(именно)

раст къуым – мат. прямой угол

Раст уыцы рæстæджы Бруно райста фыстæг иу хъæздыг лæгæй. – Как раз в это время Бруно получил письмо от одного богатого человека. (Сиукъаты Н., Дун-дуне нæ алфамбылай)

Ногбоны ма уыдонæй уæлдай кодтой ноджы дзæвгар æндæр уæливыхтæ дæр, фæлæ уыдон цал хъуамæ уыдаиккой, кæнæ сын цахæм динон нысан уыдис, уый зæрæдтæй рæстмæ ничиуал хъуыды кæны, зонадон литературæйы дæр ницы ис уыдон тыххæй, уымæ гæсгæ уыдон фæдыл дзурын зын у. – Помимо них (пирогов) на Новый год делали еще много разных пирогов с начинкой из сыра, но сколько именно их должно было быть и какое у них религиозное назначение, этого из стариков уже никто точно не помнит, да и в научной литературе по этому поводу ничего нет, поэтому говорить об этом трудно. (Цыбырты Л., Ирон адæмон бæрæгбонтæ)

Чи зоны, чиныгкæсæгмæ уый фæкæсдзæнис æнахуыргомау, æрымысæгау, фæлæ уæ бауырнæд, мысгæ йæ не ’рчындæуыди, куыддæрты йæхи 'гъдауæй афтæ рауади, æмæ йыл æндæр ном сæвæрæн ницы амалæй уыдис. – Может быть, читателю оно покажется несколько странным и выисканным, но можно уверить, что его никак не искали, а что сами собою случились такие обстоятельства, что никак нельзя было дать другого имени, и это произошло именно вот как. (Н. Гоголь, Шинель)

Дзæбæх æм æркæстытæ кæнгæйæ сæхимæ, раргом кодта, дыууæ-æртæ раны, тæккæ фæсонтыл æмæ уæхскыл, кæй уыдис хуынчъытæ: йе сгæллад афтæ стæнæг, æмæ дзы рухс иннæрдæм каст, йæ мидæггаг дæр алæбырд. – Рассмотрев ее хорошенько у себя дома, он открыл, что в двух-трех местах, именно на спине и на плечах, она сделалась точная серпянка; сукно до того истерлось, что сквозило, и подкладка расползлась. (Николай Гоголь, Шинель. Тæлмацгæнæг – Багаты Н.)

Джиппыуадзæн ног техникæйæ рæхджы ифтонггонд æрцæудзæни, куыст нывыл рацарæзтæуыдзæн, уыдæттæ нæ нал уырнынц, фæлæ уал рæстæгмæ исты æрхъуыдыгæнæн ис. – В то, что типография в скором времени будет оборудована новой техникой, а работа должным образом налажена, нам не верится, но на время можно что-нибудь придумать. (Хъодзаты Æ., Æмæ дзырд уыди Хуыцау)

Ды цæуыс, фæлæ мæн уый нæ фæнды. – Ты уходишь, хотя мне этого не хочется. (Калоты Х., «Ды цæуыс, æз дæр, мæ лымæн – афтæ...»)

Цом, Терчы былгæрæтты атезгъо кæнæм. Фæнды дæ? – Пошли, погуляем по набережной Терека. Хочешь? (Малиты В., Кæйдæр тетрадæй)

Цы йæ фæнды, цы агуры, цæмæ бæллы? – Чего она хочет, что ищет, к чему стремиться? (Малиты В., Кæйдæр тетрадæй)

Max нæ хъæуы æгъдæуттæ идеализаци кæнын. – Нам не следует идеализировать обычаи. (Джыккайты Ш. «Мах дуг», 2004, №4–5)

Се ’ппæтæн дæр сæ быцæуы сæр уыди хуыцауы уавæрыл æмæ йын цыт куыд дæттын хъæуы, ууыл. – Все спорили о сущности бога и о том, как нужно почитать его. (Л. Толстой, Суратская кофейня. Тæлмацгæнæг – Æмбалты Ц.)

Чи зоны, бафæрсай: уæдæ цы хъæуы æцæг фыссæджы? Мæ дзуапп: СÆРИБАР! – Может быть, ты спросишь: что же нужно настоящему писателю? Мой ответ: СВОБОДА! (Хъодзаты Æ., «Мах дуг»)

Max нæхимæ рацыдыстæм, фæндагыл æз мæ лымæнæн загътон, зæгъгæ, æмдзæхгæр нывтыл карст сылгоймагæй хи дæрдты ласын хъæуы. – Мы пошли домой, по дороге я сказал моему другу, что от женщины прямых линий следует держаться подальше. (Гæздæнты Г., Повесть о трех неудачах)

Раст ахæм у <///> Грисы поэзийы æрдзыхъæд дæр. – Именно такова природа поэзии Гриса (Плиева). (Джусойты Нафийы уацæй)