-
1 concomitant
A n élément m (of qui coïncide avec).B adj [change, problem] concomitant fml ; to be concomitant with aller de pair avec, être concomitant avec fml. -
2 concomitant
concomitant;∎ adolescence with all its concomitant anxieties l'adolescence et les angoisses qui l'accompagnent2 nounaccessoire m;∎ ill health is a common concomitant of poverty la mauvaise santé va souvent de pair avec la misèreUn panorama unique de l'anglais et du français > concomitant
-
3 concomitant
tr[kən'kɒmɪtənt]1 formal use concomitanteadj.• concomitante adj.n.• concomitante s.m.[kǝn'kɒmɪtǝnt] frm1.ADJ concomitante2.N hecho m concomitante -
4 concomitant
concomitant [kənˊkɒmɪtǝnt]1. a сопу́тствующий2. n сопу́тствующее обстоя́тельство -
5 concomitant
-
6 concomitant
-
7 concomitant
concomitant сопутствующий, сопровождающийEnglish-Russian dictionary of biology and biotechnology > concomitant
-
8 concomitant
con·comi·tant[kənˈkɒmɪtənt, AM -ˈkɑ:mət̬ənt]I. adj einhergehend\concomitant circumstances Begleitumstände pl* * *[kən'kɒmɪtənt]1. adj2. nBegleiterscheinung f* * *A adj (adv concomitantly) begleitend, gleichzeitig:concomitant circumstances BegleitumständeB s Begleiterscheinung f, -umstand m:be a concomitant of auch einhergehen mit* * *n.Begleitumstand m.begleitend m. -
9 concomitant
1) сопутствующий, сопровождающий3) геом. конкомитант, совместный комитант4) стат. сопутствующая переменная• -
10 concomitant
1. [kənʹkɒmıt(ə)nt] nсопутствующее обстоятельствоsleeplessness is often a concomitant of anxiety - причиной бессонницы часто является беспокойство
2. [kənʹkɒmıt(ə)nt] adisease is a concomitant with poor sanitation - плохое санитарное состояние ведёт к распространению болезней
сопутствующий -
11 concomitant
adj. begeleidend, bijkomend, samengaand[ kənkommittənt]♦voorbeelden:old age with all its concomitant infirmities • de ouderdom en alle gebreken die daarmee gepaard gaan -
12 concomitant
сопутствующий имя прилагательное:сопровождающий (accompanying, attendant, concomitant)имя существительное:сопутствующее обстоятельство (concomitant, concurrent) -
13 concomitant
1. n сопутствующее обстоятельство2. a сопутствующийСинонимический ряд:1. attendant (adj.) accompanying; ancillary; associated with; attendant; attending; coincident; collateral; concurrent; conjoined with; connected; coordinated; coupled with; incident; joint; satellite; simultaneous2. accompaniment (noun) accompaniment; associate; attendant; companion; consort; fellow; mate -
14 concomitant
1. сопутствующее обстоятельство2. согласный -
15 concomitant
-
16 concomitant
1. сопутствующее обстоятельство2. сопутствующийThe English-Russian dictionary general scientific > concomitant
-
17 concomitant
-
18 concomitant
{kən'kɔmitənt}
I. a съпътствуващ, едновременен
II. n съпътствуващо обстоятелство* * *{kъn'kъmitъnt} I. а съпътствуващ; едновременен; II. п съп* * *съпътстващ; едновременен;* * *1. i. a съпътствуващ, едновременен 2. ii. n съпътствуващо обстоятелство* * *concomitant[kən´kɔmitənt] I. adj съпътстващ; едновременен; FONT face=Times_Deutsch◊ adv concomitantly; II. n съпътстващо обстоятелство (често и pl); joy is the \concomitant of productive activity радостта съпътства конструктивната дейност. -
19 concomitant
[kən'kɒmɪtənt] 1.aggettivo form. concomitante2.nome form. elemento m. concomitante (of con)* * *concomitant /kənˈkɒmɪtənt/A a.concomitante: concomitant factors, fattori concomitantiB n.* * *[kən'kɒmɪtənt] 1.aggettivo form. concomitante2.nome form. elemento m. concomitante (of con) -
20 concomitant
adj concomitants cosa concomitant
См. также в других словарях:
concomitant — concomitant, ante [ kɔ̃kɔmitɑ̃, ɑ̃t ] adj. • 1503; lat. concomitans, de concomitari « accompagner » ♦ Qui accompagne un autre fait, qui coïncide, coexiste avec lui. ⇒ coïncident, simultané. Symptômes concomitants d une maladie. Log. Méthode des… … Encyclopédie Universelle
Concomitant — Con*com i*tant, n. One who, or that which, accompanies, or is collaterally connected with another; a companion; an associate; an accompaniment. [1913 Webster] Reproach is a concomitant to greatness. Addison. [1913 Webster] The other concomitant… … The Collaborative International Dictionary of English
concomitant — concomitant, ante (kon ko mi tan, tan t ) adj. Qui se produit en même temps, qui accompagne. Les événements concomitants font comprendre cette disposition des esprits. Terme de médecine. Symptômes ou signes concomitants, ceux qui accompagnent… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
Concomitant — Con*com i*tant, a. [F., fr. L. con + comitari to accompany, comes companion. See {Count} a nobleman.] Accompanying; conjoined; attending. [1913 Webster] It has pleased our wise Creator to annex to several objects, as also to several of our… … The Collaborative International Dictionary of English
concomitant — c.1600, from Fr. concomitant, from L.L. concomitantem (nom. concomitans), prp. of concomitari accompany, attend, from com with, together (see COM (Cf. com )) + comitari join as a companion, from comes (gen. comitis) companion (see … Etymology dictionary
concomitant — adj coincident, concurrent, synchronous, simultaneous, contemporaneous, *contemporary, coeval, coetaneous Analogous words: attending or attendant, accompanying (see corresponding verbs at ACCOMPANY): associated, connected, related, linked (see… … New Dictionary of Synonyms
concomitant — formal ► ADJECTIVE ▪ naturally accompanying or associated. ► NOUN ▪ a concomitant phenomenon. DERIVATIVES concomitance noun concomitantly adverb. ORIGIN from Latin concomitari accompany , from comes companion … English terms dictionary
Concomitant — Concomitant, lat., mitbegleitend … Herders Conversations-Lexikon
concomitant — I adjective accompanying, aligned, allied, associated, attendant, attending, coincident, complemental, concurrent, conjoint, conjunctional, conjunctive, contemporaneous, contemporary, correlative, correspondent, corresponding, coupled, joint,… … Law dictionary
concomitant — CONCOMITANT, ANTE. adject. Qui accompagne, Il est du style dogmatique, et ne se dit guère que dans cette phrase, La grâce concomitante … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
concomitant — [adj] contributing, accompanying accessory, adjuvant, agreeing, ancillary, associated with, associative, attendant, attending, belonging, coefficient, coetaneous, coeval, coexistent, coincident, coincidental, collateral, complementary, concordant … New thesaurus