Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

AQUITANIA

  • 1 Aquitania

    Ăquītānĭa, ae, f.
    I.
    A province in Southern Gaul, between the Loire and the Pyrenees, Caes. B. G. 1, 1; 3, 20; Plin. 4, 19, 33, § 108 sq.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Ăquītānus, a, um, adj., Aquitanian:

    gens,

    Tib. 1, 7, 3. —
    B.
    Ăquītāni, ōrum, m., the inhabitants of Aquitania, Plin. 33, 6, 31, § 97; Caes. B. G. 1, 1.—
    C.
    Ăquītānĭcus, a, um, adj., Aquitanian:

    sinus,

    Plin. 4, 19, 33, § 108:

    provincia,

    id. 26, 1, 3, § 4.—
    D.
    Ăquītā-nensis, e, adj., Aquitanian, Inscr. Grut. 440, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Aquitania

  • 2 Aquitania

    Aquītānia, ae f.
    Аквитания, область в юго-зап. Галлии между Гарумной и Пиренеями C, T

    Латинско-русский словарь > Aquitania

  • 3 Aquitanĭa

    Aquitanĭa, æ, f. l'Aquitaine.    - Aquitanus, a, um: d'Aquitaine.    - Aquitani, ōrum, m.: les habitants d'Aquitaine, les Aquitains.    - Aquitanicus, a, um: d'Aquitaine.

    Dictionarium latinogallicum > Aquitanĭa

  • 4 aquitania

    Aquitania, one of the divisions of Gaul/France (southwest)

    Latin-English dictionary > aquitania

  • 5 Aquitania

    s f sg 1
    Guyenne (F), Aquitaine (F)

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > Aquitania

  • 6 aquitania

    провинция в Южной Галлии (1. 12. pr. D. 48, 3. 1. 2. C. 10, 38).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > aquitania

  • 7 Aquitanensis

    Ăquītānĭa, ae, f.
    I.
    A province in Southern Gaul, between the Loire and the Pyrenees, Caes. B. G. 1, 1; 3, 20; Plin. 4, 19, 33, § 108 sq.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Ăquītānus, a, um, adj., Aquitanian:

    gens,

    Tib. 1, 7, 3. —
    B.
    Ăquītāni, ōrum, m., the inhabitants of Aquitania, Plin. 33, 6, 31, § 97; Caes. B. G. 1, 1.—
    C.
    Ăquītānĭcus, a, um, adj., Aquitanian:

    sinus,

    Plin. 4, 19, 33, § 108:

    provincia,

    id. 26, 1, 3, § 4.—
    D.
    Ăquītā-nensis, e, adj., Aquitanian, Inscr. Grut. 440, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Aquitanensis

  • 8 Aquitani

    Ăquītānĭa, ae, f.
    I.
    A province in Southern Gaul, between the Loire and the Pyrenees, Caes. B. G. 1, 1; 3, 20; Plin. 4, 19, 33, § 108 sq.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Ăquītānus, a, um, adj., Aquitanian:

    gens,

    Tib. 1, 7, 3. —
    B.
    Ăquītāni, ōrum, m., the inhabitants of Aquitania, Plin. 33, 6, 31, § 97; Caes. B. G. 1, 1.—
    C.
    Ăquītānĭcus, a, um, adj., Aquitanian:

    sinus,

    Plin. 4, 19, 33, § 108:

    provincia,

    id. 26, 1, 3, § 4.—
    D.
    Ăquītā-nensis, e, adj., Aquitanian, Inscr. Grut. 440, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Aquitani

  • 9 Aquitanicus

    Ăquītānĭa, ae, f.
    I.
    A province in Southern Gaul, between the Loire and the Pyrenees, Caes. B. G. 1, 1; 3, 20; Plin. 4, 19, 33, § 108 sq.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Ăquītānus, a, um, adj., Aquitanian:

    gens,

    Tib. 1, 7, 3. —
    B.
    Ăquītāni, ōrum, m., the inhabitants of Aquitania, Plin. 33, 6, 31, § 97; Caes. B. G. 1, 1.—
    C.
    Ăquītānĭcus, a, um, adj., Aquitanian:

    sinus,

    Plin. 4, 19, 33, § 108:

    provincia,

    id. 26, 1, 3, § 4.—
    D.
    Ăquītā-nensis, e, adj., Aquitanian, Inscr. Grut. 440, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Aquitanicus

  • 10 Aquitanus

    Ăquītānĭa, ae, f.
    I.
    A province in Southern Gaul, between the Loire and the Pyrenees, Caes. B. G. 1, 1; 3, 20; Plin. 4, 19, 33, § 108 sq.—
    II.
    Derivv.
    A.
    Ăquītānus, a, um, adj., Aquitanian:

    gens,

    Tib. 1, 7, 3. —
    B.
    Ăquītāni, ōrum, m., the inhabitants of Aquitania, Plin. 33, 6, 31, § 97; Caes. B. G. 1, 1.—
    C.
    Ăquītānĭcus, a, um, adj., Aquitanian:

    sinus,

    Plin. 4, 19, 33, § 108:

    provincia,

    id. 26, 1, 3, § 4.—
    D.
    Ăquītā-nensis, e, adj., Aquitanian, Inscr. Grut. 440, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Aquitanus

  • 11 Aquitani

    Aquītānī, ōrum, m., die Bewohner der Landschaft od. Provinz Aquitania (s. unten), die Aquitanier, Caes. b. G. 1, 1. § 1 sq. – Dav.: a) Aquītānus, a, um, aquitanisch, gens, Tibull. 1, 7, 3. – b) Aquītānia, ae, f., Aquitanien, eine Landschaft des südlichen Galliens von der Garumna bis an die Pyrenäen, vom Ozean bis an das narbon. Gallien, als röm. Provinz (nach des Augustus Bestimmung) das Land vom Liger bis zu den Pyrenäen, vom Ozean bis zu den Cevennen, Caes. b. G. 1, 1. § 7. Tac. ann. 1, 76. – c) Aquītānicus, a, um, aquitanisch, sinus, j. Golfe de Gascogne, Plin.: Gallia u. provincia, Plin. u. Amm. – Dav. subst. Aquītānicī, ōrum, m., die Aquitanier, Salv. de gub. dei 7, 3.

    lateinisch-deutsches > Aquitani

  • 12 specto

    specto, āre, āvi, ātum [specio] - tr. et intr. - [st1]1 [-] regarder attentivement, examiner, observer, contempler.    - huc ad me specta, Plaut.: regarde ici de mon côté.    - spectare oculis devorantibus, Plin.: dévorer des yeux.    - congregari pisces spectatur, Plin.: on voit les poissons se rassembler.    - quid illas spectas? Plaut. Rud.: qu'est-ce que tu as à les regarder?    - quem spectat omne forum, Hor.: sur qui tout le monde a les yeux fixés.    - quoquo hic spectabit, eo tu spectato simul, Plaut.: partout où il regardera, regarde, toi aussi, en même temps.    - audaciam meretricum specta, Ter. Eun.: vois l'audace des courtisanes. [st1]2 [-] regarder (un spectacle), être spectateur, assister à un spectacle.    - spectavi ego comicos dicere, Plaut. Rud.: j'ai entendu des auteurs comiques dire...    - spectantes, ĭum, m.: Liv. les spectateurs. [st1]3 [-] regarder, avoir vue sur, être dirigé vers, être tourné vers, être situé vers, donner sur.    - Aquitania spectat inter occasum solis et septentriones, Caes. BG. 1: l'Aquitaine est tournée vers le nord-ouest.    - prora spectat sepulcrum, Liv.: la proue est tournée vers un tombeau. [st1]4 [-] tenir compte de, faire cas de, considérer, avoir égard à, juger, apprécier, estimer.    - spectare aliquem ex moribus, Cic.: juger qqn d'après sa conduite.    - spectare animum alterius ex suo, Ter.: juger le coeur d'un autre d'après le sien.    - in dubiis hominem spectare periclis, Lucr. 3: juger l'homme d'après sa conduite dans les situations critiques et périlleuses.    - nihil spectare imperium Caesaris, Caes.: ne tenir aucun compte de l'ordre de César. [st1]5 [-] tourner les yeux vers, recourir à.    - tota domus, quae spectat in nos solos, Cic. Off. 1: toute la famille, qui n'a les yeux tournés que vers nous.    - ad medicum specto aeger, Ov.: malade, je recours au médecin. [st1]6 [-] examiner, essayer, éprouver.    - spectatur in ignibus aurum, Ov.: on soumet l'or à l'épreuve du feu. [st1]7 [-] avoir en vue, viser à, se proposer comme but, désirer, envisager.    - spectare id ut: avoir en vue de.    - spectare ne: prendre garde que.    - spectandum ne quoi anulum det, Plaut.: elle ne doit présenter sa bague à personne.    - nihil spectat nisi fugam, Cic.: il ne songe qu'à fuir.    - locum probandae virtutis spectare, Caes.: attendre l'occasion de montrer son courage. [st1]8 [-] avec un sujet de ch.: tendre à, se rapporter à, concerner, regarder.    - quorsum haec omnis spectat oratio? Cic.: à quoi tend tout ce discours?    - spectant ea ad religionem, Cic.: ces choses sont du ressort de la religion. haec omnis spectat oratio? Cic.: à quoi tend tout ce discours?    - et prima et media verba spectare debent ad ultimum, Cic. Or.: les mots du commencement et du milieu (de la phrase) doivent concourir à l'effet de la chute.    - (beneficia) quae ad singulos spectant, Cic.: les bienfaits qui s'adressent à des individus.    - summa judicii mei spectat huc, ut meorum injurias ferre possim, Cic. Phil. 13: je suis bien déterminé: je me propose de supporter les offenses de mes amis.
    * * *
    specto, āre, āvi, ātum [specio] - tr. et intr. - [st1]1 [-] regarder attentivement, examiner, observer, contempler.    - huc ad me specta, Plaut.: regarde ici de mon côté.    - spectare oculis devorantibus, Plin.: dévorer des yeux.    - congregari pisces spectatur, Plin.: on voit les poissons se rassembler.    - quid illas spectas? Plaut. Rud.: qu'est-ce que tu as à les regarder?    - quem spectat omne forum, Hor.: sur qui tout le monde a les yeux fixés.    - quoquo hic spectabit, eo tu spectato simul, Plaut.: partout où il regardera, regarde, toi aussi, en même temps.    - audaciam meretricum specta, Ter. Eun.: vois l'audace des courtisanes. [st1]2 [-] regarder (un spectacle), être spectateur, assister à un spectacle.    - spectavi ego comicos dicere, Plaut. Rud.: j'ai entendu des auteurs comiques dire...    - spectantes, ĭum, m.: Liv. les spectateurs. [st1]3 [-] regarder, avoir vue sur, être dirigé vers, être tourné vers, être situé vers, donner sur.    - Aquitania spectat inter occasum solis et septentriones, Caes. BG. 1: l'Aquitaine est tournée vers le nord-ouest.    - prora spectat sepulcrum, Liv.: la proue est tournée vers un tombeau. [st1]4 [-] tenir compte de, faire cas de, considérer, avoir égard à, juger, apprécier, estimer.    - spectare aliquem ex moribus, Cic.: juger qqn d'après sa conduite.    - spectare animum alterius ex suo, Ter.: juger le coeur d'un autre d'après le sien.    - in dubiis hominem spectare periclis, Lucr. 3: juger l'homme d'après sa conduite dans les situations critiques et périlleuses.    - nihil spectare imperium Caesaris, Caes.: ne tenir aucun compte de l'ordre de César. [st1]5 [-] tourner les yeux vers, recourir à.    - tota domus, quae spectat in nos solos, Cic. Off. 1: toute la famille, qui n'a les yeux tournés que vers nous.    - ad medicum specto aeger, Ov.: malade, je recours au médecin. [st1]6 [-] examiner, essayer, éprouver.    - spectatur in ignibus aurum, Ov.: on soumet l'or à l'épreuve du feu. [st1]7 [-] avoir en vue, viser à, se proposer comme but, désirer, envisager.    - spectare id ut: avoir en vue de.    - spectare ne: prendre garde que.    - spectandum ne quoi anulum det, Plaut.: elle ne doit présenter sa bague à personne.    - nihil spectat nisi fugam, Cic.: il ne songe qu'à fuir.    - locum probandae virtutis spectare, Caes.: attendre l'occasion de montrer son courage. [st1]8 [-] avec un sujet de ch.: tendre à, se rapporter à, concerner, regarder.    - quorsum haec omnis spectat oratio? Cic.: à quoi tend tout ce discours?    - spectant ea ad religionem, Cic.: ces choses sont du ressort de la religion. haec omnis spectat oratio? Cic.: à quoi tend tout ce discours?    - et prima et media verba spectare debent ad ultimum, Cic. Or.: les mots du commencement et du milieu (de la phrase) doivent concourir à l'effet de la chute.    - (beneficia) quae ad singulos spectant, Cic.: les bienfaits qui s'adressent à des individus.    - summa judicii mei spectat huc, ut meorum injurias ferre possim, Cic. Phil. 13: je suis bien déterminé: je me propose de supporter les offenses de mes amis.
    * * *
        Specto, spectas, spectare, Aliud frequentatiuum. Plaut. Regarder ferme et attentivement.
    \
        Tergo spectari. Ouid. Estre regardé par le dos.
    \
        Spectat Graeciam. Cicero. Il baye vers la Grece, Il y veult tirer.
    \
        Spectat Orientem. Plin. Il regarde l'Orient, Il est du costé d'Orient, Il est vis à vis d'Orient.
    \
        Qua spectat Africam. Plin. Du costé d'Afrique.
    \
        Spectare aliquem ex bona vita, non ex censu. Cic. Estimer et priser aucun par sa bonne vie, non point pour ces richesses.
    \
        Spectare animum alterius ex suo. Terent. Estimer le courage d'autruy par le sien, Prendre à son coeur l'autruy.
    \
        Aurum spectatur in ignibus. Ouid. Est esprouvé.
    \
        Spectare aliquem. Cic. Avoir esgard à luy.
    \
        Si spectes ad vitulum. Virg. Si tu as esgard à, etc.
    \
        Ad suam gloriam magis, quam ad cuiuspiam salutem spectare. Cic. Avoir gloire pour son but.
    \
        Victoriam spectare. Quintil. Tendre et tascher d'emporter la victoire.
    \
        Spectare voluntatem alicuius. Cic. Considerer diligemment.
    \
        Quorsum haec spectat oratio? Cic. Où tend ce propos? Que veuls tu dire par ce propos?
    \
        Spectat ad concordiam. Cic. Il tend à faire paix.
    \
        Beneficia quae ad singulos spectant, et quae ad vniuersos pertinent. Cic. Qui touchent et concernent un seul, Qui appartiennent à un seul.
    \
        Spectat res ad vim. Liu. L'affaire est disposé à se batre.
    \
        Aliquid inquirere quod ad bene beateque viuendum valeat et spectet. Cic. Qui appartienne à, etc.
    \
        In vnum exitum spectantibus. Cic. Tendantes à une mesme fin.
    \
        Spectandum ne cuiquam annulum det. Plaut. Il fault prendre garde, Il se fault donner garde.
    \
        Spectatur, Impersonale. Plin. Plausu congregari feros ad cibum, consuetudine spectatur. On appercoit, On voit.

    Dictionarium latinogallicum > specto

  • 13 Aquitani

    Aquītānī, ōrum, m., die Bewohner der Landschaft od. Provinz Aquitania (s. unten), die Aquitanier, Caes. b. G. 1, 1. § 1 sq. – Dav.: a) Aquītānus, a, um, aquitanisch, gens, Tibull. 1, 7, 3. – b) Aquītānia, ae, f., Aquitanien, eine Landschaft des südlichen Galliens von der Garumna bis an die Pyrenäen, vom Ozean bis an das narbon. Gallien, als röm. Provinz (nach des Augustus Bestimmung) das Land vom Liger bis zu den Pyrenäen, vom Ozean bis zu den Cevennen, Caes. b. G. 1, 1. § 7. Tac. ann. 1, 76. – c) Aquītānicus, a, um, aquitanisch, sinus, j. Golfe de Gascogne, Plin.: Gallia u. provincia, Plin. u. Amm. – Dav. subst. Aquītānicī, ōrum, m., die Aquitanier, Salv. de gub. dei 7, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Aquitani

  • 14 aestimo

    (aestumo), āvī, ātum, āre
    1) (тж. ae. pecuniā C) оценивать, определять стоимость (signa, frumentum C)
    ae. litem Cs, C, VP etc. — определить сумму, подлежащую взысканию с обвиняемого; с gen. или abl. pretii
    ae. aliquid denis assibus T — оценить что-л. в 10 ассов
    ae. aliquid (ex) aliquā re Cs, C etc. — оценить что-л. или судить о чём-л. по чему-л.
    ae. aliquid non ex re, sed ex commodo Sl — ценить что-л. не по существу, а в зависимости от (личной) выгоды
    si quis vere aestimet L ( вводно) — по правде (строго) говоря
    2) считать ( aliquos pro sociis QC); устанавливать ценность, определять достоинство
    magno (nonnihilo) ae. Cвысоко ставить
    unius assis ae. Ctl — ценить в один асс («ни в грош не ставить»)
    aliquid vitā ae. QC — дорожить чём-л. как жизнью
    3) полагать, высказывать мнение, давать заключение, определять
    Aquitania ex tertiā parte Galliae est aestimanda Cs — Аквитания составляет, нужно думать, треть Галлии

    Латинско-русский словарь > aestimo

  • 15 conduco

    con-dūco, dūxī, ductum, ere
    1) собирать, стягивать (copias Cs; exercitūs in unum locum Cs, T; equites ex Aquitania Cs); сводить, переводить ( dispersas cohortes in una castra T); стягивать, закрывать ( vulnera cerā VF)
    c. corticem O — образовывать кору (обрастать, обтягиваться корой)
    3) сжато изложить, свести
    4) снимать, арендовать (domum ab aliquo Sen; locum secretum Pt); нанимать (militem QC; pictorem magno pretio C)
    bellum conductum Sil — война, ведущаяся с помощью наёмных войск
    6) приобретать, покупать ( librum AG)
    7) принимать на себя, подрядиться
    8) приносить пользу, быть целесообразным ( alicui rei или in и ad aliquam rem)
    ea maxime conducunt, quae sunt rectissima C — наиболее полезно то, что наиболее справедливо

    Латинско-русский словарь > conduco

  • 16 Gallia

    ae f.
    Галлия, страна, охватывавшая прибл. территории нын. Франции и Бельгии, а с VI в. до н. э. тж. сев. Италию (G. Cisalpina или Citerior, в отличие от G. Transalpina или Ulterior)
    G. Cisalpīna, делившаяся рекой Падом (По) на G. Cispadana и G. Transpadāna, была в результате Галльской войны 225—218 гг. до н. э. завоевана римлянами и с 191 г. до н. э. романизирована (Gallia togata, в отличие от всей остальной Галлии, где носили брюки (bracae) и не стригли волос — G. bracata или comāta)
    G. Transalpīna делилась на
    G. Belgica ( от Секваны и Матроны до Рейна), G. Lugdunensis ( по обе стороны Лигера до Секваны и Матроны), G. Aquitania (на юге и юго-зап., в бассейне Гарумны), G. Narbonensis или Provincia (на юге и юго-вост., в бассейне Родана) Cs, C, PM, Mela, T etc.

    Латинско-русский словарь > Gallia

  • 17 conduco

    con-dūco, dūxī, ductum, ere, I) tr.: A) zusammenführen od. -ziehen, führend-, leitend zusammenbringen, vereinigen, 1) im allg.: a) leb. Wesen (bes. als milit. t. t.), copias suas, Caes.: magnam manum, Caes.: omnes clientes obaeratosque eodem, Caes.: eo copias omnes auxiliaque, Caes.: populum in forum, Varr. fr.: virgines unum in locum, Cic.: exercitum od. exercitus in unum locum, Caes. u. Tac.: dispersas per urbem cohortes in una castra, Tac.: festinatim de castellis ad castra maxima pedites, Sisenn. fr. – b) lebl. Objj.: partes, Lucr.: vineas, Cic.: nubila (Dünste), v. einem Flusse, Ov.: aquam cisternis, Pallad.: cortice ramos, Ov.: molli vulnera cerā, schließen, Val. Flacc.: plures puteos per specus in unum, Vitr.: aquam in unum lacum, ICt. – übtr. auf abstr. Objj., zusammenfassen, propositionem et assumptionem in unum, Cic. de inv. 1, 73: omnia probra in (zu) deorum maledicta, Arnob. 4, 27. – 2) insbes.: a) verkürzend zusammenziehen, coria et carnem trahit et conducit in unum, zieht zusammen u. verschrumpft, Lucr. 6, 967: usquedum vulnus conducatur in cicatricem, verharscht, Solin. 32, 31: u. so incisa peritonaei membrana in cicatricem facile conducitur, Cael. Aur. chron. 5, 10, 127. – frigida (kaltes Wasser) densat atque conducit vias, Cael. Aur. acut. 2, 9, 52: interiores (nervi) conducunt membra, superiores revocant (strecken sie), Plin. 11, 218: conducitur musculus aut laxatur, Cael. Aur. chron. 2, 1, 8: conducto inferiore palpebro, ibid.: cutis conducta (angespannte), Cael. Aur. chron. 4, 3, 20: u. so contortus vel conductus vultus, Cael. Aur. chron. 2, 1, 5: vultus conductus atque concurrentibus superciliis caperatus (gerunzelt), Cael. Aur. acut. 2, 3, 16. – Partiz. v. Pers., subst., contracti atque conducti, Cael. Aur. chron. 5, 1, 4. – b) zusammenlaufen-, gerinnen machen, im Passiv = zusammenlaufen, gerinnen, id (lac) plerumque cogi agni aut haedi coagulo; quamvis possit et agrestis cardui flore conduci, Col. 7, 8, 1.

    B) um einen Preis an sich bringen, 1) durch Lohn, Sold od. Pacht an sich bringen, mieten, dingen, pachten, a) leb. Wesen: coquum, Plaut: praeceptores publice, Plin. ep.: conducta multitudo, Sall.: conductae operae, Cic.: qui conducti plorant in funere, Hor. – alqm mercede, Cic. (u. so mercede conductus, Caecil. com. fr.: u. homo mercede conductus, Curt.): alqm mercede diurnā, Hor.: alqm nummo, Plaut.: pictorem magno pretio, Cic.: saga pretio conducta, Turpil. com. fr. – m. Ang. wozu? durch ad m. Gerund. od. durch 1. Supin., consulem ad caedem faciendam, Cic. prov. cons. 9: coctum (zum Kochen) ego huc, non vapulatum, dudum conductus fui, Plaut. aul. 457. – durch folg. ut u. Konj. = dazu dingen od. übh. dazu bringen, qui ab eis conducebantur, ut aliquem occiderent, Cic. Rosc. Am. 93: frusto panis conduci potest, vel uti taceat vel uti loquatur, Cato orat. 40. fr. 2 ( bei Gell. 1, 15, 10). – bei vorhergeh. Negation durch folg. quin u. Konj., tribus non conduci possum libertatibus, quin ego illis hodie comparem magnum malum, Plaut. Cas. 504 sq.; vgl. ellipt. non edepol conduci possum vitā uxoris annuā (sc. quin deferam pallam ad te), Plaut. asin. 886. – So nun insbes.: α) (als milit. t. t.) als Söldner mieten, homines, Caes.: equites ex Aquitania, Caes.: militem, Curt.: auxilia, Liv.: viginti milia peditum, Liv. – militem ex Peloponneso, Curt.: ex Graecia conductorum tria milia, Curt. – milites Gallos mercede, Liv.: Graeci pedites mercede conducti, Curt. – poet., bella conducta, mit angeworbenen Soldaten geführte, Sil. 5, 196. – β) eine od. als Buhldirne dingen, scortum, Plaut: u. (poet.) torum, Ov.: meretricem totum annum, Plaut. – viduam mercede, Nep.: puellam pretio parvo, Priap. – b) lebl. Ggstde.: α) zur Benutzung auf Zeit mieten, pachten (Ggstz. locare), navem putridam, Caecil. com. fr.: domum, hortum, Cic.: navem, Komik.: telas, Tibull.: nummos, leihen, Hor.: u. so pecuniam, Iuven. – sibi aedes, Plaut.: alci domum Romae, Val. Max.: alci locum, Cic. – fundum de alqo, Cic., ab alqo, ICt.: domum ab alqo, ICt.: raedam ab alqo, Sen. – domum non magno, Cic.: habitationem in annum, ICt. – bes. (als publiz. t. t.) einen Zoll pachten (Ggstz. locare), portorium, Cic.: publica vectigalia c. u. verb. publica vectigalia redimere et c., Liv. – so auch im Zshg. absol., Asiani, qui de censoribus conduxerant, questi sunt in senatu se cupiditate prolapsos nimium magno conduxisse, Cic. – Partic. Perf. subst., conductum, ī, n., das Gemietete, die Mietung, Pachtung (Ggstz. locatum, dah. verb. locatum conductum, Dig. 19, 2 lemm.), extra portam aliquid conducti habere, Cic. Clu. 175. – nachaug. bes. die Mietwohnung, Miete, das Logis, non conductum alcis intrare, Sen.: in conductum accurrere, Petr.: in conducto habitare, ICt.: manere biennio toto in suo conducto, Vulg. – β) zur Ausführung, zur Lieferung gegen Entgelt übernehmen, in Entreprise nehmen (Ggstz. locare), ultro tributa, Liv.: praebenda quae ad exercitum Hispaniensem opus sunt, Liv.: columnam faciendam de alqo, Cic.: alqd molendum, Pompon. com. fr.: tabulas ac statuas in Italiam deportandas, Vell.: servum docendum, ICt. – certo tamen et levi pretio fultura conducitur, Sen. de ben. 6, 15, 7. – m. folg. ut u. Konj., Simonides... victoris laudem cuidam pyctae ut scriberet, certo conductus pretio secretum petit, Phaedr. 4, 15 (25), 4 sqq. – im Zshg. absol., ad conducendum tres societates aderant, Liv. 23, 49, 1: utroque impetrato conduxerunt, ibid. § 3. – 2) etw. durch Kauf an sich bringen = erhandeln, kaufen, agnum caedundum (zum Schlachten), Plaut. aul. 567: pretio magno librum, Gell. 18, 5, 11.

    II) v. intr. = συμφέρειν, beitragen, zuträglich-, ersprießlich sein, ea maxime conducunt, quae sunt rectissima, Cic.: conducit nihil, Aur. Vict.: u. (m. Acc. u. Infin. als Subjekt) conducere arbitror talibus aures tuas vocibus undique circumsonare, Cic. – m. Ang. wem? durch Dat., huic aetati non conducit latebrosus locus, Plaut.: et virtute (alter Dat.) tuae et caris conducere chartis, Lucil. fr.: non quomodo ambitioni meae conducere arbitrabar, C. Gracch. fr.: neque homini infanti aut impotenti iniuste facta conducunt, Cic.: quae maxime cum mihi tum etiam rei publicae rationibus putem conducere, Cic.: quae saluti tuae conducere arbitror, Cic.: vinum maxime conducit alvo citae, Plin.: u. (m. Acc. u. Infin. als Subjekt) quod hoc maxime rei publicae conducit Syriam Macedoniamque decerni, Cic.: nostris rationibus maxime conducere videtur Thermum fieri (consulem) cum Caesare, Cic. – m. Ang. wozu? wofür? durch ad od. in u. Akk., alia ad eam rem conducentia, Gell.: quae ad ventris victum conducunt, Plaut.: consultant, ad vitae commoditatem iucunditatemque conducat id necne, Cic.: quod in rem recte conducat tuam, Plaut.: quid in rem publicam suam maxime conducere videretur, Sisenn. fr.: quod in commune conducat loco sententiae proferre, Tac. – / Parag. Infin. Präs. Pass. conducier, Plaut. merc. 663.

    lateinisch-deutsches > conduco

  • 18 conduco

    con-dūco, dūxī, ductum, ere, I) tr.: A) zusammenführen od. -ziehen, führend-, leitend zusammenbringen, vereinigen, 1) im allg.: a) leb. Wesen (bes. als milit. t. t.), copias suas, Caes.: magnam manum, Caes.: omnes clientes obaeratosque eodem, Caes.: eo copias omnes auxiliaque, Caes.: populum in forum, Varr. fr.: virgines unum in locum, Cic.: exercitum od. exercitus in unum locum, Caes. u. Tac.: dispersas per urbem cohortes in una castra, Tac.: festinatim de castellis ad castra maxima pedites, Sisenn. fr. – b) lebl. Objj.: partes, Lucr.: vineas, Cic.: nubila (Dünste), v. einem Flusse, Ov.: aquam cisternis, Pallad.: cortice ramos, Ov.: molli vulnera cerā, schließen, Val. Flacc.: plures puteos per specus in unum, Vitr.: aquam in unum lacum, ICt. – übtr. auf abstr. Objj., zusammenfassen, propositionem et assumptionem in unum, Cic. de inv. 1, 73: omnia probra in (zu) deorum maledicta, Arnob. 4, 27. – 2) insbes.: a) verkürzend zusammenziehen, coria et carnem trahit et conducit in unum, zieht zusammen u. verschrumpft, Lucr. 6, 967: usquedum vulnus conducatur in cicatricem, verharscht, Solin. 32, 31: u. so incisa peritonaei membrana in cicatricem facile conducitur, Cael. Aur. chron. 5, 10, 127. – frigida (kaltes Wasser) densat atque conducit vias, Cael. Aur. acut. 2, 9, 52: interiores (nervi) conducunt membra, superiores revocant
    ————
    (strecken sie), Plin. 11, 218: conducitur musculus aut laxatur, Cael. Aur. chron. 2, 1, 8: conducto inferiore palpebro, ibid.: cutis conducta (angespannte), Cael. Aur. chron. 4, 3, 20: u. so contortus vel conductus vultus, Cael. Aur. chron. 2, 1, 5: vultus conductus atque concurrentibus superciliis caperatus (gerunzelt), Cael. Aur. acut. 2, 3, 16. – Partiz. v. Pers., subst., contracti atque conducti, Cael. Aur. chron. 5, 1, 4. – b) zusammenlaufen-, gerinnen machen, im Passiv = zusammenlaufen, gerinnen, id (lac) plerumque cogi agni aut haedi coagulo; quamvis possit et agrestis cardui flore conduci, Col. 7, 8, 1.
    B) um einen Preis an sich bringen, 1) durch Lohn, Sold od. Pacht an sich bringen, mieten, dingen, pachten, a) leb. Wesen: coquum, Plaut: praeceptores publice, Plin. ep.: conducta multitudo, Sall.: conductae operae, Cic.: qui conducti plorant in funere, Hor. – alqm mercede, Cic. (u. so mercede conductus, Caecil. com. fr.: u. homo mercede conductus, Curt.): alqm mercede diurnā, Hor.: alqm nummo, Plaut.: pictorem magno pretio, Cic.: saga pretio conducta, Turpil. com. fr. – m. Ang. wozu? durch ad m. Gerund. od. durch 1. Supin., consulem ad caedem faciendam, Cic. prov. cons. 9: coctum (zum Kochen) ego huc, non vapulatum, dudum conductus fui, Plaut. aul. 457. – durch folg. ut u. Konj. = dazu dingen od. übh. dazu bringen, qui ab eis conducebantur, ut ali-
    ————
    quem occiderent, Cic. Rosc. Am. 93: frusto panis conduci potest, vel uti taceat vel uti loquatur, Cato orat. 40. fr. 2 ( bei Gell. 1, 15, 10). – bei vorhergeh. Negation durch folg. quin u. Konj., tribus non conduci possum libertatibus, quin ego illis hodie comparem magnum malum, Plaut. Cas. 504 sq.; vgl. ellipt. non edepol conduci possum vitā uxoris annuā (sc. quin deferam pallam ad te), Plaut. asin. 886. – So nun insbes.: α) (als milit. t. t.) als Söldner mieten, homines, Caes.: equites ex Aquitania, Caes.: militem, Curt.: auxilia, Liv.: viginti milia peditum, Liv. – militem ex Peloponneso, Curt.: ex Graecia conductorum tria milia, Curt. – milites Gallos mercede, Liv.: Graeci pedites mercede conducti, Curt. – poet., bella conducta, mit angeworbenen Soldaten geführte, Sil. 5, 196. – β) eine od. als Buhldirne dingen, scortum, Plaut: u. (poet.) torum, Ov.: meretricem totum annum, Plaut. – viduam mercede, Nep.: puellam pretio parvo, Priap. – b) lebl. Ggstde.: α) zur Benutzung auf Zeit mieten, pachten (Ggstz. locare), navem putridam, Caecil. com. fr.: domum, hortum, Cic.: navem, Komik.: telas, Tibull.: nummos, leihen, Hor.: u. so pecuniam, Iuven. – sibi aedes, Plaut.: alci domum Romae, Val. Max.: alci locum, Cic. – fundum de alqo, Cic., ab alqo, ICt.: domum ab alqo, ICt.: raedam ab alqo, Sen. – domum non magno, Cic.: habitationem in annum, ICt. – bes. (als publiz. t. t.) einen
    ————
    Zoll pachten (Ggstz. locare), portorium, Cic.: publica vectigalia c. u. verb. publica vectigalia redimere et c., Liv. – so auch im Zshg. absol., Asiani, qui de censoribus conduxerant, questi sunt in senatu se cupiditate prolapsos nimium magno conduxisse, Cic. – Partic. Perf. subst., conductum, ī, n., das Gemietete, die Mietung, Pachtung (Ggstz. locatum, dah. verb. locatum conductum, Dig. 19, 2 lemm.), extra portam aliquid conducti habere, Cic. Clu. 175. – nachaug. bes. die Mietwohnung, Miete, das Logis, non conductum alcis intrare, Sen.: in conductum accurrere, Petr.: in conducto habitare, ICt.: manere biennio toto in suo conducto, Vulg. – β) zur Ausführung, zur Lieferung gegen Entgelt übernehmen, in Entreprise nehmen (Ggstz. locare), ultro tributa, Liv.: praebenda quae ad exercitum Hispaniensem opus sunt, Liv.: columnam faciendam de alqo, Cic.: alqd molendum, Pompon. com. fr.: tabulas ac statuas in Italiam deportandas, Vell.: servum docendum, ICt. – certo tamen et levi pretio fultura conducitur, Sen. de ben. 6, 15, 7. – m. folg. ut u. Konj., Simonides... victoris laudem cuidam pyctae ut scriberet, certo conductus pretio secretum petit, Phaedr. 4, 15 (25), 4 sqq. – im Zshg. absol., ad conducendum tres societates aderant, Liv. 23, 49, 1: utroque impetrato conduxerunt, ibid. § 3. – 2) etw. durch Kauf an sich bringen = erhandeln, kaufen, agnum caedundum (zum Schlachten), Plaut. aul. 567:
    ————
    pretio magno librum, Gell. 18, 5, 11.
    II) v. intr. = συμφέρειν, beitragen, zuträglich-, ersprießlich sein, ea maxime conducunt, quae sunt rectissima, Cic.: conducit nihil, Aur. Vict.: u. (m. Acc. u. Infin. als Subjekt) conducere arbitror talibus aures tuas vocibus undique circumsonare, Cic. – m. Ang. wem? durch Dat., huic aetati non conducit latebrosus locus, Plaut.: et virtute (alter Dat.) tuae et caris conducere chartis, Lucil. fr.: non quomodo ambitioni meae conducere arbitrabar, C. Gracch. fr.: neque homini infanti aut impotenti iniuste facta conducunt, Cic.: quae maxime cum mihi tum etiam rei publicae rationibus putem conducere, Cic.: quae saluti tuae conducere arbitror, Cic.: vinum maxime conducit alvo citae, Plin.: u. (m. Acc. u. Infin. als Subjekt) quod hoc maxime rei publicae conducit Syriam Macedoniamque decerni, Cic.: nostris rationibus maxime conducere videtur Thermum fieri (consulem) cum Caesare, Cic. – m. Ang. wozu? wofür? durch ad od. in u. Akk., alia ad eam rem conducentia, Gell.: quae ad ventris victum conducunt, Plaut.: consultant, ad vitae commoditatem iucunditatemque conducat id necne, Cic.: quod in rem recte conducat tuam, Plaut.: quid in rem publicam suam maxime conducere videretur, Sisenn. fr.: quod in commune conducat loco sententiae proferre, Tac. – Parag. Infin. Präs. Pass. conducier, Plaut. merc. 663.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conduco

  • 19 spectō

        spectō āvī, ātus, āre, freq.    [specio], to look on, look at, behold, gaze at, watch, observe, inspect, attend: alte: populo spectante, H.: limis per flabellum, T.: aliquid: spectant oculi te mille loquentem, gaze upon, H.: me oculis protervis, O.: Italiam spectatum ire, L.: Spectentur tergo, O.: Saepe tui, specto, si sint in litore passūs, O.—At plays or games, to look at, see, look on, attend: Megalesia: Fabula, quae volt spectata reponi, H.—Of places, to look, face, front, lie, be situated: (insulae) angulus ad orientem solem spectat, Cs.: ad fretum: Belgae spectant in septentrionem, Cs.: Aquitania spectat inter occasum solis et septentriones, lies towards the north-west, Cs.: vestigia Omnia te adversum spectantia, H.: regio orientem spectans, L.—Fig., to look at, behold, see, regard, consider audaciam meretricum, T.: ad te unum omnis mea spectat oratio.— To look to, keep in view, bear in mind, aim at, strive for, meditate, consider: credo vos, magna quaedam spectantīs, gloriam concupisse: nihil spectat nisi fugam: ingenti consensu defectionem omnes spectare, L.: res potius quam auctores, L.: domus quae spectat in nos solos, relies on: quid deceat vos, non quantum liceat vobis, spectare debetis: summa iudici mei spectat huc, ut meorum iniurias ferre possim: nomen illud spectavi, neminem isti patronum futurum: ad imperatorias laudes: ad vitulam, V.— To tend, incline, refer, pertain, be directed, relate: et prima et media verba spectare debent ad ultimum: ad vim spectare res coepit, L.: hoc eo spectabat, ut diceret, etc.: quo igitur haec spectat oratio?— To examine, try, test, judge, prove: ut fulvum spectatur in ignibus aurum, sic, etc., O.: qui pecuniā non movetur... hunc igni spectatum arbitrantur, as tried by fire: tuom animum ex animo meo, T.: quod ego non tam fastidiose in nobis quam in histrionibus spectari puto.
    * * *
    spectare, spectavi, spectatus V
    observe, watch, look at, see; test; consider

    Latin-English dictionary > spectō

  • 20 aquitanus

    Aquitana, Aquitanum ADJ
    of Aquitania (southwest Gaul/France)

    Latin-English dictionary > aquitanus

См. также в других словарях:

  • Aquitania — Saltar a navegación, búsqueda Para otros usos de este término, véase Aquitania (desambiguación). Région Aquitaine Región de  Francia …   Wikipedia Español

  • AQUITANIA — regio, tertia olim Galliae pars. A Circio Oceanum habet, qui Aquitanicus sinus dicitur; ab Occasu Hispaniam; a Septentrione Lugdunensem provinciam; a Meridie Narbonensem. In ea Tolosa, et Budigala civitates; Populi Aquitani. Plin. l. 4. c. 17.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Aquitania — steht für: eine französische Provinz, siehe Aquitanien eine ehemalige römische Provinz, siehe Aquitania (Provinz) eine kolumbianische Gemeinde, siehe Aquitania (Kolumbien) ein Schiff der Cunard Line, siehe RMS Aquitania einen Asteroiden, siehe… …   Deutsch Wikipedia

  • Aquitania — es el nombre recibido, a lo largo de la historia, por diversas partes del sudoeste de la actual Francia. En la actualidad se corresponde con la región francesa compuesta por los departamentos de Dordoña, Gironda, Landas, Lot y Garona y Pirineos… …   Enciclopedia Universal

  • Aquitanĭa — (Aquitanien), der südwestlichste Theil von Gallien, umfaßte die Wohnsitze der Aquitani (celtisch Aremorici), zwischen den Sevennen, der Garonne, dem Atlantischen Meer u. den Pyrenäen; seit Augustus waren die Grenzen A s das Lugdunensische u.… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Aquitania — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Aquitania peut désigner : l appellation romaine de l Aquitaine antique ; le paquebot RMS Aquitania. Aquitania : en géologie, le nom d une… …   Wikipédia en Français

  • Aquitania — Original name in latin Aquitania Name in other language Aquitania, Guaquira, Guquira, Puebloviejo State code CO Continent/City America/Bogota longitude 5.51972 latitude 72.8875 altitude 3027 Population 5718 Date 2012 01 19 …   Cities with a population over 1000 database

  • Aquitania — Admin ASC 2 Code Orig. name Aquitania Country and Admin Code CO.36.3689772 CO …   World countries Adminstrative division ASC I-II

  • Aquitania (Boyacá) — Saltar a navegación, búsqueda 5°34′N 72°53′O / 5.567, 72.883 …   Wikipedia Español

  • Aquitania (desambiguación) — Saltar a navegación, búsqueda El nombre de Aquitania puede designar: a la región francesa actual de Aquitania. al antiguo Ducado de Aquitania. al antiguo Reino de Aquitania. al municipio colombiano de Aquitania (Boyacá). al asteroide (387)… …   Wikipedia Español

  • Aquitania (disambiguation) — Aquitania may refer to: *the territory of the Aquitani * Gallia Aquitania, a province of the Roman Empire * 387 Aquitania, a fairly large main belt asteroid * Aquitania, Boyacá, Colombia * RMS Aquitania , a Cunard Line ocean liner * The Aquitania …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»