ADAVET

См. также в других словарях:

• ADAVET — Husumet, düşmanlık. Kin. buğz. Garaz.(Adâvet ve muhabbet, nur ve zulmet gibi zıttırlar. İkisi, mâna yı hakikisinde olarak beraber cem olmazlar. Eğer muhabbet, kendi esbabının rüçhaniyetine göre bir kalbde hakiki bulunsa, o vakit adâvet mecazi… …   Yeni Lügat Türkçe Sözlük

• adavet — is., esk., Ar. ˁadāvet Düşmanlık …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• adâvet — (A.) [ تواﺪﻋ ] düşmanlık. ♦ adâvet etmek/eylemek düşmanlık gütmek …   Osmanli Türkçesİ sözlüğü

• ucaş — adavet, bir birisine sert söylemek …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• HAŞİFE — Adâvet, düşmanlık, kin …   Yeni Lügat Türkçe Sözlük

• MÜMARET — Adavet edişmek, düşmanlık yapmak …   Yeni Lügat Türkçe Sözlük

• ŞANİ' — Adavet etmek, kin tutmak mânasına şeneân dan ism i fâil olup, buğz eden, kin tutan demektir. Esas murad ise; buğz edip geçmiş olan değil, buğzunda devam ve ısrar eden demektir …   Yeni Lügat Türkçe Sözlük

• KÂFİR — Hakkı görmeyen ve örten. İyilik bilmeyen. Allah ı inkâr eden. Dinsiz. İmanın esaslarına veya bunlardan birine inanmayan. Mülhid.(Arkadaş! İman, bütün eşya arasında hakiki bir uhuvveti, irtibatı, ittisali ve ittihad rabıtalarını te sis eder.Küfür… …   Yeni Lügat Türkçe Sözlük

• düşmanlık — is., ğı 1) Düşman olma durumu 2) Düşmanca duygu veya davranış, yağılık, hasımlık, adavet, muhasamat, husumet, antagonizm Bana karşı her tavrında bir düşmanlık seziyorum. Y. K. Karaosmanoğlu …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• keyn — halk; arka, puşt; hased, adavet …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• ucaşmak — bahsa tutuşmak, adavet etmek …   Çağatay Osmanlı Sözlük