-
1 abattre
1. obalić2. opadać3. osłabiać4. padać5. powalić6. przewrócić7. przygnębiać8. spadać9. strącić10. u11. upadać12. uśmiercać13. wywrócić14. zburzyć15. ścinać16. ściąć -
2 dégoter
1. odkrywać2. strącić3. wytrząsać -
3 démonter
1. demontować2. rozmontować3. rozmontowywać4. strącić5. zdemontować6. zmieszać7. zrzucić -
4 manquer
1. brakować2. chybienie3. chybić4. omieszkać5. przegapić6. stracić7. zabraknąć8. zbraknąć -
5 perdre
1. ginąć2. gubić3. głowa4. marnować5. przebaczenie6. przegrać7. przegrywać8. rozum9. stracić10. tracenie11. tracić12. umysł13. utracenie14. utracić15. ułaskawienie16. zabłądzić17. zaginąć18. zagubić19. zanikać20. zaprzepaścić21. zgubić -
6 précipite
1. padać2. przyspieszać3. rzucić4. strącać5. strącić -
7 précipiter
1. przyspieszać2. strącać3. strącić4. wtrącać5. zrzucać6. zrzucenie7. zrzucić -
8 rater
1. chybienie2. popsuć3. przegapić4. pudłować5. spudłować6. stracić -
9 supplicier
1. stracić2. torturować
См. также в других словарях:
strącić — kogoś z obłoków (na ziemię) «przywołać kogoś do rzeczywistości, przywrócić komuś (rozmarzonemu) realny obraz sytuacji» Strącić kogoś, coś z piedestału zob. piedestał 3 … Słownik frazeologiczny
stracić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}tracić {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stracić — dk VIa, stracićcę, stracićcisz, strać, stracićcił, stracićcony 1. «przestać coś mieć, zostać bez kogoś lub bez czegoś; zostać pozbawionym kogoś lub czegoś» Stracić rodzinę. Stracić posadę. Drzewa straciły liście jesienią. Stracić czyjąś przyjaźń … Słownik języka polskiego
stracić — 1. Stracić głowę «pod wpływem emocji nie móc się zdobyć na spokojne, sensowne rozumowanie, przestać panować nad sobą, przestać myśleć logicznie»: Oferta tak bogata, że można stracić głowę, ceny o wiele niższe niż w Warszawie. TSt 3/2000. Nie mogę … Słownik frazeologiczny
strącić — dk VIa, strącićcę, strącićcisz, strąć, strącićcił, strącićcony strącać ndk I, strącićam, strącićasz, strącićają, strącićaj, strącićał, strącićany 1. «trącając, pchając zrzucić coś; spowodować upadek, spadnięcie czegoś» Strącić kogoś z konia.… … Słownik języka polskiego
stracić drogę — {{/stl 13}}{{stl 7}} zmylić, zgubić drogę; zabłądzić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stracić drogę w ciemnościach. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stracić pokarm — {{/stl 13}}{{stl 7}} o kobiecie lub samicy ssaków: stracić zdolność wytwarzania pokarmu w gruczołach mlecznych {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stracić głos — {{/stl 13}}{{stl 7}} nie móc mówić (śpiewać) z powodu choroby lub zbyt forsownego, długotrwałego mówienia (śpiewania) : {{/stl 7}}{{stl 10}}W połowie przemówienia stracił głos. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stracić rachunek — {{/stl 13}}{{stl 7}} nie móc się doliczyć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Po kolejnym kieliszku stracili rachunek. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stracić rok [dwa lata] (nauki) — {{/stl 13}}{{stl 7}} pozostawać w tej samej klasie przez dwa (trzy) lata; powtarzać dwa (trzy) razy tę samą klasę, ten sam rok studiów : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przez własne lenistwo stracił rok. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stracić serce — {{/stl 13}}{{stl 8}}{dla kogoś} {{/stl 8}}{{stl 7}} przestać kogoś kochać, lubić, darzyć kogoś sympatią : {{/stl 7}}{{stl 10}}Po kilku wybrykach uczniów straciła zupełnie serce dla tej klasy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień