Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Acherunticus

  • 1 Acherunticus

    Acherūnticus, a, um [ Acheruns ]
    ахеронтский, т. е. подземный ( regiones Pl)
    oppido (adv.) A. Pl — вполне созревший для Ахеронта, т. е. чрезвычайно старый

    Латинско-русский словарь > Acherunticus

  • 2 Acherunticus

    Ăchĕruns, untis, m. [v. Acheron] (f., Plaut. Capt. 5, 4, 2; cf. Non. 191, 24; poet. in Cic. Tusc. 1, 16, 37; the u for o, as in Enn. and Lucr. frundes for frondes, acc. Gr. Acherunta, Lucr. 4, 170; 6, 251); a form much used by ante-class. poets, esp. by Plaut.,
    I.
    For Acheron no. II. B.: adsum atque advenio Acherunte, poet. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37; Rib. Trag. Rel. p. 245;

    si ab Acherunte veniam,

    Plaut. Am. 5, 1, 26; so Lucr. 3, 37; 628 al.—And with the ending i (as in Karthagini):

    si neque hic neque Acherunti sum, ubi sum?

    Plaut. Merc. 3, 4, 21; so id. Capt. 3, 5, 31; 5, 4, 1. —Acheruntis pabulum, food for Acheron; said of a corrupt, abandoned man, in Plaut. Cas. 2, 1, 12:

    Acheruntis ostium, disparagingly of bad land,

    id. Trin. 2, 4, 124:

    mittere aliquem Acheruntem,

    to kill one, id. Cas. 2, 8, 12; and:

    abire ad Acheruntem,

    to die, id. Poen. prol. 71:

    ulmorum Acheruns, jestingly of a slave, upon whose back rods had been broken,

    id. Am. 4, 2, 9 (cf. Capt. 3, 4, 117).—Hence, Ăchĕruntĭcus, a, um, adj., belonging to, or fit for, Acheruns, or the Lower World:

    regiones,

    Plaut. Bacch. 2, 2, 21:

    senex,

    i. e. with one foot in the grave, id. Merc. 2, 2, 19; id. Mil. 3, 1, 33.

    Lewis & Short latin dictionary > Acherunticus

  • 3 Acheruns

    Acherūns, untis, Akk. untem u. (bei Lukr.) unta, m. u. (als Unterwelt) f., latein. Form für Acherōn, bes. = die Unterwelt (konstr. m. ad, ex, ab, od. wie die Städten, auf die Frage wohin? im bl. Acc., auf die Frage woher? im bl. Abl., auf die Frage wo? im bl. Abl. od. im loc. Acherunti = in der Unterwelt), Enn. tr. 278. Lucr. 4, 171. Nep. Dion. 10, 2: loc. Acherunti bei Plaut. capt. 689 u. 998. – dah. Acheruntis pabulum (v. einem verderbten, verworfenen Menschen), Plaut. Cas. 158: Acheruntis ostium (v. einem übelriechenden Ort), Plaut. trin. 525: praemittere alqm Acheruntem prius, Plaut. Cas. 448: abire ad Acheruntem sine viatico, Plaut. Poen. prol. 71: Acheruns ulmorum, scherzh. von einem Sklaven, auf dessen Rücken oft Ruten zerschlagen werden, Plaut. Amph. 1029. – / Götz, Lorentz u. Schöll schreiben jetzt im Plautus Accheruns usw. – Dav. 1) Acherunticus, a, um, acheruntisch, Plaut.: senex, dem Tod nahe, Plaut. (Nbf. Acheruntius, Serv. Verg. Aen. 8, 398). – 2) Acherūsius (Acherūnsius) a, um, (Ἀχερούσιος), a) adj., acherusisch = acherontisch, α) zum Fluß Acheron gehörig, aqua, Liv.: specus, Amm. – β) zur Unterwelt gehörig, unterirdisch, templa, die Unterwelt, Enn.: vita, trauriges, angstvolles Leben, Lucr. – b) subst., Acherūsia, ae, f. (Ἀχερουσία), α) ein Sumpf in Thesprotia, durch den der Acheron fließt, Plin. 4, 4. – β) ein See in Kampanien zwischen Misenum u. Kumä, j. Lago della Collucia, Plin. 3, 61. – γ) eine mephitische Höhle in Bithynien, durch die Herkules den Cerberus holte, Mel. 1. § 103 u. 2. § 51 Frick. Plin. 6, 4; auch Acherūsis, idos, f. (Ἀχερουσίς) gen., Val. Flacc. 5, 73. – 3) Acheruntīnī, ōrum, m., eine Stadtgemeinde in Bruttium, in der Nähe des Flusses Acheron, Plin 3, 73.

    lateinisch-deutsches > Acheruns

  • 4 Ăchĕruns

    Ăchĕruns, untis, m. (Ăchĕrōn, ontis) Plaut. Lucr. Nep l'Achéron, fleuve des enfers.    - locatif, Plaut.: Acherunti.    - Ăchĕruntĭcus, a, um: de l'Achéron. --- Arn. Nat. 2, 62.    - Achĕrontĭus, a, um: de l'Achéron. --- Serv. En. 8, 398. - voir hors site l'Achéron.

    Dictionarium latinogallicum > Ăchĕruns

  • 5 Acheruns

    Acherūns, untis, Akk. untem u. (bei Lukr.) unta, m. u. (als Unterwelt) f., latein. Form für Acherōn, bes. = die Unterwelt (konstr. m. ad, ex, ab, od. wie die Städten, auf die Frage wohin? im bl. Acc., auf die Frage woher? im bl. Abl., auf die Frage wo? im bl. Abl. od. im loc. Acherunti = in der Unterwelt), Enn. tr. 278. Lucr. 4, 171. Nep. Dion. 10, 2: loc. Acherunti bei Plaut. capt. 689 u. 998. – dah. Acheruntis pabulum (v. einem verderbten, verworfenen Menschen), Plaut. Cas. 158: Acheruntis ostium (v. einem übelriechenden Ort), Plaut. trin. 525: praemittere alqm Acheruntem prius, Plaut. Cas. 448: abire ad Acheruntem sine viatico, Plaut. Poen. prol. 71: Acheruns ulmorum, scherzh. von einem Sklaven, auf dessen Rücken oft Ruten zerschlagen werden, Plaut. Amph. 1029. – Götz, Lorentz u. Schöll schreiben jetzt im Plautus Accheruns usw. – Dav. 1) Acherunticus, a, um, acheruntisch, Plaut.: senex, dem Tod nahe, Plaut. (Nbf. Acheruntius, Serv. Verg. Aen. 8, 398). – 2) Acherūsius (Acherūnsius) a, um, (Ἀχερούσιος), a) adj., acherusisch = acherontisch, α) zum Fluß Acheron gehörig, aqua, Liv.: specus, Amm. – β) zur Unterwelt gehörig, unterirdisch, templa, die Unterwelt, Enn.: vita, trauriges, angstvolles Leben, Lucr. – b) subst., Acherūsia, ae, f. (Ἀχερουσία), α) ein Sumpf in Thesprotia, durch den
    ————
    der Acheron fließt, Plin. 4, 4. – β) ein See in Kampanien zwischen Misenum u. Kumä, j. Lago della Collucia, Plin. 3, 61. – γ) eine mephitische Höhle in Bithynien, durch die Herkules den Cerberus holte, Mel. 1. § 103 u. 2. § 51 Frick. Plin. 6, 4; auch Acherūsis, idos, f. (Ἀχερουσίς) gen., Val. Flacc. 5, 73. – 3) Acheruntīnī, ōrum, m., eine Stadtgemeinde in Bruttium, in der Nähe des Flusses Acheron, Plin 3, 73.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Acheruns

  • 6 Acheruns

    Ăchĕruns, untis, m. [v. Acheron] (f., Plaut. Capt. 5, 4, 2; cf. Non. 191, 24; poet. in Cic. Tusc. 1, 16, 37; the u for o, as in Enn. and Lucr. frundes for frondes, acc. Gr. Acherunta, Lucr. 4, 170; 6, 251); a form much used by ante-class. poets, esp. by Plaut.,
    I.
    For Acheron no. II. B.: adsum atque advenio Acherunte, poet. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37; Rib. Trag. Rel. p. 245;

    si ab Acherunte veniam,

    Plaut. Am. 5, 1, 26; so Lucr. 3, 37; 628 al.—And with the ending i (as in Karthagini):

    si neque hic neque Acherunti sum, ubi sum?

    Plaut. Merc. 3, 4, 21; so id. Capt. 3, 5, 31; 5, 4, 1. —Acheruntis pabulum, food for Acheron; said of a corrupt, abandoned man, in Plaut. Cas. 2, 1, 12:

    Acheruntis ostium, disparagingly of bad land,

    id. Trin. 2, 4, 124:

    mittere aliquem Acheruntem,

    to kill one, id. Cas. 2, 8, 12; and:

    abire ad Acheruntem,

    to die, id. Poen. prol. 71:

    ulmorum Acheruns, jestingly of a slave, upon whose back rods had been broken,

    id. Am. 4, 2, 9 (cf. Capt. 3, 4, 117).—Hence, Ăchĕruntĭcus, a, um, adj., belonging to, or fit for, Acheruns, or the Lower World:

    regiones,

    Plaut. Bacch. 2, 2, 21:

    senex,

    i. e. with one foot in the grave, id. Merc. 2, 2, 19; id. Mil. 3, 1, 33.

    Lewis & Short latin dictionary > Acheruns

  • 7 capularis

    căpŭlāris, e, adj. [capulus], pertaining to or destined for a bier: capularem dici voluerunt senem jam morti contiguum;

    sed et reos capulares dicebant, qui capulo digni forent,

    Fulg. p. 563, 11 sq.:

    cadaver, Lucil. ap. Fulg. l. l.: tam oppido Acherunticus? Tam capularis,

    near the grave, Plaut. Mil. 3, 1, 33 (Serv. ad Verg. A. 6, 222; 11, 64).

    Lewis & Short latin dictionary > capularis

  • 8 vetera

    vĕtus, ĕris (ante-class. collat. form of the nom. sing. vĕter, Enn. and Att. ap. Prisc. p. 607 P.; cf. Varr. L. L. 6, § 2 Müll.; abl. regularly, vetere;

    but veteri,

    Juv. 6, 121; Stat. Th. 1, 360; 11, 582; 13, 374; comp. class. vetustior; archaic form veterior), adj. [Sanscr. vatsas, year; Gr. etos, Wetos].
    I.
    Adj.
    A.
    Old (opp. young), aged:

    Acherunticus senex, vetus, decrepitus,

    Plaut. Merc. 2, 2, 20:

    novus amator, vetus puer,

    id. ib. 5, 4, 15:

    poëta,

    Ter. Heaut. prol. 22:

    veteres ac moris antiqui memores,

    Liv. 42, 27, 4: veteres et sancti viri, Sall. H. 2, 23, 5 Dietsch:

    parentes,

    Verg. A. 5, 576:

    pecudes,

    Varr. R. R. 2, 11, 2:

    gallinae,

    Plin. 10, 53, 74, § 146; Col. 8, 5, 14:

    laurus,

    Verg. A. 2, 513:

    caput,

    Tib. 1, 8, 42. —
    B.
    Old (opp. new), of long standing:

    quam veterrumu'st, tam homini optimu'st amicus,

    Plaut. Truc. 1, 2, 71:

    maceria,

    id. ib. 2, 2, 50: Antemna veterior est Romā, Cato ap. Prisc. p. 716 P. (Orig. 1, fr. 25): quod si veteris contumeliae oblivisci vellet;

    num etiam recentium injuriarum memoriam deponere posse?

    Caes. B. G. 1, 14:

    invidia et infamia non recens, sed vetus ac diuturna,

    Cic. Verr. 1, 2, 5:

    vetus atque usitata exceptio,

    id. de Or. 1, 37, 168:

    sphaerae illius vetus esse inventum,

    id. Rep. 1, 14, 22:

    amici veteres (opp. novi),

    id. Lael. 18, 67:

    veterrima (amicitia),

    id. ib.:

    naves,

    Caes. B. G. 5, 15:

    nobilitas,

    Sall. J. 85, 4:

    consuetudo,

    id. C. 23, 3:

    provinciae,

    Liv. 21, 44, 7; 28, 39, 8.—Esp., of soldiers, veteran, experienced:

    ille exercitatus et vetus (miles),

    Cic. Tusc. 2, 16, 38; cf.

    exercitus,

    id. ib.; Caes. B. C. 1, 3; Liv. 41, 8, 5:

    copiae,

    Caes. B. G. 1, 27:

    milites,

    id. ib. 6, 40; Liv. 26, 41, 2:

    legiones,

    id. 27, 8, 15:

    centuriones,

    id. 4, 17, 10.—With gen. (post-Aug.):

    gnaros belli veteresque laborum,

    Sil. 4, 532:

    militiae,

    Tac. H. 4, 20:

    regnandi,

    id. A. 6, 44:

    scientiae et caerimoniarum,

    id. ib. 6, 12:

    operis ac laboris,

    id. ib. 1, 20:

    armorum,

    Sil. 17, 297.—With inf. ( poet.):

    hinc Fadum petit et veterem bellare Labicum,

    Sil. 5, 565.—
    C.
    Old, of a former time (opp. present, existing), former, earlier, ancient, etc. (cf. antiquus):

    veterem atque antiquam rem novam ad vos proferam,

    Plaut. Am. prol. 118:

    historia vetus atque antiqua,

    id. Trin. 2, 2, 100 Brix ad loc.:

    credendum est veteribus et priscis, ut aiunt, viris,

    Cic. Univ. 11:

    veterrimi poëtae Stoici,

    id. N. D. 1, 15, 41:

    multo vetustior et horridior ille (Laelius) quam Scipio,

    archaic, antiquated, id. Brut. 21, 83:

    in veterem revoluta figuram,

    Verg. A. 6, 449:

    fama veterum malorum,

    id. ib. 6, 527:

    injuria,

    Phaedr. 1, 21, 6.—
    II.
    Substt.
    A.
    vĕtĕres, um, m., the ancients, men of a former time, the fathers, ancestors, forefathers:

    majores nostri, veteres illi, admodum antiqui, leges annales non habebant,

    Cic. Phil. 5, 17, 47.—Esp., of ancient authors, etc.:

    nostri veteres,

    Plin. 36, 7, 12, § 59:

    quae veteres factitarunt,

    Ter. Eun. prol. 43:

    omnes veteres et Cicero praecipue,

    Quint. 9, 3, 1; cf. id. 5, 4, 1:

    antiqui veteres,

    Front. Ep. ad Amic. 1, 5.—
    B.
    vĕtĕres, um, f. (sc. tabernae), the old booths on the south side of the Forum Romanum (opp. Novae, v. novus):

    sub Veteribus,

    Plaut. Curc. 4, 1, 19; Liv. 44, 16, 10; Plin. 35, 4, 8, § 25.—
    C.
    vĕtĕra, um, n., the old, old things, antiquity (opp. praesentia):

    vetera semper in laude, praesentia in fastidio,

    Tac. Or. 18; cf. id. ib. 15:

    si vetera mihi ignota (sunt),

    Cic. Sull. 18, 51:

    vetera omittere,

    to leave out of consideration, Sall. J. 102, 14:

    vetera odisse, nova optare,

    id. C. 37, 3:

    vetera scrutari,

    traditions, Cic. Tusc. 1, 13, 29. —Prov.:

    vetera vaticinamini,

    Plaut. Ps. 1, 3, 129 Lorenz ad loc.

    Lewis & Short latin dictionary > vetera

  • 9 veteres

    vĕtus, ĕris (ante-class. collat. form of the nom. sing. vĕter, Enn. and Att. ap. Prisc. p. 607 P.; cf. Varr. L. L. 6, § 2 Müll.; abl. regularly, vetere;

    but veteri,

    Juv. 6, 121; Stat. Th. 1, 360; 11, 582; 13, 374; comp. class. vetustior; archaic form veterior), adj. [Sanscr. vatsas, year; Gr. etos, Wetos].
    I.
    Adj.
    A.
    Old (opp. young), aged:

    Acherunticus senex, vetus, decrepitus,

    Plaut. Merc. 2, 2, 20:

    novus amator, vetus puer,

    id. ib. 5, 4, 15:

    poëta,

    Ter. Heaut. prol. 22:

    veteres ac moris antiqui memores,

    Liv. 42, 27, 4: veteres et sancti viri, Sall. H. 2, 23, 5 Dietsch:

    parentes,

    Verg. A. 5, 576:

    pecudes,

    Varr. R. R. 2, 11, 2:

    gallinae,

    Plin. 10, 53, 74, § 146; Col. 8, 5, 14:

    laurus,

    Verg. A. 2, 513:

    caput,

    Tib. 1, 8, 42. —
    B.
    Old (opp. new), of long standing:

    quam veterrumu'st, tam homini optimu'st amicus,

    Plaut. Truc. 1, 2, 71:

    maceria,

    id. ib. 2, 2, 50: Antemna veterior est Romā, Cato ap. Prisc. p. 716 P. (Orig. 1, fr. 25): quod si veteris contumeliae oblivisci vellet;

    num etiam recentium injuriarum memoriam deponere posse?

    Caes. B. G. 1, 14:

    invidia et infamia non recens, sed vetus ac diuturna,

    Cic. Verr. 1, 2, 5:

    vetus atque usitata exceptio,

    id. de Or. 1, 37, 168:

    sphaerae illius vetus esse inventum,

    id. Rep. 1, 14, 22:

    amici veteres (opp. novi),

    id. Lael. 18, 67:

    veterrima (amicitia),

    id. ib.:

    naves,

    Caes. B. G. 5, 15:

    nobilitas,

    Sall. J. 85, 4:

    consuetudo,

    id. C. 23, 3:

    provinciae,

    Liv. 21, 44, 7; 28, 39, 8.—Esp., of soldiers, veteran, experienced:

    ille exercitatus et vetus (miles),

    Cic. Tusc. 2, 16, 38; cf.

    exercitus,

    id. ib.; Caes. B. C. 1, 3; Liv. 41, 8, 5:

    copiae,

    Caes. B. G. 1, 27:

    milites,

    id. ib. 6, 40; Liv. 26, 41, 2:

    legiones,

    id. 27, 8, 15:

    centuriones,

    id. 4, 17, 10.—With gen. (post-Aug.):

    gnaros belli veteresque laborum,

    Sil. 4, 532:

    militiae,

    Tac. H. 4, 20:

    regnandi,

    id. A. 6, 44:

    scientiae et caerimoniarum,

    id. ib. 6, 12:

    operis ac laboris,

    id. ib. 1, 20:

    armorum,

    Sil. 17, 297.—With inf. ( poet.):

    hinc Fadum petit et veterem bellare Labicum,

    Sil. 5, 565.—
    C.
    Old, of a former time (opp. present, existing), former, earlier, ancient, etc. (cf. antiquus):

    veterem atque antiquam rem novam ad vos proferam,

    Plaut. Am. prol. 118:

    historia vetus atque antiqua,

    id. Trin. 2, 2, 100 Brix ad loc.:

    credendum est veteribus et priscis, ut aiunt, viris,

    Cic. Univ. 11:

    veterrimi poëtae Stoici,

    id. N. D. 1, 15, 41:

    multo vetustior et horridior ille (Laelius) quam Scipio,

    archaic, antiquated, id. Brut. 21, 83:

    in veterem revoluta figuram,

    Verg. A. 6, 449:

    fama veterum malorum,

    id. ib. 6, 527:

    injuria,

    Phaedr. 1, 21, 6.—
    II.
    Substt.
    A.
    vĕtĕres, um, m., the ancients, men of a former time, the fathers, ancestors, forefathers:

    majores nostri, veteres illi, admodum antiqui, leges annales non habebant,

    Cic. Phil. 5, 17, 47.—Esp., of ancient authors, etc.:

    nostri veteres,

    Plin. 36, 7, 12, § 59:

    quae veteres factitarunt,

    Ter. Eun. prol. 43:

    omnes veteres et Cicero praecipue,

    Quint. 9, 3, 1; cf. id. 5, 4, 1:

    antiqui veteres,

    Front. Ep. ad Amic. 1, 5.—
    B.
    vĕtĕres, um, f. (sc. tabernae), the old booths on the south side of the Forum Romanum (opp. Novae, v. novus):

    sub Veteribus,

    Plaut. Curc. 4, 1, 19; Liv. 44, 16, 10; Plin. 35, 4, 8, § 25.—
    C.
    vĕtĕra, um, n., the old, old things, antiquity (opp. praesentia):

    vetera semper in laude, praesentia in fastidio,

    Tac. Or. 18; cf. id. ib. 15:

    si vetera mihi ignota (sunt),

    Cic. Sull. 18, 51:

    vetera omittere,

    to leave out of consideration, Sall. J. 102, 14:

    vetera odisse, nova optare,

    id. C. 37, 3:

    vetera scrutari,

    traditions, Cic. Tusc. 1, 13, 29. —Prov.:

    vetera vaticinamini,

    Plaut. Ps. 1, 3, 129 Lorenz ad loc.

    Lewis & Short latin dictionary > veteres

  • 10 vetus

    vĕtus, ĕris (ante-class. collat. form of the nom. sing. vĕter, Enn. and Att. ap. Prisc. p. 607 P.; cf. Varr. L. L. 6, § 2 Müll.; abl. regularly, vetere;

    but veteri,

    Juv. 6, 121; Stat. Th. 1, 360; 11, 582; 13, 374; comp. class. vetustior; archaic form veterior), adj. [Sanscr. vatsas, year; Gr. etos, Wetos].
    I.
    Adj.
    A.
    Old (opp. young), aged:

    Acherunticus senex, vetus, decrepitus,

    Plaut. Merc. 2, 2, 20:

    novus amator, vetus puer,

    id. ib. 5, 4, 15:

    poëta,

    Ter. Heaut. prol. 22:

    veteres ac moris antiqui memores,

    Liv. 42, 27, 4: veteres et sancti viri, Sall. H. 2, 23, 5 Dietsch:

    parentes,

    Verg. A. 5, 576:

    pecudes,

    Varr. R. R. 2, 11, 2:

    gallinae,

    Plin. 10, 53, 74, § 146; Col. 8, 5, 14:

    laurus,

    Verg. A. 2, 513:

    caput,

    Tib. 1, 8, 42. —
    B.
    Old (opp. new), of long standing:

    quam veterrumu'st, tam homini optimu'st amicus,

    Plaut. Truc. 1, 2, 71:

    maceria,

    id. ib. 2, 2, 50: Antemna veterior est Romā, Cato ap. Prisc. p. 716 P. (Orig. 1, fr. 25): quod si veteris contumeliae oblivisci vellet;

    num etiam recentium injuriarum memoriam deponere posse?

    Caes. B. G. 1, 14:

    invidia et infamia non recens, sed vetus ac diuturna,

    Cic. Verr. 1, 2, 5:

    vetus atque usitata exceptio,

    id. de Or. 1, 37, 168:

    sphaerae illius vetus esse inventum,

    id. Rep. 1, 14, 22:

    amici veteres (opp. novi),

    id. Lael. 18, 67:

    veterrima (amicitia),

    id. ib.:

    naves,

    Caes. B. G. 5, 15:

    nobilitas,

    Sall. J. 85, 4:

    consuetudo,

    id. C. 23, 3:

    provinciae,

    Liv. 21, 44, 7; 28, 39, 8.—Esp., of soldiers, veteran, experienced:

    ille exercitatus et vetus (miles),

    Cic. Tusc. 2, 16, 38; cf.

    exercitus,

    id. ib.; Caes. B. C. 1, 3; Liv. 41, 8, 5:

    copiae,

    Caes. B. G. 1, 27:

    milites,

    id. ib. 6, 40; Liv. 26, 41, 2:

    legiones,

    id. 27, 8, 15:

    centuriones,

    id. 4, 17, 10.—With gen. (post-Aug.):

    gnaros belli veteresque laborum,

    Sil. 4, 532:

    militiae,

    Tac. H. 4, 20:

    regnandi,

    id. A. 6, 44:

    scientiae et caerimoniarum,

    id. ib. 6, 12:

    operis ac laboris,

    id. ib. 1, 20:

    armorum,

    Sil. 17, 297.—With inf. ( poet.):

    hinc Fadum petit et veterem bellare Labicum,

    Sil. 5, 565.—
    C.
    Old, of a former time (opp. present, existing), former, earlier, ancient, etc. (cf. antiquus):

    veterem atque antiquam rem novam ad vos proferam,

    Plaut. Am. prol. 118:

    historia vetus atque antiqua,

    id. Trin. 2, 2, 100 Brix ad loc.:

    credendum est veteribus et priscis, ut aiunt, viris,

    Cic. Univ. 11:

    veterrimi poëtae Stoici,

    id. N. D. 1, 15, 41:

    multo vetustior et horridior ille (Laelius) quam Scipio,

    archaic, antiquated, id. Brut. 21, 83:

    in veterem revoluta figuram,

    Verg. A. 6, 449:

    fama veterum malorum,

    id. ib. 6, 527:

    injuria,

    Phaedr. 1, 21, 6.—
    II.
    Substt.
    A.
    vĕtĕres, um, m., the ancients, men of a former time, the fathers, ancestors, forefathers:

    majores nostri, veteres illi, admodum antiqui, leges annales non habebant,

    Cic. Phil. 5, 17, 47.—Esp., of ancient authors, etc.:

    nostri veteres,

    Plin. 36, 7, 12, § 59:

    quae veteres factitarunt,

    Ter. Eun. prol. 43:

    omnes veteres et Cicero praecipue,

    Quint. 9, 3, 1; cf. id. 5, 4, 1:

    antiqui veteres,

    Front. Ep. ad Amic. 1, 5.—
    B.
    vĕtĕres, um, f. (sc. tabernae), the old booths on the south side of the Forum Romanum (opp. Novae, v. novus):

    sub Veteribus,

    Plaut. Curc. 4, 1, 19; Liv. 44, 16, 10; Plin. 35, 4, 8, § 25.—
    C.
    vĕtĕra, um, n., the old, old things, antiquity (opp. praesentia):

    vetera semper in laude, praesentia in fastidio,

    Tac. Or. 18; cf. id. ib. 15:

    si vetera mihi ignota (sunt),

    Cic. Sull. 18, 51:

    vetera omittere,

    to leave out of consideration, Sall. J. 102, 14:

    vetera odisse, nova optare,

    id. C. 37, 3:

    vetera scrutari,

    traditions, Cic. Tusc. 1, 13, 29. —Prov.:

    vetera vaticinamini,

    Plaut. Ps. 1, 3, 129 Lorenz ad loc.

    Lewis & Short latin dictionary > vetus

См. также в других словарях:

  • Alien (creature in Alien franchise) — This article is about the creature from the Alien film series. For other fictional aliens, see Extraterrestrial life in popular culture. For other uses, see Alien (disambiguation). Alien An Alien in Alien vs. Predator Classification …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»