sprachen Nordwestsemitische Sprachen Kanaanäische Sprachen Hebräisch … Deutsch Wikipedia
Hebr. — 1. Hebrew. 2. Hebrews. * * * Hebr., 1. Hebrews (book of the New Testament). 2. Hebrides. * * * abbr. ■ Hebrew or Hebrews … Useful english dictionary
hebræisk — he|bræ|isk (el. hebraisk) adj., itk. d.s., e (som vedrører hebræerne; som vedrører sproget i Israel) … Dansk ordbog
Hebr. — 1. Hebrew. 2. Hebrews. * * * … Universalium
hebr. — hebräisch EN Hebraic, Hebrew … Abkürzungen und Akronyme in der deutschsprachigen Presse Gebrauchtwagen
Hebr. — 1) jud peo Hebrew 2) jud bib Bible. Hebrews … From formal English to slang
hebræer — he|bræ|er sb., en, e, ne (israelit) … Dansk ordbog
HEBR — (C.: Hübur) Çukur yer. * Kesmek. * İki dağ arasında olan düz yer. * Etli, semiz olmak … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
Hebræan — … Useful english dictionary
Nesem (hebr. Putz) — Nesem (hebr. Putz), dieses wunderliche Putzstück der ehemaligen jüdischen Frauen, dessen das alte Testament Erwähnung thut, soll nach der Meinung einiger Ausleger aus einem Kleinode bestanden haben, das gleich den Ferronieren vom Haupte auf die… … Damen Conversations Lexikon