-
1 communio
communio communio, ivi, itum, ire укреплять -
2 communio
communio communio, onis f единение -
3 communio
-
4 communio
-
5 commūniō
commūniō ōnis, f [communis], a community, mutual participation, fellowship: inter alquos legis: sanguinis: litterarum: parietum, Ta.* * *Icommunity, mutual participation; association; sharing; fellowship; communionIIcommunire, communivi, communitus V TRANSfortify strongly, entrench, barricade; strengthen, secure, reinforce -
6 communio
communio, onis, f., communion, mutual participation, H. 13:16.* -
7 communio
[st1]1 [-] communĭo, īre, īvi (ĭi), ītum: fortifier, construire; étayer, renforcer. [st1]2 [-] communĭo, ōnis, f.: - [abcl][b]a - communauté, participation, association. - [abcl]b - synonymie. - [abcl]c - communion de l'Eglise chrétienne. - [abcl]d - altaris communio, Aug.: la sainte communion.[/b]* * *[st1]1 [-] communĭo, īre, īvi (ĭi), ītum: fortifier, construire; étayer, renforcer. [st1]2 [-] communĭo, ōnis, f.: - [abcl][b]a - communauté, participation, association. - [abcl]b - synonymie. - [abcl]c - communion de l'Eglise chrétienne. - [abcl]d - altaris communio, Aug.: la sainte communion.[/b]* * *I.Communio, communis, pen. prod. communiui, communitum, pen. prod. communire. Caesar. Fortifier tout entour, Munir.\Communire aulae authoritatem, per translationem. Cic. Omni authoritate aulae communita. Apres avoir remis ses gens en son obeissance, et asseuré son authorité envers eulx.II.Communio, communionis, Aliud denominatiuum. Cic. Communion.\Literarum et vocum communione homines inter se iunxit philosophia. Cic. Par communication, etc.\Sermonis communio. Sueton. Devis et parolles qu'on ha ensemble de quelque chose.\Acquirere communioni. Paul. A la communaulté, A la compaignie. -
8 communio
1.com-mūnĭo, īvi or ii, ītum, 4, v. a., to fortify on all sides or strongly, to secure, barricade, intrench (class.).I.Prop.:II.castella,
Caes. B. G. 1, 8; Nep. Alcib. 7, 4:castra,
Caes. B. G. 5, 49; Liv. 2, 32, 4; 21, 32, 11; 42, 58, 1:loca castellis idonea,
Nep. Milt. 2, 1:hibernacula,
Liv. 22, 32, 1:praesidium,
id. 2, 49, 8:tumulum,
Caes. B. C. 1, 43.— Transf.:os arteriae,
Gell. 17, 11, 5.—Trop., to make sure, to strengthen:2.auctoritatem aulae,
Cic. Fam. 15, 4, 6 (cf. aula, II. A.):causam testimoniis,
id. Rosc. Com. 15, 43:jus,
id. Caecin. 26, 74.commūnĭo, ōnis, f. [communis], a communion, mutual participation (several times in Cicero, elsewhere rare).I.In gen.:II.inter quos est communio legis, inter eos communio juris est,
Cic. Leg. 1, 7, 23:sanguinis,
id. Rosc. Am. 22, 63:litterarum et vocum,
id. Tusc. 5, 2, 5: sermonis, * Suet. Aug. 74:parietum,
Tac. A. 15, 43:victoriae,
id. ib. 12, 19:temporum alicujus,
Cic. Mil. 36, 100:beneficiorum, praemiorum civitatis,
id. Balb. 12, 29:visorum,
id. Ac. 2, 14, 44:plures partes communione complecti,
id. de Or. 1, 42, 189:in pristinā communione manere,
id. ib. 3, 19, 72:sagariam communionem inire,
Dig. 17, 2, 52.—In eccl. Lat.A.Church communion, Sulp. Sev. Hist. Sacr. 2, 45; 2, 37; Aug. in Ps. 57, n. 15.—Hence,B. -
9 communio
I com-mūnio, īvī (iī), ītum, īre2) перен. укреплять, упрочивать, утверждать ( auctoritatem alicujus T)II commūnio, ōnis f. [ communis ]1) общность, соучастие ( inter aliquem C)c. nominum Ap — общность наименованийc. sanguinis C — родственные связи2) церковная общность, единение Eccl3) (тж. c. sancti al taris Aug) христианское причастие Eccl -
10 communio [2]
2. commūnio, ōnis, f. (communis), I) die Gemeinschaft, parietum, gemeinschaftliche Wände, Tac.: sanguinis, Cic.: sermonis, Suet.: litterarum et vocum, Cic.: inter quos est c. legis, Cic. – II) insbes., die kirchliche Gemeinschaft, Sulp. Sev.: sancti altaris, das heilige Abendmahl, die Kommunion, Augustin.
-
11 communio
1. com-mūnio (commoenio), īvī, ītum, īre, beschanzen, verschanzen, castra, Caes.: locum, Liv.: loca castellis idonea, Nep.: os arteriae, Gell. – Übtr., verwahren befestigen, sicher stellen, auctoritatem aulae, Cic.: ius, Cic.: causam testimoniis, Cic. – ⇒ synk. Imperf. communibant, Amm. 18, 7, 6: Perf. communit, Caes. b. c. 3, 43, 1: communisset, Caes. b. c. 1, 43, 2: communissent, Liv. 21, 32, 11. Frontin. 1, 3, 9: communisse, Liv. 8, 15, 4: Futur. communibo, Plaut. rud. 934 codd. (Schöll commoenibo).————————2. commūnio, ōnis, f. (communis), I) die Gemeinschaft, parietum, gemeinschaftliche Wände, Tac.: sanguinis, Cic.: sermonis, Suet.: litterarum et vocum, Cic.: inter quos est c. legis, Cic. – II) insbes., die kirchliche Gemeinschaft, Sulp. Sev.: sancti altaris, das heilige Abendmahl, die Kommunion, Augustin.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > communio
-
12 communio
f лат. церк.запричастный стих (поётся после причащения священника) -
13 communio [1]
1. com-mūnio (commoenio), īvī, ītum, īre, beschanzen, verschanzen, castra, Caes.: locum, Liv.: loca castellis idonea, Nep.: os arteriae, Gell. – Übtr., verwahren befestigen, sicher stellen, auctoritatem aulae, Cic.: ius, Cic.: causam testimoniis, Cic. – / synk. Imperf. communibant, Amm. 18, 7, 6: Perf. communit, Caes. b. c. 3, 43, 1: communisset, Caes. b. c. 1, 43, 2: communissent, Liv. 21, 32, 11. Frontin. 1, 3, 9: communisse, Liv. 8, 15, 4: Futur. communibo, Plaut. rud. 934 codd. (Schöll commoenibo).
-
14 Communio
сущ.церк. (церковное) общение, общность -
15 communio
1) общность имущественная, не основывающаяся на договоре товарищества прот. societas (1. 31 D. 17, 2); (1. 78 § 8 D. 36, 1);societas et rerum comm. (1. 23 D. 50, 17);
2) участие, juris civilis communionem non habere (l. 20 § 7 D. 28, 1). 3) соучастие,согласие (1. 1 pr. C. 5, 13).comm. juris (1. 19 § 2 D. 10, 3), pro indiviso (1. 94 § 1 D. 46, 3).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > communio
-
16 communio
, communivi, communitum, communireукреплять; утверждать, упрочивать -
17 COMMUNIO (COMMUNION)
приобщение, причащение, причастие. Тесно связано с идеей приравнивания, соответствия и уподобления. См. ADAEQUATIO, SIMILITUDO.Латинский словарь средневековых философских терминов > COMMUNIO (COMMUNION)
-
18 communio bonorum
s.propiedad común. -
19 Communio sanctorum
см. Причастие Святых.Westminster dictionary of theological terms > Communio sanctorum
-
20 Zerbrechen der eucharistischen Communio
гл.Универсальный немецко-русский словарь > Zerbrechen der eucharistischen Communio
См. также в других словарях:
Communio — est une revue internationale catholique issue du concile Vatican II et fondée à l initiative du théologien bâlois Urs von Balthasar au début des années 1970. Elle se situe dans la lignée de la Nouvelle Théologie. Sommaire 1 Histoire 2 Notes et… … Wikipédia en Français
COMMUNIO — Graece Κοινωνία, inter nomina S. Eucharistiae, reperitur 1. Corinth. c. 10. v. 16. quae, ut alias rationes omittam, sic dicta est Pachymeri, διὰ τὸ τότε κοινωνεῖν τοὺς ἀξίους πάντας τῶ μυςηρίων, Quia primis temporibus omnes, qui digni erant,… … Hofmann J. Lexicon universale
Communio — (lateinisch: Gemeinschaft) steht für eine vollständige Kirchengemeinschaft in der katholischen Kirche die Gemeinschaft mit Christus in der Kommunion bei der Messfeier. einen Teil des Propriums: Communio (Liturgie) die katholisch theologische… … Deutsch Wikipedia
Communio — is a federation of theological journals, founded in 1972 by Joseph Ratzinger, Hans Urs von Balthasar, Henri de Lubac, Walter Kasper, Marc Ouellet, Louis Bouyer and others. Communio, now published in fifteen editions (German, English, Spanish and… … Wikipedia
Communio, la — Communio, la, Kanal im österreichischen Kronlande Lombardei, verbindet den Serio mit dem Oglio … Pierer's Universal-Lexikon
Communio — Communĭo (lat.), Gemeinschaft; C. bonōrum, Gütergemeinschaft (s.d.) … Kleines Konversations-Lexikon
Communio — Communio, Gemeinschaft von Rechten, bald mit solidarischem Charakter, bald so, daß jeder einen arithmetisch bestimmten Theil (pars pro indiviso) an dem gemeinsamen Object (Grundstück, der Geldforderung, Erbschaft) hat. Sie entsteht durch Vertrag… … Herders Conversations-Lexikon
Communio — [lateinisch »Gemeinschaft«] die, , katholische Kirche: Begleitgesang zum Kommuniongang der Gläubigen in der Messe, ursprünglich Psalmverse, später häufig durch Evangelientexte ersetzt. … Universal-Lexikon
communio — com·mù·nio s.m. e f.inv., lat. TS lit. antifona letta nelle messe comuni dall assistente e dai fedeli all unisono, dopo la comunione del celebrante {{line}} {{/line}} DATA: 2Є metà XVII sec. ETIMO: lat. communio, propr. comunione … Dizionario italiano
Communio — Com|mu|nio die; <aus lat. communio »Gemeinschaft«> Begleitgesang zum Kommuniongang des Volkes in der 1Messe (1; kath. Kirche) … Das große Fremdwörterbuch
Communio-Ekklesiologie — ”Communio“ (griech. Koinonia “, deutsch Gemeinschaft) bezeichnet in der altchristlichen Theologie die Teilhabe der Glaubenden an den von Gott geschenkten Heilsgütern, die dadurch entstehende Gemeinschaft der Glaubenden u. die gnadenhafte… … Neues Theologisches Wörterbuch