Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

772

  • 101 emetior

    ē-mētior, ē-mēnsus sum, īrī, I) ausmessen, abmessen, A) eig.: oculis spatium emensus, Verg. Aen. 10, 772: κανονική longitudines et altitudines vocis emetitur, Gell. 16, 18, 4. – B) übtr., a) durchwandern, durchreisen, durchlaufen, zurücklegen, tam longum iter, Liv.: unā nocte aliquantum iter, Liv.: uno die cursu ingens spatium, Liv.: spatium urbis pedibus, Tac.: maria terrasque, Curt.: plura milia passuum, Iustin.: ab Hellesponto ad Oceanum omnes gentes victoriā, alle Länder siegreich durchziehen, Curt. – Partic. Perf. passiv (vgl. Drak. Sil. 1, 636), multo maiorem partem itineris emensam, Liv.: toto emenso spatio, Caes. b. c. 1, 5, 2: itineribus interiectis permutatione iumentorum (mit Pferdewechsel) emensis, Amm.: emenso Olympo, Verg. – b) einen Zeitraum durchmachen, hin-, verbringen, verleben, ter decies emensus belliger annos, Sil.: totidem per vulnera saevas emensi noctes, Sil.: dah. prägn., quinque principes, erleben, Tac. hist. 1, 49. – Partic. Perf. passiv., emensae noctes, Ov.; die cum hostili clade emenso, Amm.: adusque autumnum emensum, Amm. – c) der Reihenfolge nach durchmachen, passiv, militiae gradibus emensis, Eumen. pan. Constant. 3, 3. – d) Mühen usw. durchmachen, überstehen, aulae labores, Claud. epith. Pall. et Cel. 66. – Partic. Perf. passiv, post periculorum molestias plures emensas, Amm. 30, 7, 5: post emensos insuperabilis expeditionis eventus, Amm. 14, 1, 1. – II) zumessen, darmessen, austeilen, duodecim frumentationes frumento privatim coëmto emensus sum, Monum. Ancyr. 3, 11. – übtr. = zukommen lassen, aliquid patriae, Hor. sat. 2, 2, 105: ego autem voluntatem tibi profecto emetiar, an gutem Willen soll es in der Tat nicht im geringsten fehlen, Cic. Brut. 16.

    lateinisch-deutsches > emetior

  • 102 excusamen

    excūsāmen, minis, n. (excuso), die Entschuldigung, Commodian. apol. 772.

    lateinisch-deutsches > excusamen

  • 103 felix [1]

    1. fēlīx, īcis (zu einer Wurzel *dhē-, fruchtbar, Ertrag, vgl. fenus, fecundus), I) fruchtbar, arbor, Liv.: ebenso rami, Verg. u. Tac.: regio, Ov.: Arabia, Plin. – II) übtr.: A) von dem, dem alles zu Glücke geht = glücklich, beglückt, vom Glück begünstigt (Ggstz. miser), 1) im allg.: vir, Cic.: saecula, Ov.: multi dubitavere fortior an felicior esset, Sall.: Sulla felicissimus omnium, Cic.: felicissimus pater (Ggstz. miserrimus), Val. Max. – felix, qui etc., Heil dem Manne, der usw., Boëth.: ita sim felix, als Beteuerungsformel, Prop. – mit Genet. (vgl. Fritzsche Hor. sat. 1, 9, 11), cerebri, Hor.: Vergilius beatus felixque gratiae, Plin.: rerum temporalium felix, Augustin. de civ. dei 2, 23. – mit ad u. Akk., ad casum fortunamque felix, Cic. Font. 43: poet. m. bl. Acc. (in), hic publica felix, privata minus, Claud. cons. Stil. 1, 29. – m. Abl., recepto Caesare felix, Hor.: morte (suā) felix, Verg.: Praxiteles quoque marmore (in M.) felicior, Plin.: ingenium et operibus et operum praemiis felix, Liv. epit.: m. Abl. Gerund., tam felix vobis corrumpendis fuit, bei eurer Verführung, Liv. 3, 17, 2: felix es talia diligenter cogitando, amando felicior et ideo eris felicissima consequendo, Augustin. ep. 267. – m. in u. Abl., sis felix, Caeli, sis in amore potens, Catull. 100, 8: m. in u. Abl. Gerund., in te retinendo Asia erat felicior, quam nos in deducendo, Cic. ad Q. fr. 1, 1, 10. § 30: si minus felices in diligendo fuissemus, Cic. de amic. 60. – m. ab u. Abl., ille Graecus ab omni laude (vom Standpunkt allseitiger Anerkennung) felicior, Cic. Brut. 63. – mit Infin., felicior ungere tela manu, glücklicher, mit besserem Erfolge, Verg. Aen. 9, 772; vgl. Verg. georg. 1, 284. Sil. 11, 441; 13, 126. – Felix, der Glückliche, als Beiname, zB. Sullas, Liv. 30, 45, 6. Plin. 7, 137: daher Plur. Felices, Sen. de clem. 1, 14, 2. – 2) insbes., a) vom Glück begünstigt = reich, tam felix esses, Ov.: felicis (reichbegabten) quondam, nunc pauperis agri custodes, Tibull.: u. so rura felicia, Stat. – b) glücklich = glücklich von statten gehend, -ablaufend, von glücklichem Erfolg, curatio, Cels.: seditio, Liv.: sententia, Ov.: facilitas, Quint.: sermo (Redeweise), Quint. – od. = glücklich geführt, -ausgeführt (vollbracht), -errungen, arma, Verg.: felicissimae victoriae, Vell.: felix eventu opus alcis, eine in dem Erfolge glückliche Tat jmds., Vell.: iam semel felix mendacium, mit Erfolg versuchte, erfolgreiche, Liv. – B) aktiv, glücklich, a) = Glück bringend od. verheißend, omen, Ov.: hostia, Verg.: sis felix tuis! Verg.: dah. die Formel quod bonum, faustum, felix fortunatumque sit! d.i. in Gottes Namen! Cic.; vgl. Plaut. trin. 40 sq. ut nobis haec habitatio bona fausta felix fortunataque evenat: so auch quod tibi mihique sit felix! Liv.: m. Infin., felix esse (es sei ein Glück) mori, Lucan. 4, 520. – b) mit Heilkraft gesegnet, malum (Apfel), Verg. georg. 2, 127. – c) freudebereitend, herzerfreuend, labend, poma, Ov. met. 9, 92; 13, 719; 14, 627: vina, Fronto de fer. Als. p. 224, 19 N. – d) befruchtend, limus, Verg. georg. 2, 188. – / Abl. felici (adj.) u. felice (subst.), s. Neue-Wagener Formenl.3 2, 113 u. 115.

    lateinisch-deutsches > felix [1]

  • 104 Galaesus

    Galaesus (Galēsus), ī, m., ein Fluß in Unteritalien, der die Fluren von Tarent bewässerte, j. Galaso, Liv. 25, 11, 8. Hor. carm. 2, 6, 10. Verg. georg. 4, 126 (s. dazu Voß S. 772 f.).

    lateinisch-deutsches > Galaesus

  • 105 lemniscatus

    lēmniscātus, a, um (lemniscus), mit herabhängenden Bändern geschmückt, corona, Serv. Verg. Aen. 5, 269; 6, 772: palma, eig. ein mit Bändern geschmückter Palmenzweig, die ehrenvollste Belohnung für einen Sieger (als Feldherr, Gladiator usw.), das glänzendste Siegeszeichen, der glänzendste Preis, Placid. gloss. V, 31, 16; übtr. = höchster Preis für eine Mordtat, Cic. Rosc. Am. 100: für Verrat, lemniscatae Anyti et Meliti palmae, Tert. de anim. 1.

    lateinisch-deutsches > lemniscatus

  • 106 multimodis

    multimodīs, Adv. (entstanden aus multis modis, das Enn. fr. scen. 22 gebraucht), auf vielerlei Art, vielfach, mannigfach, Pacuv. tr. 307. Plaut. mil. 1190 u.a. Ter. Andr. 939 u.a. Lucr. 1, 895 u.a. Cic. de fin. 2, 82 B. u. M. (vgl. Cic. or. 153). Nep. Them. 10, 4 Fl. (Halm multis modis). Fronto ad M. Caes. 3, 8. p. 46, 2 u. de orat. 1. p. 157, 8 N. Chalcid. Tim. 329. Vgl. Lorenz Plaut. most. 772. Brix Plaut. trin. 931. Spengel Ter. Andr. 939. Neue-Wagener Formenl.3 2, 609 u. 610.

    lateinisch-deutsches > multimodis

  • 107 pax! [2]

    2. pax! Interi., I) schnapp! Plaut. trin. 891 (u. dazu Brix). – II) (πάξ, Hesych.) damit basta! genug! Plaut. mil. 808 u. Stich. 772. Ter. heaut. 291 u. 717. Petron. 66, 7. Auson. edyll. 12. grammaticom. v. 22. p. 139 Schenkl. Apul. apol. 75. Vgl. Ritschl opusc. 2, 254.

    lateinisch-deutsches > pax! [2]

  • 108 Polyphemos

    Polyphēmos u. -us, ī, m. (Πολύφημος), der einäugige Zyklolp auf Sizilien, Sohn Neptuns, der von Ulixes geblendet wurde, Form -os, Ov. met. 13, 772 u. 14, 167. Mart. 4, 49, 6: Form -us, Hyg. fab. 14 u. 125. Mythogr. Lat. 1, 5 u. 2, 174: Vok. Polypheme, Ov. met. 13, 765.

    lateinisch-deutsches > Polyphemos

  • 109 praefulcio

    prae-fulcio, fulsī, fultum, īre, I) etwas als Stütze untersetzen; dah. bildl., alqm suis negotiis, als Stütze brauchen bei usw., Plaut. Pers. 12: omnibus parvis magnisque ministeriis prae-fulciri, vorgeschoben werden zu usw., Plaut. Pseud. 772. – II) unterstützen, unterbauen, A) eig., Prud. perist. 5, 335. – B) bildl., illud praefulci atque praemuni, ut etc., baue aus allen Kräften vor, daß ich usw., Cic. ad Att. 5, 13, 3: alqd multis modis, Gell. 7, 3, 44.

    lateinisch-deutsches > praefulcio

  • 110 querceus

    querceus, a, um (quercus), von Eichen, Eichen-, axes, *Vitr. 7, 1, 2 R.: arbores, Acro Hor. carm. 2, 9, 7: robur, Colum. 9, 1, 3: corona, von Eichenlaub, Eichenkranz, Tac. ann. 2, 83. Aur. Vict. epit. 3. § 9. Serv. Verg. Aen. 6, 772: andere Form, corona argentea querquea (so!), silberne Eichenlaubkrone, Corp. inscr. Lat. 6, 6981.

    lateinisch-deutsches > querceus

  • 111 quercus

    quercus, ūs, f., I) die Eiche, bes. die Sommereiche, dem Jupiter heilig, Cic. u.a.: Iovis quercus, Verg. – II) (poet.) meton.: 1) = das aus Eichenholz Gefertigte, wie Schiff, Val. Flacc. 5, 66: Trinkgeschirr, Sil. 7, 190: Wurfspieß, Val. Flacc. 6, 24: Kranz aus Eichenlaub, Verg. georg. 1, 349. Iuven. 6, 386; bes. als Belohnung für den, der im Kriege einem Bürger das Leben rettete, Ov. fast. 4, 953: dah. quercus civilis, Verg. Aen. 6, 772. – 2) = die Frucht der Eiche, die Eicheln, Iuven. 14, 184. – / Genet. Sing. querci, Pallad. 4, 8, 2. Pelagon. veterin. 9 (174 Ihm;) vgl. Diom. 308, 5. Prisc. 6, 83: Genet. Plur. quercorum, Cic. fr. bei Prisc. 6, 83.

    lateinisch-deutsches > quercus

  • 112 scisco

    scīsco, scīvī, scītum, ere (Inchoat. v. scio), I) eig.: zu erfahren suchen, sich erkundigen, erforschen, Acc. tr. 626. Pacuv. 214. Plaut. Amph. 1069. Afran. com. 395. – II) übtr.: A) als publiz. t. t. = durch seine Abstimmung genehmigen u. verordnen, a) vom Volke, quae scisceret plebes, Cic.: m. folg. ut u. Konj., Athenienses sciverunt, ut etc., Cic.: plebes scivit, ut etc., Liv.: m. folg. ne u. Konj., scivere gentis suae more, ne etc., Curt. 8, 1 (2), 18: m. folg. Acc. u. Infin., et solem concedere nocti sciscant imbelles, Sil. 7, 545. – b) v. einem = für etw. stimmen, eam legem, Cic. – B) in Erfahrung bringen, Plaut. Bacch. 302 u. 359; Pseud. 72; Poen. 772. – / depon. Nbf. scīscor, nach Prisc. 8, 29.

    lateinisch-deutsches > scisco

  • 113 Syri

    Syrī (Surī), ōrum, m. (Σύροι), die Syrer, die Bewohner der Landschaft Syrien, Plaut. Curc. 443 u. trin. 542. Cic. de or. 2, 265 u. de har. resp. 28. Liv. 35, 49, 8. Ov. fast. 2, 474: Nom. Singul. Surus, Varro LL. 10, 73: Genet. Plur. Syrûm, Avien. descr. orb. 1056. – Dav.: A) Syrus, a, um, syrisch, vina, Hor.: lagoena, Mart.: sermo, Vopisc. u. Eccl.: mercator, Eumen. pan. – B) Syria (Suria), ae, f. (Συρία), Syrien, eine Landschaft in Asien am Mittelländischen Meere, zwischen Cilicien u. Palästina, Cic. de imp. Pomp. 64 u.a. Mela 1, 2, 6 (1. § 14); 1, 11, 1 (1. § 62) sqq. Plin. 5, 66. Manil. 4, 624 u. 722. – im weiteren Sinne auch mit Inbegriff der Länder bis an den Tigris, wie Mesopotamien, Babylon u. Assyrien, dah. Syria = Assyria, Cic. Tusc. 5, 101. Suet. Caes. 22, 2 (Suria). – Plur., Catull. 45, 22. Mela 2, 7, 5 (2. § 102). Prisc. perieg. 820. Ulp. dig. 48, 22, 7. § 7. Eumen. pan. Constant. 10, 2: Syriarum rex, Ruf. Fest. 10. – C) Syriacus, a, um (Συριακός), syrisch, in od. aus Syrien, nomen, Varro LL.: boves, Plin.: bellum, Flor.: cultus, Lampr.: classis, Tac.: legiones, Tac.: expeditio, nach Syrien, Suet.: publicani, die in Syrien Geschäfte haben, Cic.: ros, s. 1. rōs. – Adv. Syriacē, Vulg. 4. regg. 18, 26. – D) Syriāticus, a, um, syrisch, Ulp. dig. 26, 2, 15. Fronto princ. hist. p. 206, 17 N. Pelagon. veterin. 27 (365 Ihm) ( bei Flor. 2, 9, 1 u. 2, 11, 1 jetzt Syriacus). – E) Syriscus, a (griech. Συρίσκος, -κα, Demin. v. Σύρος, -α), Syrer, Syrerin, als männl. u. weibl. Eigenname, Form -us. Mart. 5, 70, 2. Auson. epigr. 128, 1: Form -us, verächtlich od. liebkosend für den Sklavennamen Syrus, Ter. eun. 772; adelph. 763: Form -a, Copa Syrisca, Ps. Verg. cop. 1 (s. dazu Sillig). – F) Syrius, a, um (Σύριος), syrisch, Tibull.: dea (ἡ θεὰ ἡ Συρία), die syrische Göttin, als die Mutter aller Lebenden verehrt, von den Römern bald mit der Venus, bald mit der Juno verglichen, Suet. u. Flor. – / Die Schreibung Suri, Suria ist oft die der besten Hdschrn., zB. Cic. de har. resp. 28 cod. Paris. Tac. ann. 2, 60, 69 cod. Medic.

    lateinisch-deutsches > Syri

  • 114 terginum

    tergīnum, ī, n. (tergum), eine Peitsche aus Leder, die Karbatsche, Plaut. Pseud. 152. Lucil. 772.

    lateinisch-deutsches > terginum

  • 115 tu

    , Pron. pers. (Genet. tui: Dat. tibi: Acc. te: Abl. te [altind. trám, griech. σύ, dor. τό, homerisch τύνη]; Plur. Nom. vos, Genet. vestrûm od. vostrûm [eig. synkop. aus vestrorum u. vestrarum, die vorklassisch auch noch st. vestrum vorkommen, s. Wagner Ter. heaut. 386], u. vestri od. vostri [eig. Genet. neutr. v. vester = eures Wesens, gegen euer Wesen], Dat. vobis, Acc. vos, Abl. vobis), du, 1) im allg.: ego tu sum, tu es ego, Plaut.: tu mihi etiam legis Porciae, tu C. Gracchi, tu horum libertatis mentionem facis, Cic.: neque mei neque tui intus puditum est, Plaut.: tibi aras, tibi occas, tibi metis, Plaut.: quot pondo te censes esse nudum? Plaut.: istanc tecum conspicio simul, Plaut.: vos iuvenes animos geritis muliebres, Enn. fr.: si quis quid vostrum Epidamni curari sibi velit, Plaut.: vestri adhortandi causā, Liv. – verstärkt: a) durch te, wie tute, Komik. u. Cic.: tete (Akk. u. Abl.), Ter., Catull. u. Cic.: tutin? = tutene? Plaut. mil. 290 u. most. 369. – b) in den cas. obliqu. durch met, wie tibimet, Plaut. u. Sen. poët.: vosmet, Plaut. u. Liv.: tutemet (tutimet), Ter. u. Lucr. Vgl. Jordan Cic. Caecin. 56. p. 234 sq. Wagner Ter. heaut. 374. – II) insbes.: A) der Dat. ethic.: alter tibi descendit de palatio et aedibus suis, Cic.: ecce tibi exortus est Isocrates, Cic.: haec vobis ipsorum per biduum militia fuit, Liv. – B) vos bei einem Kollektivnamen im Sing.: vos, Romanus exercitus, Liv.: vos, Gaetulia sueta, Sil.: vos, o Calliope (= Musen), precor, aspirate canenti, Verg. – / Archaist. Genet. Sing. tis, Plaut. mil. 1033; Pseud. 6; trin. 343. Vgl. Serv. Verg. Aen. 2, 595. – Griech. Genet. tu (τοῦ), Cass. Fel. 42. p. 96, 16 R. (dia tu absinthiu). – archaist. Akk. ted, Plaut. asin. 163. 299. 772; Curc. 1 u.a.

    lateinisch-deutsches > tu

  • 116 πρό-παρ

    πρό-παρ, als praepos. mit dem gen., vor, vom Orte, Hes. Th. 518; auch entlang, längshin, αἰγιαλοῖο, An. Rh. 1, 484. – Als adv., vorn, voraus, ϑανεῖν, Aesch. Suppl. 772; Eur. Phoen. 119.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > πρό-παρ

  • 117 πρό-χυσις

    πρό-χυσις, , das Ausgießen, auch von trockenen Dingen, Hinschütten; = οὐλοχύται, Her. 1, 160; τῆς γῆς, das Anspülen, Anschlämmen der Erde durch einen Fluß, 2, 5. 12, wie πρόχυσις ἰλυόεσσα Opp. Hal. 1, 116; D. Per. 772.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > πρό-χυσις

  • 118 παρ-αιτέομαι

    παρ-αιτέομαι, dep. med., 1) erflehen, erbitten, durch Bitten erlangen; τί παραιτεῖται χάριν, Pind. N. 10, 30; ϑεοὺς ἐγχωρίους λιταῖς παραιτοῦ τῶν σ' ἔρως ἔχει τυχεῖν, Aesch. Suppl. 516, vgl. Ch. 772; mit doppeltem accus., ἓν δ' αὐτοὺς παραιτησώμεϑα, Ar. Equ. 37; u. in Prosa, παραιτήσαντο αἱ γυναῖκες ἐςελϑεῖν ἐς τὴν ἑρκτήν, Her. 4, 146, vgl. 158; συγγνώμην παραιτέετο τὸν ϑεὸν αὐτῷ σχεῖν τῶν ῥηϑέντων, 6, 86; πα-ραίτησιν παραιτεῖσϑαι, Plat. Critia. 107 a; τρίτον ἔτι σε σμικρόν τι παραιτήσομαι, Soph. 242 a; παραιτήσῃ τοὺς ϑεούς σοι συγγνώμονας εἶναι, durch Bitten versöhnen, besänftigen, Xen. Mem. 2, 2, 14 (vgl. παραιτοῦμαί σε συγγνώμην ἔχειν, Men. bei E. M. 652, 22); Her. 3, 132 u. Folgde, oft auch mit folgdm μή, Thuc. 5, 63; Plat. Rep. III, 387 b. – 2) durch Bitten ablehnen, verbitten, τί, Plat. Prot. 358 a; Dem. Mid. 5 u. häufig bei Sp., wie Plut.; auch = ausweichen, verschmähen, πόνους Them. 3, πόλεμον Pericl. 23; u. ä. auch ἄρχοντας, Ἔφορον, ablehnen, Pol. 5, 27, 3. 33, 2; φυγάς, Eur. Med. 1154, d. i. daß man nicht verbannt werde; αἰκίαν, Pol. 1, 80, 8, öfter; vgl. noch Andoc. 1, 31. 3, 21; – durch Bitten frei machen, erbitten, ψυχήν, Her. 1, 24; τινά, losbitten, 3, 119; Pol. 4, 51, 1; vgl. auch κτεῖν', οὐ παραι-τοῦμαί σε, Eur. Heracl. 1025; Ar. Vesp. 1257; τὰς μὲν τοιαύτας ἐπιχειρήσεις παραιτητέον, S. Emp. adv. phys. 2, 118; – περί τινος, für Einen bitten, Xen. An. 6, 4, 29.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > παρ-αιτέομαι

  • 119 πατήρ

    πατήρ, , gen. πατέρος, att. u. schon bei Hom. u. Hes. viel häufiger πατρός, eben so dat. πατέρι u. πατρί, acc. πατέρα, voc. πάτερ, gen. plur. πατέρων u. πατρῶν, dat. πατράσι, πατέρεσσι, Qu. Sm. 10, 40, – der Vater, pater; εἴπ' ὄνομ' ὅττι σε κεῖϑι κάλεον μήτηρ τε πατήρ τε, Od. 8, 550; πατρὸς δ' ἐξ ἀγαϑοῠ καὶ ἐγὼ γένος εὔχομαι εἶναι, Il. 14, 113, u. oft, wie bei den Folgdn überall; πατρὸς πατήρ, der Großvater, 14, 118 Od. 19, 180. Von den Göttern heißt bes. Zeus πατήρ, auch πατὴρ ἀνδρῶν τε ϑεῶν τε, Hom. u. A. – Uebh. wie bei uns ehrende Anrede Jüngerer an Aeltere mit dem Ausdruck der Hochachtung u. Liede, Od. 7, 48. 8, 145 u. sonst. – Uebh. der Urheber wovon, der Erfinder, Jacobs Ach. Tat. p. 493; so πατὴρ ἔργων, ἃ δι' ἐμοῠ γιγνόμενα, Plat. Tim. 41 a, wie τὸν ποιητὴν καὶ πατέρα τοῠδε τοῠ παντός, 28 c; dah. auch vom Capital, τοῠ πατρὸς ἐκγόνους τόκους πολλαπλασίους κομιζόμενοι, Rep. VIII, 555 e; τοῦ λόγου, Conv. 177 d, u. öfter, wie Sp. – Im plur. die Väter, die Ahnherren, Vorfahren, Hom. u. Folgde, wie Pind. Ol. 2, 7 u. oft; Eur. Andr. 766; Thuc. 2, 11, oft; ἀγαϑῶν πατέρων φύντι, Plat. Legg. VI, 772 e; ἐκ πατέρων, von den Vätern her, von den Vätern angestammt, Jac. A. P. p. 792; auch die Eltern, Vater und Mutter, D. Hal. u. Sp., vgl. Schäfer mel. p. 45. – Das Stammvolk, der Mutterstaat im Gegensatz der Colonie, vgl. Valck. zu Her. 7, 51. 8, 22.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > πατήρ

  • 120 πολυ-τίμητος

    πολυ-τίμητος, sehr od. hoch geehrt; gew. Beiwort einer Gottheit; Ar. Ach. 727. 772; ϑεοί, Vesp. 1001; Ζεύς, Av. 667; Δημήτηρ, Th. 286; auch Αἰσχύλος, Ran. 850; Plat. Euthyd. 396 d; auch = hoch im Preise, theuer, Ar. Ach. 759; vgl. Mein. Menand. p. 43; Sp., wie Plut. adv. Stoic. 22; auch 3 Endgn, Ar. Pax 978.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > πολυ-τίμητος

См. также в других словарях:

  • 772 — Portal Geschichte | Portal Biografien | Aktuelle Ereignisse | Jahreskalender ◄ | 7. Jahrhundert | 8. Jahrhundert | 9. Jahrhundert | ► ◄ | 740er | 750er | 760er | 770er | 780er | 790er | 800er | ► ◄◄ | ◄ | 768 | 769 | 770 | …   Deutsch Wikipedia

  • 772 — Années : 769 770 771  772  773 774 775 Décennies : 740 750 760  770  780 790 800 Siècles : VIIe siècle  VIIIe sièc …   Wikipédia en Français

  • -772 — Cette page concerne l année 772 du calendrier julien proleptique. Années : 775 774 773   772  771 770 769 Décennies : 800 790 780   770  760 750 740 Siècles : IXe …   Wikipédia en Français

  • 772 — РСТ РСФСР 772{ 90} Ткани хлопчатобумажные и смешанные упаковочные суровые. Технические условия. ОКС: 59.080.30 КГС: М63 Ткани хлопчатобумажные бытового назначения Взамен: ОСТ 17 574 76 Действие: С 01.01.91 Текст документа: РСТ РСФСР 772 «Ткани… …   Справочник ГОСТов

  • 772 — Años: 769 770 771 – 772 – 773 774 775 Décadas: Años 740 Años 750 Años 760 – Años 770 – Años 780 Años 790 Años 800 Siglos: Siglo VII – …   Wikipedia Español

  • (772) Tanete — Caractéristiques orbitales Époque 18 juin 2009 (JJ 2455000,5) Demi grand axe ? km (3,0017 ua) Aphélie ? km (3,2764 ua) Périhélie ? …   Wikipédia en Français

  • 772 Tanete — is a minor planet orbiting the Sun.External links* [http://cfa www.harvard.edu/iau/lists/NumberedMPs.txt Discovery Circumstances: Numbered Minor Planets] …   Wikipedia

  • (772) Tanete — Descubrimiento Descubridor A. Massinger, Heidelberg, Alemania Fecha 19 de diciembre de 1913 Nombre Provisional …   Wikipedia Español

  • 772 год — Годы 768 · 769 · 770 · 771 772 773 · 774 · 775 · 776 Десятилетия 750 е · 760 е 770 е 780 е · …   Википедия

  • 772 год до н. э. — Годы 776 до н. э. · 775 до н. э. · 774 до н. э. · 773 до н. э. 772 до н. э. 771 до н. э. · 770 до н. э. · 769 до н. э. · 768 до н. э. Десятилетия 790 е… …   Википедия

  • (772) Tanete — Asteroid (772) Tanete Eigenschaften des Orbits (Animation) Orbittyp Hauptgürtelasteroid Große Halbachse 3,00321 AE …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»