-
1 conciliation
-
2 conciliation
conciliation [kɔ̃siljasjɔ̃]feminine noun* * *kɔ̃siljasjɔ̃nom féminin conciliation; ( d'époux) reconciliation* * *kɔ̃siljasjɔ̃ nf* * *conciliation nf1 Jur conciliation; ( d'époux) reconciliation; tentative/esprit de conciliation attempt at/spirit of conciliation; procédure de conciliation conciliation procedure; commission de conciliation arbitration committee;2 (d'intérêts, de besoins) reconciliation, reconciling.[kɔ̃siljasjɔ̃] nom féminin1. [médiation] conciliation3. (littéraire) [entre deux personnes, deux partis] reconciliation -
3 conciliation
conciliation kɔ̃siljɑsjɔ̃]nome femininotentative de conciliationtentativa de conciliaçãoespírito de conciliação -
4 conciliation
-
5 conciliation
conciliationsmír fsmiřování fusmíření f -
6 conciliation
fпримирение; примирительное производство; посредничество- conciliation internationale
- conciliation légale
- conciliation obligatoire
- conciliation des parties -
7 conciliation
f1. ула́живание (arrangement); примире́ние (rapprochement); соглаше́ние, согла́сие (accord);par esprit de conciliation il a accepté de retirer sa plainte — из нежела́ния затева́ть ссо́ру он согласи́лся забра́ть свою́ жа́лобу; des paroles de conciliation — сло́ва примире́нияfaire preuve d'un esprit de conciliation — проявля́ть/ прояви́ть миролю́бие;
2. dr. примире́ние;le juge a cité les deux époux en conciliation — судья́ вы́звал обо́их супру́гов для примире́ния
-
8 conciliation
fпримирение, соглашение; улаживание; посредничествоappeler [citer] en conciliation — склонять стороны к примирению -
9 conciliation
kɔ̃siljasjɔ̃f1) Einigung f2) JUR Sühne f3) (fig) Versöhnlichkeit f4) ( transaction) JUR Vergleich mconciliationconciliation [kõsiljasjõ] -
10 conciliation
-
11 conciliation
f. (lat. conciliatio) 1. помирение, помиряване, примиряване, сдобряване; 2. примирение; 3. съгласуване; conciliation de lois съгласуване на закони. Ќ Ant. désaccord, opposition, rupture, séparation. -
12 conciliation
сущ.общ. примирение, соглашение, посредничество, улаживание -
13 conciliation
تآلفتصالحتوفيقمصالحة -
14 conciliation
nf. KONSILYACHON (Albanais, Villards-Thônes). -
15 conciliation
substantif féminin → inflexionesConciliación -
16 conciliation
1. godzenie2. koncyliacja3. pogodzenie4. pojednanie5. zgoda -
17 conciliation
Dictionnaire juridique, politique, économique et financier > conciliation
-
18 conciliation
(la) d' Versehnung. -
19 conciliation
noun fmæglingxxx fmægling -
20 conciliation
nf.1. yarashtirish, kelishtirish, murosaga keltirish, kelishish, yarashish, sulh, yarash, bitim, murosa, ishlarni yo‘lga solish, rozilik2. ahdnoma, ikki tomon kelishuvi.
См. также в других словарях:
conciliation — [ kɔ̃siljasjɔ̃ ] n. f. • XIVe; lat. conciliatio 1 ♦ Action de concilier (des personnes, des opinions, des intérêts); son résultat. ⇒ accommodement, accord, arbitrage, arrangement, concorde, entente, médiation, rapprochement, réconciliation,… … Encyclopédie Universelle
conciliation — con·cil·i·a·tion /kən ˌsi lē ā shən/ n: the settlement of a dispute by mutual and friendly agreement with a view to avoiding litigation con·cil·i·a·tor /kən si lē ˌā tər/ n Merriam Webster’s Dictionary of Law. Merriam Webster. 1996 … Law dictionary
conciliation — con‧cil‧i‧a‧tion [kənˌsɪliˈeɪʆn] noun [uncountable] HUMAN RESOURCES the process of getting an employer and employees who are involved in an argument to meet and discuss their differences, in the hope of ending the argument: • Procedures for… … Financial and business terms
conciliation — CONCILIATION. s. f. Action de concilier, réunion de personnes qui étoient divisées. Travailler à la conciliation des esprits. Il a un esprit deconciliation. [b]f♛/b] Il se dit aussi De la concordance des passages et des Lois qui paroissent… … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
conciliation — Conciliation. s. f. v. Accord. Conciliation des esprits. conciliation des passages, des loix &c … Dictionnaire de l'Académie française
Conciliation — Con*cil i*a tion, n. [L. conciliatio.] The act or process of conciliating; the state of being conciliated. [1913 Webster] The house has gone further; it has declared conciliation admissible previous to any submission on the part of America. Burke … The Collaborative International Dictionary of English
conciliation — 1540s, from M.Fr. conciliation, from L. conciliationem (nom. conciliatio) a connection, union, bond, figuratively a making friendly, gaining over, noun of action from conciliare (see CONCILIATE (Cf. conciliate)) … Etymology dictionary
Conciliation — (v. lat.), Versöhnung; davon Conciliatorisch, aussöhnend, einigend, u. Conciliiren, vereinen, aussöhnen … Pierer's Universal-Lexikon
Conciliation — Conciliation, lat., Versöhnung; conciliatorisch, versöhnend; conciliiren, versöhnen, vereinigen … Herders Conversations-Lexikon
conciliation — CONCILIATION: Les prêcher toujours, même quand les contraires sont absolus … Dictionnaire des idées reçues
conciliation — et union, Conciliatio, Conciliatura … Thresor de la langue françoyse