-
1 Claudius
Claudĭus ( Clōdĭus, like claudo and clodo, codex and caudex, plostrum and plaustrum, [p. 351] etc.), Claudĭa, Clōdĭa, the name of two very celebrated Roman gentes (one patrician, the other plebeian; cf. Suet. Tib. 1 and 2; Verg. A. 7, 708; Liv. 2, 16, 4).A.Claudius; so,1.App. Claudius Caecus (v. Appius).—2.The historian Q. Claudius Quadrigarius, a contemporary of Sulla and Sisenna, Vell. 2, 9, 6; Gell. 1, 7, 9.—Called simply Claudius, Liv. 8, 19, 13; 9, 5, 2.—3.The emperor Claudius;4. B.in full, Tiberius Claudius Drusus Nero Germanicus,
Suet. Claud. 1 sqq.; Tac. A. 11, 1 sqq.—Clodius. Thus the restless tribune of the people, and enemy of Cicero, P. Clodius Pulcher, who was killed by Milo; v. Cic. Mil.—II.Hence,A.Claudĭus ( Clōd-), a, um, Claudian, Clodian: Via Claudia (Clodia), a branch of the Via Cassia, Ov. P. 1, 8, 44; Front. Aquaed. 11.—Aqua Claudia, an aqueduct begun by the emperor Caligula, and finished by the emperor Claudius, Front. Aquaed. 13 sq.; Suet. Claud. 20 Bremi.—Tribus Claudia, beyond the Anio, named after the progenitor of the gens Claudia, Liv. 2, 16, 5; Verg. A. 7, 708; cf.B.Serv. in h. l.—Leges Clodiae,
proceeding from the tribune of the people, Clodius, Cic. Sest. 25 and 26; cf. Orell. Ind. Leg. s. h. v.—Claudĭānus, a, um, adj., of or pertaining to a Claudius (esp. to the emperor of this name):C.castra,
of App. Claudius Pulcher, Liv. 23, 31, 3: tonitrua, named after the same, Paul. ex Fest. p. 57, 10 Müll.:tempora,
of the emperor Claudius, Tac. A. 14, 11; id. H. 5, 12:cometa,
visible in his time, Sen. Q. N. 7, 21 and 29.—Clōdĭ-ānus, a, um, adj., pertaining to Clodius, the enemy of Cicero:crimen,
his murder, Cic. Mil. 27, 72:incendia,
caused by him, id. Q. Fr. 2, 1, 2:operae,
id. ib. 2, 3, 2. -
2 Claudius
-
3 Claudius
Claudius - Клавдий -
4 Claudius
Claudius noun Клавдий -
5 Claudius
[\Claudius`t, \Claudiusa] Клавдий -
6 Claudius [1]
1. Claudius u. (andere Schreibart) Clōdius, a, um, Name zweier röm. gentes (einer patrizischen u. einer plebejischen, von deren letzterer die Marcelli [s. Mārcellus] die bedeutendste Familie waren): I) subst.: A) Form Claudius, wie die Patrizier: 1) Appius Claudius Regillensis Crassus, der durch seinen Frevel gegen die Virginia bekannte Dezemvir, Liv. 3, 35 sqq. – 2) Appius Claudius (Crassus) Caecus, errichtete als Zensor große Bauten (s. Appius), noch spät gerühmt wegen der Rede, durch die er 281 v. Chr. im Senat zu Rom den Abschluß eines Friedens mit Pyrrhus zu hindern wußte, Cic. de sen. 16. Tac. dial. 18. – 3) Tiberius Claudius Drusus Germanicus, der vierte röm. Kaiser (41–54 n. Chr.), Suet. Claud. 1 sqq. Tac. ann. lib. 11 sq. – Dav.: a) Claudiānus, a, um, zu einem Klaudius (besond. dem Kaiser dieses Namens) gehörig, klaudianisch, castra (des Appius Klaudius Pulcher), Liv.: tonitrua (nach dems. benannt), Fest.: tempora (des Kaisers), Tac.: cometes (zur Zeit des Kl. sichtbar), Sen. – b) Claudiālis, e, des (K.) Klaudius, klaudialisch, flaminium, Tac. ann. 13, 2. – B) Form Clōdius, wie P. Clodius Pulcher, der unruhige Volkstribun, Feind Ciceros, von Milo zu Bovillä im J. 52 v. Chr. ermordet, oft in Cic. oratt. u. epp.: Plur. Clodii, Sen. ep. 97, 10 u. de brev. vit. 5, 1. – Dav. Clōdiānus, a, um, klodianisch, des (gen.) Klodius, crimen, seine Ermordung, Cic.: incendia, von ihm veranlaßt, Cic.: operae, seine Helfershelfer, Cic. – II) adi. klaudisch, via C., eine Seitenstraße der via Cassia, Ov.: aqua C., eine von Kaligula begonnene, vom Kaiser Klaudius vollendete Wasserleitung, Liv. epit. u. Suet.: tribus C., jenseit des Anios, nach dem Ahnherrn der gens Claudia ben., Liv.: leges Clodiae, vom Volkstribun Klodius herrührend, Cic.; von andern Klaudiern, Liv.
-
7 Claudius
1. Claudius u. (andere Schreibart) Clōdius, a, um, Name zweier röm. gentes (einer patrizischen u. einer plebejischen, von deren letzterer die Marcelli [s. Marcellus] die bedeutendste Familie waren): I) subst.: A) Form Claudius, wie die Patrizier: 1) Appius Claudius Regillensis Crassus, der durch seinen Frevel gegen die Virginia bekannte Dezemvir, Liv. 3, 35 sqq. – 2) Appius Claudius (Crassus) Caecus, errichtete als Zensor große Bauten (s. Appius), noch spät gerühmt wegen der Rede, durch die er 281 v. Chr. im Senat zu Rom den Abschluß eines Friedens mit Pyrrhus zu hindern wußte, Cic. de sen. 16. Tac. dial. 18. – 3) Tiberius Claudius Drusus Germanicus, der vierte röm. Kaiser (41-54 n. Chr.), Suet. Claud. 1 sqq. Tac. ann. lib. 11 sq. – Dav.: a) Claudiānus, a, um, zu einem Klaudius (besond. dem Kaiser dieses Namens) gehörig, klaudianisch, castra (des Appius Klaudius Pulcher), Liv.: tonitrua (nach dems. benannt), Fest.: tempora (des Kaisers), Tac.: cometes (zur Zeit des Kl. sichtbar), Sen. – b) Claudiālis, e, des (K.) Klaudius, klaudialisch, flaminium, Tac. ann. 13, 2. – B) Form Clōdius, wie P. Clodius Pulcher, der unruhige Volkstribun, Feind Ciceros, von Milo zu Bovillä im J. 52 v. Chr. ermordet, oft in Cic. oratt. u. epp.: Plur. Clodii, Sen. ep. 97, 10 u. de brev. vit. 5, 1. – Dav. Clōdiānus, a, um, klodianisch, des————(gen.) Klodius, crimen, seine Ermordung, Cic.: incendia, von ihm veranlaßt, Cic.: operae, seine Helfershelfer, Cic. – II) adi. klaudisch, via C., eine Seitenstraße der via Cassia, Ov.: aqua C., eine von Kaligula begonnene, vom Kaiser Klaudius vollendete Wasserleitung, Liv. epit. u. Suet.: tribus C., jenseit des Anios, nach dem Ahnherrn der gens Claudia ben., Liv.: leges Clodiae, vom Volkstribun Klodius herrührend, Cic.; von andern Klaudiern, Liv.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Claudius
-
8 claudius
IClaudius; (Roman gens name); (Ti. C. Nero Germanicus, Emperor, 41-54 AD); LameIIClaudia, Claudium ADJClaudius; Roman gens; (Ti. C. Nero Germanicus, Emperor, 41-54 AD); the_Lame -
9 Claudius
n. Claudius (Romeinse keizer) -
10 Claudius
n. Claudius (romersk kejsare) -
11 Claudius
-
12 Claudius
s.1 Claudio.2 Claudius, nombre propio. -
13 Claudius
2. RUS головастые иловые черепахи pl3. ENG narrow-bridged mud [narrow-bridged musk] turtles4. DEU Großkopf-Schlammschildkröten pl5. FRA —Ареал обитания: Центральная Америка -
14 Claudius
сущ. КлавдийБольшой англо-русский и русско-английский словарь > Claudius
-
15 Claudius
a, umКлавдий, римск. nomen сабинского происхождения; наиболее известны1) Appius C. Sabinus, родом из сабинского города Regillum; переселился в Рим в 504 г. до н. э. и получил звание патриция; будучи консулом, довел плебеев до ухода на Mons Sacer (494 г. до н. э.) L, T, Su2) Appius C., консул и децемвир (451— 450 гг. до н. э.); известен жестокой политикой в отношении плебеев; вследствие его насилия над Виргинией, он был предан суду, но суда не дождался (покончил с собой или был умерщвлён в тюрьме) L3) Appius C. Crassus, диктатор во время войны с герниками (362 г. до н. э.), умер, будучи консулом, в 349 г. до н. э. L4) Appius C. Caecus, консул в 307 и 296 гг. до н. э., 4 года был цензором; положил начало via Appia; в 296 г. до н. э. сражался против самнитян и этрусков; один из старейших представителей латинской прозы и поэзии; в старости ослеп L, C, Su5) Р. C. Pulcher, сын предыдущего, консул в 249 г. до н. э., потерпел поражение от карфагенского флота L, VM, C, AG6) Р. C. Pulcher ( обычно в народной форме — Clodius), в 62 г. до н. э. был обвинен в оскорблении празднеств в честь Вопа Dea, что было доказано Цицероном; в 58 г. до н. э. стал народным трибуном и, при поддержке триумвиров Цезаря, Помпея и Красса, добился изгнания Цицерона; со своими братьями он держал в страхе весь Рим. пока не был убит Милоном (52 г. до н. э.) C, Su, VP7) Tib. C. Drusus Nero Germanicus, т. е. император Клавдий, младший сын пасынка Августа, Приза Нерона, брат Германика; стал императором после убийства Калигулы в 41 г. н, э., но власть принадлежала сначала его жене, Мессалине, а затем второй жене Агриппине, которая его и отравила (54 г. н. э.) Su, T -
16 Claudius
-
17 Claudius
[`klɔ:djəs] — Клавдий (10 до н.э. — 54 н.э.), стал римским императором в 41 г. н.э. после того, как был отравлен его племянник Калигула; считается основателем ЛондонаАнгло-русский универсальный дополнительный практический переводческий словарь И. Мостицкого > Claudius
-
18 Claudius
[`klɔːdjəs]КлавдийАнгло-русский большой универсальный переводческий словарь > Claudius
-
19 Claudius
◙ n. קלאודיוס, קלאודיוס הראשון (10 לפנה"ס-54 לספירת הנוצרים), קיסר רומאי; קלאודיוס השני (214-270 לספירת הנוצרים), קיסר רומאי* * *◙ יאמור רסיק,(םירצונה תריפסל 072-412) ינשה סוידואלק ;יאמור רסיק,(םירצונה תריפסל 45-ס"הנפל 01) ןושארה סוידואלק,סוידואלק◄ -
20 Claudius
['klɔːdɪǝs]N Claudio
См. также в других словарях:
Claudius — (Bronzebüste, heute im Museo Arqueológico Nacional de España Madrid) Tiberius Claudius Caesar Augustus Germanicus (vor seinem Herrschaftsantritt Tiberius Claudius Nero Germanicus; * 1. August 10 v. Chr. in Lugdunum, heute Lyon; † 13. Oktober 54 n … Deutsch Wikipedia
Claudius — [klô′dē əs] 1. Claudius I (Tiberius Claudius Drusus Nero Germanicus) 10 B.C. A.D. 54; Rom. emperor (41 54) 2. Claudius II (Marcus Aurelius Claudius Gothicus) A.D. 214 270; Rom. emperor (268 270) * * * I in full Tiberius Claudius Caesar Augustus… … Universalium
CLAUDIUS° — (Tiberius Claudius Drusus Nero Germanicus), Roman emperor 41–54 C.E. Claudius was partly assisted in his accession to the throne by the diplomacy of agrippa i , whom he appointed as king of Judea, restoring all the lands ruled by his grandfather… … Encyclopedia of Judaism
Claudius — [klô′dē əs] 1. Claudius I (Tiberius Claudius Drusus Nero Germanicus) 10 B.C. A.D. 54; Rom. emperor (41 54) 2. Claudius II (Marcus Aurelius Claudius Gothicus) A.D. 214 270; Rom. emperor (268 270) … English World dictionary
Claudius — римский император Claudius монотипичный род иловых черепах их Центральной Америки Claudius род насекомых семейства настоящих пилильщиков … Википедия
Claudius — Claudius. I. Römer. Die Claudia gens, ein altes, aus Samnium stammendes u. von dort durch C. 1) nach Rom übergesiedeltes Geschlecht, war patricischen Standes, hatte jedoch später einen plebejischen Nebenzweig; aus dem Geschlecht der Claudier… … Pierer's Universal-Lexikon
CLAUDIUS I — CLAUDIUS I. Tiberius Drusus Nero, filius Drusi secundogeniti Liviae, Caesar, interfectô Caligulâ successit in imperio, A. C. 41. vir inauditae credulitatis. Lugduni natus est eô ipsô die, quô a 60. nationibus ara Augusto sacrata. A matre Antonia… … Hofmann J. Lexicon universale
Claudius — efterfulgte sin nevø Caligula som romersk kejser. Claudius lod sin første hustru Messalina henrette, men blev selv senere forgiftet af sin anden hustru, moren til Nero … Danske encyklopædi
Claudius 2. — Claudius 2., Marcus Aurelius Claudius Gothicus regerede det romerske rige i mindre end to år fra 268 270 … Danske encyklopædi
Claudĭus — (a. Geogr.), Gebirg in Pannonien, an dessen Ostseite die Scordisker, an der Westseite die Taurisker wohnten; wahrscheinlich die Berge bei Warasdin an der Drave … Pierer's Universal-Lexikon
Claudĭus [1] — Claudĭus (Claudia gens). Es gab in Rom zwei Claudische Geschlechter, ein plebejisches, von dem am bekanntesten die Marceller (s. Marcellus) sind, und ein patrizisches, das nach der Tradition im 3. Jahrh. der Stadt aus dem Sabinischen in Rom… … Meyers Großes Konversations-Lexikon