Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Dia

  • 1 Dia

    Dīa, ae, f., Dia.
    I.
    The old name of the island of Naxos, Ov. M. 3, 690; 8, 174. —
    II.
    A city in the Chersonesus Taurica, Plin. 4, 12, 26, § 86.—
    III.
    An island near Crete, now Standia, id. 4, 12, 20, § 61.—
    B. I.
    The mother of Mercury, Cic. N. D. 3, 22, 56.—
    II.
    The wife of Ixion, and mother of Pirithous, Hyg. F. 155.

    Lewis & Short latin dictionary > Dia

  • 2 Dia

    Dīa, ae f.
    Дия, древнее название о-ва Наксоса (посвящённого Вакху) O, PM

    Латинско-русский словарь > Dia

  • 3 dia

    dīvus, a, um, also dīus, a, um, (without the digamma) adj. [dios], of or belonging to a deity, divine.
    I.
    Prop. (mostly archaic and poet.). As an adj. very rarely: res [p. 604] divas edicit, Naev. ap. Non. 197, 15; so,

    diva caro,

    Prud. Psych. 76: DIUM fulgur appellabant diurnum, quod putabant Jovis, ut nocturnum Summani, Paul. ex Fest. p. 75, 14 Müll.—Far more freq.,
    B.
    Subst.: dīvus ( dīus), i, m., and dīva ( dia), ae, f., a god, a goddess, a deity.
    (α).
    Form dīvus: si divus, si diva, esset, etc., a precatory formula in Liv. 7, 26; cf. ib. 29, 27; 8, 9:

    is divus (sc. Apollo) exstinguet perduelles vestros, Carm. Marcii,

    ib. 25, 12; cf.:

    dive, quem proles Niobea, etc.,

    Hor. C. 4, 6, 1:

    mortalin' decuit violari vulnere divum?

    Verg. A. 12, 797:

    utinam me divi adaxint ad suspendium,

    Plaut. Aul. 1, 1, 11:

    divi,

    Lucr. 6, 387; Verg. A. 3, 363; 12, 28; Hor. C. 4, 2, 38 al.:

    divos,

    Plaut. Mil. 3, 1, 133; Cic. Leg. 2, 8; Verg. E. 1, 42; id. A. 3, 222; Hor. C. 2, 8, 11; id. S. 2, 3, 176 et saep.: divumque hominumque pater, rex, Enn. ap. Varr. L. L. 5, § 65 Müll.; Verg. A. 1, 65; 2, 648; 10, 2 et saep.:

    divom atque hominum clamat fidem,

    Plaut. Aul. 2, 4, 20; cf.:

    pro divum fidem,

    Ter. Ad. 4, 7, 28;

    more rarely, divorum,

    Verg. A. 7, 211:

    (munera) digna diva venustissima Venere,

    Plaut. Poen. 5, 4, 4:

    Turni sic est affata sororem Diva deam,

    i. e. Juno, Verg. A. 12, 139; cf. id. ib. 1, 447;

    482: Diva Bona for Bona Dea,

    Ov. F. 5, 148: divos scelerare parentes, the family gods = theoi patrôoi, Cat. 64, 404.—
    (β).
    Form dīus: Dii Indigetes Diique Manes, a precatory formula in Liv. 8, 9: Dia Dearum, Enn. ap. Fest. p. 301 Müll. (Ann. v. 22, ed. Vahl.); cf.:

    DEA DIA,

    i. e. Ceres, Inscr. Orell. 961 and 1499: Venus pulcherrima dium, Enn. ap. Prob. ap. Verg. E. 6, 31.—
    II.
    Transf.
    A.
    Godlike, divine, an epithet applied to any thing deified or of extraordinary excellence or distinction:

    urbi Romae divae,

    Liv. 43, 6; cf.

    sarcastically: est ergo flamen, ut Jovi, etc., sic divo Julio M. Antonius,

    Cic. Phil. 2, 43: Romule die, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41, 64 (Ann. v. 115, ed. Vahl.): Ilia dia nepos, id. ap. Fest. p. 286, 16 Müll. (Ann. v. 56, ed. Vahl.):

    dia Camilla,

    Verg. A. 11, 657:

    dias in luminis oras,

    Lucr. 1, 22; so,

    Voluptas,

    id. 2, 172:

    otia,

    id. 5, 1389: profundum (cf. hals dia), Ov. M. 4, 537:

    sententia Catonis,

    Hor. S. 1, 2, 32:

    poëmata,

    Pers. 1, 31 et saep.—After the Aug. period divus became a frequent epithet for the deceased Roman emperors in the historians, and on coins and inscriptions, Suet. Dom. 23; Liv. Epit. 137.—
    B.
    dīvum, i, n., the sky, Varr. L. L. 5, § 65 Müll.—Esp. freq., sub divo, like sub Jove, under the open sky, in the open air, Cic. Verr. 2, 1, 19 Zumpt N. cr.; Varr. L. L. l. l.; Cels. 1, 2; Suet. Caes. 72; Verg. G. 3, 435; Hor. C. 2, 3, 23 et saep.:

    sub divum rapiam,

    id. ib. 1, 18, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > dia

  • 4 dia [1]

    1. dia = διά, Cass. Fel. 42 p. 96, 16.

    lateinisch-deutsches > dia [1]

  • 5 Dia [2]

    2. Dīa, ae, Akk. am, f. (Δία), I) eine Insel nahe der östl. Küste von Kreta, j. Standia, Plin. 4, 61. – II) alter Name der Insel Naxos, j. Naxia, Plin. 4, 67. Ov. met. 3, 690; 8, 174; art. am. 1, 528.

    lateinisch-deutsches > Dia [2]

  • 6 dia-…

    prf G
    travers (à dia-…), transversalement

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > dia-…

  • 7 dia

    1. dia = διά, Cass. Fel. 42 p. 96, 16.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dia

  • 8 Dia

    2. Dīa, ae, Akk. am, f. (Δία), I) eine Insel nahe der östl. Küste von Kreta, j. Standia, Plin. 4, 61. – II) alter Name der Insel Naxos, j. Naxia, Plin. 4, 67. Ov. met. 3, 690; 8, 174; art. am. 1, 528.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Dia

  • 9 dia

    I
    by day; for a long time; quam diu -- as long as
    II

    Latin-English dictionary > dia

  • 10 Diablintes

    Dĭā̆blintes, um, m., a people in Gallia Lugdunensis, near the present Mayenne, in the Department de la Sarthe, Caes. B. G. 3, 9 fin.; called also Diablinti, Plin. 4, 18, 32, § 107.

    Lewis & Short latin dictionary > Diablintes

  • 11 Diablinti

    Dĭā̆blintes, um, m., a people in Gallia Lugdunensis, near the present Mayenne, in the Department de la Sarthe, Caes. B. G. 3, 9 fin.; called also Diablinti, Plin. 4, 18, 32, § 107.

    Lewis & Short latin dictionary > Diablinti

  • 12 diatreta

    dĭā̆trētus, a, um, adj., = diatrêtos, pierced with holes, filigree, carved, embossed:

    calix,

    Dig. 9, 2, 27, § 29.— Subst.: dĭătrēta, ōrum, n., pierced work, filigree-work, Mart. 12, 70, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > diatreta

  • 13 diatretarius

    dĭā̆trētārĭus, ii, m. [diatretus], one who does perforated or filigree work, a turner, carver, Cod. Theod. 13, 4, 2 al.

    Lewis & Short latin dictionary > diatretarius

  • 14 diatretus

    dĭā̆trētus, a, um, adj., = diatrêtos, pierced with holes, filigree, carved, embossed:

    calix,

    Dig. 9, 2, 27, § 29.— Subst.: dĭătrēta, ōrum, n., pierced work, filigree-work, Mart. 12, 70, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > diatretus

  • 15 diatriba

    dĭā̆trĭba, ae, f., = diatribê, a learned discussion.— Transf., a school, Gell. 1, 26; 17, 20, 4 al.

    Lewis & Short latin dictionary > diatriba

  • 16 diatritaeus

    dĭā̆trĭtaeus, a, um, adj., = diatritaios, of the space of three days:

    tempus,

    Cael. Aur. Acut. 1, 3, 35; cf. the foll.

    Lewis & Short latin dictionary > diatritaeus

  • 17 diatritus

    dĭā̆trĭtus, i, f., = diatritos, the return of a fever on the third day, Cael. Aur. Tard. 1, 1 (twice); 1, 3, 57 al.

    Lewis & Short latin dictionary > diatritus

  • 18 dies irae

       día de la cólera
       ◘ Primeras palabras y título de una secuencia del misal romano que se canta por los difuntos.

    Locuciones latinas > dies irae

  • 19 divus

    dīvus, a, um, also dīus, a, um, (without the digamma) adj. [dios], of or belonging to a deity, divine.
    I.
    Prop. (mostly archaic and poet.). As an adj. very rarely: res [p. 604] divas edicit, Naev. ap. Non. 197, 15; so,

    diva caro,

    Prud. Psych. 76: DIUM fulgur appellabant diurnum, quod putabant Jovis, ut nocturnum Summani, Paul. ex Fest. p. 75, 14 Müll.—Far more freq.,
    B.
    Subst.: dīvus ( dīus), i, m., and dīva ( dia), ae, f., a god, a goddess, a deity.
    (α).
    Form dīvus: si divus, si diva, esset, etc., a precatory formula in Liv. 7, 26; cf. ib. 29, 27; 8, 9:

    is divus (sc. Apollo) exstinguet perduelles vestros, Carm. Marcii,

    ib. 25, 12; cf.:

    dive, quem proles Niobea, etc.,

    Hor. C. 4, 6, 1:

    mortalin' decuit violari vulnere divum?

    Verg. A. 12, 797:

    utinam me divi adaxint ad suspendium,

    Plaut. Aul. 1, 1, 11:

    divi,

    Lucr. 6, 387; Verg. A. 3, 363; 12, 28; Hor. C. 4, 2, 38 al.:

    divos,

    Plaut. Mil. 3, 1, 133; Cic. Leg. 2, 8; Verg. E. 1, 42; id. A. 3, 222; Hor. C. 2, 8, 11; id. S. 2, 3, 176 et saep.: divumque hominumque pater, rex, Enn. ap. Varr. L. L. 5, § 65 Müll.; Verg. A. 1, 65; 2, 648; 10, 2 et saep.:

    divom atque hominum clamat fidem,

    Plaut. Aul. 2, 4, 20; cf.:

    pro divum fidem,

    Ter. Ad. 4, 7, 28;

    more rarely, divorum,

    Verg. A. 7, 211:

    (munera) digna diva venustissima Venere,

    Plaut. Poen. 5, 4, 4:

    Turni sic est affata sororem Diva deam,

    i. e. Juno, Verg. A. 12, 139; cf. id. ib. 1, 447;

    482: Diva Bona for Bona Dea,

    Ov. F. 5, 148: divos scelerare parentes, the family gods = theoi patrôoi, Cat. 64, 404.—
    (β).
    Form dīus: Dii Indigetes Diique Manes, a precatory formula in Liv. 8, 9: Dia Dearum, Enn. ap. Fest. p. 301 Müll. (Ann. v. 22, ed. Vahl.); cf.:

    DEA DIA,

    i. e. Ceres, Inscr. Orell. 961 and 1499: Venus pulcherrima dium, Enn. ap. Prob. ap. Verg. E. 6, 31.—
    II.
    Transf.
    A.
    Godlike, divine, an epithet applied to any thing deified or of extraordinary excellence or distinction:

    urbi Romae divae,

    Liv. 43, 6; cf.

    sarcastically: est ergo flamen, ut Jovi, etc., sic divo Julio M. Antonius,

    Cic. Phil. 2, 43: Romule die, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41, 64 (Ann. v. 115, ed. Vahl.): Ilia dia nepos, id. ap. Fest. p. 286, 16 Müll. (Ann. v. 56, ed. Vahl.):

    dia Camilla,

    Verg. A. 11, 657:

    dias in luminis oras,

    Lucr. 1, 22; so,

    Voluptas,

    id. 2, 172:

    otia,

    id. 5, 1389: profundum (cf. hals dia), Ov. M. 4, 537:

    sententia Catonis,

    Hor. S. 1, 2, 32:

    poëmata,

    Pers. 1, 31 et saep.—After the Aug. period divus became a frequent epithet for the deceased Roman emperors in the historians, and on coins and inscriptions, Suet. Dom. 23; Liv. Epit. 137.—
    B.
    dīvum, i, n., the sky, Varr. L. L. 5, § 65 Müll.—Esp. freq., sub divo, like sub Jove, under the open sky, in the open air, Cic. Verr. 2, 1, 19 Zumpt N. cr.; Varr. L. L. l. l.; Cels. 1, 2; Suet. Caes. 72; Verg. G. 3, 435; Hor. C. 2, 3, 23 et saep.:

    sub divum rapiam,

    id. ib. 1, 18, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > divus

  • 20 dius [2]

    2. dīus, a, um, archaist., poet. u. nachkl. Nbf. v. divus (aus *divios = altind. divyás, griech. διος), göttlich, I) adi.: A) eig.: dius Fidius, s. Fidius. – B) übtr.: 1) edel, Casmilus, dius administer diis magnis, Varro LL. 7, 34: dia Camilla, Verg. Aen. 11, 657: Vok., o Romule, Romule die! Enn. ann. 111. – 2) göttlich groß, göttlich schön, dias in luminis oras exoritur, Lucr.: sententia dia Catonis, Hor.: dium profundum, Ov. – 3) himmlisch, omnia dia et marina et terrea, Prud. cath. 12, 90 ed. Obbar. (Dressel diva). – / Nbf. deius, wov. subst. fem. Deia, Corp. inscr. Lat. 9, 2670. – II) subst., dīum, ī, n., das Weltall, Fest. p. 285 (a), 27. – u. sub dio u. archaist. sub diu, unter freiem Himmel, sub dio, Col. 12, 12, 1: sub diu, Plaut, most. 765 zw. Lucr. 4, 209 (211, dazu Lachm.). Vitr. 5, 9, 5 R.u.ö. (s. Ind. verbb.). Plin. 21, 84 D.; klassisch sub divo, s. dīvus.

    lateinisch-deutsches > dius [2]

См. также в других словарях:

  • día — (Del lat. dies). 1. m. Tiempo que la Tierra emplea en dar una vuelta alrededor de su eje; equivale a 24 horas. 2. Tiempo en que el Sol está sobre el horizonte. 3. por antonom. Luz del día. 4. Tiempo que hace durante el día o gran parte de él. Día …   Diccionario de la lengua española

  • dia — dia; dia·ble·rie; dia·blo; dia·blo·tin; dia·boleite; dia·chronic; dia·cli·nal; dia·derm; dia·dermal; dia·geotropic; dia·geotropism; dia·heliotropism; dia·ki·ne·sis; dia·magnet; dia·magnetism; dia·morphine; dia·phototropism; dia·positive;… …   English syllables

  • día — sustantivo masculino 1. Tiempo que tarda la tierra en dar una vuelta sobre su eje, y cada uno de estos espacios de tiempo con número y nombre: el día doce de abril, un mes de 31 días. 2. Tiempo que brilla el sol sobre el horizonte: día nublado,… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • Día — Saltar a navegación, búsqueda Para el grupo de pop rock zaragozano pre Amaral, véase Días de Vino y Rosas. Duración de un día en la Tierra, de acuerdo a la latitud. Se denomina día (del latín …   Wikipedia Español

  • Dia — or Dia may refer to: Contents 1 Organisations and businesses 2 People 3 Places …   Wikipedia

  • dia — [ dja ] interj. • 1561; diai 1548; a. forme de da → da ♦ Anciennt Cri des charretiers pour faire aller leurs chevaux à gauche (opposé à hue). Mod. Aller, tirer à hue et à dia. Dia n. f. (Belgique …   Encyclopédie Universelle

  • dia — s. m. 1. Período de tempo que vai desde a meia noite até à meia noite seguinte (dia civil). 2. Período de 24 horas compreendido do meio dia até ao meio dia seguinte (dia astronômico), ou do pôr do Sol ao pôr do Sol seguinte (dia israelita).… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • Día D — Saltar a navegación, búsqueda Planos de la Batalla del Desembarco de Normandía, que constituye el día D más famoso …   Wikipedia Español

  • Dia — Dia …   Википедия

  • DIA — bezeichnet eine griechische Präposition mit der Bedeutung durch, hindurch, siehe Altgriechische Präpositionen kurz das Diapositiv, siehe Dia (Fotografie) eine in der Antike gebräuchliche Bezeichnung für die griechische Insel Náxos eine unbewohnte …   Deutsch Wikipedia

  • Día de π — Saltar a navegación, búsqueda Se conocen como Día de Pi a dos celebraciones en honor de la expresión matemática Pi, el Día Pi y el Día de Aproximación de Pi . Día Pi Por la forma en que se escribe en el formato usado en los Estados Unidos, el 14… …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»