-
1 catapulta
catapulta, æ, f. [st2]1 [-] catapulte. [st2]2 [-] projectile (de la catapulte).* * *catapulta, æ, f. [st2]1 [-] catapulte. [st2]2 [-] projectile (de la catapulte).* * *Catapulta, catapultae. Liu. Un instrument de guerre ancien pour tirer loing des dards et telles choses.\Catapultarium pilum: hoc est, sagitta siue iaculum quod catapulta emittitur. Plaut. -
2 catapulta
catapulta, ae, f. (καταπέλτης), ein grobes Geschütz, womit Pfeile, Lanzen u. dgl. abgeschossen wurden, die Wurfmaschine, Katapulte, castra crebro catapultā impulit, Varr. fr.: ne saxa ex catapultis latericium discuterent, Caes.: catapultis ballistisque per omnia tabulata dispositis, Liv. – meton. = das Wurfgeschoß, Turpil. com. 125. Plaut. capt. 796 u.a.
-
3 catapulta
catapulta, ae, f. (καταπέλτης), ein grobes Geschütz, womit Pfeile, Lanzen u. dgl. abgeschossen wurden, die Wurfmaschine, Katapulte, castra crebro catapultā impulit, Varr. fr.: ne saxa ex catapultis latericium discuterent, Caes.: catapultis ballistisque per omnia tabulata dispositis, Liv. – meton. = das Wurfgeschoß, Turpil. com. 125. Plaut. capt. 796 u.a.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > catapulta
-
4 catapulta
catapulta ae, f, καταπέλτησ, an engine for hurling missiles, catapult: per tabulata dispositae, L.: saxa ex catapultis, Cs.* * *catapult, an engine which shot large arrow/bolt/missile; missile itself (L+S) -
5 catapulta
cătăpulta, ae, f., = o katapeltês, a large engine of war for throwing arrows, lances, stones, etc., a catapult (cf. ballista):II.catapultis ballistisque per omnia tabulata dispositis,
Liv. 21, 11, 7; 21, 11, 10:maximae formae,
id. 26, 47, 5; Vitr. 10, 11, 1; 10, 11, 19; 10, 15 sq.; Veg. Mil. 4, 22; Naev., Lucil., Varr., and Sisenn. ap. Non. p. 552, 17 sq.; Caes. B. C. 2, 9 al.; cf. Dict. of Antiq.—Meton., like ballista, for the missile itself, Plaut. Pers. 1, 1, 28; id. Curc. 3, 24; 5, 3, 12; id. Capt. 4, 2, 17; Titin. ap. Non. p. 552, 11 sq. (Com. Rel. v. 125 Rib.). -
6 catapulta
ae f. (греч.)1) катапульта, метательная машина, выбрасывавшая стрелы, копья и пр. Vr, Cs, L2) метательный снаряд Pl -
7 ballista
1.ballista (better than balista; in Gloss. also ballistra), ae, f. [ballô], a lārge military engine, resembling a bow, stretched with cords and thongs, by which masses of stone and other missiles were thrown to a great distance; a machine for projectiles, the ballista (orig. diff. from catapulta, which was used for throwing arrows; but afterwards often interchanged with it; cf. Vitr. 10, 16-18; Veg. 4, 22): centenariae, throwing stones of a hundred pounds weight, Lucil. ap. Non. p. 555, 25: ballistae lapidum et reliqua tormenta telorum eo graviores emissiones habent, quo sunt contenta atque adducta vehementius, *Cic. Tusc. 2, 24, 57; Caes. B. C. 2, 2; Liv. 24, 40, 15; 21, 11, 10; Tac. A. 12, 56; 15, 9; id. H. 3, 23; 3, 29; 4, 23; Gell. 7 (6), 3; Sil. 1, 334; Luc. 2, 686; Vulg. 1 Macc. 6, 20;II.6, 51.—Sportively: meus est ballista pugnus, cubitus catapulta est mihi, umerus aries,
Plaut. Capt. 4, 2, 17. —For throwing other missiles, Caes. B. C. 2, 2; Luc. 2, 686; 3, 465.—Transf., the weapon thrown, a missile, Plaut. Trin. 3, 2, 42;III.Lucil. lib. XXVIII.: ballistas jactans centenarias. Sisenn. Hist. lib. IIII: ballistas quattuor talentarias,
Non. p. 555, 24 sq. —Trop.:2.jam infortunii intenta ballista probe,
an instrument, Plaut. Poen. 1, 1, 73; id. Bacch. 4, 4, 58.Ballista, ae, v. 2. Balista. -
8 ballistra
1.ballista (better than balista; in Gloss. also ballistra), ae, f. [ballô], a lārge military engine, resembling a bow, stretched with cords and thongs, by which masses of stone and other missiles were thrown to a great distance; a machine for projectiles, the ballista (orig. diff. from catapulta, which was used for throwing arrows; but afterwards often interchanged with it; cf. Vitr. 10, 16-18; Veg. 4, 22): centenariae, throwing stones of a hundred pounds weight, Lucil. ap. Non. p. 555, 25: ballistae lapidum et reliqua tormenta telorum eo graviores emissiones habent, quo sunt contenta atque adducta vehementius, *Cic. Tusc. 2, 24, 57; Caes. B. C. 2, 2; Liv. 24, 40, 15; 21, 11, 10; Tac. A. 12, 56; 15, 9; id. H. 3, 23; 3, 29; 4, 23; Gell. 7 (6), 3; Sil. 1, 334; Luc. 2, 686; Vulg. 1 Macc. 6, 20;II.6, 51.—Sportively: meus est ballista pugnus, cubitus catapulta est mihi, umerus aries,
Plaut. Capt. 4, 2, 17. —For throwing other missiles, Caes. B. C. 2, 2; Luc. 2, 686; 3, 465.—Transf., the weapon thrown, a missile, Plaut. Trin. 3, 2, 42;III.Lucil. lib. XXVIII.: ballistas jactans centenarias. Sisenn. Hist. lib. IIII: ballistas quattuor talentarias,
Non. p. 555, 24 sq. —Trop.:2.jam infortunii intenta ballista probe,
an instrument, Plaut. Poen. 1, 1, 73; id. Bacch. 4, 4, 58.Ballista, ae, v. 2. Balista. -
9 catapultarius
-
10 tormentum
ī n. [ torqueo ]1) метательная машина, преим. catapulta и ballista ( ballistae lapidum et reliqua tormenta C)3) ворот, кабестан4) нагнетательный насос Sen, Tert5) каток (для белья) Sen6) кручёная верёвка, канат7) оковы (t. ferreum Pl)8) орудие пытки9) пытка, мучение (cruciatūs et tormenta pati PJ; tormenta vel praemia Ap); страдание, боль ( pectoris T) -
11 ballista [1]
1. ballista (bālista), ae, f. (βάλλω), I) eine große, bogenartige, mit Stricken und Sehnen gespannte Kriegsmaschine, mit der Steinmassen u. andere Geschosse fortgeschleudert wurden, Schleudermaschine, Wurfmaschine, Ballista (urspr. versch. von catapulta, die mehr Pfeile abschoß, später aber oft mit derselben verwechselt; vgl. Vitr. 10, 11 u. 12. Amm. 23, 4. § 1–3), ballistae lapidum et reliqua tormenta telorum eo graviores emissiones habent, quo sunt contenta atque adducta vehementius, Cic.: asseres cuspidibus praefixi maximis ballistis missi, Caes.: porta ballistis scorpionibusque instructa, Liv.: catapultas ballistasque eo congerere, Liv.: saxa excutere ballistis, Tac.: ballistarum tormentis undique peti, Val. Max.: ballistis tormentisque ut oppidum aliquod expugnata serpens, Plin.: serpens ballistis atque catapultis diu oppugnatus, Gell. – meton., das Wurfgeschoß, der Wurfstein, ballistae quattuor talentariae (fünfzig Pfund schwere), Sisenn. fr. 92 ( bei Non. 555, 26): centenarias (hundert Pfund schwere) iactare ballistas, Lucil. sat. 28, 42: ballista ut iacitur, Plaut. trin. 668: ballista missa, Auct. b. Hisp. 13, 7: contorta ballista, Amm. 19, 1, 7. – II) übtr.: iam infortuni intenta ballistast probe, Plaut. Poen. 201: u. so Plaut. Bacch. 709. – / Die Schreibung ballista ist die der meisten guten Hdschrn. u. Ausgg.; vgl. Brambach Hilfsb. S. 27 u. (für Livius) Drak. Liv. 26, 6, 4. – Nbf. ballistra, Cassiodor. (Martyr.) de orthogr. (VII) 173, 1.
-
12 buccula
buccula (būcula), ae, f. (Demin. v. bucca), I) das Bäcklein, die zarte Backe, Plaut. truc. 290. Suet. Galb. 4, 1. Apul. met. 3, 19 u. 6, 22. Arnob. 2, 42. – II) übtr.: 1) παραγναθίς, das Backenstück am Helme Liv. 44, 34, 8. Iuven. 10, 134 (dazu Heinr.). Capit. Maxim. iun. 3, 9. Cod. Theod. 10, 22, 1: bucularum structores, Tarrunt. dig. 50, 6, 7 (6) M. – 2) die Backe = eine Seitenplatte zur Bekleidung, buculae stagneae, *Vitr. 10, 2 (6), 11. – 3) die Backe (rechts u. links) an der catapulta, zur Sicherlegung des Geschosses, Vitr. 10, 10 (15), 3. – 4) ein Kochgefäß, Anthim. 3.
-
13 catapultarius
catapultārius, a, um (catapulta), zur Katapulte gehörig, von ihr abgeschossen, pilum, Plaut. Curc. 689.
-
14 epitoxis
epitoxis, idos, f. (επιτοξίς), die Höhlung der catapulta, worin die Sehne ruht, die Nuß, Vitr. 10, 10, 4.
-
15 falarica
falārica (phalārica), ae, f. ( nach Non. 555, 17 u. Paul. ex Fest. 88, 10 von fala), ein gewaltiges Wurfgeschoß, vorn mit drei Fuß langem Eisen versehen, die Falarika, I) als gewaltiger, aus der Hand geworfener Speer, Enn. ann. 544. Verg. Aen. 9, 705. Liv. 34, 14, 11. Gratt. cyn. 342. Augustin. epist. 75, 13. – II) als mit Werg, Pech u. andern brennbaren Stoffen umwickeltes Wurfgeschoß, das durch eine Maschine (catapulta) auf die Feinde abgeschossen wurde, der Brandpfeil, Liv. 21, 8, 10. Lucan. 6, 196. Sil. 1, 351; 9, 239. Vgl. Veget. mil. 4, 18 u. dazu die Auslgg.
-
16 ballista
1. ballista (bālista), ae, f. (βάλλω), I) eine große, bogenartige, mit Stricken und Sehnen gespannte Kriegsmaschine, mit der Steinmassen u. andere Geschosse fortgeschleudert wurden, Schleudermaschine, Wurfmaschine, Ballista (urspr. versch. von catapulta, die mehr Pfeile abschoß, später aber oft mit derselben verwechselt; vgl. Vitr. 10, 11 u. 12. Amm. 23, 4. § 1-3), ballistae lapidum et reliqua tormenta telorum eo graviores emissiones habent, quo sunt contenta atque adducta vehementius, Cic.: asseres cuspidibus praefixi maximis ballistis missi, Caes.: porta ballistis scorpionibusque instructa, Liv.: catapultas ballistasque eo congerere, Liv.: saxa excutere ballistis, Tac.: ballistarum tormentis undique peti, Val. Max.: ballistis tormentisque ut oppidum aliquod expugnata serpens, Plin.: serpens ballistis atque catapultis diu oppugnatus, Gell. – meton., das Wurfgeschoß, der Wurfstein, ballistae quattuor talentariae (fünfzig Pfund schwere), Sisenn. fr. 92 ( bei Non. 555, 26): centenarias (hundert Pfund schwere) iactare ballistas, Lucil. sat. 28, 42: ballista ut iacitur, Plaut. trin. 668: ballista missa, Auct. b. Hisp. 13, 7: contorta ballista, Amm. 19, 1, 7. – II) übtr.: iam infortuni intenta ballistast probe, Plaut. Poen. 201: u. so Plaut. Bacch. 709. – ⇒ Die Schreibung ballista ist die der meisten guten Hdschrn. u. Ausgg.; vgl.————Brambach Hilfsb. S. 27 u. (für Livius) Drak. Liv. 26, 6, 4. – Nbf. ballistra, Cassiodor. (Martyr.) de orthogr. (VII) 173, 1.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ballista
-
17 buccula
buccula (būcula), ae, f. (Demin. v. bucca), I) das Bäcklein, die zarte Backe, Plaut. truc. 290. Suet. Galb. 4, 1. Apul. met. 3, 19 u. 6, 22. Arnob. 2, 42. – II) übtr.: 1) παραγναθίς, das Backenstück am Helme Liv. 44, 34, 8. Iuven. 10, 134 (dazu Heinr.). Capit. Maxim. iun. 3, 9. Cod. Theod. 10, 22, 1: bucularum structores, Tarrunt. dig. 50, 6, 7 (6) M. – 2) die Backe = eine Seitenplatte zur Bekleidung, buculae stagneae, *Vitr. 10, 2 (6), 11. – 3) die Backe (rechts u. links) an der catapulta, zur Sicherlegung des Geschosses, Vitr. 10, 10 (15), 3. – 4) ein Kochgefäß, Anthim. 3. -
18 catapultarius
catapultārius, a, um (catapulta), zur Katapulte gehörig, von ihr abgeschossen, pilum, Plaut. Curc. 689.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > catapultarius
-
19 epitoxis
epitoxis, idos, f. (επιτοξίς), die Höhlung der catapulta, worin die Sehne ruht, die Nuß, Vitr. 10, 10, 4.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > epitoxis
-
20 falarica
falārica (phalārica), ae, f. ( nach Non. 555, 17 u. Paul. ex Fest. 88, 10 von fala), ein gewaltiges Wurfgeschoß, vorn mit drei Fuß langem Eisen versehen, die Falarika, I) als gewaltiger, aus der Hand geworfener Speer, Enn. ann. 544. Verg. Aen. 9, 705. Liv. 34, 14, 11. Gratt. cyn. 342. Augustin. epist. 75, 13. – II) als mit Werg, Pech u. andern brennbaren Stoffen umwickeltes Wurfgeschoß, das durch eine Maschine (catapulta) auf die Feinde abgeschossen wurde, der Brandpfeil, Liv. 21, 8, 10. Lucan. 6, 196. Sil. 1, 351; 9, 239. Vgl. Veget. mil. 4, 18 u. dazu die Auslgg.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > falarica
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Catapulta — Saltar a navegación, búsqueda Para otros usos de este término, véase Catapulta (aviación). Reproducción de catapulta francesa en el Castillo de Baux. Una catapulta es un instrumento militar utilizado en la antigüedad para el lanzamiento a… … Wikipedia Español
catapulta — CATAPULTÁ, catapultez, vb. I. tranz. A lansa ceva cu o catapultă; a lansa un avion prin catapultă. – Din fr. catapulter. Trimis de valeriu, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 catapultá vb., ind. prez. 1 sg. catapultéz, 3 sg. şi … Dicționar Român
catapultă — CATAPÚLTĂ, catapulte, s.f. 1. Maşină de război, folosită mai ales la atacul cetăţilor, care servea, în antichitate şi la începutul evului mediu, la aruncarea pietrelor sau a butoaielor cu substanţe inflamabile asupra inamicului. 2. Dispozitiv… … Dicționar Român
catapulta — sustantivo femenino 1. Antigua máquina de guerra que, a modo de palanca, lanzaba piedras o flechas. 2. Mecanismo que ayuda a despegar a los aviones en espacios pequeños: Gracias a la catapulta se puede despegar en los portaaviones … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
catapulta — (Del lat. catapulta). 1. f. Máquina militar antigua para arrojar piedras o saetas. 2. Mecanismo lanzador de aviones para facilitar su despegue en plataformas u otros espacios reducidos … Diccionario de la lengua española
CATAPULTA — ἀπὸ τῆς πελτῆς, i. e. arcu, seu iaculo: quamvis haec vox clypeum quoque lunatum denotet, idem nonnullis cum balista. Vide ibi. Plinius vero distinguit, qui Cretas catapultam, Syros Phoenicas balistam et fundam invenisse, ait, l. 7. c. 56. At… … Hofmann J. Lexicon universale
catapulta — s. f. Antiga máquina de guerra que arremessava projéteis … Dicionário da Língua Portuguesa
Catapulta — (Del lat. catapulta < gr. katapultes.) ► sustantivo femenino 1 AERONÁUTICA Mecanismo lanzador que facilita el despegue de las aeronaves en un portaaviones. 2 HISTORIA Antigua máquina de guerra para lanzar piedras, dardos o saetas. SINÓNIMO… … Enciclopedia Universal
Catapulta — A catapulta was a Roman machine for throwing arrows and javelins, 12 or convert|15|ft|m long, at the enemy. The name comes from the Greek ( katapeltes ), because it could pierce or go through ( kata ) a shield ( pelta ). The design was probably… … Wikipedia
catapulta — {{#}}{{LM C07604}}{{〓}} {{[}}catapulta{{]}} ‹ca·ta·pul·ta› {{《}}▍ s.f.{{》}} {{<}}1{{>}} Antigua máquina de guerra que se usaba para arrojar piedras u otras armas arrojadizas. {{<}}2{{>}} Lo que lanza o da impulso decisivo a una actividad o una… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
catapulta — ca·ta·pùl·ta s.f. CO 1. antica macchina da guerra per scagliare grandi pietre o frecce 2. apparecchio che permette il decollo di un aereo in uno spazio limitato, spec. da una portaerei {{line}} {{/line}} DATA: 1483. ETIMO: dal lat. catapŭlta(m),… … Dizionario italiano