Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

GEMINI

  • 1 gemini

    gemini gemini, orum m близнецы

    Латинско-русский словарь > gemini

  • 2 gemini

    geminī, ōrum m.
    1) двойня, близнецы C
    3) анат. Sol = testiculi

    Латинско-русский словарь > gemini

  • 3 Gemini

    gĕmĭnus, a, um, adj. [cf.: gener, genui (gigno)], born at the same time, twin-born, twin - (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    Adj.:

    tibi sunt gemini et trigemini filii,

    Plaut. Mil. 3, 1, 123:

    filios parere,

    id. Am. 5, 1, 36:

    C. et L. Fabricii fratres gemini fuerunt ex municipio Aletrinati,

    twin-brothers, Cic. Clu. 16, 46;

    v. frater: sorores,

    Ov. M. 4, 774; Hor. C. 4, 7, 5; cf.:

    soror gemina germana,

    Plaut. Mil. 2, 4, 30:

    pueri,

    Verg. A. 8, 631:

    proles,

    id. ib. 1, 274: dei (i. e. Apollo and Diana), Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 16 Müll. (Trag. v. 425 Vahl.):

    partus,

    Liv. 1, 4, 2:

    Castor,

    i. e. Castor and Pollux, Ov. A. A. 1, 746; cf.

    Pollux,

    Hor. C. 3, 29, 64:

    nec gemino bellum Trojanum orditur ab ovo,

    i. e. from Helen, the twin-daughter of Leda, id. A. P. 147:

    fratres, Amphion atque Zethus,

    id. Ep. 1, 18, 41:

    Quirini,

    i. e. Romulus and Remus, Juv. 11, 105.—Comically in the sup.: To. Hic ejus geminust frater. Do. Hicine'st? To. Ac geminissimus, Plaut. Pers. 5, 2, 49.—
    B.
    Subst.: gĕmĭni, ōrum, m., twins:

    Servilii, qui gemini fuerunt... ut mater geminos internoscit consuetudine oculorum, sic, etc.,

    Cic. Ac. 2, 18, 56 sq.; cf.:

    geminorum formas esse similes,

    id. Div. 2, 43, 90; Liv. 1, 6, 4.—Of beasts:

    (asina) raro geminos parit,

    Plin. 8, 43, 68, § 168.—
    2.
    In partic.
    a.
    Gemini, as a constellation, The Twins (Castor and Pollux;

    acc. to others, Apollo and Hercules),

    Plin. 18, 29, 69, § 281; Varr. R. R. 2, 1, 7; called also geminum astrum, Col. poët. 10, 312.—
    b.
    Acc. to the Gr. didumoi, the testicles, i. q. testiculi (late Lat.), Sol. 13; Amm. 16, 7.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., paired, double, two-fold, both, two, = duplex, duo:

    gemino lucernae lumine declarari, dissensionem et seditionem moveri,

    Cic. Div. 2, 58, 120; cf.:

    ex unis geminas mihi conficies nuptias,

    Ter. And. 4, 1, 51:

    et tripodes gemini,

    Verg. A. 9, 265:

    cum quaererent alii Numerium, alii Quintium, gemini nominis errore servatus est (Numerius Quintius),

    Cic. Sest. 38, 82:

    sunt geminae Somni portae, quarum altera, etc.,

    Verg. A. 6, 894:

    scopuli,

    id. ib. 1, 162; cf.:

    vos, geminae voragines rei publicae,

    Cic. Pis. 18, 41:

    huc geminas nunc flecte acies,

    your pair of eyes, both eyes, Verg. A. 6, 788:

    tempora,

    id. ib. 5, 416:

    nares,

    id. G. 4, 300:

    cornua (Eridani),

    id. ib. 4, 371:

    manus,

    Mart. 10, 10, 10:

    pedes,

    Ov. F. 2, 154;

    for which: pes,

    id. A. A. 2, 644:

    geminae (vites),

    Col. 3, 2, 10 (for which:

    gemellae vites,

    Plin. 14, 2, 4, § 21):

    aliae (percussiones numerorum) sunt geminae,

    double, Cic. de Or. 3, 47, 182; cf.:

    geminis vocalibus,

    Quint. 1, 7, 14:

    M gemina,

    id. ib. 8: geminique tulit Chironis in antrum, double-formed (half man, half horse), Ov. M. 2, 630; 6, 126; cf.:

    corpus Tritonis (half man and half fish),

    Stat. S. 3, 2, 35: Cecrops (acc. to a myth, half man and half serpent, or half man and half woman;

    or else as Egyptian and Greek),

    Ov. M. 2, 555: GEMINA LEGIO, a double legion (formed out of two legions), epithet of the tenth legion in Hispania, Inscr. Orell. 72 sq.; 1214; 2090;

    3376 al. (for which: gemella legio,

    Caes. B. C. 3, 4, 1; cf. Tac. H. 2, 58): cum geminis exsurgit mensa lucernis, seen double by one in drink, Juv. 6, 305.—
    B.
    Resembling, similar, like, as twins:

    VOLO, MI FRATER, FRATERCULO TUO CREDAS: consorti quidem in lucris atque in furtis, gemino et simillimo nequitia, improbitate, audaciā,

    Cic. Verr. 2, 3, 66, § 155; cf.:

    Dolabella et Antonius... ecce tibi geminum in scelere par,

    a twin-pair, id. Phil. 11, 1, 2; Varr. L. L. 9, § 92:

    par est avaritia, similis improbitas, eadem impudentia, gemina audacia,

    Cic. Rosc. Am. 40, 118 fin.; cf. id. Rosc. Com. 18, 55:

    quae (memoria) est gemina litteraturae quodammodo et in dissimili genere persimilis,

    twin-sister, id. Part. 7, 26 (al. germana): illud vero geminum consiliis Catilinae et Lentuli, quod me domo mea expulistis, like, similar, id. Pis. 7, 16; cf.:

    ambobus geminus cupido laudis,

    Sil. 4, 99.

    Lewis & Short latin dictionary > Gemini

  • 4 gemini

    gĕmĭnus, a, um, adj. [cf.: gener, genui (gigno)], born at the same time, twin-born, twin - (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    Adj.:

    tibi sunt gemini et trigemini filii,

    Plaut. Mil. 3, 1, 123:

    filios parere,

    id. Am. 5, 1, 36:

    C. et L. Fabricii fratres gemini fuerunt ex municipio Aletrinati,

    twin-brothers, Cic. Clu. 16, 46;

    v. frater: sorores,

    Ov. M. 4, 774; Hor. C. 4, 7, 5; cf.:

    soror gemina germana,

    Plaut. Mil. 2, 4, 30:

    pueri,

    Verg. A. 8, 631:

    proles,

    id. ib. 1, 274: dei (i. e. Apollo and Diana), Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 16 Müll. (Trag. v. 425 Vahl.):

    partus,

    Liv. 1, 4, 2:

    Castor,

    i. e. Castor and Pollux, Ov. A. A. 1, 746; cf.

    Pollux,

    Hor. C. 3, 29, 64:

    nec gemino bellum Trojanum orditur ab ovo,

    i. e. from Helen, the twin-daughter of Leda, id. A. P. 147:

    fratres, Amphion atque Zethus,

    id. Ep. 1, 18, 41:

    Quirini,

    i. e. Romulus and Remus, Juv. 11, 105.—Comically in the sup.: To. Hic ejus geminust frater. Do. Hicine'st? To. Ac geminissimus, Plaut. Pers. 5, 2, 49.—
    B.
    Subst.: gĕmĭni, ōrum, m., twins:

    Servilii, qui gemini fuerunt... ut mater geminos internoscit consuetudine oculorum, sic, etc.,

    Cic. Ac. 2, 18, 56 sq.; cf.:

    geminorum formas esse similes,

    id. Div. 2, 43, 90; Liv. 1, 6, 4.—Of beasts:

    (asina) raro geminos parit,

    Plin. 8, 43, 68, § 168.—
    2.
    In partic.
    a.
    Gemini, as a constellation, The Twins (Castor and Pollux;

    acc. to others, Apollo and Hercules),

    Plin. 18, 29, 69, § 281; Varr. R. R. 2, 1, 7; called also geminum astrum, Col. poët. 10, 312.—
    b.
    Acc. to the Gr. didumoi, the testicles, i. q. testiculi (late Lat.), Sol. 13; Amm. 16, 7.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., paired, double, two-fold, both, two, = duplex, duo:

    gemino lucernae lumine declarari, dissensionem et seditionem moveri,

    Cic. Div. 2, 58, 120; cf.:

    ex unis geminas mihi conficies nuptias,

    Ter. And. 4, 1, 51:

    et tripodes gemini,

    Verg. A. 9, 265:

    cum quaererent alii Numerium, alii Quintium, gemini nominis errore servatus est (Numerius Quintius),

    Cic. Sest. 38, 82:

    sunt geminae Somni portae, quarum altera, etc.,

    Verg. A. 6, 894:

    scopuli,

    id. ib. 1, 162; cf.:

    vos, geminae voragines rei publicae,

    Cic. Pis. 18, 41:

    huc geminas nunc flecte acies,

    your pair of eyes, both eyes, Verg. A. 6, 788:

    tempora,

    id. ib. 5, 416:

    nares,

    id. G. 4, 300:

    cornua (Eridani),

    id. ib. 4, 371:

    manus,

    Mart. 10, 10, 10:

    pedes,

    Ov. F. 2, 154;

    for which: pes,

    id. A. A. 2, 644:

    geminae (vites),

    Col. 3, 2, 10 (for which:

    gemellae vites,

    Plin. 14, 2, 4, § 21):

    aliae (percussiones numerorum) sunt geminae,

    double, Cic. de Or. 3, 47, 182; cf.:

    geminis vocalibus,

    Quint. 1, 7, 14:

    M gemina,

    id. ib. 8: geminique tulit Chironis in antrum, double-formed (half man, half horse), Ov. M. 2, 630; 6, 126; cf.:

    corpus Tritonis (half man and half fish),

    Stat. S. 3, 2, 35: Cecrops (acc. to a myth, half man and half serpent, or half man and half woman;

    or else as Egyptian and Greek),

    Ov. M. 2, 555: GEMINA LEGIO, a double legion (formed out of two legions), epithet of the tenth legion in Hispania, Inscr. Orell. 72 sq.; 1214; 2090;

    3376 al. (for which: gemella legio,

    Caes. B. C. 3, 4, 1; cf. Tac. H. 2, 58): cum geminis exsurgit mensa lucernis, seen double by one in drink, Juv. 6, 305.—
    B.
    Resembling, similar, like, as twins:

    VOLO, MI FRATER, FRATERCULO TUO CREDAS: consorti quidem in lucris atque in furtis, gemino et simillimo nequitia, improbitate, audaciā,

    Cic. Verr. 2, 3, 66, § 155; cf.:

    Dolabella et Antonius... ecce tibi geminum in scelere par,

    a twin-pair, id. Phil. 11, 1, 2; Varr. L. L. 9, § 92:

    par est avaritia, similis improbitas, eadem impudentia, gemina audacia,

    Cic. Rosc. Am. 40, 118 fin.; cf. id. Rosc. Com. 18, 55:

    quae (memoria) est gemina litteraturae quodammodo et in dissimili genere persimilis,

    twin-sister, id. Part. 7, 26 (al. germana): illud vero geminum consiliis Catilinae et Lentuli, quod me domo mea expulistis, like, similar, id. Pis. 7, 16; cf.:

    ambobus geminus cupido laudis,

    Sil. 4, 99.

    Lewis & Short latin dictionary > gemini

  • 5 gemini-…

    prf L
    géminé, jumelé, paire (en gemini-…)

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > gemini-…

  • 6 Gemini

    Latin names of constellations > Gemini

  • 7 geminus

    [st1]1 [-] gĕmĭnus, a, um: a - jumeau, jumelle.    - C. et L. Fabricii gemini fuerunt ex municipio Aletrinati, Cic. Clu. 46: C. et L. Fabricius étaient deux frères jumeaux du municipe d'Aletrium.    - soror gemina, Plaut. Mil. 383: soeur jumelle.    - ac geminissumus, Plaut. Pers. 830: et vraiment jumeau !    - geminus Castor, Ov. A. A. 1, 746 ; geminus Pollux, Hor. O. 3, 29, 64: Castor et Pollux.    - fig. memoria est gemina litteraturae, Cic. Part. 26: la mémoire est soeur jumelle de l'écriture. b - double, qui fait le couple (la paire).    - geminum lucernae lumen, Cic. Div. 2, 120: double lumière d'une lampe.    - vos, geminae voragines scopulique rei publicae, Cic. Pis. 41: vous, les deux gouffres, les deux écueils de l'Etat.    - gemini pedes, Ov. F. 2, 154: les deux pieds.    - huc geminas nunc flecte acies, Virg. En. 6, 788: ici maintenant, tourne tes deux yeux.    - stupuit gemina nece conjugis Orpheus, Ov. M. 10, 65: Orphée resta interdit [à cause de la double mort de son épouse] = en voyant son épouse mourir pour la seconde fois. c - qui réunit deux natures [comme un Centaure].    - gemini Chironis antrum, Ov. M. 2, 630: l'antre de Chiron au double corps [moitié homme, moitié cheval]. d - semblable, qui va de pair avec.    - consors in furtis geminus, Cic. Verr. 3, 155: complice bien assorti de tes rapines.    - geminum in scelere par, Cic. Phil. 11, 2: couple bien assorti de scélérats. --- cf. Amer. 118; Pis. 7, 16; Sil. 4, 99. [st1]2 [-] Gĕmĭnus, i, m.: surnom des Servilius. --- Liv. 21, 57.
    * * *
    [st1]1 [-] gĕmĭnus, a, um: a - jumeau, jumelle.    - C. et L. Fabricii gemini fuerunt ex municipio Aletrinati, Cic. Clu. 46: C. et L. Fabricius étaient deux frères jumeaux du municipe d'Aletrium.    - soror gemina, Plaut. Mil. 383: soeur jumelle.    - ac geminissumus, Plaut. Pers. 830: et vraiment jumeau !    - geminus Castor, Ov. A. A. 1, 746 ; geminus Pollux, Hor. O. 3, 29, 64: Castor et Pollux.    - fig. memoria est gemina litteraturae, Cic. Part. 26: la mémoire est soeur jumelle de l'écriture. b - double, qui fait le couple (la paire).    - geminum lucernae lumen, Cic. Div. 2, 120: double lumière d'une lampe.    - vos, geminae voragines scopulique rei publicae, Cic. Pis. 41: vous, les deux gouffres, les deux écueils de l'Etat.    - gemini pedes, Ov. F. 2, 154: les deux pieds.    - huc geminas nunc flecte acies, Virg. En. 6, 788: ici maintenant, tourne tes deux yeux.    - stupuit gemina nece conjugis Orpheus, Ov. M. 10, 65: Orphée resta interdit [à cause de la double mort de son épouse] = en voyant son épouse mourir pour la seconde fois. c - qui réunit deux natures [comme un Centaure].    - gemini Chironis antrum, Ov. M. 2, 630: l'antre de Chiron au double corps [moitié homme, moitié cheval]. d - semblable, qui va de pair avec.    - consors in furtis geminus, Cic. Verr. 3, 155: complice bien assorti de tes rapines.    - geminum in scelere par, Cic. Phil. 11, 2: couple bien assorti de scélérats. --- cf. Amer. 118; Pis. 7, 16; Sil. 4, 99. [st1]2 [-] Gĕmĭnus, i, m.: surnom des Servilius. --- Liv. 21, 57.
    * * *
        Geminus, pen. corr. Adiectiuum. Plaut. Double.
    \
        Acies geminae. Virgil. Les deux yeux.
    \
        Geminus ictus. Plin. Un coup double, Deux coups.
    \
        Pennis geminis aera secare. Cic. Voler en l'air.
    \
        Gemini. Virgil. Gemeaux, Nez d'une ventree, Bessons.
    \
        Gemina eius soror. Plaut. Sa seur bessonne, Sa seur tout d'une ventree.
    \
        Par est auaritia, similis improbitas, eadem impudentia, gemina audacia. Cic. Toute semblable.

    Dictionarium latinogallicum > geminus

  • 8 geminus

    gĕmĭnus, a, um, adj. [cf.: gener, genui (gigno)], born at the same time, twin-born, twin - (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    Adj.:

    tibi sunt gemini et trigemini filii,

    Plaut. Mil. 3, 1, 123:

    filios parere,

    id. Am. 5, 1, 36:

    C. et L. Fabricii fratres gemini fuerunt ex municipio Aletrinati,

    twin-brothers, Cic. Clu. 16, 46;

    v. frater: sorores,

    Ov. M. 4, 774; Hor. C. 4, 7, 5; cf.:

    soror gemina germana,

    Plaut. Mil. 2, 4, 30:

    pueri,

    Verg. A. 8, 631:

    proles,

    id. ib. 1, 274: dei (i. e. Apollo and Diana), Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 16 Müll. (Trag. v. 425 Vahl.):

    partus,

    Liv. 1, 4, 2:

    Castor,

    i. e. Castor and Pollux, Ov. A. A. 1, 746; cf.

    Pollux,

    Hor. C. 3, 29, 64:

    nec gemino bellum Trojanum orditur ab ovo,

    i. e. from Helen, the twin-daughter of Leda, id. A. P. 147:

    fratres, Amphion atque Zethus,

    id. Ep. 1, 18, 41:

    Quirini,

    i. e. Romulus and Remus, Juv. 11, 105.—Comically in the sup.: To. Hic ejus geminust frater. Do. Hicine'st? To. Ac geminissimus, Plaut. Pers. 5, 2, 49.—
    B.
    Subst.: gĕmĭni, ōrum, m., twins:

    Servilii, qui gemini fuerunt... ut mater geminos internoscit consuetudine oculorum, sic, etc.,

    Cic. Ac. 2, 18, 56 sq.; cf.:

    geminorum formas esse similes,

    id. Div. 2, 43, 90; Liv. 1, 6, 4.—Of beasts:

    (asina) raro geminos parit,

    Plin. 8, 43, 68, § 168.—
    2.
    In partic.
    a.
    Gemini, as a constellation, The Twins (Castor and Pollux;

    acc. to others, Apollo and Hercules),

    Plin. 18, 29, 69, § 281; Varr. R. R. 2, 1, 7; called also geminum astrum, Col. poët. 10, 312.—
    b.
    Acc. to the Gr. didumoi, the testicles, i. q. testiculi (late Lat.), Sol. 13; Amm. 16, 7.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., paired, double, two-fold, both, two, = duplex, duo:

    gemino lucernae lumine declarari, dissensionem et seditionem moveri,

    Cic. Div. 2, 58, 120; cf.:

    ex unis geminas mihi conficies nuptias,

    Ter. And. 4, 1, 51:

    et tripodes gemini,

    Verg. A. 9, 265:

    cum quaererent alii Numerium, alii Quintium, gemini nominis errore servatus est (Numerius Quintius),

    Cic. Sest. 38, 82:

    sunt geminae Somni portae, quarum altera, etc.,

    Verg. A. 6, 894:

    scopuli,

    id. ib. 1, 162; cf.:

    vos, geminae voragines rei publicae,

    Cic. Pis. 18, 41:

    huc geminas nunc flecte acies,

    your pair of eyes, both eyes, Verg. A. 6, 788:

    tempora,

    id. ib. 5, 416:

    nares,

    id. G. 4, 300:

    cornua (Eridani),

    id. ib. 4, 371:

    manus,

    Mart. 10, 10, 10:

    pedes,

    Ov. F. 2, 154;

    for which: pes,

    id. A. A. 2, 644:

    geminae (vites),

    Col. 3, 2, 10 (for which:

    gemellae vites,

    Plin. 14, 2, 4, § 21):

    aliae (percussiones numerorum) sunt geminae,

    double, Cic. de Or. 3, 47, 182; cf.:

    geminis vocalibus,

    Quint. 1, 7, 14:

    M gemina,

    id. ib. 8: geminique tulit Chironis in antrum, double-formed (half man, half horse), Ov. M. 2, 630; 6, 126; cf.:

    corpus Tritonis (half man and half fish),

    Stat. S. 3, 2, 35: Cecrops (acc. to a myth, half man and half serpent, or half man and half woman;

    or else as Egyptian and Greek),

    Ov. M. 2, 555: GEMINA LEGIO, a double legion (formed out of two legions), epithet of the tenth legion in Hispania, Inscr. Orell. 72 sq.; 1214; 2090;

    3376 al. (for which: gemella legio,

    Caes. B. C. 3, 4, 1; cf. Tac. H. 2, 58): cum geminis exsurgit mensa lucernis, seen double by one in drink, Juv. 6, 305.—
    B.
    Resembling, similar, like, as twins:

    VOLO, MI FRATER, FRATERCULO TUO CREDAS: consorti quidem in lucris atque in furtis, gemino et simillimo nequitia, improbitate, audaciā,

    Cic. Verr. 2, 3, 66, § 155; cf.:

    Dolabella et Antonius... ecce tibi geminum in scelere par,

    a twin-pair, id. Phil. 11, 1, 2; Varr. L. L. 9, § 92:

    par est avaritia, similis improbitas, eadem impudentia, gemina audacia,

    Cic. Rosc. Am. 40, 118 fin.; cf. id. Rosc. Com. 18, 55:

    quae (memoria) est gemina litteraturae quodammodo et in dissimili genere persimilis,

    twin-sister, id. Part. 7, 26 (al. germana): illud vero geminum consiliis Catilinae et Lentuli, quod me domo mea expulistis, like, similar, id. Pis. 7, 16; cf.:

    ambobus geminus cupido laudis,

    Sil. 4, 99.

    Lewis & Short latin dictionary > geminus

  • 9 geminus

    geminus, a, um (viell. v. geno = gigno), doppelt der Geburt nach, zugleich geboren, Zwilling, I) eig.: pueri, Verg.: proles, Verg.: fratres gemini u. bl. gemini, Cic.: geminus frater, Plaut.: frater germanus geminus, leiblicher Zwillingsbruder, Plaut.: dah. Gemini, die Zwillinge, ein Gestirn, Varro u. Plin.: Castor, Ov., od. Pollux, Hor., Kastor u. Pollux: von einem Zwillingsbruder, geminissumus, Plaut. Pers. 830. – v. Lebl., gemini, griech. δίδυμοι, die Hoden, Solin. u. Amm. – II) übtr.: A) übh. doppelt, a) doppeltgestaltet, Chiron, Zentaur, halb Mensch u. halb Pferd, Ov.: Cecrops, halb Grieche u. halb Ägypter, Ov. – b) doppelt = zweifach, zwei, nuptiae, Ter.: lumen, Cic.: portae, Verg.: Ianus, Vell.: legio, Doppellegion (= aus zwei Legionen gebildete), Inscr. – od. = beide, pes, Ov.: pedes, Ov.: acies,Verg. – B) wie Zwillinge ähnlich, gleich, geminus et simillimus nequitiā, Cic.: audacia, Cic.: quae (memoria) est gemina litteraturae quodammodo, der Zwillingsbruder der Buchstabenschrift, gleichs. eine zweite B., Cic.: illud vero geminum consiliis Catilinae et Lentuli, gleich, gemeinsam, Cic.

    lateinisch-deutsches > geminus

  • 10 frater

    frātĕr, tris, m.    - [gr]gr. ϕράτηρ -- angl. brother. [st1]1 [-] frère.    - fratres gemini, Cic. Clu. 16: frères jumeaux.    - fratres gemelli, Ov. H. 8: frères jumeaux.    - fratres germani, Cic.: frères germains, de père et de mère.    - fratres uterini, C. Just.: frères utérins.    - uxor fratris, Liv.: la belle-soeur.    - tuae uxoris frater, Cic.: ton beau-frère.    - T. hic eius geminust frater. D. Hicinest? T. Ac geminissumus, Plaut. Pers.: T. c'est son frère jumeau. D. Celui-là? T. Et on ne peut plus jumeau.    - Frater Solis et Lunae, Amm. 17: le Frère du Soleil et de la Lune (titre donné aux rois de Perse). [st1]2 [-] cousin.    - frater (patruelis): cousin germain, cousin du côté du père.    - Cicero frater noster, cognatione patruelis, amore germanus, Cic. Fin. 5: Cicéron, notre frère, cousin de père par le sang, frère germain par l'affection. [st1]3 [-] frère, ami; amant (t. de tendresse). da Trebio, pone ad Trebium. vis, frater, ab ipsis ilibus? Juv. 5: donne à Trébius! sers Trébius! veux-tu, frère, un morceau juste dans le filet? [st1]4 [-] au plur. frères et soeurs; concitoyens; alliés, confédérés; prêtres d'un même collège; frères (entre chrétiens); ouvrages du même auteur; objets qui se ressemblent.    - fratres Arvales: les frères arvales (les 12 Arvales célèbrent tous les ans en mai, dans un bois sacré près de Rome, une cérémonie en l’honneur de Dea Dia, la Terre nourricière).    - aspicies illic positos ex ordine fratres, Ov. Tr. 1: tu y verras rangés en bon ordre tes frères (les livres dont je suis l'auteur).    - nummi, vos estis fratres, Juv.: mes écus, vous êtes tous frères.    - Haedui, fratres consanguineique saepe numero a senatu appellati, Caes. BG. 1: les Héduens, que le sénat avait si souvent appelés du titre de frères et d'alliés.
    * * *
    frātĕr, tris, m.    - [gr]gr. ϕράτηρ -- angl. brother. [st1]1 [-] frère.    - fratres gemini, Cic. Clu. 16: frères jumeaux.    - fratres gemelli, Ov. H. 8: frères jumeaux.    - fratres germani, Cic.: frères germains, de père et de mère.    - fratres uterini, C. Just.: frères utérins.    - uxor fratris, Liv.: la belle-soeur.    - tuae uxoris frater, Cic.: ton beau-frère.    - T. hic eius geminust frater. D. Hicinest? T. Ac geminissumus, Plaut. Pers.: T. c'est son frère jumeau. D. Celui-là? T. Et on ne peut plus jumeau.    - Frater Solis et Lunae, Amm. 17: le Frère du Soleil et de la Lune (titre donné aux rois de Perse). [st1]2 [-] cousin.    - frater (patruelis): cousin germain, cousin du côté du père.    - Cicero frater noster, cognatione patruelis, amore germanus, Cic. Fin. 5: Cicéron, notre frère, cousin de père par le sang, frère germain par l'affection. [st1]3 [-] frère, ami; amant (t. de tendresse). da Trebio, pone ad Trebium. vis, frater, ab ipsis ilibus? Juv. 5: donne à Trébius! sers Trébius! veux-tu, frère, un morceau juste dans le filet? [st1]4 [-] au plur. frères et soeurs; concitoyens; alliés, confédérés; prêtres d'un même collège; frères (entre chrétiens); ouvrages du même auteur; objets qui se ressemblent.    - fratres Arvales: les frères arvales (les 12 Arvales célèbrent tous les ans en mai, dans un bois sacré près de Rome, une cérémonie en l’honneur de Dea Dia, la Terre nourricière).    - aspicies illic positos ex ordine fratres, Ov. Tr. 1: tu y verras rangés en bon ordre tes frères (les livres dont je suis l'auteur).    - nummi, vos estis fratres, Juv.: mes écus, vous êtes tous frères.    - Haedui, fratres consanguineique saepe numero a senatu appellati, Caes. BG. 1: les Héduens, que le sénat avait si souvent appelés du titre de frères et d'alliés.
    * * *
        Frater, huius fratris. Frere.
    \
        Fratres nostri Hedui. Cic. Noz alliez et confederez.
    \
        Fratres patrueles. Cic. Deux cousins germains filz de deux freres.
    \
        Fratres gemini, non Gemini fratres, vt docet Quintilianus. Cic. Freres gemeaux, Bessons, Qui sont d'une ventree.

    Dictionarium latinogallicum > frater

  • 11 geminus

    geminus, a, um (viell. v. geno = gigno), doppelt der Geburt nach, zugleich geboren, Zwilling, I) eig.: pueri, Verg.: proles, Verg.: fratres gemini u. bl. gemini, Cic.: geminus frater, Plaut.: frater germanus geminus, leiblicher Zwillingsbruder, Plaut.: dah. Gemini, die Zwillinge, ein Gestirn, Varro u. Plin.: Castor, Ov., od. Pollux, Hor., Kastor u. Pollux: von einem Zwillingsbruder, geminissumus, Plaut. Pers. 830. – v. Lebl., gemini, griech. δίδυμοι, die Hoden, Solin. u. Amm. – II) übtr.: A) übh. doppelt, a) doppeltgestaltet, Chiron, Zentaur, halb Mensch u. halb Pferd, Ov.: Cecrops, halb Grieche u. halb Ägypter, Ov. – b) doppelt = zweifach, zwei, nuptiae, Ter.: lumen, Cic.: portae, Verg.: Ianus, Vell.: legio, Doppellegion (= aus zwei Legionen gebildete), Inscr. – od. = beide, pes, Ov.: pedes, Ov.: acies,Verg. – B) wie Zwillinge ähnlich, gleich, geminus et simillimus nequitiā, Cic.: audacia, Cic.: quae (memoria) est gemina litteraturae quodammodo, der Zwillingsbruder der Buchstabenschrift, gleichs. eine zweite B., Cic.: illud vero geminum consiliis Catilinae et Lentuli, gleich, gemeinsam, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > geminus

  • 12 frater

    frāter, tris, m. [Sanscr. bhrātā; Gr. phratêr, phratôr, clansman; Goth. brothar; Engl. brother], a brother.
    I.
    Lit.:

    frater mi, salve,

    Plaut. Curc. 5, 2, 58; cf.:

    mi frater, mi frater, mi frater, tune id veritus es? etc.,

    Cic. Q. Fr. 1, 3, 1:

    amabo te, mi frater, ne, etc.,

    id. ib. 1, 4, 1:

    L. frater meus,

    id. Verr. 2, 4, 11, § 25:

    uxores habent inter se communes: et maxime fratres cum fratribus,

    Caes. B. G. 5, 14, 4; cf.:

    fratrem a fratre renuntiatum,

    id. ib. 7, 33, 3:

    et filius et fratris filius,

    id. ib. 5, 27, 2:

    fratris filia,

    Plin. Ep. 8, 11, 1:

    fratres gemini,

    twin-brothers, Cic. Clu. 16, 46; Hor. Ep. 1, 18, 41:

    fratres gemelli,

    Ov. H. 8, 77;

    also in the reverse order: gemini fratres,

    Cic. Div. 2, 43, 90; Liv. 1, 5, 6; Suet. Caes. 10; Verg. A. 7, 670; Ov. H. 17, 250 (and therefore wrongly censured by Quint.:

    quaedam ordine permutato fiunt supervacua, ut fratres gemini: nam si praecesserint gemini, fratres addere non est necesse,

    Quint. 9, 4, 24).— Also in sing.: To. Hic ejus geminus est frater. Do. Hiccine'st? To. Ac geminissimus. Do. Di deaeque et te et geminum fratrem excrucient, Plaut. Pers. 5, 2, 49 sq.:

    venimus fratrem quaesitum geminum germanum meum,

    my full twin-brother, id. Men. 2, 1, 7; cf.:

    spes mihi est, vos inventuros fratres germanos duos Geminos, una matre natos et patre uno uno die,

    id. ib. 5, 9, 43:

    Cn. Phaenius... frater germanus Q. Titinii,

    full brother, own brother, Cic. Verr. 2, 1, 49, § 128; id. Font. 17, 36:

    fratres uterini,

    brothers by the same mother, uterine brothers, Cod. Just. 5, 62, 21: fratribus illa (templa) deis fratres de gente deorum Circa Juturnae composuere lacus, the brothers of a race of gods (Tiberius and Drusus), descended from the divine brothers (Castor and Pollux), Ov. F. 1, 707.—Of the giants:

    fratresque tendentes opaco Pelion imposuisse Olympo,

    Hor. C. 3, 4, 51:

    conjurati fratres,

    Verg. G. 1, 280.— Poet. of dogs:

    et Thous et Cyprio velox cum fratre Lycisca,

    Ov. M. 3, 220; Grat. Cyneg. 299.
    II.
    Transf.
    A.
    Like our word brother, as a familiar appellation of friends and lovers.
    1.
    In gen.:

    quam copiose laudatur Apronius a Timarchide... Volo, mi frater, fraterculo tuo credas: consorti quidem in lucris atque in furtis, gemino et simillimo nequitia, improbitate, audacia,

    Cic. Verr. 2, 3, 66, § 155:

    frater, pater, adde: Ut cuique est aetas, ita quemque facetus adopta,

    Hor. Ep. 1, 6, 54:

    frater erat Romae consulti rhetor,

    id. ib. 2, 2, 87:

    eheu cicatricum et sceleris pudet Fratrumque,

    i. e. of dear fellow-citizens, id. C. 1, 35, 34; Juv. 5, 135; cf. Phaedr. 1, 31, 5.—So freq. of civil wars:

    gaudent perfusi sanguine fratrum,

    Verg. G. 2, 510:

    crudeles gaudent in tristi funere fratrum,

    Lucr. 3, 70.—
    2.
    In partic.
    a.
    Of lovers:

    nisi intercederent mihi inimicitiae cum istius mulieris viro: fratre volui dicere: semper hic erro,

    Cic. Cael. 13, 32; cf. Tib. 3, 1, 23; Mart. 2, 4, 3; 10, 65, 14 (cf. soror); Petr. 9, 2.—
    b.
    In publicists' lang., an honorary title given to allies:

    Aedui, fratres consanguineique saepenumero a senatu appellati,

    Caes. B. G. 1, 32, 2; 2, 3, 5:

    non modo hostes, sed etiam fratres nostri Aedui,

    Cic. Fam. 7, 10 fin.:

    Aedui fratres nostri pugnant,

    id. Att. 1, 19, 2 (cf. fraternitas). —
    B.
    Fratres for brother and sister (as also the Gr. adelphoi):

    Lucius et Titia fratres emancipati a patre,

    Dig. 10, 2, 38:

    tres fratres, Titius, Naevius et Seia,

    ib. 2, 14, 35:

    fratrum incestus, amor,

    Tac. A. 12, 4:

    INFANTIBVS HILARIONI ET REVOCATAE FRATRIBVS,

    Inscr. Orell. 4583.—
    C.
    Like Gr. adelphos, of near kindred.
    1.
    Frater patruelis, a cousin, a father's brother's son:

    hic illius frater patruelis et socer T. Torquatus,

    Cic. Planc. 11, 27; cf.:

    L. Cicero frater noster, cognatione patruelis, amore germanus,

    id. Fin. 5, 1, 1; cf. Dig. 38, 10, 1, § 10;

    for which simply frater,

    Cic. Clu. 24, 60; id. Att. 1, 5, 1; Cat. 66, 22; Ov. H. 8, 28; id. M. 13, 31; Tac. A. 3, 38; 11, 9; Just. 17, 3; Cic. Post Red. in Sen. 10, 25.—
    2.
    Perh. also for levir (cf. the Fr. beaufrère), a brother-in-law, sister's husband:

    prope attonitus ipso congressu Numida, gratias de fratris filio remisso agit,

    Liv. 28, 35, 8 (cf. id. 27, 19, 9).—
    D.
    Fratres Arvales, a college of priests; v. arvalis.—
    E.
    Frater Solis et Lunae, the title of the Parthian kings, Amm. 17, 5; 23, 5.—
    F.
    Of things of a like kind (so, too, the Gr. adelphos; cf.

    also soror): aspicies illic positos ex ordine fratres (i. e. libros),

    Ov. Tr. 1, 1, 107; so Mart. 12, 3, 6.—As a proper name:

    (In Mauretania) montes sunt alti, qui... ob numerum Septem, ob similitudinem Fratres nuncupantur,

    Mel. 1, 5, 5; Plin. 5, 2, 1, § 18; Sol. 25 (in Ptolemy, Hepta adelphoi; cf. Mann. Afr. 2, p. 459).

    Lewis & Short latin dictionary > frater

  • 13 geminus

    a, um
    g. pes (gemini pedes) Oдве (обе) ноги
    4)
    а) совершенно сходный, подобный, соответствующий (gemina audacia C)
    б) подходящий, хорошо подобранный ( par C)

    Латинско-русский словарь > geminus

  • 14 Castor [2]

    2. Castōr, oris, Akk. orem u. bei Dichtern ora, m. (Κάστωρ; archaist. auch Genet. usw. mit langem o, also Castōris usw., s. Quint. 1, 5, 60: Genet. Castorus, Corp. inscr. Lat. 1, 197, 17; Kastorus, ibid. 1, 201, 1), der rossebändigende Heros, Sohn des spartan. Königs Tyndarus und der Leda, Bruder der Helena u. des Pollux (dah. oft Plur. Castores = Kastor u. Pollux, zB. Plin. 7, 86 u. ö. Tac. hist. 2, 24. Apul. met. 10, 31. Claud. in Rufin. 1, 108. Tert. de spect. 8. Arnob. 1, 36: Castores gemini, Pacat. pan. 39, 4; vgl. die unten angeführten Stellen), mit dem er als Zwillingsgestirn (Gemini; dah. selbst Castores, Plin. 10, 121, u. alter Castor, Stat. silv. 4, 6, 16) den Schiffern als Führer dient, Hor. ep. 2, 1, 5 u.a.; dah. auch ihr Bild als Abzeichen am Vorderdeck eines Schiffes, navis Alexandrina, cui erat insigne Castorum, Vulg. act. apost. 28, 11: oft verb. Castor et Pollux, Cic. de nat. deor. 2, 6; de div. 2, 75 u.a.: aedes Castoris, Cic. II. Verr. 1, 129 sqq.: templum Castoris, Schol. Iuven. 14, 260: aedes Castoris et Pollucis, Cic. de div. 1, 98. Suet. Cal. 22, 2: aedes Castorum, Capit. Maxim. 16, 1: ellipt., ad Castoris (verst. aedem), Cic. Mil. 91: u. ad Castoris quaerere, eine Schatzkammer am Tempel des Kastor, Cic. Quinct. 17: so auch ad vigilem ponendi Castora nummi, Iuven. 14, 260: als Ortsbezeichnung, locus Castorum, ein Ort in Oberitalien zwischen Kremona u. Bedriakum, wo ein Heiligtum des Kastor u. Pollux sich befand, Tac. hist. 2, 24: dass. locus, quem Castores vocant, Oros. 7, 8, 6: u. ad Castores, Suet. Oth. 9, 2. – Ihr Fest wurde in Rom am 28. Februar gefeiert, Ov. fast. 1, 705. – Die Römer (nicht bloß die röm. Frauen, wie Gell. 11, 6 behauptet) schwuren häufig u. zwar mit der durch vorgesetztes Demonstrativ e od. me gebildeten Form ēcastor od. mēcastor, »beim Kastor«, sehr häufig b. den Komik. – Dav. Castoreus, a, um, kastorisch, manus, Sen. Phaedr. (Hipp.) 818 (810).

    lateinisch-deutsches > Castor [2]

  • 15 frater

    frāter, tris, m. ( altindisch bhrfratertar-, griech. φράτηρ, Mitglied einer φρατρία, d.h. Sippe, ahd. bruoder), der Bruder, I) eig.: frater meus, Cic.: filius et fratris filius, Caes.: frater et soror, Nep., fratres sororesque, Sen.: uxor fratris, Schwägerin, Liv.: uxoris u. tuae uxoris frater, Schwager, Suet. u. Cic.: fratris filia, Nichte Sen.: consulis frater matre eādem genitus, leiblicher Br., Liv.: hic eius geminus est frater, Zwillingsbruder, Plaut.: u. so fratres gemini, Cic., od. (poet.) gemelli, Ov., Zwillingsbrüder: germanus, leiblicher Bruder, der dieselben Eltern, wenigstens den gleichen Vater hat, Cic.: fratres uterini, Brüder von einer Mutter, Cod. Iust. 5, 62, 21: dii fratres, Suet, od. fratres gemini, Ov., Kastor u. Pollux. – v. Hunden, Ov. met. 3, 220. Gratt. cyn. 299. – II) übtr.: A) fratres, Geschwister, Bruder u. Schwester, wie ἀδελφοί, Tac., Eutr. u. ICt.: decem quidam fratres fuerunt, quorum septem sunt mares, duo feminae, Augustin. – B) das Geschwisterkind, der Vetter, wie ἀδελφός, a) frater patruelis, der Vaters-Bruderssohn, Cic. Planc. 27; vgl. Cic. de fin. 5, 1 (L. Cicero frater noster, cognatione patruelis, amore germanus) u. Liv. 35, 10, 8 (pro fratre germano, non patrueli se petere aiebat). – u. im Zshg. gew. (wie ἀδελφός) bl. frater, Cic. Clu. 60. Cic. ad Att. 1, 5, 1. Ov. her. 8, 28. Ov. met. 13, 31 u.a. (s. Drak. Liv. 35, 10, 9. Ruperti Tac. ann. 3, 38, 1). – b) der Mutter-Schwestersohn, Cic. post red. in sen. 25. – c) der Schwestermann, Schwager, Liv. 28, 35, 8. – C) Bruder, als Liebkosungswort, a) = Freund, Timarch. b. Cic. Verr. 3, 155. Hor. ep. 1, 6, 54 u.a.: v. Tieren, salve, frater! Phaedr. 1, 31, 5 (der Esel zum Eber). – dah. frater als publiz. Ehrenname der Bundesgenossen, Caes., Cic. u.a. – b) = Geliebter, Petron. 9, 2 u.a. – D) fratres, wie ἀδελφοί, Brüder, von zusammengehörigen, gleichartigen Dingen, v. Bergen, Mela u. Plin.: positi ex ordine fratres, v. Schriften, Ov.: o nummi... vos estis fratres, Iuven. – / vulg. Genet. Plur. fratruum, Itala (Wirc.) Ierem. 41 (48), 8. – eine falsche Form ist fratrium, Corp. inscr. Lat. 5, 4430.

    lateinisch-deutsches > frater

  • 16 lapsus

    [st1]1 [-] lapsus, a, um: part. passé de labor. [st1]2 [-] lapsŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - chute, action de glisser, de tomber, de couler, glissement, écoulement. - [abcl]b - faux pas, erreur, faute.[/b]    - gemini lapsu dracones diffugiunt, Virg.: les deux serpents s'enfuient en rampant.    - herba contra rupta et lapsus singularis, Plin.: plante d'une vertu singulière pour guérir les fractures et les blessures qu'on s'est faites en tombant.    - sustinere se a lapsu, Liv.: se retenir dans sa chute.
    * * *
    [st1]1 [-] lapsus, a, um: part. passé de labor. [st1]2 [-] lapsŭs, ūs, m.: - [abcl][b]a - chute, action de glisser, de tomber, de couler, glissement, écoulement. - [abcl]b - faux pas, erreur, faute.[/b]    - gemini lapsu dracones diffugiunt, Virg.: les deux serpents s'enfuient en rampant.    - herba contra rupta et lapsus singularis, Plin.: plante d'une vertu singulière pour guérir les fractures et les blessures qu'on s'est faites en tombant.    - sustinere se a lapsu, Liv.: se retenir dans sa chute.
    * * *
    I.
        Lapsus, Participium. Cic. Cheut, Tombé.
    \
        Per funem demissum lapsi. Virgil. Qui sont descenduz et devallez en se laissant couler tout le long d'une chorde.
    \
        Lapsus per vinum. Arrianus. Qui ha failli et offensé, ou commis une faulte par trop boire.
    \
        Pede lapsus. Horat. Qui a choppé et heurté du pied contre quelque chose en y cheminant, et est cheut.
    \
        Spe lapsus. Caesar. Frustré de son esperance.
    \
        A vera ratione lapsus. Lucret. Desvoyé, ou Fourvoyé de, etc.
    \
        Lapsus animi. Plaut. Qui a perdu le courage.
    \
        Lapsus facultatibus. Vlp. Tombé en povreté.
    \
        Ales lapsa plaga aetheria. Virgil. Oiseau volant, ou descendant par l'air. \ Lapsa consuetudo. Cic. Decheute.
    \
        Cassius lapsis paucis post diebus consequebatur. Cic. Peu de jours apres passez, ou escoulez.
    \
        Fides lapsa solo tempore. Ouid. Quand aucun a promis de revenir en un certain temps, et il revient, mais plus tard qu'il n'avoit promis.
    II.
        Lapsus, huius lapsus, mas. gen. Cic. Cheute, Glissement, Grillement, Coulement.
    \
        Lapsus fidei. Plin. Quand aucun perd son credit.
    \
        Lapsus serpentum. Virgil. Glissement.
    \
        Lapsus fluminum. Horat. Coulement.
    \
        Lapsus auium. Virg. Volement.

    Dictionarium latinogallicum > lapsus

  • 17 minor

    [st1]1 [-] mĭnor, āri, ātus sum [cf. minae, mineo, immineo]: a - poét. être proéminent, faire saillie, avancer.    - gemini minantur in caelum scopuli, Virg. En. 1, 162: deux rochers pointent vers le ciel.    - saxa minantia caelo, Sil. 4, 2: pics qui pointent vers le ciel. b - d'où menacer.    - minari alicui, Cic. Verr. 5, 110: menacer qqn. --- cf. Verr. 4, 149.    - minari alicui aliquem rem, Cic. Tusc. 1, 102 ; Phil. 3, 18: menacer qqn de qqch.    - minari mortem alicui, Virg.: menacer qqn de mort.    - minari alicui aliqua re, Sall. C. 23, 3: menacer qqn de qqch.    - avec prop. inf. universis se... eversurum esse minabatur, Cic. Verr. 4, 76: il les menaçait en bloc de détruire... --- cf. Tusc. 5,75.    - minatur sese abire, Plaut. As. 604: il menace de s'éloigner.    - minari se abiturum esse, Ter.: menacer de s'en aller.    - minatur infirmitatem in posterum infans, Quintil.: il est à craindre que l'enfant ne devienne faible plus tard.    - domus mea ardore suo deflagrationem urbi minabatur, Cic. Planc. 40, 95: l'incendie de ma maison menaçait d'embraser la ville entière.    - ornus minatur, Virg. En. 1, 628: l'orne menace (de tomber).    - nec semper feriet quodcumque minabitur arcus, Hor. P. 350: la flèche n'atteint pas toujours tout ce qu'elle vise. c - annoncer à grand fracas, annoncer hautement, promettre.    - cf. gr. ἀπειλεῖν.    - minari multa (magna): faire de grandes promesses. --- Hor. S. 2, 3, 9 ; Ep. 1, 8, 3.    - hoc scriptum est tibi, qui, magna cum minaris, extricas nihil, Phaedr. 4, 24, 4: cette fable s'adresse à toi qui fais de grandes promesses sans rien tenir. [st1]2 [-] mĭnŏr, ŭs (gén. ōris), compar. de parvus: a - plus petit, moindre, diminué de.    - Hibernia dimidio minor quam Britannia, Caes.: l'Hibernie, de moitié plus petite que la Bretagne.    - quod in re majore valet, valeat in minore, Cic. Top. 23: qui prouve le plus prouve le moins.    - minor capitis, Hor. O. 3, 5, 42 = capite deminutus: déchu de ses droits de citoyen.    - minor truncam frontem, Sil.: dont le front est mutilé.    - minor puppe, Luc.: qui a perdu sa poupe. b - moins âgé, plus jeune, jeune, enfant.    - aliquot annis minor natu, Cic. Ac. 2, 61: plus jeune d'un certain nombre d'années.    - filia minor regis, Caes. BC. 3, 112, 10: la plus jeune des deux filles du roi.    - minor triginta annis natus, Cic. Verr. 2, 122: âgé de moins de trente ans.    - minor annis sexaginta, Cic. Amer. 100: âgé de moins de soixante ans.    - minor octonūm denūm annorum, Liv.: âgé de moins de dix-huit ans.    - minor natu, Cic.: le plus jeune (de deux).    - minor Atrides, Ov.: le plus jeune des Atrides (= Ménélas).    - Minor: épithète qui sert à distinguer deux hommes ou deux choses portant le même nom.    - Africanus Minor: le second Africain [Scipion Emilien].    - Armenia minor: la petite Arménie.    - minores: - α - les plus jeunes (d'une génération). --- Cic. Br. 232. - β - les descendants, la postérité. --- Virg. En. 1, 532. c - plus faible, inférieur, amoindri.    - minoris (s.-ent. pretii) vendere: vendre moins cher.    - minoris (s.-ent. pretii) aestimare: estimer moins.    - aliquid minoris ducere, Sall. J. 32, 5: regarder qqch comme de moindre valeur.    - minoris vendere, Cic. Off. 3, 51: vendre moins cher.    - verba minora deā, Ov.: paroles indignes d'une déesse.    - minora notitiā, Ov.: choses qui ne méritent pas d'être connues.    - minor vero gloria, Ov.: renommée au-dessous de la réalité.    - minoribus verbis uti, Ov.: parler sur un ton moins élevé.    - minores duces, Tac.: des chefs d'un rang inférieur.    - minore centesimis nummūm, Cic.: à moins de douze pour cent d'intérêt (par an).    - minor certare, Hor.: incapable de résister.    - minora regni jura, Ov.: atteinte portée aux droits de la royauté.    - avec inf. poét. tanto certare minor, Hor. S. 2, 3, 313: si inférieur pour rivaliser, si loin de rivaliser. --- cf. Sil. 5, 76.
    * * *
    [st1]1 [-] mĭnor, āri, ātus sum [cf. minae, mineo, immineo]: a - poét. être proéminent, faire saillie, avancer.    - gemini minantur in caelum scopuli, Virg. En. 1, 162: deux rochers pointent vers le ciel.    - saxa minantia caelo, Sil. 4, 2: pics qui pointent vers le ciel. b - d'où menacer.    - minari alicui, Cic. Verr. 5, 110: menacer qqn. --- cf. Verr. 4, 149.    - minari alicui aliquem rem, Cic. Tusc. 1, 102 ; Phil. 3, 18: menacer qqn de qqch.    - minari mortem alicui, Virg.: menacer qqn de mort.    - minari alicui aliqua re, Sall. C. 23, 3: menacer qqn de qqch.    - avec prop. inf. universis se... eversurum esse minabatur, Cic. Verr. 4, 76: il les menaçait en bloc de détruire... --- cf. Tusc. 5,75.    - minatur sese abire, Plaut. As. 604: il menace de s'éloigner.    - minari se abiturum esse, Ter.: menacer de s'en aller.    - minatur infirmitatem in posterum infans, Quintil.: il est à craindre que l'enfant ne devienne faible plus tard.    - domus mea ardore suo deflagrationem urbi minabatur, Cic. Planc. 40, 95: l'incendie de ma maison menaçait d'embraser la ville entière.    - ornus minatur, Virg. En. 1, 628: l'orne menace (de tomber).    - nec semper feriet quodcumque minabitur arcus, Hor. P. 350: la flèche n'atteint pas toujours tout ce qu'elle vise. c - annoncer à grand fracas, annoncer hautement, promettre.    - cf. gr. ἀπειλεῖν.    - minari multa (magna): faire de grandes promesses. --- Hor. S. 2, 3, 9 ; Ep. 1, 8, 3.    - hoc scriptum est tibi, qui, magna cum minaris, extricas nihil, Phaedr. 4, 24, 4: cette fable s'adresse à toi qui fais de grandes promesses sans rien tenir. [st1]2 [-] mĭnŏr, ŭs (gén. ōris), compar. de parvus: a - plus petit, moindre, diminué de.    - Hibernia dimidio minor quam Britannia, Caes.: l'Hibernie, de moitié plus petite que la Bretagne.    - quod in re majore valet, valeat in minore, Cic. Top. 23: qui prouve le plus prouve le moins.    - minor capitis, Hor. O. 3, 5, 42 = capite deminutus: déchu de ses droits de citoyen.    - minor truncam frontem, Sil.: dont le front est mutilé.    - minor puppe, Luc.: qui a perdu sa poupe. b - moins âgé, plus jeune, jeune, enfant.    - aliquot annis minor natu, Cic. Ac. 2, 61: plus jeune d'un certain nombre d'années.    - filia minor regis, Caes. BC. 3, 112, 10: la plus jeune des deux filles du roi.    - minor triginta annis natus, Cic. Verr. 2, 122: âgé de moins de trente ans.    - minor annis sexaginta, Cic. Amer. 100: âgé de moins de soixante ans.    - minor octonūm denūm annorum, Liv.: âgé de moins de dix-huit ans.    - minor natu, Cic.: le plus jeune (de deux).    - minor Atrides, Ov.: le plus jeune des Atrides (= Ménélas).    - Minor: épithète qui sert à distinguer deux hommes ou deux choses portant le même nom.    - Africanus Minor: le second Africain [Scipion Emilien].    - Armenia minor: la petite Arménie.    - minores: - α - les plus jeunes (d'une génération). --- Cic. Br. 232. - β - les descendants, la postérité. --- Virg. En. 1, 532. c - plus faible, inférieur, amoindri.    - minoris (s.-ent. pretii) vendere: vendre moins cher.    - minoris (s.-ent. pretii) aestimare: estimer moins.    - aliquid minoris ducere, Sall. J. 32, 5: regarder qqch comme de moindre valeur.    - minoris vendere, Cic. Off. 3, 51: vendre moins cher.    - verba minora deā, Ov.: paroles indignes d'une déesse.    - minora notitiā, Ov.: choses qui ne méritent pas d'être connues.    - minor vero gloria, Ov.: renommée au-dessous de la réalité.    - minoribus verbis uti, Ov.: parler sur un ton moins élevé.    - minores duces, Tac.: des chefs d'un rang inférieur.    - minore centesimis nummūm, Cic.: à moins de douze pour cent d'intérêt (par an).    - minor certare, Hor.: incapable de résister.    - minora regni jura, Ov.: atteinte portée aux droits de la royauté.    - avec inf. poét. tanto certare minor, Hor. S. 2, 3, 313: si inférieur pour rivaliser, si loin de rivaliser. --- cf. Sil. 5, 76.
    * * *
    I.
        Minor, minaris, minatus sum, minari. Cic. Menacer.
    \
        Crucem minatur illi. Cic. Il le menace de crucifier.
    \
        Minari, interdum significat Eminere. Virg. Se monstrer, Saillir et sortir.
    II.
        Minor, et hoc minus, Comparatiuum a Paruus. Moindre. Et se dit de quelque chose que ce soit.
    \
        Minor, Absolute. Vlpianus. Mineur, Mineur d'ans, Qui n'ha point vingtcinq ans.
    \
        Minor natu. Cic. Moindre d'aage, Plus jeune, Puisné, Moinsné.
    \
        Seruiet domino non minori. Plin. iunior. Qui n'est point de moindre authorité.
    \
        Filius minor. Terent. Le plus jeune, et le puis né.
    \
        Minorum gentium patricii. Cicero. Les enfants de la deuxieme centeine des Senateurs qui furent adjoustez aux premiers establiz par Romulus.
    \
        Verbis minoribus vti. Ouid. De parolles moins superbes et glorieuses.
    \
        Quasi istic minor mea res agatur, quam tua. Terent. Comme si c'estoit moins mon prouffit que le tien, ou Comme si ce n'estoit pas autant mon prouffit que le tien, ou Comme si c'estoit moins à moy à faire qu'à toy.
    \
        Minoris vendere aliquid. Plaut. A moindre pris, A meilleur marché.
    \
        Minoris dimidio. Plin. La moitié moins.
    \
        Minoris aestimare. Cic. Moins estimer.
    \
        A Cecilio propinqui minore centesimis nummum mouere non possunt. Cic. A moins de, etc. On n'en scauroit tirer un denier à moins d'interest que de treze pour cent.

    Dictionarium latinogallicum > minor

  • 18 triones

    triones, um, m. boeufs de labour.    - (gemini) Triones: les deux Ourses (constellation).    - septem Triones, Cic.: la Grande Ourse.
    * * *
    triones, um, m. boeufs de labour.    - (gemini) Triones: les deux Ourses (constellation).    - septem Triones, Cic.: la Grande Ourse.
    * * *
        Triones, pen. prod. Martial. Le chariot, Sept estoilles qu'on appelle communeement le chariot.

    Dictionarium latinogallicum > triones

  • 19 Castor

    2. Castōr, oris, Akk. orem u. bei Dichtern ora, m. (Κάστωρ; archaist. auch Genet. usw. mit langem o, also Castōris usw., s. Quint. 1, 5, 60: Genet. Castorus, Corp. inscr. Lat. 1, 197, 17; Kastorus, ibid. 1, 201, 1), der rossebändigende Heros, Sohn des spartan. Königs Tyndarus und der Leda, Bruder der Helena u. des Pollux (dah. oft Plur. Castores = Kastor u. Pollux, zB. Plin. 7, 86 u. ö. Tac. hist. 2, 24. Apul. met. 10, 31. Claud. in Rufin. 1, 108. Tert. de spect. 8. Arnob. 1, 36: Castores gemini, Pacat. pan. 39, 4; vgl. die unten angeführten Stellen), mit dem er als Zwillingsgestirn (Gemini; dah. selbst Castores, Plin. 10, 121, u. alter Castor, Stat. silv. 4, 6, 16) den Schiffern als Führer dient, Hor. ep. 2, 1, 5 u.a.; dah. auch ihr Bild als Abzeichen am Vorderdeck eines Schiffes, navis Alexandrina, cui erat insigne Castorum, Vulg. act. apost. 28, 11: oft verb. Castor et Pollux, Cic. de nat. deor. 2, 6; de div. 2, 75 u.a.: aedes Castoris, Cic. II. Verr. 1, 129 sqq.: templum Castoris, Schol. Iuven. 14, 260: aedes Castoris et Pollucis, Cic. de div. 1, 98. Suet. Cal. 22, 2: aedes Castorum, Capit. Maxim. 16, 1: ellipt., ad Castoris (verst. aedem), Cic. Mil. 91: u. ad Castoris quaerere, eine Schatzkammer am Tempel des Kastor, Cic. Quinct. 17: so auch ad vigilem ponendi Castora nummi, Iuven. 14, 260: als Ortsbezeichnung, locus Castorum, ein Ort in Oberitalien
    ————
    zwischen Kremona u. Bedriakum, wo ein Heiligtum des Kastor u. Pollux sich befand, Tac. hist. 2, 24: dass. locus, quem Castores vocant, Oros. 7, 8, 6: u. ad Castores, Suet. Oth. 9, 2. – Ihr Fest wurde in Rom am 28. Februar gefeiert, Ov. fast. 1, 705. – Die Römer (nicht bloß die röm. Frauen, wie Gell. 11, 6 behauptet) schwuren häufig u. zwar mit der durch vorgesetztes Demonstrativ e od. me gebildeten Form ēcastor od. mēcastor, »beim Kastor«, sehr häufig b. den Komik. – Dav. Castoreus, a, um, kastorisch, manus, Sen. Phaedr. (Hipp.) 818 (810).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Castor

  • 20 frater

    frāter, tris, m. ( altindisch bhrtar-, griech. φράτηρ, Mitglied einer φρατρία, d.h. Sippe, ahd. bruoder), der Bruder, I) eig.: frater meus, Cic.: filius et fratris filius, Caes.: frater et soror, Nep., fratres sororesque, Sen.: uxor fratris, Schwägerin, Liv.: uxoris u. tuae uxoris frater, Schwager, Suet. u. Cic.: fratris filia, Nichte Sen.: consulis frater matre eādem genitus, leiblicher Br., Liv.: hic eius geminus est frater, Zwillingsbruder, Plaut.: u. so fratres gemini, Cic., od. (poet.) gemelli, Ov., Zwillingsbrüder: germanus, leiblicher Bruder, der dieselben Eltern, wenigstens den gleichen Vater hat, Cic.: fratres uterini, Brüder von einer Mutter, Cod. Iust. 5, 62, 21: dii fratres, Suet, od. fratres gemini, Ov., Kastor u. Pollux. – v. Hunden, Ov. met. 3, 220. Gratt. cyn. 299. – II) übtr.: A) fratres, Geschwister, Bruder u. Schwester, wie ἀδελφοί, Tac., Eutr. u. ICt.: decem quidam fratres fuerunt, quorum septem sunt mares, duo feminae, Augustin. – B) das Geschwisterkind, der Vetter, wie ἀδελφός, a) frater patruelis, der Vaters-Bruderssohn, Cic. Planc. 27; vgl. Cic. de fin. 5, 1 (L. Cicero frater noster, cognatione patruelis, amore germanus) u. Liv. 35, 10, 8 (pro fratre germano, non patrueli se petere aiebat). – u. im Zshg. gew. (wie ἀδελφός) bl. frater, Cic. Clu. 60. Cic. ad Att. 1, 5, 1. Ov. her. 8, 28. Ov. met. 13, 31 u.a. (s. Drak. Liv. 35, 10, 9. Ruperti Tac. ann. 3,
    ————
    38, 1). – b) der Mutter-Schwestersohn, Cic. post red. in sen. 25. – c) der Schwestermann, Schwager, Liv. 28, 35, 8. – C) Bruder, als Liebkosungswort, a) = Freund, Timarch. b. Cic. Verr. 3, 155. Hor. ep. 1, 6, 54 u.a.: v. Tieren, salve, frater! Phaedr. 1, 31, 5 (der Esel zum Eber). – dah. frater als publiz. Ehrenname der Bundesgenossen, Caes., Cic. u.a. – b) = Geliebter, Petron. 9, 2 u.a. – D) fratres, wie ἀδελφοί, Brüder, von zusammengehörigen, gleichartigen Dingen, v. Bergen, Mela u. Plin.: positi ex ordine fratres, v. Schriften, Ov.: o nummi... vos estis fratres, Iuven. – vulg. Genet. Plur. fratruum, Itala (Wirc.) Ierem. 41 (48), 8. – eine falsche Form ist fratrium, Corp. inscr. Lat. 5, 4430.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > frater

См. также в других словарях:

  • Gemini 9 — Gemini 9A Données de la mission Vaisseau Titan II GLV Équipage 2 hommes Date de lancement 3 juin 1966 13:39:33 …   Wikipédia en Français

  • Gemini — may refer toIn astronomy and space exploration: * Gemini (constellation), one of the constellations of the zodiac * Gemini (astrology), the astrological sign * Project Gemini, the second U.S. manned spaceflight program * Gemini Observatory,… …   Wikipedia

  • Gemini 5 — Données de la mission Vaisseau Capsule Gemini Équipage 2 hommes Masse 3,605 kg Date de lancement 21 août 1965 à 13:59:59 …   Wikipédia en Français

  • Gemini 6A — Gemini 6 Gemini 6 Insigne Données de la mission Nom de la mission: Gemini 6A Indicatif radio: Gemini 6A Equipage: 2 Date de lancement …   Wikipédia en Français

  • Gemini 7 — Données de la mission Vaisseau Titan II GLV Équipage 2 hommes Date de lancement 4 décembre 1965 19:30:03 TU Site de lancement …   Wikipédia en Français

  • Gemini 9A — Gemini 9 Gemini 9 Insigne Données de la mission Nom de la mission: Gemini 9A Indicatif radio: Gemini 9A Equipage: 2 …   Wikipédia en Français

  • Gemini 3 — Données de la mission Vaisseau Capsule Gemini Équipage 2 hommes Date de lancement 23 mars 1965 à 14:24:00 TU Site de lancement Cap Canave …   Wikipédia en Français

  • Gemini 10 — Insigne Données de la mission Nom de la mission: Gemini 10 Indicatif radio: Gemini 10 Equipage: 2 …   Wikipédia en Français

  • Gemini 11 — Insigne Données de la mission Nom de la mission: Gemini 11 Indicatif radio: Gemini 11 Equipage: 2 …   Wikipédia en Français

  • Gemini 12 — Données de la mission Vaisseau Capsule Gemini Équipage 2 hommes Masse 3,762 kg Date de lancement …   Wikipédia en Français

  • Gemini 2 — Données de la mission Vaisseau Capsule Gemini Équipage inhabité Masse 3 133 kg Date de lancement …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»