Перевод: с русского на польский

с польского на русский

(wytworzyć)

  • 1 произвести

    глаг.
    • tworzyć
    • wytwarzać
    • wytworzyć
    * * *
    poczynić, sprawić, wyprodukować, wyrobić, wytworzyć, wywrzeć

    Русско-польский словарь > произвести

  • 2 образоваться

    powstać, porobić się, stworzyć się, utworzyć się, wykształcić się, wytworzyć się, zaistnieć

    Русско-польский словарь > образоваться

  • 3 образовывать

    глаг.
    • formować
    • kreować
    • kształtować
    • mianować
    • organizować
    • rozwijać
    • sformować
    • stanowić
    • stwarzać
    • stworzyć
    • tworzyć
    • ukonstytuować
    • ukształcać
    • urządzać
    • ustanawiać
    • ustanowić
    • utworzyć
    • wyrabiać
    • wytworzyć
    • zorganizować
    * * *
    powoływać, tworzyć, wytwarzać

    Русско-польский словарь > образовывать

  • 4 производить

    глаг.
    • czynić
    • dokonywać
    • dokładać
    • dopracować
    • dołożyć
    • fabrykować
    • fałszować
    • formułować
    • generować
    • grać
    • kazać
    • kreować
    • obrabiać
    • odtworzyć
    • powodować
    • pracować
    • produkować
    • przesądzić
    • płodzić
    • robić
    • rodzić
    • sfałszować
    • spełniać
    • sporządzać
    • spowodować
    • sprawiać
    • sprawić
    • spłodzić
    • stwarzać
    • stworzyć
    • tworzyć
    • uczynić
    • umilić
    • urozmaicić
    • utworzyć
    • uzależniać
    • wnieść
    • wygłaszać
    • wykonać
    • wykonywać
    • wynosić
    • wyprodukować
    • wyrabiać
    • wysuwać
    • wytwarzać
    • wytworzyć
    • wywoływać
    • zmyślać
    • zrobić
    * * *
    fabrykować, produkować, sprawiać, wyrabiać, wytwarzać, wywierać

    Русско-польский словарь > производить

  • 5 создавать

    глаг.
    • budować
    • komponować
    • kreować
    • powoływać
    • powstawać
    • produkować
    • robić
    • skomponować
    • składać
    • sporządzać
    • stanowić
    • stwarzać
    • stworzyć
    • tworzyć
    • ufundować
    • ustalać
    • ustanawiać
    • ustanowić
    • utworzyć
    • uzasadniać
    • wykonywać
    • wymyślić
    • wyrabiać
    • wytwarzać
    • wytworzyć
    • wywoływać
    • zakładać
    • założyć
    • zmyślać
    • zrobić
    * * *
    powoływać, stwarzać, tworzyć, wyłaniać, wytwarzać

    Русско-польский словарь > создавать

  • 6 создаться

    глаг.
    • pojawiać
    • powstawać
    • powstać
    • wynikać
    • wyniknąć
    * * *
    powstać, stworzyć się, utworzyć się, wyniknąć, wytworzyć się

    Русско-польский словарь > создаться

  • 7 созидать

    глаг.
    • kreować
    • stwarzać
    • stworzyć
    • tworzyć
    • utworzyć
    • wytworzyć
    * * *
    budować, tworzyć

    Русско-польский словарь > созидать

  • 8 творить

    глаг.
    • kreować
    • stwarzać
    • stworzyć
    • tworzyć
    • utworzyć
    • wytworzyć
    * * *
    budować, dokazywać

    Русско-польский словарь > творить

  • 9 изготовить

    глаг.
    • tworzyć
    • wytwarzać
    • wytworzyć

    Русско-польский словарь > изготовить

  • 10 образовать

    глаг.
    • formować
    • kreować
    • kształtować
    • mianować
    • rozwijać
    • sformować
    • stanowić
    • stwarzać
    • stworzyć
    • tworzyć
    • ukonstytuować
    • ukształcić
    • ustanawiać
    • ustanowić
    • utworzyć
    • wytworzyć

    Русско-польский словарь > образовать

  • 11 создать

    глаг.
    • kreować
    • powołać
    • powstać
    • produkować
    • sporządzać
    • stwarzać
    • stworzyć
    • tworzyć
    • ufundować
    • utworzyć
    • uzasadniać
    • wyrabiać
    • wytwarzać
    • wytworzyć
    • zakładać

    Русско-польский словарь > создать

  • 12 сотворить

    глаг.
    • kreować
    • produkować
    • stwarzać
    • stworzyć
    • tworzyć
    • utworzyć
    • wykreować
    • wyrabiać
    • wytwarzać
    • wytworzyć

    Русско-польский словарь > сотворить

См. также в других словарях:

  • wytworzyć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. wytwarzać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wytworzyć — → wytwarzać …   Słownik języka polskiego

  • wytwarzać się – wytworzyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} powstawać, tworzyć się, kształtować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Po ostatnich wyborach wytworzyła się w kraju skomplikowana sytuacja . {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wytwarzać — ndk I, wytwarzaćam, wytwarzaćasz, wytwarzaćają, wytwarzaćaj, wytwarzaćał, wytwarzaćany wytworzyć dk VIb, wytwarzaćrzę, wytwarzaćrzysz, wytwarzaćtwórz, wytwarzaćrzył, wytwarzaćrzony 1. częściej ndk «produkować coś; tworząc wydzielać coś» Wytwarzać …   Słownik języka polskiego

  • wytwarzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wytwarzaćam, wytwarzaća, wytwarzaćają, wytwarzaćany {{/stl 8}}– wytworzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, wytwarzaćrzę, wytwarzaćrzy, wytwarzaćtwórz, wytwarzaćrzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • naelektryzować — dk IV, naelektryzowaćzuję, naelektryzowaćzujesz, naelektryzowaćzuj, naelektryzowaćował, naelektryzowaćowany «poddać działaniu prądu elektrycznego, wytworzyć w ciele elektrycznie obojętnym nadmiar ładunków elektrycznych jednego znaku»… …   Słownik języka polskiego

  • nafabrykować — dk IV, nafabrykowaćkuję, nafabrykowaćkujesz, nafabrykowaćkuj, nafabrykowaćował, nafabrykowaćowany zwykle iron. «wyprodukować, wytworzyć dużo czegoś, zwykle mało wartościowego» Nafabrykować bubli …   Słownik języka polskiego

  • naprodukować — dk IV, naprodukowaćkuję, naprodukowaćkujesz, naprodukowaćkuj, naprodukowaćował, naprodukowaćowany «dużo czegoś wyprodukować, wytworzyć» Naprodukować cementu, cegły lub innych materiałów budowlanych …   Słownik języka polskiego

  • narobić — dk VIa, narobićbię, narobićbisz, narobićrób, narobićbił, narobićbiony 1. «wykonać czegoś dużo, wytworzyć, sporządzić coś w dużej, wystarczającej ilości, liczbie» Narobił zabawek dla dzieci. 2. «spowodować powstanie, pojawienie się czegoś (zwykle… …   Słownik języka polskiego

  • nawytwarzać — dk I, nawytwarzaćam, nawytwarzaćasz, nawytwarzaćają, nawytwarzaćaj, nawytwarzaćał, nawytwarzaćany «wytworzyć w wielkiej liczbie, ilości» …   Słownik języka polskiego

  • odporność — ż V, DCMs. odpornośćści, blm «zdolność przeciwstawiania się czemuś, niepoddawania się jakiemuś działaniu, wpływowi itp., niewrażliwość na coś; wytrzymałość» Duża, znaczna, mała odporność. Odporność wrodzona, nabyta. Odporność chemiczna, termiczna …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»