Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

ADON

  • 1 Adon

    Adōn, ōnis m. Vr, PM etc. = Adonis

    Латинско-русский словарь > Adon

  • 2 Adon

    Adōn, s. Adōnis.

    lateinisch-deutsches > Adon

  • 3 Ădōn

    Ădōn, ōnis, m. = Adonis.

    Dictionarium latinogallicum > Ădōn

  • 4 Adon

    Adōn, s. Adonis.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Adon

  • 5 Adonis

    Adōnis, nidis, Dat. nidi, Akk. nidem u. nin, Vok. Adoni, m. (Ἄδωνις) u. Adōn, ōnis, m. (Ἄδων), I) Sohn des Cinyras, Königs von Cypern, und der Metharme, wegen seiner außerordentlichen Schönheit von Venus geliebt, wurde von einem wilden Eber, den Mars (nach andern Diana) aus Eifersucht gegen ihn schickte, auf der Jagd zerrissen, aber von Venus in eine Blume verwandelt, die den Namen Adonium führte, und jährlich an seinem Sterbetage von ihr beklagt; Sinnbild der sterbenden u. wiederauflebenden Natur, Ov. met. 10, 503 sqq. Cic. de nat. deor. 3, 59. Amm. 22, 9, 15, bes. Macr. sat. 1, 21 (nach dem Adon bei den Phöniziern u. Assyriern Sonnengott war). – Adonis horti, κηποι Ἀδώνιδος, eine Anlage von Pflanzungen, die schnell aufblühen, aber ebensoschnell auch wieder eingehen, Plin. 19, 49. – II) ein Fisch = exocoetus, Plin. 9, 70. – Nom.
    ————————
    Adōnis, Verg. ecl. 10, 18. Ov. met. 10, 532. Hygin. fab. 58. Myth. Lat. 2, 128: Genet. Adonidis, Prisc. 6, 67: Dat. Adonidi, Cic. de nat. deor. 3, 59: Akk. Adonidem, Claud. nupt. Hon. et. Mar. fesc. 1, 16. Vulg. Ezech. 8, 14: Akk. Adonin, Auson. edyll. 6, 58. Macr. sat. 1, 21, 1 sqq. Grat. cyn. 66: Vok. Adoni, Ov. met. 10, 543 u.a.: Nom. Adōn, Varr. sat. Men. 540. Mythogr. Lat. 1, 200 u.a.: Genet. Adonis, Plin. 19, 49. Macr. sat. 1, 21, 1. Apul. met. 2, 26. Arnob. 7, 33: Dat. Adoni, Serv. Verg. ecl. 8, 37: Akk. Adonem, Prop. 2, 13, 53. Arnob. 4, 27. Mythogr. Lat. 1, 200. Anthol. Lat. 220, 6 (706, 6): Abl. Adone, Lact. 1, 17, 9. Apul. met. 8, 25. Mythogr. Lat. 3, 11, 17. Vgl. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 856 f.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Adonis

  • 6 Adonis

    Adōnis, nidis, Dat. nidi, Akk. nidem u. nin, Vok. Adoni, m. (Ἄδωνις) u. Adōn, ōnis, m. (Ἄδων), I) Sohn des Cinyras, Königs von Cypern, und der Metharme, wegen seiner außerordentlichen Schönheit von Venus geliebt, wurde von einem wilden Eber, den Mars (nach andern Diana) aus Eifersucht gegen ihn schickte, auf der Jagd zerrissen, aber von Venus in eine Blume verwandelt, die den Namen Adonium führte, und jährlich an seinem Sterbetage von ihr beklagt; Sinnbild der sterbenden u. wiederauflebenden Natur, Ov. met. 10, 503 sqq. Cic. de nat. deor. 3, 59. Amm. 22, 9, 15, bes. Macr. sat. 1, 21 (nach dem Adon bei den Phöniziern u. Assyriern Sonnengott war). – Adonis horti, κηποι Ἀδώνιδος, eine Anlage von Pflanzungen, die schnell aufblühen, aber ebensoschnell auch wieder eingehen, Plin. 19, 49. – II) ein Fisch = exocoetus, Plin. 9, 70. – / Nom.

    lateinisch-deutsches > Adonis

  • 7 Adonis

    Ădōnis, nis or nĭdis, m., = Adônis and Adôn (nom. Adon, Venant. Carm. 7, 12 and 18; gen. Adonis, Plin. 19, 4, 19, § 49; dat. Adonidi, Cic. N. D. 3, 23; acc. Adonidem, Claud. Nupt. Hon. et Mar. 16:

    Adonim,

    Prop. 3, 5, 37, acc. to Müller, Adonem:

    Adonem,

    Serv. ad Verg. E. 10, 18; Arnob. 4, p. 184; voc. Adoni, Ov. Met. 10, 542; abl. Adone, App. M. 8, p. 213).
    I.
    A son of Cinyras, king of Cyprus, beloved by Venus on account of his extraordinary beauty; he was torn in pieces in the chase by a wild boar, which Mars (acc. to some, Diana) sent against him out of jealousy, but was changed by Venus to a flower, which bore the name Adonium, and was yearly bewailed by her on the anniversary of his death, Ov. M. 10, 503 sq.; Macr. S. 1, 21; Serv. ad Verg. E. 8, 37; cf. with 10, 18, and Adonia: Adonis horti, Gr. kêpoi Adônidos, pots of lettuce and other plants, which blossom quick, but wither as soon, Plin. 19, 4, 19, § 49; cf. Böttig. Sab. 1, 264.—
    II. III.
    A name of a fish, i. q. exocoetus, Plin. 9, 19, 34, § 70.

    Lewis & Short latin dictionary > Adonis

  • 8 Adoneus

    I Adōnēus, a, um II Adōneus, eī Pl, Ctl и Adōn, ōnis O, C etc. m. = Adonis

    Латинско-русский словарь > Adoneus

  • 9 Adonis [2]

    Adōnis, Verg. ecl. 10, 18. Ov. met. 10, 532. Hygin. fab. 58. Myth. Lat. 2, 128: Genet. Adonidis, Prisc. 6, 67: Dat. Adonidi, Cic. de nat. deor. 3, 59: Akk. Adonidem, Claud. nupt. Hon. et. Mar. fesc. 1, 16. Vulg. Ezech. 8, 14: Akk. Adonin, Auson. edyll. 6, 58. Macr. sat. 1, 21, 1 sqq. Grat. cyn. 66: Vok. Adoni, Ov. met. 10, 543 u.a.: Nom. Adōn, Varr. sat. Men. 540. Mythogr. Lat. 1, 200 u.a.: Genet. Adonis, Plin. 19, 49. Macr. sat. 1, 21, 1. Apul. met. 2, 26. Arnob. 7, 33: Dat. Adoni, Serv. Verg. ecl. 8, 37: Akk. Adonem, Prop. 2, 13, 53. Arnob. 4, 27. Mythogr. Lat. 1, 200. Anthol. Lat. 220, 6 (706, 6): Abl. Adone, Lact. 1, 17, 9. Apul. met. 8, 25. Mythogr. Lat. 3, 11, 17. Vgl. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 856 f.

    lateinisch-deutsches > Adonis [2]

  • 10 cruentus

    cruentus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (cruor), blutig, I) im allg.: a) dem Stoffe nach, blutend, von Flüssigkeiten = mit Blut vermischt, caro, Cels.: guttae imbrium quasi cruentae, Cic.: vomica, quo cruentior, eo melior est, Cels. – b) der Farbe nach, blutrot, myrta, Verg. georg. 1, 306. – II) im üblen Sinne, durch Verwundung, durch Mord blutig, 1) eig.: a) übh., blutig = mit Blut befleckt od. bespritzt, od. besudelt, blutbefleckt, blutbespritzt, gladius, Cic.: vestis, Quint.: castra cr. et maculata, blutbefleckte u. mordbesudelte, Tac.: cos (durch die damit zu neuem Gebrauche geschärften blutigen Geschosse), Hor. – cr. hostis, der blutbespritzte, Hor. carm. 1, 2, 39 (vgl. unten no. 2): hostia, Lampr.: P. Clodii cadaver, Cic.: cruentus sanguine civium Romanorum, Cic.: Adon cruentus cecĭdit olim, Varro fr. – b) prägn., blutig = mit Verwundung, mit Blutvergießen, mit Mord verbunden, Blut kostend, Blutvergießen herbeiführend, victoria, Sall.: annus, Sall.: epistula, Blutbrief, Blutbefehl, Tac.: adulatio, zu Blutvergießen verführende, Plin. ep.: non aliud bellum cruentius caede clarissimorum virorum fuit, Vell.: ille dies cruentissimus Romano nomini, Vell. – neutr. plur. subst., gaudens Bellona cruentis (blutige Auftritte), Hor. sat. 2, 3, 223. – 2) übtr.: a) verwundend, dens (Zahn des Neides), Hor. ep. 2, 1, 150. – b) blutbegierig, blutdürstig, grausam, hostis, Sen. ad Marc. 20, 3 (vgl. oben no. 1): Achilles cruentior bello, Ov.: ira, Hor.

    lateinisch-deutsches > cruentus

  • 11 Adonis

    [st1]1 [-] Ădōnis, is (ĭdis), m. ou Ădōn, ōnis, m.: - [abcl][b]a - Adonis (un beau jeune homme aimé de Vénus). - [abcl]b - l'Adonis (un fleuve de Phénicie).[/b]    - [gr]gr. Ἄδωνις, ιδος (Ἄδων).    - voir la déclinaison - voir hors site Adonis. [st1]2 [-] ădōnis, m.: Plin. une sorte de poisson.

    Dictionarium latinogallicum > Adonis

  • 12 cruentus

    cruentus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (cruor), blutig, I) im allg.: a) dem Stoffe nach, blutend, von Flüssigkeiten = mit Blut vermischt, caro, Cels.: guttae imbrium quasi cruentae, Cic.: vomica, quo cruentior, eo melior est, Cels. – b) der Farbe nach, blutrot, myrta, Verg. georg. 1, 306. – II) im üblen Sinne, durch Verwundung, durch Mord blutig, 1) eig.: a) übh., blutig = mit Blut befleckt od. bespritzt, od. besudelt, blutbefleckt, blutbespritzt, gladius, Cic.: vestis, Quint.: castra cr. et maculata, blutbefleckte u. mordbesudelte, Tac.: cos (durch die damit zu neuem Gebrauche geschärften blutigen Geschosse), Hor. – cr. hostis, der blutbespritzte, Hor. carm. 1, 2, 39 (vgl. unten no. 2): hostia, Lampr.: P. Clodii cadaver, Cic.: cruentus sanguine civium Romanorum, Cic.: Adon cruentus cecĭdit olim, Varro fr. – b) prägn., blutig = mit Verwundung, mit Blutvergießen, mit Mord verbunden, Blut kostend, Blutvergießen herbeiführend, victoria, Sall.: annus, Sall.: epistula, Blutbrief, Blutbefehl, Tac.: adulatio, zu Blutvergießen verführende, Plin. ep.: non aliud bellum cruentius caede clarissimorum virorum fuit, Vell.: ille dies cruentissimus Romano nomini, Vell. – neutr. plur. subst., gaudens Bellona cruentis (blutige Auftritte), Hor. sat. 2, 3, 223. – 2) übtr.: a) verwundend, dens (Zahn des Neides), Hor. ep. 2, 1, 150. – b) blutbegierig, blutdürstig,
    ————
    grausam, hostis, Sen. ad Marc. 20, 3 (vgl. oben no. 1): Achilles cruentior bello, Ov.: ira, Hor.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cruentus

См. также в других словарях:

  • adon — n. m. (Québec) Fam. Coïncidence; chance, occasion favorable. || Loc. adj. D adon: se dit d une chose qui tombe à propos, qui convient; se dit d une personne qui est d un abord facile, aimable. I. ⇒ADON1, subst. masc. Canadianisme 1. Don, bonne… …   Encyclopédie Universelle

  • adon — adon·i·din; adon·in; adon·i·tol; adon·ic; adon·is; …   English syllables

  • Adon — puede referirse a: Adon, comuna de Loiret, Francia. Adon, personaje de Street Fighter. Esta página de desambiguación cataloga artículos relacionados con el mismo título. Si llegaste aquí a través de …   Wikipedia Español

  • Adon — (hebr.), Herr; daher Adonai, d.i. nach Einigen: mein Herr, nach Andern die alte Pluralform, in der Anrede an Gott von den Juden. (deshalb Adonaisten) stets statt Jehovah gebraucht …   Pierer's Universal-Lexikon

  • ADON — Cynarae, regis Cypriorum, et Myrrhae fil. Boccatius. Item nomen loci. Vide Addon …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Adon — Ȃdon (Ȃdo) (799 874) DEFINICIJA franački kroničar, u djelu Kronika o sedam razdoblja svijeta dao mnogo podataka o Južnim Slavenima …   Hrvatski jezični portal

  • Adon — Pour les articles homonymes, voir Adon (homonymie). 47° 45′ 50″ N 2° 47′ 47″ E …   Wikipédia en Français

  • Adon — For other uses, see Adon (disambiguation). In Ancient Semitic religion, specifically Canaanite religion, the term Adon (ʾdwn, Hebrew אדון, from a triliteral hollow root D I N or D W N, cognate with Akkadian adannu mighty [citation needed]),… …   Wikipedia

  • Adon — (PR Ado, Adonille, Adonis) • Adon, fondateur de l abbaye de Jouarre (Seine et Marne), au VIIème siècle. • Adon, né en Gâtinais en 799, curé de Saint Romain à Lyon, archevêque de Vienne, en Dauphiné, en 859, mort en 874. Auteur d une Chronique… …   Dictionnaire des saints

  • Adon — Provenance. Vient de l étymologie sémitique adôn Signifie: seigneur Se fête le 24 août ou le 16 décembre. Histoire. Frère de saont Ouen, évêque de Rouen au VIIème siècle, saint Adon est le fondateur d un monastère à Jouarre, près de Meaux. On le… …   Dictionnaire des prénoms français, arabes et bretons

  • adon — (entrée créée par le supplément) (a don) s. m. S est dit pour Adonis. •   Ce bel Adon était le nain du roi, LA FONT. Joc.. HISTORIQUE    XVIe s. •   En beauté c est un Adon ; En amour un Cupidon, DE BRACH Oeuvr. t. II, p. 46 …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»