(wygonić)

См. также в других словарях:

• wygonić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wyganiać {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wygonić — pot. Pogoda, deszcz, mróz itp., że psa by nie wygonił, nie wygnał «o złej, brzydkiej pogodzie, ulewnym deszczu, siarczystym mrozie»: Wicher taki, zimno, psa by nie wygnał na taką pogodę. W. Myśliwski, Widnokrąg …   Słownik frazeologiczny

• wygonić — → wygnać …   Słownik języka polskiego

• cztery — + ż. rzecz.; czterej, czterech, m. os.; DMs. czterech, C. czterem, B. m. os. czterech, ż. rzecz. cztery, N. czterema 1. «liczebnik główny oznaczający liczbę 4» Czterech mężczyzn idzie. Czterej mężczyźni idą. Cztery jabłka leżą na stole.… …   Słownik języka polskiego

• wygnać — dk I, wygnaćgnam, wygnaćgnasz, wygnaćgnają, wygnaćgnaj, wygnaćgnał, wygnaćgnany wygonić dk VIa, wygnaćnię, wygnaćnisz, wygnaćgoń, wygnaćnił, wygnaćniony wyganiać ndk I, wygnaćam, wygnaćasz, wygnaćają, wygnaćaj, wygnaćał, wygnaćany «zmusić kogoś,… …   Słownik języka polskiego

• wyganiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wyganiaćam, wyganiaća, wyganiaćają, wyganiaćany {{/stl 8}}– wygonić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wyganiaćnię, wyganiaćni, wyganiaćgoń, wyganiaćniony, {{/stl 8}}wygnać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa {{/stl 8}}{{stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wygnać [i syn.] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}na cztery wiatry {{/stl 13}}{{stl 7}} pozbyć się kogoś w sposób zdecydowany, gwałtowny; wygonić kogoś brutalnie, odcinając możliwość powrotu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wypędzić, przepędzić, wygonić kogoś z domu na …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• powyganiać — dk I, powyganiaćam, powyganiaćasz, powyganiaćają, powyganiaćaj, powyganiaćał, powyganiaćany «wygonić wiele osób, zwierząt; powypędzać» Powyganiał bydło na pastwisko. Jak będziecie hałasować, to was powyganiam …   Słownik języka polskiego

• pozganiać — dk I, pozganiaćam, pozganiaćasz, pozganiaćają, pozganiaćaj, pozganiaćał, pozganiaćany 1. «zegnać, wygonić skądś wiele zwierząt (potocznie: ludzi)» Pozganiać muchy ze stołu. Pozganiać dzieci z trawnika. 2. «zegnać, spędzić razem wiele zwierząt… …   Słownik języka polskiego

• przegonić — dk VIa, przegonićnię, przegonićnisz, przegonićgoń, przegonićnił, przegonićniony przegnać dk I, przegonićam, przegonićasz, przegonićają, przegonićaj, przegonićał, przegonićany przeganiać ndk I, przegonićam, przegonićasz, przegonićają, przegonićaj …   Słownik języka polskiego

• przepędzić — dk VIa, przepędzićdzę, przepędzićdzisz, przepędzićpędź, przepędzićdził, przepędzićdzony przepędzać ndk I, przepędzićam, przepędzićasz, przepędzićają, przepędzićaj, przepędzićał, przepędzićany 1. «pędząc skierować coś, kogoś na inne miejsce,… …   Słownik języka polskiego