Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Antonius/la

  • 1 Antonius

    Antōnius, a, um, Name einer röm. gens, in einen patrizischen (den Beinamen Merenda führenden) u. einen plebejischen Zweig geteilt, aus der (von den Plebejern) bes. bekannt sind: M. Antonius mit dem Beinamen Orator, geb. 144, gest. 88 v. Chr., von Cicero neben Krassus als der ausgezeichnetste Redner Roms in der frühern Periode bezeichnet (dah. von ihm als Hauptperson in der Schrift de oratore eingeführt), Cic. Brut. 139 sqq. u. 296 sqq. – M. Antonius Creticus, Sohn des vorigen, als Proprätor i. J. 74 v. Chr. gegen die Seeräuber des Mittelmeers geschickt, wobei er, von Byzanz (Tac. ann. 12, 62) unterstützt, einen Hauptangriff auf Kreta richtete, woselbst er auch starb, Cic. Verr. 3, 213. Vell. 2, 31, 3 sq. – M. Antonius (Triumvir), geb. 83 v. Chr., Sohn des vorigen, erbitterter Feind Ciceros, nach Cäsars Tode erst mit Oktavian u. Lepidus zu einem Triumvirat verbunden (43 v. Chr.), später Oktavians Gegner u. von diesem in der Schlacht bei Aktium (31 v. Chr.) überwunden, worauf er sich selbst den Tod gab, Cic. Phil. 1, 1 sqq. Vell. 2, 60 sqq.: u. dessen beide Töchter, Antonia maior, Gemahlin des L. Domitius Ahenobarbus, Suet. Ner. 4 ( nach Tac. ann. 4, 44 Antonia minor), u. Antonia minor, Gemahlin des Drusus, Suet. Cl. 1, 6 (vgl. Plin. 35, 94): u. Plur Antoniī, der Triumvir Ant. mit seinen Brüdern, Lentul. in Cic. ep. 12, 14, 1 u. 7. – M. Antonius Hybrida, zweiter Sohn des Antonius Orator, erst mit Katilina Hauptgegner, dann Mitkonsul Ciceros, der ihn später auch verteidigte, Sall. Cat. 26. Cic. ad Att. 1, 12 u. 13; ep. 5, 6. – Iulus Antonius, Sohn des Triumvirn Antonius von der Fulvia, erzogen von der ältern Oktavia, ein im Kaiserhause des Augustus sehr beliebter Verwandter, Hor. carm. 4, 2 (v. 2 Iule, v. 26 Antoni) u. dazu Orelli; vgl. W. E. Weber Q. Horatius Flaccus als Mensch und Dichter, S. 316. – Adi. Antōnius, a, um, antonisch, leges A., des Tr. Ant., Lentul. in Cic. ep. 12, 14, 6. – Dav.: 1) Antōniānus, a, um, antonianisch, des Antonius, u. zwar: a) des Tr. Ant., latrocinium, Cic.: partes, Vell. u. Sen. – subst., Antōniāni, ōrum, m., die Anhänger des A., die Antonianer, Lepid. in Cic. ep. 10, 34, 1. – Antōniānae, ārum, f., Ciceros (philippische) Reden gegen den Ant., Gell. 7, 11. § 3. – b) des Ant. Orator, dicendi ratio, Cic. Verr. 5, 32. – 2) Antōniaster, trī, m., ein allzugroßer Nachahmer des Redners Antonius, ein Antonius im Kleinen (verächtl.), Cic. fr. b. Quint. 8, 3, 22 u. Prisc. 3, 40 (= Cic. pro Varen. fr. 10. p. 5 K.). – 3) antōnēsco, ere, dem Antonius ähnlich werden, Consent. (V) 377, 6 K.

    lateinisch-deutsches > Antonius

  • 2 Antonius

    Antōnius, a, um, Name einer röm. gens, in einen patrizischen (den Beinamen Merenda führenden) u. einen plebejischen Zweig geteilt, aus der (von den Plebejern) bes. bekannt sind: M. Antonius mit dem Beinamen Orator, geb. 144, gest. 88 v. Chr., von Cicero neben Krassus als der ausgezeichnetste Redner Roms in der frühern Periode bezeichnet (dah. von ihm als Hauptperson in der Schrift de oratore eingeführt), Cic. Brut. 139 sqq. u. 296 sqq. – M. Antonius Creticus, Sohn des vorigen, als Proprätor i. J. 74 v. Chr. gegen die Seeräuber des Mittelmeers geschickt, wobei er, von Byzanz (Tac. ann. 12, 62) unterstützt, einen Hauptangriff auf Kreta richtete, woselbst er auch starb, Cic. Verr. 3, 213. Vell. 2, 31, 3 sq. – M. Antonius (Triumvir), geb. 83 v. Chr., Sohn des vorigen, erbitterter Feind Ciceros, nach Cäsars Tode erst mit Oktavian u. Lepidus zu einem Triumvirat verbunden (43 v. Chr.), später Oktavians Gegner u. von diesem in der Schlacht bei Aktium (31 v. Chr.) überwunden, worauf er sich selbst den Tod gab, Cic. Phil. 1, 1 sqq. Vell. 2, 60 sqq.: u. dessen beide Töchter, Antonia maior, Gemahlin des L. Domitius Ahenobarbus, Suet. Ner. 4 ( nach Tac. ann. 4, 44 Antonia minor), u. Antonia minor, Gemahlin des Drusus, Suet. Cl. 1, 6 (vgl. Plin. 35, 94): u. Plur Antoniī, der Triumvir Ant. mit seinen Brüdern, Lentul. in Cic.
    ————
    ep. 12, 14, 1 u. 7. – M. Antonius Hybrida, zweiter Sohn des Antonius Orator, erst mit Katilina Hauptgegner, dann Mitkonsul Ciceros, der ihn später auch verteidigte, Sall. Cat. 26. Cic. ad Att. 1, 12 u. 13; ep. 5, 6. – Iulus Antonius, Sohn des Triumvirn Antonius von der Fulvia, erzogen von der ältern Oktavia, ein im Kaiserhause des Augustus sehr beliebter Verwandter, Hor. carm. 4, 2 (v. 2 Iule, v. 26 Antoni) u. dazu Orelli; vgl. W. E. Weber Q. Horatius Flaccus als Mensch und Dichter, S. 316. – Adi. Antōnius, a, um, antonisch, leges A., des Tr. Ant., Lentul. in Cic. ep. 12, 14, 6. – Dav.: 1) Antōniānus, a, um, antonianisch, des Antonius, u. zwar: a) des Tr. Ant., latrocinium, Cic.: partes, Vell. u. Sen. – subst., Antōniāni, ōrum, m., die Anhänger des A., die Antonianer, Lepid. in Cic. ep. 10, 34, 1. – Antōniānae, ārum, f., Ciceros (philippische) Reden gegen den Ant., Gell. 7, 11. § 3. – b) des Ant. Orator, dicendi ratio, Cic. Verr. 5, 32. – 2) Antōniaster, trī, m., ein allzugroßer Nachahmer des Redners Antonius, ein Antonius im Kleinen (verächtl.), Cic. fr. b. Quint. 8, 3, 22 u. Prisc. 3, 40 (= Cic. pro Varen. fr. 10. p. 5 K.). – 3) antōnēsco, ere, dem Antonius ähnlich werden, Consent. (V) 377, 6 K.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Antonius

  • 3 Antonius

    Antōnĭus, ii, m., name of a Roman gens.
    I.
    M. Antonius, Marc Antony, a distinguished triumvir, conquered by Octavianus at Actium, a mortal enemy of Cicero.
    II.
    M. Antonius, a celebrated orator just before the age of Cicero; cf. Cic. Brut. 37 sq.; Ellendt, Cic. Brut. p. lxii. sq.; Bähr, Lit. Gesch. 355; Teuffel, Rom. Lit. § 139.—
    III.
    C. Antonius, Cicero's colleague in the consulship.
    IV.
    Fem.: Antōnĭa, ae, a daughter of the triumvir Antonius, Plin. 35, 10, 36, § 16.—Derivv.
    A.
    Antōnĭus, a, um, adj., of or pertaining to Antonius: leges Antonias fregi, i. e. proposed by the triumvir Antonius, Lentul. ap. Cic. Fam. 12, 14 fin. B. and K.—Hence, Antōnĭi, the adherents of the triumvir Antonius, Lepid. ap. Cic. Fam. 10, 34.—
    B.
    Antō-nĭānus, a, um, adj.
    1.
    Of or pertaining to the triumvir Antonius:

    contra Antonianos,

    Cic. Fam. 10, 34; 12, 25 fin.; Vell. 2, 74; Sen. Ben. 2, 25; hence, also Antōnĭā-nae, ārum, f. (sc. orationes), the orations of Cicero against Antonius (com. called Philippicae; v. Philippicus), Gell. 7, 11; 13, 1 and 21.—
    2.
    Of or pertaining to the orator Antonius:

    dicendi ratio,

    Cic. Verr. 2, 5, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > Antonius

  • 4 Antōnius

        Antōnius     a gentile name.—As adj., of the triumvir Antonius: leges.
    * * *
    I
    Antony; (Roman gens name)

    M. Antonius -- Mark Antony, triumvir

    II
    Antonia, Antonium ADJ
    Antony; (Roman gens name)

    M. Antonius -- Mark Antony, triumvir

    Latin-English dictionary > Antōnius

  • 5 Antonius

    Antōnius, a, um
    Антоний, римск. nomen
    1) M. A., 143—87 гг. до н. э., консул 99 г. до н. э., сторонник Суллы, самый выдающийся оратор до Цицерона C, Q, VP, VM
    2) M. A. Creticus, его сын, павший в 74 г. до н. э. в сражении с пиратами у Крита Sl, VP
    3) M. A. Hybrida, брат последнего, консул 63 г. до н. э., сторонник Катилины C, VM
    4) М. А., триумвир, 8330 гг. до н. э., сын М. А. Кретика, сторонник Цезаря C, Cs, VP, Fl
    5) Jullus A., младший сын предыдущего и Фульвии, убит во 2 г. до н. э. T, VP, Su, H

    Латинско-русский словарь > Antonius

  • 6 Antonĭus

    Antonĭus, ĭi, m. Antoine (nom de plusieurs Romains).

    Dictionarium latinogallicum > Antonĭus

  • 7 Antonius

    n. Antonius, naam van vele beroemde inwoners van het vroegere Oude Rome; Marcus Antonius (ongeveer 83 vC - 30 vC), in Engels bekend als Mark Anton die de echtgenoot was van Cleopatra en en Romeinse staatsman een generaal die onder Julius Caesar diende; Antonius, dichter van de derde Eeuw verondersteld Rooms Katholiek te zijn geweest; Antonius Stradivarius (1644-1737, ook bekend als Antonio Stradivari), Italiaanse bouwer van violen, bekend om ontwerpen van snaarinstrumenten

    English-Dutch dictionary > Antonius

  • 8 Antonius

    Христианство: Антоний (имя святого)

    Универсальный англо-русский словарь > Antonius

  • 9 Antonius

    n. אנטוניוס, שמם של מספר אישים חשובים ברומא העתיקה; מרכוס אנטוניוס (בערך 83-30 לפנה"ס), ידוע באנגלית כ-מארק אנטוני שהיה בעלה של קליאופטרה ומדינאי וגנרל רומי ששירת תחת יוליוס קיסר; אנטוניוס סטרדיווריוס (1644-1737, מכונה גם אנטוניו סטרדיוורי), בונה כינורות איטלקי הידוע בשל האיכות המעולה של כינוריו, הוא ושני בניו בנו כינורות ויולות וצ'לים מעולים, יוצר כלי המיתר סטרדיווריוס
    * * *
    סוירווידרטס רתימה ילכ רצוי,םילועמ םיל'צו תולויו תורוניכ ונב וינב ינשו אוה,וירוניכ לש הלועמה תוכיאה לשב עודיה יקלטיא תורוניכ הנוב,(ירווידרטס וינוטנא םג הנוכמ,7371-4461) סוירווידרטס סוינוטנא ;רסיק סוילוי תחת תרישש ימור לרנגו יאנידמו הרטפואילק לש הלעב היהש ינוטנא קראמ-כ תילגנאב עודי,(ס"הנפל 03-38 ךרעב) סוינוטנא סוכרמ ;הקיתעה אמורב םיבושח םישיא רפסמ לש םמש,סוינוטנא

    English-Hebrew dictionary > Antonius

  • 10 Antonius

    [æntóunjəs]
    proper name
    rimsko ime

    English-Slovenian dictionary > Antonius

  • 11 Antonius

    s.
    Antonio, Marco Antonio, Mark Anthony.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > Antonius

  • 12 Antonius

    Ἀντώνιος, ὁ.

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Antonius

  • 13 Antonius

    Antoine

    Nederlands-Franse woordenlijst > Antonius

  • 14 Antonius

    , i m
      Антоний, римск. nomen; Marcus A. Марк А., триумвир, сторонник Цезаря (83 – 30 до н.э.)

    Dictionary Latin-Russian new > Antonius

  • 15 Antonius Stradivarius

    m.
    Antonius Stradivarius, Stradivarius.

    Spanish-English dictionary > Antonius Stradivarius

  • 16 Antonius Pius

    s.
    Antonio Pío.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > Antonius Pius

  • 17 Dyck, Antonius van

    [daik fan]
    худ.
    Дейк, Антонис ван

    Deutsch-russische wörterbuch der kunst > Dyck, Antonius van

  • 18 Hl. Antonius mit dem Einsiedler Paulus

    рел. сюж.
    Св. Антоний с отшельником Павлом

    Deutsch-russische wörterbuch der kunst > Hl. Antonius mit dem Einsiedler Paulus

  • 19 Versuchung des hl. Antonius

    рел. сюж.
    Искушение св. Антония

    Deutsch-russische wörterbuch der kunst > Versuchung des hl. Antonius

  • 20 Sich ernähren wie der heilige Antonius

    Универсальный немецко-русский словарь > Sich ernähren wie der heilige Antonius

См. также в других словарях:

  • Antonius — ist der Name folgender Personen: ein römisches Adelsgeschlecht, siehe Antonier – dort auch zur Genealogie ein Vorname, siehe Anton (Name) dort auch Namensträger Heiliger Antonius dort auch Namensträger Liste der Herrscher namens Anton dort auch… …   Deutsch Wikipedia

  • Antonius — Antonius,   Angehörige des römischen plebejischen Geschlechts der Antonier:    1) Mạrcus Antonius Orator [lateinisch »der Redner«], * 143 v. Chr., ✝ (ermordet) 87 v. Chr., Vater von 2); gehörte neben Lucius Licinius Crassus zu den bedeutendsten… …   Universal-Lexikon

  • Antonius — • A supposed Latin Christian poet of the third century Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Antonius     Antonius     † …   Catholic encyclopedia

  • Antonius — Saltar a navegación, búsqueda Antonius (fem. Antonia) es el nomen de la gens Antonia, una de las más importantes familias plebeyas de la antigua Roma. La familia reclamaba su origen desde Anton, un hijo del semidios griego Heracles. Las mujeres… …   Wikipedia Español

  • Antonius — Antonius. I. Römer: A) aus der Antonia gens. Die Antonia gens, ein altes, ausgebreitetes römisches Geschlecht, zerfällt in 2 Zweige: a) die patricische Familie mit dem Beinamen Merenda, zu dieser gehören: 1) Titus A. Merenda, der 450 v. Chr.… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • ANTONIUS II — ANTONIUS II. Guntherus, fil. Iohannis praefati, ultra 60. annos provinciam magna cum prudentiae fama administravit, in medio belli aestu utriusque partis favore servatô Ultimus suae gentis haud pridem vitâ excessit, herede agnatô. Daniae Rege, et …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Antonĭus [1] — Antonĭus, Name eines römischen plebejischen Geschlechts, von dessen Mitgliedern folgende als die berühmtesten zu erwähnen sind: 1) Marcus A., geb. 143 v. Chr., einer der wirkungsvollsten und ausgezeichnetsten Redner seiner Zeit, weshalb er… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Antonĭus [2] — Antonĭus, Name zweier Heiligen: 1) A. der Große, geb. um 250 zu Koma in Mittelägypten, gest. 356, verteilte, etwa 20 Jahre alt, sein Vermögen unter die Armen, verließ die Welt und lebte, die Einsamkeit bis zum äußersten steigernd, im Kampfe mit… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Antonius — Antonĭus, Marcus, der Triumvir, Enkel des berühmten Redners Marcus A. (143 87 v. Chr.), geb. 83 v. Chr., Anhänger Cäsars, in der pharsal. Schlacht Befehlshaber des linken Flügels, 44 mit Cäsar Konsul, bemächtigte sich nach dessen Ermordung der… …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Antonius [2] — Antonĭus, der Heilige oder Große, auch A. von Theben genannt, der Vater des Mönchtums, geb. um 251 n. Chr. zu Koma in Oberägypten, seit 270 Einsiedler in der ägypt. Wüste, wo sich Gleichgesinnte zum klösterlichen Leben um ihn sammelten; gest.,… …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Antonius [3] — Antonĭus von Padua, Heiliger, geb. 15. Aug. 1195 zu Lissabon, Führer der strengen Partei der Franziskaner, durchzog als Bußprediger Italien und Frankreich, gest. 13. Juni (Gedächtnistag) 1231 zu Padua, 1232 kanonisiert. – Vgl. Seeböck (1898),… …   Kleines Konversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»