(skarmić)

См. также в других словарях:

• skarmić — dk VIa, skarmićmię, skarmićmisz, skarm, skarmićmił, skarmićmiony skarmiać ndk I, skarmićam, skarmićasz, skarmićają, skarmićał, skarmićany 1. «zużyć coś jako paszę, karmiąc zwierzęta» Skarmić koniczynę końmi. 2. «nakarmić, upaść czymś zwierzęta»… …   Słownik języka polskiego

• s- — «przedrostek będący odpowiednikiem przedrostka z przed spółgłoskami bezdźwięcznymi, z wyjątkiem s, sz, ś (si), ć (ci)» 1. «tworzący czasowniki pochodne» a) «nadający charakter dokonany czasownikowi niedokonanemu, np. chować schować, karcić… …   Słownik języka polskiego

• spaść — I dk XI, spadnę, spadniesz, spadnij, spadł, spadłszy spadać ndk I, spaśćam, spaśćasz, spaśćają, spaśćaj, spaśćał 1. «opuścić się szybko z góry na dół; odrywając się od czegoś, tracąc równowagę, zlecieć z góry na dół; opaść w dół» Spadł deszcz,… …   Słownik języka polskiego

• wypaść — I dk Vc, wypaśćpadnę, wypaśćpadniesz, wypaśćpadnij, wypaśćpadł, wypaśćpadłszy wypadać ndk I, wypaśćam, wypaśćasz, wypaśćają, wypaśćaj, wypaśćał 1. «straciwszy punkt oparcia, spadłszy znaleźć się na zewnątrz czegoś, poza czymś; oddzielić się nagle …   Słownik języka polskiego