-
1 Antonius
Antōnius, a, um, Name einer röm. gens, in einen patrizischen (den Beinamen Merenda führenden) u. einen plebejischen Zweig geteilt, aus der (von den Plebejern) bes. bekannt sind: M. Antonius mit dem Beinamen Orator, geb. 144, gest. 88 v. Chr., von Cicero neben Krassus als der ausgezeichnetste Redner Roms in der frühern Periode bezeichnet (dah. von ihm als Hauptperson in der Schrift de oratore eingeführt), Cic. Brut. 139 sqq. u. 296 sqq. – M. Antonius Creticus, Sohn des vorigen, als Proprätor i. J. 74 v. Chr. gegen die Seeräuber des Mittelmeers geschickt, wobei er, von Byzanz (Tac. ann. 12, 62) unterstützt, einen Hauptangriff auf Kreta richtete, woselbst er auch starb, Cic. Verr. 3, 213. Vell. 2, 31, 3 sq. – M. Antonius (Triumvir), geb. 83 v. Chr., Sohn des vorigen, erbitterter Feind Ciceros, nach Cäsars Tode erst mit Oktavian u. Lepidus zu einem Triumvirat verbunden (43 v. Chr.), später Oktavians Gegner u. von diesem in der Schlacht bei Aktium (31 v. Chr.) überwunden, worauf er sich selbst den Tod gab, Cic. Phil. 1, 1 sqq. Vell. 2, 60 sqq.: u. dessen beide Töchter, Antonia maior, Gemahlin des L. Domitius Ahenobarbus, Suet. Ner. 4 ( nach Tac. ann. 4, 44 Antonia minor), u. Antonia minor, Gemahlin des Drusus, Suet. Cl. 1, 6 (vgl. Plin. 35, 94): u. Plur Antoniī, der Triumvir Ant. mit seinen Brüdern, Lentul. in Cic. ep. 12, 14, 1 u. 7. – M. Antonius Hybrida, zweiter Sohn des Antonius Orator, erst mit Katilina Hauptgegner, dann Mitkonsul Ciceros, der ihn später auch verteidigte, Sall. Cat. 26. Cic. ad Att. 1, 12 u. 13; ep. 5, 6. – Iulus Antonius, Sohn des Triumvirn Antonius von der Fulvia, erzogen von der ältern Oktavia, ein im Kaiserhause des Augustus sehr beliebter Verwandter, Hor. carm. 4, 2 (v. 2 Iule, v. 26 Antoni) u. dazu Orelli; vgl. W. E. Weber Q. Horatius Flaccus als Mensch und Dichter, S. 316. – Adi. Antōnius, a, um, antonisch, leges A., des Tr. Ant., Lentul. in Cic. ep. 12, 14, 6. – Dav.: 1) Antōniānus, a, um, antonianisch, des Antonius, u. zwar: a) des Tr. Ant., latrocinium, Cic.: partes, Vell. u. Sen. – subst., Antōniāni, ōrum, m., die Anhänger des A., die Antonianer, Lepid. in Cic. ep. 10, 34, 1. – Antōniānae, ārum, f., Ciceros (philippische) Reden gegen den Ant., Gell. 7, 11. § 3. – b) des Ant. Orator, dicendi ratio, Cic. Verr. 5, 32. – 2) Antōniaster, trī, m., ein allzugroßer Nachahmer des Redners Antonius, ein Antonius im Kleinen (verächtl.), Cic. fr. b. Quint. 8, 3, 22 u. Prisc. 3, 40 (= Cic. pro Varen. fr. 10. p. 5 K.). – 3) antōnēsco, ere, dem Antonius ähnlich werden, Consent. (V) 377, 6 K.
-
2 Antonius
Antōnius, a, um, Name einer röm. gens, in einen patrizischen (den Beinamen Merenda führenden) u. einen plebejischen Zweig geteilt, aus der (von den Plebejern) bes. bekannt sind: M. Antonius mit dem Beinamen Orator, geb. 144, gest. 88 v. Chr., von Cicero neben Krassus als der ausgezeichnetste Redner Roms in der frühern Periode bezeichnet (dah. von ihm als Hauptperson in der Schrift de oratore eingeführt), Cic. Brut. 139 sqq. u. 296 sqq. – M. Antonius Creticus, Sohn des vorigen, als Proprätor i. J. 74 v. Chr. gegen die Seeräuber des Mittelmeers geschickt, wobei er, von Byzanz (Tac. ann. 12, 62) unterstützt, einen Hauptangriff auf Kreta richtete, woselbst er auch starb, Cic. Verr. 3, 213. Vell. 2, 31, 3 sq. – M. Antonius (Triumvir), geb. 83 v. Chr., Sohn des vorigen, erbitterter Feind Ciceros, nach Cäsars Tode erst mit Oktavian u. Lepidus zu einem Triumvirat verbunden (43 v. Chr.), später Oktavians Gegner u. von diesem in der Schlacht bei Aktium (31 v. Chr.) überwunden, worauf er sich selbst den Tod gab, Cic. Phil. 1, 1 sqq. Vell. 2, 60 sqq.: u. dessen beide Töchter, Antonia maior, Gemahlin des L. Domitius Ahenobarbus, Suet. Ner. 4 ( nach Tac. ann. 4, 44 Antonia minor), u. Antonia minor, Gemahlin des Drusus, Suet. Cl. 1, 6 (vgl. Plin. 35, 94): u. Plur Antoniī, der Triumvir Ant. mit seinen Brüdern, Lentul. in Cic.————ep. 12, 14, 1 u. 7. – M. Antonius Hybrida, zweiter Sohn des Antonius Orator, erst mit Katilina Hauptgegner, dann Mitkonsul Ciceros, der ihn später auch verteidigte, Sall. Cat. 26. Cic. ad Att. 1, 12 u. 13; ep. 5, 6. – Iulus Antonius, Sohn des Triumvirn Antonius von der Fulvia, erzogen von der ältern Oktavia, ein im Kaiserhause des Augustus sehr beliebter Verwandter, Hor. carm. 4, 2 (v. 2 Iule, v. 26 Antoni) u. dazu Orelli; vgl. W. E. Weber Q. Horatius Flaccus als Mensch und Dichter, S. 316. – Adi. Antōnius, a, um, antonisch, leges A., des Tr. Ant., Lentul. in Cic. ep. 12, 14, 6. – Dav.: 1) Antōniānus, a, um, antonianisch, des Antonius, u. zwar: a) des Tr. Ant., latrocinium, Cic.: partes, Vell. u. Sen. – subst., Antōniāni, ōrum, m., die Anhänger des A., die Antonianer, Lepid. in Cic. ep. 10, 34, 1. – Antōniānae, ārum, f., Ciceros (philippische) Reden gegen den Ant., Gell. 7, 11. § 3. – b) des Ant. Orator, dicendi ratio, Cic. Verr. 5, 32. – 2) Antōniaster, trī, m., ein allzugroßer Nachahmer des Redners Antonius, ein Antonius im Kleinen (verächtl.), Cic. fr. b. Quint. 8, 3, 22 u. Prisc. 3, 40 (= Cic. pro Varen. fr. 10. p. 5 K.). – 3) antōnēsco, ere, dem Antonius ähnlich werden, Consent. (V) 377, 6 K.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Antonius
-
3 Antonius
Antōnĭus, ii, m., name of a Roman gens.I.M. Antonius, Marc Antony, a distinguished triumvir, conquered by Octavianus at Actium, a mortal enemy of Cicero. —II.M. Antonius, a celebrated orator just before the age of Cicero; cf. Cic. Brut. 37 sq.; Ellendt, Cic. Brut. p. lxii. sq.; Bähr, Lit. Gesch. 355; Teuffel, Rom. Lit. § 139.—III.C. Antonius, Cicero's colleague in the consulship. —IV. A.Antōnĭus, a, um, adj., of or pertaining to Antonius: leges Antonias fregi, i. e. proposed by the triumvir Antonius, Lentul. ap. Cic. Fam. 12, 14 fin. B. and K.—Hence, Antōnĭi, the adherents of the triumvir Antonius, Lepid. ap. Cic. Fam. 10, 34.—B.Antō-nĭānus, a, um, adj.1.Of or pertaining to the triumvir Antonius:2.contra Antonianos,
Cic. Fam. 10, 34; 12, 25 fin.; Vell. 2, 74; Sen. Ben. 2, 25; hence, also Antōnĭā-nae, ārum, f. (sc. orationes), the orations of Cicero against Antonius (com. called Philippicae; v. Philippicus), Gell. 7, 11; 13, 1 and 21.— -
4 Antōnius
Antōnius a gentile name.—As adj., of the triumvir Antonius: leges.* * *IAntony; (Roman gens name)IIM. Antonius -- Mark Antony, triumvir
Antonia, Antonium ADJAntony; (Roman gens name)M. Antonius -- Mark Antony, triumvir
-
5 Antonius
Antōnius, a, umАнтоний, римск. nomen1) M. A., 143—87 гг. до н. э., консул 99 г. до н. э., сторонник Суллы, самый выдающийся оратор до Цицерона C, Q, VP, VM2) M. A. Creticus, его сын, павший в 74 г. до н. э. в сражении с пиратами у Крита Sl, VP3) M. A. Hybrida, брат последнего, консул 63 г. до н. э., сторонник Катилины C, VM4) М. А., триумвир, 83— 30 гг. до н. э., сын М. А. Кретика, сторонник Цезаря C, Cs, VP, Fl5) Jullus A., младший сын предыдущего и Фульвии, убит во 2 г. до н. э. T, VP, Su, H -
6 Antonĭus
Antonĭus, ĭi, m. Antoine (nom de plusieurs Romains). -
7 Antonius
n. Antonius, naam van vele beroemde inwoners van het vroegere Oude Rome; Marcus Antonius (ongeveer 83 vC - 30 vC), in Engels bekend als Mark Anton die de echtgenoot was van Cleopatra en en Romeinse staatsman een generaal die onder Julius Caesar diende; Antonius, dichter van de derde Eeuw verondersteld Rooms Katholiek te zijn geweest; Antonius Stradivarius (1644-1737, ook bekend als Antonio Stradivari), Italiaanse bouwer van violen, bekend om ontwerpen van snaarinstrumenten -
8 Antonius
Христианство: Антоний (имя святого) -
9 Antonius
◙ n. אנטוניוס, שמם של מספר אישים חשובים ברומא העתיקה; מרכוס אנטוניוס (בערך 83-30 לפנה"ס), ידוע באנגלית כ-מארק אנטוני שהיה בעלה של קליאופטרה ומדינאי וגנרל רומי ששירת תחת יוליוס קיסר; אנטוניוס סטרדיווריוס (1644-1737, מכונה גם אנטוניו סטרדיוורי), בונה כינורות איטלקי הידוע בשל האיכות המעולה של כינוריו, הוא ושני בניו בנו כינורות ויולות וצ'לים מעולים, יוצר כלי המיתר סטרדיווריוס* * *◙ סוירווידרטס רתימה ילכ רצוי,םילועמ םיל'צו תולויו תורוניכ ונב וינב ינשו אוה,וירוניכ לש הלועמה תוכיאה לשב עודיה יקלטיא תורוניכ הנוב,(ירווידרטס וינוטנא םג הנוכמ,7371-4461) סוירווידרטס סוינוטנא ;רסיק סוילוי תחת תרישש ימור לרנגו יאנידמו הרטפואילק לש הלעב היהש ינוטנא קראמ-כ תילגנאב עודי,(ס"הנפל 03-38 ךרעב) סוינוטנא סוכרמ ;הקיתעה אמורב םיבושח םישיא רפסמ לש םמש,סוינוטנא◄ -
10 Antonius
[æntóunjəs]proper namerimsko ime -
11 Antonius
s.Antonio, Marco Antonio, Mark Anthony. -
12 Antonius
Ἀντώνιος, ὁ.Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Antonius
-
13 Antonius
Antoine -
14 Antonius
, i mАнтоний, римск. nomen; Marcus A. Марк А., триумвир, сторонник Цезаря (83 – 30 до н.э.) -
15 Antonius Stradivarius
m.Antonius Stradivarius, Stradivarius. -
16 Antonius Pius
s.Antonio Pío. -
17 Dyck, Antonius van
[daik fan]худ.Дейк, Антонис ван -
18 Hl. Antonius mit dem Einsiedler Paulus
рел. сюж.Св. Антоний с отшельником ПавломDeutsch-russische wörterbuch der kunst > Hl. Antonius mit dem Einsiedler Paulus
-
19 Versuchung des hl. Antonius
рел. сюж.Искушение св. АнтонияDeutsch-russische wörterbuch der kunst > Versuchung des hl. Antonius
-
20 Sich ernähren wie der heilige Antonius
сущ.Универсальный немецко-русский словарь > Sich ernähren wie der heilige Antonius
См. также в других словарях:
Antonius — ist der Name folgender Personen: ein römisches Adelsgeschlecht, siehe Antonier – dort auch zur Genealogie ein Vorname, siehe Anton (Name) dort auch Namensträger Heiliger Antonius dort auch Namensträger Liste der Herrscher namens Anton dort auch… … Deutsch Wikipedia
Antonius — Antonius, Angehörige des römischen plebejischen Geschlechts der Antonier: 1) Mạrcus Antonius Orator [lateinisch »der Redner«], * 143 v. Chr., ✝ (ermordet) 87 v. Chr., Vater von 2); gehörte neben Lucius Licinius Crassus zu den bedeutendsten… … Universal-Lexikon
Antonius — • A supposed Latin Christian poet of the third century Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Antonius Antonius † … Catholic encyclopedia
Antonius — Saltar a navegación, búsqueda Antonius (fem. Antonia) es el nomen de la gens Antonia, una de las más importantes familias plebeyas de la antigua Roma. La familia reclamaba su origen desde Anton, un hijo del semidios griego Heracles. Las mujeres… … Wikipedia Español
Antonius — Antonius. I. Römer: A) aus der Antonia gens. Die Antonia gens, ein altes, ausgebreitetes römisches Geschlecht, zerfällt in 2 Zweige: a) die patricische Familie mit dem Beinamen Merenda, zu dieser gehören: 1) Titus A. Merenda, der 450 v. Chr.… … Pierer's Universal-Lexikon
ANTONIUS II — ANTONIUS II. Guntherus, fil. Iohannis praefati, ultra 60. annos provinciam magna cum prudentiae fama administravit, in medio belli aestu utriusque partis favore servatô Ultimus suae gentis haud pridem vitâ excessit, herede agnatô. Daniae Rege, et … Hofmann J. Lexicon universale
Antonĭus [1] — Antonĭus, Name eines römischen plebejischen Geschlechts, von dessen Mitgliedern folgende als die berühmtesten zu erwähnen sind: 1) Marcus A., geb. 143 v. Chr., einer der wirkungsvollsten und ausgezeichnetsten Redner seiner Zeit, weshalb er… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Antonĭus [2] — Antonĭus, Name zweier Heiligen: 1) A. der Große, geb. um 250 zu Koma in Mittelägypten, gest. 356, verteilte, etwa 20 Jahre alt, sein Vermögen unter die Armen, verließ die Welt und lebte, die Einsamkeit bis zum äußersten steigernd, im Kampfe mit… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Antonius — Antonĭus, Marcus, der Triumvir, Enkel des berühmten Redners Marcus A. (143 87 v. Chr.), geb. 83 v. Chr., Anhänger Cäsars, in der pharsal. Schlacht Befehlshaber des linken Flügels, 44 mit Cäsar Konsul, bemächtigte sich nach dessen Ermordung der… … Kleines Konversations-Lexikon
Antonius [2] — Antonĭus, der Heilige oder Große, auch A. von Theben genannt, der Vater des Mönchtums, geb. um 251 n. Chr. zu Koma in Oberägypten, seit 270 Einsiedler in der ägypt. Wüste, wo sich Gleichgesinnte zum klösterlichen Leben um ihn sammelten; gest.,… … Kleines Konversations-Lexikon
Antonius [3] — Antonĭus von Padua, Heiliger, geb. 15. Aug. 1195 zu Lissabon, Führer der strengen Partei der Franziskaner, durchzog als Bußprediger Italien und Frankreich, gest. 13. Juni (Gedächtnistag) 1231 zu Padua, 1232 kanonisiert. – Vgl. Seeböck (1898),… … Kleines Konversations-Lexikon