Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

1+cor+1

  • 121 conrumpo

    cor-rumpo ( conr-), rāpi, ruptum (rumptum), 3, v. a. (orig., to break to pieces; hence),
    I.
    To destroy, ruin, waste, bring to naught (class., but less freq. than in the signif. II.].
    A.
    Lit.:

    reliquum frumentum flumine atque incendio corruperunt,

    Caes. B. G. 7, 55:

    domum et semet igni conrumpunt,

    Sall. J. 76, 6; cf.:

    plura igni,

    id. ib. 92, 3;

    92, 8: res familiares,

    id. ib. 64, 5:

    ungues dentibus,

    i. e. to bite, Prop. 2, 4, 3 (13).—
    B.
    Trop.:

    diem,

    Plaut. Men. 4, 2, 31:

    animo male'st: corrupta sum atque absumpta sum,

    id. Am. 5, 1, 6:

    se suasque spes,

    Sall. J. 33, 4:

    illos dubitando et dies prolatando magnas opportunitates corrumpere,

    to lose, id. C. 43, 3:

    consilia,

    Vell. 2, 57, 3:

    libertatem,

    Tac. A. 1, 75:

    foedera,

    Sil. 12, 303:

    omnem prospectum,

    id. 5, 34 al. —
    II.
    With regard to the physical or moral quality of an object, to corrupt, mar, injure, spoil, adulterate, make worse, etc. (very freq., and class. in prose and poetry).
    A.
    Lit.:

    corrumpitur jam cena,

    Plaut. Ps. 3, 2, 102; so,

    prandium,

    Ter. Ad. 4, 2, 49:

    conclusa aqua facile conrumpitur,

    Cic. N. D. 2, 7, 20; cf.:

    aquarum fontes,

    Sall. J. 55, 8:

    corrupitque lacus, infecit pabula leto,

    Verg. G. 3, 481:

    coria igni ac lapidibus,

    Caes. B. C. 2, 10:

    ne plora, oculos corrumpis,

    Plaut. Merc. 3, 1, 3; cf.:

    ocellos lacrimis,

    Ov. Am. 3, 6, 57:

    artus febribus,

    id. H. 19 (20), 117; cf.:

    stomachum (medicamentum),

    Scrib. Comp. 137:

    umor ex hordeo aut frumento in quandam similitudinem vini corruptus,

    fermented, Tac. G. 23 init.:

    vinum in acorem corrumpitur,

    Macr. S. 7, 12, 11.— Poet., without the access. idea of impairing:

    ebur corrumpitur ostro,

    is stained, Stat. Achill. 1, 308.—
    B.
    Trop. (so most freq.),
    1.
    Of personal objects, to corrupt, seduce, entice, mislead:

    perde rem, Corrumpe erilem filium,

    Plaut. Most. 1, 1, 20; 1, 1, 27 sq.; cf. id. Bacch. 3, 3, 15:

    me ex amore hujus esse corrumptum,

    id. As. 5, 2, 33; Ter. And. 2, 3, 22:

    mulierem,

    id. Heaut. 2, 2, 2; cf.

    feminas,

    Suet. Caes. 50:

    (vitiosi principes) non solum obsunt, ipsi quod corrumpuntur, sed etiam quod corrumpunt,

    Cic. Leg. 3, 14, 32:

    quos (milites) soluto imperio, licentia atque lascivia corruperat,

    Sall. J. 39, 5; cf. id. C. 53, 5 et saep.—
    b.
    In partic., to gain to one's self by gifts, etc.; to bribe, buy over, etc.
    (α).
    With abl.:

    aliquem pecuniā,

    Cic. Off. 2, 15, 53; Sall. J. 34, 1:

    auro,

    id. ib. 32, 3:

    pretio, Cic'. Caecin. 25, 72: turpi largitione,

    id. Planc. 15, 37:

    donis,

    Sall. J. 97, 2:

    muneribus,

    Hor. S. 1, 9, 57 et saep.—
    (β).
    Without abl.:

    ne alios corrumpas, cum me non potueris,

    Nep. Epam. 4, 3; id. Lys. 3, 2 bis; Sall. J. 29, 2; Hor. S. 2, 2, 9 et saep.—
    2.
    Of things as objects, to corrupt, adulterate, falsify, spoil, mar, etc.:

    litteras publicas,

    Cic. Verr. 2, 2, 38, § 93:

    tabulas publicas,

    id. ib. 2, 2, 42, § 104; id. Rosc. Am. 44, 128:

    mores civitatis (opp. corrigere),

    id. Leg. 3, 14, 32; Quint. 1, 2, 4:

    disciplinam,

    Tac. H. 3, 49:

    fides, quam nec cupiditas corrumpat, nec gratia avertat,

    Quint. 12, 1, 24:

    totidem generibus corrumpitur oratio, quot ornatur,

    id. 8, 3, 58:

    nomen eorum paulatim Libyes corrupere,

    Sall. J. 18, 10; cf. Ov. F. 5, 195:

    multo dolore corrupta voluptas,

    imbittered, Hor. S. 1, 2, 39:

    gratiam,

    to forfeit, Phaedr. 4, 24, 18:

    (littera) continuata cum insequente in naturam ejus corrumpitur,

    Quint. 8, 3, 45; cf.:

    oris plurima vitia in peregrinum sonum corrupti,

    id. 1, 1, 13:

    quamvis sciam non corrumpi in deterius quae aliquando etiam a malis... fiunt,

    Plin. Ep. 5, 3, 6:

    ineluctabilis fatorum vis consilia corrumpit,

    Vell. 2, 57, 3.—
    * b.
    In partic. (acc. to II. B. b.), to bribe:

    nutricis fidem,

    Ov. M. 6, 461.—Hence, corruptus ( conr-, cŏrup-), a, um, P. a., spoiled, marred, corrupted, bad.
    A.
    Lit.:

    caelum,

    Lucr. 6, 1135 Munro ad loc.; cf.:

    tractus caeli,

    Verg. A. 3, 138: aqua corruptior jam salsiorque, Auct. B. Alex. 6 fin.:

    iter factum corruptius imbri,

    Hor. S. 1, 5, 95 al. —
    B.
    Trop.
    1.
    Of the forms of words, mutilated, corrupted (opp. integer), Quint. 1, 5, 68.—
    2.
    Bad, corrupt:

    quis corruptor juventutis, quis corruptus, qui? etc.,

    Cic. Cat. 2, 4, 7:

    homines conruptissimi,

    Sall. H. 1, 48, 7 Dietsch.— Subst.: corrupta, ōrum, n., the spoiled parts (of the body), Cels. praef. § 43.— Adv.: corruptē, corruptly, perversely, incorrectly (very rare): judicare neque depravate neque corrupte, * Cic. Fin. 1, 21, 71: pronuntiare verba, in a mutilated manner, Gell. 13, 30, 9.— Comp.:

    explicare,

    Sen. Contr. 2, 9:

    intimi libertorum servorumque corruptius quam in privatā domo habiti,

    Tac. H. 1, 22; cf. 2, 12 Halm.

    Lewis & Short latin dictionary > conrumpo

  • 122 conruo

    cor-rŭo ( conr-), ŭi, 3, v. n. and a.
    I.
    Neutr.
    A.
    To fall together, fall or tumble down, fall, sink to the ground, etc. (class. in prose and poetry).
    1.
    Lit.:

    tabernae mihi duae corruerunt,

    Cic. Att. 14, 9, 1; cf.:

    aedes corruerunt,

    id. Top. 3, 15:

    triclinium supra convivas,

    Quint. 11, 2, 13:

    quicquid superstruxeris corruet,

    id. 1, 4, 5:

    quid labefactum viribus ignis,

    Ov. M. 2, 403; cf.:

    arbor labefacta Ictibus innumeris,

    id. ib. 8, 777; so,

    arbor,

    Suet. Dom. 15:

    statuae equestres,

    id. Vit. 9 et saep.:

    paene ille timore, ego risu conrui,

    Cic. Q. Fr. 2, 8 (10), 2:

    nec corruit ille, Sed retinente manum moriens e poste pependit,

    Ov. M. 5, 126; so,

    exspirantes corruerunt,

    Liv. 1, 25, 5; cf. id. 1, 26, 14:

    morbo comitiali,

    Plin. 28, 6, 17, § 63:

    in vulnus,

    Verg. A. 10, 488:

    haedus ante focos,

    Prop. 2 (3), 19, 14; cf. id. 4 (5), 10, 15 sq.—
    2.
    Trop.:

    si uno meo fato et tu et omnes mei conruistis,

    Cic. Q. Fr. 1, 4, 1:

    quanto altius elatus erat, eo foedius corruit,

    Liv. 30, 30, 23:

    Lacedaemoniorum opes,

    Cic. Off. 1, 24, 84:

    Antiochea ista universa,

    id. Ac. 2, 31, 98.—Of actors:

    ii mihi videntur fabulam aetatis peregisse, nec tamquam inexercitati histriones corruisse,

    Cic. Sen. 18, 64.—In a cause in court, to fail, Plin. Ep. 3, 9, 34.—
    B.
    To fall, to rush headlong (very rare):

    quo cum corruit haec vis,

    Lucr. 6, 825: accipitres velut rostris inter se corruerent, were falling upon each other (al. leg. concurrerent), Curt. 3, 3, 18.— Impers.:

    longe violentius semper ex necessitate quam ex virtute corruitur,

    the onset is made, Sen. Q. N. 2, 59, 5.—
    II.
    Act., to bring to the ground, to heap together, overthrow, ruin (very rare).
    1.
    Lit.:

    hanc rerum summam,

    Lucr. 5, 369:

    corpus,

    App. M. 8, p. 204, 37:

    divitias,

    to heap up, Plaut. Rud. 2, 6, 58:

    corbes ab eo quod eo spicas aliudve quid corruebant,

    Varr. L. L. 5, § 139 Müll.—
    * 2.
    Trop.:

    in quo me corruerit genere,

    Cat. 68, 52.

    Lewis & Short latin dictionary > conruo

  • 123 conruptus

    cor-rumpo ( conr-), rāpi, ruptum (rumptum), 3, v. a. (orig., to break to pieces; hence),
    I.
    To destroy, ruin, waste, bring to naught (class., but less freq. than in the signif. II.].
    A.
    Lit.:

    reliquum frumentum flumine atque incendio corruperunt,

    Caes. B. G. 7, 55:

    domum et semet igni conrumpunt,

    Sall. J. 76, 6; cf.:

    plura igni,

    id. ib. 92, 3;

    92, 8: res familiares,

    id. ib. 64, 5:

    ungues dentibus,

    i. e. to bite, Prop. 2, 4, 3 (13).—
    B.
    Trop.:

    diem,

    Plaut. Men. 4, 2, 31:

    animo male'st: corrupta sum atque absumpta sum,

    id. Am. 5, 1, 6:

    se suasque spes,

    Sall. J. 33, 4:

    illos dubitando et dies prolatando magnas opportunitates corrumpere,

    to lose, id. C. 43, 3:

    consilia,

    Vell. 2, 57, 3:

    libertatem,

    Tac. A. 1, 75:

    foedera,

    Sil. 12, 303:

    omnem prospectum,

    id. 5, 34 al. —
    II.
    With regard to the physical or moral quality of an object, to corrupt, mar, injure, spoil, adulterate, make worse, etc. (very freq., and class. in prose and poetry).
    A.
    Lit.:

    corrumpitur jam cena,

    Plaut. Ps. 3, 2, 102; so,

    prandium,

    Ter. Ad. 4, 2, 49:

    conclusa aqua facile conrumpitur,

    Cic. N. D. 2, 7, 20; cf.:

    aquarum fontes,

    Sall. J. 55, 8:

    corrupitque lacus, infecit pabula leto,

    Verg. G. 3, 481:

    coria igni ac lapidibus,

    Caes. B. C. 2, 10:

    ne plora, oculos corrumpis,

    Plaut. Merc. 3, 1, 3; cf.:

    ocellos lacrimis,

    Ov. Am. 3, 6, 57:

    artus febribus,

    id. H. 19 (20), 117; cf.:

    stomachum (medicamentum),

    Scrib. Comp. 137:

    umor ex hordeo aut frumento in quandam similitudinem vini corruptus,

    fermented, Tac. G. 23 init.:

    vinum in acorem corrumpitur,

    Macr. S. 7, 12, 11.— Poet., without the access. idea of impairing:

    ebur corrumpitur ostro,

    is stained, Stat. Achill. 1, 308.—
    B.
    Trop. (so most freq.),
    1.
    Of personal objects, to corrupt, seduce, entice, mislead:

    perde rem, Corrumpe erilem filium,

    Plaut. Most. 1, 1, 20; 1, 1, 27 sq.; cf. id. Bacch. 3, 3, 15:

    me ex amore hujus esse corrumptum,

    id. As. 5, 2, 33; Ter. And. 2, 3, 22:

    mulierem,

    id. Heaut. 2, 2, 2; cf.

    feminas,

    Suet. Caes. 50:

    (vitiosi principes) non solum obsunt, ipsi quod corrumpuntur, sed etiam quod corrumpunt,

    Cic. Leg. 3, 14, 32:

    quos (milites) soluto imperio, licentia atque lascivia corruperat,

    Sall. J. 39, 5; cf. id. C. 53, 5 et saep.—
    b.
    In partic., to gain to one's self by gifts, etc.; to bribe, buy over, etc.
    (α).
    With abl.:

    aliquem pecuniā,

    Cic. Off. 2, 15, 53; Sall. J. 34, 1:

    auro,

    id. ib. 32, 3:

    pretio, Cic'. Caecin. 25, 72: turpi largitione,

    id. Planc. 15, 37:

    donis,

    Sall. J. 97, 2:

    muneribus,

    Hor. S. 1, 9, 57 et saep.—
    (β).
    Without abl.:

    ne alios corrumpas, cum me non potueris,

    Nep. Epam. 4, 3; id. Lys. 3, 2 bis; Sall. J. 29, 2; Hor. S. 2, 2, 9 et saep.—
    2.
    Of things as objects, to corrupt, adulterate, falsify, spoil, mar, etc.:

    litteras publicas,

    Cic. Verr. 2, 2, 38, § 93:

    tabulas publicas,

    id. ib. 2, 2, 42, § 104; id. Rosc. Am. 44, 128:

    mores civitatis (opp. corrigere),

    id. Leg. 3, 14, 32; Quint. 1, 2, 4:

    disciplinam,

    Tac. H. 3, 49:

    fides, quam nec cupiditas corrumpat, nec gratia avertat,

    Quint. 12, 1, 24:

    totidem generibus corrumpitur oratio, quot ornatur,

    id. 8, 3, 58:

    nomen eorum paulatim Libyes corrupere,

    Sall. J. 18, 10; cf. Ov. F. 5, 195:

    multo dolore corrupta voluptas,

    imbittered, Hor. S. 1, 2, 39:

    gratiam,

    to forfeit, Phaedr. 4, 24, 18:

    (littera) continuata cum insequente in naturam ejus corrumpitur,

    Quint. 8, 3, 45; cf.:

    oris plurima vitia in peregrinum sonum corrupti,

    id. 1, 1, 13:

    quamvis sciam non corrumpi in deterius quae aliquando etiam a malis... fiunt,

    Plin. Ep. 5, 3, 6:

    ineluctabilis fatorum vis consilia corrumpit,

    Vell. 2, 57, 3.—
    * b.
    In partic. (acc. to II. B. b.), to bribe:

    nutricis fidem,

    Ov. M. 6, 461.—Hence, corruptus ( conr-, cŏrup-), a, um, P. a., spoiled, marred, corrupted, bad.
    A.
    Lit.:

    caelum,

    Lucr. 6, 1135 Munro ad loc.; cf.:

    tractus caeli,

    Verg. A. 3, 138: aqua corruptior jam salsiorque, Auct. B. Alex. 6 fin.:

    iter factum corruptius imbri,

    Hor. S. 1, 5, 95 al. —
    B.
    Trop.
    1.
    Of the forms of words, mutilated, corrupted (opp. integer), Quint. 1, 5, 68.—
    2.
    Bad, corrupt:

    quis corruptor juventutis, quis corruptus, qui? etc.,

    Cic. Cat. 2, 4, 7:

    homines conruptissimi,

    Sall. H. 1, 48, 7 Dietsch.— Subst.: corrupta, ōrum, n., the spoiled parts (of the body), Cels. praef. § 43.— Adv.: corruptē, corruptly, perversely, incorrectly (very rare): judicare neque depravate neque corrupte, * Cic. Fin. 1, 21, 71: pronuntiare verba, in a mutilated manner, Gell. 13, 30, 9.— Comp.:

    explicare,

    Sen. Contr. 2, 9:

    intimi libertorum servorumque corruptius quam in privatā domo habiti,

    Tac. H. 1, 22; cf. 2, 12 Halm.

    Lewis & Short latin dictionary > conruptus

  • 124 conruspor

    cor-ruspor ( conr-), āri, v. dep., to search carefully after, = conquiro, Plaut. Fragm. ap. Paul. ex Fest. p. 62 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > conruspor

  • 125 cordolium

    cor-dŏlĭum, ii, n. [dolor], sorrow at heart, grief (ante- and post-class.), Plaut. Cist. 1, 1, 67; id. Poen. 1, 2, 86; App. M. 9, p. 226, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > cordolium

  • 126 corrado

    cor-rādo ( conr-), si, sum, 3, v. a., to scrape or rake together (rare; mostly anteand post-class.).
    I.
    Lit.:

    corpora,

    Lucr. 6, 304; cf. id. 6, 444.—Esp., of money, Plaut. Poen. 5, 6, 26; Ter. Ad. 2, 2, 34; Dig. 26, 7, 4 al.;

    and of the collecting together of one's effects for sale,

    Ter. Heaut. 1, 1, 89. —
    * II.
    Trop., to procure with difficulty:

    fidem dictis nostris,

    Lucr. 1, 402.

    Lewis & Short latin dictionary > corrado

  • 127 corrationalitas

    cor-rătĭōnālĭtas ( conr-), ātis, f., analogy ( = analogia), Aug. Music. 6, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > corrationalitas

  • 128 correcumbens

    cor-rĕcumbens ( conr-), entis, Part. [recumbo], lying down with any one, Tert. Test. An. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > correcumbens

См. также в других словарях:

  • cor — cor·a·cid·i·um; cor·a·ci·idae; cor·a·cite; cor·a·cle; cor·a·co·bra·chi·a·lis; cor·a·coid·al; cor·a·co·ra·di·a·lis; cor·al·lig·e·na; cor·al·li·idae; cor·al·li·na; cor·al·li·na·ce·ae; cor·al·li·ta; cor·al·lite; cor·al·loid; cor·al·lo·rhi·za;… …   English syllables

  • COR (Unternehmen) — COR AG Financial Technologies Unternehmensform Aktiengesellschaft ISIN …   Deutsch Wikipedia

  • COR AG — Financial Technologies Unternehmensform Aktiengesellschaft ISIN …   Deutsch Wikipedia

  • COR AG Insurance Technologies — COR AG Financial Technologies Unternehmensform Aktiengesellschaft ISIN …   Deutsch Wikipedia

  • cor — 1. (kor) s. m. Tumeur épidermique, dure et circonscrite qui se forme aux pieds. HISTORIQUE    XVIe s. •   Clous nommés des vulgaires cors, sont durillons qui viennent aux jointures des orleils ; leur cal est dur et espais, comme la corne de… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • Cor de la Bryere — Cor de la Bryère is one of the most influential sires in modern warmblood breeding. He is known as the Reserve Stallion of the Century , second only to Landgraf I. Lived: 1968 2000 Nickname: Corde Color: dark bay/brown Markings: star, half cannon …   Wikipedia

  • Cor D'harmonie — Cor double Fa/Si♭, pavillon dévissable, verni doré Le cor d harmonie ou cor français est un instrument à vent de la famille des cuivres doux. Même s il a un air de parenté avec le cor de chasse, le son de cet instrument est très différent. Il est …   Wikipédia en Français

  • Cor en fa — Cor d harmonie Cor double Fa/Si♭, pavillon dévissable, verni doré Le cor d harmonie ou cor français est un instrument à vent de la famille des cuivres doux. Même s il a un air de parenté avec le cor de chasse, le son de cet instrument est très… …   Wikipédia en Français

  • Cor français — Cor d harmonie Cor double Fa/Si♭, pavillon dévissable, verni doré Le cor d harmonie ou cor français est un instrument à vent de la famille des cuivres doux. Même s il a un air de parenté avec le cor de chasse, le son de cet instrument est très… …   Wikipédia en Français

  • Cor moderne — Cor d harmonie Cor double Fa/Si♭, pavillon dévissable, verni doré Le cor d harmonie ou cor français est un instrument à vent de la famille des cuivres doux. Même s il a un air de parenté avec le cor de chasse, le son de cet instrument est très… …   Wikipédia en Français

  • COR&FJA — AG Rechtsform Aktiengesellschaft ISIN DE0005130108 Gründung …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»