-
1 wygnanie
تبعيدواژه نامه لهستانی فارسی (Dictionary Farsi-Polish) > wygnanie
-
2 exile
['ɛksaɪl] 1. n 2. vtskazywać (skazać perf) na wygnanie* * *1. noun1) (a person who lives outside his own country either from choice or because he is forced to do so: an exile from his native land.) emigrant2) (a (usually long) stay in a foreign land (eg as a punishment): He was sent into exile.) wygnanie2. verb(to send away or banish (a person) from his own country.) zsyłać, skazywać na wygnanie -
3 изгнание
сущ.• banicja• banita• deportacja• deportowanie• eksmisja• eksmitowanie• obczyzna• tułactwo• uchodźstwo• wydalanie• wydalenie• wygnanie• wygnaniec• wypędzenie• wyrzucenie• wysiedlenie• zesłanie• zsyłka* * *banicja уст., wygnanie -
4 ссылка
сущ.• banicja• banita• cytat• deportacja• deportowanie• inwokacja• kulisa• link• linka• obczyzna• odniesienie• odnośnik• odsyłacz• odwołanie• ogniwo• pochodnik• pomost• powiązanie• przegub• referencja• spójnia• tułactwo• uchodźstwo• uwaga• więź• wygnanie• wygnaniec• wymienienie• wzmianka• zesłanie• zsyłka• związek• łącze* * *odsyłacz, wygnanie, zesłanie, ( в Сибирь) zsyłka -
5 высылка
сущ.• deportacja• wygnanie• zesłanie* * *deportacja, ekspedycja, wysyłka -
6 изгнанник
сущ.• banicja• banita• obczyzna• tułactwo• uchodźstwo• wygnanie• wygnaniec• zsyłka* * *banita, wygnaniec -
7 исключение
сущ.• eksmisja• odstępstwo• relegacja• skreślanie• skreślenie• wydalanie• wydalenie• wygnanie• wyjątek• wykluczanie• wykluczenie• wykreślenie• wypędzenie• wyłączenie* * *eliminacja, wyjątek -
8 эмиграция
сущ.• banicja• banita• emigracja• emigrowanie• obczyzna• tułactwo• uchodźstwo• wychodźstwo• wygnanie• wygnaniec• zsyłka* * *emigracja, uchodźstwo, wychodźstwo -
9 вигнання
wyhnanńaс. -
10 Exil
n -s, -ewygnanie n -
11 banish
['bænɪʃ]vt* * *['bæniʃ](to send away (usually from a country), especially as a punishment: He was banished (from the country) for treason.) wygnać -
12 выселение
сущ.• eksmisja• eksmitowanie• wydalanie• wydalenie• wygnanie• wyprowadzka• wypędzenie• wyrzucenie• wysiedlenie -
13 ban
1. banicja2. obwieszczenie3. ogłoszenie4. pospolity5. publiczny6. wspólny7. wygnanie -
14 bannissement
1. banicja2. wygnanie -
15 chasse
1. myślistwo2. pogoń3. polowanie4. polować5. pościg6. przegonić7. wygnanie8. wygonić9. wypędzić10. łowiectwo -
16 déportation
1. deportacja2. wygnanie3. zesłanie -
17 exil
1. banicja2. banita3. wygnanie4. wygnaniec5. zsyłka -
18 expulsion
1. eksmisja2. ekspulsja3. usunięcie4. wydalenie5. wygnanie6. wykluczenie7. wypędzenie8. wyrzucenie9. wysiedlenie -
19 ostracisme
1. ostracyzm2. skorupkowy3. sąd4. wygnanie -
20 proscription
1. wydalenie2. wygnanie3. zesłanie
- 1
- 2
См. также в других словарях:
wygnanie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. wygnać. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} kara polegająca na czasowym lub dożywotnim wydaleniu kogoś z… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wygnanie — n I 1. rzecz. od wygnać. 2. «kara polegająca na czasowym lub dożywotnim wydaleniu kogoś z kraju z pozbawieniem praw obywatelskich; banicja» Skazać kogoś na wygnanie. Wrócić z wygnania … Słownik języka polskiego
Adam Wodnicki — en 1995 (photo de Konrad Pollesch) Adam Wodnicki, né le 25 décembre 1930 à Janów Lubelski est un enseignant chercheur polonais, traducteur d ouvrages littéraires français en polonais. Sommaire … Wikipédia en Français
Каменьская Анна — (Kamieńska) Анна польская писательница и переводчица; род. 12.04.1920, Красныстав (Польша), ум. 10.05.1986, Варшава. По окончании гимназии в Люблине (1937) училась в Педагогическом лицее в Варшаве. После Второй мировой войны получила филол.… … Католическая энциклопедия
ekspatriacja — ż I, DCMs. ekspatriacjacji, blm «wydalenie kogoś z kraju, łączące się zwykle z pozbawieniem obywatelstwa; wygnanie; także dobrowolne opuszczenie kraju, zerwanie z ojczyzną» Wieloletnia ekspatriacja. Skazać na ekspatriację. ‹śrdwłc.› … Słownik języka polskiego
ekspulsja — ż I, DCMs. ekspulsjasji; lm D. ekspulsjasji «wygnanie, wypędzenie z kraju, dawniej również z posiadłości» Ekspulsja z majątku. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego
sąd — m IV, D. u, Ms. sądzie; lm M. y 1. «państwowy organ wymiaru sprawiedliwości; zespół sędziów» Sąd apelacyjny, kasacyjny, rewizyjny. Sąd cywilny, karny. Sąd wojewódzki. Sąd dla nieletnich. Prezes sądu. Skład sądu. Wyrok są … Słownik języka polskiego
skazać — dk IX, skażę, skażesz, skaż, skazaćał, skazaćany skazywać ndk VIIIa, skazaćzuję, skazaćzujesz, skazaćzuj, skazaćywał, skazaćywany «wydać wyrok określający karę wymierzoną oskarżonemu za popełnione przestępstwa» Skazać kogoś na wygnanie. Skazać… … Słownik języka polskiego
skorupkowy — przym. od skorupka ∆ hist. Sąd skorupkowy «w starożytnych Atenach: sąd skazujący na wygnanie obywateli niebezpiecznych dla demokracji, odbywający się przez głosowanie za pomocą glinianych tabliczek (skorupek), na których wypisywano nazwiska… … Słownik języka polskiego
wygnaniec — m II, DB. wygnaniecańca, W. wygnaniecańcze (wygnaniecańcu); lm M. wygnaniecańcy, DB. wygnaniecańców «człowiek skazany na wygnanie, na banicję, wygnany z ojczyzny; banita» … Słownik języka polskiego